ΓΗ,ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

ΓΑΙΑ: 
Ουράνιο σώμα, πλανήτης του ηλιακού συστήματος. 
Τις διαστάσεις της Γης προσδιόρισε πρώτος, με καταπληκτική ακρίβεια ο Έλληνας Ερατοσθένης (260 π.Χ.), ο οποίος και θεωρείται πατέρας της Γεωδαισίας. 
Αυτός προσδιόρισε τη διαφορά των γεωγραφικών πλατών δυο πόλεων της Αιγύπτου (Αλεξάνδρειας και Ασσουάν), των οποίων ήταν γνωστή η απόσταση σε στάδια. 
Έτσι βρήκε ...πόσα στάδια αντιστοιχούν σε μια μοίρα και πολλαπλασίασε αυτόν τον αριθμό με το 360° που είναι όλος ο μεσημβρινός. 
Το αποτέλεσμα ήταν να βρει ότι ολόκληρος ο μεσημβρινός της Γης ήταν 250.000 στάδια ή 39.375 χλμ. (ενώ το σωστό ήταν μόλις 40.000 χλμ. περίπου). 
Θέση της Γης μέσα στο Σύμπαν.
 Η Γη είναι τρίτος σε απόσταση πλανήτης από τον Ήλιο, μετά τον Ερμή και την Αφροδίτη.
 Η μέση απόστασή της από τον Ήλιο είναι 150 εκατομ. χλμ.
 Η απόσταση αυτή λέγεται αστρονομική μονάδα (Α.υ.) και είναι η αρχή για τη μέτρηση των αποστάσεων των άλλων ουράνιων σωμάτων.
Η μικρότερη απόσταση (περιήλιο, μεσονύχτιο 31ης Δεκεμβρίου) είναι 147 εκατομ. χλμ. και η μεγαλύτερη (αφήλιο, μεσονύχτιο 30ης Ιουνίου) είναι 152 εκατομ. χλμ.
 Η Γη ανήκει στο ηλιακό σύστημα που έχει κέντρο τον Ήλιο και που είναι ένα σύνολο από πολλά ουράνια σώματα (πλανήτες, δορυφόροι, κομήτες, διάττοντες, μετεωρίτες κ.ά.).
 Όλο το ηλιακό σύστημα βρίσκεται κοντά στο κεντρικό επίπεδο του Γαλαξία μας και πάνω αριστερά απ' αυτό.
 Η Γη ανήκει στην κατηγορία των πλανητών και έρχεται πέμπτη σε μέγεθος από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, που είναι κατά σειρά μεγέθους οι εξής: 
Δίας, 
Κρόνος,
Ουρανός, 
Ποσειδώνας, 
Αφροδίτη, 
Άρης, 
Γη, 
Πλούτωνας 
και Ερμής. 
Η Γη έχει ένα δορυφόρο, τη Σελήνη. Διαστάσεις και μεγέθη της Γης. 
Η Γη έχει σχήμα σφαίρας, πιεσμένης στους πόλους και εξογκωμένης στον Ισημερινό και λέγεται ελλειψοειδές από περιστροφή".
 α) Η επιφάνειά της φτάνει τα 510.101.000 τ.χλμ. από τα οποία τα 147.930.000 μόνο είναι ξηρά, δηλ. περίπου τα 29%. 
β) Ο όγκος της Γης είναι 1.083.320 εκατομ. κυβ. χλμ. 
γ) Το μέσο ύψος της επιφάνειας της ξηράς πάνω από τη θάλασσα, είναι 825 μ., ενώ η ψηλότερη κορυφή της είναι το Έβερεστ των Ιμαλαΐων με ύψος 8.882 μ. 
Το μέσο βάθος της θάλασσας είναι 3.800 μ. και το μεγαλύτερο βάθος της, κοντά στις Φιλιππίνες ξεπερνά τις 10.000 μ. 
Το 1964, το μεγαλύτερο βάθος που είχε μετρηθεί ήταν 11.500 μ. (κοντά στα νησιά Μαριάννες του νότιου Ειρηνικού), όπου έφτασε το βαθύσκαφος Τριέστι".
 δ) Το μήκος του άξονα της Γης, που περνά από τους δυο πόλους, είναι 12.713.824 μ., ενώ η μεγαλύτερη διάμετρος της Γης βρίσκεται στον Ισημερινό και έχει μήκος 12.756.776 μ.
 ε) Η περίμετρος της Γης στον Ισημερινό είναι 40.076.594 μ. κατά προσέγγιση και στους πόλους 40.009.152 μ. Σύσταση της Γης. 
Η μέση πυκνότητα της Γης είναι 5,52, δηλ. η Γη είναι 5,52 φορές πιο βαριά από μια υδάτινη σφαίρα με ίσο όγκο. 
Επειδή όμως τα πετρώματα του φλοιού της Γης έχουν μέση πυκνότητα 3, πρέπει να δεχτούμε ότι το εσωτερικό της αποτελείται από υλικό βαρύτερο και από σίδερο. 
Τα στοιχεία που ανακαλύφτηκαν ως τώρα στη Γη είναι 104. 
Στρώματα της Γης. 
Η Γη διακρίνεται, γεωλογικά, στον εξωτερικό στερεό φλοιό, στο μανδύα και στον πυρήνα. 
Ο πυρήνας της Γης, που βρίσκεται στο κέντρο της, έχει διάμετρο 6.900 χλμ. και η θερμοκρασία του φτάνει στους 5.000 - 10.000 βαθμούς Κελσίου, δηλ. θερμοκρασία που λιώνει τα πάντα. 
Η πίεση εκεί φτάνει σε τρομαχτικά ύψη: 3,5 εκατομ. ατμόσφαιρες. 
Με τις εκρήξεις των ηφαιστείων ανεβαίνει στην επιφάνεια υλικό του πυρήνα, που λέγεται λάβα και περιέχει πετρώματα και μεταλλεύματα λιωμένα (κυρίως σίδερο και νίκελ). 
Η Γη στο Ηλιακό Σύστημα 
Η περίοδος περιστροφής της γης περί τον άξονα της είναι 23 ώρες, 56 λεπτά και 4.09 δευτερόλεπτα (μία αστρική ημέρα). 
Έτσι παρατηρώντας από την γη τα ουράνια σώματα, η κύρια φαινόμενη κίνησή τους είναι από τα ανατολικά προς τα δυτικά με μία ταχύτητα 15°/ώρα = 15'/λεπτό, λ.χ. μία ηλιακή ή σεληνιακή διάμετρο ανά δύο λεπτά. 
Η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 365,2564 μέσες ηλιακές ημέρες (ή ένα αστρικό έτος). Παρατηρώντας από τη Γη, είναι μία φαινόμενη κίνηση του Ήλιου ως προς τα αστέρια ~ 1°/ημέρα ή μία ηλιακή ή σεληνιακή διάμετρο κάθε 12 ώρες, σε αντίθετη διεύθυνση από την κύρια φαινόμενη κίνηση (λόγω περιστροφής). 
Η Γη έχει έναν Φυσικό Δορυφόρο, την Σελήνη, η οποία περιφέρεται γύρω από την γη κάθε 27,3 ημέρες (αστρικός μήνας). 
Παρατηρώντας από την γη την κίνηση, φαίνεται να κινείται με 12 °/ημέρα (μία σεληνιακή διάμετρο την ώρα), σε αντίθετη διεύθυνση από την κύρια φαινόμενη κίνηση. 
Λόγω της συνδυασμένης περιφοράς γύρω από τον ήλιο, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ δύο ίδιων φάσεων της σελήνης (π.χ. από πανσέληνο σε πανσέληνο) διαρκεί λίγο περισσότερο, για την ακρίβεια 29,54 ημέρες - η περίοδος αυτή ονομάζεται συνοδικός μήνας (χονδρικά 30 ημέρες ή έναν ημερολογιακό μήνα). 
Ο Άξονας 
Ο άξονας της Γης σε σχέση με τον κατακόρυφο άξονα έχει κλίση 23,5 μοίρες.

 Επομένως, ο άξονας της Γης δεν είναι κάθετος στην τροχιά της εκλειπτικής. 
Στο φαινόμενο αυτό οφείλεται η εαρινή και η φθινοπωρινή ισημερία, το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο και το φαινόμενο των εποχών του έτους. 
Εκλειπτική ονομάζεται η τροχιά που φαίνεται να διαγράφει ο `Ηλιος από τη Γη σε διάστημα ενός έτους. 
Κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου ο `Ηλιος καθώς διασχίζει την εκλειπτική, φεύγει από το νότιο ημισφαίριο, διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό και μπαίνει στο βόρειο ημισφαίριο.
 Αλλά λόγω μίας ταλάντωσης του άξονα της Γης ο `Ηλιος διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό λίγο νωρίτερα απ’ ότι το έκανε τον προηγούμενο χρόνο και επειδή η ημέρα και η νύχτα έχουν την ίδια διάρκεια στο σημείο όπου ο `Ηλιος διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό υπάρχει μετάπτωση των ισημεριών.
 Αν δεν υπήρχε μετάπτωση των ισημεριών ο `Ηλιος θα εισερχόταν πάντα κατά την εαρινή ισημερία στον αστερισμό του Κριού. 
Το εαρινό σημείο ισημερίας μετατοπίζεται συνεχώς προς τα πίσω στην εκλειπτική.
 Η διάρκεια κατά την οποία ο κάθε αστερισμός προβάλλεται στην εκλειπτική κατά την εαρινή ισημερία είναι 2160 χρόνια, ενώ ο κύκλος που διαγράφει ο άξονας της Γης ολοκληρώνεται σε 25.920 χρόνια και ονομάζεται κύκλος των μεταπτώσεων των ισημεριών.
 Η "ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ"*
 Ο αστερισμός που προβάλλεται τα τελευταία 2160 χρόνια στην εκλειπτική κατά την εαρινή ισημερία είναι ο αστερισμός των Ιχθύων. 
Καθώς στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 μ.Χ. κλείνει ο κύκλος των μεταπτώσεων των ισημεριών, μετακινούμαστε από τον αστερισμό των Ιχθύων στον αστερισμό του Υδροχόου. 
Οι αρχαίοι πολιτισμοί ονόμαζαν την περίοδο των 25.920 ετών «Μεγάλο `Ετος», ενώ την περίοδο των 2160 ετών «Αιώνα». 
Δηλαδή στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 μ.Χ. μετακινούμαστε από τον Αιώνα των Ιχθύων στον Αιώνα του Υδροχόου. *"ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ= ΣΥΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ, ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ.ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 
Περίοδος περιφοράς:365,256 ημέρες. Μέγιστη τροχιακή ταχύτητα: 30,29 χλμ./δευτ. ή 109.044 χλμ./ώρα. 
Μέση τροχιακή ταχύτητα: 29,78 χλμ./δευτ. ή 107.280 χλμ./ώρα. 
Ελάχιστη τροχιακή ταχύτητα: 29,29 χλμ./δευτ. ή 105.444 χλμ./ώρα. 
Μέση ακτίνα: 6.371,0 χλμ. 
Ακτίνα ισημερινού: 6.378,1 χλμ. 
Ακτίνα γεωγραφικού πόλου: 6.356,8 χλμ. 
Περιφέρεια ισημερινού: 40.075,017 χλμ. 
Πολική περιφέρεια: 39.940,638 χλμ. 
Εμβαδόν επιφάνειας: 510.072.000 τετρ. χλμ. 
Όγκος: 1,08321·1012 κυβ. χλμ. 
Αστρονομική περίοδος περιστροφής: 0,99726968 ημέρες ή 23ώρες 56λεπτά 4.100δευτ.
 Tαχύτητα περιστροφής: 1.674,4 χλμ./ώρα ή 465,1 μ./δευτ. 
Κλίση άξονα: 23,439247°. Ακόμη...
 ...ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ.ΜΟΝΟ ΤΥΧΑΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΕΝΩ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ! 
Α) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ 23 ΖΕΥΓΗ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΩΝ, ΟΣΕΣ ΜΟΙΡΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 23° (ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ) ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 23 ΩΡΕΣ ΚΑΙ 56 ΛΕΠΤΑ.
 Β) ΑΝ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΤΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ (25.920) ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΙΡΕΣ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΚΥΚΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ (360) ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΙΑ ΕΧΟΥΜΕ: 25.920 / 360 = 72! Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 72 ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ Η ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΙΡΑ ΜΕΤΑΠΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΩΝ, ΑΡΑ ΟΙ360 ΓΕΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΙΑΥΤΟ (72 ΕΤΗ Χ 360 ΓΕΝΕΕΣ = 25.920 ΕΤΗ)! 
Γ) ΑΝ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ (40.000 ΧΛΜ) ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ (360) ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ 40.000 / 360 = 111,111. ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΜΟΙΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΕ 111 ΧΛΜ. 
Δ) ΑΝ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ (40.000 ΧΛΜ) ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ 12 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΤΟΥ ΖΩΔΙΑΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ 40.000 / 12 =333,333. ΑΡΑ ΚΑΘΕ ΖΩΔΙΟ "ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ" ΣΕ 3.333 ΧΛΜ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ!
 Ε) ΑΝ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΗΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΘΟΛΟ (41.700 ΧΛΜ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΕΛΕΙΠΤΙΚΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ) ΜΕ ΤΑ ΕΤΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ (25,920) ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ 41.750 / 25.920 = 1,61 ΔΗΛΑΔΗ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ 3 ΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΤΟΜΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 1,618...!

Read More

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΦΩΣ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

Δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού των Σκοπίων-“Είναι σαφές, είμαστε Σλάβοι και δεν έχουμε σχέση με την Αρχαία Μακεδονία” 
Δηλώσεις ΒΟΜΒΑ του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού του κόμματος “ВМРО-ДПМНЕ”, στο οποίο είναι σήμερα αρχηγός ο Γκρούεφσκι.
 “Αυτήν την ιστορία που θέλουν σήμερα να μας επιβάλλουν ως κρατική πολιτική για την Αρχαία Μακεδονία, την αποκαλώ ως καρικατούρα ιστορίας, γιατί πρόκειται για ασύνδετα γεγονότα” 
“Ο “μακεδονικός” λαός βομβαρδίζεται καθημερινά με ψέμματα, με παραπληροφόρηση, με ντοκιμαντέρ όπου η ελληνική ιστορία έχει γίνει δική μας και “συνταγογραφείται” ανάλογα.
 Για μένα είναι πολύ σαφές ότι υπάρχει ....... ξεκάθαρος διαχωρισμός της λεγόμενης Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας και της Σλαβικής Ιστορίας. 
Υπερασπίζομαι ακόμη τη θέση ότι εκεί που μπορούμε να στηριχθούμε και το οποίο δεν είναι λανθασμένο, είναι η Σλαβική Ταυτότητά μας, οι πνευματικοί μας δημιουργοί, όπως ο Άγιος Κύριλλος και Μεθόδιος, ο Άγιος Κλήμης, ο Άγιος Ναούμ. 
Αυτή είναι η ιστορία μας όπου εμείς μπορούμε με ασφάλεια να στηριχτούμε.”
 “Η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης θα επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της χώρας μας και της Ελλάδας.
 Επί δύο μήνες θα είμαστε γεμάτοι χαρά και θα λέμε πόσο ισχυροί είμαστε ως ηθικοί νικητές”, είπε χαρακτηριστικά ο Γκεοργκιέφσκι. “Αλλά δεν θα υπάρχει βούληση για την επίλυση και αυτό θέτει σε κίνδυνο τη χώρα αφού δεν θα μπορέσει να γίνει τίποτε μέσα, στα επόμενα, τουλάχιστον στα δύο ή τρία χρόνια”, προέβλεψε ο πρώην πρωθυπουργός. 
Ερωτηθείς αν η τωρινή κυβέρνηση είναι σε θέση να συμβιβαστεί με την Ελλάδα, ώστε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είπε κατηγορηματικά:
 “Όχι. Δεν βλέπω, ασφαλώς, κανένα σημάδι από την πλευρά της χώρας μας. 
Και αυτό διαφαίνεται από τους κρατικούς δημοσιογράφους που καθημερινά κηρύττουν την κυβερνητική πολιτική. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό που βλέπουμε στα κρατικά μέσα ενημέρωσης με την κυβερνητική προπαγάνδα. 
Επί τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση υπεραμύνεται το όνομα χωρίς να έχει κάποια άλλη επιλογή” “Η πλειοψηφία επιθυμεί να λάβει μια ημερομηνία έναρξης για τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα δοθεί ημερομηνία. 
Τα μηνύματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ είναι σαφή. 
Για την ένταξή μας πρέπει να λυθεί το πρόβλημα του ονόματος. 
Δεν ξέρω γιατί ορισμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην πΓΔΜ δεν προσπαθούν να εννοήσουν ένα τόσο σαφές και ακριβές μήνυμα”, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός Λιούμπσο Γκεοργκιέφσκι.

Read More

Η ΦΥΣΗ ΤΑ ΕΧΕΙ ΟΛΑ

Τα όπλα της ελληνικής φύσης για καλύτερη υγεία!
 Για τον πυρετό, τον πονόλαιμο, το βήχα... 
Δοκιμάστε κάτι φυσικό, αφήστε τα φάρμακα στην άκρη και δώστε μια ευκαιρία στη φύση να σας γιατρέψει! 
Όταν πονάει το σώμα σας λόγω κρυολογήματος, φτιάξτε την παρακάτω αλοιφή:
 Ανακατέψτε 100 γρ. αμυγδαλέλαιο, 25 σταγ. έλαιο πεύκου (Pinus sylvestris), 25 στ. έλαιο ευκαλύπτου (Eucalyptus globules), 25 στ. έλαιο κέδρου (Juniper) και 15 στ. έλαιο δεντρολίβανου και κάντε μασάζ το βράδυ. 
Αν έχετε πυρετό, δοκιμάστε το εξής:
 Ανακατέψτε 2 κιλά νερό κρύο, 1 κουταλάκι κονιάκ, 3 σταγόνες έλαιο ευκαλύπτου, 4 σταγόνες λεμόνι και βρέξτε πετσέτες, τις οποίες έπειτα τοποθετείστε στο μέτωπο. 
Πονάει ο λαιμός σας; 
Κάντε γαργάρες με 1/2 ποτήρι νερό, 1 κουταλάκι κονιάκ, 3 σταγόνες λεμόνι, 3 σταγόνες έλαιο περγαμόντου. 
Αν βήχετε,
 βράστε ματζουράνα σε νερό και ρίξτε 2 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμονιού (διαλυμένες σε 1 κουταλάκι κονιάκ). 
Αν έχετε συνάχι, κάντε μερικές εισπνοές με ευκάλυπτο: 
Χρειάζεστε 15 γρ. ευκαλύπτου ή 5-15 σταγόνες αιθέριο έλαιο ευκαλύπτου. Εισπνεύστε για 10'. 
Τι πρέπει να προσέξουμε:
 * Οι καρκινοπαθείς και οι έγκυοι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα αιθέρια έλαια. 
* Προσοχή - μόνο λίγες σταγόνες από αιθέρια έλαια, μην το παρακάνετε.

Read More

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

 Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΓΕΨΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΝ ΟΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΝΟΜΑ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΙΑ Η VARDRASKA
To «Σκοπιανό», το πιο πρόσφατο στάδιο του «Μακεδονικού», ως πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προέκυψε από τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του '90. 
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα ομφαλοσκοπούσε (Ειδικό Δικαστήριο κλπ.), η "Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας" εκδήλωνε τη βούλησή της να αποσχιστεί από τη Γιουγκοσλαβία. 
Με το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας", με σύμβολο το αστέρι της Βεργίνας και με αλυτρωτικές «κορώνες», αναζήτησε τη δική της ταυτότητα και μια θέση στη διεθνή κοινότητα ως ανεξάρτητο κράτος στις 24 Ιανουαρίου 1991. 
Το «Σκοπιανό» είχε εισβάλει δυναμικό στο ελλαδικό προσκήνιο. 
Στις 14 Φεβρουαρίου του 1992, ένα πολυπληθές και γεμάτο παλμό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη σηματοδότησε την ενασχόληση της κοινής γνώμης με το ζήτημα της ονομασίας και των συμβόλων του γειτονικού κράτους. 
Η λαοθάλασσα της Θεσσαλονίκης πρόβαλε διεθνώς τις ευαισθησίες του Ελληνισμού και τη θέλησή του να αντιδράσει στην προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. 
Η ελληνική διπλωματία από θέση ισχύος δεν συζητούσε στην αρχή «ούτε το όνομα Μακεδονία, ούτε παράγωγά του» για την ονομασία του γειτονικού κράτους.
 Η οικονομική διείσδυση, το εμπάργκο, οι διαπραγματεύσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα και σήμερα η χώρα μας, έχοντας κάνει μια σημαντική έκπτωση, διαπραγματεύεται τη σύνθετη ονομασία, επειδή «η διεθνής κοινότητα δεν μας καταλαβαίνει»...

Read More

ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΦΙΛΟΥΣ

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. 
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. 
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. 
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. 
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. 
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». 
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. 
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. 
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. 
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. 
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
 Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. 
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.
 Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. 
Τότε δεν υπήρχαν κινητά. 
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». 
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. 
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. 
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. 
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. 
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. 
Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
 Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. 
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. 
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.
 Εμείς είχαμε φίλους. 
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. 
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. 
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. 
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. 
Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. 
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. 
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. 
Θεέ μου!
 Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! 
Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! 
Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! 
Πώς τα καταφέραμε; 
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. 
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. 
Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. 
Τι φρίκη! 
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. 
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. 
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ):D : P. 
 Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. 
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Read More

ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Μια ομάδα ερευνητών από την πολιτεία της Ουάσινγκτον είχε ένα τεράστιο «Ωχ!" την στιγμή που πρόσφατα, αποκαλύφθηκε τυχαία η θανατηφόρα... αλήθεια για την χημειοθεραπεία, κατά την διάρκεια μιάς έρευνας γιατί τα καρκινικά κύτταρα του προστάτη είναι τόσο δύσκολο να εξαλειφθούν με τη χρήση συμβατικών μεθόδων θεραπείας. 
Όπως αποδεικνύεται, η χημειοθεραπεία δεν θεραπεύει πραγματικά ή δεν θεραπεύει τον καρκίνο καθόλου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης, αλλά μάλλον τροφοδοτεί την ανάπτυξη και των καρκινικών κυττάρων, που καθιστά πολύ πιο δύσκολο να εξαλείψουμε όταν μία χημειοθεραπεία έχει ήδη ξεκινήσει. 
Μπορείτε να το αποκαλέσετε «η καπνισμένη κάνη», που αποδεικνύει, μια για πάντα, την πλήρη απάτη της συμβατικής βιομηχανίας του καρκίνου. 
Δεν είναι μόνο η χημειοθεραπεία, η τυπική μέθοδος της θεραπείας του καρκίνου σήμερα, μια πλήρης πτώση βασισμένη στα συμπεράσματα, αλλά στην πραγματικότητα είναι επιζήμια για τους ασθενείς με καρκίνο. 
Τα ευρήματα σοκ δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Medicine, και που όπως είναι αναμενόμενο, αγνοούνται από την επικρατούσα επιστημονική κοινότητα, τονίζουν με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο πώς η χημειοθεραπεία αναγκάζει τα υγιή κύτταρα να απελευθερώσουν μια πρωτεΐνη που ταΐζει τα καρκινικά κύτταρα, αναγκάζοντας τα να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν.
 Σύμφωνα με τη μελέτη, η χημειοθεραπεία προτρέπει τα υγιή κύτταρα στην απελευθέρωση WNT16B, μία πρωτεΐνη η οποία βοηθά και προωθεί την επιβίωση και την αύξηση των καρκινικών κυττάρων.
 Η χημειοθεραπεία βλάπτει επίσης οριστικά το DNA των υγιών κυττάρων, μια μακροπρόθεσμη ζημία που εμμένει πολύ αφότου σταματήσει η χημειοθεραπεία. 
Αυτή η συνδυασμένη δράση καταστροφής των υγιών κυττάρων και η προώθηση καρκινικών κυττάρων τεχνικά κάνει την χημειοθεραπεία περισσότερο πρόκληση ενός καρκινογόνου πρωτοκόλλου από ένα πρωτόκολλο θεραπείας του καρκίνου
 Η "WNT16B, όταν εκκρίνεται, αλληλεπιδρά με τα καρκινικά κύτταρα όγκων και τα αναγκάζει να αναπτυχθούν, να εισβάλλουν, και το σημαντικότερο, να αντιστέκονται στη μετέπειτα θεραπεία», εξήγησε ο ομο-συντάκτης της μελέτης Peter Nelson από το ερευνητικό κέντρο καρκίνου του Fred Hutchinson στο Σιάτλ στην Ουάσιγκτον, σχετικά με τα ευρήματα, τα οποία ονόμασε «εντελώς απροσδόκητα." 
"Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι ζημιογόνες απαντήσεις στα καλοήθη κύτταρα ... μπορούν να συμβάλλουν άμεσα στην ενίσχυση της κινητικής ανάπτυξης του όγκου », πρόσθεσε ολόκληρη η ομάδα για αυτό που παρατήρησαν. 
Η αποφυγή της χημειοθεραπείας βελτιώνει τα αποτελέσματα για την υγεία, υποδεικνύει η έρευνα Αυτό σημαίνει, για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, ότι η όλη διαδικασία της χημειοθεραπείας είναι εντελώς άχρηστη, και είναι στην πραγματικότητα εξαιρετικά επιζήμια για ασθενείς με καρκίνο.
 Όποιος ψάχνει για μια πραγματική θεραπεία θα πρέπει να αποφύγει τη χημειοθεραπεία, με άλλα λόγια, να ακολουθήσει μια εναλλακτική διαδρομή.
 Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη διερεύνηση εναλλακτικών θεραπειών, όπως η θεραπεία Gerson ( http://gerson.org/gerpress/the-gerson-therapy/ ), ή την αξιολόγηση των αντικαρκινικών τροφίμων και θρεπτικών συστατικών, όπως το διττανθρακικό νάτριο, η κουρκούμη, υψηλής δόσης βιταμίνης C, και βιταμίνη D. 
"Όποιοσδήποτε χειρισμός κάνουμε στους όγκους μπορεί να αποβεί μοιραίος για την αύξηση του αριθμού των όγκων και να γίνει πιο μεταστατικός, το οποίο αυτό σκοτώνει τους ασθενείς στο τέλος της ημέρας,» παραδέχτηκε ο Δρ Raghu Kalluri, συγγραφέας μιας παρόμοιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο περιοδικό 'Cancer Cell . 
Αυτή η συγκεκριμένη μελέτη διαπίστωσε ότι τα φάρμακα του καρκίνου, που ωθούνται χαρακτηριστικά παράλληλα με τη χημειοθεραπεία, αναγκάζουν τους όγκους να αναπαραχθούν με μεταστάσεις.

Read More

ΧΡΥΣΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Χρυσό στεφάνι βρέθηκε κατά τη διάρκεια κατασκευών στο εργοτάξιο του μετρό Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι το ένατο που εντοπίζεται από την έναρξη του έργου της κατασκευής του μετρό στην πόλη. 
Σύμφωνα με πληροφορίες, το χρυσό στεφάνι βρέθηκε σε μεγάλο κιβωτιόσχημο τάφο, ο οποίος ανήκει στο ανατολικό νεκροταφείο της πόλης, το μεγαλύτερο μέρος το οποίου έχει έρθει στο φως κατά τη διάρκεια των έργων, μαζί με πολλούς τάφους. 
Μετά την ασφαλή απομάκρυνση του στεφανιού, θα συνεχιστούν οι έρευνες στον τάφο, για τυχόν εντοπισμό και άλλων ευρημάτων. 
Το στεφάνι θα μεταφερθεί στα εργαστήρια της ΙΣΤ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, προκειμένου οι ειδήμονες να το καθαρίσουν και να το μελετήσουν.

Read More

ΕΝ ΟΛΙΓΗΣ

του Στέλιου Παπαθεμελή 
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν δίστασε να επικρίνει δριμύτατα κάποτε (Σεπτ. 1924) τους συνερ­γάτες του Νικόλαο Πολίτη και Α Ανδρεάδη, οι οποίοι επιπολαίως απεδέχθησαν το υπονομευτικό των ελληνικών συμφερόντων Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ.
 Τους καταλόγισε ότι «ενήργησαν αφελώς και μετά πλήρους περι­φρονήσεως προς τας πραγματι­κότητας της ζωής».
 Η διαπίστω­ση ταιριάζει ανενδοίαστα για την πλειονότητα των χειρισμών μας στο σκοπιανό ζήτημα. 
Βραχείες ενδιάμεσες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως τον απέδωσε ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος: «Αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων με δειλία και ωσάν να είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της Ιστορίας»
Παρά τις εγγενείς ελλαδικές αδυναμίες, την απουσία σταθε­ρού και μακρόπνοου εθνικού δόγ­ματος. τη διγλωσσία, το Ευρωπα­ϊκό Συμβούλιο της Λισσαβώνας (26-27/6/1992) έθεσε ως προϋπό­θεση αναγνώρισης του σκοπιανού μορφώματος «μια ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μα­κεδονία»· 
Η απόφαση αυτή έπρε­πε να είναι το πυρηνικό μας όπλο. 
Έπρεπε και μπορούσε, αλλά η επίσημη Ελλάς κινήθηκε με παλινωδίες, αντιφάσεις, παραχω­ρήσεις, οπισθοχωρήσεις, καρκινοβασίες. ενδύσεις, υποκύψεις, επικύψεις και τα τούτοις όμοια. Οι Ευρωαμερικανοί γνωρίζουν πόσο ευλύγιστοι είμαστε. Άφησαν ανενόχλητους τους ανένδοτους Σκοπιανούς και πιέζουν έκτοτε κατά σύστημα τους ευένδοτους Έλληνες. Φυσικό! 
ΑΥΤΟ το έργο παίζεται συχνά στις διακρατικές διενέξεις. 
Εμείς δεν βάλαμε απλώς νερό στο κρασί μας. αλλά κρασί στο νερό μας. Από τη δικαίωση στη Λισσαβώνα στην παράδοση του «Μακε­δονία» με εκπλειστηρίασμα ένα φυλλαράκι συκής (γεωγραφικός προσδιορισμός) 
ΑΝΟΙΚΟΝΟΜΗΤΟΙ ο επισκέ­πτης μας των ήμερων Μάθιου Νίμιτς.
 Είκοσι χρόνια σούρτα-φέρτα. Κάθε φορά ξεσκονίζει μια από τις σχεδόν πανομοιότυπες προτάσεις του που όλες τους απηχούν τις σκοπιανές θέσεις.
 Η βλακωδέστερη από αυτές τοποθετεί το συνθετικό, αντί στο «Μακεδονία», στο «Δημοκρατία» (ήγουν Βόρεια/ Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας)»!! Έξοχο! 
Η πολιτική μας τάξη τα έδωσε όλα. Εκείνοι απέρριψαν τις προ­σφορές Θέλουν τον βασιλιά γυ­μνό, θεόγυμνο. 
Ο Νίμιτς όφειλε προ πολλού για λόγους αξιοπρέπειας, ή μάλλον ανικανότητας, να παραιτηθεί. Η να τον παραιτήσουν. 
Η ελληνική ηγεσία (αλλα поια;) οφείλει να εκπονήσει μια υψηλή στρατηγική, με σαφή αίσθηση προτεραιοτήτων και προοπτική. Θα τη συνοψίζαμε στα ακόλου­θα σημεία: 
Α. ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ του ζητήματος στη φυσική του αφετηρια ονομασία χωρίς το «Μακεδονία» ή πα­ράγωγα. Αφού οι Σκοπιανοί απέρ­ριψαν όλες τις ελληνικές δωρεές η εκ μέρους μας εμμονή σ” αυτές αποτελεί πολιτική μωρία.
 Β. ΣΥΜΜΑΧΙΑ εκ περιστάσεως με Βουλγάρους-Αλβανούς. Мa οξυδερκής Εξωτερική πολιτική θα βρει διαύλους στη, για διαφορετι­κούς λόγους, αντισκοπιανή στάση των δύο γειτόνων. Οι Σκοπιανοί ξεσάλωοαν με τη λεηλασία της ελληνικής Ιστορίας, εσχάτως και της βουλγαρικής. Ο μέχρις ιλαροτραγωδίας σφε­τερισμός της Μακεδονικής Ιστο­ρίας προχωρεί τώρα στο Βυζάντιο (πελώριο άγαλμα Ιουστινιανού) και πλήττει τον σκληρό πυρήνα του Βουλγαρισμού (Σαμουήλ) Το τελευταίο κάνει θηρία τους Βουλγάρους.
 Γ. ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ σε όλα τα επί­πεδα. Σιωπήσαμε ανοήτως όταν επί τόσα χρόνια κατακλύζονται οι βιβλιοθήκες του κόσμου με τα σκοπιανά κατά συνθήκην ψεύ­δη Αφήσαμε αναπάντητη τη δι­αρκώς κλιμακούμενη εις βάρος της Ιστορίας μας (=εδαφικής ακεραιότητας) προπαγανδιστι­κή εκστρατεία, που εγκλωβίζει τους ξένους, καθώς αταλαίπω­ρος (=αβασάνιστη) τοις πολλοίς η ζήτησις της αλήθειας και επί τα έτοιμα μάλλον τρέπονται (=ικανο­ποιούνται)» (Θουκυδίδης) Πανεύκολο να ανθολογήσου­με από τα απύθμενα ανθελλη­νικά εμέσματά τους αυτά που προσβάλλουν ευθέως τη διεθνή νομιμότητα, ενέχουν εδαφικές διεκδικήσεις και συτοδιακωμωδούν το καθεστώς τους.
 Δ. ΓΝΩΣΗ και αυτεπίγνωση από τις ελλαδικές ελίτ, πολιτικές, ακα­δημαϊκές. επικοινωνιακές κ λπ. της ουσίας του ζητήματος.
 Το 1992 η Ακαδημία, με επι­στημονικό κύρος, ειπε αυτό που διεκήρυσσαν οι ιστορικοί πολιτι­κοί ηγέτες Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου.
 Η Μακεδονία είναι μία και ελλη­νική. 
Αργότερα η άρχουσα, πλην ανιστόρητη, εθνομηδενιστική σχολή σκέψης υποβάθμισε τρα­γικά τη σημασία του ονόματος και τη λεηλασία της Ιστορίας μας και στήριξε τις ρεαλιστικοφανείς ψευ­δαισθήσεις тων πολιτικών μας.
 Το 2009. έσπευσε αντιφάσκουσα και η Ακαδημία Αθηνών να προσφέ­ρει δεκανίκι στη «σύνθετη» Μπακογιάννη-Καραμανλή. 
Δυστυχώς και οι εναπομείνα­ντες σοβαρότεροι αναλυτές μας χρησιμοποιούν απροβλημάτιστα τον όρο Σλαβομακεδονία/ες προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του πανσερβιστή ιστορογεωγράφου Γιόβσν Σβιγιτς (1918).
Διασκεδάστε τον Νίμιτς και δώστε μάθημα ελληνικής ισχύ­ος στα Σκόπια
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης 

Read More

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ

Ελληνες επιστήμονες σχεδίασαν κυματοθραύστη ο οποίος δαμάζει την ενέργεια της θάλασσας και πιστεύουν ότι τα ελληνικά νησιά μπορούν να καλύψουν άμεσα τις ενεργειακές τους ανάγκες από τα κύματα. 
Οδηγός για την παραγωγή της ενέργειας από τα θαλάσσια κύματα είναι το πρόγραμμα Pelamis που υλοποιείται ανοιχτά της Πορτογαλίας από την σκωτσέζικη εταιρεία Ocean Power Delivery. 
Οι σπονδυλωτές κατασκευές (εικόνα) που έχουν εγκαταστήσει εκεί αντλούν την ενέργεια των κυμάτων και μεταφέρουν την πίεση σε γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος. 
Οι γεννήτριες παράγουν 2.250 κιλοβάτ και η ενέργεια αυτή είναι ικανή να ικανοποιήσει τις ανάγκες 2.000 ανθρώπων. 
Το πείραμα της Πορτογαλίας στοίχισε 8 εκατ. ευρώ, όμως δεν έχει καταστεί λειτουργικό μέχρι σήμερα.
 Ο μηχανολόγος μηχανικός από τη Θεσσαλονίκη Βασίλης Κουμπάκης, μιλώντας στα «Νέα» αναφέρει ότι η δική του πρόταση είναι απλή και βασίζεται στην κατασκευή ενεργειακών κυματοθραυστών στα λιμάνια των νησιών μας. 
Ειδικοί, μηχανικοί κυματοθραύστες θα δεσμεύουν την ενέργεια των κυμάτων και θα τη μετατρέπουν σε μηχανική ενέργεια ώστε να θέτουν σε κίνηση τον στρόβιλο γεννήτριας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. 
Ο κ. Κουμπάκης έχει πιστοποιήσει την μηχανική πατέντα και θα την παρουσιάσει σήμερα σε συνέδριο στη Θεσσαλονίκη. Το συνέδριο οργανώνει το σώμα καθηγητών ΑΕΙ Βόρειας Ελλάδας.

Read More

ΟΙ ΕΛΒΕΤΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ

Οι ελβετικές αρχές γνώριζαν από το 1942 ότι οι εβραίοι διώκονταν και εξοντώνονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σύμφωνα με ανέκδοτα διπλωματικά έγγραφα που παρουσιάσθηκαν τήν προηγούμενη, Κυριακή, το βράδυ από τη γερμανόφωνη ελβετική τηλεόραση. 
Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Ελβετοί διπλωμάτες είχαν συγκεντρώσει εκατοντάδες επιστολές, τηλεγραφήματα και λεπτομερείς αναφορές που απευθύνονταν στην ελβετική κυβέρνηση στη Βέρνη. 
Οι ελβετικές αρχές είχαν επίσης ενημερωθεί για τα γεγονότα αυτά από φωτογραφίες, πρόσθεσε η ελβετική τηλεόραση. 
Σύμφωνα με τον Σάσα Τσάλα, διευθυντή των Ελβετικών Διπλωματικών Αρχείων (DSS), ο οποίος ρωτήθηκε από την ελβετική τηλεόραση, «μπορούμε να αποδείξουμε πως, από το Μάιο του 1942, οι πληροφορίες για τις δολοφονίες εβραίων είχαν φτάσει ως τη Βέρνη». 
Παρά τις αναφορές αυτές, η ελβετική κυβέρνηση αποφάσισε τον Αύγουστο του 1942 μαζικές απελάσεις ξένων προσφύγων, παρόλο που θα μπορούσε έτσι να θέτει τη ζωή τους σε κίνδυνο.
 Μερικά απ’ αυτά τα διπλωματικά έγγραφα είναι τώρα διαθέσιμα στο Ίντερνετ. 
Αυτές οι αποκαλύψεις έγιναν τήν προηγούμενη, Κυριακή, διεθνή ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
 Με την ευκαιρία αυτή, ο πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας Ούλι Μάουρερ έδωσε στη δημοσιότητα ένα μήνυμα στο οποίο υπενθύμιζε το ρόλο «καταφυγίου» που είχε η Ελβετία «στη διάρκεια αυτής της σκοτεινής για την ευρωπαϊκή ήπειρο περιόδου». 
Σε συνέντευξη που έδωσε σήμερα στο γαλλόφωνο ελβετικό ραδιόφωνο, ο Ελβετός ιστορικός Χανς-Ούλριχ Γιοστ δήλωσε πως «είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένα είδος αντίστασης ή απροθυμίας να γίνει αποδεκτή η μνήμη αυτής της ταραγμένης περιόδου». 
«Είναι το καθήκον των ιστορικών να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους και να υπενθυμίζουν γεγονότα που δεν είναι πάντα ευχάριστα για την Ελβετία», πρόσθεσε. 
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ελβετοί «πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τις σκοτεινές πλευρές του παρελθόντος τους και υπάρχουν πάντα κάποιοι που αρνούνται να το δεχθούν».

Read More

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ

Ένας ανήσυχος σεφ, ο αρχαιοελληνικός μαύρος χοίρος, άγνωστες ποντιακές σάλτσες, σπάνια φρούτα του δάσους κι ένα δυνατό ξεκίνημα για την ανάδειξη της τοπικής κουζίνας και των τοπικών προϊόντων στη σκιά του Ολύμπου. Πέρα από το ζωντανό χιονοδρομικό στο Ελατοχώρι, τα κουκλίστικα χωριά, όπως ο Παλαιός Παντελεήμονας και η Άνω Σκοτίνα, το μοναδικό αρχαιολογικό χώρο στο Δίον και το μεσαιωνικό κάστρο του Πλαταμώνα, έχουμε π λέον ακόμη ένα λόγο να βάλουμε στην ταξιδιωτική μας ατζέντα την Πιερία: την κουζίνα της, που πιο... ανακατεμένη είναι δύσκολο να βρεις στην Ελλάδα. Πόντιοι, Βλάχοι, Μικρασιάτες, Καβακλιώ-τες ( απόγονοι των ακριτών του Βυζαντίου ), όλοι έχουν ανακατέψει με τις κουτάλες τους τη μεγάλη κατσαρόλα της περιοχής. Και μόνο αυτό την κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αλλά θα πρέπει να πάτε μιλημένοι. για να την ανακαλύψετε πίσω από τη γνωστή, άχρωμη «κουβέρτα» της τουριστικής γεύσης. Η πρωτοβουλία του Μακεδόνα –και Πόντιου– σεφ Νίκου Φωτιάδη να ιδρύσει το Ινστιτούτο Πιερικής Γαστρονομίας ανεβάζει στη σκηνή τα ωραία τοπικά πιάτα ( έχει συλλέξει ήδη 400 τοπικές συνταγές ) και τα αυθεντικά τοπικά προϊόντα. Ήδη 35 παραγωγοί αλλά και ξενοδοχεία, εστιατόρια και ντόπιοι μάγειροι συνασπίζονται υπό την ομπρέλα του ινστιτούτου. Διότι –και αυτό είναι το πιο σημαντικό– η κίνηση έχει στόχο να φέρει τον επισκέπτη της Πιερίας σε επαφή με το γαστρονομικό χαρακτήρα της άμεσα και χωρίς μεσάζοντες. Με άλλα λόγια, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία να προσφέρουν τοπικά πιάτα και οι επισκέπτες να μπορούν να αγοράζουν τα προϊόντα της περιοχής από πιστοποιημένους παραγωγούς. Φιλόδοξη και πρωτοποριακή κίνηση, που θα έπρεπε να είναι κοινή πρακτική στη χώρα μας. Εκφράζει τη διεθνή τάση «eat local» αλλά και τα σύγχρονα αιτήματα του γαστρονομικού τουρισμού για αυθεντικές γεύσεις και προϊόντα υψηλής ποιότητας. Αν και το Ινστιτούτο Πιερικής Γαστρονομίας κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα, ο πλούτος της περιοχής και η ακαταμάχητη γοητεία των πρώτων υλών που φέρνει σιγά σιγά στην επιφάνεια υπόσχονται πολλά. Αν βρεθείτε στην Πιερία, μπορείτε να κάνετε μια επίσκεψη σε ορισμένους παραγωγούς που συμμετέχουν στο Ινστιτούτο Πιερικής Γαστρονομίας, να αγοράσετε προϊόντα και να δείτε τους χώρους που τα καλλιεργούν ή τα παρασκευάζουν. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα προϊόντα είναι ο αρχαιοελληνικός μαύρος χοίρος ( αναβιώνει τώρα στην Ελλάδα, αφού ξενιτεμένος, με το όνομα pata negra, έκανε διάσημο το ισπανικό jamon ). Τον παράγει –όπως επίσης και ποντιακό καβουρμά και λουκάνικα από αγριογούρουνο– η φάρμα Φωτιάδη ( Εξοχή Πιερίας, 2351095702 ). Ξεχωριστές περιπτώσεις αποτελούν επίσης η άγρια τρούφα και το λάδι τρούφας Πιερίας της Ελευθερίας Τζιά-τζιου και του Γιώργου Κυριτσιόπουλου, οι οποίοι έχουν βρει και ταυτοποιήσει όλα τα είδη βρώσιμης κι εμπορεύσιμης τρούφας στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα εκπαιδεύουν σκυλιά ως κυνηγούς και λειτουργούν συμβουλευτικά για την καλλιέργεια του πολύτιμου μύκητα ( 6948204879 ). Την ποντιακή σάλτσα «τσαντσιπέλ» από… ροζ ντομάτα και μοσχοσίταρο ( δίνει στο τσιμένι, δηλαδή την πάστα που καλύπτει τον παστουρμά, αυτήν τη χαρακτηριστική του μυρωδιά ) ανασύρει από τη γευστική μνήμη η Ελένη Δεληγιαννίδου ( Εξοχή Πιερίας, 2351095702, 6988155408 ). Αξίζει να δοκιμάσετε ακόμη απόσταγμα, εκχύλισμα, μαρμελάδα και γλυκάδι ( ξίδι ) από κράνα στην Αλορέα ( Κωνσταντίνος Ντούλιας, Μελίκη Ημαθίας, 2331099407, 6973232683 ), εξαιρετικές χυλοπίτες ολικής άλεσης, τραχανά, μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού και γιαούρτι με πρώτες ύλες από πιστοποιημένους τοπικούς παραγωγούς στο γυναικείο κοινωνικό συνεταιρισμό Μούσες Πιερίων ( Λ. Ιασωνίδη 127, Κατερίνη, 2351020039 ), σαλιγκάρια από την Cochlea ( Παρασκευάς Ιωαννίδης, Σεβαστή Πιερίας, 6939109067 ) και ορτύκια φρέσκα, κατεψυγμένα και καπνιστά από τη φάρμα Άρτεμις ( Πέντε Βρύσες, Λαγκαδάς Θεσσαλονίκης, 6977281130 ). Να μην ξεχάσουμε και τους οινοπαραγωγούς της περιοχής, το κτήμα Χρυσοστόμου ( Κίτρος, 6947433162, 6947428326 ) και το Κτήμα Κούρτη-Οινόβιον ( Ράχη Πιερίας, 2351098521, 6974471230 ). Αν σχεδιάζετε ταξίδι στην περιοχή, σημειώστε και τα εστιατόρια και ξενοδοχεία που προσφέρουν τοπικό φαγητό: η ταβέρνα «Αρχοντικό» στην Καστανιά ( 6972326611 ) με τη φροντίδα του Θανάση Χαρισόπουλου, η αγροτουριστική μονάδα Δημάτης στον Άγιο Δημήτριο Πιερίας ( 6972033111 ), το αγροτικό πανδοχείο κι εστιατόριο «Κούκος» στον Κούκο Κατερίνης ( 6947185166 ) και το εστιατόριο «Πάπρικα»στο ξενοδοχείο «Μediterranean Village» στην παραλία της Κατερίνης ( 2351064600 ).

Read More

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ

Του Ευθύμιου Χριστόπουλου, εκπ/κού-δημοσιογράφου) 
Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β' τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου. 
Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ' τη Ροδίτσα. 
Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές. 
Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα - Μπακογιάννη.
 Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω - δυ­τικά - στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια.: Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα - πάλι καλά! - έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο. 

Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του. 
Εκτός από δύο - τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι - όχι όλοι - έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια, ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν.
 Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία. Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν. 
Ήταν ο Ομέρ Βρυώνης. Τον άλλον όχι. Απ' ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. 
Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά το Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι, κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν. Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται. Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε - το είδαν κα­θαρά αυτό - ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. 
Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο το Διάκο. 
Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. 
Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του. 
Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί. Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν το Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του. Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς - έτσι τουλάχιστον δεί­χνει - και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. 
Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στο Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος. Ο Διάκος - και οι άλλοι τρεις απ' έξω - μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι. Στη συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν το Διάκο. 
Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται. 
Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. 
Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν το Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του.
 Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν.
 Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στη συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο. 
Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στη μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα.
 Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του!... 
Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του. 
Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό Λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. 
Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. 
Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του.
 Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. 
Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. 
Γι' αυτό συ­νεχίζουν!... 
Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. 
Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του. 
Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. 
Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν.
 Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά. 
Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη τη νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. 
Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν. 
Το Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.
 Τότε και οι τρεις παρατηρητές, απ' έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι. 
Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει. 
Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντας τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. 
Το μόνο που βλέπουν είναι το κακοποιημένα ρούχα του. 
Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στη Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών. 
Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς! 
Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στο Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. 
Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση! 
Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα.
 Είναι η δόλια μόνα του Διάκου, που είχε μάθει τη σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στη Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι! 
Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. 
Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί. 
Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει! 
Αυτός, τρέμει από το φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει.
 Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο. Δένοντας το Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώ­νει την πολύ καλό λεπτισμένη άκρη του σουβλιού, ξε­κινώντας απ' τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί.
 Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός. 
Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο. 
Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει.
 Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες.
 Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. 
Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. 
Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνε­ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια. 
Ο Χαλήλ Μπέης, βλέπει συτό και αφρίζει απ' το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο! 
Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μέ­νει άφωνος. 
Στη συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από τη βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο.
 Τη διαβεβαίωση αυτή είχα απ' όλα σχεδόν τα γερόντια που ρώτησα το 1947, τότε που φαίνονταν ακόμα οι κρίκοι στο βόρειο τοίχο της θερινής «ΤΙΤΑΝΙΑΣ».
 Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν το νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. 
Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο. 
Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά­ψει το Διάκο έκανε έρευνες να τον βρει. 
Ο παππούς μου που είχε στήσει την παράγκα - πρώ­το μαγαζί του πριν λίγο καιρό, απέναντι δυτικά, όπου μετά χτίστηκε η αποθήκη των αδελφών Κονταξή, είδε στρατιώτες να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας. 
Όταν ρώτησε τι ζητάνε, του είπαν ότι ψά­χνουν τον τάφο του Διάκου. 
Την πληροφορία αυτή είχα από τον πατέρα μου, όπως την είχε ακούσει από τον παπ­πού μου.
 Σε ένα σημείο, βρήκαν ένα σωρό - σκελετό ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. 
Το συγκέντρω­σαν, το καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του. 
Τέλος, στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε το Διά­κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρα­τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.
 Πηγή: «Λαμιακή Φωνή»
 Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Read More

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Aπό απλά σιρόπια, κολλύρια, αλοιφές, σταγόνες, χάπια έως και κολπικά υπόθετα που συνδύαζαν δεκάδες ουσίες, η φαρμακευτική αποτέλεσε από την αρχαιότητα μία ιδιαίτερα λεπτομερή επιστήμη για την αντιμετώπιση σχεδόν όλων των γνωστών ασθενειών.
 Τα γραπτά του Ιπποκράτη αναφέρουν περίπου 250 φαρμακευτικά φυτά. 
Ο Γαληνός, που χαρακτηρίζεται ως ο δεύτερος σπουδαιότερος γιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, στις γραφές του περιέγραψε τα περίφημα «Γαληνικά Φάρμακα», μερικά εκ των οποίων περιείχαν έως και 100 διαφορετικές ουσίες έκαστο.
 Ο Νικόλαος Μυρεψός (το 1.300 μ.Χ.) συνέταξε συνταγολόγιο με περισσότερα από 2.200 φάρμακα, πολλά εκ των οποίων αφορούσαν μείγματα 3-5 διαφορετικών υλικών.
 Η αρχαία αυτή γνώση κρατάει έως και σήμερα μέσα από γραπτά, τα οποία σημαντικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες ερευνούν και ανακαλύπτουν συνεχώς νέες θεραπευτικές ιδιότητες. Στα αρχαία φάρμακα εστίασαν επιστήμονες κατά τη διάρκεια της 3ης Αμφικτυονίας Εταιρειών και Συλλόγων Ιστορίας και Ηθικής - Δεοντολογίας που διοργανώθηκε τον Ιούνιο του 2011 από το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα στην Κω.
 Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ιδρύματος καθηγητής Χειρουργικής κ. Στέφανος Γερουλάνος, για την παρασκευή των φαρμάκων χρησιμοποιούνταν επί το πλείστον βότανα και φυτά, καθώς και ορυκτά και ζωικά υλικά, όπως π. χ. ελαφαντοστούν, δόντι λιονταριού ή ακόμα και κόπρανα ζώων. 
Μεταξύ των πλέον γνωστών αρχαίων φαρμακευτικών ορυκτών ήταν η «λήμνια γη» (εξαγώγιμο φάρμακο), που εθεωρείτο ότι βοηθούσε στην επούλωση πληγών. 
Η «λήμνια γη» εξορυσσόταν σε τοποθεσία περίπου στο κέντρο της Λήμνου και αναμειγνυόταν με το αίμα ζώων που θυσιάζονταν. 
Έπλαθαν το «μείγμα» σε μικρό σχήμα και το σφράγιζαν με ειδική σφραγίδα, για την προστασία του από οποιαδήποτε νοθεία. 
Το προϊόν είτε χρησιμοποιούνταν με νερό για την αντιμετώπιση τραυμάτων είτε το έδιναν μαζί με το φαγητό. 
Λόγω της αιμοσφαιρίνης περιείχε σίδηρο, ενώ ακριβώς επειδή είχε χώμα ήταν και καθαρτικό.
 Σε πολλές περιπτώσεις πάντως, τα «αρχαία φάρμακα» ήταν καθαρά θέμα αυθυποβολής. 
Αυτό ισχύει για τον χρυσό που έως και πρόσφατα εικαζόταν ότι ήταν δυνατό θεραπευτικό για τους ρευματισμούς, ενδεχόμενο που δεν έχει επιβεβαιωθεί. 
Η σκόνη χρυσού χρησιμοποιούνταν ως ουσία σε φαγητά. 
Όπως αναφέρει ο κ. Γερουλάνος, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του βιεννέζικου σνίτσελ, το οποίο αποτελεί εφεύρεση και μυστικό της κουζίνας των Παλαιολόγων του Βυζαντίου.
 Η συνταγή μαθεύτηκε μέσω «προξενιού» στη Σαραγόσα της Ισπανίας και μετά στη Βιέννη. 
Η αρχική συνταγή αφορούσε τη χρήση σκόνης χρυσού πάνω στο κρέας, στην οποία όφειλε το «ξανθό» του χρώμα. 
Αργότερα, το ξανθό χρώμα αντιγράφεται με μουστάρδα στο «πανέ». 
Πάντως, οι φυτικές ουσίες είναι οι πλέον χρησιμοποιούμενες στην αρχαία φαρμακευτική και «κρατούν» καλά ακόμα και σήμερα. 
Οι κουμαρίνες είναι γνωστά αντιπηκτικά, περιέχονται ως ουσίες στα κούμαρα, και τα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης για τη θρομβοφλεβίτιδα. 
Από τον ταξό (κωνοφόρο αειθαλές δένδρο, πολύ διαδεδομένο ως φράχτης σε κήπους) μπορεί να παραχθεί από την ταμοξιφαίνη που αποτελεί σήμερα θεραπεία επιλογής για τον καρκίνο του μαστού.
 Το λουλούδι βίνκα περιέχει βινκριστίνη που είναι αντικαρκινική ουσία (χημειοθεραπεία). 
Το αψέντι (αρτεμισία το αψίνθιον) χρησιμοποιείται σήμερα ξανά ως ισχυρό αντιελονοσιακό. Και φυσικά η ασπιρίνη των 110 ετών έχει ως βασικό στοιχείο το σαλικυλικό οξύ. 
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε φλούδα ιτιάς (salix alba) ως αναλγητικό. 
Συνταγές από την αρχαιότητα «Το καλύτερο φάρμακο για τον πονόλαιμο είναι το χαμομήλι με μέλι και λεμόνι. 
Η πολύ διαδεδομένη αυτή γνώση έρχεται από την αρχαιότητα, όταν οι Έλληνες θεραπευτές έφτιαχναν σιρόπια με βάση το μέλι», επισημαίνει ο πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκράτειου Ιδρύματος, καθηγητής κ. Στέφανος Γερουλάνος.
 Όπως αναφέρει ο κ. Γερουλάνος, χρησιμοποιούσαν σαν βάση το μέλι αραιωμένο είτε με νερό είτε με ξίδι στο οποίο προσέθεταν τις φαρμακευτικές ουσίες από τα διάφορα φυτικά εκχυλίσματα.
 Οι ουσίες εξάγονταν από τα φυτά είτε με βρασμό, είτε με τον εμποτισμό τους για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κρασί ή λάδι.
 Άλλη μία συνταγή που «κρατάει» από την αρχαιότητα και χρησιμοποιείται και σήμερα από πολλούς φαρμακοποιούς είναι η αλοιφή για την αντιμετώπιση των πανάδων στα χέρια. 
Σύμφωνα με τον κ. Γερουλάνο, η συνταγή είναι πολύ απλή και έχει ως συστατικά το λάδι (θα πρέπει να ζεσταθεί για λίγο), το κερί μέλισσας και τη μαστίχα. «Εάν προστεθούν αυτά τα συστατικά γίνεται μία άσπρη αλοιφή που βοηθά πολύ στο “σβήσιμο” των πανάδων στα χέρια», σημειώνει ο καθηγητής. 
Και φυσικά η μαλακτική ιδιότητα της αλόης, που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε κρέμες και αλοιφές για το δέρμα, είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους.

Read More

20 ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε

Οι αριθμοί μιλούν για ένα φαινόμενο που τείνει να εξελιχθεί σε ένα κραχ χειρότερο από την κρίση του 1929-1930 και 7 από τις 20 αυτές ενδείξεις αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο. 
Του Michael Snyder
The Economic Collapse Blog
14 Ιανουαρίου 2013
Aπόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η οικονομική κατάρρευση της Ευρώπης επιταχύνεται δραματικά. Ενώ τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εξακολουθούν να διατυμπανίζουν ότι η οικονομική κρίση στην Ευρώπη έχει «αποφευχθεί», τα οικονομικά στατιστικά στοιχεία που προέρχονται από την Γηραιά Ήπειρο απλώς αποδεικνύουν ότι η κατάσταση ολοένα επιδεινώνεται.
Η βιομηχανική δραστηριότητα στην Ευρώπη συρρικνώνεται μήνα με το μήνα, τα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωζώνη έχουν χτυπήσει νέο ιλιγγιώδες ρεκόρ, και οι επίσημοι δείκτες ανεργίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία είναι τώρα κατά πολύ υψηλότεροι από τον υψηλότερο αντίστοιχο δείκτη στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930.
Η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη είναι πολύ χειρότερη από ό,τι ήταν πριν από ένα χρόνο, και πρόκειται να συνεχίσει να επιδεινώνεται, καθώς η λιτότητα που εφαρμόζεται εξακολουθεί να πλήττει ανελέητα τις οικονομίες της Ευρωζώνης. Δεν αποτελεί υπερβολή η εκτίμηση ότι τα πράγματα έχουν πάρει τραγική τροπή, ιδιαίτερα στη νότια Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου βιώνουν μια οξύτατη οικονομική ύφεση αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι Αμερικανοί δίνουν ελάχιστη προσοχή στο τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αλλά κανονικά θα έπρεπε να παρατηρούν τα φαινόμενα αυτά, αφού δείχνουν τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι χώρες συσσωρεύουν υπερβολικό χρέος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το μεγαλύτερο χρέος από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον πλανήτη, οπότε τελικά ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα είναι βέβαιο ότι πρόκειται να συμβεί και εδώ, και μάλιστα σύντομα.
Ακολουθούν 20 σαφείς ενδείξεις της κατάρρευσης της Ευρώπης, τις οποίες ο καθένας μας οφείλει να έχει υπ’ όψιν του…


Ένδειξη 1η: 10 μήνες: Η βιομηχανική δραστηριότητα τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία συρρικνώνεται συνεχώς εδώ και 10 μήνες.
Ένδειξη 2η: 11,8 %: Το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη έχει πλέον ανέλθει σε 11,8 %, ένα νέο και πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ρεκόρ.
Ένδειξη 3η: 17 μήνες: Τον Νοέμβριο, στην Ιταλία σημειώθηκε η δραματικότερη πτώση σε λιανικές πωλήσεις των τελευταίων 17 μηνών.
Ένδειξη 4η: 20 μήνες: Η κατασκευαστική δραστηριότητα στην Ισπανία συρρικνώνεται συνεχώς εδώ και 20 μήνες.
Ένδειξη 5η: 20 %: Εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή τα επισφαλή δάνεια αποτελούν περίπου το 20 % όλων των εγχώριων δανείων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Ένδειξη 6η: 22 %: Το 22 % του συνολικού πληθυσμού της Ιρλανδίας ζει σε νοικοκυριά ανέργων.
Ένδειξη 7η: 26 %: Ο γενικός δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα έχει αγγίξει το 26 %. Μόλις πριν από ένα χρόνο ήταν 18,9 %.

Ένδειξη 8η: 26,6 %: Ο δείκτης ανεργίας στην Ισπανία έχει αυξηθεί στο απίστευτο 26,6 %.

Ένδειξη 9η: 27 %: είναι το ποσοστό ανεργίας των εργαζομένων ηλικίας κάτω των 25 στην Κύπρο. Το 2008, ο ίδιος δείκτης ήταν πολύ πιο κάτω από το 10 %.
Ένδειξη 10η: 28 %: Οι πωλήσεις της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν τον Νοέμβριο του 2012 κατά 28% μικρότερες από τον αντίστοιχο μήνα του 2011.

Ένδειξη 11η: 36 %: Ο δείκτης φτώχειας στην Ελλάδα σήμερα αγγίζει το 36 %. Το 2009 ήταν μόλις 20% περίπου.
Ένδειξη 12η: 37,1 %: Το ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ιταλία έχει αγγίξει το πρωτόγνωρο ρεκόρ του 37,1%.
Ένδειξη 13η: 44 %: Ένα απίστευτο 44 % του συνολικού πληθυσμού της Βουλγαρίας αντιμετωπίζει «σοβαρές υλικές στερήσεις».
Ένδειξη 14η: 56,5 %: Το ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ισπανία έχει φτάσει στο ιστορικό 56,5%.
Ένδειξη 15η: 57,6 %: Το ποσοστό ανεργίας για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ελλάδα έχει φτάσει στο ιστορικό 57,6%.
Ένδειξη 16η: 60 %: Σύμφωνα με έκθεση της Citigroup, υπάρχει 60 % πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μέσα στους επόμενους 12 με 18 μήνες.
Ένδειξη 17η: 70 %: Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, κάποιες κατοικίες στην Ισπανία πωλούνται 70% φθηνότερα από την τιμή στην οποία θα είχαν πουληθεί στο απόγειο της φούσκας της αγοράς ακινήτων το 2006. Σήμερα υπάρχουν περίπου 2 εκατομμύρια απούλητα σπίτια στην Ισπανία.
Ένδειξη 18η: 200 %: Η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας πλησιάζει ταχύτατα το 200 %.
Ένδειξη 19η: 1997: Σύμφωνα με την Επιτροπή των Γαλλικών Βιομηχανιών Αυτοκινήτου, το 2012 ήταν η χειρότερη χρονιά που βίωσε η γαλλική βιομηχανία αυτοκινήτων από το 1997.
Ένδειξη 20ή: 2 εκατομμύρια: Το 2005, η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία είχε παραγάγει περίπου 3,5 εκατομμύρια οχήματα. Το 2012, ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε περίπου 2 εκατομμύρια οχήματα.
Το ένα πράγμα που αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία δεν μπορούν να μεταφέρουν είναι η μεγάλη οδύνη που πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες ζουν σε καθημερινή βάση σήμερα. Για να πάρετε μια ιδέα του πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, διαβάστε το ακόλουθο σύντομο απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του Bloomberg …
«Η Αναστασία Καραγαϊτανάκη, 57 ετών, ήταν κάποτε μοντέλο και ιδιοκτήτρια μιας καφετέριας στην Θεσσαλονίκη. Αφού έχασε την επιχείρησή της με την οικονομική κρίση, σήμερα κοιμάται σ΄ ένα ράντζο που ανοίγει το βράδυ πλάι από το ψυγείο στην κουζίνα της μητέρας της και χάρη στα γεύματα που της προσφέρει μια φιλανθρωπική οργάνωση εξασφαλίζει τα απαραίτητα τρόφιμα και την ινσουλίνη για τον διαβήτη, από τον οποίο πάσχει.

“Νιώθω σαν η ζωή μου να έχει γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μου”, είπε στον ρεπόρτερ του Bloomberg η Καραγαϊτανάκη, της οποίας ο άνεργος αδελφός επίσης μοιράζεται την ίδια γκαρσονιέρα. “Νιώθω σαν να είμαι νεκρή”.

Για χιλιάδες Έλληνες, όπως η Καραγαϊτανάκη, ο κοινωνικός ιστός της μεσαίας τάξης ζωής έχει διαρρηχθεί. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο, με αποτέλεσμα να επινοούν τρόπους να κλέβουν ηλεκτρικό ρεύμα. Οικογένειες που κατοικούν σε περιοχές που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ήσυχες και ασφαλείς τρέμουν να φύγουν από τα σπίτια τους λόγω της σταθερής αύξησης της εγκληματικότητας»…
Σε όλη την Ευρώπη, ακούει κανείς για πολίτες που έχουν χάσει κάθε ελπίδα και φτάνουν στο σημείο να αυτοπυρπολούνται, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να απαλλαγούν από τα δεινά τους και να επιστήσουν την προσοχή των συμπολιτών τους και των ασυγκίνητων κυβερνήσεων. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες, που κάποτε ανήκαν στην μεσαία τάξη, έχουν χάσει τα πάντα και βυθίζονται όλο και περισσότερο στην απελπισία. Τα ποσοστά αυτοκτονιών και εγκληματικότητας είναι στα ύψη σε όλη την Νότια Ευρώπη, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα ξεσπούν μαζικές ταραχές στους δρόμους.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Τα πράγματα πρόκειται να πάρουν πολύ χειρότερη τροπή στην Ευρώπη.
Εν τω μεταξύ, όσοι από εμάς ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες κοιτάμε ακόμη με αυταρέσκεια και αφ’ υψηλού τους Ευρωπαίους, επειδή ζούμε ακόμα σε μια απατηλή φούσκα μιας ευμάρειας που δημιούργησαν το χρέος και ο δανεισμός.
Αλλά τελικά, δεν θ’ αργήσουμε κι εμείς να νιώσουμε τον πόνο της λιτότητας στο πετσί μας. Η πρόσφατη συμφωνία για την αντιμετώπιση του «δημοσιονομικού γκρεμού» των ΗΠΑ δεν ήταν μια τυχαία ένδειξη. Οι φόροι αυξάνονται και οι δημόσιες δαπάνες συρρικνώνονται. Δεν θα αργήσουμε να νιώσουμε τις συνέπειες αυτών των αλλαγών και στην οικονομία.
Και φυσικά, η αμείλικτη πραγματικότητα είναι ότι η οικονομία των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα δεν πήγε καθόλου καλά το 2012, πράγμα που φαίνεται να ρίξει κανείς μια ματιά στους αριθμούς. Η ψυχρή και σκληρή αλήθεια είναι ότι η οικονομία των ΗΠΑ μειώνεται σταθερά εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, και υπάρχουν πολλοί λόγοι να αναμένει κανείς ότι οι πτωτικές τάσεις θα επιταχυνθούν ακόμη περισσότερο το 2013.
Οπότε, αν είστε Αμερικανός, μην χαμογελάτε όταν διαβάζετε για τα αλλόκοτα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Πάμε για τον ίδιο ακριβώς κατήφορο στον οποίο βρίσκονται οι Ευρωπαίοι, και σίγουρα θα βιώσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις που εκείνοι βιώνουν αυτή τη στιγμή.
Θα σας συμβούλευα, λοιπόν, αυτούς τους λίγους μήνες της «φούσκας» που μας απέμειναν πριν ακουστεί το «μπαμ», να εστιάσετε την προσοχή σας στα απαραίτητα και να προετοιμαστείτε για όσα θα έρθουν. Σε κάποια στιγμή, αυτή η «φούσκα της ελπίδας» που μας πλάσαραν θα σκάσει και τότε θα είναι πολύ αργά για προετοιμασίες.

Read More

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» δίνει πληροφορίες που σε ξαφνιάζουν. 
«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για να πάνε στο φεγγάρι). 
Μπήκε μέσα σ' ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). 
Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»
Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) 
περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα "κεραίες". 
Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές.
 Στα αρχαία Ινδικά έπη, αναφέρονται για πόλεμο Ελλήνων με κατοίκους της Σελήνης και συγκεκριμένα αναφέρουν ότι αρχηγός των Ελλήνων ήταν ο Ηρακλής. 
Οι Ινδοί τι λόγο είχανε σε δικά τους κείμενα να αναφέρουν Έλληνες ειδικά και μάλιστα σε πόλεμο με τους κατοίκους της σελήνης; 
Πριν το 9560 π.Χ. ίσως οι Έλληνες ήταν κοσμοκράτορες και είχαν σαφώς, τη δυνατότητα και την τεχνολογία να ταξιδεύουν σε όλη τη Γη .
 Υπάρχουν πολλές αναφορές αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων , οι οποίοι έγραψαν ότι στη Σελήνη υπάρχουν άνθρωποι και κτίρια.

Read More

ΕΝΑΣ ΘΑΜΕΝΟΣ ΤΑΦΟΣ

Ένα βίντεο ντοκουμέντο από ανασκαφές στην αρχαία Πελλάνα.
 Ισως τελικά να έλυνε το «γρίφο» από πού... έλκουν την καταγωγή τους οι αρχαίοι Σπαρτιάτες καθώς επίσης να διαλευκάνει και τα πιο σκοτεινά σημεία στην Ιστορία της Ομηρικής... 
Σ’ αυτό αμοντάριστο υλικό των δύων λεπτών, που είναι από την ξενάγηση της σχολής των Δοκίμων Έφεδρων Αξιωματικών του Κ.Ε.Ε.Μ, 10 χρόνια πριν, είναι η μοναδική απόδειξη οπτικού και ακουστικού στοιχείου που έχουμε στη διάθεσή μας μέχρι σήμερα, η οποία μαρτυρεί την ύπαρξη ενός μεγαλοπρεπέστατου μνημείου που μάλλον χάθηκε άδικα και ανεξήγητα. 
Οποιαδήποτε άλλη πηγή, πληροφορία ή ίχνος υλικού σχετικά μ’ αυτό το θέμα, δυστυχώς, καταστράφηκε και θάφτηκε για πάντα μαζί με τον μνημείο. 
Λίγο πριν την συνταξιοδότηση του διακεκριμένου επιστήμονα κ. Θεόδωρου Σπυρόπουλου, επίτιμου εφόρου αρχαιοτήτων και διευθυντή των ανασκαφών στην Πελλάνα, είχε γίνει, από τον ίδιο, μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στο χωριό Πελλάνα Λακωνίας το Μάιο του 2002. Ο κ Σπυρόπουλος είχε αρχίσει τις ανασκαφές σ’ έναν αρκετά καλοδιατηρημένο Βασιλικό Τάφο δίπλα από τους άλλους που είχε βρει πριν από 22 χρόνια στη θέση «Πελεκυτή» στην ανατολική πλευρά του Μυκηναϊκού νεκροταφείου. 
Όταν όμως έφθασε στην είσοδο του τάφου, διαπίστωσε έκπληκτος πως αριστερά και δεξιά των τειχών του μεγάλου διαδρόμου υπήρχαν άλλοι δυο τεράστιοι τάφοι, οι οποίοι ήταν προφανώς ασύλητοι διότι καλύπτονταν από τις πλάκες που τους είχαν κτίσει. 
Από δω και μπρος το μυστήριο περιπλέκεται. Για αδιευκρίνιστους λόγους και χωρίς να ενημερωθεί ο κ. Σπυρόπουλος, ο υπεύθυνος ανασκαφέας, διαπράχθηκε ένα πρωτοφανές έγκλημα που όμοιό του δεν έχει καταγραφεί πουθενά στα χρονικά της αρχαιολογίας. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) σε συνεργασία με την Ε΄ Εφορία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων Σπάρτης (Ε΄ ΕΚΠΑ) μπάζωσαν με 200 τόνους ακατέργαστο νταμαρίσιο χαλίκι (αντί για ποταμίσια άμμο όπως προβλεπόταν) τον μεγαλειώδη αυτόν Τάφο.
 Η καταστροφή του είναι προφανής.
 Οι άγρυπνοι φρουροί κάτοικοι της Πελλάνας φύλαγαν το μνημείο των προγόνων τους με νύχια και με δόντια μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των τυμβωρύχων που καραδοκούσαν.
 Όταν τα μέτρα επιφυλακής χαλάρωσαν άδραξαν αμέσως την ευκαιρία για να επισπεύσουν το απαράδεκτο και ανεξήγητο μέχρι σήμερα, έργο τους.
 Οι τότε υπεύθυνοι την ταφής για να τελειώνουν μια ώρα νωρίτερα από την «εργασία» τους, πριν τους αντιληφθεί το εξοργισμένο στη συνέχεια πλήθος, προφανώς κατά παράβαση οδηγιών της Διεύθυνσης Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων δεν δίστασαν ακόμη και ν’ ανεβάσουν τα βαριά σκαπτικά οχήματά τους (μπουλντόζες και φορτηγά) πάνω στο ήδη γεμάτο με ρηγματώσεις τάφο.
 Αυτό θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα, την κατάρρευση της οροφής του θολωτού θαλάμου του Βασιλικού Τάφου από το υπερβολικό βάρος και την πρόκληση ανεπανόρθωτων ζημιών στο επιβλητικό αυτό μνημείο.
 Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάρα πολλά είναι τα ερωτηματικά σήμερα που στοιχειώνουν τις πληγωμένες ψυχές αυτών των ανθρώπων, όπου βύθισε όχι μόνο το χωριό τους, αλλά ολόκληρο το Δήμο Πελλάνας στο «πένθος» και στην απόγνωση: 
Ο Τάφος βυθίστηκε και πάλι στο σκοτάδι. 
Όμως στο φως της ημέρας πρέπει να δοθούν απαντήσεις Όσο θα εξακολουθεί η Πολιτεία να επιτρέπει την καταστροφή των μνημείων των αρχαίων ημών προγόνων, τόσο εμείς οι Πελλανιώτες θ’ αντιστεκόμαστε κόντρα στο κατεστημένο, φυλάσσοντας ως «Θερμοπύλες» την ίδια ανεκτίμητη πολιτιστική μας κληρονομιά που μας την παρέδωσαν ανεξίτηλη οι πατέρες μας στο πέρασμα των αιώνων.

Read More

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

Μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης κατασκεύασε αυτοκίνητο υδρογόνου, που είναι μάλιστα έτοιμο να βγει στην αγορά, ενώ έχει ήδη λάβει διεθνείς διακρίσεις και αναγνώριση.
 Ωστόσο η Ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ, το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που “γεννήθηκε” στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού καταναλώνει ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. 
“Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται όχι να εισάγεται!”, αναφέρει ο ΣΚΑΙ. 
Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους. 
Το Eco Racer επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου. 
Όμως, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί δηλαδή ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει. 
“Ελπίζω η Ελλάδα να αλλάξει, να αλλάξουν οι νομοθεσίες να γίνει πιο ευέλικτη. Ιδέες όπως βλέπετε υπάρχουν και ελπίζουμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για να συνδεθεί η επιχειρηματικότητα με το Πολυτεχνείο”, σχολίασε στο Eco News ο φοιτητής Παναγιώτης Μπάζιος.

Read More

ΕΝΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ 2000 ΕΤΩΝ

Οι κάτοικοι μιας αρχαίας ελληνικής αποικίας που βρίσκονταν υπό πολιορκία από τον ρωμαϊκό στρατό πριν από 2.000 χρόνια περίπου έθαψαν δύο θησαυρούς στην ακρόπολη– οι θησαυροί αυτοί ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από αρχαιολόγους.
 Περισσότερα από 200 νομίσματα, κυρίως χάλκινα, βρέθηκαν μαζί με «διάφορα χρυσά, αργυρά και χάλκινα κοσμήματα και γυάλινα αγγεία» μέσα σε αρχαίο φρούριο εντός του οικισμούArtezian στην Crimeaτης Ουκρανίας, σύμφωνα με την δημοσίευση των ερευνητών στην πρόσφατη έκδοση του περιοδικού AncientCivilizations from Scythia to Siberia. «Το φρούριο βρισκόταν υπό πολιορκία. Πλούσιοι κάτοικοι από τον οικισμό και την γειτονιά κατέφυγαν εκεί για να προφυλαχθούν από τους Ρωμαίους. 
Έθαψαν τους θησαυρούς τους μέσα στην ακρόπολη», εξηγεί ο Nikolaï Vinokurov, καθηγητής του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. 
Το Artezian, το οποίο καλύπτει μια έκταση τουλάχιστον 3,2 στρεμμάτων, στο οποίο υπάρχει επίσης και μια νεκρόπολη, ήταν μέρος του Βασιλείου του Βοσπόρου. 
Εκείνη την εποχή, η μοίρα του βασιλείου καθοριζόταν από δύο αδέλφια: ο Mithridates VIII, ο οποίος ζητούσε την ανεξαρτησία από τη Ρώμη, και ο νεώτερος αδελφός του, ο Cotys Ι, ο οποίος ήταν υπέρ της διατήρησης του βασιλείου σε μια σχέση κράτος-πελάτη με την αυξανόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η Ρώμη έστειλε στρατό για να υποστηρίξει τον Cotys να εγκατασταθεί στον Βόσπορο και να κάψει τους οικισμούς που ελέγχονταν από τον Mithridates, συμπεριλαμβανομένου και της περιοχής Artezian. 
Οι άνθρωποι που κατέφυγαν στο φρούριο για προστασία από την επίθεση των Ρωμαίων ήξεραν ότι ήταν καταδικασμένοι σύμφωνα με τον Vinokurov. «Μπορούμε να πούμε ότι οι θησαυροί αυτοί αποτελούν νεκρικές θυσίες. 
Ήταν φανερό για εκείνους ότι επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα», δήλωσε στο LiveScience.
 Η πολιορκία και η άλωση του φρουρίου έγινε το 45 μ.Χ.. 
Περιέργως,σε κάθε θησαυρό περιλαμβάνονται ακριβώς 55 νομίσματα που κόπηκαν από τον Mithridates VIII. «Αυτό είναι πιθανότατα μια απλή σύμπτωση ή ίσως αυτά ήταν το ακριβές ποσό που εισέπραττε από τους ιδιοκτήτες αυτών των κασετινών οι υποστηρικτές του Mithridates», σύμφωνα με την δημοσίευση. 
Ελληνικός τρόπος ζωής 
Η ομάδα του Vinokurov, μαζί με εθελοντές, έχει διερευνήσει την περιοχή του Artezian από το1989 και διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι του οικισμού ακολουθούσαν μια κουλτούρα και έναν τρόπο ζωής που ήταν σαφώς ελληνικός. 
Η εθνικότητα του πληθυσμού αναμίχθηκε, σύμφωνα με τον Vinokuro, «αλλά ο πολιτισμός τους ήταν καθαρά ελληνικός. Μιλούσαν ελληνικά, είχαν ελληνικό σχολείο. 
Η αρχιτεκτονική και η οχύρωση ήταν ελληνική. 
Ήταν Έλληνες από κουλτούρα, αλλά όχι από το αίμα». 
Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι είχαν δημιουργήσει αποικίες στην Μαύρη Θάλασσα αιώνες νωρίτερα, αναμιγνύοντας τον τοπικό πληθυσμό της περιοχής. 
Τα έθιμα και η τέχνη που εισήγαγαν από την Ελλάδα φαίνεται να συνεχίστηκαν δια μέσου των αιώνων παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από την ίδια την Ελλάδα.
 Η ελληνική επιρροή είναι φανερή στους θησαυρούς που θάφτηκαν από τους ανθρώπους του Artezian. Μεταξύ αυτών μια ασημένια καρφίτσα με χαραγμένη την εικόνα της Αφροδίτης, την αρχαία θεά της αγάπης, και χρυσά δαχτυλίδια με πολύτιμους λίθους χαραγμένα με εικόνες της Νέμεσης και της Τύχης, και οι δύο ελληνικές θεότητες.
 Όταν οι αρχαιολόγοι ανάσκαψαν άλλα τμήματα της καμένης περιοχής βρήκαν περισσότερες αποδείξεις του ελληνικού τρόπου ζωής.
 «Στο καμένο επίπεδο στις αρχές της ακρόπολης βρέθηκαν πολλές μικρές αποσπασματικές φιγούρες από τερακότα που απεικονίζουν την Δήμητρα, την Κυβέλη, την Αφροδίτη με δελφίνι, την Ψυχή και τον Έρως, μια κόρη με δώρα, τον Ερμή, τον Άττις, στρατιώτες και πολεμιστές με άλογα, ημίγυμνοι νέοι», έγραψαν οι ερευνητές στην δημοσίευσή τους, προσθέτοντας ότι βρέθηκαν επίσης κομμάτια από μικροσκοπικές οινοχόες (μορφή της ελληνικής κεραμικής) και μικρά αγγεία για σπονδές. 
Όλα αυτά πυρπολήθηκαν από τους Ρωμαίους και αργότερα ξαναχτίστηκαν από τον Cotys Ι,ο οποίος ανέλαβε με επιτυχία τον θρόνο του βασιλείου χάρη στην Ρώμη.
 Ωστόσο, οι θησαυροί των προηγούμενων κατοίκων παρέμειναν άγνωστοι θαμμένοι κάτω από την επιφάνεια, να αποτελούν απόδειξη της απελπισμένης τους στάσης ενάντια στην αυξανόμενη δύναμη της Ρώμης.

Read More

ΔΙΕΘΝΗΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Φραγκίσκος Βολταίρος (1694-1778). Ο μεγάλος στοχαστής και φιλόσοφος, αλλά και φλογερός ελληνιστής που έστειλε την επιστολή στην Αυτοκράτειρα Αικατερίνη για την διεθνοποίηση της ελληνικής γλώσσας!..
 Η συγκλονιστική επιστολή του Βολταίρου προς την Μεγάλη Αικατερίνη, Αυτοκράτειρα της Ρωσίας, αλλά και ο αγώνας του μεγάλου ποιητού μας Άγγελου Σικελιανού για την διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας, έτσι όπως δημοσιεύθηκε στο βιβλίο μας: «Ο Παγκόσμιος Έλλην»! "Ο Ζεύξις και ο Φειδίας θα εκάλυπτον την γη με τις εικόνες σας. Η πτώσις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα εωρτάζετο στην Ελλάδα. Η Αθήνα θα ήτο μία από τις πρωτεύουσες σας. Η Ελληνική γλώσσα θα γινόταν παγκόσμια και όλοι οι ναυτικοί του Αιγαίου θα ζητούσαν ελληνικά διαβατήρια από την Αυτού Μεγαλειότητα σας..."

ΕΛΕΓΕ η Έλεν Κέλερ: «Εάν το βιολί θεωρείται ο βασιλιάς των μουσικών οργάνων, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της ανθρωπινής σκέψεως» !.. Μ' αυτή την φράση της διάσημης συγγραφέως και φιλοσόφου θα θέλαμε ν' αρχίσουμε το άρθρο αυτό, πού έχει να κάνει με την διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσης. Μιας γλώσσας που χρησιμοποίησαν οι θεοί και, κατά τον Θεοφάνη Μανιά, θεωρείται «το ωραιότερο μνημείο, πού άφησε ποτέ ο άνθρωπος πάνω στη γη !...» (1)
Βεβαίως, αποδείξεις για την χρησιμότητα της Ελληνικής γλώσσης σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε μυριάδες: Η γνωστή Ελληνίδα φιλόλογος και ερευνήτρια κα Αννα Τζιροπούλου - Ευσταθίου, σε ένα δίτομο έργο της «Πώς η Ελληνική γονιμοποίησε τον Ευρωπαϊκό λόγο» (2) και «Έλλην λόγος» (3), αποδεικνύει περίτρανα ότι το 80 - 90% των λέξεων των μεγαλυτέρων ευρωπαϊκών γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά κλπ) προέρχονται εκ της Ελληνικής γλώσσης, ενώ, για το θέμα αυτό, έχουν μιλήσει δεκάδες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό (4), την ώρα που ο ίδιος ο γράφων κατ' επανάληψιν έχει προσκαλέσει διακεκριμένες πανεπιστημιακές προσωπικότητες στην τηλεοπτική εκπομπή του για να μιλήσουν για την Ελληνική Γλώσσα (5).
Προς απόδειξη των όσων μέχρι τώρα έχουμε πει και έχουμε γράψει για την Ελληνική γλώσσα, και παρά το γεγονός ότι η γλώσσα των Ελλήνων δέχεται βολές εκ των έσω (6), έρχεται στο φως της δημοσιότητας μία επιστολή πού είχε στείλει ο Βολταίρος προς την Αυτοκράτειρα της Ρωσίας, την Μεγάλη Αικατερίνη, την οποίαν, αφού την συγχαίρει για τις νίκες του ρωσικού στόλου κατά των Τούρκων, γράφει τα εξής:
«...Αν πεθάνω απ' τις αρρώστιες που με καταβάλλουν θα είμαι κατά το ήμισυ ευχαριστημένος, αφού ο Μουσταφάς είναι κατά το ήμισυ εκθρονισμένος...»
Και πιο κάτω:
«Αυτοί που επιθυμούν ανατροπές της Αυτού Μεγαλειότητος θα είναι συγχυσμένοι. Και γιατί να εύχονται δυσμένεια, η οποία δυσμένεια εκδικείται την Ευρώπη; Θα είναι προφανώς άνθρωποι οι οποίοι δεν επιθυμούν να ομιλείται η ελληνική γλώσσα. Διότι εάν ήτο ηγεμών τής Κωνσταντινουπόλεως η Αυτού Μεγαλειότης σας, θα ίδρυε μία καλή Ελληνική Ακαδημία. Θα σας κάνανε μία Μεγάλη Αικατερίνη.
Ο Ζεύξις και ο Φειδίας θα εκάλυπτον την γη με τις εικόνες σας. Η πτώσις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα εωρτάζετο στην Ελλάδα. Η Αθήνα θα ήτο μία από τις πρωτεύουσες σας. Η Ελληνική γλώσσα θα γινόταν παγκόσμια και όλοι οι ναυτικοί του Αιγαίου θα ζητούσαν ελληνικά διαβατήρια από την Αυτού Μεγαλειότητα σας...».!!

ΣΤΑ «ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ» !...

Στην κυριολεξία μέσα από τα «συρτάρια της γης» ανακαλύφθηκε αυτή η επιστολή του μεγάλου φιλοσόφου και στοχαστή Βολταίρου, που βρήκε ο Γάλλος Γουσταύος ντ' Ετόλ και την οποία δημοσίευσε σε ένα έντυπο στο Παρίσι το 1864, από τον Εκδοτικό Οίκο Hachette με τίτλο: «Η πρακτική της χρήσεως της Ελληνικής γλώσσης». Το τεύχος αυτό δεν φιλοξενούσε, παρά μονάχα 19 σελίδες από το κείμενο αυτό, αλλά, όπως απεδείχθη, ήταν πολυτιμότατο για την Ελληνική γλώσσα.
Το ως άνω άρθρο βρήκε τελικά ο Bruno Lavagnini, Καθηγητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, με το οποίο ασχολήθηκε σε ένα άρθρο του, με τίτλο: «Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑ», που είδε, στην συνέχεια, το φως της δημοσιότητας από το Ελληνικό Φιλολογικό Περιοδικό «Παρνασσός».
Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε ορισμένα αποσπάσματα απ' αυτό το άρθρο:
«Με αφετηρία την άποψη ότι τα ελληνικά, σαν κλασσική γλώσσα, αποτελούν ήδη ένα βασικό στοιχείο στην λογοτεχνία και την σχολική παιδεία των διαφόρων χωρών, υπεστηρίζετο εκεί η χρήσις της ελληνικής ως διεθνούς γλώσσης. Συγχρόνως υπεδεικνύετο η προκαταρκτική διδασκαλία της νεοελληνικής και η εισαγωγή στα σχολεία της εθνικής προφοράς, δηλαδή της νεοελληνικής προφοράς, σε αντικατάστασι της λεγομένης ερασμιακής.
Συγγραφεύς του τεύχους ο Γουσταύος ντ' Ετόλ (1804 - 1886), ένας Γάλλος ισραηλιτικής καταγωγής, μεγάλη καρδιά, πνεύμα οξύ και ευρύ, που ασχολήθηκε κατά σειράν με την οικονομία και την πολιτική γεωγραφία, την εθνολογία, την θεολογία, και που υπήρξε ακόμη, το 1867, μαζί με τον αρχαιολόγο Boule και τον ελληνιστή Brunet de Presle, μεταξύ των ιδρυτών της «Ενώσεως δια την ενθάρρυνσιν των Ελληνικών Σπουδών».
Η Ελλάδα έμεινε στην καρδιά του από τότε, που στην αρχή της βασιλείας του Όθωνος, μεταξύ του 1833 και 1835, νέος, είχε μείνει εκεί, ενδιαφερόμενος κυρίως για τα προβλήματα της πολιτικής οικονομίας του αρτιγενούς κράτους. Στην πρότασί του υπέρ της ελληνικής ο D' Eichthal, ξεκινούσε από ένα άρθρο, που είχε δημοσιευθή πριν εννιά χρόνια στην Αθήνα από τον Marco Benieri, τέως Πρεσβευτή της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολι και αργότερα Διοικητή της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, Στο άρθρο αυτό, μεταξύ των άλλων απόψεων, για το μέλλον του ελληνικού λαού, επροτείνετο και η χρήσις της ελληνικής ως διεθνούς γλώσσης.
Η σκέψις του D' Eichthal είναι ότι η αναγεννωμένη Ελλάς έθεσε στην διάθεσι του πολιτισμένου κόσμου μία γλώσσα η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά για ν’ ανακαλύψη τους όρους μιας παγκοσμίου γλώσσης. Σ' ένα επόμενο βιβλίο του ο ίδιος ο D' Eichthal είχε την ευκαιρία να διασαφήνιση, ότι η ελληνική, στην οποία αυτός σκεφτόταν να αποδώση αποστολή διεθνούς γλώσσης, δεν ήταν η «πραγματική» ελληνική, ομιλούμενη ή γραφομένη, αλλά μια ελληνική «αποκατεστημένη», στο λεξιλόγιο και την γραμματική της, μια κεκαθαρμένη, άρα μια καθαρεύουσα ή μάλλον μια υπερκαθαρεύουσα.
Ο D' Eichthal, με την πρότασί του, γινόταν ερμηνευτής μιας γενικής απαιτήσεως των καιρών. Οι ιδέες της αδελφότητος, της προόδου, της ενώσεως των λαών, κληρονομιά της γαλλικής επαναστάσεως, κυκλοφορούσαν ακόμη στην ατμόσφαιρα, και αυτούς ακριβώς τους χρόνους γινόταν η προσπάθεια να οργανωθή στο Παρίσι η πρώτη διεθνής έκθεσις, που φαινόταν απτή απόδειξις της μοιραίας κινήσεως για την ένωσι των εθνών. Η γαλλοπρωσική σύγκρουσις του 1870 επρόκειτο λίγα χρόνια αργότερα να βάλη κάποιο δισταγμό μέσα σ' αυτές τις μεγαλοφάνταστες ιδέες. Εν τούτοις η γνώμη του D' Eichthal, υπεκίνησε το ενδιαφέρον και επιδοκιμάστηκε, κυρίως, όπως ανεμένετο, από τον κόσμο των ελληνιστών, ιδιαίτερα όσον αφορούσε στο πρόβλημα της εθνικής προσφοράς της ελληνικής.
Όταν έκανε την πρότασί του ο D,'Eichthal, δεν ήξερε ότι είχε πρόδρομό του τον Βολταίρο. Το ανεκάλυψε ο ίδιος λίγα χρόνια αργότερα. Την άνοιξι του 1770 η είσοδος του ρωσικού στόλου στη Μεσόγειο, η αποβίβασις του Αλέξη Ορλώφ στο Μοριά και η επανάστασις των Μανιατών, που άναψε ως τον Ισθμό της Κορίνθου, θέρμαναν στην Ευρώπη την πρώιμη ελπίδα της παλιγγενεσίας του ελληνικού έθνους. Την απηχεί ο Βολταίρος σε μία επιστολή του απευθυνόμενη από το Ferney στην Αικατερίνη της Ρωσίας με ημερομηνία 14 Φεβρουαρίου 1770.
Με την σκέψη στραμμένη στους αγαπημένους του Έλληνες ο φιλόσοφος στην αναγγελία των δύο επομένων νικών του ρωσικού στόλου κατά των Τούρκων, διείδε την προοπτική της οθωμανικής καταπτώσεως, της οποίας θα επωφελούντο οι Έλληνες...».

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ τα γράψαμε στην αρχή: Από το κρεβάτι της αρρώστιας του ο φιλόσοφος συνέχαιρε την Αυτοκράτειρα και πρότεινε αμέσως την καθιέρωση της Ελληνικής ως Διεθνούς Γλώσσης!...
Αξίζει, όμως, να διαβάσουμε και την συνέχεια του άρθρου:
«Ξεκινώντας από τις θέσεις του κλασικισμού ο Βολταίρος, στον οποίον, μεταξύ των άλλων, έλειπε η εμπειρία των Νέων Ελληνικών, ο D' Eichthal δεν μπορούσε παρά να σκεφθή μια γλώσσα ουσιωδώς πλησιάζουσα την αρχαία, μια υπερκαθαρεύουσα. Στο βάθος ήταν η κάπως καθυστερημένη αναγνώρισις της παγκοσμίου αποστολής της ελληνικής γλώσσης, που είχε επιβληθεί με την κοινή γλώσσα της ελληνιστικής περιόδου και συνεχίστηκε έπειτα στους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους».

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

«Ένας μεγάλος ποιητής της συγχρόνου Ελλάδος, που πέθανε πριν λίγα χρόνια, ο Άγγελος Σικελιανός (1883 - 1951), χωρίς να ξέρη τίποτε για τον Βολταίρο και τον D' Eichthal, ξεσπάθωσε κι αυτός τελευταία υπέρ της ελληνικής ως διεθνούς γλώσσης. Έγινε αυτό στην Ελβετία, στο Montreux, τον Αύγουστο του 1947, στο πλαίσιον ενός συνεδρίου που είχε συγκληθή για να συζήτηση ένα σχέδιο παγκοσμίου ομοσπονδίας. Ο ποιητής ήταν γενναίος υπέρμαχος των υψηλών και αιωνίων αξιών του Ελληνισμού, όπως φαίνεται και από τα θαυμάσια «Ακριτικά Ποιήματα».
Πρόσφορος σε κάθε μεγάλη έμπνευση και ήδη από είκοσι χρόνια «προφήτης» ο ίδιος της «Δελφικής Ιδέας», ο Σικελιανός δεν μπορούσε να μείνη απαθής στην ιδέα μιας παγκοσμίου ομοσπονδίας, ενώ ο λαός του, που μόλις είχε εξέλθει από την ξένη κατοχή και τον αγώνα αντιστάσεως, συνεθλίβετο ακόμη τώρα στις σπείρες ενός τραγικού εμφυλίου πολέμου, που έκανε την Ελλάδα να ματώνη στα βόρεια σύνορα της.
Στην ημερήσια διάταξη του συνεδρίου ήταν και η εκλογή μιας διεθνούς γλώσσης. Τότε ο Σικελιανός υπέβαλε την υποψηφιότητα της Νεοελληνικής ως γλώσσης της επιδιωκόμενης παγκοσμίου κοινότητος.
Είναι στα χέρια μου το κείμενο της ανακοινώσεως, γαλλιστί, που έκανε ο ποιητής στο συνέδριο. Μου το έστειλε ο ίδιος ύστερα από λίγες ημέρες, από την Γενεύη, μαζί με μία επιστολή της 30.8.1947, στην οποία εξέφραζε την χαρά του για την μετάφραση του στα Ιταλικά, που τότε του είχα στείλει, του ποιήματός του «Ορκος Στυγός», και με παρακινούσε να ενδιαφερθώ κι εγώ σαν ελληνιστής, υπέρ της ιδέας που εκείνος είχε υποστηρίξει.
Ο λόγος, εμψυχωμένος από ένα ποητικό πνεύμα, εκφράζει στο προοίμιο την συγκατάνευση του ελληνικού λαού στην ιδέα μιας παγκοσμίου Αμφικτυονίας. Δεν λείπουν και υπαινιγμοί για τις δύσκολες στιγμές που περνούσε τότε η Ελλάδα, για μια ακόμη φορά θύμα του παιχνιδιού των αντιτιθεμένων δυνάμεων και των ξένων συμφερόντων, θλιβερή μοίρα οφειλομένη στη γεωγραφική θέση της χώρας.
Περνώντας στο θέμα της διεθνούς γλώσσης ο ποιητής παρατηρεί, ότι η εκλογή της γλώσσης ενός μεγάλου έθνους θα προκαλούσε αντιδράσεις και διαφωνίες, ενώ η υιοθέτησις μιας τεχνητής γλώσσης Esperanto θα ευρισκόταν σε αντίθεση με την αρχή της οργανικής και φυσικής εξελίξεως, που πρέπει να προεδρεύη στη δημιουργία μιας παγκοσμίου ομοσπονδίας. Έτσι εκείνος προτείνει την υιοθέτηση της Νεοελληνικής γλώσσης, που είναι «η πραγματική διάδοχος και κληρονόμος της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, από την οποίαν αντλούν όλοι οι πολιτισμένοι λαοί, σαν από την πηγή των πηγών, για να βρουν το βαθύ και αληθινό νόημα του ανθρωπίνου πολιτισμού στο σύνολό του. Η Ελλάς - συνεχίζει- είναι μια μικρή χώρα, χωρίς πολιτική επίδραση στον κόσμο. Εν τούτοις εξακολουθεί να είναι η χώρα, που αφού έδωσε τις βάσεις όλου του ανθρωπίνου πολιτισμού και διέδωσε με την γλώσσα της το μήνυμα του Ευαγγελίου, εκληρονόμησε ένα μέσον εκφράσεως τελείας ωραιότητος και αρμονίας, το οποίον με την απλοποιημένη γραμματική του θα μπορούσε να παράσχη στη Παγκόσμια Ομοσπονδία το όργανο το πιο κατάλληλο και το πιο κοντινό στην καταγωγή του πολιτισμού. Χρησιμοποιώντας μια τέτοια γλώσσα οι διάφοροι λαοί θα αισθάνωνται κατά κάποιον τρόπον οι ίδιοι κληρονόμοι των ανεκτίμητων θησαυρών του ελληνικού πολιτισμού. Συγχρόνως τούτο θα αποτελούσε και μια ενθάρρυνση και ηθική αμοιβή για τον λαό, που υπέφερε τόσο πολύ και δοκιμάστηκε τόσο σκληρά».
Ποια ήταν η υποδοχή που επεφυλάχθη από το Συνέδριο σ' αυτήν την πρόταση; Μια επιτυχία καθαράς φιλοφρονήσεως, για να σταθούμε στις λέξεις του ποιητού, ο οποίος μου έγραφε ότι η ιδέα «είχε ευνοϊκή απήχηση σε όλους όσους, κατά κάποιον τρόπον, είχαν τραφή με κλασσική παιδεία». Εγώ ο ίδιος, παρά το γνωστό μου πάθος για τα ελληνικά, εδοκίμασα κάποιο δισταγμό.
Δεν θυμούμαι τι απήντησα τότε στην θερμή έκκληση του Ποιητού. Όμως αυτό το λίγο που μπορούσε να γίνη- χωρίς πολύ πλατιές φιλοδοξίες και στα όρια των δυνατοτήτων μου - για την βελτίωση και την αύξηση των θέσεων της Νέας Ελληνικής, το έκαμα. Στη Λυών, τον Σεπτέμβριο του 1948, στο συνέδριο της Association Bude σε μια πρότασή μου προσπάθησα να αποδείξω πόσο συμφέρον θα ήτανε τα Νέα Ελληνικά να εισαχθούν από τις Φιλοσοφικές Σχολές όλων των χωρών, σαν τακτική έδρα πλάι στα κλασσικά ελληνικά και τα βυζαντινά. Αυτή η πρότασις απετέλεσε έπειτα μία από τις ευχές, που εξεφράσθησαν κατά την καταληκτικήν συνεδρίασιν από τα μέλη του Η' Διεθνούς Συνεδρίου Βυζαντινών Σπουδών, που πραγματοποιήθηκε στο Παλέρμο στις 10 Απριλίου 1951.
Διεθνής γλώσσα τα Νέα Ελληνικά; Ναι, τουλάχιστον για τους αρχαιολόγους, τους κλασσικούς φιλολόγους και τους βυζαντινολόγους».

ΒΕΒΑΙΩΣ, το ότι επίκειται η Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσης δεν είναι κάτι κρυφό. Οι πάντες σχεδόν αντιλαμβάνονται ότι χωρίς την γνώσιν της Αρχαίας και Νέας Ελληνικής Γλώσσης καθίσταται αδύνατος πάσα επικοινωνία στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Microsoft, Μπιλ Γκέϊτς, ζήτησε την εισαγωγή στους ηλεκτρονικούς υπολογιστήρες (7) όχι μόνον της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, αλλά και του πολυτονικού συστήματος, στην Ισπανία Βάσκοι Ευρωβουλευτές, και Ελληνιστές, όπως ο Χουάν Χοσέ Πουχάνα (8), προτείνουν την καθιέρωση της Ελληνικής ως διεθνούς γλώσσης, στην Ινδία πολλοί σύλλογοι και σωματεία δραστηριοποιούνται με την σπουδήν των αρχαίων ελληνικών, ενώ Ιάπωνες ομηριστές δεν διστάζουν να φορούν στο πέτο τους το «Ο» - δείγμα του γεγονότος όταν είναι σπουδαστές της ομηρικής γραμματείας!
Χρειάζονται και άλλα παραδείγματα;
Ένα μονάχα: Οι Νομπελίστες Ποιητές της σύγχρονης Ελλάδος, Γιώργος Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης όχι μόνον θεοποίησαν την Ελληνική γλώσσα, αλλά δια της Ελληνικής γλώσσης κατάφεραν να περάσουν στο Πάνθεον της παγκοσμίου Διανοήσεως, αφού, δια του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας που τους απονεμήθηκε, έγιναν αιώνιοι κήρυκες του Ελληνισμού!
Την γλώσσαν μου έδωκα ελληνικήν, λοιπόν;
Γιατί όχι; Αυτή δεν είναι η γλώσσα των θεών;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1) Ίδε σχετικό σύγγραμμα του μεγάλου αυτού πυθαγορείου (και συγχρόνου) γλωσσολόγου με τον ομώνυμο τίτλο.
2) Εκδόσεις Νέα Θέσις.
3) Εκδόσεις Γεωργιάδης
4) Το περιοδικόν «Δαυλός» είχε ξεκινήσει την προσπάθειάν του με αυτόν τον σκοπό, ενώ την θέση του κατέλαβε πανηγυρικώς η εφημερίδα «Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ» του γνωστού Ομίλου προς Διάδοσιν της Ελληνικής Γλώσσης, που εδρεύει στον Πειραιά.
5) Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου, Ειρήνη Μαυροπούλου, Χρυσόστομος Καρπαθίου, Κωνσταντίνος Δούκας, Νίκος Πρεάρης, Γιάννης Γαβριηλίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, Γεώργιος Τουρλίδης, Αθανάσιος Φωτόπουλος, Χαρά Τσικοπούλου, Πόπη Πασπαλιάρη, Μαρία Πυργάκη, Έφη Πολυγιαννάκη, Αντώνης Αντωνάκος κλπ.
6) Η Ελληνίδα Επίτροπος της Ενωμένης Ευρώπης, Άννα Διαμαντοπούλου, πρότεινε την καθιέρωση της αγγλικής ως δευτέρας επισήμου γλώσσης της Ελλάδος (!), για ν' αντιδράσουν οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβερνήσεως Σημίτη, με πρώτον από όλους τον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ Πέτρο Ευθυμίου.
7) Υπολογιστήρ: Αυτός είναι ο σωστός όρος, που πρέπει να χρησιμοποιούμε, διότι υπολογιστές είναι οι άνθρωποι και όχι τα κομπιούτερ...
8) Ο επονομαζόμενος Αριστείδης Πολυάναξ !

Read More