Το όνομα αυτού Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι. Φιλόλογος, πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων και ιδρυτής του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ-ΔΠΜΗΕ, το οποίο εμφανίσθηκε ως συνέχεια του ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) των κομιτατζήδων του 1893-1908. Προ δεκαπενταετίας παρουσιαζόταν ως ο πιο φανατικός οπαδός του τεχνητού μακεδονικού έθνους και δήλωνε ότι το επόμενο συνέδριο του κόμματός του θα γίνει στην «κατεχόμενη» από τους Έλληνες Θεσσαλονίκη. Σήμερα έχει μετατραπεί στον φανατικότερο αντίπαλο των σκοπιανών μύθων που ο ίδιος υπηρέτησε. Προ ολίγων ημερών (βλέπε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 2.7.2012) τόνισε δημοσίως ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων, οι γνωστοί μας ψευδομακεδόνες, είναι οι μεγαλύτεροι πλαστογράφοι της ιστορίας και παραχαράσσουν την ιστορία των Ελλήνων και των Βουλγάρων. Η στάση του πάντως δεν προκύπτει από έναν ξαφνικό φιλελληνισμό. Έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι αισθάνεται Βούλγαρος και ότι θα ήθελε να αναλάβει ως Πρέσβυς της Βουλγαρίας στην ΠΓΔΜ.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος σκοπιανός πολίτης που υφίσταται κρίση ταυτότητος και επιδίδεται σε οβιδιακές μεταμορφώσεις. Πολυάριθμοι πολίτες της γειτονικής μας χώρας ανακαλύπτουν καθημερινά άλλοι ότι είναι Βούλγαροι, άλλοι ότι είναι Σέρβοι και άλλοι ότι είναι Έλληνες, κυρίως Βλαχόφωνοι (Ελληνόβλαχοι). Κατανοούν ότι το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο, από το 1944 και μετά ανάγκασε δια της ψυχολογικής και αστυνομικής βίας τους ίδιους ή τους προγόνους τους να αλλάξουν εθνική ταυτότητα και να προσχωρήσουν ακουσίως στην κατασκευασμένη «μακεδονική» εθνότητα.
Την πολυεθνική εικόνα του πληθυσμού έχει κατά καιρούς παραδεχθεί και ένας άλλος επιφανής πολίτης των Σκοπίων, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης (Βρανιτσέφσκι) . Ο Ιωάννης ήταν κληρικός της σχισματικής «Μακεδονικής» Εκκλησίας, η οποία ιδρύθηκε αντικανονικώς από τον Τίτο το 1967 και δεν αναγνωρίζεται από καμία Ορθόδοξη Εκκλησία. Προσχώρησε στη νόμιμη και κανονική τάξη και αναγνωρίσθηκε ως Ποιμενάρχης των Ορθοδόξων της ΠΓΔΜ από τη Σερβική Εκκλησία. Έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν θέλει αν αποκαλείται Αρχιεπίσκοπος «Μακεδονίας» διότι οι Ορθόδοξοι του κράτους του αποτελούνται από πολλές εθνότητες και δεν τους εκφράζει ο όρος «Μακεδονία» . Δηλαδή αρνείται να παίξει τον ρόλο του κρατικού προπαγανδιστή, τον οποίο παίζει με κρατική χρηματοδότηση η σχισματική δήθεν Μακεδονική Εκκλησία στη Διασπορά των Σκοπιανών (ΗΠΑ., Αυστραλία, Καναδάς κ.α). Γι’ αυτήν του την απειθαρχία φυλακίζεται, διώκεται, δικάζεται, συκοφαντείται και προπηλακίζεται επί μία δεκαετία μαζί με τους κληρικούς, τους μοναχούς και το ποίμνιο που τον ακολουθεί. Σήμερα βρίσκεται για τρίτη φορά έγκλειστος σε φυλακή των Σκοπίων. Οι διάφορες οργανώσεις της Ελλάδος, που είναι συνήθως λαλίστατες για τα «καταπιεζόμενα» δικαιώματα υπαρκτών ή ανυπάρκτων μειονοτήτων, τηρούν αιδήμονα σιγήν για τα παθήματα του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη.
Βλέποντας την αυτοδιάλυση του μύθου τους οι εθνικιστές Σκοπιανοί με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι εντείνουν τις λεκτικές επιθέσεις κατά της Ελλάδος και εγκαινιάζουν όλο και περισσότερα αγάλματα στη μνήμη του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Νομίζω ότι τώρα που σταθεροποιήθηκε η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας καλό θα ήταν να σκεφθούμε την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Ήδη οι Σκοπιανοί την έχουν κουρελιάσει με τις διεκδικήσεις τους, την χρησιμοποίησαν άλλωστε για να μας εγκαλέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο δεδομένου ότι από την ημέρα της επισήμου καταγγελίας η Συμφωνία θα διαρκέσει επί ένα ακόμη χρόνο και μετά θα λήξει. Για να μην έχουμε, όμως, μόνο αμυντική διπλωματία καλό θα ήταν να αντεπιτεθούμε στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θέτοντας θέμα ελληνικής μειονότητας στη ΦΥΡΟΜ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου