"Η Ελλάς δεν θα κατακτηθεί υπό των Τούρκων δια των όπλων... αλλά δια των τριών εκατομμυρίων μουσουλμάνων, εις τους οποίους η άθεος κυβέρνησις θα δώσει...την ελληνικήν ιθαγένειαν. Εθνικοί κίνδυνοι εκ των εξελίξεων αυτών. Πρόκειται περί σχεδόν καθολικής πωρώσεως των συνειδήσεων. Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι όταν η αμαρτία καθολικοποιείται, γενικεύεται, ακολουθεί, δίκην συνδρόμου, η άγνοια του κακού..."
(Ένα "προφητικό" άρθρο του Γέροντος Θεόκλητου Διονυσιάτου που δημοσιεύτ ηκε στον Ορθόδοξο Τύπο στις 23 Νοεμβρίου 2001 και που αναφέρεται στην εισβολή των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.)
«Μελαγχολικαί ενοράσεις»
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιες καταστάσεις είναι αυτές;
Ότι, τάχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν θα συρρικνωθεί μεν εδαφικώς, αλλά θα κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τους μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Ερημο του Άθωνος ή τους έγραφαν.
Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», με τον σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μου απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής της εκτεταμένης αμαρτίας. Και ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.
Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τι θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, και που θα στερεώνονται σταδιακώς με την ελληνικήν ιθαγένεια, που θα τους χορηγεί ευχαρίστως το Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση. Οι δε Έλληνες βαθμιαίως θα γίνουν μειονότης, έως ότου θα μείνουν ελάχιστοι χριστιανοί ως δείγμα.
Μή απορείς, πάτερ Θ. έσπευσαν να εξηγήσουν, αυτήν τήν τραγωδία του λαού μας. Πολλοί θα αποδεχθούν τον μουσουλμανισμόν αβιάστως. Άλλοι, με κάποιαν βίαν ποικίλης μορφής. Και άλλοι «χριστιανοί» θα μεταναστεύσουν σε χριστιανικές χώρες, μη δυνάμενοι νά συμβιώσουν με τους βαρβάρους αυτούς, που τους χρησιμοποιεί ο Θεός ως μέσον παιδαγωγίας, όπως ανά τους αιώνες ενεργούσε στους Ισραηλίτες και στους χριστιανούς, που δεν μετανοούσαν για τίς αμαρτίες τους. Παράδειγμα ο Κατακλυσμός, τα Σόδομα, ο Ελληνισμός της Ανατολής, το Βυζάντιον.
Αυτά όλα με είχαν συντρίψει ψυχικώς και σκεφτόμουνα, τάχα θά επιτρέψει ο Θεός αυτήν την ασύλληπτον συμφοράν; Επηκολούθησε σιωπή για αρκετή ώρα.
Στη συνέχεια, έθεσα το ερώτημα· Πατέρες άγιοι και αδελφοί, φαντάζεσθε σείς, πώς θα ανεχθεί ο Κύριος τις μουσουλμανικές δαιμονικές θυσίες, αντί των ορθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητου που, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μια γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Αγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τι κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό που είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.
Η συζήτηση κράτησε περισσότερον από δύο ώρες, οπότε οι ησυχαστές ανεχώρησαν και μου ετόνισαν να ευχαριστώ τον Κύριον για όσα επιτρέπει να γίνωνται εξ αγάπης και για την σωτηρίαν των ψυχών. Και να μην παρασύρομαι συναισθηματικώς από την επιφάνεια των γεγονότων, αλλά να εισδύω στην ουσίαν των, αφού είναι δεδομένον, ότι «ο Θεός αγάπη εστί».
Κι έμεινα μόνος…
Μέσα στον συγκλονισμό μου για την τραγωδία του λαού μας, τον κλαυθμόν και τους στεναγμούς μου προς τον πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, άρχισα να μελετώ όσα είπαν με βεβαιότητα οι όσιοι εκείνοι ερημίτες και άνθρωποι τού Θεού και να αναλύω λογικώς τους ισχυρισμούς τους. Παρ ότι καμιά ανησυχούσα φωνή δεν ακούεται, όμως, κάποια σποραδικά δημοσιεύματα προ μηνών στον γρηγορούντα «Ορθόδοξον Τύπον» ήρχοντο να επαληθεύσουν σχεδόν τους ισχυρισμούς των φίλων μου ησυχαστών. Και μάλιστα κάποια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, πάλιν στον «Ο.Τ.» από σώφρονες χριστιανούς, θεολόγους και συγγραφείς, οι οποίοι με πειστικά επιχειρήματα κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα, που εβασίζοντο σε αντικειμενικά στατιστικά στοιχεία.
Αλλά το σκάνδαλον ευρίσκεται στην σιωπήν των κοινής πληροφορήσεως μέσων, των λεγομένων μαζικής ενημερώσεως. Όμως, όσον και αν φαίνεται περίεργη η βαθειά σιγή επί ενός βοώντος εθνικού κινδύνου, το φαινόμενον δεν είναι ανεξήγητον.
Πρόκειται περί σχεδόν καθολικής πωρώσεως τών συνειδήσεων.
Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι όταν η αμαρτία καθολικοποιείται, γενικεύεται, ακολουθεί, δίκην συνδρόμου, η άγνοια του κακού. Ιδού η απόδειξη· Οταν ο Θεός είχεν αποφασίσει τον Κατακλυσμόν, με το αιτιολογικόν· «Ου μή καταμείνη το πνεύμα μου εις τους ανθρώπους τούτους, διά το είναι αυτούς σάρκας», έδωκεν εντολήν στον δίκαιον Νώε να κατασκευάσει την Κιβωτόν. Ειργάζοντο οι τεχνίτες επί ένα χρόνον. Βλέποντες οι απονεκρωθέντες αμαρτωλοί την κατασκευαζομένην Κιβωτόν και τον σκοπόν, πληροφορούμενοι, έλεγαν· και τί κάνουμε ώστε να πνιγούμε; Και όταν οι Αγγελοι είπαν στον δίκαιον Λώτ να ειδοποιήσει τους συγγενείς του, γιατί θα έριχναν φωτιά να κάψουν τα Σόδομα, όλην την Πεντάπολιν, οι συγγενείς του γελούσαν με τον γέροντα· και τι κάνουμε, ώστε να μας κάψει ο Θεός;
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, σέ κάποιο μέτρο· το σύνδρομο της πωρώσεως.
Καμμία εφημερίδα δεν έγραψε για τον εθνικόν κίνδυνον με εξαίρεση την πολύτιμη ορθόδοξη έπαλξη, τον «Ορθόδοξον Τύπον», πού, και μόνον γιατί από ένα χρόνο σχεδόν σαλπίζει, το σάλπισμα της μετανοίας, αξίζει τον έπαινον τής Εκκλησίας και την εκ Θεού δικαίαν μισθαποδοσίαν. Οι απόψεις και οι απελπιστικές ενοράσεις των αγίων εκείνων ερημιτών, όσον και αν δεν είναι αποδεικτικές, δεν στερούνται, όμως, σε κάποιον βαθμόν, πειστικότητος, γιατί βασίζονται σε απτά δεδομένα, ένα των οποίων, είναι οι ενεργούμενες αμαρτίες αγνοουμένης της μετανοίας, σ όλην την Ελλάδα, παρά τις ελάχιστες νησίδες χριστιανικής ζωής και ηθικής αντιστασεως. Δεύτερον ότι, ο προφητικός λόγος «αμαρτίαι, έθνη ελαττονούσι», έχει πολλάκις επαληθευθεί.
Τρίτον, στην δραστηριότητα της αμαρτίας, περιλαμβάνονται και οι ένα εκατομμύριον εκτρώσεις κάθε τριετίαν· οι υπερτερούντες θάνατοι των γεννήσεων· ναρκωτικά και άλλες ηθικές πληγές.
Και τέλος, το κυριώτερον, είναι τα τρία σχεδόν εκατομμύρια των νομιμοποιουμενων μουσουλμάνων, που αυξάνονται και πληθύνονται με ταχύτατους ρυθμούς, ένα φαινόμενον, που ερμηνεύει και τις απόψεις των ησυχαστών, των μουσουλμάνων ενεργούντων ως οργάνων ασυνειδήτων του Θεού. Οπως επίσης ασυνείδητα όργανα —όχι ανεύθυνα, βεβαίως— είναι οι άθεοι κυβερνήτες μας, που υποδέχονται τους δεδηλωμένους εχθρούς του Εθνους μας, για να μη κατηγορηθούν, τάχα, ως ρατσιστές ή εθνικιστές.
Αυτή η καραμέλλα έχει πολύ πέραση στην εποχή μας, μεταξύ τών επιπολαίων και αθέων, πού γίνονται καταγέλαστοι με τις παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «το αλβανάκι» πέρυσι και τώρα η γερμανιδούλα του Βόλου, που αν είναι διαποτισμένοι, ο πρώτος από τόν αλβανικόν ανθελληνικόν σωβινισμόν και η δεύτερη πιστεύει στό γερμανικό «ούμπερ άλλες» τότε, στά χέρια των το ελληνοχριστιανικόν σύμβολον η γαλανόλευκη μέ Σταυρόν, είναι τιμωρία, δεν είναι τιμή! Είναι αντίφαση.
Τώρα το πρόβλημα, το παμπρόβλημα, είναι η αλλοτρίωση του ελλαδικού χώρου, κατά παραχώρηση Θεού, για την αμετανοησία τών πιστών. Οπότε αβιάστως ανακύπτει η υποχρέωση της ποιμαινούσης Εκκλησίας νά κηρύξει μετάνοιαν στον λαόν. Αλλοιώς; «Εάν μή μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ´ 3). Το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.
Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου