ΔΕΝ ΠΛΕΡΩΝΩ ΔΕΝ ΠΛΕΡΩΝΩ

Read More

ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΝΕΙΣ.............

Στην αναγνώριση γλωσσικών μειονοτήτων προχωρά έμμεσα η ελληνική κυβέρνηση σύμφωνα με την απάντηση που έδωσε το υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων σε ερώτηση που πραγματοποίησε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος με θέμα «Με ποιο ακριβώς σκεπτικό, ο κ Πρωθυπουργός εξήγγειλε στη Θράκη μας ότι οι εξετάσεις των υποψήφιων οδηγών, θα γίνονται στην τουρκική γλώσσα;».

Πιο συγκεκριμένα στα μέσα Φεβρουαρίου ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφτηκε τα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης όπου και ανήγγειλε την εξέταση των υποψηφίων οδηγών που δεν ομιλούν καλά τα ελληνικά στην τουρκική-μητρική τους γλώσσα. Η δήλωση αυτή προκάλεσε αρχικά σύγχυση διότι η μητρική γλώσσα των Πομάκων είναι τα Πομακικά και όχι τα τουρκικά.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήρθε από το υπουργείο κατόπιν της ερώτησης που κατέθεσε ο βουλευτής. Σύμφωνα με την απάντηση του υπουργείου «Το Υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων με σκοπό τη διευκόλυνση όσων δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και για να μπορούν να δίνουν (θεωρητικές) εξετάσεις σε γλώσσα που κατανοούν εφαρμόζει σύστημα θεωρητικών εξετάσεων σε αγγλικά, αλβανικά και ρωσικά. Στο πλαίσιο αναθεωρήσεως της διαδικασίας χορήγησης διπλωμάτων οδήγησης εξετάζεται η επέκταση του συστήματος στην αραβική στη γαλλική και στη τουρκική γλώσσα κυρίως για τη χρήση του οπτικοακουστικού υλικού.»

Με απλά λόγια η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά αναγνωρίζει την ύπαρξη γλωσσικών μειονοτήτων στην Ελλάδα, αφού όργανα του ελληνικού κράτους θα αποδέχονται να συνδιαλέγονται με τον πλέον επίσημο τρόπο σε γλώσσες εκτός της ελληνικής. Από αυτή την απόφαση θα μπορούσαν να προκύψουν σειρά προβλημάτων που προφανώς οι εμπνευστές της δεν έχουν υπολογίσει. Πρώτα από όλα δημιουργείται μία νέα κατάσταση, αυτή της υποχώρησης της ελληνικής πολιτείας όσον αφορά την γλώσσα την οποία αλλοδαπά άτομα ή πολίτες της θα μπορούν να χρησιμοποιούν για να φέρουν εις πέρας μία συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Δεύτερο ποιός θα εμποδίσει στο μέλλον άτομα που ομιλούν την αγγλική, την αλβανική, τη γαλλική, την αραβική, τη ρωσική και την τουρκική γλώσσα να ζητήσουν την επέκταση αυτού του μέτρου και σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου εκτός από την διαδικασία χορήγησης διπλωμάτων οδήγησης. Έχει κανείς υπολογίσει αυτή την πιθανότητα, τις δυσκολίες εφαρμογής αυτού του μέτρου και το κόστος εφαρμογής του.

Τρίτον ποιός θα μπορούσε να εμποδίσει αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα και ομιλούν άλλη γλώσσα εκτός από τις προαναφερθείσες, να διεκδικήσουν και αυτοί την εφαρμογή του μέτρου και για αυτούς. Δηλαδή ποιός θα μπορούσε να αρνηθεί μετά την εφαρμογή αυτού του μέτρου το αίτημα της πακιστανικής ή της αφγανικής κοινότητας ή της νιγηριανής κοινότητας να χρησιμοποιούνται από το ελληνικό Δημόσιο και οι γλώσσες τους.

Τέταρτο δυστυχώς με την απόφαση αυτή οδηγούμε του Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας, αφού ουσιαστικά ακόμα και σε αυτούς που δεν ομιλούν ελληνικά καλά (κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας) τους δίνουμε ως εναλλακτική λύση τα … τούρκικα

Και τέλος με ποιο τρόπο προσδοκούμε ως πολιτεία να εντάξουμε τους αλλοδαπούς στην ελληνική κοινωνία όταν ανοίγουμε το «παραθυράκι» για την διαφοροποίηση τους από τους υπολοίπους συμπολίτες τους, όταν το ελληνικό κράτος επιβραβεύει την ομαδοποίηση τους σε συγκεκριμένες εθνικές ή γλωσσικές κοινότητες.

Άραγε όταν οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν νόμιμα ως μετανάστες στην Αμερική και στην Αυστραλία και έγιναν πολίτες αυτών των δύο χωρών οι εκεί αρχές ενέταξαν την γλώσσα τους στα πλαίσια της επίσημη λειτουργίας των οργάνων του κράτους. Δηλαδή με απλά λόγια οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και την Αυστραλία έδωσαν εξετάσεις στα ελληνικα για να λάβουν το δίπλωμα οδήγησης. Από όσο γνωρίζουμε όχι.

Επομένως μήπως είμαστε λίγο πιο τολμηροί και μάλλον προσπαθούμε να φανούμε Βασιλικότεροι του Βασιλέως φοβούμενοι ότι δεν θα μας αποκαλέσουν προοδευτικούς. Μήπως χάνουμε την ουσία και εισερχόμαστε σε επικίνδυνες ατραπούς για την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια των πολιτών μόνο και μόνο επειδή θέλουμε ως κράτος να φανούμε προοδευτικό και σύγχρονο με βάση μία θεώρηση που ήδη έχει εγκαταλειφτεί από τις περισσότερες χώρες της ΕΕ .

Read More

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Με πόνο ψυχής αντίκρυσαν οι Έλληνες των Ιεροσολύμων, αλλά και οι επισκέπτες στους Αγίους Τόπους την αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων χωρίς την ελληνική σημαία. Για 2.000 χρόνια κυμάτιζε η γαλανόλευκη δίπλα σε αυτήν του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου, μέσα κι έξω από αυτό, ακόμα και τις δύσκολες ώρες για τον Ελληνισμό. Λίγο πριν την 25η Μαρτίου όμως η ελληνική σημαία δεν ξανατοποθετήθηκε μετά από εντολή του Έλληνα Πατριάρχη, Θεόφιλου. Παρά τις αντιδράσεις κάποιων από τους ιεράρχες, το σχέδιο να μην υπάρχει κανένα ελληνικό διακριτικό στο Πατριαρχείο έχει αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή γεγονός που έχει πανικοβάλλει και ανησυχήσει όλους όσοι ζουν ή επισκέπτονται την περιοχή.

Αίθουσα του θρόνου
Πριν εξαφανιστεί η ελληνική σημαία μάλιστα από την αίθουσα του θρόνου του ελληνικού Πατριαρχείου είχε αρχίσει ήδη να διαδίδεται ότι ο Έλληνας Πατριάρχης συζητούσε έντονα να προβεί σε αυτήν την ενέργεια.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Πατριαρχείου, ο Ιεροσολύμων μάλιστα είχε σημειώσει ότι προσπαθεί να μην ξεσηκώνει αντιδράσεις από επισκέπτες άλλων ορθοδόξων εκκλησιών, ούτε να δημιουργεί προκλήσεις με αποτέλεσμα να σκέφτεται σοβαρά να κατεβάσει την ελληνική σημαία από τα προσκυνήματα. Σύμφωνα με την ίδια συνέντευξη ο Θεόφιλος είχε τονίσει ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων πρέπει να είναι το πατριαρχείο όλων των Ορθοδόξων και όχι μόνο των Ελλήνων, άρα η ελληνική σημαία είναι πρόκληση.
Πληροφορίες μάλιστα λένε ότι γίνονται διερευνητικές συζητήσεις προς τους ηγούμενους των μοναστηριών που ανήκουν στο Πατριαρχείο και βρίσκονται έξω από τα Ιεροσόλυμα στις πιο δύσβατες περιοχές να κατεβάσουν κι εκείνοι την ελληνική σημαία για τους ίδιους λόγους. Όμως η αντίδραση των μοναχών ήταν αρνητική απέναντι σε αυτήν την πρόταση και προς το παρόν δεν έχει υπάρξει μια τέτοια αλλαγή . Πάντως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ πολλοί είναι οι πατέρες που εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από όλες αυτές τις αλλαγές που φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί και να στοιχίσει την ελληνικότητα του Πατριαρχείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών στην Αγία Γη ανήκει στους Ρώσους και ότι οι Έλληνες Πατέρες λιγοστεύουν όλο και πιο πολύ σε αντίθεση με τους άραβες Ορθόδοξους που πληθαίνουν και μάλιστα έχουν επίσημα πια παρουσία στις λειτουργίες που μέχρι πρόσφατα γινόταν από έλληνες πατέρες.
Την ίδια ώρα οι λιγοστοί Αγιοταφίτες μοναχοί και πατέρες εκπέμπουν sos για την λειψανδρία που μαστίζει το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετοί πατέρες να υπηρετήσουν τα βασικά προσκυνήματα δημιουργώντας προβλήματα ακόμη και στις ακολουθίες που τελούνται στον Πανάγιο Τάφο.

Read More

ΣΟΛΩΝ 639-559 Π.Χ

Ο Σόλων (περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Εξηκεστίδης· αυτός φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιού του.

Όταν ο Σόλων έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών. Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του.
Ἄρχεσθαι μαθών, ἄρχειν ἐπιστήσῃ.
Ἂν μάθεις πρῶτα νὰ κυβερνᾶσαι, θὰ μάθεις καὶ νὰ κυβερνᾷς.


Μετριώτερον ἄρχοντα ποιεῖ καὶ τύραννον ἐπιεικέστερον ὁ πείθων ὡς ἄμεινον εἴη τὸ μὴ ἄρχειν ἢ τὸ ἄρχειν.
Μετριοπαθέστερο κάνει τὸν ἄρχοντα καὶ ἐπιεικέστερο τὸν τύραννο, ἐκεῖνος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς πείσει ὅτι προτιμότερο θὰ ἦταν νὰ μὴν κυβερνοῦν παρὰ νὰ κυβερνοῦν.


Ἀνδρῶν δ᾿ ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται.
Ἡ πατρίδα ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἄνδρες καταστρέφεται.


Ὁ τῶν περισσῶν ζῆλος, εὐθὺς ἀκολουθεῖ καὶ συνοικίζεται τῇ χρείᾳ τῶν ἀναγκαίων.
Ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία για τὴν ἀποκτήση περιττῶν πραγμάτων, ἀκολουθεῖ εὐθὺς ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποκτήση τῶν ἀναγκαίων.


Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε.
Κανένα νὰ μὴν καλοτυχίζεις πρὶν νὰ δεῖς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.


Χρῲ τοῖς Θεοῖς.
Νὰ χρησιμοποιεῖς (ἐπικαλεῖσαι) τοὺς θεούς.


Πάντη δ᾿ ἀθανάτων ἀφανὴς νόος ἀνθρώποισιν.
Ἡ σκέψη τῶν ἀθανάτων θεῶν εἶναι ἀνεξερεύνητη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.


Τὸ Θεῖον φθονερὸν καὶ ταραχῶδες.
Οἱ Θεοὶ εἶναι γεμάτοι φθόνο καὶ δημιουργοῦν ταραχές.


Τὸν λόγον εἴδωλον εἶναι τῶν ἔργων.
Ὁ λόγος εἶναι ἡ εἰκόνα τῶν ἔργων.


Ὅσον ἐν πολέμῳ δύναται σίδηρος τοσοῦτον ἐν πολιτείᾳ λόγος εὖ ἔχων ἰσχύει.
Ὅση δύναμη ἔχει στον πόλεμο ὁ σίδηρος, ἄλλη τόση δύναμη ἔχει στην Πολιτεία ὁ λόγος.


Τοῖς σεαυτοῦ πρᾶος ἴσθι.
Στοὺς δικούς σου ἀνθρώπους νὰ εἶσαι πρᾶος.


Γηράσκων δ᾿ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.
Γηράσκω συνεχῶς καὶ πάντοτε μαθαίνοντας.


Τὰ σπουδαῖα μελέτα.
Νὰ μελετᾷς ὅ,τι ἀξίζει νὰ μελετηθεῖ.


Ἔργασιν ἐν μεγάλοις, πᾶσιν ᾄδειν χαλεπόν.
Σὲ μεγάλα ἔργα εἶναι δύσκολο νὰ εἶναι ὅλοι εὐχαριστημένοι.


Συμβούλευε μὴ τὰ ἥδιστα, ἀλλὰ τὰ βέλτιστα.
Νὰ συμβουλεύεις ὄχι τὰ πιὸ εὐχάριστα, ἀλλὰ τὰ πιὸ ὠφέλιμα.


Φίλους μὴ ταχὺ κτῷ, οὖς δ᾿ ἂν κτήσῃ, μὴ ταχὺ ἀποδοκίμαζε.
Φίλους νὰ μὴν ἀποκτᾶς σύντομα, ἐκείνους ὅμως ποὺ θὰ ἀποκτήσεις νὰ μὴν τοὺς ἀποδοκιμάζεις εὔκολα.


Μὴ ψεύδου, ἀλλ᾿ ἀλήθευε.
Νὰ μὴν λες ψεύδη, ἀλλὰ τὴν ἀλήθεια.

Read More

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ.......

Με αφορμή την καθυστέρηση, από την νέα δημοτική αρχή, της τοποθέτησης, στην πλατεία Κοτζιά, του «Έφιππου Ανδριάντα» του Μεγ. Αλεξάνδρου, που αποτελεί δωρεά του σπουδαίου Έλληνα γλύπτη, Γιάννη Παππά, ο επικεφαλής του συνδυασμού «Αθήνα, Πόλη της Ζωής μας», Νικήτας Κακλαμάνης, σχολίασε καυστικά:

«Η αδυναμία του κ. Γιώργου Καμίνη, στους πρώτους μήνες της θητείας του στον δημαρχιακό θώκο, να διαχειριστεί κρίσεις (Υπατία, συμβασιούχοι) είναι γνωστή σε όλους.

Επίσης γνωστή είναι και η ηθελημένη κωλυσιεργία του νέου δημάρχου να πάρει θέση σε φλέγοντα ζητήματα της Αθήνας (Διπλή Ανάπλαση, Τζαμί).

Αυτό, όμως, που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι η παντελής ανικανότητα της νέας δημοτικής αρχής να χειριστεί ακόμα και απλά θέματα, όπως η περίπτωση της τοποθέτησης του «Έφιππου Ανδριάντα» του Μεγ. Αλεξάνδρου, στην πλατεία Κοτζιά.

Χωρίς ουσιαστική δικαιολογία, ο κ. Καμίνης και οι συνεργάτες του έχουν αναβάλει, ήδη, δύο φορές, στην αρμόδια Επιτροπή του Δήμου τη συζήτηση και την τελική έγκριση της τοποθέτησης του έργου, με κίνδυνο η πόλη μας να κινδυνεύει να χάσει το έργο του διάσημου Έλληνα γλύπτη Γιάννη Παππά, καθώς ο υιός του, Αλ. Παππάς, ενδεχομένως να το δωρίσει στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Η απόφαση για την τοποθέτηση του ανδριάντα είχε ληφθεί με γνώμονα το σεβασμό στο πρόσωπο του περίφημου γλύπτη και στην ιστορία του Μεγ. Αλεξάνδρου.

Εάν ο κ. Καμίνης έχει διαφορετική άποψη για την ιστορία και την παγκοσμιότητα του ρόλου του Μεγ. Αλεξάνδρου θα παρακαλούσα να ενημερώσει σχετικά τον Ελληνικό λαό».

Read More

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Ιπποκράτης1 στο βιβλίο του «Περί φύσιος ανθρώπου»2, αναφέρει:

Αι παχύταται δε των φλεβών ώδε πεφύκασιν· τέσσαρα ζεύγεά έστιν εν τω σώματι, και έν μεν αυτέων από της κεφαλης όπισθεν δια του αυχένος, έξωθεν επί την ράχιν ένθεν τε και ένθεν παρά τα ισχία αφικνέεται και ες τα σκέλεα, έπειτα διά των κνημέων επί των σφυρών τα έξω και ες τους πόδας διήκει. Δει ουν τας φλεβοτομίας τας επί των αλγημάτων των εν τω νώτω και τοίσιν ισχίοισιν από των ιγνύων ποιέεσθαι και από των σφυρών έξωθεν. Αι δ' έτεραι φλέβες εκ της κεφαλής παρά τα ούατα διά του αυχένος, αι σφαγίτιδες καλεόμεναι, έσωθεν παρά την ράχιν εκατέρωθεν φέρουσι παρά τας ψόας ες τους όρχιας και ες τους μηρούς, και διά των ιγνύων εκ του έσωθεν μέρεος, έπειτα διά των κνημέων παρά τα σφυρά τα έσωθεν και ες τους πόδας. Δει ουν τας φλεβοτομίας προς τας οδύνας ποιέεσθαι τας από των ψοών και των ορχίων, από των ιγνύων και από των σφυρών έσωθεν. Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων διά του αυχένος υπό τας ωμοπλάτας, έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά, και η μεν δεξιή αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον σπλήνα και ες τον νεφρόν, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και ες τον νεφρόν, τελευτώσι δε ες τον αρχόν αυταί εκάτεραι. Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών υπό τον αυχένα και τας κληΐδας, έπειτα δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς, έπειτα δε διά των πήχεων επί τους καρπούς και τους δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλιν διά των στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω ες τας ξυγκαμπάς, και διά των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος ες τας μασχάλας, και από των πλευρέων άνωθεν η μεν ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ, έπειτα υπέρ της γαστρός ες αιδίον τελευτώσιν αμφότεραι. Και αι μεν παχέαι των φλεβών ώδε έχουσιν. Εισί δε και από της κοιλίης φλέβες ανά το σώμα πάμπολλαί τε και παντόιαι, και δι' ων η τροφή τω σώματι έρχεται. Φέρουσι δε και από των παχεών φλεβών ες την κοιλίην και ες το άλλο σώμα και από των έξω και από των είσω, και ες αλλήλας διαδιδόασιν αι τε είσωθεν έξω και αι έξωθεν είσω. Τας ουν φλεβοτομιάς δει ποιέεσθαι κατά τουτέους τους λόγους· επιτηδεύειν δε χρη τας τομάς ως προσωτάτω τάμνειν από των χωρίων, ένθα αν αι οδύναι μεμαθήκωσι γίγνεσθαι και το αίμα ξυλλέγεσθαι· ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε μηκέτι ες το αυτό χωρίον ξυλλέγεσθαι.

Συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών. Οι μεγαλύτερες φλέβες έχουν την ακόλουθη διάταξη: υπάρχουν τέσσερα ζεύγη στο σώμα. Το ένα από αυτά τα ζεύγη, έχοντας αφετηρία το πίσω μέρος της κεφαλής, περνάει από τον τράχηλο, διατρέχει αποπίσω τη ράχη και φθάνει από τη δεξιά και αριστερή πλευρά, στα ισχύα και τα σκέλη. Έπειτα περνώντας από τις κνήμες, καταλήγει στα εξωτερικά σφυρά και τους άκρους πόδες. Πρέπει λοιπόν, να κάνουμε τις αφαιμάξεις για τους πόνους της ράχης και των ισχίων στο εξωτερικό μέρος των ιγνύων και των σφυρών. Οι φλέβες του δεύτερου ζεύγους, που λέγονται σφαγίτιδες, φθάνουν από την κεφαλή πλησίον των ώτων, περνούν από τον τράχηλο, διατρέχουν την ράχη από την μια πλευρά και την άλλη και κατευθύνονται κατά μήκος της οσφυϊκής χώρας στους όρχεις και τους μηρούς. Έπειτα, από το εσωτερικό μέρος των ιγνύων και από τις κνήμες, στα έσω σφυρά και τους άκρους πόδες.

Πρέπει, λοιπόν, στους πόνους της μέσης και των όρχεων να κάνουμε τις αφαιμάξεις από την εσωτερική πλευρά των ιγνύων και των σφυρών. Το τρίτο ζεύγος των φλεβών από τους κροτάφους κατευθύνεται, περνώντας από τον τράχηλο, προς τις ωμοπλάτες. Έπειτα φέρεται προς τον πνεύμονα και φθάνει, η φλέβα της δεξιάς πλευράς στα αριστερά, και η φλέβα της αριστερής πλευράς στα δεξιά, ενώ εκείνη της δεξιάς πλευράς κατευθύνεται από τον πνεύμονα στον μαστό, τη σπλήνα και τον νεφρό, κι εκείνη της αριστερής πλευράς κατευθύνεται από τον πνεύμονα προς τον μαστό δεξιά, το συκώτι και τον νεφρό. Η κατάληξη και των δύο αυτών φλεβών είναι ο δακτύλιος. Το τέταρτο ζεύγος κατευθύνεται από το εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής και των ματιών κάτω από τον αυχένα και τις κλείδες, έπειτα από το απάνω μέρος, περνώντας από τους βραχίονες, προς την πτυχή του αγκώνα. Ύστερα, περνώντας από τα αντιβράχια, προς τους καρπούς και τα δάκτυλα. Έπειτα, από τα δάκτυλα, ανεβαίνει προς τις παλάμες των χεριών και τα αναβράχια, στις πτυχές των αγκώνων, από το κάτω μέρος των βραχιόνων προς τις μασχάλες, κι από το απάνω μέρος των πλευρών η μια φλέβα φθάνει στη σπλήνα και η άλλη στο συκώτι, ενώ και οι δύο καταλήγουν, περνώντας από την κοιλιά, στα γεννητικά όργανα. Αυτή είναι η διακλάδωση των μεγάλων φλεβών.

Υπάρχουν επίσης στο σώμα πάμπολλες και ποικιλόμορφες φλέβες με αφετηρία την κοιλιά, που μεταφέρουν την τροφή στον οργανισμό. Η τροφή μεταφέρεται επίσης με τις μεγάλες φλέβες που φθάνουν απομέσα και απέξω στην κοιλιά και το υπόλοιπο σώμα και συγκοινωνούν μεταξύ τους, άλλες από μέσα προς τα έξω και άλλες απέξω προς τα μέσα. Πρέπει, λοιπόν, οι αφαιμάξεις να γίνονται σύμφωνα με αυτές τις προϋποθέσεις. Μα πρέπει να φροντίζει κανείς ώστε να γίνονται αυτές όσο το δυνατό μακρύτερα από το μέρος όπου παρουσιάζονται οι πόνοι συνήθως και όπου συσσωρεύεται το αίμα, γιατί με αυτόν τον τρόπο, η μεταβολή που θα παρουσιαστεί αιφνίδια δεν θα είναι τόσο σημαντική, και, παραβιάζοντας τη συνήθεια, θα εμποδίσετε το αίμα να συγκεντρώνεται στο ίδιο μέρος.

Εμείς θα επιχειρήσουμε διαβάζοντας λέξη-λέξη το αρχαίο κείμενο3 να απεικονίσουμε τα λεγόμενα του Ιπποκράτη.

ΠΡΩΤΟ ΖΕΥΓΟΣ4 ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΩΝ (ΦΛΕΒΩΝ) ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ
«Αι παχύταται δε των φλεβών ώδε πεφύκασιν·
τέσσαρα ζεύγεά έστιν εν τω σώματι, και έν μεν αυτέων
από της κεφαλης όπισθεν δια του αυχένος, έξωθεν επί την
ράχιν ένθεν τε και ένθεν παρά τα ισχία αφικνέεται και ες
τα σκέλεα, έπειτα διά των κνημέων επί των σφυρών τα
έξω και ες τους πόδας διήκει. Δει ουν τας φλεβοτομίας τας
επί των αλγημάτων των εν τω νώτω και τοίσιν ισχίοισιν
από των ιγνύων ποιέεσθαι και από των σφυρών έξωθεν»
Η περιγραφή του πρώτου ζεύγους Μεσημβρινών ξεκινά ως εξής: «...τέσσαρα ζεύγεα εστίν εν τω σώματι, και εν μεν αυτέων απο της κεφαλής όπισθεν δια του αυχένος, έξωθεν επί την ράχιν ένθεν τε και ένθεν παρά τα ισχία αφικνέεται...». Το πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών του Ιπποκράτους ξεκινά «...από της κεφαλής όπισθεν...» και φέρεται «...δια του αυχένος έξωθεν επί την ράχιν ένθεν τε και ένθεν...». Τα στοιχεία τα οποία μας δίδει στις λίγες αυτές γραμμές ο Ιπποκράτης μας επιτρέπουν ναυποθέσουμε ότι το πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών κινείται από το οπίσθιο μέρος της κεφαλής μέχρι τα ισχία, παράλληλα προς την μέση γραμμή (ένθεν τε και ένθεν) ακολουθώντας ουσιαστικά την πορεία του Κινέζικου Μεσημβρινού TAIYANG ΠΟΔΙΟΥ (Π.Μ. Ουροδόχου Κύστης).

Στην συνέχεια το αρχαίο κείμενο αναφέρει: «...παρά τα ισχία αφικνέεται και ες τα σκέλεα, έπειτα δια των κνήμεων επί των σφυρών τα έξω και ες τους πόδας διήκει.». Από την περιγραφή αντιλαμβανόμαστε ότι και μετά τα ισχία ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός συνεχίζει να κινείται στην οπίσθια επιφάνεια του κάτω άκρου, τόσο των μηρών όσο και των κνημών για να καταλήξει στα έξω σφυρά και στην έξω επιφάνεια των άκρων ποδών. Δικαιούμαστε λοιπόν από την περιγραφόμενη πορεία να υποστηρίξουμε ότι και μετά τα ισχία ο περιγραφόμενος Μεσημβρινός ακολουθεί την πορεία του TAIYANG ΠΟΔΙΟΥ.

Το αρχαίο κείμενο ως προς το πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών κλείνει με τα εξής: «Δει ουν τας φλεβοτομίας5 τας επί των αλγημάτων των εν τω νώτω και τοίσιν ισχίοισιν από των ιγνύων ποιέεσθαι και από των σφυρών έξωθεν.». Σε αυτό το κομμάτι ο Ιπποκράτης μας δίνει άλλη μια πληροφορία ως προς την πορεία του πρώτου ζεύγους Μεσημβρινών: ότι διέρχεται από τα ιγνύα (την οπίσθια επιφάνεια των γονάτων) και μάλιστα από την εξωτερική πλευρά αυτών. Πέρα όμως από την λεπτομέρεια αυτή, ως προς την πορεία του πρώτου ζεύγους Μεσημβρινών, σ' αυτό το σύντομο απόσπασμα ο Ιπποκράτης περιγράφει μια θεραπευτική μέθοδο. Περιγράφει μια θεραπευτική τεχνική. Η θεραπευτική τεχνική που περιγράφει στηρίζεται κατ' αρχάς στην πορεία αυτού του πρώτου ζεύγους Μεσημβρινών. Άρα, οι Αρχαίοι Έλληνες, όχι μόνο γνώριζαν θεωρητικά αλλά και εφάρμοζαν πρακτικά μια θεραπευτική τεχνική που στηρίζονταν σε πορείες των δικών τους Μεσημβρινών.
Άρα, η ανάλυση των Μεσημβρινών του Ιπποκράτους δεν γίνεται για θεωρητικούς λόγους, αλλά για να εκπαιδευτούν κάποιοι (οι μαθητές, «...ποιέεσθαι...») στην θεραπευτική τεχνική αυτή, την οποία ο Ιπποκράτης ονομάζει φλεβοτομία.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από αυτήν εδώ την περιγραφή είναι ότι η επέμβαση που ο Ιπποκράτης ονομάζει φλεβοτομία, γίνεται σε άλλες από
τις περιοχές που πάσχουν (για τους πόνους της μέσης και των ισχίων επεμβαίνουμε στην εξωτερική πλευρά των ιγνύων και στα έξω σφυρά)6.

Τα δυο αυτά στοιχεία σε συνδυασμό με την ίδια την τεχνική που προτείνει, την οποία ονομάζει φλεβοτομία και η οποία μας επιτρέπει να υποθέσουμε από το όνομα ότι απαιτεί την χρήση αιχμηρού εργαλείου, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ιπποκράτης γνώριζε, εφάρμοζε και δίδασκε μια θεραπευτική τεχνική παρόμοια, αν όχι ταυτόσημη με τον Κινέζικο Βελονισμό7.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΩΝ (ΦΛΕΒΩΝ) ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ.«Αι δ' έτεραι φλέβες εκ της κεφαλής παρά τα ούατα διά του
αυχένος, αι σφαγίτιδες καλεόμεναι, έσωθεν παρά την ράχιν
εκατέρωθεν φέρουσι παρά τας ψόας ες τους όρχιας και
ες τους μηρούς, και διά των ιγνύων εκ του έσωθεν μέρεος,
έπειτα διά των κνημέων παρά τα σφυρά τα έσωθεν και ες
τους πόδας. Δει ουν τας φλεβοτομίας προς τας οδύνας
ποιέεσθαι τας από των ψοών και των ορχίων, από των
ιγνύων και από των σφυρών έσωθεν»

Η περιγραφή του δεύτερου ζεύγους των Μεσημβρινών ξεκινά με την φράση: «...εκ της κεφαλής παρά τα ούατα δια του αυχένος...». Από την περιγραφή αυτή γίνεται φανερό ότι το δεύτερο ζεύγος Μεσημβρινών του Ιπποκράτη ξεκινά από την κεφαλή. Η επισήμανση «...παρά τα ούατα...» μας υποχρεώνει να υποθέσουμε, λόγω του όρου «...παρά...» και λόγω της καμπυλότητας των αυτιών ότι το ζεύγος αυτό καμπυλώνει γύρω από τα αυτιά. Το κάτωθι χωρίο περιέχεται στο Ιπποκρατικό βιβλίο «περί Γονής» στην 2η παράγραφο: «Οκόσοι δε παρ' ους τετμημένοι εισίν, ούτοι λαγνεύουσι και αφιάσιν, ολίγον δε και ασθενές και άγονον». Δηλαδή, όσοι έχουν υποστεί τομή παρά των αυτιών, συνουσιάζονται και εκσπερματώνουν, αλλά η εκσπερμάτιση είναι λιγοστή, ασθενής και στείρα. (παρακάτω αναφέρεται ότι ο Μεσημβρινός περνά από τους όρχεις και είναι ο μοναδικός από τους τέσσερις για τον οποίο αναφέρεται άμεσα σύνδεση με τους όρχεις).

Στην συνέχεια αναφέρεται «...δια του αυχένος...». Στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα ο όρος αυχένας περιγράφει την οπίσθια επιφάνεια του λαιμού πέριξ της αυχενικής μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης. Δεν γνωρίζουμε όμως αν από τον Ιπποκράτη ο όρος αυχένας συμπεριλαμβάνει και την πλάγια ή πρόσθια επιφάνεια του λαιμού. Η ιδέα ότι ο Μεσημβρινός δεν περνά από την οπίσθια επιφάνεια του λαιμού αλλά από μια περιοχή του λαιμού πιο προσθιοπλάγια, ενισχύεται και από το όνομα του ζευγαριού αυτών των Μεσημβρινών που ο Ιπποκράτης ονομάζει σφαγίτιδες. Η σφαγή βρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του λαιμού, στο όριο ανάμεσα στον λαιμό και το θώρακα, στην βάση της λαβής του στέρνου.

Στην συνέχεια αναφέρεται «...έσωθεν παρά την ράχιν εκατέρωθεν φέρουσι παρά τους ψόας ες τους όρχιας...». Μετά τον λαιμό-τράχηλο ο Μεσημβρινός κατέρχεται «...έσωθεν παρά την ράχιν...», σε αντίθεση με το πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών το οποίο κατέρχεται «....έξωθεν επί την ράχιν»8. Σε αυτή την αναφορά μας επιτρέπεται πάλι να υποθέσουμε ότι ο Μεσημβρινός κατέρχεται ακολουθώντας την προσθιοπλάγια επιφάνεια του τραχήλου, στην προσθιοπλάγια και όχι οπίσθια επιφάνεια της ράχης, στο όριο ανάμεσα στην πρόσθια και την οπίσθια επιφάνεια του κορμού.
Το κείμενο συνεχίζει και ο Ιπποκράτης αναφέρει «...εκατέρωθεν φέρουσι παρά τους ψόας...». Η λέξη «...εκατέρωθεν...» επιβεβαιώνει την ιδέα ότι μιλάμε για ζεύγος Μεσημβρινών που αναπτύσσονται στην δεξιά και αριστερή πλευρά του σώματος. Οι ψόες είναι δυο μεγάλες μυϊκές ομάδες, οι οποίες εκφύονται από τους οσφυϊκούς σπονδύλους και καταφύονται στον ελάσσονα τροχαντήρα του μηριαίου οστού. Οι μύες αυτοί αφορίζουν την οπίσθια κοιλιακή χώρα (κατ' επέκταση συνδέονται και με την οσφυϊκή χώρα και τους Νεφρούς.)
Ένα σημείο βελονισμού το οποίο επηρεάζει άμεσα την περιοχή των ψοών είναι το JINGMEN 25 Χ.Κ., σημείο Mu των Νεφρών, γιατί όντως από την περιοχή αυτή έχουμε πρόσβαση στα Νεφρά. Μετά τους ψόας ο Μεσημβρινός καταλήγει «...ες τους όρχιας...», δηλαδή στα εξωτερικά γεννητικά όργανα.
Από την μέχρι αυτού του σημείου, δηλαδή των γεννητικών οργάνων, πορεία του Μεσημβρινού θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το δεύτερο ζεύγος Μεσημβρινών του Ιπποκράτη ακολουθεί την πορεία του SHAOYANG ΠΟΔΙΟΥ (Π.Μ. Χοληδόχου Κύστης).

Από τα γεννητικά όργανα και μετά όμως, ο περιγραφόμενος από τον Ιπποκράτη Μεσημβρινός ακολουθεί διαφορετική πορεία από τον SHAOYANG ΠΟΔΙΟΥ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Διδασκάλου «...και ες τους μηρούς, και δια των ιγνύων εκ του έσωθεν μέρεος, έπειτα δια των κνημέων παρά τα σφυρά τα έσωθεν και ες τους πόδας.». Από τα γεννητικά όργανα και μετά ο δεύτερος Μεσημβρινός ακολουθεί την πορεία της έσω επιφάνειας του μηρού, των ιγνύων, της κνήμης, του έσω σφυρού μέχρι τα μεγάλα δάκτυλα του άκρου πόδα. Η πορεία αυτή είναι αναμενόμενη γιατί πραγματικά και κάθε άνθρωπος στο σώμα του το νιώθει, ότι η εσωτερική πλευρά των ποδιών επηρεάζει περισσότερο τα γεννητικά όργανα. Εξ' άλλου και οι Κινέζοι, οι οποίοι στην εσωτερική πλευρά των ποδιών αποδίδουν τρεις yin Μεσημβρινούς (TAIYIN, JUEYIN, SHAOYIN - από τον TAIYIN περνά ο τενοντομυϊκός από τα γεννητικά όργανα) τους κατευθύνουν και τους τρεις στα γεννητικά όργανα.
Από την ανάλυση του δεύτερου ζεύγους Μεσημβρινών του Ιπποκράτη μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ως προς την σχέση τους με τους Κινέζικους Μεσημβρινούς, ισχύουν τα εξής: Ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός από το κεφάλι μέχρι τα γεννητικά όργανα ταιριάζει με τον SHAOYANG ΠΟΔΙΟΥ, ενώ από τα γεννητικά όργανα μέχρι τα εσωτερικά ακροδάκτυλα ταιριάζει με τους τρεις yin Μεσημβρινούς του ποδιού: TAIYIN, JUEYIN, SHAOYIN.

Το κείμενο για το δεύτερο ζεύγος Μεσημβρινών κλείνει ως εξής: «Δει ουν τας φλεβοτομίας προς τας οδύνας ποιέεσθαι τας από των ψοών και των όρχεων, από των ιγνύων και από των σφυρών έσωθεν». Κατά αντίστοιχο τρόπο με το προηγούμενο ζεύγος Μεσημβρινών και εδώ ο Ιπποκράτης περιγράφει την θεραπευτική τεχνική του βελονισμού. Προτείνει για τα προβλήματα και τους πόνους των γεννητικών οργάνων και των ψοών (μάλλον προσθιοπλάγια κοιλιακή χώρα και Νεφροί) να καταφεύγει κανείς στην χρήση σημείων ή περιοχών βελονισμού (φλεβοτομίας) στην εσωτερική πλευρά των ιγνύων και στα έσω σφυρά.

Στα πλαίσια της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής και του Βελονισμού εφαρμόζονται ακριβώς οι ίδιες αρχές, ιδιαίτερα ως προς την αντιμετώπιση προβλημάτων στα γεννητικά όργανα (βλέπε YINGGU 10N., LIGOU 5H.) και τα Νεφρά.

ΤΡΙΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΩΝ (ΦΛΕΒΩΝ) ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ.«Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων διά του αυχένος
υπό τας ωμοπλάτας, έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα
και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά,
η δε από των αριστερών ες τα δεξιά, και η μεν δεξιή
αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον
σπλήνα και ες τον νεφρόν, η δε από των αριστερών ες τα
δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και
ες τον νεφρόν, τελευτώσι δε ες τον αρχόν αυταί εκάτεραι»

Η περιγραφή του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών ξεκινά«...Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων δια του αυχένος υπό τας ωμοπλάτας...». Είναι ξεκάθαρο από την περιγραφή ότι ο Μεσημβρινός ξεκινά από αυτό που ονομάζουμε κροτάφους. Η περιοχή των κροτάφων είναι ηπεριοχή του κρανίου που βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια και στα αυτιά. Θεωρούμε ότη εκκίνηση του Μεσημβρινού γίνεται στο κέντρο αυτής της περιοχής, στην οποία βρίσκεται το κινητικό σημείο του κροταφίτη μυ ή σύμφωνα με τους Κινέζους το σημείο TAIYANG.

Στην συνέχεια ο Μεσημβρινός κυλά από το κεφάλι προς τον κορμό «...δια του αυχένος...», όπως άλλωστε και οι δύο προηγούμενοι. Αυτή την φορά όμως υποθέτουμε ότι ο Μεσημβρινός θα κινηθεί μπροστά από τα αυτιά γιατί στον προηγούμενο ο οποίος ακολουθεί την καμπυλότητα των αυτιών διευκρινίζεται «...παρά τα ούατα...». Σ' αυτόν τον Μεσημβρινό δεν υπάρχει τέτοιου είδους επισήμανση. Άρα, πορεύεται πρόσθια από τα αυτιά και οπισθοπλάγια κατά μήκος του αυχένα, ώστε να του επιτραπεί να οδηγηθεί «...υπό τας ωμοπλάτας...».

Η περιγραφή «...υπό τας ωμοπλάτας...», σε συνδυασμό με την περαιτέρω πορεία του Μεσημβρινού διαμέσου των Πνευμόνων, άρα στο εσωτερικό πλέον του κορμού, μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι από την άνω περιοχή των ωμοπλατών, ίσως εκεί όπου βρίσκεται το JIANJING 21 Χ.Κ. (που έχει κατεξοχήν καθοδική ενέργεια δράσης στο σώμα), ο Μεσημβρινός εισέρχεται στο εσωτερικό του κορμού. Περνά δε από την, υπό των ωμοπλατών, επιφάνεια η οποία είναι η πρόσθια επιφάνεια των ωμοπλατών και ταυτόχρονα η οπίσθια επιφάνεια των Πνευμόνων.

Στην συνέχεια το κείμενο αναφέρει «...έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά...». Σ' αυτό το απόσπασμα υπάρχουν δυο καινούργια στοιχεία. Πρώτον το γεγονός ότι οι περιγραφόμενοι από τον Ιπποκράτη Μεσημβρινοί συνδέονται με εσωτερικά όργανα. Η ιδέα της σύνδεσης των Μεσημβρινών με εσωτερικά όργανα υπάρχει κατεξοχήν στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, και από εκεί άλλωστε έχουν πάρει και τα σύγχρονα ονόματα τους. Δεύτερον, το γεγονός του χιασμού αυτού του ζεύγους Μεσημβρινών, οι οποίοι είναι οι μοναδικοί από τα τέσσερα ζεύγη που έχουν την ιδιότητα αυτή. Έτσι λοιπόν σύμφωνα με την περιγραφή μπορούμε να πούμε ότι ο Μεσημβρινός της δεξιάς ωμοπλάτης περνά στον αριστερό Πνεύμονα, ο δε Μεσημβρινός της αριστερής ωμοπλάτης περνά στον δεξιό Πνεύμονα.
Έπειτα το κείμενο συνεχίζει «...και η μεν δεξιή αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον σπλήνα και ες τον νεφρόν...».

Ο Μεσημβρινός που βρίσκεται στην δεξιά ωμοπλάτη, ο δεξιός Μεσημβρινός δηλαδή, περνά στον αριστερό Πνεύμονα, στον αριστερό μαστό και μάλιστα στην ρίζα του αριστερού μαστού («...υπό τον μαζόν...») και από εκεί στον σπλήνα και τον αριστερό Νεφρό
Στην συνέχεια το κείμενο αναφέρει: «...η δε από των αριστερών ες τα δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και ες τον νεφρόν...». Ο Μεσημβρινός που βρίσκεται στην αριστερή ωμοπλάτη, ο αριστερός Μεσημβρινός δηλαδή, περνά στον δεξιό Πνεύμονα, στην ρίζα του δεξιού μαστού («...υπό τον μαζόν...») στο Ήπαρ και τον δεξιό Νεφρό. Τέλος, ο Ιπποκράτης κλείνει με τα λόγια: «...τελευτώσι δε ες τον αρχόν αύται εκάτεραι.», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και ο δεξιός και ο αριστερός Μεσημβρινός συναντώνται στον πρωκτικό δακτύλιο όπου περατούται και η πορεία τους. Το τρίτο ζεύγος Μεσημβρινών του Ιπποκράτους δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με κάποιον από τους Μεσημβρινούς της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής. Έχει πορεία ιδιαίτερη και εντελώς διαφορετική από τις πορείες των Κινέζικων Μεσημβρινών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίψουμε. Θα προβούμε σε μια πρωταρχική ανάλυση αφήνοντας ανοικτό το θέμα για μελέτη και περαιτέρω εμβάθυνση.

Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο στην πορεία αυτού του Μεσημβρινού είναι η σύνδεση του με εσωτερικά όργανα: Δεξιός Πνεύμονας, δεξιός μαστός, Ήπαρ, δεξιός Νεφρός. Αριστερός Πνεύμονας, αριστερός μαστός, σπλήνας, αριστερός Νεφρός.

Οι συνδέσεις αυτές απηχούν μια αντίληψη για την λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι η κατάληξη όλων αυτών είναι η οπή του πρωκτού συνεπάγεται ότι ο Ιπποκράτης αντιλαμβάνεται ότι η κίνηση, τουλάχιστον εν μέρει, όλων αυτών των οργάνων είναι καθοδική. Σχετίζει δε όλα αυτά τα όργανα με την λειτουργία του πεπτικού σωλήνα, γιατί η κατάληξη του πεπτικού σωλήνα είναι όντως η οπή του πρωκτού. Πράγματι οι Πνεύμονες μέσω της εισπνοής και της συνεπακόλουθης καθοδικής κίνησης (κατάσπασης) του διαφράγματος, έχουν μια καθοδικότητα και εξυπηρετούν μέσω αυτής την καθοδική κίνηση του πεπτικού σωλήνα. Οι Πνεύμονες με την κατάσπαση του διαφράγματος, μαλάσσουν το περιεχόμενο της κοιλιάς και ωθούν προς τα κάτω το περιεχόμενο των εντέρων. Αυτή η σκέψη, στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική κυριαρχεί ως προς την κίνηση των Πνευμόνων. Το Ήπαρ, μέσω της παραγωγής και διακίνησης της χολής, η οποία μέσω του χοληφόρου συστήματος χύνεται στον πεπτικό σωλήνα, προωθεί την καθοδική κίνηση του εντέρου και άρα διαθέτει μια καθοδική ποιότητα. Οι Νεφροί, τέλος, μέσω της παραγωγής και διακίνησης των ούρων, η οποία είναι καθοδική διαμέσου μιας άλλης πύλης που είναι η ουρήθρα, συμμετέχουν και αυτοί στην καθοδικότητα του εν λόγω Μεσημβρινού. Ως προς τους μαστούς και τον Σπλήνα όμως, λόγω έλλειψης άλλων πληροφοριών δεν μπορούμε να κάνουμε σαφή εκτίμηση.

Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών είναι ο χιασμός τους στην περιοχή των ωμοπλατών. Μέχρι τις ωμοπλάτες το ζεύγος κατεβαίνει αχίαστο, ακολουθώντας παράλληλη διάταξη. Μετά τις ωμοπλάτες και πριν τους Πνεύμονες το ζεύγος χιάζεται. Ο χιασμός αυτός αποκαλύπτει ένα υψηλό επίπεδο κατανόησης και γνώσης της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος από τον Ιπποκράτη. Ο χιασμός αυτός αποκαλύπτει κατανόηση της επικοινωνίας και ισορροπίας μεταξύ του δεξιού και αριστερού ημιμορίου του σώματος. Αποκαλύπτει επίσης κατανόηση από τον Ιπποκράτη ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε το δεξιό ημιμόριο του σώματος για προβλήματα του αριστερού. Ενδεχομένως αποκαλύπτει ότι κατά την μετάβαση από το εξωτερικό του σώματος (κρόταφος, αυχένας υπό των ωμοπλατών) στο εσωτερικό (Πνεύμονες, Ήπαρ, Νεφροί, Σπλήνας, μαζικός αδένας) ο Ιπποκράτης κατανοούσε ότι υπάρχει μια αλλαγή στην πολικότητα της ενέργειας (το έσω γίνεται έξω και το έξω έσω) την οποία εκφράζει μέσα από τον χιασμό του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών. Η ιδέα του χιασμού υπάρχει τόσο στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική (χιασμός YANGMING ΧΕΡΙΟΥ στο άνω χείλος του στόματος, χιασμός YIN QIAO MAI στο εσωτερικό του κρανίου), όσο και στην σύγχρονη Δυτική Ιατρική (χιασμός των πυραμίδων).

Κλείνοντας την ανάλυση του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών οφείλουμε να αναφέρουμε ότι εδώ δεν αναφέρεται κάποια συγκεκριμένη οδηγία του Ιπποκράτη ως προς τον τρόπο με τον οποίο φλεβοτομούμε (βελονίζουμε) αυτό το συγκεκριμένο κανάλι ενέργειας.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΩΝ (ΦΛΕΒΩΝ).«Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και
των οφθαλμών υπό τον αυχένα και τας κληΐδας, έπειτα
δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς,
έπειτα δε διά των πήχεων επί τους καρπούς και τους
δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλιν διά των
στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω ες τας
ξυγκαμπάς, και διά των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος
ες τας μασχάλας, και από των πλευρέων άνωθεν η μεν
ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ, έπειτα υπέρ
της γαστρός ες αιδίον τελευτώσιν αμφότεραι»

Η περιγραφή του τέταρτου ζεύγους Μεσημβρινών έχει ως εξής: «Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών υπό του αυχένα και τας κληίδας...». Όλοι οι Μεσημβρινοί του Ιπποκράτη ξεκινάνε από το κεφάλι. Από το πρώτο στο τέταρτο ζεύγος υπάρχει μια βαθμιαία μετατόπιση από το οπίσθιο στο πρόσθιο μέρος της κεφαλής. Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι τοζεύγος αυτό ξεκινά από την περιοχή του μετώπου «...έμπροσθεν της κεφαλής και τωνοφθαλμών...», πάνω από τα μάτια. Στην συνέχεια είτε καμπυλώνοντας γύρω από τα μάτια, είτε περνώντας μέσα από τα μάτια ο Μεσημβρινός κατέρχεται διαμέσου της πρόσθιας περιοχής του προσώπου για να περάσει τον λαιμό «...υπό τον αυχένα και τα κληίδας...». Από τα τέσσερα ζεύγη, μόνο σ' αυτό το τελευταίο ο Ιπποκράτης χρησιμοποιεί την πρόθεση «υπό», ενώ σε όλα τα προηγούμενα χρησιμοποιεί την πρόθεση «δια» του αυχένα. Άρα εδώ κάτι διαφορετικό συμβαίνει από ό,τι προηγούμενα. Εκείνο που μπορούμε να υποθέσουμε, σε συνδυασμό με το ότι οι κλείδες βρίσκονται στην πρόσθια περιοχή του κορμού, είναι ότι ο Μεσημβρινός κατέρχεται από τα μάτια διαμέσου της πρόσθιας επιφάνειας του προσώπου, στην πρόσθια επιφάνεια του λαιμού «...υπό τον αυχένα...», μέχρι την υπερκλείδια περιοχή. Το συζευκτικό «και» που υπάρχει στην φράση «...υπό τον αυχένα και τας κληίδας» μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι το «υπό» αφορά και τις κλείδες, ώστε ο Μεσημβρινός να περνά υπό των κλειδών.

Στη συνέχεια το κείμενο αναφέρει: «...έπειτα δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς, έπειτα δε δια των πήχεων επί τους καρπούς και τους δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλι δια των στηθέων των χειρών και των πηχέων άνω ες τας ξυγκαμπάς, και δια των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος ες τας μασχάλας...»

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό το τέταρτο ζεύγος Μεσημβρινών αναπτύσσεται στην περιοχή του σώματος που έλειπε από την μέχρι τώρα περιγραφή: τα άνω άκρα.

Παρατηρούμε επίσης, ότι αυτός ο τέταρτος Μεσημβρινός πορεύεται «...υπέρ των βραχιόνων άνωθεν...» μέχρι τα ακροδάκτυλα και μετά από τα ακροδάκτυλα «...δια των βραχιόνων κάτωθεν...». Σε αντίθεση δηλαδή με τα κάτω άκρα όπου την έξω πλευρά τους (Yang) την αποδίδει στο πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών και την έσω πλευρά τους (Yin) στο δεύτερο ζεύγος Μεσημβρινών, εδώ στα άνω άκρα ένας Μεσημβρινός πορεύεται τόσο στην Yang άνωθεν, όσο και στην Yin κάτωθεν επιφάνεια. Το άλλο χαρακτηριστικό που παρατηρούμε σ' αυτή την περιγραφή είναι ότι ο Μεσημβρινός καθώς κατέρχεται από την κεφαλή πορεύεται στην Yang (άνωθεν, εκτατική) πλευρά του άνω άκρου : «...υπέρ των βραχιόνων άνωθεν, ες τας ξυγκαμπάς (αγκώνες), δια των πήχεων, επί τους καρπούς και τους δακτύλους...».
Η περιγραφή «...επί τους καρπούς και τους δακτύλους...» μας υποχρεώνει να υποθέσουμε ότι ο Μεσημβρινός πορευόμενος στην Yang-εκτατική επιφάνεια βραχίονα και αντιβραχίου, περνά διαμέσου της ραχιαίας επιφάνειας του καρπού, στην ραχιαία επιφάνεια της άκρας χείρας, αναπτύσσοντας πέντε κλάδους για την ραχιαία επιφάνεια των πέντε δακτύλων.
Μπορούμε δε να υποστηρίξουμε ότι ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός από τους βραχίονες προς τα ακροδάκτυλα ταιριάζει με τους τρεις Yang Μεσημβρινούς ΧΕΡΙΟΥ των Κινέζων: TAIYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Λεπτού Εντέρου), YANGMING ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Παχέως Εντέρου), SHAOYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Τριπλού Θερμαστή). Ιδιαίτερα όμως θυμίζει τον YANGMING ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Παχέως Εντέρου) και λιγότερο τον SHAOYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Τριπλού Θερμαστή). Ενώ ο TAIYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Λεπτού Εντέρου), επειδή κινείται στο όριο μεταξύ της Yin (καμπτικής-παλαμιαίας) επιφάνειας και της Yang (εκτατική-ραχιαία) επιφάνειας απομακρύνεται κάπως από τον περιγραφόμενο από τον Ιπποκράτη Μεσημβρινό.

Η πορεία του Ιπποκρατικού Μεσημβρινού από τα ακροδάκτυλα προς τον κορμό, ακολουθεί άλλη διαδρομή. Συγκεκριμένα «...έπειτα από των δακτύλων πάλιν δια των στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω...». Η φράση «...στηθέων των χειρών και των πήχεων...» σημαίνει ότι περνά από την παλαμιαία επιφάνεια της άκρας χείρας και του πήχη, δηλαδή την Yin-καμπτική επιφάνεια (την επιφάνεια του άνω άκρου που δεν διαθέτει τριχοφυΐα), ανέρχεται προς την έσω πτυχή του αγκώνα (από την περιοχή μεταξύ του CHIZE 5 Πν. και του XIAOHAI 3Κ.) και από εκεί διαμέσου της έσω επιφάνειας του βραχίονα («...και δια των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος...») ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός αφικνείται στην μασχάλη.

Το τμήμα του Ιπποκρατικού Μεσημβρινού από τα ακροδάκτυλα μέχρι την μασχάλη από την έσω-καμπτική επιφάνεια του άνω άκρου μας παραπέμπει στους τρεις Yin Μεσημβρινούς του άνω άκρου των Κινέζων: TAIYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Πνεύμονα), JUEYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Περικαρδίου), SHAOYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Καρδιάς). Ιδιαίτερα όμως θυμίζει τον JUEYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Περικαρδίου) από τα ακροδάκτυλα μέχρι τον αγκώνα και τον SHAOYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Καρδιάς) από τον αγκώνα μέχρι τη μασχάλη.

Στην συνέχεια του κειμένου αναφέρεται: «...και από των πλευρέων άνωθεν η μεν ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ...». Από την μασχάλη ο Μεσημβρινός εισέρχεται στον κορμό και όπως περιγράφει ο Ιπποκράτης πορεύεται «...από των πλευρέων άνωθεν...». Η περιγραφή αυτή μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι ο Μεσημβρινός δεν εισέρχεται στην θωρακική κοιλότητα, αλλά πορεύεται έξω από τις θωρακικές πλευρές, στην επιφάνεια του θωρακικού κλωβού. Ο μεν από τα αριστερά φερόμενος Μεσημβρινός αφικνείται στον σπλήνα, ο δε από τα δεξιά φερόμενος αφικνείται στο ήπαρ.
Το ενδιαφέρον στοιχείο σ' αυτό το τμήμα του Μεσημβρινού είναι ότι, από τους βραχίονες παρακάμπτεται τελείως η θωρακική κοιλότητα και η πορεία «...άνωθεν των πλευρέων...» συνεχίζεται σε όργανα της κοιλιάς. Εδώ υπάρχει μια διαφορά και μια ομοιότητα σχετικά με τους Κινέζικους Μεσημβρινούς. Η διαφορά είναι ότι οι Κινέζοι θεωρούν ότι τα κανάλια τα οποία καταλήγουν στα άνω άκρα σχετίζονται οπωσδήποτε με όργανα της θωρακικής κοιλότητας (Πνεύμονες, Καρδιά, Περικάρδιο).

Η ομοιότητα είναι ότι και οι Yin και οι Yang Κινέζικοι Μεσημβρινοί των άνω άκρων τελικά καταλήγουν σε όργανα της κοιλιάς.

Το τελευταίο κομμάτι του Μεσημβρινού περιγράφεται ως εξής: «...έπειτα υπέρ της γαστρός ες το αιδοίον τελευτώσιν αμφότεραι.». Από την διατύπωση αυτή συμπεραίνουμε ότι το τέταρτο ζεύγος Μεσημβρινών αφού διατρέξει την κοιλιά καταλήγει στα γεννητικά όργανα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣΣτον επίλογο της 11ης παραγράφου, ο Ιπποκράτης αναφέρει:
«Και αι μεν παχέαι των φλεβών ώδε έχουσιν. Εισί δε και από
της κοιλίης φλέβες ανά το σώμα πάμπολλαί τε και παντόιαι,
και δι' ων η τροφή τω σώματι έρχεται. Φέρουσι δε και από
των παχεών φλεβών ες την κοιλίην και ες το άλλο σώμα και
από των έξω και από των είσω, και ες αλλήλας διαδιδόασιν
αι τε είσωθεν έξω και αι έξωθεν είσω».

Σε αυτό το απόσπασμα ο Ιπποκράτης κλείνει την αναφορά του στο δίκτυο των Μεσημβρινών (φλεβών) υποστηρίζοντας ότι εκτός των περιγραφομένων υπάρχουν και άλλοι. Ιδιαίτερα από την περιοχή της κοιλιάς ξεκινάνε πολλοί και διάφοροι καταλήγοντας σε διάφορες περιοχές του σώματος, μεταφέροντας τροφή από την κοιλιά. Επίσης αναφέρει ότι στην περιοχή της κοιλιάς καταλήγουν και τα τέσσερα ζεύγη Μεσημβρινών (φλεβών), άλλοτε από έξω προς τα μέσα και άλλοτε από μέσα προς τα έξω.

Τελικά ο Ιπποκράτης περιγράφει την τεχνική αλλά και το σκεπτικό της θεραπευτικής τεχνικής που ονομάζει φλεβοτομία (βελονισμός) με τα λόγια:
«Τας ουν φλεβοτομιάς δει ποιέεσθαι κατά τουτέους τους
λόγους· επιτηδεύειν δε χρη τας τομάς ως προσωτάτω τάμνειν
από των χωρίων, ένθα αν αι οδύναι μεμαθήκωσι γίγνεσθαι
και το αίμα ξυλλέγεσθαι· ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα
μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε
μηκέτι ες το αυτό χωρίον ξυλλέγεσθαι».

Επαναλαμβάνει κατ' αρχάς την αρχική του συμβουλή, ότι δηλαδή οι τομές για την ανακούφιση των πόνων να γίνονται μακριά από τα σημεία εντόπισης των πόνων και συγκέντρωσης του αίματος (θα μπορούσαμε να πούμε σημεία συγκέντρωσης και στάσης ενέργειας).

Στην τελευταία πρόταση «...ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε μηκέτι ες το αυτόν χωρίον ξυλλέγεσθαι», διατυπώνει δυο ουσιαστικά απόψεις. Ότι, πρώτον, οι τομές πρέπει να γίνονται μακριά από το σημείο πόνου και συγκέντρωσης του αίματος (στάσης ενέργειας), ώστε η μεταβολές που θα προκύψουν από αυτές, να μην είναι σημαντικές και αιφνίδιες, γεγονός που μπορεί να ταράξει το σώμα. Δεύτερον, ότι το αποτέλεσμα των τομών είναι η διακοπή της συνήθειας του αίματος να συγκεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος δημιουργώντας πόνο. Η Ιπποκρατική άποψη σχετικά με τα σημεία που τέμνονται ώστε να επέλθει ανακούφιση της οδύνης είναι εν μέρει ίδια και εν μέρει διαφορετική της Κινέζικης. Οι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι καλό είναι μεν να χρησιμοποιούνται σημεία βελονισμού μακριά από τις περιοχές του πόνου, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να χρησιμοποιούνται και σημεία ακριβώς στις περιοχές του πόνου.

1 Το «ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», έχει γραφτεί στην περίοδο ανάμεσα στο 450 π.Χ. και 350 π.Χ.. Αυτό σημαίνει ότι είναι η παλαιότερη ιστορικά αναφορά που έχουμε για τους Μεσημβρινούς. Γιατί οι Κινέζοι ομολογούν ότι η παλαιότερη αναφορά που έχουν για τους δικούς τους Μεσημβρινούς είναι τα χειρόγραφα του Malagwdi, τα οποία αναφέρουν 11 μεσημβρινούς και χρονολογούνται από το 168 π.Χ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ1. Η 11η παράγραφος του «ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ μας ανοίγει μια πύλη γνώσης. Το τι και το πόσο, μπορούμε να κατανοήσουμε απ' αυτήν την νέα κατάσταση ενέργειας που μας τοποθετεί, εξαρτάται από την δικιά μας αναζήτηση. Η πύλη γνώσης μάλιστα που μας ανοίγει λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα.

Κατ' αρχάς φέρνει σε επικοινωνία της Αρχαία Ελληνική Ιατρική σκέψη με όλο τον κόσμο. Όλοι όσοι ακολουθούν την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική σκέψη, ανά τον κόσμο, Δύση και Ανατολή, θα ενδιαφέρονταν να μάθουν για τους Μεσημβρινούς του Ιπποκράτη. Οι πρώτοι και καλύτεροι είναι οι ίδιοι οι Κινέζοι.

Κατά δεύτερο λόγο, φέρνει σε επικοινωνία την Αρχαία Ελληνική Ιατρική σκέψη με μας τους ίδιους, τους Έλληνες γιατρούς και θεραπευτές. Ο Ιπποκράτης επιλέγει αυτήν την κρίσιμη στιγμή να εμφανιστεί (όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλούς άλλους προγόνους μας) γιατί η Υγεία στους καιρούς μας είναι κλονισμένη και χρειάζεται η πνοή της Ιπποκρατικής σκέψης για να συνέλθει. Ποιος άλλος θα μπορούσε να θεραπεύσει καλύτερα την Υγιεία από τον ίδιο τον Ιπποκράτη;
Κατά τρίτο λόγο, τους θεραπευτές που ασχολούνται ήδη με τον βελονισμό τους υποχρεώνει να διευρύνουν την σκέψη τους, γιατί εκτός από τις παλιές ανοίγει και καινούργιες διαδρομές στο ανθρώπινο σώμα. Δεν αξίζει να πειραματιστούμε, αυτοί που ασκούμε ήδη τον βελονισμό, για την θεραπευτική αποτελεσματικότητα των Μεσημβρινών του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ;

Ως προς το ίδιο το κείμενο οφείλουμε να πούμε ότι η επάρκεια της περιγραφής, η λακωνικότητα και η καθαρότητα των ρηθέντων είναι απαράμιλλη και αντάξια ενός μεγάλου διανοητή και θεραπευτή.
Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ γνώριζε και δίδασκε στους μαθητές του μια θεραπευτική τέχνη την οποία ο ίδιος ονομάζει φλεβοτομία. Μπορούμε βάση των αναφερθέντων στοιχείων να υποστηρίξουμε ότι αυτή η θεραπευτική τέχνη ταιριάζει απόλυτα τόσο με την θεωρία όσο και με την πρακτική του βελονισμού. Οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την τέχνη αυτή και την εφάρμοζαν στις θεραπείες τους. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κινέζικος σπόρος του βελονισμού στην Ελλάδα βρήκε φιλόξενο περιβάλλον, γονιμοποιήθηκε, βλάστησε και τώρα μέσα από αυτήν την ανακάλυψη ήρθε η ώρα να καρπίσει. Εύχομαι ο νέος σπόρος που θα πέσει πάλι στην γη, η νέα γενιά βελονιστών, να εκπαιδευτεί στην θεραπευτική τέχνη του βελονισμού μέσα από την γνώση και την ενέργεια που μας μεταφέρουν οι πρόγονοι μας.

Αυτό είναι που θα επιδιώξει άμεσα η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ & ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, να εκπαιδεύσει βελονιστές με βάση τους Μεσημβρινούς και τις περιοχές βελονισμού του Ιπποκράτη. Ώστε αυτή η γνώση να αρχίσει να διαχέεται και να μετατραπεί σε βίωμα αυτών που ήδη εφαρμόζουν τον βελονισμό, αλλά και όλως όσων θέλουν να μάθουν τον Ελληνικό Βελονισμό.

Το πρώτο μάθημα σχετικά με τον Ιπποκρατικό-Ελληνικό Βελονισμό θα διεξαχθεί στις 30/9/2006, ημέρα Σάββατο και ώρα 10:30. στα πλαίσια του μαθήματος «Ανάλυση Κειμένων του Ιπποκράτη».

Μήπως λοιπόν πρέπει να ξαναδούμε τον βελονισμό, τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι ανά τον κόσμο βελονιστές, με άλλο μάτι;

- Ως προς την αυθεντικότητα του «Περί φύσιος ανθρώπου» έχουμε να πούμε τα εξής: Ο Γαληνός ο Ορειβάσιος και ο Ερωτιανός (φημισμένοι ιατροί συγγραφείς που έδρασαν ένα με δυο αιώνες μετά την γέννηση του Ιησού) υποστηρίζουν ότι το εν λόγω έργο είναι γνησίως Ιπποκρατικόν. Ειδικά όμως για την ενδέκατη παράγραφο, ο Αριστοτέλης την αναφέρει αυτούσια στο βιβλίο του «Περί Ζώων ιστορίας», υποστηρίζοντας ότι την έχει συγγράψει ο Πόλυβος, ο οποίος είναι γαμπρός και άρα σύγχρονος του Ιπποκράτους. Εν ολίγοις ακόμα και εκείνοι που αρνούνται την γνησιότητα του κειμένου, ομολογούν ότι το βιβλίο αυτό της Ιπποκρατικής συλλογής γράφτηκε από κάποιον, σύγχρονο του Ιπποκράτους. Άρα μπορούμε να τοποθετήσουμε την περίοδο συγγραφής του «Περί φύσιος ανθρώπου» ανάμεσα στο 450 π.Χ. και στο 350 π.Χ.

Το «Περί φύσιος ανθρώπου» βρίσκεται υπό την μορφή χειρόγραφου κώδικα στην βιβλιοθήκη της Μονής Εσφιγμένου στο Άγιον Όρος: 2.330, 317 (ΙΣΤ΄ αι.).

- Επιλέξαμε να ασχοληθούμε απ' ευθείας με το αρχαίο κείμενο γιατί είναι πάντα καλύτερο να πίνεις νερό απ' ευθείας από την πηγή. Όσο καλοπροαίρετη ή αξιόπιστη κι να είναι η μεταφραστική προσπάθεια κάποιου μελετητή, δεν παύει να είναι κάτι διαφορετικό από ότι η ίδια η πηγή. Παραθέτουμε και το αρχαίο κείμενο και την μετάφραση του (μεταφραστική επιμέλεια Κ.Γ. Πουρναρόπουλος, εκδ. Μαρτίνος.).

Σχετικά με το σχόλιο που προηγείται του μεταφρασμένου κειμένου: «συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών» έχουμε να πούμε ότι: Το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, αποκαλύπτει την αλήθεια του ισχυρισμού ότι είναι καλύτερα να πίνεις νερό από την ίδια την πηγή, παρά από μεσάζοντες.
Επίσης, εξηγεί με απόλυτα σαφή τρόπο το γιατί μεγάλα κομμάτια της Αρχαίας Ελληνικής γνώσης χάθηκαν, ξεχάστηκαν ή παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε ιδιαίτερη ευκολία στο να κρίνουμε, να καταδικάζουμε και να απορρίπτουμε την σκέψη των προγόνων μας ως συγκεχυμένη. Δεν αναρωτιόμαστε μήπως η δικιά μας σκέψη τελεί υπό σύγχυση, δεν αμφιβάλλουμε καθόλου, ούτε μας ανησυχεί η ενδεχόμενη άγνοια μας.

Επίσης, το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, ο οποίος ήταν καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατρός ο ίδιος, αποκαλύπτει ξεκάθαρα τον τρόπο της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Δεν ταιριάζει με αυτά που ξέρω ή νομίζω ότι ξέρω, άρα απορρίπτεται. Η πιθανότητα του λάθους δεν υφίσταται για έναν καθηγητή, ούτε ταιριάζει με την φύση των σύγχρονων ιατρικών σπουδών.

Γι' αυτό χρειάζεται για μας τους θεραπευτές όλα τα κείμενα του Ιπποκράτη να ξαναδιαβαστούν, όλα να ξαναειπωθούν, γιατί εξ' αιτίας της άγνοιας και της αλαζονείας μας έχουμε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων θησαυρούς γνώσης από το παρελθόν.

- Ο Ιπποκράτης στο κείμενο του αναφέρει την ύπαρξη τεσσάρων ζευγών φλεβών (Μεσημβρινών), τα οποία και περιγράφει αναλυτικά. Το κάθε ζεύγος αναπτύσσεται, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα του, στο δεξιό και αριστερό ημιμόριο του σώματος. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ήδη γνωρίζουμε αναπτύσσονται στο ανθρώπινο σώμα και τα δώδεκα ζεύγη των Κινέζικων Πρωτευόντων Μεσημβρινών.

- Υπάρχουν δυο όροι σε αυτό το κείμενο του Ιπποκράτους οι οποίοι δημιουργούν μια σχετική σύγχυση στον αναγνώστη, οι όροι «φλέβες» και «φλεβοτομία». Τι εννοεί ο Ιπποκράτης όταν χρησιμοποιεί τον όρο «φλέβες»; Εννοεί αγγειακά στελέχη που φιλοξενούν φλεβικό αίμα; Είναι προφανές ότι τα περιγραφόμενα κανάλια δεν είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε φλέβες. Μήπως λοιπόν πρέπει να ξαναδούμε τον βελονισμό, τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι ανά τον κόσμο βελονιστές, με άλλο μάτι;

2. Ως προς την αυθεντικότητα του «Περί φύσιος ανθρώπου» έχουμε να πούμε τα εξής: Ο Γαληνός ο Ορειβάσιος και ο Ερωτιανός (φημισμένοι ιατροί συγγραφείς που έδρασαν ένα με δυο αιώνες μετά την γέννηση του Ιησού) υποστηρίζουν ότι το εν λόγω έργο είναι γνησίως Ιπποκρατικόν. Ειδικά όμως για την ενδέκατη παράγραφο, ο Αριστοτέλης την αναφέρει αυτούσια στο βιβλίο του «Περί Ζώων ιστορίας», υποστηρίζοντας ότι την έχει συγγράψει ο Πόλυβος, ο οποίος είναι γαμπρός και άρα σύγχρονος του Ιπποκράτους. Εν ολίγοις ακόμα και εκείνοι που αρνούνται την γνησιότητα του κειμένου, ομολογούν ότι το βιβλίο αυτό της Ιπποκρατικής συλλογής γράφτηκε από κάποιον, σύγχρονο του Ιπποκράτους. Άρα μπορούμε να τοποθετήσουμε την περίοδο συγγραφής του «Περί φύσιος ανθρώπου» ανάμεσα στο 450 π.Χ. και στο 350 π.Χ.

Το «Περί φύσιος ανθρώπου» βρίσκεται υπό την μορφή χειρόγραφου κώδικα στην βιβλιοθήκη της Μονής Εσφιγμένου στο Άγιον Όρος: 2.330, 317 (ΙΣΤ΄ αι.).

3. Επιλέξαμε να ασχοληθούμε απ' ευθείας με το αρχαίο κείμενο γιατί είναι πάντα καλύτερο να πίνεις νερό απ' ευθείας από την πηγή. Όσο καλοπροαίρετη ή αξιόπιστη κι να είναι η μεταφραστική προσπάθεια κάποιου μελετητή, δεν παύει να είναι κάτι διαφορετικό από ότι η ίδια η πηγή. Παραθέτουμε και το αρχαίο κείμενο και την μετάφραση του (μεταφραστική επιμέλεια Κ.Γ. Πουρναρόπουλος, εκδ. Μαρτίνος.).

Σχετικά με το σχόλιο που προηγείται του μεταφρασμένου κειμένου: «συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών» έχουμε να πούμε ότι: Το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, αποκαλύπτει την αλήθεια του ισχυρισμού ότι είναι καλύτερα να πίνεις νερό από την ίδια την πηγή, παρά από μεσάζοντες.
Επίσης, εξηγεί με απόλυτα σαφή τρόπο το γιατί μεγάλα κομμάτια της Αρχαίας Ελληνικής γνώσης χάθηκαν, ξεχάστηκαν ή παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε ιδιαίτερη ευκολία στο να κρίνουμε, να καταδικάζουμε και να απορρίπτουμε την σκέψη των προγόνων μας ως συγκεχυμένη. Δεν αναρωτιόμαστε μήπως η δικιά μας σκέψη τελεί υπό σύγχυση, δεν αμφιβάλλουμε καθόλου, ούτε μας ανησυχεί η ενδεχόμενη άγνοια μας.

Επίσης, το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, ο οποίος ήταν καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατρός ο ίδιος, αποκαλύπτει ξεκάθαρα τον τρόπο της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Δεν ταιριάζει με αυτά που ξέρω ή νομίζω ότι ξέρω, άρα απορρίπτεται. Η πιθανότητα του λάθους δεν υφίσταται για έναν καθηγητή, ούτε ταιριάζει με την φύση των σύγχρονων ιατρικών σπουδών.

Γι' αυτό χρειάζεται για μας τους θεραπευτές όλα τα κείμενα του Ιπποκράτη να ξαναδιαβαστούν, όλα να ξαναειπωθούν, γιατί εξ' αιτίας της άγνοιας και της αλαζονείας μας έχουμε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων θησαυρούς γνώσης από το παρελθόν.

4. Ο Ιπποκράτης στο κείμενο του αναφέρει την ύπαρξη τεσσάρων ζευγών φλεβών (Μεσημβρινών), τα οποία και περιγράφει αναλυτικά. Το κάθε ζεύγος αναπτύσσεται, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα του, στο δεξιό και αριστερό ημιμόριο του σώματος. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ήδη γνωρίζουμε αναπτύσσονται στο ανθρώπινο σώμα και τα δώδεκα ζεύγη των Κινέζικων Πρωτευόντων Μεσημβρινών.

5. Υπάρχουν δυο όροι σε αυτό το κείμενο του Ιπποκράτους οι οποίοι δημιουργούν μια σχετική σύγχυση στον αναγνώστη, οι όροι «φλέβες» και «φλεβοτομία». Τι εννοεί ο Ιπποκράτης όταν χρησιμοποιεί τον όρο «φλέβες»; Εννοεί αγγειακά στελέχη που φιλοξενούν φλεβικό αίμα; Είναι προφανές ότι τα περιγραφόμενα κανάλια δεν είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε φλέβες. Το γεγονός άλλωστε αυτό οδήγησε και τον μεταφραστή ή σχολιαστή του κειμένου να κάνει την ατυχέστατη δήλωση : «Συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών».

Με τον όρο φλέβες λοιπόν ο Ιπποκράτης περιγράφει κάποια κανάλια ενέργειας, τα οποία κινούνται άλλοτε στην επιφάνεια και άλλοτε στο εσωτερικό του σώματος και στα οποία έχει την δυνατότητα κανείς να επέμβει εφαρμόζοντας την λεγόμενη «φλεβοτομία». Το ότι περιγράφει αυτά τα κανάλια με τον όρο φλέβες μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα: Είτε, πρώτον, ότι την εποχή του Ιπποκράτους ο όρος φλέβες είχε και άλλο περιεχόμενο και σημασία από αυτήν που έχει σήμερα, την οποία ο Ιπποκράτης γνώριζε και υπονοούσε αλλά εμείς σήμερα δεν γνωρίζουμε, είτε, δεύτερον, ότι επειδή η τεχνική που εφάρμοζε ήταν αιματηρή (προκαλούσε δηλαδή τρύπημα με κάποια αιχμηρή βελόνα που είχε ως συνέπεια την έξοδο φλεβικού αίματος) χαρακτήριζε την μέθοδο ως φλεβοτομία, γιατί ο όρος αυτός έχει μέσα του αιματηρότητα. Τα κανάλια δε τα οποία συνέδεαν τα διάφορα μέρη του σώματος και φιλοξενούσαν αυτό το αίμα που εξέρχονταν με την φλεβοτομία, τα ονόμασε και αυτά φλέβες.

Ένα άλλο στοιχείο σχετικά με τον όρο φλέβες του Ιπποκράτους και την σύνδεση της Αρχαίας Ελληνικής με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, είναι ο όρος MAI που χρησιμοποιείται στα αρχαία Κινέζικα Ιατρικά κείμενα. Ο όρος MAI χρησιμοποιείται στο LING SHU, το δεύτερο βιβλίο του Κίτρινου Αυτοκράτορα, αλλά και σε κατοπινά κείμενα, για να περιγράψει τους Κινέζικους Μεσημβρινούς. Ο όρος JING-LUO (Μεσημβρινοί-Κλάδοι) που αντικατέστησε τον όρο MAI, υιοθετήθηκε πολύ πρόσφατα. Ο όρος MAI μεταφράζεται ως φλέβα, ως αγγειακό στέλεχος που περιέχει στο εσωτερικό του αίμα (XUE MAI). Επίσης ο όρος MAI χρησιμοποιείται και στους 8 Παράδοξους Μεσημβρινούς (QI JING BA MAI). Το γιατί και στα δυο Ιατρικά συστήματα, τα περιγραφόμενα κανάλια αναφέρονται τελικά ως φλέβες, σχετίζεται κατά την γνώμη μου με την επιδίωξη του θεραπευτή να προκαλέσει έξοδο αίματος από το σώμα του πάσχοντος. Στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική όπου η χρήση των Μεσημβρινών και του Βελονισμού διαδίδεται και διευρύνεται, γίνεται αντιληπτό στην πορεία, ότι η έξοδος του αίματος δεν είναι πάντοτε απαραίτητη για να επέλθει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Έτσι, σιγά-σιγά στην θεωρία των Μεσημβρινών παρεισφρύει και η έννοια της ενέργειας Qi. Σήμερα οι 12 Πρωτεύοντες Μεσημβρινοί περιγράφονται ως JING-LUO (Κανάλια και Κλάδοι), αναφέρεται όμως ότι στο εσωτερικό τους κυλάει ενέργεια Qi. και αίμα. Η επισήμανση ότι κυκλοφορεί ενέργεια και αίμα, αποτελεί κατάλοιπο της θεωρίας των MAI. Πέρα όμως από τις οποιεσδήποτε υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, παραμένει το γεγονός ότι οι πρώτες αναφορές σε Μεσημβρινούς, τόσο στην Αρχαία Ελληνική, όσο και στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική φέρουν τον όρο φλέβες. Το αν ο όρος φλέβες ταξίδεψε απ' την Ανατολή στην Ελλάδα ή το αντίθετο ή γεννήθηκαν ταυτόχρονα, δεν το γνωρίζουμε. Αν υπάρχει όμως ουσιαστικός λόγος να το μάθουμε, σίγουρα θα αποκαλυφθεί.

6. Η φλεβοτομία είναι μια θεραπευτική τεχνική, που όπως και ο βελονισμός σε υποχρεώνει να τρυπήσεις ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος. Ο Ιπποκράτης όμως, στην παραίνεση του προς τους μαθητές του («...ποιέεσθαι...») δεν αναφέρει ακριβή σημεία, αλλά αναφέρει περιοχές (έξω σφυρά και ιγνύα, έσω σφυρά και ιγνύα). Οι περιοχές αυτές που αναφέρει ο Ιπποκράτης είναι τα δικά του σημεία βελονισμού. Η γνώμη μου είναι ότι όλες οι αναφερόμενες από τον Ιπποκράτη περιοχές από όπου πορεύονται οι μεσημβρινοί του είναι και περιοχές φλεβοτομίας (βελονισμού) και άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά.

7. Η εκτίμηση ότι το κείμενο αυτό του Ιπποκράτους, μας παραπέμπει σε μια θεωρητική δομή (ανάλυση Μεσημβρινών και σύνδεση περιοχών του σώματος μεταξύ τους) αλλά και μια πρακτική εφαρμογή (φλεβοτομία) παρόμοια με του Κινέζικου Βελονισμού, είναι ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη. Ο Ιπποκράτης γνώριζε, εφάρμοζε και δίδασκε στους μαθητές του μια θεραπευτική τέχνη ίδια με τον βελονισμό. Το γεγονός ότι εμείς δεν έχουμε κληρονομήσει κάποια ξεκάθαρη πληροφορία ως προς αυτό (παρά μόνο βέβαια αυτό το μικρό απόσπασμα από τα Ιπποκρατικά Άπαντα) δεν συνεπάγεται ότι το γεγονός αυτό δεν συνέβαινε. Είναι απόλυτα όμως φυσιολογικό, ότι στην πορεία του χρόνου αυτή η θεραπευτική τέχνη ξεχάστηκε. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τους διωγμούς που υπέστη κάθε τι Ελληνικό από την Ρωμαϊκή Εποχή μέχρι τις μέρες μας, είναι αναμενόμενο πολλά κομμάτια της Αρχαίας Ελληνικής γνώσης να σκεπαστούν από την λήθη. Οι Κινέζοι αντίθετα διατήρησαν στην πορεία του χρόνου τις αρχαίες θεραπευτικές τέχνες τους. Είναι η φύση τους πολιτισμού τους που επιτρέπει την συντήρηση της μνήμης. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι ο βελονισμός στην πορεία του χρόνου γνώρισε υφέσεις και εξάρσεις και στην ίδια της Κίνα. Για παράδειγμα, κατά την διάρκεια της τελευταίας δυναστείας των QING (1644-1911), η Κινέζικη Ιατρική στο σύνολο της, συμπεριλαμβανομένου και του βελονισμού, απαξιώθηκε από τους ευρώπληκτους αυτοκράτορες. Θεωρήθηκε η Δυτική Ιατρική των Ιησουϊτών ανώτερη της Κινέζικης. Μια περίοδο της διακυβέρνησης της Κίνας από τους εθνικιστές (Τσαν Γκαι Σεκ) και κομμουνιστές ηγέτες (Μάο Τσε Τουνγκ) ο βελονισμός είχε απαγορευθεί, ως απομεινάρι ενός απολυταρχικού και καταπιεστικού καθεστώτος. Το χρυσάφι όμως δεν χάνεται όσο βαθιά και αν το θάψεις, και ο βελονισμός παρά τις μεγάλες βουτιές προς την αφάνεια, με τους ξυπόλητους γιατρούς ξανάρθε στην επιφάνεια. Σήμερα δε, απολαμβάνει ανά τον κόσμο μια εξαιρετική εκτίμηση και δημοτικότητα.

8. Τα τέσσερα ζεύγη Μεσημβρινών που περιγράφει ο Ιπποκράτης ξεκινάνε από την κεφαλή. Παρατηρούμε δε, ότι η αφετηρία του κάθε ζεύγους, από το πρώτο προς το τέταρτο μετατοπίζεται βαθμιαία από το οπίσθιο τμήμα της κεφαλής προς το πρόσθιο. Συγκεκριμένα:
-Πρώτο ζεύγος: «...από της κεφαλής όπισθεν...»
-Δεύτερο ζεύγος: «...εκ της κεφαλής παρά τα ούατα...»
-Τρίτο ζεύγος: «...εκ των κροτάφων...»
-Τέταρτο ζεύγος: «...από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών...».
Αυτό μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι και όλη η υπόλοιπη πορεία του Μεσημβρινού μετά το κεφάλι, στον κορμό δηλαδή, έχει βαθμιαία μετατόπιση από πίσω προς τα εμπρός, καθώς περνάμε από το πρώτο στο τέταρτο ζεύγος Μεσημβρινών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ1. Άπαντα Ιπποκράτους, τόμοι 6, Εκδ. Μαρτίνος
2. Bai XingHua, Acupunture a Visible Holism
3. Peter Deadman, A manual of Acupunture
4. Liu GongWang, Meridians and Collaterals
*Ο Χρήστος Μπουκουβάλας είναι απόφοιτος του τμήματος βελονισμού της «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ». Ως εργασία προκειμένου να του αποδοθεί το δίπλωμα του, του ανατέθη η μελέτη του «Περί φύσιος ανθρώπου». Ο Χρήστος είναι ο πρώτος που απεικόνισε σε σχήμα τους Μεσημβρινούς του Ιπποκράτους. Περί copyright: H γνώση ανήκει σε όλους. Όποιος ασχολείται με την έρευνα και την αποκάλυψη της γνώσης, κανένα δικαίωμα δεν έχει να την περιχαρακώνει. Όσοι θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν στοιχεία και υλικά από το περιεχόμενο της Παιώνιας, ας το κάνουν με ελεύθερη βούληση και ατομική ευθύνη.

ΕΚΔΟΤΗΣ
Αλέξανδρος Τηλικίδης

Read More

ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ .......

Σάλο έχουν προκαλέσει στα Σκόπια οι δηλώσεις έγκριτων...
καθηγητών της γειτονικής χώρας ότι οι σκοπιανοί δεν είναι Μακεδόνες αλλά... Σλάβοι.

Κι όμως υπάρχουν φωνές δυνατές που προέρχονται από σοβαρούς επιστήμονες κι όχι μόνο,των Σκοπίων οι οποίες με νηφαλιότητα αλλά και επιμονή προειδοποιούν τους έξαλλους συμπατριώτες τους, ότι...
αυτή η μανία να εμφανίζονται ως "Μακεδόνες" δεν μπορεί να υποστηριχτεί με κανένα απολύτως σοβαρό επιχέιρημα.

Read More

ΠΟΥΝΤΟ ΠΟΥΝΤΟ .....ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ.....

Όλα τα έχουμε δει στην Ελλάδα, όμως η γκάφα του υπουργείου Πολιτισμού να αναρτήσει στην ηλεκτρονική του ιστοσελίδα τον χάρτη της επικράτειας χωρίς το Καστελόριζο, δεν έχει προηγούμενο! Πρόκειται για το μέρος από το οποίο ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στους Έλληνες πολίτες ότι η Ελλάδα μπήκε κάτω από το ζυγό του ΔΝΤ.

Αυτές τις ημέρες όπου το μνημόνιο σύμφωνα με τους συνταγματολόγους έχει καταστρατηγήσει και έχει καταλύσει το Σύνταγμα και η Εθνική Κυριαρχία τίθεται υπό έντονη αμφισβήτηση, ενώ παράλληλα οι «γείτονες» Τούρκοι «γλυκοκοιτάζουν» τα νησιά και δη το Καστελόριζο, το υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε να το… παραχωρήσει επιδεικτικά και οικιοθελώς!

Το λάθος του Υπουργείου , γιατί μόνο ως τέτοιο μπορούμε να το εξηγήσουμε, προκαλεί για μία ακόμα φορά πολλά ερωτηματικά και την αγανάκτηση του Έλληνα πολίτη, ο οποίος δοκιμάζεται καθημερινά, εκπλήσσεται και σοκάρεται.

Και εντάξει… Να δεχτούμε ότι ο τελευταίος που πάτησε το κουμπί «δημοσίευση» δεν γνώριζε κατά πού έπεφτε το Κοσταλέριζο και η νήσος Ρω. Κανείς στο υπουργείο, ούτε καν ο ίδιος ο Γερουλάνος δεν το παρατήρησαν; Τρίζουν τα κόκκαλα της ιστορικής και αείμνηστης Κυράς!

Στην τριάδα των «τουρκικών» νησιών, κατά το υπουργείο, είναι και η Στρογγύλη, η οποία προφανώς μαζί με τη Μεγίστη (Καστελόριζο) και την Ρω, δίδεται δώρο κατά τη γνωστή τακτική για την προσέλκυση νέων πελατών… Στην περίπτωσή μας οι Τούρκοι ως πελάτες τι θα ψωνίσουν και σε ποια τιμή;

Όπως βλέπεται στον χάρτη όλη η ελληνική επικράτεια είναι σε φόντο άσπρη για να ξεχωρίζει. Από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Σε γκρι είναι όλα τα υπόλοιπα κράτη με τα οποία συνορεύουμε, όπως και η τριάδα των νησιών, η οποία είναι τόσο μακριά από την Ρόδο, που προφανώς θεωρείται… Τουρκία!

Να σημειώσουμε ότι η Τουρκία επί σειρά ετών αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα, ενώ από το 1982 η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ευνοεί τη χώρα μας προβλέποντας τη δημιουργία θαλάσσιας ζώνης ΑΟΖ. Αυτό το γεγονός επιτρέπει στην Ελλάδα να εκμεταλλεύεται μία θαλάσσια ζώνη πλάτους μέχρι και 200 μιλίων. Έτσι, τα νησιά με οικονομική δραστηριότητα, όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές, να έχουν δικαίωμα ΑΟΖ.

Φυσικά, τη σύμβαση δεν υπέγραψε η Τουρκία αφού δεν έχει νησιά μπροστά της που να της ανήκουν και εκ των πραγμάτων διαθέτει περιορισμένη ΑΟΖ.

Το Καστελόριζο σύμφωνα και με τη σύμβαση εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, οι οποίες παρεμβάλλονται μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής περιορίζοντας σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Να θυμίσουμε ότι στις αρχές Μαρτίου ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα στην Αθήνα έθεσε το ζήτημα εκ νέου επαναλαμβάνοντας ότι το Καστελόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο διευκρινίζοντας, την επόμενη ημέρα και μετά τον θόρυβο που ξέσπασε ότι το νησί είναι ελληνικό.

Ντροπή σας κύριοι!

Αντέδρασε η Νέα Δημοκρατία

Μετά από τη δημοσίευση του πρωτοσέλιδου του «newstoday.gr» η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε και ο βουλευτής Λακωνίας, υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας, Θανάσης Δαβάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Με λύπη και απορία διαπιστώνουμε, για ακόμη μια φορά, τη μεταξύ των άλλων προχειρότητα που διακρίνει τη σημερινή Πολιτεία, σε ευαίσθητα για τη χώρα μας ζητήματα.

Το νέο “δημιούργημα” του Υπουργείου Πολιτισμού, ο πολιτιστικός χάρτης -όπως παρατηρούμε στην ιστοσελίδα του- παρέλειψε να συμπεριλάβει στην Ελληνική επικράτεια το Καστελόριζο.

Προφανώς πρόκειται για παράλειψη που δείχνει ότι κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Και γι’ αυτό έχουν σοβαρή ευθύνη τόσο οι ίδιοι όσο και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους.

Καλούμε το Υπουργείο να επανορθώσει άμεσα.

Γιατί τέτοιου είδους παραλείψεις δεν νοούνται και δεν συγχωρούνται».

Read More

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ

Δείτε τα πρώτα 12 νησιά βγήκαν στο σφυρί…

ΚΑΛΤΣΟΝΗΣΙ-Ιόνιο Πέλαγος-Δίπλα απο τους Παξούς
25 στρέμματα, τιμή πώλησης 5.000.000 ευρώ


ΚΑΡΔΙΩΤΙΣΣΑ – Κεντρικό Αιγαίο – Σύνδεση με Φολέγανδρο και Σίκινο
280 στρέμματα, τιμή πώλησης: 6.500.000 ευρώ

ΝΑΥΣΙΚΑ: Έχει 2 φυσικά λιμάνια – Υποδοχή Ferry
1.280 στρέμματα, τιμή πώλησης: 6.900.000 ευρώ

ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ: Πολύ κοντά σε Αθήνα και Κόρινθο
300 στρέμματα, τιμή πώλησης: 15.000.000 ευρώ

ΒΟΥΒΑΛΟΣ: Κολυμπήστε με τα δελφίνια σε αυτό το θεσπέσιο νησί, σ΄ έναν κόλπο περιτριγυρισμένο από τη θαυμάσια θέα των βουνών της Δ. Ελλάδας.
31.63 στρέμματα, τιμή πώλησης κατόπιν αίτησης

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Δίπλα στην Πελοπόννησο, δύο ώρες από την Αθήνα
750 στρέμματα τιμή μη διαθέσιμη

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Με καθαρούς τίτλους ιδιοκτησίας
2,5 στρέμματα, τιμή πώλησης: 1.500.000 ευρώ

ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ «ΛΙΧΝΑΡΙ»: Ιδανικό για ανάπτυξη οικισμού
95 στρέμματα, τιμή πώλησης: 3.000.000 ευρώ

ΤΡΑΓΟΝΗΣΙ: Κοντά στην Αθήνα, ιδανικό για ιδιωτικό θέρετρο
90 στρέμματα τιμή μη διαθέσιμη

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ 01: 2 φυσικά λιμάνια και 2 φυσικές ακτές. Το νησί διαθέτει λόφους με υψόμετρο 77 μ. από τη θάλασσα.
170 στρέμματα, τιμή πώλησης κατόπιν αιτήματος

«ΜΙΚΡΗ ΑΜΟΡΓΟΣ»:
494 στρέμματα, τιμή πώλησης 6.100.000 ευρώ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ 03: Ένα από τα πέντε στο σύμπλεγμα νησιών Εχινάδες. Εύκολη πρόσβαση από Αθήνα.
49.4 στρέμματα, τιμή πώλησης κατόπιν αιτήματος

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ 02: Ιόνιο πέλαγος
58.3 στρέμματα, τιμή πώλησης κατόπιν αιτήματος.
Εδώ είναι η λίστα των νησιών όπως παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα της μεσιτικής εταιρείας που έχει έδρα τον Καναδά:
http://www.privateislandsonline.com/greece.htm

Read More

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΤΑΦΟΣ

Τριανταπέντε σχεδόν χρόνια μετά την ιστορική ανακάλυψη του καθηγητή Μ Ανδρόνικου στο βασιλικό νκροταφείο της Βεργίνας, η ταυτότητα του νεκρού στο βασικικό τάφο ΙΙ των αρχαίων Αιγών παραμένει αμφισβητίσημη. Ο ιστορικός-ερευνητής Τριαντάφυλλος Παπαζώης που συγκεντρώνει πληροφορίες από διαφορετικές ιστορικές πηγές και τις μελετά εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνια, ετοιμάζοντας το τρίτο του βιβλίο γύρω από το θέμα επισημαίνει: Στο Βασιλικό Τάφο ΙΙ της Βεργίνας δεν είναι θαμμένος ο Βασιλιάς Φίλιππος ο Β. Όλα τα στοιχεία που έχουν μέχρι τώρα βρεθεί στον τάφο συνηγορούν ότι
ο νεκρός βασιλιάς μαζί με τα χρυσοποίκιλτα ευρήματα στον αρχαίο τάφο ΙΙ της Βεργίνας δεν είναι ο Φίλιππος Β αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος.

