ΜΕΡΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΛΑΜΨΗ. ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΓΙΑΤΙ Η ΓΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΒΓΑΖΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΩΣΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΥΤΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΙΑΤΡΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ-ΓΑΛΗΝΟΥ-ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ.ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ-ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ Η ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΝΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΙΤΛΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΧΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΣ ΠΟΥ ΟΥΤΕ 1/1.000.000.000 ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΠΗΛΕΥΤΕΙ

1. Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ
Οι πυραμίδες της Γκίζας όπως σώζονται σήμερα.
Η τρίτη στο βάθος είναι του Χέοπα και η μεγαλύτερη.
Οι πυραμίδες φτιάχτηκαν με στρώματα πέτρινων ογκόλιθων. Κάθε στρώμα ήταν λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο.
Η γιγάντια αυτή πυραμίδα είναι το πιο παλιό από τα εφτά θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, αλλά και το μόνο που διατηρείται μέχρι σήμερα. Τότε που έγινε ήταν η πιο ψηλή κατασκευή που υπήρχε στη γη και διατήρησε αυτήν την πρωτιά για 4.000 χρόνια.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ
Η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε για να γίνει ο τάφος του Χούφου, που εμείς τον ξέρουμε ως «του Χέοπος». Ήταν ένας από τους φαραώ, τους βασιλιάδες δηλαδή της αρχαίας Αιγύπτου. Ο τάφος ολοκληρώθηκε γύρω στο 2580 π.Χ. Αργότερα κατασκευάστηκαν στην Γκίζα κι άλλες δυο πυραμίδες, η μια για το γιο και η άλλη για τον εγγονό του Χέοπα, καθώς και μικρότερες για τις βασίλισσες γυναίκες τους.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ
Οι πυραμίδες βρίσκονται στο αρχαίο νεκροταφείο της Γκίζας, στην απέναντι όχθη του Νείλου από το Κάιρο. Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι για την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εργάστηκαν κάπου 100.000 άνθρωποι. χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 2 εκατομμύρια ογκόλιθοι, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας. Ο εργάτες τους μετέφεραν χρησιμοποιώντας κεκλιμένα επίπεδα, μοχλούς,, κυλίνδρους και στη συνέχεια τους προσάρμοζαν χωρίς να χρησιμοποιούν κονίαμα.

ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΟΣ ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΟΣ
Όταν τελείωσε το κύριο μέρος της πυραμίδας έμοιαζε με σκάλα. Στη συνέχεια αυτά τα σκαλοπάτια τα κάλυψαν με κύβους από άσπρο ασβεστόλιθο, που κόπηκαν έτσι που να σχηματίζουν μια γυαλιστερή επιφάνεια. Ταίριαξαν τόσο καλά που δε χωρούσε ανάμεσά τους να μπει μια λάμα μαχαιριού. Το τελικό ύψος της οικοδομής έφτασε τα 147 μέτρα. Κάθε πλευρά της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας έχει 230 μέτρα! Καλύπτει μια έκταση πιο μεγάλη από 9 γήπεδα ποδοσφαίρου.

Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι μετά το θάνατο όφειλαν να φροντίζουν το σώμα του νεκρού, ώστε το πνεύμα του να επιβιώσει. Αφαιρούσαν τα εσωτερικά όργανα, κάλυπταν το υπόλοιπο σώμα με άλατα και το τύλιγαν με γάζες. Το σώμα γινόταν μια μούμια. Μετά έθαβαν τη μούμια μαζί με ρούχα, τρόφιμα, κοσμήματα και άλλα χρήσιμα πράγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Η μούμια του Χέοπα τοποθετήθηκε σε έναν ταφικό θάλαμο μέσα στην πυραμίδα

2. ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ
Οι Κρεμαστοί Κήποι, όπως τους φανταζόμαστε από τις περιγραφές αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν το πλέον ξακουστό αξιοθέατο αυτής της πόλης. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ευρήματα που ίσως ήταν μέρος των Κήπων, αλλά υπάρχουν επιφυλάξεις. Την ύπαρξη τους τη γνωρίζουμε από περιγραφές ανθρώπων που τους είχαν δει την αρχαία εποχή.

Ο ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΥΤΙΣ
Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς περιγράφουν ότι οι Κήποι κατασκευάστηκαν γύρω στο 600 π.Χ. με διαταγή του Ναβουχοδονόσορα του Β'. Η Βαβυλώνα ήταν κτισμένη στις όχθες του Ευφράτη, στα νότια της Βαγδάτης, της σημερινής πρωτεύουσας του Ιράκ. Λέγεται ότι ο βασιλιάς έδωσε εντολή να γίνουν οι κρεμαστοί κήποι γιατί η νεαρή βασίλισσα Άμυτις, που καταγόταν από την ορεινή Περσία, νοσταλγούσε την πατρίδα της.

ΥΔΡΕΥΟΜΕΝΕΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΔΕΣ
Οι Κρεμαστοί Κήποι κατασκευάστηκαν μάλλον κοντά στον ποταμό Ευφράτη. Αποτελούνταν από διαδοχικές αναβαθμίδες, όπου η ψηλότερη πρέπει να είχε 40 μέτρα ύψος. Εκεί φύτρωνε κάθε είδος δέντρου και φυτού, που μεταφέρθηκαν με βοϊδάμαξες από κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας. Ανάμεσά τους υπήρχαν συκιές, αμυγδαλιές, καστανιές, ροδιές, τριανταφυλλιές, νούφαρα, και αρωματικοί θάμνοι. Υπήρχε ένα πολύ καλό υδρευτικό σύστημα που τροφοδοτούσε συνεχώς τα φυτά με νερό από τον Ευφράτη. Το νερό του συστήματος το αντλούσαν με δοχεία που τα ανέβαζαν με τα χέρια τους ή με μάγγανο οι δούλοι! Στη συνέχεια το νερό κατέβαινε στις πιο χαμηλές αναβαθμίδες από αυλάκια και τεχνικούς καταρράκτες, διατηρώντας το έδαφος πάντα υγρό.

3.Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ
Ο ναός της Άρτεμης, όπως έπρεπε να ήταν το 600 π.Χ. Είχε 120 κίονες από μάρμαρο, ενώ ήταν διακοσμημένος με πολύ όμορφα γλυπτά.
Ο Κροίσος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Λυδίας, μιας περιοχής της Μικράς Ασίας. Ήταν γνωστός για τα πολλά πλούτη του. Το 560 π.Χ. πρόσταξε να χτίσουν έναν μεγαλοπρεπή ναό στην Έφεσο. Λέγεται πως την ελληνική αυτή πόλη την έχτισαν οι Αμαζόνες.

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΝΑΟΣ
Ο Κροίσος αποφάσισε να χτίσει το ναό προς τιμήν της Θεάς Άρτεμης, που ήταν η Θεά της Σελήνης και προστάτιδα των άγριων ζώων και των κοριτσιών. Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού. Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης. Ο ναός υπήρξε από τους μεγαλύτερους του κλασικού κόσμου, πολύ μεγαλύτερος από τον Παρθενώνα που χτίστηκε αργότερα στην Αθήνα. Η βάση των θεμελίων του είχε μήκος 131 μέτρα και πλάτος 79 μ.
Ο μοναδικός αναστηλωμένος κίονας που υπάρχει σήμερα. Απομένουν όμως πολλά άλλα ερείπια της ένδοξης πόλης, ένα θέατρο, μια βιβλιοθήκη, λουτρά και πολλά άλλα δημόσια κτίρια.

ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Διακόσια χρόνια αργότερα, το 356 π.Χ. ο ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τη φωτιά την έβαλε κάποιος Ηρόστρατος, που θέλησε με τον τρόπο αυτό να γίνει διάσημος. Κατά σύμπτωση, την ημέρα της καταστροφής του ναού, γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Αργότερα, ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε την Έφεσο και έδωσε διαταγής να οικοδομηθεί και πάλι ο ναός, στην ίδια θέση.

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ο ναός του Αλέξανδρου επέζησε μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Με το πέρασμα του χρόνου η λάσπη κατέκλυσε το λιμάνι της Εφέσου και η πόλη κατάντησε ασήμαντη! Οι Γότθοι λεηλάτησαν στη συνέχεια το ναό και οι πλημμύρες ολοκλήρωσαν την καταστροφή Σήμερα ό,τι απομένει από το ναό στη Έφεσο είναι λίγοι ογκόλιθοι των θεμελίων και ένας μόνο αναστηλωμένος κίονας!

4. ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ
Το άγαλμα του Δία, έργο του γλύπτη Φειδία, όπως το φανταζόμαστε σήμερα. Είχε ύψος 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε στην οροφή του ναού. Ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού και από ελεφαντόδοντο!
Πριν από 3000 χρόνια η Ολυμπία αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στη νοτιοδυτική Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δια, τον βασιλιά των θεών, και τον τιμούσαν εδώ σε τακτά χρονικά διαστήματα με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις. Οι τελευταίες περιλάμβαναν και αθλητικούς αγώνες. Οι πρώτοι ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν το 776 π.Χ. από τότε και επί 1100 χρόνια, οι αγώνες γινόταν κάθε 4 χρόνια. Στη διάρκειά τους σταματούσαν οι πόλεμοι.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα οι πολίτες της Ολυμπίας αποφάσισαν να οικοδομήσουν έναν ναό για να τιμήσουν το Δία. Το μεγαλόπρεπο οικοδόμημα χτίστηκε ανάμεσα στα 466 και 456 π.Χ. Κατασκευάστηκε από λίθινους ογκόλιθους και συμπαγείς κίονες. Για λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του δεν υπήρχε άγαλμα του Δία, ώσπου αποφασίστηκε να γίνει κι αυτό. Ανατέθηκε στον περίφημο Αθηναίο γλύπτη Φειδία.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Η γλύπτης Φειδίας, ήδη είχε φτιάξει άλλα δύο υπέροχα αγάλματα στην Αθήνα, της θεάς Αθηνάς. Στην Ολυμπία ο Φειδίας με τους συνεργάτες του αρχικά έφτιαξε μια ξύλινο κατασκευή προκειμένου να λειτουργήσει ως σκελετός του αγάλματος. Στη συνέχεια το κάλυψαν με πλάκες από ελεφαντόδοντο για να απεικονίσουν τη γυμνή επιδερμίδα του θεού και φύλλα χρυσού για τα ενδύματά του. Οι τεχνίτες κάλυψαν τις συνδέσεις τόσο καλά ώστε τα άγαλμα να δείχνει ενιαίο. Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο πάνω σε θρόνο με ένθετες διακοσμήσεις από έβενο και πολύτιμους λίθους. Όταν ολοκληρώθηκε το ύψος του ήταν 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε σχεδόν στην οροφή του ναού. Έδινε την εντύπωση πως αν σηκωνόταν ο Ζευς όρθιος θα σάρωνε την οροφή! Στους τοίχους του ναού κατασκευάστηκαν εξέδρες προκειμένου οι επισκέπτες να θαυμάζουν από κοντά το πρόσωπο του θεού. Μετά την ολοκλήρωσή του, το 435 π.Χ. το άγαλμα αποτέλεσε τα επόμενα 800 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου.

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Γύρω στο 40 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, πρόσταξε να μεταφερθεί το άγαλμα στη Ρώμη. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, όταν έφτασαν οι εργάτες για να το διαλύσουν, το άγαλμα έβγαλε ένα τόσο τρανταχτό γέλιο, ώστε σκόρπησαν από το φόβο τους. Αργότερα, το 391 μ.Χ. με την άνοδο του χριστιανισμού, οι Ρωμαίοι απαγόρευσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κι έκλεισαν τους ελληνικούς ναούς. Στη συνέχεια το άγαλμα του Δία μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 462 μ.Χ. μια πυρκαγιά κατάστρεψε το ανάκτορο, όπου βρισκόταν το άγαλμα, με αποτέλεσμα να χαθεί οριστικά.
Κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα η περιοχή της Ολυμπίας συγκλονίστηκε από σεισμούς. Ο ναός και το στάδιο καταστράφηκαν από κατολισθήσεις και πλημμύρες, ενώ η λάσπη κάλυψε ό,τι απέμεινε. Κάτω από τη λάσπη διατηρήθηκαν τα υπολείμματα, τα οποία ανακάλυψαν στην εποχή μας οι αρχαιολόγοι. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν τα ερείπια του ναού και τη θέση όπου βρισκόταν το άγαλμα.

5. ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ
Ο Μαύσωλος υπήρξε ηγεμόνας της Καρίας, υποτελής στην Περσική αυτοκρατορία, από το 377 μέχρι το 353 π.Χ. Πρωτεύουσα είχε την ελληνική πόλη της Ιωνίας, την Αλικαρνασσό. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στο θρόνο, αλλά κατάφερε να αποτινάξει τον περσικό ζυγό.

ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ
Ο Μαύσωλος, παντρεύτηκε την αδερφή του, την Αρτεμισία. Όταν απέκτησε πλούτο και δύναμη σχεδίασε έναν τάφο για τον ίδιο και τη βασίλισσα. Έναν τάφο τόσο μεγαλόπρεπο που θα θύμιζε ανά τους αιώνες, τη δόξα του. Ωστόσο, ο Μαύσωλος πέθανε πριν τελειώσει το έργο του, το οποίο ολοκλήρωσε η Αρτεμισία γύρω στο 350 π.Χ. Το όνομα Μαυσωλείο το πήρε από το ίδιο το όνομα του βασιλιά και το ίδιο έχει επικρατήσει να λέγεται ακόμη και σήμερα για κάθε κρατικό μεγαλόπρεπο τάφο π.χ. το Μαυσωλείο του Λένιν, στη Μόσχα.

ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΦΡΟΥΡΟΙ
Οι στάχτες του βασιλικού ζεύγους τοποθετήθηκαν μέσα σε χρυσά αγγεία στον ταφικό θάλαμο στη βάση του οικοδομήματος. Πέτρινοι λέοντες ανέλαβαν τη φύλαξη του θαλάμου. Επάνω από την ισχυρή πέτρινη βάση υψώθηκε ένα κτίσμα, όμοιο με αρχαίο ελληνικό ναό, περιζωμένο από κίονες και αγάλματα. Στην κορυφή του κτιρίου υπήρχε μια κλιμακωτή πυραμίδα και επάνω σ' αυτήν, σε ύψος 43 μέτρων από το έδαφος, στήθηκε το άγαλμα ενός άρματος, που το έσερναν άλογα. Μέσα στο άρμα υπήρχαν ίσως τα αγάλματα του βασιλιά και της βασίλισσας.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ
Δεκαοχτώ αιώνας αργότερα ένας φοβερός σεισμός κατάστρεψε το Μαυσωλείο. Το 1489, χριστιανοί Ιππότες του Αγίου Ιωάννου, πήραν τα υλικά προκειμένου να οικοδομήσουν το γειτονικό φρούριο. Ορισμένα τείχη του φρουρίου χτίστηκαν από πράσινους ογκόλιθους που κάποτε πλαισίωναν το κύριο τμήμα του Μαυσωλείου. Μερικά χρόνια αργότερα οι Ιππότες ανακάλυψαν τον ταφικό θάλαμο του Μαύσωλου και της Αρτεμισίας. Αλλά μια νύχτα τον άφησαν αφύλαχτο, με αποτέλεσμα να τον λεηλατήσουν οι πειρατές και να αρπάξουν όσα χρυσά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα υπήρχαν.

ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ
Πέρασαν άλλα 300 χρόνια μέχρι να ερευνήσουν την περιοχή οι αρχαιολόγοι. Ανέσκαψαν τμήμα των θεμελίων του Μαυσωλείου και βρήκαν αγάλματα και άλλα γλυπτά που διατηρήθηκαν ανέπαφα. Ανάμεσά τους εντόπισαν και μεγάλα αγάλματα, τα οποία ίσως παρίσταναν το βασιλέα και τη βασίλισσα. Το 1857 τα μετέφεραν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου κι εκεί βρίσκονται ακόμη. Τα τελευταία χρόνια έγιναν κι άλλες ανασκαφές κι έτσι σήμερα λίγες πέτρες θυμίζουν τη δόξα του Μαυσωλείου της Αρχαίας Αλικαρνασσού.

6. Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Κατά τον τρίτο π.Χ. αιώνα κατασκευάστηκε ένας φάρος προκειμένου να καθοδηγεί τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αντανακλούσε τη λάμψη μιας μεγάλης φωτιάς ενώ την ημέρα ύψωνε στον ουρανό μια μεγάλη στήλη καπνού. Αυτός ήταν ο πρώτος φάρος στον κόσμο και παρέμεινε στη θέση του για 1500 χρόνια.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΦΑΡΟΣ
Το οικοδόμημα χτίστηκε πάνω σ’ ένα νησάκι που λεγόταν Φάρος, εμπρός από τη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Την περίφημη αυτή πόλη
έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Δεινοκράτη, όταν κατέλαβε την Αίγυπτο. Το οικοδόμημα πήρε το όνομα του νησιού.
Χρειάστηκαν μάλλον 20 χρόνια ώσπου να χτιστεί και ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. επί βασιλείας του Πτολεμαίου του Β’. Το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωστράτη.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΓΟΙ
Το φάρο τον αποτελούσαν τρεις μαρμάρινοι πύργοι, χτισμένοι επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκόλιθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από επάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο.

ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΩΣ
Ο τελευταίος Πύργος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από επάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρος. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα.

ΤΟ ΣΤΙΛΠΝΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Για τη συντήρηση της φωτιάς χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες καυσίμων. Την τροφοδοτούσαν με ξύλα, που μετέφεραν χάρη στο σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο άλογα και μουλάρια. Πίσω από τη φωτιά υπήρχαν φύλλα ορείχαλκου που αντανακλούσαν τη λάμψη προς τη θάλασσα. Τα πλοία μπορούσαν να τη διακρίνουν από 50 χιλιόμετρα μακριά. Κατά το δωδέκατο αιώνα το λιμάνι της Αλεξάνδρειας γέμισε από λάσπη και τα πλοία έπαψαν να το χρησιμοποιούν. Ο φάρος έπεσε σε αχρηστία. Ενδεχομένως τα φύλλα του ορειχάλκινου κάτοπτρου αποσπάστηκαν κι έγιναν νομίσματα. Κατά το δέκατο τέταρτο αιώνα ένας σεισμός κατάστρεψε το φάρο. Μερικά χρόνια αργότερα οι Μουσουλμάνοι χρησιμοποίησαν τα υλικά του για την κατασκευή ενός οχυρού. Το οχυρό αυτό ανακατασκευάστηκε και παραμένει ακόμη στη θέση του πρώτου φάρου στον κόσμο.

7. Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Ο Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου. Κατά την αρχαιότητα οι Ρόδιοι επιδίωκαν μόνιμα να διαφυλάσσουν την ανεξαρτησία τους, να ασκούν το εμπόριο και να μη συμμετέχουν στους πολέμους των άλλων ελληνικών πόλεων. Παρόλα αυτά κατακτήθηκαν αρκετές φορές.

Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ
Κατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα σι Ρόδιοι γιόρτασαν μια μεγάλη νίκη. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, αφού πολιόρκησε επί ένα χρόνο την πόλη τους, τελικά αναγκάστηκε να φύγει και να αφήσει πίσω του ένα μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό του. Οι Ρόδιοι αποφάσισαν να πουλήσουν τον εξοπλισμό του Δημήτριου και με τα χρήματα να στήσουν ένα υπέροχο άγαλμα προς τιμή του θεού Ήλιου που τους προστάτευε.

ΤΟ ΟΡΕΙΧΑΛΚΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ
Δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς ήταν το άγαλμα ούτε σε ποιο σημείο το έστησαν. Ξέρουμε πάντως ότι κατασκευάστηκε από ορείχαλκο και είχε ύψος 33 μέτρα. Το σχεδίασε ο Αρχιτέκτονας Χάρης και χρειάστηκε 12 ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωσή του.

ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το ορειχάλκινο περίβλημα στερεώθηκε επάνω σε ένα σιδερένιο σκελετό. Το άγαλμα ήταν κούφιο στο εσωτερικό και καθώς προχωρούσε η κατασκευή του οι εργάτες γέμιζαν τα κενά με βαριές πέτρες προκειμένου να διασφαλίσουν τη σταθερότητά του. Ο Κολοσσός ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι ακούγοντας για τον Κολοσσό, νόμιζαν πως στεκόταν επάνω από την είσοδο του λιμανιού της Ρόδου με τα πόδια ανοιχτά, όπως στην απέναντι ζωγραφιά. Όμως πρακτικά αυτό ήταν αδύνατο, διότι η είσοδος του λιμανιού της Ρόδου είχε πλάτος κάπου 400 μέτρα και ο Κολοσσός δεν ήταν τόσο... κολοσσιαίος! Τα κείμενα μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι βρισκόταν μάλλον στο κέντρο της πόλης και κοιτούσε προς τη θάλασσα και το λιμάνι.

Η ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΣΥΝΤΡΙΒΗ
Γύρω στο 226 π.Χ., δηλαδή λιγότερο από πενήντα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ο Κολοσσός έπεσε. Τον συγκλόνισε ένας σεισμός και τον έκοψε από τα γόνατα. Ένας χρησμός συμβούλεψε τους Ρόδιους να μην τον ξαναστήσουν κι έτσι τον άφησαν πεσμένο στο έδαφος Παρέμεινε στη θέση αυτή για 900 χρόνια και πολλοί επισκέπτες είδαν το πεσμένο άγαλμα του θεού Ήλιου. Το 654 μ.Χ. ένας Σύρος πρίγκιπας κατέλαβε τη Ρόδο και απογύμνωσε το άγαλμα από τις ορειχάλκινες πλάκες. Λέγεται ότι τις μετέφερε στη Συρία χρησιμοποιώντας 900 καμήλες. Ο ορείχαλκος πουλήθηκε στους εμπόρους που μάλλον τον έλιωσαν και τον έκοψαν σε νομίσματα.

Read More

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΖΑΣ

ΘΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΚΑΤΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣ. ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΤΙΜΗΣΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ.....
ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ Σ ΑΓΑΠΩ. ΑΠΛΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ
Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ

Read More

ΝΕΡΟ

ΕΙΔΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΗ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ


ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΝΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ.ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΝΑ ΖΩ ΕΓΩ-ΕΣΕΙΣ- ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΒΡΟΧΗ, ΑΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΝΕΡΟ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ- ΜΕ ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ. ΠΩΣ; ΜΕ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ ΔΕΝΔΡΑ, KAI OXI NA ΚΑΙΜΕ ΤΑ ΛΙΓΟΣΤΑ ΔΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ



ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΜΕΝΑ ΒΕΒΑΙΑ ΠΡΩΤΑ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ, ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΑΣ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ, ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ,(ΕΓΓΟΝΙΑ)ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΩΝ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ Η ΟΙ ΛΥΤΡΩΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ (ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ)ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.

ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Χωρίς το νερό η Γη θα ήταν ένας νεκρός πλανήτης. Το νερό βρίσκεται παντού. Στις θάλασσες, τους ωκεανούς, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα σύννεφα, τους πάγους των πόλων και των ψηλών βουνών. Το νερό ρέει στην επιφάνεια ή ακολουθεί αθέατο υπόγειες διαδρομές. Ο θερμότητα του Ήλιου και η βαρύτητα της Γης κρατούν τις υδάτινες μάζες σε συνεχή κίνηση. Το νερό εξατμίζεται, οι ατμοί συμπυκνώνονται και το νερό ξαναπέφτει στην Γη. Όσο δεν εξατμίζεται ξανά και δεν ανατροφοδοτεί τα υπόγεια νερά, καταλήγει στην θάλασσα. Και εδώ ο κύκλος κλείνει.


Το νερό είναι ένας ανανεώσιμος αλλά περιορισμένος πόρος. Ο υδρολογικός κύκλος ανανεώνει τα αποθέματα γλυκού νερού στην επιφάνεια της γης και τους υπόγειους υδροφορείς. Όμως η ποσότητα του νερού είναι περιορισμένη και η κατανομή του στον χώρο και τον χρόνο άνιση. Το ίδιο και η ποιότητά του. Η ρύπανση του νερού περιορίζει ακόμη περισσότερο τις ποσότητες που είναι για τις διάφορες χρήσεις του. Δεν έχουμε επομένως πάντα στην διάθεσή μας όσο νερό θέλουμε, όποτε το θέλουμε και στην ποιότητα που το θέλουμε

Το νερό μεταφέρει την ρύπανση. Το νερό είναι άριστος διαλύτης. Διαβρώνει τα πετρώματα και διαμορφώνει το ανάγλυφο της γης, διαλύει και μεταφέρει τους ρύπους που συναντά στην πορεία του. Όμως ούτε τα ποτάμια, ούτε οι λίμνες, ούτε οι θάλασσες έχουν άπειρη ικανότητα αυτοκαθαρισμού. Κάποτε καταρρέουν και τότε μετατρέπονται σε υπαίθριους υπονόμους επικίνδυνους για την δημόσια υγεία, με νερά ακατάλληλα για οποιαδήποτε χρήση.

Η έλλειψη νερού αυξάνει την ρύπανση. Οι κάτοικοι των πόλεων χρειάζονται νερό, η βιομηχανία χρειάζεται νερό, η γεωργία χρειάζεται νερό, ο τουρισμός χρειάζεται νερό. Το νερό που χρησιμοποιούν το επιστρέφουν συχνά βρώμικο στην θάλασσα, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα υπόγεια νερά και τους άλλους υδατικούς αποδέκτες και τους ρυπαίνουν. Η απόληψη νερού για τις κάλυψη των αναγκών μειώνει την ποσότητα των επιφανειακών και των υπόγεiων νερών. Λιγότερο νερό στα ποτάμια τις λίμνες και τους υπόγειους υδροφορείς σημαίνει μεγαλύτερη συγκέντρωση ρύπων, δηλαδή ένα μεγαλύτερο φορτίο ρύπων ανά κυβικό νερού.

Το νερό δεν γνωρίζει σύνορα. Στον κύκλο του ακολουθεί διαδρομές που καθορίζονται αποκλειστικά από το ανάγλυφο του εδάφους και τους υδροκρίτες, τις νοητές γραμμές που διαχωρίζουν την μία κοιλάδα από μια άλλη. Κάθε σταγόνα νερού που πέφτει στην νοητή γραμμή του υδροκρίτη έχει ίση πιθανότητα να κυλήσει προς την μία ή την άλλη πλευρά, ανεξάρτητα από τα εθνικά, τα περιφερειακά ή τοπικά διοικητικά όρια. Τα φυσικά όρια του νερού είναι τα όρια των λεκανών απορροής που συγκεντρώνον το νερό της βροχής και το διοχετεύουν στην θάλασσα.

Οι χρήσεις του νερού είναι αντικρουόμενες. Το νερό εξυπηρετεί πολλές χρήσεις ταυτόχρονα. Πολλές φορές, οι χρήσεις αυτές είναι αντικρουόμενες στον βαθμό που η μία να αποκλείει τις άλλες. Όσοι ζουν ψηλότερα σε μια υδρολογική λεκάνη χρησιμοποιούν και ρυπαίνουν το νερό, με αποτέλεσμα να το στερούν από αυτούς που ζουν χαμηλότερα. Το νερό που έχει φορτιστεί με λιπάσματα δεν κάνει για πόσιμο, αυτό που έχει ρυπανθεί από βαρέα μέταλλα είναι ακατάλληλο για άρδευση. Η ύδρευση των πόλεων, η άρδευση των καλλιεργειών, η βιομηχανία, ο τουρισμός ερίζουν για την εξασφάλιση επαρκών ποσοτήτων καλής ποιότητας νερού για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Συχνό φαινόμενο είναι η μεταφορά νερού από μεγάλες αποστάσεις για την ύδρευση των μεγάλων πόλεων ή την άρδευση γεωργικών περιοχών.

Το νερό δεν είναι μόνο για τον άνθρωπο. Η φύση χρειάζεται το νερό. Τα ποτάμια, οι πηγές, οι υγρότοποι είναι αναγκαίοι για την διατήρηση της άγριας πανίδας και χλωρίδας. Οι οικολογικές απαιτήσεις σε νερό αφορούν, όπως και οι ανθρώπινες επαρκείς ποσότητες καλής οικολογικής ποιότητας νερού για την διατήρησή τους. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η διατήρηση των υγροτόπων, τόσο για λόγους προστασίας της άγριας πανίδας και χλωρίδας που φιλοξενούν όσο και για τον ρόλο που παίζουν στην υδρολογική ισορροπία, την τροφοδότηση των υπόγειων νερών, την συγκράτηση των πλημμυρών και τον καθαρισμό των νερών.

«ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» ΝΕΡΟΥ

Το νερό είναι απαραίτητο για την ζωή στον πλανήτη. Είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά. Το νερό εξυπηρετεί πολλές χρήσεις, τις περισσότερες φορές, ταυτόχρονα. Χρειάζεται για την ύδρευση των πόλεων, αλλά και για την άρδευση των καλλιεργειών. Είναι απαραίτητο για την βιομηχανία αλλά και για την ανάπτυξη του τουρισμού.

Όμως το νερό που έχει ρυπανθεί από τα λιπάσματα είναι ακατάλληλο για πόσιμο. Το νερό που έχει χρησιμοποιηθεί από την βιομηχανία είναι συχνά ακατάλληλο για οποιαδήποτε άλλη χρήση. Το νερό που χρησιμοποιείται στις τουριστικές εγκαταστάσεις λείπει από την γεωργία. Η μεταφορά του νερού για την ικανοποίηση των αναγκών των μεγάλων πόλεων στερεί το νερό από τις τοπικές κοινωνίες. Το νερό που χρησιμοποιείται για τις ανθρώπινες ανάγκες λείπει από τους υγροτόπους. Η ανεξέλεγκτη άντληση υπόγειου νερού κοντά στις ακτές στερεί συχνά το νερό απ' όλους. Την θέση του γλυκού νερού παίρνει το αλμυρό της θάλασσας.

Το νερό δεν υπάρχει όποτε το θέλουμε, στην ποιότητα που το θέλουμε και στις ποσότητες που το θέλουμε. Το νερό είναι ανομοιόμορφα κατανεμημένο στον χώρο και τον χρόνο. Σε ορισμένες περιοχές είναι άφθονο, σε άλλες λείπει. Τα καλοκαίρι τα αποθέματα νερού μειώνονται, ορισμένες φορές επικίνδυνα. Τον χειμώνα οι βροχές και τα χιόνια τα ανανεώνουν. Το νερό είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Οι διαθέσιμες ποσότητες νερού είναι όμως περιορισμένες.

Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα. Δεν είναι όμως και δημόσιο αγαθό στο οποίο ο καθένας έχει ελεύθερη πρόσβαση. Η μια χρήση του νερού αποκλείει συχνά τις άλλες. Το νερό είμαστε αναγκασμένοι να το «διαχειριζόμαστε», να μεριμνούμε δηλαδή για την εξισορρόπηση των αναγκών και την εξασφάλιση επαρκών ποσοτήτων νερού με την απαιτούμενη ποιότητα για τη κάλυψή τους.

«Ολοκληρωμένη» διαχείριση του νερού είναι η διαχείριση που δεν προσεγγίζει τις χρήσεις του νερού χωριστά αλλά σε αλληλεξάρτηση την μία με την άλλη. Είναι η διαχείριση που επί πλέον λαμβάνει σοβαρά υπόψη, όχι μόνο τις ανθρώπινες απαιτήσεις σε νερό., αλλά και τις απαιτήσεις των οικοσυστημάτων.

Η ολοκληρωμένη διαχείριση έχει δύο ακόμη πρόσθετες προϋποθέσεις. Το νερό δεν γνωρίζει διοικητικά όρια ούτε εθνικά σύνορα. Τα όρια του νερού καθορίζονται από το γεωγραφικό ανάγλυφο. Κάθε «υδρολογική λεκάνη» έχει τα δικά της νερά. Το φυσικό όριο είναι ο «υδροκρίτης», η νοητή γραμμή που χωρίζει την μια υδρολογική λεκάνη από την άλλη. Η υδρολογική λεκάνη αποτελεί συνεπώς την φυσική γεωγραφική ενότητα για την ολοκληρωμένη διαχείριση του νερού. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η κοινωνική συμμετοχή. Το νερό μας αφορά όλους και συνεπώς η ολοκληρωμένη διαχείρισή του δεν είναι ευθύνη μόνο του κράτους και των τοπικών αρχών αλλά και όλων όσων χρησιμοποιούν το νερό και όσων ενδιαφέρονται για την καλή του χρήση.

Read More

ΚΚΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ. ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ.Ασία, η Τουρκία θα 'τανε σήμερα πεθαμένη και εμείς μεγάλη Ελλάδα. Τη "λευτεριά" μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε»







ΑΥΤΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΣΤΙΣ 12/07/1935

ΤΟ 1932 ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ 4Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ (6/3/1932) ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΧΑΡΙΖΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ ΣΕ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΟΥΣ.

ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ.

ΣΚΟΠΟΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΕΡΙΕΛΑΜΒΑΝΕ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ.
ΣΤΟΧΟΣ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ,ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ.ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.
ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΟ 192
ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ.
Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 1914.
ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΕΛΕ ΤΑΜΠΟΥΡΟΥ?
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΟΠΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ?
ΜΗΠΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΡΙΖΩΣΑΜΕ"?
Ο ΚΕΜΑΛ ΤΟ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ ΤΟ 1922,ΜΟΛΙΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ....
Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΤΟ 1919
5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ.
ΑΡΑ ΟΙ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο.
ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ.
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ Ο ΚΕΜΑΛ ΕΙΧΕ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΛΕΝΙΝ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.
ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΣΕ ΧΡΥΣΟ.
ΜΑΛΛΟΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΤΡΟΠΟ
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΤΣΑΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Ο ΛΕΝΙΝ ΕΔΩΣΕ ΧΡΥΣΟ ΣΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΜΑΙΝΟΤΑΝ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΚΑΙ 7-8 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΡΩΣΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ
Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο.
ΑΡΑ ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΤΟ ΚΚΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΑΛΛΑ ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΟ ΚΚΕ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
ΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΠΕΙ
Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε
ΠΟΣΟ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΟΥ.
ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ.
ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ "ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ.ΝΑ ΕΥΧΕΣΤΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ"
Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ
ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ?
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ
ΜΕΤΑΛΑΧΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟ 1941????
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ ΘΑ ΠΩ ΟΤΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΑΙΩΝΙΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΚΟΒΑΝ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΙΣ ΣΤΕΠΕΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ.
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (ΝΑΖΙΣΜΟΣ) ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΣΛΟΓΚΑΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ
"ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ ΝΑ ΛΑΒΕΙΣ ΜΕΤΡΑ ,ΕΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΛΕΝΙΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
"ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ",1922
ΑΠΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ

Read More

Σκωτσέζικο «ναι» στον επαναπατρισμό των μαρμάρων

«Οι Έλληνες δικαιούνται να αποκτήσουν έναν από τους πιο σημαντικούς πολιτιστικούς θησαυρούς τους». Αυτό δήλωσε εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Σκωτίας, αναφερόμενος στα μάρμαρα του Παρθενώνα, που παραμένουν «υπό ομηρία» στο Βρετανικό Μουσείο.

Όπως ανέφερε, οι Σκωτσέζοι υπουργοί πιστεύουν πως η Ελλάδα είναι απολύτως ικανή να παρουσιάσει και να συντηρήσει τα γλυπτά του Παρθενώνα με τον κατάλληλο τρόπο, και γι’ αυτό το λόγο θα στηρίξουν την προσπάθεια.

Η κυβέρνηση της Σκωτίας είναι η τελευταία που έρχεται να προστεθεί στο μακρύ πλέον κατάλογο εκείνων που υποστηρίζουν την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στη χώρα μας.
«Ναι» στην επιστροφή των μαρμάρων λέει το 97% των Βρετανών
Με το εντυπωσιακό ποσοστό του 97% οι Βρετανοί πολίτες στέλνουν ηχηρή απάντηση στο ερώτημα που αφορά στην επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην κοιτίδα τους.

Συγκεκριμένα, στην ιστοσελίδα της μεγάλης βρετανικής εφημερίδας «Guardian», βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες διαδικτυακή ψηφοφορία, όπου οι επισκέπτες καλούνται να απαντήσουν στην ερώτηση: «Είναι καιρός να επιστρέψουμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα»;

Η εφημερίδα «προκαλεί» τους επισκέπτες της να αποφανθούν εάν ο ισχυρισμός του Έλληνα υπουργού Πολιτισμού, Αντώνη Σαμαρά, ότι η κοινή γνώμη στη Μ. Βρετανία υποστηρίζει την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, είναι σωστός ή όχι.

Με την ψηφοφορία να λήγει σε δύο ημέρες από σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών της βρετανικής ιστοσελίδας της Guardian συμφωνούν: Τα Μάρμαρα πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα.

Σημαντική λεπτομέρεια είναι το γεγονός ότι τα Μάρμαρα δεν αναφέρονται ως «Ελγίνεια», αλλά ως «Μάρμαρα του Παρθενώνα», κάτι που δείχνει ότι η Αθήνα κέρδισε έδαφος στην διεκδίκηση των Μαρμάρων, αφού εδώ και πολλά χρόνια η διπλωματική αναφορά των Βρετανών στα Μάρμαρα ήταν «Ελγίνεια».

Ωστόσο, ο υπεύθυνος της συγκεκριμένης ιστοσελίδας χρησιμοποίησε την ονομασία «Ελγίνεια» στην ηλεκτρονική διεύθυνση του διαδικτύου που αντιστοιχεί στην ψηφοφορία, η οποία είναι: http://www.guardian.co.uk/culture/poll/2009/jun/24/elgin-marbles.

Δεν πειράζει, κάποτε θα το παραδεχτεί και αυτός…

Read More

Διον

AΡΧΑΙΟ ΔΙΟΝ
Το Δίον είναι μια περιοχή στους πρόποδες του Ολύμπου. Σήμερα είναι γνωστή σ’ όλο τον κόσμο γιατί οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως μια πολύ σπουδαία μακεδονική πόλη. Οι αρχαίοι βασιλιάδες της Μακεδονίας είχαν διαλέξει το Δίον για θερινή τους κατοικία. Εκεί δημιούργησαν, αιώνες πριν, έναν οικισμό στα ερείπια του οποίου είναι εμφανή τα στοιχεία του αρχαίου Μακεδονικού Πολιτισμού.
Οι αρχαιολόγοι, με επικεφαλής τον καθηγητή Δ. Παντερμαλή, έφεραν στο φως έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό. Απομεινάρια αρχαίου θεάτρου, αγοράς, λουτρών και ανακτόρων. Αξιόλογα επίσης είναι και τα ευρήματα των τάφων που βρέθηκαν στην περιοχή του Δίου. Οι περισσότεροι τάφοι, βασιλικοί, μαρτυρούν την ύπαρξη ενός λαμπρού και ακμαίου πολιτισμού.
Σήμερα μπορούμε να θαυμάσουμε τα ερείπια αυτού του πολιτισμού στον αρχαιολογικό χώρο του Δίου και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Δίου.


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Τραγουδώντας ο Ησίοδος γύρω στο 700 π.Χ το θεϊκό έρωτα του Δία για τη Θυία, την κόρη του προπάτορα των Ελλήνων Δευκαλίωνα, λέει ότι αυτή έμεινε έγκυος και γέννησε δυο παιδιά, τον Μάγνητα και το Μακεδόνα, που έζησαν στην Πιερία γύρω από τον Όλυμπο. Ο ιερός χώρος του Δία στην περιοχή αυτή ήταν το Δίον, στις υπώρειες του Ολύμπου. Η πόλη του Δίου αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία, στην περιγραφή της πορείας του στρατηγού Βρασίδα από τη Θεσσαλία, στη χώρα του φίλου του, βασιλιά της Μακεδονίας, του Περδίκα του Β’. Ήταν η πρώτη πόλη που συνάντησε ο Βρασίδας μετά το πέρασμα των συνόρων το καλοκαίρι του 424 π. Χ.
Προς το τέλος του 5ου π. Χ.αιώνα σύμφωνα με τον ίδιο το συγγραφέα, ανέβηκε στο θρόνο της Μακεδονίας ο Αρχέλαος που αναδιοργάνωσε το κράτος, ενίσχυσε την κεντρική εξουσία, έκανε δρόμους και οχυρά και εκσυγχρόνισε το στρατό. Στο Δίον, κατά τον Διόδωρο και άλλους συγγραφείς, ο ίδιος βασιλιάς οργάνωσε, προς τιμή του Ολύμπιου Δία και των Μουσών που λατρεύονταν εκεί, αγώνες αθλητικούς και σκηνικούς διάρκειας εννέα ημερών. Στις θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν εκεί ασφαλώς θα περιλαμβάνονταν και τα δράματα “Αρχέλαος” και “Βάκχες” που συνέθεσε ο Ευριπίδης στα τελευταία χρόνια της ζωής του στη μακεδονική αυλή. Ο Δίων ο Χρυσόστομος μαρτυρεί ότι ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος συνήθιζαν να πανηγυρίζουν τις νίκες τους στο Δίον με μεγαλόπρεπες θυσίες για το Δία και τις Μούσες. Επίσης απ’ το χώρο του Δίου ξεκίνησε την εκστρατεία του για τα βάθη της Ανατολής ο Μέγας Αλέξανδρος.
Οι ανασκαφές που άρχισαν το 1928 και συνεχίστηκαν με εντατικό ρυθμό από τον καθηγητή Δημήτριο Παντερμαλή, κατά την περίοδο 1973-1988, απέδειξαν ότι το Δίον αποτελούσε κατά την αρχαιότητα την ιερή πόλη των Μακεδόνων. Μεταξύ των ευρημάτων που ήλθαν στο φως, συγκαταλέγονται τα ιερά της Δήμητρας, της Ίσιδας, του Διονύσου και το Ασκληπείο, οδοί με καταστήματα, το νεκροταφείο και το τείχος της πόλης, το ελληνιστικό και ρωμαϊκό θέατρο, οι ρωμαϊκές θέρμες (λουτρά) με πλήθος γλυπτών, το Ωδείο, καθώς και μια παλαιοχριστιανική κοιμητηριακή βασιλική έξω από τα τείχη. Πολλά από τα ευρήματα εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο, που βρίσκεται στο χωριό του Δίου.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ – ΜΟΥΣΕΙΟ
Ο αρχαιολογικός χώρος λειτουργεί καθημερινά από τις 08.30 – 13.00.
Στον αρχαιολογικό χώρο επίσης λειτουργεί αναψυκτήριο στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να βρει καφέδες, αναψυκτικά, παγωτά, σάντουιτς κλπ. Τηλέφωνο Μουσείου 23510 53206

Read More

Σειριος

Το μυστηριώδες άστρο ο ΣΕΙΡΙΟΣ και οι Μακεδόνες : επιστρέφει να φωτίσει ξανά την Ελλάδα ;

Ο Σείριος. το μυστηριώδες άστρο που κυβέρνησε το πνεύμα των αρχαίων Μακεδόνων, ξαναστρέφει το πρόσωπο του στην Ελλάδα, τώρα που μπαίνουμε στον Υδροχόο. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσυριοι, Σουμέριοι, Ετρούσκοι και Ρωμαίοι έχουν στο πάνθεον τους μία θέση για το αστέρι εκείνο που, περισσότερο από τ' άλλα, λάμπει στο βράδυνα ουρανό. Μυστηριακές λατρείες και συμβολισμοί που

κρύβουν χαμένα μυστικά μέσα στη νύχτα του χρόνου. Μπορούμε άραγε να ανασυνθέσουμε τις ψηφίδες μιας μεγάλης γνώσης που χάθηκε ή που ίσως παραμένει ακόμη ανάμεσα μας σε μέρη που δεν φανταζόμαστε; Ένας κώδικας περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί...

Το Ουράνιο Σώμα του Σείριου

Αστρονομικά ορίζουμε το Σείριο ως το λαμπρότερο απλανή αστέρα του Μεγάλου Κυνός. Ανήκει στον τύπο των λευκών αστεριών και α­πέχει μόλις...8,4 έτη φωτός από τη Γη. Είναι διπλός αστέρας και μα­ζί με το συνοδό του, το Σείριο Β', περιστρέφονται γύρω από ένα κοι­νό κέντρο βάρους. Η μέση αμοιβαία απόσταση τους είναι της τάξε­ως των 3 δισεκατομμυρίων χλμ. και η περίοδος της περιφοράς τους διαρκεί 50 χρόνια. Ο Σείριος έχει μάζα 2,3 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, αλλά μικρότερη πυκνότητα. 0α έλεγε κανείς πως μοιάζει με νεφέλωμα. Η περιοδική μεταβολή της φωτεινότητας του κάθε 25 χρόνια συνοδεύ­εται από ισχυρότατα παλιρροιακά κύματα, λόγω της γειτονίας του με το συνοδό του. Σύμφωνα με τη γνώμη πολλών αστρονόμων, ο Σείριος βρίσκεται στο «κέντρο» σχεδόν του γαλαξία μας. Ετυμολογικά, η λέξη «Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά· καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ο­νομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούρ­γησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχω­ρισμό των δύο άστρων. (Γι' αυτό και μέχρι σήμερα άλλοι μιλούν για το «Μακεδονικό Άστρο» και άλλοι ·για το «Μακεδονικό Ήλιο», αναφερόμενοι στο γνω­στό μακεδονικό σύμβολο). Ομόρριζες λέξεις είναι ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον η­λιακό καύσωνα ή από το Σείριο και η «σειρήνα», μυθικό εκείνο πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλρτε ως γυναίκα-ψάρι και άλλοτε ως γυναίκα-πουλί και σήμαινε αρχικά «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν».
Σύμφωνα με το μύθο, «Σειρήνα» ήταν και η αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σειρήνα και όπως την απεικονίζουν οι Ντόγκον γοργόνα είναι το ίδιο για τους μεταγενεστέρους). Τριγυρνούσε στις θάλασσες και κατέ­στρεφε τα πλοία όσων τολμούσαν να της πουν πως ο βασιλιάς πέ­θανε (Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;) Μοιάζει πραγματικά αστείο, αλλά και άξιο απορίας το πως μπορεί ένας μύθος - είτε ως παραβολή εί­τε ως δημιούργημα του συλλογικού ασυνείδητου - να μεταμορφώσει έντεχνα και να προστατεύσει μία βαρυσήμαντη αλήθεια...

Στην Αιγυπτο και στην Ελλάδα
Στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με τις απόψεις των μελετητών, ο Σεί­ριος ταυτιζόταν με τη θεά Ίσιδα, που αναπαριστάνονταν ως αγελάδα ξαπλωμένη πάνω σ' ένα πλοίο, και στ' αγάλματα την απεικόνιζαν συχνά με κέρατα αγελάδας και με την κόμμωση της σαν ουρά ψαριού. Πολλές φορές έφερε ως στέμμα ένα οκτάκτινο αστέρι. Αδερφός και σύζυγος της Ίσιδος ήταν ο Όσιρις, που η λατρεία του έμοιαζε πολύ με εκείνη του Διονύσου. Με αυτόν η Ίσιδα γέννησε τον Ώρο. Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως αυτός που γονιμοποίησε την Ίσιδα ήταν ο Άμμων-Μιν ή Αμμων-Ρα, ο ίδιος θεός που αργότερα ονομάστηκε Άμμων-Δίας και που, σύμφωνα με την Ολυμπιάδα, ήταν ο Πατέρας του Αλέξανδρου.

Canis στα λατινικά). Μορφή τσακαλιού ή λύκου είχε και ο σουμεριακός θεός Άνου, που φαίνεται πως ήταν επίσης σχετικός με το αστέρι αυτό.

Για την ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το άστρο εκείνο, στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δί πλα στον άλλον.

Ο Ωρίων ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του Μί­νωα και φημισμένος κυνηγός. Φορούσε συνήθως μία λεοντή και κρα­τούσε στα χέρια του ρόπαλο (σύμβολα αυτά και του Ηρακλή). Υπάρ­χουν πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του και τον πιστό του σκύλο Σείριο.

Ο Ωρίωνας συνδέεται με το βασιλιά Οινοπίων (ή Οινέα στη Βοιωτία), που είχε σύζυγο του (ή κόρη του) τη Μερόπη, την οποία βίασε ο Ο­ρίων υπό την επήρεια της μέθης. Ο Ωινοπίων, εξοργισμένος, τον τύ­φλωσε, με τη σύμπραξη του πατέρα του Διονύσου. Όμως ο Ωρίωνας, με τη βοήθεια ενός χρησμού κατάφε­ρε να ξαναβρεί το φως του. Συγκεκριμένα, ο χρησμός έλεγε ότι θα για­τρευτεί, αν βαδίσει προς την Ανατολή και εκθέσει τις άδειες κοιλότητες των ματιών του στις πρωινές ηλιαχτίδες. Έτσι βοηθούμενος από τους θορύβους που έκαναν οι σιδηρουργοί του Ηφαί­στου, έφτασε στη Λήμνο, όπου ο Κηδαλίων (ο δάσκαλος του Ηφαίστου), τον κουβάλησε στους ώμους του και τον έφερε μπροστά στον Ήλιο.

-Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτός ο μύθος έχει κάποια σχέση με τη σύ­νοδο Ήλιου-Σείριου, που γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά και με τα μυστήρια των Καβείρων. Γνωρίζουμε πως ο γάμος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας ήταν αποτέλεσμα της συνάντησης τους στη Σαμοθράκη, όπου εκτελούνταν τα «Καβείρια μυστήρια» ή, αλλιώς, τα «μυ­στήρια των μεγάλων θεών». Ο Φίλιππος είχε μυηθεί από νωρίς στα μυστήρια αυτά (μάλλον στη Θήβα), ενώ η μητέρα του Αλέξανδρου ή­ταν ιέρεια.

Οι Κάβειροι άλλωστε θεωρούνται θεότητες του πυρός - η λέ­ξη «Κάβειρος» έχει ετυμολογική σχέση με το ρήμα «καίω; - όμως τα σύμβολα τους, όπως π.χ. το αγκίστρι, έ­χουν να κάνουν με το νερό και τα συναντούμε αρ­γότερα σε όλες σχεδόν τις θρησκείες. Κατά μία άποψη (Ηρόδοτος, Στράβων, Πίνδαρος) είναι α­πόγονοι του Ηφαίστου από το γάμο του με την Καβειρώ, γι' αυτό και τους βρίσκουμε πάντοτε κοντά σε ηφαιστειογενείς περιοχές, ενώ συχνά αντιπροσωπεύουν χθόνιες ή υποχθόνιες θεότητες. Η καρδιά της καβειρικής λατρείας βρισκόταν στην αρ­χαία Μακεδονία, στο βουνό Άθως. Όπως κι αν ονομάζονται οι Κάβειροι στις διάφορες περιοχές, θεωρούνταν πρόγονοι του αν­θρώπινου γένους. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ένα από τα πρόσωπα των μυστηρίων της Σαμοθράκης λεγόταν «Αδάμας» και θεωρείται ο άνθρωπος-αρχέτυπο, ο πρώτος αρσενικός στην τάξη της γέννεσης. Σύμφωνα με την παράδοση, τον Ωρίωνα σκότωσε η Άρτε­μη από ζήλεια για την κυνηγετική του τέχνη και ο Δίας τον έκανε αστερισμό δίπλα στις Πλειάδες, ενώ κα­τά μια άλλη εκδοχή πέθανε από το θανατηφόρο τσίμπημα ενός σκορπιού, άποψη στηριγμένη προ­φανώς στ' αστρολογικά δεδομένα, καθώς είχε παρατηρηθεί πως ο αστερισμός του Ωρίωνα και του Μεγάλου Κυνός εξαφανίζονται από τον ορί­ζοντα όταν ανατέλλει ο Σκορπιός. Ο Ώριων όμως και ο Σείριος κυνηγούσαν άγρια ζώα και στο βασίλειο του Άδη (όπως περιγράφεται και στην Οδύσσεια), αν και αυτή πρέπει να είναι μία παράδοση ξενόφερτη, ίσως αιγυπτιακής επιρροή που σχετιζόταν με τα μυστήρια και τη λατρεία των νεκρών.
Οι Ντογκον, η Κιβωτός και οι Πενήντα «Νομμός»»
Στην Αφρική και συγκεκριμένα στο Μαλί, υπάρχει ένας λαός, που εχει κυριολεκτικά καταπλήξει τους σύγχρονους αστρονόμους με τη γνώση του πάνω στο θέμα του Σείριου. Μοιάζουν να ξέρουν τα πάντα γύρω από τη φύση και τις ιδιότητες του άστρου, ο και των συνοδών του, που πιστεύουν ότι είναι δύο και όχι μόνο ένας, κάτι που η αστρονομία μόλις τώρα ερευνά και ανακαλύπτει. Πρόκειται για τους Ντόγκον, οί οποίοι ισχυρίζονται ότι σχετίζονται με το άστρο αυτό που κυριολεκτικά λατρεύουν. Ο μεγαλύτερος Θεός τους είναι ο Άμμα, ένα είδος κατάλοιπου του Άμμωνος- Δία που πέρασε σε αυτούς από το μαντείο της Σίβας και, σύμφωνα με την παράδοση τους, δημιούργησε το Σύμπαν και τους ζώντες οργανισμούς, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους, που τους έφτιάξε αρχικά ως αμφίβια όντα, με το όνομα «Νόμμος».(Η πίστη αυτή μοιάζει με την αντί­στοιχη των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων).

ater KUBILE», δηλαδή την Κυβέλη των Κρητών. Η Ίσιδα φαίνεται πως έχει άμεση σχέση με την Κρητική θεά με τα φίδια, αλλά ταυτίζεται κατά καιρούς και με πολλές άλλες ελληνικές θεότητες όπως η Άρτεμις, η Δήμητρα, η Αφροδίτη, η Εκάτη κ.λπ. Στη Σαμοθράκη θεωρείται πως οι Κάβειροι ήταν οι μόνοι που σώθηκαν από τον τρομερό κατακλυσμό αού έπληξε το νησί όταν, σύμ­φωνα με την παράδοση, ο Εύξεινος Πόντος ξεχείλισε και έσπασε το φράγμα που σχημάτιζαν οι Συμπληγάδες Πέτρες και οι βράχοι του Ελ­λησπόντου.

Οι πιο γνωστές και οικείες παραδόσεις που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας γύρω από το θέμα της κιβωτού είναι αυτές του Νώε, αλλά και της Πυρράς και του Δευκαλίωνα. Η τελευταία μάλιστα σταμάτησε στη Δωδώνη, όπου υπήρχε και το περιώνυμο μαντείο, που συμβουλευό­ταν πολύ συχνά η Ολυμπιάδα και το οποίο μάλιστα της προφήτεψε τον ερχομό του Αλεξάνδρου. Ο Ιάσωνας πήρε ξύλο από εκεί και έφτιαξε το πηδάλιο της Αργούς για να ξεκινήσει α­πό τη Βοιωτία την Αργοναυτική Εκστρατεία μαζί με τους 50 συγγενείς του (όσοι και οι πρώτοι «Νόμμος» των Ντόγκον) με κατεύθυνση την Αία της Κολχίδος.

Στο πιο αρχαίο έπος της ανατολής, στην ασσυριακή μυθολογία, συναντούμε τον ή­ρωα Γιλγαμές, ο οποίος ξεκινά ένα ενα­έριο ταξίδι με μία βάρκα παίρνοντας μα­ζί του 50 συντρόφους. Υπάρχουν όμως κι άλλες ομοιότητες ανάμεσα στον Ιάσωνα και το Γιλγαμές. Μία από αυτές είναι το φύτεμα από τον Ιάσωνα των δοντιών του δράκοντα στο χώμα, απ' όπου και βγήκαν 50 πολεμιστές. Κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Γιλγαμες για να κερδίσει τη δύναμη. Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Ο Δαναός, ο βασιλιάς του Αργούς ο γενάρχης των Ελλήνων είχε 50 κόρες, που νυμφεύθηκαν τους 50 υιούς του αδερφού του πατέρα τους, Αιγύπτου. Με όλες τις Δαναίδες είχε ερωτοτροπήσει και ο Ηρακλής, ο μυθικός γενάρχης των Δωριέων και ιδρυτής, κατά το μύθο, της Μακεδόνικης δυναστείας. Πολλές παραδόσεις μάλιστα φέρουν τον Ηρακλή ως αρχηγό της αργοναυτικής εκστρατείας καν όχι τον Ιάσωνα... (Ο Ηρακλής, έτσι κι αλλιώς πέρασε από την Κρήτη στη Λιβύη).

Ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Αν ο Σείριος συμβολίζει τη Μεγάλη Μητέρα και τη μήτρα ή την Κιβωτό, όπου φυλάσσονται οι γόνοι, τότε σίγουρα ο Ωρίωνας είναι η στιγμή της ανάδειξης και του ανδρώματος του ήρωα και η Αργώ «το ταξίδι», δηλαδή η αποστολή, που ο ήρωας πρέπει να πραγματοποιή­σει για την εξάπλωση της φυλής του και των χαρακτηριστικών της. Αν κοιτάξουμε τον «ημίθεο» Αλέξανδρο κάτω από αυτό το πρίσμα, τότε θα καταλάβουμε ότι γνώριζε πολύ καλά το ρόλο που όφειλε να ενσαρκώσει, στο όνομα των αξιών εκείνων που ήταν ο μόνος φορέ­ας και εγγυητής, λόγω της άμεσης σύνδεσης του με το θείο. Σημειώστε ότι ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Η ιερή σημασία του αριθμού 50 έχει αποδοθεί α­πό πολλούς μελετητές στον αιγυπτιακό μυστικισμό και αν θυμηθεί κανείς πως η περίοδος της περιφοράς του Σείριου διαρκεί 50 έτη, τότε ίσως η έμφαση που δίνεται σε αυτόν τον αριθμό να μην είναι κα­θόλου τυχαία.Διόνυσο...

Read More

Ω! Αλεξανδρε

Read More

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ ΣΤΟΥΣ N.Y.TIMES:ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΑΛΒΑΝΙΚΑ!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΞΗΓΗΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΥΤΗ Η ΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΤΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΤΣΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΝ ΤΣΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ
Η NY TIMES εκανε προσφατα ενα αφιερωμα στο μουσειο της ακροπολης , στο οποιο ερωτηθη και ο Νικος Δημου για τις αποψεις του.
ΠΩΣ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ανάμεσα σε εκατομμύρια Έλληνες που η μόνη του επιθυμία είναι να μην είχε γεννηθεί Έλληνας.

Ειπε τα παρακατω:

The marbles in fact belonged to the Parthenon, a building here and nowhere else, the best argument for repatriation, except the idea now is not to reattach them where they came from but to move them from one museum to another, from the British Museum to the new Acropolis Museum, albeit next door — a different matter, if not to the Greeks. (τα μάρμαρα ΑΝΗΚΑΝ στον Παρθενώνα - δεν ανήκουν πλέον δηλαδή - και γιατί δεν τα αφήνουμε ήσυχα εκεί που είναι και να τα περιφέρουμε από μουσείο σε μουσείο;)

“It’s the fault of a German,” Mr. Dimou said about Greek pride in this cause. He was referring to Johann Winckelmann, the 18th-century German art historian whose vision of an ancient Greece “populated by beautiful, tall, blond, wise people, representing perfection,” as Mr. Dimou put it, was in a sense imposed on the country to shape modern Greek identity.

“We used to speak Albanian and call ourselves Romans, but then Winckelmann, Goethe, Victor Hugo, Delacroix, they all told us, ‘No, you are Hellenes, direct descendants of Plato and Socrates,’ and that did it. If a small, poor nation has such a burden put on its shoulders, it will never recover.” (με λίγα λόγια μιλούσαμε αλβανικά και αυτοαποκαλούμασταν ρωμιοί-ρωμαίοι κι ευτυχώς που μας το είπε ο Ντελακρουά ότι είμαστε Έλληνες απόγονοι του Πλάτωνα και του Σωκράτη αλλιώς δεν θα είχαμε ιδέα. Έχετε δει ποτέ πιο κατεβασμένα σώβρακα από του Δήμου;)

http://www.nytimes.com/2009/06/24/arts/design/24abroad.html?pagewanted=2&_r=1

Εδώ κλαίγεται -ως συνήθως -στο αναρχοαριστερό lifo για ΔΗΘΕΝ παραχάραξη των δηλώσεών του (λες κι είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται με πλήρη ανθελληνισμό.)

http://www.lifo.gr/blogs/lifoteam/17373

Σχόλιο από τον Κ.

Ειναι θλιβερο να βλεπει κανεις, πώς τετοια κομπλεξ και καταστροφικες για την πατριδα θεσεις, εφευρισκονται με τετοια συχνοτητα μονο στην Ελλαδα.

Το να περιμενει κανεις να βγει ο Ντελακρουα για να πεισει τον καθε τσοπανο για το τι ειναι, μου φαινεται αστειο και να το συζητουμε. Οι παραπανω ευρωπαιοι κυριοι, με εξαιρεση τον 1ο, ουτε που ενδιαφερονταν για τους νεοελληνες και την Ελλαδα πριν ξεσπασει η επανασταση του 21. Οι περισσοτεροι τοτε αποφασισαν να πανε ενα ταξιδακι στην Ελλαδα, που περιμεναν να βρουν με τις αρχαιοτητες αθικτες και τους κατοικους με χλαμυδες. Οποιος εχει διαβασει γραμματα του Λορδου Βυρωνα, αντιλαμβανεται.

Και σε 200 χρονια απο τωρα, ισως οι απογονοι μας να προτιμουν το Ευρωπαιος , παρα το Ελληνας. Αυτο δεν αλλαζει το ποιος ειναι ο αλλος και αν καποτε η Ε.Ε. διαλυθει, το φυσικοτερο πραγμα στον κοσμο θα ειναι η επιστροφη στο φυσιολογικοτερο αυτοπροσδιορισμο του Ελληνα.

Καποιοι ειχαν ενα οραμα πολυ πριν το 18ο αιωνα.

http://www.greece.org/poseidon/work/occupation/outline.html
Ο ιδιος ο Κωνσταντινος Παλαιολογος, στην τελευταια του ομιλια, απευθυνθηκε χωριστα στους Γενουατες και Βενετους και χωριστα στους "ελληνοφωνους" Γραικους της Πολης, που αποκαλεσε γονους Ελληνων και Ρωμαιων.

Αυτο που ο κυριος Δημου δε λεει, ειναι πως τελικα, οι ιδιοι οι Ρωμαιοι, μετα την κατακτηση της Ελλαδας, περισσοτερο αφελληνιστηκαν παρα το αντιθετο. Ξεχναει ο κυριος Δημου, τη ρηση του Ορατιου "Graecia capta ferum victorem cepit" (η κατακτημενη Ελλαδα, κατεκτησε τον αγριο κατακτητη της).

Οι ελληνικες κοινοτητες απο την Κυπρο μεχρι τη Συρια και την Αιγυπτο και απο την ελληνόφωνη κατω Ιταλια μεχρι τον Ποντο, δε μας εξηγει ο κυριος Δημου ποιος τους πηρε απο το χερακι για να τους κανει να πιστεψουν πως ειναι Ελληνες?

http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/119466

Τα αρβανιτικα τα θυμαται ο κυριος Δημου. Τα ελληνικα που μιλιοντουσαν στη Β. Ηπειρο, το Μοναστηρι, τη Μολδοβλαχια, την Οδησσο, την Κατω Ιταλια,τα θυμαται? Τον ορκο των Φιλικων και την πατριδα που μιλα, τον εγραψε ο Ντελακρουα με το πινελο του ή ο Ουγκω που γεννηθηκε το 1801? Τη γεννια των Κολωκοτρωναιων που πολεμουσαν Τουρκους γενεες 14 , τους επεισε καποιος να το κανουν?

Το οτι στην Ελλαδα υπαρχουν ακομα βουκολικα εθιμα που αναγονται σε διονυσιακες λατρειες το ξερει?

Το οτι το "ρωμαικο" κατα τα αλλα Βυζαντιο, ειχε τον Ομηρο ως βασικο μερος της αγωγης, τη στιγμη που οι "Ρωμαιοι Ιταλοι" ουτε που τον θυμοντουσαν το ξερει?

Αλλα βεβαια, οι Ιταλοι δεν εχουν τα κομπλεξ του Δημου, ωστε να απορριψουν καθε σχεση τους με το παρελθον επειδη αν δεν ηταν οι Αραβες και η Πολη δε θα ηξεραν ποιοι ηταν οι Ρωμαιοι (Μεσαιωνας γαρ και δραση της Καθολικης Εκκλησιας).

Το μεγαλυτερο ΔΗΜΟΤΙΚΟ επος της Βυζαντινης λογοτεχνιας, ο Διγενης, τελειωνει με τη μονομαχια του Διγενη με το ΧΑΡΟΝΤΑ (ναι, αυτον των αρχαιων Ελληνων, που μονο στον ελληνισμο πλεχθηκε κι αυτος με το χριστιανισμο και τον θεωρουμε φυσικο), "που χει του ΚΡΟΙΣΟΥ τα πλουμια". Τον ιδιο Χαροντα που ακομα και σημερα στην Ελλαδα βαζουμε κερμα στο νεκρο για να τον πληρωσει ως πορθμεα.

Αραγε ηταν ο Ουγκω που καλλιεργησε τον ελληνισμο στον Αιγυπτιωτη Καβαφη? Στη Σινασο, στα βαθη της Καππαδοκιας, διαβαζαν Ουγκω με τις ευλογιες των Τουρκων?

Τον αγραμματο Στρατηγο Μακρυγιαννη, που ελεγε "τουτα δω τα μαρμαρα και 10.000 ταλαρα να σας δωκουνε, μην τα δινετε, γι αυτα πολεμησαμε", τον επεισε ο Ουγκω να πολεμησει?

Παραθετω και ενα σχετικο αρθρο της Ελενης Γλυκατζη Αρβελερ.
http://www.myriobiblos.gr/texts/english/1821_problems_of_greek.html

Και αν ακομα δεχθουμε οοολα αυτα που λεει ο κυριος Δημου ως σωστα... Το οτι ξανανακαλυψαμε τις ριζες , τι το φοβερο εχει? Το ιδιο δεν εκανε ολη η ευρωπη? Η Ευρωπη ειχε συναισθηση της αρχαιας ιστοριας πριν την Αλωση και τη φυγη διανοουμενων απο την Πολη με αρχαια ελληνικα χειρογραφα? Μονο η Ιταλια ειχε αρχισει να ξυπνα , εξ ου και ο οδηγικος ρολος της, απο την πρωτη επισκεψη του Γεμιστου οπου εξεπληξε τον Κοζιμο ντει Μεντιτσι που εγινε υποστηρικτης του. Συν το οτι οι Αραβες, που αντεγραφαν γραπτα βυζαντινα και τα αποθηκευαν στον Οικο της Σοφιας στη Βαγδατη και στην Κορδοβα, εγιναν η 2η πηγη ωστε οι Ευρωπαιοι να ξανανακαλυψουν το παρελθον τους.

Μολοταυτα, δεν ειδα κανεναν Ευρωπαιο να απαρνιεται την ιστορια του τοπου του πριν την Αναγεννηση. Βλεπετε, οσο μεγαλυτερη η ιστορια, τοσο μεγαλυτερο και το κομπλεξ, ισως. Η Ιταλια λοιπον, σημερα, ειναι απο τις πιο ενεργες χωρες στον κοσμο, που κανουν εκστρατειες επαναφορας ρωμαικων αρχαιοτητων στα ιταλικα μουσεια. Η ιδια Ιταλια που μεχρι το 1940 δεν ειχε κοινη γλωσσα και μεταξυ διαφορετικων νομων δε μπορουσαν να συννενοηθουν και που πριν το Δαντη, δε μπορουσε καν να μιλησει καποιος για ιταλικη γλωσσα. Οι Αγγλοι ειναι πανευτυχεις με το Στοουνχετζ και τους Δρουιδιδες. Οι Δανοι με τους Βικινγκς, οι Γαλλοι με μονολιθικα γαλατικα μνημεια, οι Αιγυπτιοι με τα δικα τους, κλπ.

Μονο στην αθανατη Ελλαδα, σε τετοιες κρισιμες στιγμες, βγαινουν οι διαφοροι κυριοι Δημου και πολεμουν την προσπαθεια επαναπατρισμου των γλυπτων του Παρθενωνα.

Βεβαια ο κυριος Δημου, τονιζει το οτι δε θα εμπαιναν στον Παρθενωνα αλλα στο νεο μουσεια, αρα τι στο Λονδινο , τι στην Αθηνα, το ιδιο ειναι.

Επιλεκτικα και οχι αθωα, ο κυριος Δημου ξεχναει τη μικρη λεπτομερεια, πως στο νεο μουσειο, τα γλυπτα παρουσιαζονται σε ολο το μηκος τους, οπως ηταν και στο μνημειο, ωστε ακριβως, να διηγουνται την ιστορια που απεικονιζουν. Δεν ειναι κομματια ξεκομμενα το ενα απο το αλλο, αλλα μερη μιας εξιστορησης, που εξαιτιας της στασης των Αγγλων, παραμενει κομμενη και διαταραγμενη.

Eγώ Ρωμιός γεννήθηκα ρωμιός και θα πεθάνω έλεγε ο Διάκος, ενώ οι Τούρκοι εκτός από γιουνάν μας λένε και ρουμιού.

Πληροφοριακά.

Ο Διακος ειπε "Εγω Γραικος γεννηθηκα, Γραικος θε να πεθανω."

Γιατι το Γραικος, το χρησιμοποιουσαν και οι Βυζαντινοι ακομα, μιας και που ολη η Δυση ετσι τους αποκαλουσε. Απο το Graeci, δηλαδη Ελληνες.

Διαβασε αν θες και την αφηγηση του Νικολο Μπαρμπαρο (Βενετου χειρουργου στην Αλωση). Το δε Γιουναν το πηραν απο τους Περσες (Iωνες), με το οποιο οι Περσες, πριν περασουν κατω απο το Σουλτανο μας αποκαλουσαν.

http://www.deremilitari.org/resources/sources/constantinople3.htm

H στα ιταλικα

http://wikisource.org/wiki/Giornale_dell

Ωραια λοιπον, σε μας ο Μεσαιωνας αργησε να ρθει και ξεστραβωσαμε μετα την Αλωση αυτους που με τη σειρα τους μας ξεστραβωσαν με τη σειρα τους, για να χαρει ο κυριος Δημου. Γιατι στην υπολοιπη Ευρωπη δε βγαινουν αντιστοιχοι κυριοι Δημου να λενε τα ιδια για τις δικες τους χωρες στις ξενες εφημεριδες? Γιατι δεν εχουν ολοι τα ιδια κομπλεξ... Κατα πασα πιθανοτητα, ο κυριος Δημου ο ιδιος δεν αντεχει ενδομυχα τη συγκριση του εαυτου του με τους αρχαιους και πανω στην απελπισια του παρηγοριεται με την ιδεα πως δεν εγινε και τιποτα, μιας και δεν ειμαστε Ελληνες.

Παλι το περιεργο με ολους αυτους τους ψευτοπροοδευτικους της διαστρεβλωμενης αριστερης θολερης διανοησης, ειναι οτι, με την πρωτη ευκαιρια, οταν προσπαθουν να αποδειξουν πως η Ελλαδα δεν εχει Ελληνες, αλλα ενα συνοθυλευμα ολων των αλλων λαων, τοτε γλωσσικα, γενετικα και αλλα επιχειρηματα ειναι χρησιμα.

Με το που ακουν ομως τιποτα σημερα για υπερβολικο αριθμο ξενων στην Ελλαδα, για μη αποτελεσματικη απορροφηση κλπ, οι ιδιοι, σε αποκαλουν ρατσιστη, ξενοφοβο και σου πετουν το γνωστο "Ελλην ειναι ο εχων ελληνικη παιδεια".

E λοιπον, ειμαι σιγουρος πως και ο κυριος Δημου, μη οντας ρατσιστης ο ιδιος, θα επρεπε να αφησει τη χωρα ησυχη στην εκστρατεια της για τα μαρμαρα, σκεπτομενος, πως εν τελει, Ελληνες ειναι οι εχοντες ελληνικη παιδεια, ακομη και αν, οπως πιστευει, τους την εφερε μεχρι τα κορφοβουνια ο Ουγκω.

Και ισως θα ηταν προτιμοτερο να ασχοληθει με το κατα ποσον ειναι "Μακεδονες" οι Σκοπιανοι, που οι δυστυχοι, ουτε το αλφαβητο να διαβασουν τις μακεδονικες επιγραφες δεν ξερουν και το πρωτο "μακεδονικο" λεξικο τους το εφτιαξε ο Τιτο το 60-70.

Read More

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ!!!!!

ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΛΕΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΝ. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΥΡΙΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ (ΚΡΑΤΟΣ) ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ Η ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ;; ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΗ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΑΛΛΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ (ΠΡΟΔΟΤΕΣ)ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΜΙΞΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ.ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝΕ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Η
ΔΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΚΥΡΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ;;ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΥΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΕΓΩ Ο ΜΩΡΟΣ Ε ΟΧΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.

ΚΥΡΙΟΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΜΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΚΥΡΙΕ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ ΔΕΝ ΤΟ ΔΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Read More

Ξενοφών Ζολώτας - Οι ιστορικοί λόγοι του στην Ουάσιγκτον και στην Γαλλία

Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις. Αιτία ως προς αυτό, δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ’ ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Εκείνον τον καιρό, κατείχε την θέση του διευθυντή Τραπέζης Ελλάδος και διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους.

Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο τον λόγο του οι «New York Times» και η «Washington Post», περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Μάλιστα, τόση ήταν η εντύπωση, που προκάλεσε η πρώτη αυτή ομιλία στα αγγλικά, ώστε ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, Γιουτζίν Μπλακ, τον παρακάλεσε και σε επόμενη ετήσια συνεδρίαση του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας να μιλήσει πάλι αγγλικά, αλλά με ελληνικές λέξεις, κάτι, που επανέλαβε το 1959.

Ακολουθεί ο λόγος της 26/9/1957:

I always wished to address this Assembly in Greek, but realized that it would have been indeed «Greek» to all present in this room. I found out,however, that I could make my address in Greek which would still be English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek words.

Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch.
But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia.

Μετάφραση»:
«Κύριοι,
Ευλογώ τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την Οικουμενική Τράπεζα για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, μεθόδων και πολιτικών, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας με την Ελλάδα.
Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των διδίμων Οργανισμών των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας όπως η νομισματική πληθώρα παράγουν κάποια αγωνία και μελαγχολία. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας.
Αλλά, η θέση μου είναι ότι έχουμε τον δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές σαν μέτρο προφύλαξης από το χάος και την καταστροφή. Παράλληλα μια παγκόσμια ανυπόκριτως οικονομική συνέργεια και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Απολογούμαι για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση την ευχαριστία μου σε εσένα Κύριε, στο ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και στους οργανισμούς και πρωταγωνιστές της Αμφυκτιωνίας και του γαστρονομικού Συμποσίου».

Δύο χρόνια αργότερα, το 1959, ο Ξ. Ζολώτας έδωσε μία άλλη ελληνοαγγλική ομιλία, ζητώντας να τον ακούσουν με προσοχή, ακόμα κι αν υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσει τους ακροατές του. Ιδού ο λόγος και η ελληνική του «μεταγραφή»

Kyrie,
It is Zeus’ anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers.

Απόδοση:
«Κύριοι,
Είναι «Διός ανάθεμα» στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής, στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι’ αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι».

Ακολουθεί κι ένας λόγος του Ξ. Ζολώτα, στην γαλλική γλώσσα αυτή την φορά, χρησιμοποιώντας και πάλι ελληνικό λεξιλόγιο:
Le Dedale Synchrone Du Cosmos Politique

Kyrie,
Sans apostropher ma rhetorique dans l’ emphase et la plethore, j’ analyserai elliptiquement, sans nul gallicisme, le dedale synchrone du cosmos politique caracterise par des syndromes de crise paralysant l’ organisation systematique de notre economie. Nous sommes periodiquement sceptiques et neurastheniques devant ces paroxysmes periphrasiques, cette boulimie des demagogues, ces hyperboles, ces paradoxes hypocrites et cyniques qui symbolisent une democratie anachronique et chaotique. Les phenomenes fantastiques qu’on nous prophetise pour l’ epoque astronomique detroneront les programmes rachitiques, hybrides et sporadiques de notre cycle atomique. Seule une panacee authentique et draconienne metamorphosera cette agonie prodrome de l’ apocalypse et une genese homologue du Phenix. Les economistes technocrates seront les strateges d’ un theatre polemique et dynamique et non les proselytes du marasme. Autochtones helleniques, dans une apologie cathartique, psalmodions les theoremes de la democratie thesaurisante et heroique, soyons allergiques aux parasites allogenes dont les sophismes trop hyalins n’ ont qu’une pseudodialectique. En epilogue a ces agapes, mon amphore a l’ apogee, je prophetise toute euphorie et apotheose a Monsieur Giscard d’ Estaing, prototype enthousiasmant de la neo-orthodoxie economique et symbole de la palingenesie de son ethnie gallique.

Read More

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ

Η φωτογραφια που χρησιμοποιω. Αποτελεί το έμβλημα του Συλλόγου «Δίαυλος Ελλήνων» Θεσσαλονίκης και εχει κατασκευαστει απο τον ΕΡΜΗΣ&Vader’s Legacy και εναν φιλο του γραφιστα το 1999 και τους ευχαριστω που μου επιτρεπουνε να την χρησιμοποιω.

Read More

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8 .

Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας

Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Ο ΗΛΙΟΣ

Ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος. Όλοι οι πλανήτες του συστήματος περιστρέφονται σε τροχιές γύρω από αυτόν. Ο ήλιος βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε εμάς από οποιοδήποτε άλλο αστέρι, έτσι η ενέργεια που φτάνει σε εμάς από αυτόν με την μορφή ακτινοβολίας (ορατού φωτός) είναι πολύ μεγαλύτερη από όλα τα άλλα αστέρια. Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στην Γη είναι καίρια, καθώς με τη θεμελιώδη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα. Η ηλικία του εκτιμάται γύρω στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, 100 χιλιάδες χρόνια περ'ιπου πριν τη δημιουργία τησ Γης. Το κέντρο του Ήλιου είναι μία πραγματική κόλαση με θερμοκρασία που φτάνει τα 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αν το κεφάλι μιας καρφίτσας ήταν δυνατόν να θερμανθεί στη θερμοκρασία αυτή, η θερμότητα που θα εξέπεμπε θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο σε απόσταση 160 χιλιομέτρων. Αν τοποθετούσαμε δηλαδή την ίδια καρφίτσα στην Τρίπολη, κάθε είδος ζωής, κάθε φυτό ζώο ή άνθρωπος σε ολόκληρη τη Πελοπόννησο, θα πέθαινε ακαριαία.Η συνολική, άλλωστε, ενέργεια που απελευθερώνει ο Ήλιος κάθε δευτερόλεπτο είναι ίση με 400 δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων κιλοβατώρες.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Στην ελληνική μυθολογία ο θεός του Ήλιου ήταν ο Απόλλων, δίδυμος αδελφός της Άρτεμης και γιος του Δία και της Λητούς. Τον φαντάζονταν να ιππεύει ένα άρμα που το έσερναν άλογα διασχίζοντας τον ουρανό, φέρνοντας φως στη γη. Το ταξίδι του Ηλίου ξεκινούσε, όπως ήταν φυσικό, από την Ανατολή και τελείωνε στη Δύση, όπου ο Ήλιος ολοκλήρωνε τους καθημερινούς του κύκλους κι επέστρεφε πίσω στο παλάτι του στην ανατολή, σε ένα χρυσό δοχείο. Λεπτομέρειες αυτής της επιβλητικής περιγραφής του ρόλου του Ηλίου ως θεότητα παρουσιάζονται στους μύθους, τη λογοτεχνία, την ποίηση και την τέχνη. Σύμφωνα με τον Έλληνα ποιητή Ησίοδο, ο Ήλιος ήταν ο γιος των δύο Τιτάνων – Θείας και Υπερίωνα. Στη Θεογονία του , επομένως, και ο Ήλιος με την Ηώ (θεότητα της αυγής) και τη Σελήνη (θεότητα του φεγγαριού) ήταν αδέρφια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η θεότητα της αυγής Ηώ ξεκινούσε την ημέρα, ενώ ακολουθούσε αμέσως ο αδερφός της, ο Ήλιος. Ο Ήλιος όπως και οι υπόλοιποι θεοί είχε αρκετά παιδιά. Η πιο γνωστή του κόρη είναι η Πασιφάη, η γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, η οποία γέννησε αργότερα τον μινώταυρο. Ο πιο γνωστός του γιος είναι ο Φαέθωνας, ο οποίος προσπάθησε να οδηγήσει μια μέρα το άρμα του πατέρα του, αλλά δεν κατάφερε να το ελέγξει. Έχασε τον έλεγχο και πέρασε τόσο κοντά στην γη που την έκαψε. Βλέποντάς τον ο Δίας , έστειλε τον κεραυνό του και τον γκρέμισε από το άρμα. Το φλεγόμενο σώμα του έπεσε στον Ηριδανό ποταμό.Βλέποντας τον οι αδελφές του οι Ηλιάδες άρχισαν να τον πενθούν και από την ένταση του πένθους τους με τα πολλά τους δάκρυα,μεταμορφώθηκαν σε λεύκες και τα δάκρυά τους να έγιναν το ρετσίνι που τρέχει από τα δέντρα. Το νησί της Ρόδου είναι συνδεδεμένο με πλούσια και πανέμορφη μυθολογία. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Δίας νίκησε τουςΤιτάνες και έγινε κυρίαρχος της γης, αποφάσισε να χαρίσει στους θεούς του Ολύμπου.Ο θεός Ηλιος όταν γινόταν η μοιρασιά έλειπε. Οταν επέστρεψε στα καθήκοντά του, παραπονέθηκε στο Δία για αυτή τηναδικία . Ο πατέρας των θεών το αναγνώρισε και υποσχέθηκε να ξανακάνει την μοιρασιά ,αλλά ο Ηλιος δεν το δέχτηκε.Του ζήτησε μόνο να του υποσχεθεί ότι η γη που θα βγει από το νερό, θα είναι δική του.Και έτσι ο μεγαλοδύναμος Ηλιος μίλησε...και σιγά σιγά από τα βάθη της θάλασσας ξεπρόβαλλε ένα πανέμορφο νησί,γεμάτο με λουλούδια. Ήταν η Ρόδος , που μέχρι τότε έμενε κρυμμένη μέσα στην απέραντη θάλασσα. Στον θεό Ήλιο ήταν αφιερωμένος ο Κολοσσός της Ρόδου.

Ο ΕΡΜΗΣ

Ο Ερμης είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο από όλους. Ο Ερμής είναι ένας πολύ μικρός πλανήτης, μόλις λίγο μεγαλύτερος από την Σελήνη. Έχει μία πολύ αραιή ατμόσφαιρα η οποία αποτελείται κυρίως από ήλιον και οξυγόνο. Πιστεύεται πως το ήλιον που υπάρχει στον Ερμή, έχει παγιδευτεί στο μικρό βαρυτικό του πεδίο έχοντας φτάσει εκεί με τον ηλιακό άνεμο. Ο Ερμής περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε περίπου 59 γήινες ημέρες ενώ κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο σε μόλις 88 ημέρες. Εξαιτίας της μικρής απόστασής του από τον Ήλιο αλλά και της αραιής του ατμόσφαιρας, παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στην επιφανειακή του θερμοκρασία μεταξύ ημέρας (μέγιστο κοντά στον ήλιο 430 βαθμούς C) και νύχτας (ελάχιστο -180 βαθμούς C). Μικρός και ευέλικτος κινείται πολύ γρήγορα γι' αυτό άλλωστε και πήρε το όνομα του ταχύτατου αγγελιοφόρου των Ολυμπίων Θεών των αρχαίων Ελλήνων. Είναι ο δεύτερος μικρότερος πλανήτης, μετά τον Πλούτωνα .

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Στο ορος Κυλληνη γεννηθηκε ο Ερμης . Πατέρας του, ο βασιλιάς Θεών και ανθρώπων Δίας και μητέρα του η πλειάδα Μαία, η πιο ντροπαλή από τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πληιόνης. Ο Ερμής είναι περισσότερο γνωστός ως ο θεός της επικοινωνίας και των δρόμων . Βρέφος ακόμη, κατάφερε να πηδήξει έξω από την κούνια του και να βγει από την σπηλιά χωρίς να γίνει αντιληπτός. Βγαίνοντας σκόνταψε σε μία χελώνα η οποία του έκανε μεγάλη εντύπωση. Αφού την περιεργάστηκε με μεγάλη προσοχή εμπνεύστηκε να της αδειάσει το καύκαλο και να το μεταμορφώσει προσθέτοντας στη συνέχεια για χορδές κομμάτια από προβατίσια έντερα σε ένα έξοχο μουσικό όργανο. Οι ικανότητες του Ερμή ήταν πολύ χρήσιμες για όλους σχεδόν τους θεούς οι οποίοι τον θαύμαζαν για την ευστροφία και την πονηριά του και του εμπιστευόντουσαν διάφορες δύσκολες αποστολές. Πρώτος και καλύτερος ο Δίας, ο οποίος τον έχρησε κήρυκα και αγγελιοφόρο του, χαρίζοντας του φτερωτά σανδάλια και το κηρύκειον(ραβδί). Με αυτά ο γοργοπόδαρος θεός πετούσε πάνω από στεριά και θάλασσα και μετέφερε στον υπόλοιπο κόσμο την θέληση του Δία ενώ στον Δία επέστρεφε ειδήσεις από τα μέρη που επισκέπτονταν.

Έχοντας κατακτήσει την ικανότητα να μεταφέρεται σε ουρανό και γη ο Ερμής ταχύτατα, κατάφερε να αποκτήσει την ικανότητα να ταξιδεύει και στον Κάτω Κόσμο. Ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου Άδης, εκτιμώντας όπως και ο Δίας τις ικανότητες του Ερμή, τον έχρησε συνοδό των νεκρών στον άλλο κόσμο και έκτοτε απέκτησε μία εκ των βασικών του ιδιοτήτων, αυτήν του ψυχοπομπού. Με τον Απόλλωνα ο Ερμής μοιράστηκε κάποτε και την ίδια γυναίκα. Ήταν η Χιόνη, το μοναχοπαίδι του Δαιδαλίωνα που το ίδιο βράδυ κοιμήθηκε και με τους δύο θεούς. Δύο δίδυμα αδέλφια γεννηθήκανε και τα δύο είχαν διαφορετικό θεό για πατέρα. Ο Φιλύμωνας, ο μετέπειτα βασιλιάς και μουσικός της Φωκίδας ήταν ο γιος του Απόλλωνα και ο Αυτόλυκος, που είχε την ικανότητα τα μεταμορφώνει ότι κλέβει, ο κλέφτης γιος του Ερμή. Έχοντας κάνει δύο θεούς να την ερωτευτούν μέσα σε μία μέρα η Χιόνη μην μπορώντας να κρύψει την υπερηφάνεια της άρχισε να καυχιέται για την ομορφιά και τα γυναικεία της προσόντα τολμώντας με αναίδεια να πει ότι είναι ομορφότερη από την θεά Άρτεμη. Ακούγοντάς το αυτό η θεά δεν δίστασε και έστειλε τα τρομερά της βέλη να της πάρουν την ζωή.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, είναι ο θερμότερος κόσμος του ηλιακού μας συστήματος (μαζί με τον δορυφόρο του Δία Ιώ). Είναι καλυμμένη από μια παχιά ατμόσφαιρα, η οποία θερμαίνει την επιφάνεια σαν να πρόκειται για το εσωτερικό ενός θερμοκηπίου. Με την θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου δεν πρόκειται καθόλου για παράδεισο. Εκτός από την ατμόσφαιρα, η Αφροδίτη παρουσιάζει τέτοιες ομοιότητες με την Γη που πολλές φορές την αποκαλούν και “δίδυμη αδελφή” της. Η διάμετρος, η μάζα, η χημική σύνθεση είναι ακριβώς ίδιες, συν ότι και οι δύο πλανήτες έχουν σχετικά νεαρές επιφάνειες, με την Αφροδίτη να έχει δεχθεί πλήρης ανανέωση του φλοιού της πριν από 300 με 500 εκατομμύρια χρόνια. Γιατί όμως έχουν τόσο μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας; Η πρώτη εξερεύνηση της Αφροδίτης με την βοήθεια ραντάρ έγινε το 1962. Απέδειξε ότι ο πλανήτης κινείται γύρω από τον άξονά του αριστερόστροφα και όχι όπως οι άλλοι πλανήτες με την φορά του ρολογιού. Αν μπορούσατε να σταθείτε στην επιφάνεια της Αφροδίτης και αν μπορούσατε να διακρίνετε τον Ήλιο μέσα από το πυκνό πέπλο της ατμόσφαιρας, τότε θα βλέπατε να δύει από την ανατολή και να ανατέλλει από την δύση. Μια κανονική ηλιόλουστη ημέρα πάνω στην Αφροδίτη αντιστοιχεί με μια κανονική συννεφιασμένη ημέρα πάνω στη Γη με ελαφρό ήπιο αεράκι στο έδαφος. Χαλίκια και επιπεδοποιημένοι ογκόλιθοι βρίσκονται διασκορπισμένοι ολόγυρα. Εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης και ατμοσφαιρικής πίεσης πάνω στην Αφροδίτη, κανένα διαστημόπλοιο που προσεδαφίστηκε εκεί δεν έχει αντέξει περισσότερα από μία ωρα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η Αφροδιτη η θεα του ερωτα

Ο επικρατέστερος μύθος για την προέλευσή της είναι ότι γεννήθηκε σε μια ακτή της Κύπρου. Από εκεί ο άνεμος Ζέφυρος μ' ένα απαλό φύσημα την έσπρωξε στη θάλασσα, μέσα στα κατάλευκα αφρισμένα κύματα. Την υποδέχτηκαν οι Ώρες (οι εποχές του χρόνου), την έντυσαν και τη στόλισαν. Της φόρεσαν πλουμιστά, λουλουδάτα φορέματα από πορφύρα, μετάξι και άλλα γυαλιστερά υφάσματα. Έπλεξαν τα πλούσια μαλλιά της και τα στερέωσαν με μια όμορφη, μαλαματένια πόρπη. Στόλισαν τον κατάλευκο λαιμό της με περιδέραια πολύτιμα. Τέλος, φόρεσαν στ' αυτιά της μαργαριταρένια σκουλαρίκια. Μετά τη μετέφεραν στον Όλυμπο και την παρουσίασαν στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Όλοι τη θαύμασαν, θαμπώθηκαν από την ομορφιά της, της έλεγαν αμέτρητα κοπλιμέντα και ήθελαν να την κάνουν γυναίκα τους. Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι όπου εμφανίζεται η θεά έχοντας πάντοτε ως όπλα της τη σαγηνευτική ομορφιά και τον ακαταμάχητο ερωτικό πόθο. Τη συναντάμε αρχικά να πολεμά στη Γιγαντομαχία στο πλευρό των Ολυμπίων. Με τα ασύγκριτα θέλγητρά της παρέσυρε δεκαπέντε Γίγαντες σε μια σπηλιά όπου ήταν κρυμμένος ο Ηρακλής εκεί τους εξόντωσε έναν έναν με μεγάλη ευκολία. Η Αφροδίτη με το γλυκό πόθο που μπορούσε να κυριεύσει όλους τους θεούς και τους θνητούς μα και τ' αγρίμια της ξηράς και της θάλασσας, ασκούσε μεγάλη εξουσία σ' ολόκληρο το σύμπαν. Μάλιστα η μεγαλύτερη διασκέδασή της ήταν να κυριεύει τους θεούς με ερωτικό πόθο για θνητές γυναίκες και τις θεές για θνητούς άντρες.Αφού κατάφερνε το σκοπό της, μετά κορόιδευε τους Ολύμπιους που καταδέχονταν να ξεπέφτουν και να ζευγαρώνουν με κατώτερες υπάρξεις. Οι μόνες που δεν μπόρεσε να ξεγελάσει πάνω στον Όλυμπο ήταν οι θεές της αιώνιας παρθενίας, η Αθηνά, η Αρτεμη και η Εστία. Μεγαλύτερό της θύμα ήταν φυσικά ο Δίας, τον οποίο συχνά πυκνά έριχνε στην αγκαλιά της μιας ή της άλλης θνητής προκαλώντας έτσι το ασυγκράτητο μίσος της Ήρας. Βέβαια, και η ίδια προσπαθούσε πάντα να μη φτάνουν οι αταξίες του Δία στ' αυτιά της γυναίκας του. Ιδιαίτερα για τον Τρωικό πόλεμο μπορούμε να πούμε ότι η θεά στάθηκε η αιτία να ξεσπάσει μια δεκάχρονη πολεμική σύρραξη. Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που η Αθηνά, η Ήρα και η Αφροδίτη διεκδίκησαν τον τίτλο της ομορφότερης. Ο Δίας τότε όρισε κριτή τον Πάρη, το βασιλόπουλο της Τροίας, που έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του πάνω στην Ίδη. Σ' αυτά τα ιδιόμορφα καλλιστεία ο Πάρης έδωσε τον τίτλο στη θεά της ομορφιάς με αντάλλαγμα να του χαρίσει την πιο ωραία γυναίκα του κόσμου, την Ελένη, σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου. Ο Πάρης πήγε με πλοία στη Σπάρτη και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο. Τότε η Αφροδίτη κυρίεψε με ακατανίκητο ερωτικό πόθο την Ελένη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ελένη να ακολουθήσει το φιλοξενούμενό της στην Τροία. Η αρπαγή της Ελένης ήταν η αιτία για να ξεσπάσει ο πόλεμος. Η Αφροδίτη ήταν περισσότερο θεά της ομορφιάς και του έρωτα και σπανιότερα προστάτευε τη συζυγική ζωή. Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια. Μάλιστα ένα ζευγάρι από τα πουλιά αυτά έσερνε το άρμα της. Αλλα σύμβολά της ήταν το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη.

Η ΓΗ

Ο τρίτος κατά σειρά σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης είναι η Γη. Η Γη είναι ο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος με την μεγαλύτερη πυκνότητα. Ο σχηματισμός της υπολογίζεται στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, από την συμπύκνωση νεφών σκόνης και αερίων που υπήρχαν σε αυτήν την απόσταση από τον ήλιο. Αρχικά ολόκληρη η Γη βρισκόταν σε διάπυρη κατάσταση, αποτελούμενη από μάγμα.Σιγά σιγά, ο σίδηρος, ο οποίος έχει την μεγαλύτερη αναλογία στον πλανήτη και είναι αρκετά βαρύς κατευθύνθηκε προς το κέντρο του εξαιτίας της βαρυτικής έλξης, όπου στην συνέχεια στερεοποιήθηκε και δημιούργησε τον στερεό πυρήνα του πλανήτη. Με το πέρασμα του χρόνο, ο πλανήτης άρχισε να ψύχεται εξωτερικά και να δημιουργείται έτσι μία εξωτερική στερεή κρούστα, ο φλοιός. Σήμερα, ο φλοιός αποτελεί το 1% του όγκου και το 0,5% της μάζας της Γης. Η Γη είναι ο μόνος πλανήτης στον οποίο, μέχρι σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί ύπαρξη ζωής. Βλέποντάς την από το διάστημα, παρατηρούμε το έντονο μπλε στοιχείο της, το νερό. Το νερό, καλύπτει μία επιφάνεια περίπου ίση με το 71% του πλανήτης (υδρόσφαιρα) το οποίο αντιστοιχεί κυρίως στους μεγάλους ωκεανούς, ενώ μόλις το 29% της γήινης επιφάνειας αντιστοιχεί στην χέρσο. Γύρω από την λιθόσφαιρα και την υδρόσφαιρα, υπάρχει η ατμόσφαιρα της γης, στην οποία κυριαρχεί το άζωτο (78%), το οξυγόνο(21%) και άλλα αέρια σε μικρότερες αναλογίες, με τους υδρατμούς και το διοξείδιο του άνθρακα να παίζουν σημαντικό-ρυθμιστικό ρόλο στο κλίμα του πλανήτη. Ακόμη αξίζει να αναφέρουμε πως η Γη διαθέτει ένα αρκετά ισχυρό μαγνητικό πεδίο το οποίο την προστατεύει από τα φορτισμένα σωματίδια που έρχονται από το διάστημα και κυρίως από τον Ήλιο, εκτρέποντάς τα προς τους πόλους.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η ΓΑΙΑ

Η Γαία προϋπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα στη δημιουργία του Κόσμου.Σύμφωνα με τον Ησίοδο η Γαία με το Χάος, με μεσολάβηση του Έρωτα, γεννούν τον Ουρανό. Μια άλλη εκδοχή ταυτίζει το Χάος με τον Ουρανό και οριοθετεί έτσι τη Γαία και τον Ουρανό ως το πρώτο Κοσμικό Ζευγάρι της Δημιουργίας.Η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό και δημιούργησε του Γίγαντες, τους Τιτάνες, τον Ωκεανό ή Πόντο και όλη την πλάση που περιβάλλει τον κόσμο. Ο Ουρανός, θέλοντας να ανακόψει την συνεχή δημιουργία της Γαίας, αποφασίζει να στείλει τα παιδιά του στα σπλάχνα της. Εξαιτίας αυτής της σκληρότητας η Γαία συμμαχεί με έναν από τους Τιτάνες γιους της, τον Κρόνο, και καθαιρεί από την εξουσία του κόσμου τον Ουρανό.Όμως η αδικία και η σκληρότητα του Κρόνου, θα την οδηγήσει να βοηθήσει τον Δία, δίνοντάς του το φάρμακο που θα αναγκάσει τον Κρόνο να βγάλει από μέσα του τα παιδιά - θεούς, που έφαγε από φόβο μην χάσει την εξουσία κατά τα πρότυπα του Ουρανού.Τέλος υπάρχει μια εκδοχή, κατά την οποία ή Γαία, μετά την πτώση του Ουρανού, ενώθηκε με τον Ωκεανό και γέννησε θεούς και θεές του υγρού στοιχείου.

ΣΕΛΗΝΗ ( ΣΕΛΛΑΝΑ)

Η Σελήνη είναι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης. Βρίσκεται πιο κοντά στον πλανήτη μας και γι΄ αυτό έχει παρατηρηθεί και μελετηθεί καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα. Είναι το φωτεινότερο σώμα για την Γη μετά τον Ήλιο. Αντανακλά το φως του Ηλίου και φωτίζει τις νύχτες τον πλανήτη μας. Το μέγεθος της Σελήνης, σε σχέση με την Γη, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Η Σελήνη έχει διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης.Η Σελήνη έχει μία ατμόσφαιρα τόσο μικρή που πρακτικά είναι σαν να μην έχει. Υπολογίζεται ότι η συνολική μάζα της ατμόσφαιράς της είναι περίπου 10.000 Kgr, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πτώσεις σωμάτων στην επιφάνειά της από το διάστημα τα οποία εξατμίζονται , πχ πτώσεις κομητών ή μικρές εκπομπές αερίων από το εσωτερικό της. Αυτή η απουσία ατμόσφαιρας έκανε την Σελήνη ευάλωτη στις διαστημικές επιθέσεις μετεωριτών οι οποίοι την βομβάρδισαν κατά το παρελθόν και ακόμα συνεχίζουν, διαμορφώνοντας τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά, το Σεληνιακό τοπίο με τις αναρίθμητες ουλές από τις προσκρούσεις. Η Σελήνη κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη σε 27,3 γήινες ημέρες . Ταυτόχρονα όμως μετατοπίζεται καθώς μαζί με την Γη περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έχει ως αποτέλεσμα, η σελήνη να δείχνει πάντα το ίδιο πρόσωπο, την ίδια περιοχή της επιφάνειά της, στην Γη. Η πίσω μεριά της Σελήνης μας αποκαλύφθηκε μόλις των περασμένο αιώνα ύστερα από τις διαστημικές αποστολές οι οποίες και την φωτογράφησαν. Το σύστημα Ήλιος-Γη-Σελήνη και οι φάσεις της σελήνης, επαναλαμβάνονται κάθε 29,5 ημέρες (π.χ. κάθε 29,5 ημέρες έχουμε πανσέληνο) αυτό καλείται συνοδικός μήνας. Τέλος θα αναφέρουμε ότι η σελήνη διαθέτει και ένα μαγνητικό πεδίο, έντασης περίπου ίσης με το ένα εκατοστό του γήινου. ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Στην ελληνική μυθολογία η Σελήνη ήταν η θεά της σεληνιακής ψυχής. Ετυμολογικά το όνομά της προέρχεται από το "σέλας" που σημαίνει φως. Στην Θεογονία του Ησίοδου, η Σελήνη είναι τιτανική οντότητα, κόρη του Υπερίωνος και της Θείας, ενώ έχει για αδέλφια την Αυγή και τον Ήλιο. Η Σελήνη είναι η θεά του Φεγγαριού, η θεά της Νύχτας και η θεά των Μηνών. Οι αρχαίοι Έλληνες μετρούσαν τον χρόνο με τους κύκλους του φεγγαριού, με τον σεληνιακό μήνα, τον οποίο διαιρούσαν σε τρία δεκαήμερα ανάλογα με το πόσο γεμάτη ή άδεια ήταν η Σελήνη. Έτσι κατά το πρώτο δεκαήμερο το φεγγάρι γεμίζει, κατά το δεύτερο βρίσκεται στο μέγιστο της φωτεινότητάς του και κατά το τρίο αδειάζει γι? αυτό και την θεωρούσαν θεά των Μηνών. Επίσης θεωρούσαν ότι την νύχτα που η θεά έβγαινε οδηγώντας το άρμα της έτρεφε την φύση και όταν είχε πανσέληνο η Σελήνη λουζόταν στα νερά του Ωκεανού, ο οποίος την έκανε ακόμη πιο λαμπερή. Ο μεγάλος της έρωτας είναι ένα όμορφο αγόρι, ο βοσκός και πρίγκιπας Ενδυμίωνας, ο οποίος κέρδισε την αιώνια νεότητα και αθανασία από τον Δία μπαίνοντας σε μία κατάσταση αιώνιου ύπνου, σε μία σπηλιά του όρους Λάτμου. Εκεί κατέβηκε για να τον συναντήσει η Σελήνη και πέρασε μαζί του το βράδυ. Από τον Ενδυμύωνα απέκτησε πενήντα παιδιά. Από τον Δία απέκτησε την θεά Πανδία (παν θεία) και την Έρσα (Δροσιά). Ακόμη παιδιά της ήταν όπως μερικοί λένε και οι ώρες(εποχές).

ΑΡΗΣ

Είναι ο τέταρτος κοντινότερος πλανήτης στον Ήλιο και ο δεύτερος πιο κοντινός πλανήτης στη Γη . Λέγεται και «κόκκινος πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3) στην επιφάνειά του. Περιβάλλεται από λεπτή ατμόσφαιρα με μέση πίεση περίπου στο ένα εκατοστό αυτής της Γης. Ο Άρης έχει διάμετρο 6800 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 1 περίπου γήινη ημέρα και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 1.9 γήινα χρόνια. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -60 βαθμοί Κελσίου περίπου, αλλά η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει και τους 20 βαθμούς. Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων -που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω- και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη. Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει την ατμόσφαιρά του. Καθώς η ατμόσφαιρα διέρρευσε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό είτε εξατμίστηκε είτε διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μια αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη.Ο Άρης έχει δυο μικρούς δορυφόρους, το Φόβο και τον Δείμο. οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα είναι αστεροειδείς που αιχμαλωτίστηκαν κάποτε από το βαρυτικό πεδίο του Άρη. Οι πόλοι του, καλύπτονται από τα πολικά καπέλα, λευκές κηλίδες από ξηρό πάγο (στερεό διοξείδιο του άνθρακα), πουεμφανίζονται περιοδικά κατά τον χειμώνα. Ακόμη, οι πορτοκαλί περιοχές είναι έρημοι από τις οποίες σηκώνονται ανεμοθύελλες σκόνης, ενώ ο Άρης έχει και αρκετά βουνά, όπως ο Όλυμπος (το υψηλότερο όρος του ηλιακού μας συστήματος), καθώς και βαθιές χαράδρες που εκτείνονται για εκατοντάδες χιλιόμετρα. ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου κατά την ελληνική μυθολογία, γιος του Δία και της Ήρας.Συνήθως απεικονίζεται κρατώντας δόρυ και φορώντας κράνος σε κάποια πολεμική σκηνή, ενώ φημίζεται για το καλοσχηματισμένο γυμνασμένο ανδροπρεπές του κορμί και το ωραίο του πρόσωπο που τον κάνουν ακαταμάχητο στις γυναίκες, τόσο που ούτε η Θεά Αφροδίτη δεν κατάφερε να του αντισταθεί. Η Αφροδίτη, Θεά του έρωτα και της ομορφιάς, αν και νόμιμη σύζυγος του θεού της φωτιάς Ηφαίστου, αντικρίζοντας το καλοσχηματισμένο κορμί του Άρη δεν αντιστάθηκε. Την παράνομη αυτή σχέση όμως είδε ο Ήλιος που τα πάντα θωρά και την φανέρωσε στον Ήφαιστο, ο οποίος τότε σκαρφίστηκε ένα σχέδιο για να τους παγιδεύσει. Έβαλε στο κρεβάτι του αόρατα μαγικά δίχτυα και προσποιήθηκε πως θα φύγει στην Λήμνο. Μόλις ο Άρης τον βλέπει να φεύγει πηγαίνει στο σπίτι του να βρει την Αφροδίτη και εκεί παγιδεύεται. Ύστερα από λίγο επέστρεψε ο Ήφαιστος και ειδοποίησε όλους τους θεούς να έρθουν και να δουν τι έπιασαν τα δίχτυα του. Μετά από παρέμβαση του Ποσειδώνα τους αφήνει ελεύθερους και η μεν Αφροδίτη έφυγε για τον ναό της στην Πάφο, ο δε Άρης για την Θράκη. Με την Αφροδίτη ο Άρης απόκτησε πολλά παιδιά, που ανάμεσά τους ήταν ηΑρμονία, ο Έρωτας, ο Αντέρωτας, ο Φόβος ο Δείμος, ο Πρίαπος και πολλά άλλα. Άφρονας, μανιασμένος, αλλοπρόσαλλος, στον Τρωικό πόλεμο έπαιρνε πότε το μέρος των Τρώων και πότε των Αχαιών, με αποτέλεσμα να έρχεται σε συνεχείς συγκρούσεις με τη θεά Αθηνά που αγαπούσε τους δίκαιους αγώνες. Εξαιτίας της αγριότητάς του και της αγάπης του για τα αίματα και τις συμπλοκές ήταν μισητός ακόμη και στους γονείς του.Στη μάχη τις περισσότερες φορές πολεμούσε πεζός και σπάνια πάνω σε άρμα που το έσερναν τέσσερα άλογα, που έβγαζαν φλόγες από τα ρουθούνια τους και ήταν παιδιά του Βορέα και της Εριννύας.Σπουδαίο ρόλο κατέχει ο Αρης στο μύθο του Κάδμου, του γενάρχη των Θηβαίων. Πιο συγκεκριμένα, ο Κάδμος σκότωσε έναν δράκοντα που ήταν γιος του Ολύμπιου θεού και της Νύμφης Τέλφουσας. Γι' αυτόν το λόγο ο ήρωας υποχρεώθηκε να υπηρετήσει ως δούλος τον Αρη για ένα χρόνο. Με εντολή του θεού ο Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια του δράκου σε οργωμένο χωράφι και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν επέζησαν μόνο πέντε, που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. Αργότερα ο Αρης συμφιλιώθηκε με τον Κάδμο και του έδωσε για σύζυγό του την Αρμονία, κόρη του από την Αφροδίτη. Όλοι οι Ολύμπιοι παραβρέθηκαν στο γάμο της θεάς με το θνητό ήρωα. Ο Απόλλωνας με τις Μούσες τραγούδησαν όμορφους ύμνους και ο Ήφαιστος χάρισε στη νύφη ένα πανώριο πέπλο και ένα μαλαματένιο περιδέραιο.Ο θεός κάποτε ζευγάρωσε με την κόρη του Κέκροπα Αγραύη και απέκτησε την Αλκίππη. Από την ομορφιά της όμως θαμπώθηκε ο Αλιρρόθιος, που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Ευρύτης. Επειδή η κόρη αντιστεκόταν στο ερωτικό του κάλεσμα, ο Αλιρρόθιος τη βίασε. Ο Αρης, για να εκδικηθεί το ατίμασμα της κόρης του, τον σκότωσε. Ο Ποσειδώνας κάλεσε έκτακτο δικαστήριο των θεών, για να κρίνει τον ένοχο φόνου. Η συνεδρίαση του δικαστηρίου έγινε πάνω σ' ένα λόφο κοντά στην Ακρόπολη. Εκεί οι θεοί αποφάσισαν την αθώωση του Αρη.Ο λόφος ονομάστηκε Αρειος Πάγος και από τότε καθιερώθηκε όλες οι ποινικές υποθέσεις να εκδικάζονται εκεί.Τα κυριότερα σύμβολα του Αρη ήταν το δόρυ και ο αναμμένος πυρσός. Από το ζωικό βασίλειο σύμβολά του ήταν οι γύπες που έτρωγαν τα πτώματα των σκοτωμένων πολεμιστών και τα σκυλιά τα οποία του θυσίαζαν στη Σπάρτη μαζί με ταύρους και πετεινούς.

ΔΙΑΣ

Ο πέμπτος κατά σειρά από τον Ήλιο πλανήτης και ο μεγαλύτερος όλων είναι ο Δίας. Ο Δίας είναι πραγματικά τεράστιος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο Δίας θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της γης, και 2,5 φορές μεγαλύτερη του συνόλου των πλανητών και δορυφόρων. Ο όγκος του 1.318 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο της Γης. Η μέση θερμοκρασία στον Δία είναι περίπου -110 βαθμοί κελσίου. Η ενέργεια που δέχεται από τον Ήλιο παρά το τεράστιό του μέγεθος είναι κατά πολύ μικρότερη, περίπου ίση με το 1/25 της ενέργειας που δέχεται η Γη, εξαιτίας της μεγάλης απόστασής του από τον Ήλιο. Παρόλα αυτά όμως η μέση του θερμοκρασία είναι αρκετά μεγαλύτερη από ότι θα περίμενε κανείς. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, ο Δίας παράγει την δική του ενέργεια την οποία και εκπέμπει. Η σύσταση του πλανήτη συνίσταται κυρίως από υδρογόνο (88%), ήλιο (11%) ενώ το υπόλοιπο 1% αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, νερό, άνθρακα, αιθάνιο, κ.α..Ο Δίας περιστρέφεται πολύ γρήγορα γύρω από τον εαυτό του. Υπολογίζεται μία πλήρης περιστροφή ότι διαρκεί περίπου 9 ώρες και 50 γήινα λεπτά, ενώ κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 12 χρόνια. Ο Δίας διαθέτει 63 γνωστούς συνολικά δορυφόρους διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω του από τους οποίους οι τέσσερις Γανυμήδης, Καλλιστώ, Ιώ και Ευρώπη ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του το 1610, είναι πολύ μεγάλοι με διάμετρο από 4.980 έως 2880 χλμ. Οι δύο πρώτοι είναι μεγαλυτεροι της Σεληνης

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Δίας ή Ζευς, Jupiter ή Jove στα Λατινικά, ο Άρχων του ουρανού, ο Θεός του κεραυνού και της βροχής, αυτός που συγκεντρώνει τα σύννεφα... O Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. Είχε τη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Μπορούσε να ελέγχει τα πάντα, αφού όλοι οι άλλοι θεοί που κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης, ήταν απλώς οι βοηθοί του. Πάντα όμως του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη βασιλοπούλα και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της Ήρας. Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του Κρόνου και της Ρέας. Η σεμνή Ρέα αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για το θρόνο του και γι' αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως μετά τη γέννα κατάφερε, με τη βοήθεια του Ουρανού και της Γης, να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε στην Κρήτη· εκεί με τη βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις κόρες του, τη Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους Δίκτη, που ονομαζόταν Δικταίο άντρο. Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του βουνού. Κατόπιν επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα σπάργανα μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και καταβρόχθισε την πέτρα. Υπάρχουν διάφοροι χαριτωμένοι μύθοι σχετικά με την ανατροφή του νεογέννητου θεού. Οι Νύμφες τον τοποθέτησαν σε μια ολόχρυση κούνια, που την κρέμασαν ανάμεσα στις φυλλωσιές μιας τεράστιας βελανιδιάς, έτσι ώστε να αιωρείται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και ο Κρόνος να μην μπορεί να τον βρει. Το κλάμα όμως του θεϊκού βρέφους ήταν πολύ δυνατό. Οι νεαρές κοπέλες, για να αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας όλης αυτής της φασαρίας, κάλεσαν τους φίλους τους, τους Κουρήτες. Αυτοί ήταν δαιμονικά ξωτικά του δάσους με παράξενη μορφή. Κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, άρχιζαν να χορεύουν έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα του μωρού. Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας κατσίκας και τάιζε το θεϊκό βρέφος, που με μεγάλη λαιμαργία καταβρόχθιζε την τροφή του. Η κατσίκα αυτή, που την αποκαλούσαν απλά Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο.

Ήταν τεράστια και τρομερή στη μορφή. Οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν, γι' αυτό η Γαία την έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης. Ο Δίας όμως δε φοβόταν καθόλου το πλάσμα αυτό, που βοήθησε στην ανατροφή του. Έτσι, όταν μεγάλωσε λιγάκι και άρχισε να περπατάει, έπαιζε με την τεράστια κατσίκα, που την ονόμασε μάλιστα Αμάλθεια από το όνομα της αγαπημένης του Νύμφης. Πολλές φορές δεν περίμενε να τον ταΐσουν, καθόταν κάτω από την κατσίκα και αρμέγοντάς την έπινε κατευθείαν το γάλα της. Κάποια μέρα ο Δίας από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό ως "κέρας της Αμάλθειας" ή "κέρας της Αφθονίας". Όταν η κατσίκα γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ. Από το δέρμα της έφτιαξε την παντοδύναμη αιγίδα του, που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του στην Τιτανομαχία. Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι. Τα αγριομελίσσια του βουνού, εξαιρετικά γι' αυτόν, μάζευαν το καλύτερο μέλι της βασίλισσάς τους. Οι Νύμφες έδιναν από αυτό στο μικρό Δία, που ξετρελαινόταν για τη γλυκιά του γεύση.

Σύμφωνα μ' έναν άλλο μύθο, ο θεός ανατράφηκε με αμβροσία και νέκταρ, δηλαδή με το φαγητό και το ποτό των αθανάτων. Ολόλευκα ιερά περιστέρια κουβαλούσαν την αμβροσία και τάιζαν μόνα τους το βρέφος, όπως ακριβώς έκαναν με τα μικρά τους. Ένας αετός, με γυαλιστερά φτερά και γαμψά νύχια, πετούσε κάθε βράδυ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μέσα από τους αιθέρες, και έφτανε στην πηγή, απ' όπου αντλούσε το νέκταρ και το μετέφερε στο βουνό της Κρήτης. Ο Δίας όταν μεγάλωσε και απέκτησε εξουσία, έδειξε την ευγνωμοσύνη του σ' όλα τα πλάσματα που βοήθησαν στην ανατροφή του. Έτσι, έκανε την Αμάλθεια και τον αετό αστερισμούς και στα χαριτωμένα περιστέρια ανέθεσε την ευχάριστη υπηρεσία να αναγγέλλουν τις εποχές.Από τις υπόλοιπες νεράιδες του δάσους που προστάτευαν το Δία, πιο γνωστές είναι η Ίδη και η Μήτιδα. Η Ίδη μάλιστα είχε χαρίσει στο μικρό θεό το πρώτο του παιχνίδι· μια κρυστάλλινη σφαίρα που όταν την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ουρανού. Τότε οι Νύμφες κατάλαβαν πως ήρθε η ώρα να του αποκαλύψουν τα πάντα. Έτσι, έμαθε για το σκληρόκαρδο πατέρα του και για όλες τις περιπέτειες που πέρασε η μητέρα του και ο ίδιος μέχρι να φτάσει σ' αυτή την ηλικία. Με τις πολύτιμες συμβουλές, τις ευχές και τα μαγικά βότανα των Νυμφών και ιδιαίτερα της Μήτιδας, έφτασε μπροστά στον Κρόνο· του αποκάλυψε την ταυτότητά του και ζήτησε το θρόνο του. Αυτός αρνήθηκε, αλλά ο Δίας μετά από μακροχρόνια πάλη κατάφερε να τον ακινητοποιήσει. Στη συνέχεια του έδωσε ένα βοτάνι και αμέσως ο Κρόνος ξέρασε τα υπόλοιπα παιδιά του, την Ήρα, την Εστία, τη Δήμητρα, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα. Κάποιοι μύθοι διηγούνται πως όταν ανέλαβε την εξουσία, έφτιαξε τον κόσμο από την αρχή. Πήρε για γυναίκα του τη Χθονία, μια παλιά θεότητα που ταυτίζεται με τη γη και της χάρισε ένα πέπλο που είχε πάνω σχεδιασμένο τον κόσμο ολόκληρο· τις στεριές και τις θάλασσες, τα βουνά και τους κάμπους, τα ποτάμια και τις λίμνες. Πρώτη σύζυγός του θεωρείται η Μήτιδα, η Νύμφη που του έδωσε το μαγικό βοτάνι για να νικήσει τον Κρόνο. Όμως δυστυχώς υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι ο γιος που θα αποκτούσε από τη Μήτιδα θα ήταν πιο δυνατός από τον πατέρα του. Γι' αυτό αποφάσισε να καταπιεί τη γυναίκα του. Με τον τρόπο αυτόν απομάκρυνε τον κίνδυνο για εκθρόνιση και παράλληλα απέκτησε όλη τη σοφία του κόσμου. Μετά από εννιά μήνες χρειάστηκε να κάνει ο ίδιος μια ιδιόμορφη καισαρική τομή. Τον βασάνιζε ένας φοβερός πονοκέφαλος και το κεφάλι του άρχισε να μεγαλώνει. Έτσι, ο Ήφαιστος, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, κατάφερε ένα γερό χτύπημα με το σφυρί του στο θεϊκό κεφάλι από όπου ξεπήδησε πάνοπλη η Αθηνά.

Επίσης ο Δίας, τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του, ζευγάρωσε με δυο Τιτανίδες. Πρώτα με τη Θέμιδα, την προσωποποίηση της δικαιοσύνης. Απ' αυτήν απέκτησε τις τρεις Ώρες, την Ευνομία, τη Δίκη και την Ειρήνη, και τις τρεις Μοίρες, την Κλωθώ, τη Λάχεση. Από την Τιτανίδα Μνημοσύνη, την προσωποποίηση της ανάμνησης, μετά από εννιά νύχτες συνεχούς ζευγαρώματος, απέκτησε τις εννιά Μούσες, την Καλλιόπη, την Κλειώ, την Πολύμνια, την Ευτέρπη, την Τερψιχόρη, την Ερατώ, τη Μελπομένη, τη Θάλεια και την Ουρανία. Mοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία αναγνωρίστηκε η Ήρα, που ήταν αδερφή του. Λένε πως αυτή δεν υπέκυπτε αρχικά στον έρωτά του, γι' αυτό ο Δίας κατέφυγε σ' ένα τέχνασμα. Μια κρύα μέρα του χειμώνα εμφανίστηκε έξω από το παράθυρο της σεβαστής θεάς μεταμορφωμένος σε κούκο. Εκείνη λυπήθηκε το παγωμένο πουλί και το έβαλε στον κόρφο της για να ζεσταθεί. Τότε ο θεός πήρε την κανονική του μορφή και αφού της υποσχέθηκε ότι θα την κάνει νόμιμη σύζυγό του, ενώθηκε μαζί της. Το κυρίαρχο ζευγάρι του Ολύμπου απέκτησε τρία παιδιά, την αιώνια έφηβη Ήβη, που την έδωσαν ως σύζυγο στον Ηρακλή όταν έγινε αθάνατος, τον πολεμόχαρο Aρη και το θεϊκό σιδηρουργό Ήφαιστο. Βέβαια, ζούσαν μια πολυτάραχη συζυγική ζωή μια και η παράφορη ζήλια της Ήρας δεν μπορούσε ν' αντέξει τις συνεχείς ερωτικές περιπέτειες του άντρα της. Αρκετές φορές μάλιστα αποπειράθηκε να εγκαταλείψει τη συζυγική εστία. Ο παντοδύναμος Δίας έβρισκε πάντα τον τρόπο να τη φέρει πίσω. Πάντα τη διαβεβαίωνε πως οι εξωσυζυγικές του περιπέτειες δε σήμαιναν τίποτε γι' αυτόν και ότι η ίδια ήταν η μόνη γυναίκα που του προκαλούσε τον πραγματικό πόθο. Σημαντικότερο σύμβολο του Δία ήταν ο κεραυνός, το πιο πολύτιμο όπλο που διέθετε. Ακολουθεί το σκήπτρο, που κατέληγε σε αετό και ήταν το σύμβολο της εξουσίας του. Ακόμη, η αιγίδα ήταν το δέρμα της Αμάλθειας που τον έκανε αήττητο. Ιερό δέντρο του Δία ήταν η βελανιδιά. Πολύ συχνά εικονίζεται με δυο πιθάρια στο πλάι του που συμβόλιζαν τα καλά και τα κακά που μοίραζε στους ανθρώπους.

Ο Κρόνος (ή Χρόνος)

Ο KPONOΣ (Saturn) είναι ο έκτος σε απόσταση από τον Hλιο πλανήτης του Hλιακού μας Συστήματος, με ελάχιστη απόσταση από τη Γη 1.190 εκατομμύρια χλμ. Είναι ο δεύτερος σε μέγεθος, μετά τον Δία, πλανήτης με ισημερινή διάμετρο περίπου 120.600 χλμ. και πολική διάμετρο μόνο 108.000 περίπου χλμ. Είναι φανερό από τις δύο αυτές τιμές ότι ο Κρόνος παρουσιάζει πολύ μεγάλη πλάτυνση εξαιτίας της πολύ μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του (η ημέρα στον Κρόνο διαρκεί 10 ώρες και 39,5 περίπου λεπτά) και της ρευστής κατάστασής του. Βρίσκεται όμως αρκετά μακριά από τον Hλιο και έτσι η περιφορά του γύρω από αυτόν (που καθορίζει και τη διάρκεια του κρόνιου έτους) διαρκεί 29,5 περίπου γήινα χρόνια.
O πιο μακρινός γνωστός
Ο Κρόνος είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που ήταν γνωστός στους αρχαίους χρόνους. Η πιο παλαιά παρατήρησή του ήταν εκείνη από τους Βαβυλώνιους του 7ου π.Χ. αιώνα. Η πρώτη τηλεσκοπική του παρατήρηση πραγματοποιήθηκε το 1610 από τον Γαλιλαίο, που είδε καθαρά τον δίσκο, αλλά οι δακτύλιοι δεν είχαν ευνοϊκή κλίση την εποχή εκείνη για να παρατηρηθούν από τόσο μικρό τηλεσκόπιο (μεγέθυνση μόνο 32 φορές). Oμως η ύπαρξή τους υποχρέωσε τον Γαλιλαίο να θεωρήσει ότι είδε τρεις δίσκους και διάφορες θεωρίες διατυπώθηκαν για το παράξενο αυτό σχήμα μέχρις ότου, το 1665, έγινε γενικά αποδεκτή η πρόταση του Χόυχενς (Huygens) για την ύπαρξη των δακτυλίων.
Από τη Γη ο Κρόνος φαίνεται κιτρινωπός με σκουρότερες ζώνες και ταινίες παράλληλες με τον ισημερινό του που παρουσιάζουν μικρούς στροβίλους με μεγαλύτερο ένα στρόβιλο σαν σκούρα ελλειψοειδή κηλίδα μήκους 6.000 χλμ. (για σύγκριση, η Mεγάλη Eρυθρά Kηλίδα στον Δία έχει μήκος 26.200 χλμ.). Το φαινόμενο μέγεθός του εξαρτάται από την κλίση των δακτυλίων του: Oταν τα δακτυλίδια φαίνονται ολόκληρα, τότε το φαινόμενο μέγεθός του είναι -0,3 (μόνο ο Σείριος και ο Κάνωπος είναι λαμπρότεροι στον νυχτερινό ουρανό). Oταν όμως τα δακτυλίδια είναι πλάγια, τότε το μέγεθος γίνεται +0,8.
Θα επέπλεε!...
Ο Κρόνος έχει μάζα 3.500 περίπου φορές μικρότερη από τη μάζα του Hλιου και η ταχύτητα διαφυγής από την έλξη της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 3 περίπου φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Γης. Η πυκνότητά του είναι εκπληκτικά μικρή (0,7 γραμμάρια στο κυβικό εκατοστό), μικρότερη και από την πυκνότητα του νερού. Αν βρισκόταν δηλαδή ένας ωκεανός νερού, αρκετά μεγάλος για να μπορεί να περιλάβει τον Κρόνο θα τον βλέπαμε να επιπλέει!
O πλανήτης Kρόνος, ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών». Oπως και ο Δίας, ο Kρόνος είναι ένας αέριος γίγας, αποτελούμενος κυρίως από υδρογόνο, αναμιγμένο με ήλιο και ίχνη νερού, μεθανίου και αμμωνίας, σχηματίζοντας μια βαριά δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.
Mικρός πυρήνας
Σύμφωνα με τις σημερινές θεωρίες, ο Κρόνος έχει μικρό πυρήνα από βράχους, σίδηρο και διάφορα είδη πάγου. Ο μικρός αυτός πυρήνας είναι πολύ συμπιεσμένος και περιέχει 20 περίπου φορές τη μάζα της Γης. Γύρω από τον πυρήνα υπάρχει ένα στρώμα από ηλεκτρικά αγώγιμο μεταλλικό υδρογόνο σε υγρή μορφή και έξω από αυτό ένα στρώμα από μοριακό υδρογόνο (93%) και ήλιο (7%) που φτάνει μέχρι και την ατμόσφαιρα του πλανήτη που αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, άζωτο, υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα και αιθάνιο. Αυτό που βλέπουμε ως επιφάνεια του πλανήτη είναι προφανώς τα εξωτερικά όρια των νεφών του. Eχει μαγνητικό πεδίο 1.000 περίπου φορές εντονότερο από εκείνο της Γης, όχι όμως τόσο έντονο όπως εκείνο του Δία. Η μαγνητόσφαιρά του εκτείνεται πέραν από τον μεγαλύτερό του δορυφόρο (τον Τιτάνα), και πάλι όμως είναι μικρότερη από εκείνη του Δία.
Η θερμοκρασία στις κορυφές των νεφών του Κρόνου είναι περίπου -180 C. Ο πλανήτης απελευθερώνει δύο περίπου φορές μεγαλύτερη θερμότητα από εκείνη που δέχεται, γεγονός που δείχνει πως υπάρχει κάποια πηγή ενέργειας στο εσωτερικό του. Iσως η ενέργεια αυτή να προέρχεται από τον διαχωρισμό του υδρογόνου και του ηλίου στα εξωτερικά στρώματα του πλανήτη και από τη βύθιση του βαρύτερου ηλίου μέσα από το μέσο στρώμα του υγρού υδρογόνου.
Οι δακτύλιοι
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του Κρόνου είναι το σύστημα των δακτυλίων του, που είναι κάτι το ξεχωριστό για το Hλιακό μας Σύστημα. Υπάρχουν βέβαια περιορισμένοι δακτύλιοι και στους άλλους αέριους πλανήτες, οι οποίοι όμως δεν δημιουργούν το θαυμάσιο αυτό σύστημα που είναι και το μόνο ορατό από τη Γη, ακόμα και με μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Χωρίς αμφιβολία, ο Κρόνος είναι ένα από τα πιο ωραία αντικείμενα του νυχτερινού ουρανού.
Οι δακτύλιοι αποτελούνται από πάγο ή σωματίδια που είναι σκεπασμένα με πάγο. Κάθε δακτύλιος κινείται γύρω από τον Κρόνο στη δική του ανεξάρτητη τροχιά. Από τη Γη πολύ νωρίς διέκριναν δύο μεγάλους δακτυλίους, τον Α (εξωτερικό, 239.600 - 272.300 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του πλανήτη), τον Β (εσωτερικό και περισσότερο φωτεινό, 181.100 - 234.000 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του Κρόνου) και το 1675 ο Κασινί (Cassini) ανακάλυψε το χώρισμα ανάμεσά τους που πήρε την ονομασία «διαίρεση Κασινί». Το 1837 ο Eνκε (Encke) ανακάλυψε και άλλη λιγότερο έντονη διαίρεση μέσα στον Α, που πήρε το όνομά του. Το 1850 ανακαλύφθηκε ένας ακόμα σκουρότερος εσωτερικός του Α δακτύλιος, ο C, σε απόσταση μόλις 17.500 χλμ. από την κορυφή των νεφών του πλανήτη. Eκτοτε ανακαλύφθηκαν και άλλοι διακτύλιοι (ένας πιο χαμηλός, ο D) και ένας εξωτερικά του Α (ο F, ακανόνιστος και πλεγμένος) αλλά και οι Ε και G, που βρέθηκαν από τις φωτογραφίες των διαστημόπλοιων Βόγιατζερ.
Οι αποστολές Βόγιατζερ έδειξαν ακόμα ότι οι δακτύλιοι είναι πολύ πιο σύνθετοι από ό,τι πιστεύαμε. Ο καθένας περιέχει εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα δακτυλίδια που βρίσκονται ακόμα και μέσα στη διαίρεση Κασινί. Το μέγεθος των σωματιδίων που αποτελούν τους δακτύλιους ποικίλλει από κόκκους λεπτής σκόνης μέχρι σώματα με διάμετρο δεκάδων χιλιομέτρων. Τα μεγαλύτερα αυτά σώματα, που θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε και ως δορυφόρους, είναι πολύ λιγότερα.
Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί για την προέλευση των δακτυλίων. Iσως αυτοί να σχηματίστηκαν στη θέση που βρίσκονται από κατευθείαν συμπύκνωση παγωμένου υλικού από το ψυχόμενο νέφος αερίου και σκόνης που σχημάτισε και τον πλανήτη. Εξαιτίας των παλιρροϊκών φαινομένων, το υλικό αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεντρωθεί σε ένα δορυφόρο. Iσως όμως οι δακτύλιοι να προήλθαν από την καταστροφή ενός ή περισσοτέρων δορυφόρων που οι παλίρροιες τούς έφεραν κοντά στον πλανήτη.
Οι δορυφόροι
Μέχρι το 1980 πιστεύαμε πως ο Κρόνος είχε 10 δορυφόρους. Μετά όμως από τις παρατηρήσεις των Βόγιατζερ, ο αριθμός τους αυξήθηκε επίσημα σε 22 με προσθήκη των δορυφόρων S11 - S22. Σε μερικούς από αυτούς δόθηκαν ονόματα αλλά υπάρχουν και άλλοι ανώνυμοι. Σήμερα στη βιβλιογραφία υπάρχουν 31 δορυφόροι.
Από τους δορυφόρους του Kρόνου, η Φοίβη φαίνεται πως ήταν κάποιος αστεροειδής που συνελήφθη σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Από τους άλλους, πιο ενδιαφέρων είναι ο Τιτάνας που έχει διάμετρο μεγαλύτερη από τον Ερμή και τον Πλούτωνα, αλλά είναι και ο μόνος δορυφόρος του πλανητικού μας συστήματος που φαίνεται ότι έχει ενδογενή ατμόσφαιρα. Στον παγωμένο αυτό δορυφόρο (-180 C) έχει παρατηρηθεί ατμόσφαιρα από το 1944 που αποτελείται από μεθάνιο, αιθάνιο, υδροκυάνιο, κυανοακετυλένιο και άζωτο σε μεγάλες ποσότητες. Στις 14 Ιανουαρίου 2005 έφτασε στον μεγάλο αυτό δορυφόρο του Κρόνου το διαστημικό όχημα της NASA Cassini - Huygens που εκτοξεύτηκε το 1977 και πέρασε από την Αφροδίτη, τη Γη και τον Δία προτού φτάσει κοντά στον Κρόνο. Το όχημα αυτό έστειλε με αλεξίπτωτο το μικρό ερευνητικό όχημα Huygens που θα εξερευνήσει την ατμόσφαιρα του δορυφόρου αυτού. Tα αποτελέσματα της έρευνάς του αναμένονται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Είναι ο Τιτάνας Θεός του Χρόνου και των εποχών.
Διαδέχτηκε στην εξουσία του Κόσμου τον πατέρα του Ουρανό, του οποίου έκοψε τα
γεννητικά όργανα παίρνοντάς του ταυτόχρονα την εξουσία. Κατά τον ίδιο τρόπο
έχασε αργότερα την δική του εξουσία του από το νεότερο από τα παιδιά του, τον
Δία. Γιος του Ουρανού κα της Γαίας ο Κρόνος ήταν ο μικρότερος από τους Τιτάνες
και ο μόνος ανάμεσα στα αδέλφια του που τόλμησε να σηκώσει το δρεπάνι που του
έδινε η μητέρα τους η Γη για να τιμωρήσουν τον άσπλαχνο πατέρα τους. Μετά την
απόσυρση του Ουρανού ψηλά στο παλάτι του, ανέλαβε την εξουσία και
κυβερνούσε δίκαια τον Κόσμο.
Ερωτεύτηκε από νωρίς την αδελφή του, την Τιτάνιδα Ρέα, η οποία ήταν κόρη
όμορφη με ψιλή κορμοστασιά, κατάλευκο δέρμα και μακριά μαλλιά, που στο
αντίκρισμά της δεν μπορούσε να της αντισταθεί. Νεαρή όμως ακόμη η Ρέα δεν
ήθελα να αφήσει την παιδιάστικη ανεμελιά της και δεν ήθελε να παντρευτεί τον
Κρόνο. Εκείνος έκανε τα αδύνατά δυνατά για την φέρει πλάι του καθώς χρειαζόταν
μια αντάξια σύζυγο να σταθεί δίπλα του. Οι αδελφές της προσπαθούσαν να τη
πείσουν να τον παντρευτεί καθώς ήταν ο πιο γενναίος και δυνατός από όλους τους
Τιτάνες, δεν κατάφεραν όμως κάτι. Τότε ο Κρόνος επισκέφτηκε την μητέρα του την
Γη και της ζήτησε να το βοηθήσει. Η Γαία, βλέποντας τον Υιό της να υποφέρει και να
καίγεται από τον έρωτά του για την αγαπημένη της κόρη του υποσχέθηκε πως η Ρέα
θα γινότανε δική του. Έτσι κάλεσε την Ρέα να της μιλήσει και την έπεισε να πάρει
για άντρα της, όπως ήταν γραμμένο, να γίνει τον άρχοντα του κόσμου.
Ο γάμος τους έγινε και ήταν πράγματι θεϊκός, αντάξιος της αίγλης και της
δύναμής τους. Μέρες κράτησε το πανηγύρι και ο πανευτυχής Κρόνος καμάρωνε
πλάι στην πανέμορφη γυναίκα του. Η ζωή τους κυλούσε όμορφα και ήταν όλοι
χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Ο Κρόνος συμπεριφερότανε με τον καλύτερο τρόπο
στην Ρέα και τα λόγια του άγγιζαν την Τιτάνιδα και την πλημμύριζαν με πληθώρα
ευχάριστων συναισθημάτων. Σε λίγο καιρό η Ρέα άρχισε να καρποφορεί τον πρώτο
καρπό του έρωτά τους και ακόμη πιο ευτυχισμένη έτρεξε να μοιραστεί την χαρά της
με τον Κρόνο, της αδελφές και την μητέρα της. Ο Κρόνος όμως στο άκουσμα της
είδησης αυτής, θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα του και μαύρες σκέψεις άρχισαν να
στροβιλίζονται στο μυαλό του. Ο Ουρανός του είχε αποκαλύψει ότι θα πάθαινα τα
ίδια που έκανε σε αυτόν από ένα από τα παιδιά του. Για να είναι όμως σίγουρος
έτρεξε να διασταυρώσει την πληροφορία του αυτή κα ρώτησε την μητέρα του αν ο
χρησμός ήταν αληθινός. Δυστυχώς οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν. Ο Χρησμός ήταν
αληθινός.
Η Ρέα διαπίστωσε μία αρνητική αλλαγή στην συμπεριφορά του άντρα της και
μη γνωρίζοντας ακόμη για τον χρησμό δεν μπορούσε να υποψιαστεί τι θα
επακολουθούσε. Ο καιρός πέρασε και η Ρέα γέννησε το πρώτο τους παιδί. Ήταν η
Ήρα, η μετέπειτα βασίλισσα των θεών που γεννήθηκε πρώτη. Άρχισε να μεγαλώνει
γρήγορα και έτρεχε και έπαιζε χαρούμενη ανάμεσα στους Τιτάνες. Γρήγορα έγινε το
αγαπημένο εγγόνι της γιαγιά της της Γης που την θαύμαζε και την καμάρωνε. Οι
ανησυχίες του Κρόνου μεγάλωναν και διαρκώς αναζητούσε χωρίς να το δείχνει μία
διέξοδο στο πρόβλημά του. Σκέφτηκε να την φυλακίσει στα Τάρταρα όμως δεν του
φάνηκε αξιόπιστη η λύση αυτή, καθώς εκεί είχε φυλακίσει και τον ίδιο ο πατέρας
του όμως αυτός κατάφερε και του πήρε την εξουσία. Έτσι κάποια στιγμή που έμεινε
μόνος του με την μικρή Ήρα και κανείς δεν τους έβλεπε άρπαξε την ευκαιρία και
κατάπιε την μικρή του κόρη φυλακίζοντάς την στο τεράστιο στομάχι του. Οι ώρες
περνούσαν και η Ρέα βλέποντας πως η Ήρα αργούσε να επιστρέψει άρχισε να την
αναζητάει παντού. Έψαξε κάθε βουνό κα θάλασσα, κάθε δάσος και σύννεφο όμως
τίποτα δεν βρήκε. Απεγνωσμένη απευθύνθηκε στη μητέρα της την Γη από την οποία
έμαθε τελικά τι είχε συμβεί. Εκνευρισμένη έτρεξε στον Κρόνο και άρχισε να τον
χτυπάει όμως εκείνος ανένδοτος δεν υπήρχε περίπτωση να απελευθερώσει την
κόρη του.
Κατάλαβε η Ρέα την τύχη που θα έχουν τα παιδιά της, έτσι σε λίγο καιρό που
ετοιμαζόταν ξανά να γεννήσει μάζεψε τα σύννεφα για να την κρύψουν και να μην
δει ο Κρόνος το νέο του παιδί. Άκουσε όμως το θεϊκό κλάμα του βρέφους και
έτρεξε κατά κει. Αντικρίζοντας το, το κατάπιε και έτσι η Εστία πήγε να κάνει παρέα
στην Ήρα στο στομάχι του πατέρα τους. ?Δεν θα παραδώσω την εξουσία μου σε
κανένα και εσύ σαν γυναίκα μου πρέπει να μου συμπαρασταθείς. Κάθε φορά που
θα γεννάς θα μου παραδίδει το παιδί?, της είπε. Έτσι την επόμενη φορά που
γέννησε η Ρέα, την Δήμητρα, την παρέδωσε στον άσπλαχνο πατέρα της που την
έκανε μια χαψιά και αυτήν. Πέρασε ο καιρός και ήρθε η σειρά του γαλανομάτη
Ποσειδώνα. Βλέποντας πως γέννησε αρσενικό παιδί η Ρέα χάρηκε ελπίζοντας πως
θα αφήσει ο Κρόνος τον υιό του ελεύθερο όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τον
θεώρησε πολύ πιο επικίνδυνο για την εξουσία του καθώς αρσενικό παιδί θα
μπορούσε ευκολότερα να του πάρει τον θρόνο. Την ίδια τύχη με τον αδελφό του
είχε και ο μελαχρινός Πλούτωνας, που γεννήθηκε μετά.
Απεγνωσμένη η Ρέα έτρεξε στο παλάτι του πατέρα της για να την βοηθήσει. Ο
Ουρανός επειδή την λυπήθηκε αλλά πολύ περισσότερο επειδή ήθελε να πάρει
εκδίκηση από τον Κρόνο που του πήρε την εξουσία αποφάσισε να την
συμβουλέψει. Έτσι της είπε πως θα έπρεπε να πάει στην Κρήτη και εκεί να γεννήσει,
στην συνέχεια θα έπρεπε να γυρίσει στον Κρόνο και να προσποιηθεί μία ψεύτικη
γέννα. Έτσι η Ρέα όταν έφτασε η ώρα να γεννήσει τον Δία, είπε στον Κρόνο πως θα
πήγαινε επίσκεψη στην Κρήτη, στις ανιψιές της, τις Νύμφες της Ίδης. Εκεί γέννησε
σε μία σπηλιά τον Δία και φεύγοντας τον εμπιστεύτηκε στις Νύμφες να τον
μεγαλώσουν. Οι Κορυβάντες και οι Κουρήτες χτυπώντας τα δόρατά τους πάνω στη
γη σκέπαζαν με τη φασαρία τους το κλάμα του μικρού Δία. Επέστρεψε η Ρέα στο
παλάτι παίρνοντας μαζί της ένα λιθάρι που βρήκε στην διαδρομή το οποίο έμοιαζε
με τον μικρό Δία. Εκεί προσποιήθηκε με φωνές και κλάματα μία γέννα και στο τέλος
παρέδωσε το φασκιωμένο με πάνες λιθάρι στο Κρόνο που το κατάπιε αμέσως χωρίς
να το εξετάσει.
Ο μικρός θεός που θα γινόταν ο επόμενος κυρίαρχος του κόσμου, μεγάλωσε
στην Κρήτη και εκεί έμαθε από την Μήτιδα για την καταγωγή του. Έται μόλις
μεγάλωσε αρκετά έτρεξε στον Κρόνο και του ζήτησε το βασίλειό του. Αρνούμενος
να του το παραδώσει ο Κρόνος ακολούθησε μάχη στην οποία ο Δίας κατάφερε να
τον δέσει στον θρόνο του. Τότε του έδωσε να καταπιεί ένα βοτάνι που η Μήτιδα
του είχε προμηθεύσει και μεμιάς ξεχύθηκαν από το στόμα του όλα τα παιδιά του
Πρώτο βγήκε το λιθάρι που ο Κρόνος είχε καταπιεί νομίζοντας πως είναι ο Δίας και
στην συνέχεια ακολούθησαν οι υπόλοιποι θεοί με σειρά αντίστροφη από αυτήν που
τα είχε καταπιεί (Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Δήμητρα, Εστία και Ήρα). Όλοι μαζί
πολέμησαν μετά για να πάρουν την εξουσία και να γινει ο ΔΙΑΣ ο βασιλειας τους (ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ)

ΟΥΡΑΝΟΣ
Γενικά
Έχει διάμετρο 51000 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 18 περίπου γήινες ώρες και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 84 γήινα χρόνια. H απόστασή του από τον Ήλιο είναι περίπου 2.870.000.000 km και έχει τον άξονα περιστροφής του σχεδόν παράλληλο στο επίπεδο της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο. Πιστεύεται ότι η αιτία για αυτό το παράδοξο είναι μια σύγκρουσή του με κάποιο άλλο μεγάλο πλανητικό σώμα, σύγκρουση που πιθανά έγινε στην πρώιμη ιστορία του πλανητικού μας συστήματος. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -200 βαθμοί Κελσίου. Στον πλανήτη Ουρανό οφείλεται η ονομασία του χημικού στοιχείου Ουράνιο, το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Μαρτιν Χάινριχ Κλέπροτ το ίδιο έτος με την ανακάλυψη του πλανήτη από τον Ουίλιαμ Χέρσελ.
Σύσταση-Ατμόσφαιρα
Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογονο(H) και ηλιο(He). Το χρώμα του πλανήτη Ουρανού είναι γαλάζιο και ο λόγος είναι ότι το λίγο Μεθανιο που υπάρχει στην ατμόσφαιρά του απορροφά το κόκκινο φως.
Δορυφόροι-Δακτύλιοι

Οι μεγαλύτεροι δορυφόροι του Ουρανού
Οι πρώτοι τέσσερις δορυφόροι ανακαλύφθηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα από τους αστρονόμους W.Herschel και W Lassel. Ένας ακόμα ανακαλύφθηκε από τον G. Kuiper το 1948. Άλλοι δέκα δορυφόροι ανακαλύφθηκαν με τη διέλευση του Voyger 2 το 1986. Από τότε συνεχώς ανακαλύπτονται νέοι δορυφόροι αυτού του πλανήτη από παρατηρητήρια στη Γη. Οι δορυφόροι του Ουρανού παίρνουν τα ονόματά τους από τους ήρωες των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ. Σήμερα είναι γνωστοί 27 δορυφόροι.
Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη είναι ότι, όπως ο Κρόνος και ο Δίας, έχει ένα σύστημα λεπτών δακτυλίων. Οι δακτύλιοι αυτοί, που είναι τουλάχιστον 11, αποτελούνται από σωματίδια πετρώδους και ανθρακώδους σύστασης.

Παρατήρηση από τη Γη
Λόγω της απόστασής του από τη Γη, ο πλανήτης Ουρανός είναι δύσκολα ορατός με γυμνό μάτι. Μπορεί κανείς να τον δει με κιάλια. Με οπτικό τηλεσκόπιο, είναι ορατός σαν γαλαζοπράσινος δίσκος, και δεν είναι δυνατόν να δει κανείς λεπτομέρειες της επιφάνειάς του.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Το βασίλειο τα κόσμου, πριν από τον Κρόνο, διαφέντευε ο πατέρας του ο
Ουρανός. Ο Ουρανός είναι το πρώτο παιδί της Γαίας (Γης) το οποίο γέννησε μόνη
της (χωρίς πατέρα), στη συνέχεια γέννησε τα όρη και τον Πόντο (όλα μόνη της χωρίς
την παρουσία αρσενικού στοιχείου και έρωτα). Επειδή ήταν τόσο μεγάλος σε
μέγεθος ο Ουρανός που μπορούσε και την αγκάλιαζε ολόκληρη, έγινε ο ιδανικός
σύζυγός της και μαζί απέκτησαν δεκαοχτώ απογόνους, έξι Τιτάνες, έξι Τιτανίδες,
τρεις Κύκλωπες και τρεις Εκατόγχειρες.
Πρωτότοκο παιδί τους είναι ο Τιτάνας Ωκεανός ο οποίος ξεχειλίζοντας από τα
έγκατα της μητέρας του, πλημμύρισε κάθε κοιλάδα της. Ο Ουρανός ήξερε έχοντας
μαντικές ικανότητες όπως και η Γη ότι θα έχανε την εξουσία του από κάποιο από τα
παιδιά του. Η Γη ήταν πολύ χαρούμενη και περήφανη για το παιδί της αλλά και για
το επόμενο που έκρυβε στα σπλάχνα της. Τότε ξεπρόβαλαν και οι τεράστιοι δίδυμοι
Τιτάνες Κοίος και Κρείος. Βλέποντας τρία αρσενικά παιδιά ο Ουρανός δεν
συγκρατήθηκε και με μιας τα φυλάκισε στα Τάρταρα (τα οποία ήταν τα σκοτεινά
θεμέλια, πάνω στα οποία πατούσε η Γη). Μάταια η έκλαιγε και τον εκλιπαρούσε η
Γαία να απελευθερώσει τα παιδιά τους από τα αόρατα δεσμά τους. Ο Ουρανός ήταν
αδύνατο να υποχωρήσει φοβούμενος την απώλεια της εξουσίας του. Ίσως αν έκανε
κάποια κόρη να τον μαλάκωνε και να μην είχε και αυτή την ίδια τύχη με τα αδέλφια
της. Έτσι όταν την επόμενη φορά γεννήθηκε η Τιτανίδα Θεία ο Ουρανός δεν
ανησύχησε και πολύ και δεν την φυλάκισε αμέσως. Στην συνέχεια δύο ακόμη
Τιτανίδες γεννήθηκαν, η Τηθύς και η Μνημοσύνη. Οι τρεις τους όμως με τα
παιχνίδια τους δεν άφηναν τον Ουρανό να ησυχάσει και εκνευρισμένος τις έστειλε
και αυτές στα Τάρταρα. Έπειτα γεννήθηκαν οι Τιτάνες Ιαπετός και Υπερίωνας που
μεμιάς φυλακίστηκαν και αυτοί. Ύστερα ακολούθησε μεγάλη φασαρία στα έγκατα
της γης. Ο Ουρανός δεν μπορούσε να ησυχάσει από την φασαρία αυτή και
φοβήθηκε πολύ για το πλάσμα που θα γεννιόταν. Τι ήταν αυτό που έκανε τόση
φασαρία; Ήταν οι τρεις τεράστιοι Κύκλωπες, ο Βρόντης ο Ατερώπης και ο Άργης οι
οποίοι είχαν από ένα τεράστιο μάτι ο καθένας στο μέτωπο και κρατούσαν σφυριά
με τα τεράστια παντοδύναμα τριχωτά τους χέρια και χάλαγαν τον κόσμο με τις
φωνές και τους τσακωμούς τους. Αμέσως τους φυλάκισε και αυτούς ο Ουρανός σε
ένα κελί βάζοντας διπλές κα τριπλές κλειδαριές. Τελευταίος από τους Τιτάνες
γεννήθηκε ο Κρόνος τον οποίο δένοντάς τον αιχμαλώτισε αμέσως ο πατέρας του
στα Τάρταρα. Στην τελευταία της γέννα η Γη ένιωσε ένα παράξενο γαργαλητό στα
σπλάχνα της, όμως δεν είπε κάτι στον άντρα της για να μην τον θυμώσει
περισσότερο. Υποψιασμένος ο Ουρανός περίμενε να φυλακίσει το παιδί που θα
έβγαινε και μόλις αντίκρισε τα τρία αυτά παιδιά πάγωσε από τον τρόμο του. Ήταν οι
Εκατόγχειρες. Εκατό χέρια και πενήντα κεφάλια ο καθένας, τριακόσια χέρια και
εκατόν πενήντα κεφάλια να μιλάνε συνολικά, μιλούσαν ασταμάτητα όλα μαζί και
χτυπώντας με τα χέρια τους αναστάτωναν ολόκληρο το σύμπαν. Αυτούς ο Ουρανός
έκλεισε σε ξεχωριστά κελιά και έδεσε κάθε χέρι με αλυσίδα για να μην καταφέρουν
ποτέ να δραπετεύσουν.
Η Γη δεν μπορούσε άλλο να ανεχτεί αυτήν την κατάσταση. Όλα της τα παιδιά
βρίσκονταν φυλακισμένα στα Τάρταρα και αυτό θα συνεχιζόταν για πάντα αν δεν
έκανε κάτι. Αποφάσισε να φτιάξει ένα τεράστια δρεπάνι από σίδηρο που πήρε από
τα έγκατά της και στη συνέχεια πήγε στα Τάρταρα να συναντήσει τα παιδιά της.
Αυτά αντικρίζοντάς την, κλαίγοντας της ζητούσαν να τα απελευθερώσει και τότε η
Γαία τους είπε πως θα απελευθέρωνε όποιον με το δρεπάνι που κατασκεύασε η
ίδια, διαμέλιζε τον Ουρανό. Σάστισαν και φοβήθηκαν όλοι και παρά το μίσος τους
για τον άκαρδο κα κακό πατέρα τους κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Έτσι
η Γαία ανέβηκε κα πάλι πάνω και έκρυψε το δρεπάνι στα σύννεφα. Την επόμενη
φορά που κατέβηκε στα Τάρταρα για να δει μήπως κάποιο από τα παιδία της είχε
αλλάξει γνώμη, ήταν ο Κρόνος αυτός, ο μικρότερος από τους Τιτάνες που είχε
αποφασίσει να εκδικηθεί τον πατέρα του. Ανέβηκαν και οι δύο αυτή τη φορά πάνω
και δίνοντας του το τεράστιο δρεπάνι η Γαία του είπε να κρυφτεί πίσω από ένα
ψηλό βουνό και να περιμένει εκεί την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει τον
Ουρανό. Έτσι όταν έφτασε το βράδυ και ο Ουρανός χαμήλωσε ζητώντας να σμίξει
με την Γη ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία και του έκοψε τα γεννητικά του όργανα
αφαιρώντας του ταυτόχρονα την εξουσία. Ντροπιασμένος ο Ουρανός έφυγε ψηλά
για το παλάτι του, πέρα μακριά. Φεύγοντας όμως δλινοντας έναν χρησμό, είπε στον
Κρόνο πως και αυτός θα πάθαινε τα ίδια από κάποιο από τα παιδιά του.
Τα γεννητικά όργανα του Ουρανού πέσανε στην θάλασσα και από τον αφρό
τους γεννήθηκε αργότερα η Αφροδίτη ενώ από το αίμα της θεϊκής πληγής που
έπεσε στην Γη οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Νύμφες.
Ο Κρόνος απελευθέρωσε τα αδέλφια του από την σκοτεινή τους φυλακή. Μετά
από λίγο καιρό όμως οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες θέλησαν να του πάρουν την
εξουσία έτσι, με την βοήθεια των υπολοίπων τιτάνων τους έκλεισε και πάλι στα
Τάρταρα.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό οφθαλμό, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο προσομοιάζει σε πράσινο δίσκο. Στην αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα.Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε θεωρητικά, πριν παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, λόγω των βαρυτικών του επιδράσεων, (παρέλξεις) που ασκούσε στον Ουρανό το 1843.Ο Γάλλος μαθηματικός αστρονόμος Urbain Leverrier (1811-1877) του αστεροσκοπείου των Παρισίων, υπολόγισε θεωρητικά και υπέδειξε την ακριβή θέση στην οποία έπερεπε να βρίσκεται ένας άγνωστος πλανήτης, όπου και πράγματι βρέθηκε (παρατηρήθηκε) και καταγράφηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846 από τον Γερμανό αστρονόμο Johan Galle του αστεροσκοπείου του Βερολίνου.Η διάμετρός του είναι περίπου 3,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ενώ ο όγκος του είναι ίσος με 42 γήινους όγκους. Αντίθετα η πυκνότητα του είναι μικρή και για αυτόν τον λόγο η μάζα του είναι 17 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης.Η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 13,47 m/sec2.Ποσειδώνεια ΑτμόσφαιραΠεριβάλλεται από πυκνή ατμόσφαιρα που αποτελείται κυρίως από μεθάνιο και υδρογόνο. Υπάρχει ακόμη και ήλιο, σε αναλογία πιθανότατα μικρότερη από 0,25:1 της συγκέντρωσης του υδρογόνου.Ο εντυπωσιακότερος σχηματισμός στην επιφάνεια του πλανήτη είναι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα στο νότιο ημισφαίριο. Η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα είναι περίπου η μισή της Μεγάλης Ερυθρής Κηλίδας του Δία, με διάμετρο ίση με αυτή της Γης.Ποσειδώνειοι ΔακτύλιοιΣτον Ποσειδώνα παρατηρήθηκαν τέσσερεις δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Επειδή τα υλικά αυτά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα, μερικά τμήματα των δακτυλίων φαίνονται πιο λαμπερά από άλλα.Εκτείνονται σε απόσταση από 40.000 Km πάνω από τα σύννεφα του πλανήτη και μέχρι τα 63.000 Km ενώ το πλάτος τους δεν υπερβαίνει τα 15 με 20 Km.Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτύλιος Adams και περιέχει τρία ανεξάρτητα τόξα, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα.Ο αμέσως επόμενος ονομάζεται "Γαλάτεια".Στη συνέχεια βρίσκεται ο Le Verrier (του οποίου οι απολήξεις ονομάζονται "Lassell" και "Arago") και τέλος ο αμυδρός αλλά πλατύς δακτύλιος του "Galle".Ποσειδώνειο Μαγνητικό ΠεδίοΤο Μαγνητικό Πεδίο του Ποσειδώνα ομοιάζει με εκείνο του Ουρανού και έχει παράξενο προσανατολισμό. Ο άξονας του μαγνητικού πεδίου σχηματίζει γωνία περίπου 50° με τον άξονα περιστροφής του πλανήτη. Ο λόγος της μεγάλης αυτής απόκλισης δεν είναι ακόμη γνωστός.Η ένταση του μαγνητικού πεδίου είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου.Το μαγνητικό πεδίο πιθανόν να δημιουργείται από κινήσεις αγώγιμου υλικού (ίσως νερού) στα μεσαία στρώματά του.Πλανητικοί ΔορυφόροιΟ Ποσειδών, μέχρι σήμερα, έχει 13 γνωστούς δορυφόρους:Ναϊάς, Θάλασσα, Δέσποινα, Γαλάτεια, Λάρισα,Πρωτεύς, Τρίτων, Νηρηίς, Αλιμήδη, Σαώ, Λαομέδεια, Ψαμάθη, Νησώ. ΑστρολογίαΣτην Αστρολογία ο Ποσειδώνας είναι συγκυβερνήτης των Ιχθύων .ΑΠΟ ΤΟ http://el.science.wikia.com/

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Από τους ισχυρότερους Ολύμπιους Θεούς των αρχαίων Ελλήνων θεωρούνταν ο
Ποσειδώνας. Του ανήκε το Βασίλειο των θαλασσών και ήταν ο εξουσιαστής της
καθώς και των πηγών και των γλυκών νερών. Από τους 12 Ολύμπιους θεούς οι 6
είναι γυναίκες και οι έξη άνδρες, 6 από αυτούς είναι αδέλφια καθώς είναι παιδιά
του Κρόνου και της Ρέας (Δίας, Ποσειδώνας, Πλούτωνας, Ήρα, Εστία και Δήμητρα).
Ο Δίας θεωρείτε ως ο νεότερος και ο απελευθερωτής των άλλων από το στομάχι του
πατέρα τους. Ακριβώς επειδή αυτός τους απελευθέρωσε και ηγήθηκε της
προσπάθειας κατάκτησης της εξουσίας ήταν αυτός που πρώτος τράβηξε κλήρο στην
μοιρασιά που έγινε για τα τρία βασίλεια, του Ουρανού το οποίο ήταν το πλέον
ποθητό από όλους, της θάλασσας και του Κάτω Κόσμου το οποίο δεν ήθελε
κανένας. Η Γη και ο Όλυμπος ήταν ανοιχτά για όλους τους θεούς για να μπορούν να
τα επισκέπτονται όποτε ήθελαν. Τραβώντας πρώτος λαχνό ο Δίας κέρδισε το
βασίλειο του Ουρανού. Αυτό εξόργισε τον Ποσειδώνα που ήταν ο επόμενος που θα
έπαιρνε λαχνό και στον οποίο τελικά έλαχε η θάλασσα. Η αποδοχή όμως του Δία ως
κυρίαρχο του Ουρανού από τον Ποσειδώνα διήρκησε πάρα πολύ και ήρθε μέσα
από προσπάθειες ανατροπής του και δοκιμάζοντας κάθε δυνατό τρόπο.
Ως ναυτικός λαός οι Έλληνες δεν γινόταν διαφορετικά από το να είχα Θεό των
θαλασσών, θεό που να διατηρεί ήρεμη την θάλασσα και καλοτάξιδη ή να την
εξαγριώνει και να ταράσσει ώστε να μην μπορεί κανείς να επιβιώσει σε αυτήν.
Ακόμη και ο πολυμήχανος Οδυσσέας στο ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία
δυσκολεύτηκε τόσο που έκανε 10 ολόκληρα χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη εξαιτίας
της κόντρας του με τον Ποσειδώνα μετά την τύφλωση του γιου του, του
Πολύφημου. Ναοί του Ποσειδώνα βρίσκονταν κυρίως παραθαλάσσια, σε
ακρωτήρια, με γνωστότερο αυτόν του Σουνίου. Σπονδές και θυσίες γινόντουσαν
προς τιμή του Ποσειδώνα αλλά και προς εξευμενισμό του προκειμένου τα ταξίδια
τους να γίνουν με φιλική θάλασσα. Νόμιμη σύζυγος του Ποσειδώνα είναι η
Αμφιτρίτη, μία από τις κόρες του Νηρέα (ένας από τους γέροντες της θάλασσας).
Όπως και ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές εξωσυζυγικές επαφές και
γέννησε πολλά παιδιά. Τα γνωστότερα είανι ο Θησέας, ο Άτλαντας, ο Πολύφημος
και ο Ανταίος(τον οποίο απέκτησε με την γιαγιά του την Γη.)
Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

Ο πλανήτης Πλούτωνας δεν είναι πλέον… πλανήτης: σύμφωνα με την απόφαση της 26ης συνόδου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στην Πράγα που ελήφθη στης 24 Αυγούστου, ο Πλούτωνας, αλλά και ο αστεροειδής Κέρες καθώς και το νεοανακαλυφθέν ουράνιο σώμα UB 313, κατατάσσονται πλέον στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Έτσι το ηλιακό μας σύστημα αποτελείται πλέον από 8 πλανήτες, 3 πλανήτες νάνους και χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα όπως αστεροειδείς και κομήτες.Εδώ και χρόνια η κοινότητα των αστρονόμων αμφιταλαντευόταν ως προς αυτό το ζήτημα, καθώς, όσο τα τηλεσκόπια και οι διαστημοσυσκευές μας διεισδύουν πέρα από την τροχιά του τελευταίου μεγάλου πλανήτη Ποσειδώνα, στη λεγόμενη ζώνη του Kuiper, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερ μεγαλύτερα σώματα, τα οποία, χωρίς να είναι αρκετά μεγάλα ώστε να αποκληθούν πλανήτες, δεν είναι και τόσο μικρά ώστε να αποτελούν απλούς αστεροειδείς.Έτσι πλέον ο Πλούτων αποτελεί ένα μέτρο σύγκρισης με το οποίο μελλοντικά θα εντάσσονται στην κατηγορία των πλαηντών νάνων και άλλα παρόμοιου μεγέθους σώματα τα οποία βρίσκονται πολύ πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, βαθιά μέσα στη ζώνη του Kuiper.Γεγονός είναι ότι επί δύο εβδομάδες πριν τη λήψη της τελικής απόφασης, το σώμα των συνέδρων ήταν διακείμενο μάλλον προς τη διατήρηση της έως τότε υφιστάμενης κατάστασης, σύμφωνα με την οποία, το ηλιακό μας σύστημα θα διέθετε 12 πλανήτες, μεταξύ των οποίων τόσο ο Πλούτων, όσο και η Κέρες αλλά και το UB 313. Ωστόσο, αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από έντονες διεργασίες και προετοιμασία για αποστολές διαστημοπλοίων και κατασκευή νέων μεγάλων τηλεσκοπίων, τα οποία θα οδηγήσουν στην ανακάλυψη νέων πλανητοειδών στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι οι αστρονόμοι ψήφισαν με το πνεύμα των μελλοντικών ανακαλύψεων παρά με γνώμονα το σεβασμό στην παράδοση. Πάντως ενδιαφέρουσες ήταν οι απόψεις πολλών παραγόντων της αστρονομικής κοινότητας, μερικές από τις οποίες σάρκασαν τον τρόπο με τον οποίο ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του αστρονόμου Mike Brown του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), ο οποίος ανακάλυψε τον πλανητοειδή UB 313: «μέσα από αυτή την τρελή διαδικασία που έμοιαζε με τσίρκο, κατά κάποιον τρόπο βρέθηκε η άκρη».Η απόφαση για τον… υποβιβασμό του Πλούτωνα από πλανήτη σε πλανήτη νάνο έκανε το γύρο του κόσμου από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έλαβε πολύ μεγάλη δημοσιότητα. Άλλωστε ήταν και ένας από τους σκοπούς του 26ου συνεδρίου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης ο οποίος συγκέντρωσε 2.400 αστρονόμους από όλον τον κόσμο, ήταν ακριβώς να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη και να τη στρέψει, έστω και πρόσκαιρα, στο χώρο της αστρονομίας και του διαστήματος. Πολλοί σχολιαστές αλλά και το κοινό που κατέθεσε την άποψή του στα fora των διάφορων αστρονομικών και μη websites θεωρούν ότι αυτή η απόφαση δεν παίζει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στις μελλοντικές ανακαλύψεις. Όμως κάπου εδώ ας θυμηθούμε και τα λόγια του Ουμπέρτο Έκο, ο οποίος είπε ότι «τα πάντα είναι θέμα σημειολογίας»: καθώς φτάνουμε στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη για εξεύρεση πόρων και προσέλκυση ενδιαφέροντος για την εξερεύνηση του διαστήματος, είναι απαραίτητη η ανανέωση και της ορολογίας με την οποία εκφράζονται οι νέες ανακαλύψεις.

Read More