ΑΘΩΣ

ΑΘΩΣ
(μυθολογία)

Κατά την ελληνικήν μυθολογίαν ο Άθως ήτο εις εκ των Γιγάντων, υιών του Ουρανού και της Γης. Κατά την διάρκεια του πολέμου μεταξύ των Θεών και των Γιγάντων, τον οποίον υπεκίνησεν η Γη δια να εκδικηθή τον Δία, φυλακίσαντα τους Τιτάνας, ο Άθως αρπάσας το υψηλότερον των ορέων της Θράκης, το έρριψε κατά των θεών.

Τούτο έπεσεν εις την Μακεδονίαν και έκτοτε έλαβε το όνομα του Γίγαντος. Κατά παραλλαγήν του μύθου, ο γίγας Άθως εν έρριψεν εκεί το όρος, αλλά τούτο προϋπήρχε, απλώς δε ούτος ωχυρώθη εις αυτό και το εχρησιμοποίησεν ως ορμητήριον εις τον κατά των θεών πόλεμον. Είχε μάλιστα ως συμμάχους και τους περί το όρος κατοικούντας ανθρώπους.

Κατ’ άλλην παραλλαγήν ο Γίγας εμάχετο κατά των θεών από της θέσεως όπου ευρίσκεται το όρος, οπότε ο Ποσειδών απέκοψεν αυτό εκ της Καναστραίας άκρας της χερσονήσου Παλλήνης και το έρριψεν εναντίον του Άθω και εκάλυψεν αυτόν.

Ελέγετο όμως προσέτι ότι η ονομασία του όρους οφείλετο εις άλλον τινά Άθω, υιόν του Ποσειδώνος και της Ροδόπης. Μία από τας προσωνυμίας του Διός ήτο και «Αθώος Ζεύς», επειδή υπήρχε κάποτε επί της κορυφής του Άθω άγαλμα του Διός.

Ο Άθως είναι όρος μέγα και ονομαστόν, κατοικούμενον υπό ανθρώπων και φτάνον εις την θάλασσαν. Εκεί δε όπου τερματίζει την καθ' αυτό ήπειρον γίνεται χερσονηκοειδές και συνδέεται προς εκείνην με ισθμόν πλάτους δώδκα σταδίων. Με αυτή την εν μεταφράσει περίοδον αρχίζει ο Ηρόδοτος (2 κβ’) την περιγραφήν του Άθωνος, της ανατολικοτέρας δηλαδή χερσονησώδους προβολής, αι οποίαι αποφύονται από την ανατολικήν παραλίαν της χερσονήσου της Χαλκιδικής.

Δια την ελληνικότητά του ομιλούν αρχαίοι γεωγράφοι και ιστορικοί, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Δημοσθένης, Στράβων, ο αρχαιοτάτος δε γεωγράφος Σκύλαξ ο Κορυανδεύς κατονομάζει (εν τη «Περίπλω» του παρ. 16) και τινάς πόλεις του: «Δίον Ελληνίς, Κλεωναί Ελληνίς, Χαράδρια Ελληνίς, Ολόφυξος Ελληνίς, Σάννη Ελληνίς».

Η φερώνυμος του όρου χερσόνησος του Άθωνος ελέγετο αρχαιοτάτα Ακτη.

Posted in: