- «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».Τις αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Ιπποκράτης. - «Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει και το πικρό και το αλμυρό, το γλυκό, το ξινό, το στυφό και το άνοστο και τα συστατικά αυτά όταν αναμειγνύονται και ενώνονται μεταξύ τους, ούτε φαίνονται ούτε βλάπτουν τον άνθρωπο. Όταν όμως κάποιο απ’ όλα διαχωριστεί και μείνει μόνο του τότε φαίνεται να προκαλεί βλάβη» .
Το συκώτι θέλει πικρά για να λειτουργήσει. Η χολή που παράγεται στο συκώτι είναι πικρή. Πως λοιπόν θα έχουμε παραγωγή πρώτης ποιότητας χολής, να διαλύει τα λίπη, αν δεν τρώμε πικρά;
Τροφοδοτώντας με ζάχαρη το συκώτι δεν παράγουμε πικρή χολή.
Το συκώτι είναι για τον καρκίνο , ότι η καρδιά για το κυκλοφορικό.
Το συκώτι είναι το κέντρο.
Δυνατό συκώτι διώχνει τον καρκίνο.
2) έλλειψη οξυγόνου,
3) χαμηλό (όξινο) ΡΗ.
Η τριάδα των χαρακτηριστικών των καρκινικών κυττάρων.
Το ΡΗ το ισορροπεί το ασβέστιο η βιταμίνη D, το μαγνήσιο, το κάλιο, το βόριο.
Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ενώσουν την αρχή με το τέλος γι αυτό πεθαίνουν. Δεν εννοούν οι φιλόσοφοι, την βρεφική με την ηλικία του γήρατος, όπως αφελώς ισχυρίζονται κάποιοι. Αυτό ανήκει στον γραμμικό χρόνο. Ο λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν είναι γιατί δεν μπορούν να μαζέψουν ενώσουν, όλα τα παράλληλα κομμάτια της ψυχής τους. Για να μπορέσουν να φύγουν έξω από την φούσκα της δημιουργίας, της ύλης, στην Αθανασία. Αυτό περιγράφεται πολύ όμορφα στο Ονειρικό Διήγημα του Χ. Φ. Λαβκραφτ, “Το Ασημένιο Κλειδί”, “Μέσα από τις Πύλες του Ασημένιου Κλειδιού” .
Ο Αλκµαίων ο Κροτωνιάτης, ήταν γιος του Πειρίθου και πιθανόν, αμφισβητείται έντονα, μαθητής του Πυθαγόρα. Η περίοδος της μεγάλης ακμής του συµπίπτει µε το τέλος του 6ου και τις αρχές του 5ου αιώνα π.κ.ε., στην περιοχή της Κάτω Ιταλίας. Υπήρξε μεγάλος γιατρός φυσικός, φιλόσοφος και θεωρείται πατέρας της επιστημονικής ιατρικής, αφού πρώτος ασχολήθηκεµε την πειραματική έρευνα και την χειρουργική στο ανθρώπινο σώμα.
Θέλοντας ο φιλόσοφος να δείξει τον περιορισμένο ορίζοντα της ανθρώπινης γνώσης παρατηρεί από την αρχή του βιβλίου του πως, ενώ οι θεοί έχουν ξεκάθαρη γνώση για τον αφανή και φανερό κόσμο, οι άνθρωποι μπορούν μόνο συμπεράσματα να συνάγουν από τις παρατηρήσεις τους. (Ηράκλειτος). Η διδασκαλία του περιοριζόταν, καθώς φαίνεται, στην περιοχή της ιατρικής, της φυσιολογίας και της ψυχολογίας.)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου