Σε… μόνιμο θέμα του μηνός Σεπτεμβρίου, έχει μεταβληθεί πλέον το ζήτημα των δημοτικών παιδικών σταθμών ανά την επικράτεια και το δράμα των νεαρών ζευγαριών Ελλήνων, που δεν μπορούν να εγγράψουν τα παιδιά τους σε αυτούς. Γιατί; Μα γιατί τις θέσεις τους παίρνουν παιδιά αλλοδαπών, που παρουσιάζουν πολύ χαμηλότερο εισόδημα, επειδή όπως γίνεται συνήθως στην χώρα μας, δουλεύουν “μαύρα”.
Αυτήν ακριβώς την κατάσταση, καταγγέλλει με ερώτησή του στην Βουλή, ο βουλευτής Μαγνησίας του ΛΑΟΣ Παύλος Μαρκάκης. Συγκεκριμένα σημειώνει ότι, σε πολλούς δήμους της χώρας, μεταξύ αυτών και στο Δήμο Βόλου, γονείς που ήθελαν να εγγράψουν τα παιδιά τους στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, υπέστησαν μεγάλη ταλαιπωρία, μη γνωρίζοντας, έως και την τελευταία στιγμή σχεδόν, εάν θα συμμετείχαν τα παιδιά τους σε αυτή τη δομή. Ο λόγος που επικαλούνταν οι διοικήσεις των δημοτικών παιδικών σταθμών, ήταν η πληθώρα των αιτημάτων που, σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού, καθιστούσαν δύσκολη την ικανοποίηση όλων.
Από ποιούς ήταν οι “πολλές αιτήσεις”, αφού η χώρα μας μαστίζεται από υπογεννητικότητα, σε τόσο μάλιστα τραγικό βαθμό που ο πληθυσμός της παρουσίασε μείωση, για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία της; Το δείχνει ο βουλευτής, όταν συγκεκριμενοποιεί το ερώτημά του, προς την κ. Διαμαντοπούλου, καθώς ζητά να ενημερωθεί συγκεκριμένα για τους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Βόλου, για το πόσα παιδιά Ελλήνων και πόσα παιδιά αλλοδαπούν φοιτούν. Αλλά και με ποιά κριτήρια έγινε η επιλογή και το ποσοστό των συμμετεχόντων. Ενώ επιπλέον ρωτά πόσα παιδάκια φοιτούν χωρίς οι γονείς τους να πληρώνουν το παραμικρό ποσό “χωρίς πληρωμή τροφείων” δηλαδή και πόσα από αυτά ανήκουν σε ελληνικές οικογένειες και πόσα σε αλλοδαπές.
Πέρυσι, αντίστοιχη ερώτηση είχε κάνει και ο Θάνος Πλεύρης, για την Αθήνα. Τότε, το υπουργείο Εσωτερικών αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι το 25% σχεδόν των παιδιών που φιλοξενήθηκαν στους παιδικούς σταθμούς, είναι παιδιά αλλοδαπών, κατά την χρονική περίοδο 2009-2010. Και για να είμαστε ακριβείς στους αριθμούς μας μιλάμε για 3989 παιδιά Ελλήνων πολιτών και 1412 παιδιά αλλοδαπών.
Για να αιτιολογήσει αυτό τον αριθμό, το υπουργείο αναφέρεται στο σύνταγμα, το οποίο προστατεύει την οικογένεια αλλά και την παιδική ηλικία καθώς και διάφορα άλλα άρθρα και διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας. Το ερώτημα παραμένει όμως το ίδιο. Είναι δυνατόν μια χώρα σαν την Ελλάδα, καθημαγμένη από την οικονομική κρίση, που δημιουργεί μύρια όσα προβλήματα και με ένα τρομερό πρόβλημα υπογεννητικότητας να προσπαθεί να “ σώσει” όλο τον κόσμο;
Γιατί αυτό ακριβώς γίνεται όταν το 25% των οιωνδήποτε υποδομών του κράτους χρησιμοποιείται από αλλοδαπούς. Τόσο στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στο σύστημα υγείας στα πάντα, το 25% των χρημάτων που πληρώνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι σε αυτό το σπάταλο κράτος, πηγαίνει για την εξυπηρέτηση των αναγκών των αλλοδαπών. Λόγω αυτού του ποσοστού, ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων πολιτών, των οποίων τα παιδιά δεν γίνονται δεκτά στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, αναγκάζονται να αναλαμβάνουν έξοδα 500-600 ή και 700 ευρώ τον μήνα, για να πληρώνουν κάποια γυναίκα μεγάλης ηλικίας να κάθεται σπίτι της. Δεν θα είχε κανείς πρόβλημα, αν φιλοξενούνταν και τα παιδιά των αλλοδαπών, αφού όμως είχαν καλυφθεί πρώτα οι ανάγκες των ελληνικών οικογενειών.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου