ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ 24/7/1923

Η συνθήκη της Λωζάνης και τα προβλεπόμενα απ αυτήν για το καθεστώς των μειονοτήτων και την ανταλλαγή των πληθυσμών
Στη διάσκεψη της Λωζάνης (Νοέμβριος 1922 - Ιούλιος 1923) οριστικοποιήθηκε η ρευστότητα που επικρατούσε τόσο ανάμεσα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την άτυχη έκβαση της Μικρασιατικής συγκυρίας όσο και ανάμεσα στις σχέσεις της Entente και της Τουρκίας. Στη συνθήκη της Λωζάνης, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να εκκενώσει τη Σμύρνη και την Ανατολική Θράκη. Η Τουρκία αναγνώρισε ρητά την ελληνική κυριότητα στη Λήμνο, στη Σαμοθράκη, στη Μυτιλήνη, στη Χίο, στη Σάμο και στην Ικαρία, αλλά η τουρκική πλευρά διατηρούσε την κυριαρχία της στην ‘Ιμβρο και στην Τένεδο, των οποίων οι κάτοικοι εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική ανταλλαγή.
Χωριστή ελληνοτουρκική σύμβαση πρόβλεψε ακόμη την υποχρεωτική ανταλλαγή των Ελλήνων ορθοδόξων (Τούρκων υπηκόων) της οθωμανικής αυτοκρατορίας και των μουσουλμάνων (Ελλήνων υπηκόων), που ήταν εγκαταστημένοι στο ελληνικό κράτος. Από την συμφωνία αυτή εξαιρέθηκαν οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως καθώς και της Ίμβρου και της Τενέδου και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Περίπου 1.220.000 Έλληνες εγκατέλειψαν την Τουρκία και τις πατρίδες τους και άλλοι 500.000 Τούρκοι που ζούσαν στην Ελλάδα, ήλθαν στο τουρκικό έδαφος. Η «Σύμβασις Περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπογράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου 1923 και αποφασίσθηκε να έχει ισχύ από τις 31 Μαρτίου 1924.

Posted in: ΕΘΝΙΚΕΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΕΣ/ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ,ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