Πληθαίνουν οι αμφισβητήσεις

Δεν είναι η μοναδική φορά που κάποιος αμφισβητεί την ταυτότητα του νεκρού στο Βασιλικό Τάφο ΙΙ της Βεργίνας. Το θέμα έχει απασχολήσει αρχαιολογικά συμπόσια και ερευνητές από την πρώτη στιγμή της ανακάλυψης του αείμνηστου καθηγητή αρχαιολογίας Μ Ανδρόνικου.

«Όλες οι ιστορικές πηγές της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και όχι μόνο , μας πληροφορούν ότι μετά την κατάληψη μέρους της Μακεδονίας και τη σύληση του αρχαίου βασιλικού νεκροταφείου των αρχαίων Αιγών (Βεργίνας) από το βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο το 274/273 π.Χ το συγκεκριμένο νεκροταφείο παρουσίαζε κατά τη μαρτυρία τριών αρχαίων Ελλήνων ιστορικών και ενός Λατίνου, την εξής εικόνα:

-Όλοι οι βασιλικοί τάφοι εσυλλήθησαν από τους Γαλάτες του Πύρου . Τα οστά όλων των βασιλέων διασκορπίστηκαν και τα κτερίσματα όλων των τάφων αφαιρέθηκαν. Ο Πύρρος προφανώς για την ολοκλήρωση του έργου του «εγκατέστησε στις Αιγές φρουρά μισθοφόρων Γαλατών» για ένα χρόνο μέχρι την εκδίωξή του .

Στο ίδιο νεκροταφείο το 1978-80 ο καθηγητής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ Μ Ανδρόνικος , ανακάλυψε τρεις βασιλικούς τάφους, εκ των οποίων οι ΙΙ και ΙΙΙ βρέθηκαν ασύλλητοι. Τον τάφο Ι τον ονόμασε «τάφο της Περσεφόνης», τον Ιιο τον απέδωσε στον Φίλιππο Β και τον ΙΙΙο τον ονόμασε «τάφο του Πρίγκηπα».

Ο καθηγητής Ανδρόνικος έγραφε ότι «εντελώς συμπτωματικά φαίνεται ότι γλίτωσε ο τάφος του Φιλίππου Β τη σύλληση. Τα αρχαία ιστορικά κείμενα όμως δεν αναφέρουν καμία εξαίρεση κανενός τάφου ούτε αυτό διαπιστώθηκε από τις ανασκαφές στον ίδιο χώρο από τον ίδιο καθηγητή».

Η ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Ο καθηγητής Ανθρωπολογίας Ν Ξηροτύρης και η συνάδελφός του Franzeska Langensheidt που εκλήθησαν πρώτοι και εξέτασαν τα οστά , αποφάνθηκαν για τα ανδρικά οστά του τάφου ΙΙ ότι «από την ανθρωπολογική ανάλυση δεν προκύπτει καθαρή απόδειξη ότι τα οστά είναι του βασιλιά Φιλίππου Β» . Στην ίδια γνωμάτευση κατέληξε αργότερα και ο καθηγητής Ανθρωπολογίας Αντ Μπαρτσιώκας. Στη συνέχεια όμως εκλήθη δεύτερη επιστημονική ομάδα υπό τον Βρετανό ανατόμο Dr J Musgrave ο οποίος παρουσίασε στο ΧΙΙ Διεθνές Συνέδριο Κλασσικής Αρχαιολογίας διαφορετικά συμπεράσματα , σύμφωνα με τα οποία τα οστά της μεγάλης χρυσής λάρνακας του ΙΙ τάφου ανήκουν στο Βασιλιά Φίλιππο Β.

«Η απόδοση αυτή του τάφου ΙΙ μαζί με όλα τα ευρήματα στον Φίλιππο τον Β από τον καθηγητή Μ Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του , αποτέλεσαν μια μεγάλη ιστορική πλάνη, η οποία έχει καθιερωθεί διεθνώς ως «Θεωρία του καθηγητή Ανδρονικου» .

Τα οστά του τάφου ΙΙ μαζί με όλα χρυσοποίκιλτα κτερίσματα που υπάρχουν σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Βεργίνας και προκαλούν την εθνική περηφάνεια των Πανελλήνων και τον παγκόσμιο θαυμασμό, δεν ανήκουν στον Φίλππο τον Β. Ανήκουν όμως σε άλλο μεγάλο βασιλιά που επανατάφηκε εκεί , από το Βασιλιά Αντίγονο Γονατά μετά την εκδίωξη του Πύρρου το 273 πΧ . Βάσει πολλών αποδεικτικών στοιχείων προκύπτει ότι όλα τα ευρήματα ένα προς ένα σχετίζονται άμεσα με τον Μ Αλέξανδρο και την οικογένειά του. Ο νεκρός του τάφου είναι ο Μ Αλέξανδρος» λέει ο κ Παπαζώης.

Όλα τα νέα συγκλονιστικά στοιχεία για το μυστικό ταξίδι του νεκρού Στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου από την Αίγυπτο, πίσω στην πατρίδα του Μακεδονία και το σχέδιο επαναταφής του στο νέο βιβλίο του ιστορικού-ερευνητή Τριαντάφυλλου Παπαζώη.

Read More

ΜΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ

‘Το κράτος δεν ειναι πατρίδα. Έιναι η αφαίρεση,ο μεταφυσικός,μυστικιστικός,νομικός μύθος της πατρίδας.
Οι προλετάριοι εχουν πατρίδα.
Οι λαικές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή ειναι μια φυσική,αληθινή αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν ειναι ιδέα,αλλα γεγονός.
Ο πολιτικός πατριωτισμός,η αγάπη του κράτους ειναι η εκφυλισμένη,μέσω απατηλής αφαιρέσεως έκφραση αυτής της αγάπης,προς όφελος της εκμεταλεύτριας μειοψηφίας..

Η πατρίδα αντιπροσωπέυει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου,ομάδας ανθρώπων,ενώσεων,κοινοτήτων,περιοχών,να ζούν,να σκέφτονται,να θέλουν και να δρούν κατα τον τρόπο τους,που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα,η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.

Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.

Έιμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα»
Μιχαήλ Μπακούνιν(Γράμματα για τον Πατριωτισμό,1869)

Read More

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟ

«Εξαγριωμένοι Έλληνες πιέζουν για να αρνηθεί η χώρα την πληρωμή του χρέους» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος που φιλοξενεί ο σημερινός κυριακάτικος Observer στο κυρίως σώμα της έντυπης έκδοσης και υπογράφει η δημοσιογράφος. Helena Smith
Στο ρεπορτάζ γίνεται λόγος για τις φωνές που πληθαίνουν στη χώρα προτρέποντας την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε αναδιάρθρωση του χρέους, σε μια στιγμή που αυξάνονται οι φόβοι ότι το μνημόνιο έχει αποτύχει να σώσει τη χώρα από την οικονομική άβυσσο και σπρώχνει βίαια τον απλό λαό σε μια εποχή μάταιης λιτότητας.

Η δημοσιογράφος περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα με το συνεχώς διογκούμενο κίνημα κοινωνικής ανυπακοής που εγείρει ερωτήματα σε πολλούς για το αν η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί και αναφέρει ενδεικτικά τις ατελείωτες βίαιες συγκρούσεις στην Κερατέα, το κίνημα «Δεν πληρώνω», την πρόσφατη επίθεση κατά του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου (κάνοντας λάθος μάλιστα ονομάζοντάς τον Αντώνη!), το επεισόδιο με τον νομπελίστα Τζέιμς Γουότσον αλλά και τον πυροβολισμό ελεγκτή εισιτηρίων από άγνωστο σε λεωφορείο.
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

A growing chorus of voices is urging the Greek government to restructure its debt as fears grow that a €110bn bailout has failed to rescue the country from the financial abyss and is forcing ordinary people into an era of futile austerity.

"It's better to have a restructuring now … since the situation is going nowhere," said Vasso Papandreou, whose views might be easier to discount were she not head of the Greek parliament's economic affairs committee.

Other members of prime minister George Papandreou's party have said that Greece is locked in a "vicious cycle", unable to dig itself out of crisis with policies that can only deepen recession.

International fears of a Greek default rose last week after the German finance minister, Wolfgang Schäuble, refused to rule it out and markets, sensing upheaval, sent Greek borrowing costs soaring.

The normally mild-mannered prime minister has vehemently rebuffed the prospect of Greece failing to meet its debt obligations, saying restructure would not only be catastrophic for the country – blocking its access to markets for years – but also for the eurozone's delicate economy. "Our problems will be addressed in depth not if we restructure our debt but if we restructure the country," he said, announcing the "road map" that would lead Greece out of crisis.

Amid speculation over the country's ability to avoid default, a wave of civil disobedience is causing many to wonder if Greece is becoming ungovernable.

In the Athens suburb of Keratea, locals furious over the prospect of a landfill site last week dug up the road and the capital's top police officer asked for his men to be removed from the anarchic area.

"There is clearly a breakdown of the rule of law, and without the rule of law there can be no economic development," said political analyst Takis Michas. "It is organised lawlessness spearheaded by the hard left."

Tomorrow, in a clear sop to the thousands who have signed up to the "can't pay, won't pay" movement, the ruling socialists will announce reductions of up to 50% in road toll fees. As the nation struggles to rein in a debt of €340bn, the logic of appeasing protesters – an estimated 8,000 Greeks a day were refusing to pay tolls – has outweighed antagonising them further. "Our hope is that this will calm things down," the deputy transport minister Spyros Vougias said.

Last week, a man shot a bus inspector hired to crack down on fare dodgers after protesters stormed a police station, snatched hundreds of confiscated number plates and set light to thousands of fines. Days later thugs attacked Antonis Loverdos, the health minister, as he visited a hospital in Athens. In Patras, James Watson, the 83-year-old Nobel Prize-winning geneticist was also attacked as he prepared to give a speech at the city's university.

"In any other country people would have been arrested but here the lack of arrests has contributed to the feeling that anything goes," said Michas.

Haunted by a recession that has exceeded even the worst predictions of the EU and IMF almost a year after they moved to rescue the country with their bailout last May, austerity has hit Greece as never before. Last week it emerged that hospitals were facing severe shortages of beds and supplies while schools could no longer afford cleaners. Disposable incomes have dropped dramatically as wages and pensions have been slashed, taxes have been raised and unemployment has reached a record 15%.

Eighteen months after the economic crisis erupted, Papandreou said last week that more cuts were needed to meet deficit-cutting targets.

How do countries default?

A default is when a country misses a repayment on its debts. But the most likely outcome for Greece is a "restructuring", a negotiation between Athens and its creditors that would result in the owners of its bonds accepting that they won't get all their money back.

What would the consequences be?

Investors would shun Greek debt, making it hard for the country to borrow. But what Europe΄s policymakers are more worried about is the knock-on effects for Greece's lenders, many of which are German and French banks, which would have to declare large losses. Portugal and Ireland would also have a strong incentive to follow suit.

Who has defaulted in the past?

Refusing to pay your debts has an impeccable pedigree: Edward III sowed chaos in Florence in the mid 14th century by defaulting on a series of loans. Every country in Latin America, apart from Brazil, followed suit in the early 19th century. Most recently, Russia shocked world markets by defaulting in 1998, as did Argentina in 2001.

Read More

ΚΑΘΟΡΙΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΑΟΖ

«Καθορίστε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σας με την Κύπρο, και οποιαδήποτε απειλή, αντίδραση και πρωτοβουλία της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας θα θεωρείται για εμάς Casus Belli». Αυτό είναι το μήνυμα το οποίο μετέφεραν την προηγούμενη εβδομάδα Ισραηλινοί αξιωματούχοι σε ανώτατα στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Όπως αναφέρει πολύ καλά πληροφορημένη πηγή «Οι Ισραηλινοί είναι έτοιμοι να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Είναι στο χέρι της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει με τολμηρά βήματα».
Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές , το Ισραήλ είναι έτοιμο να παράσχει οποιαδήποτε στήριξη στην Ελλάδα, από την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να προχωρήσει στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου.
Ιδιαίτερα δεν μετά τον χαρακτηρισμό του Ισραήλ στην τουρκική «Κόκκινη Βίβλο» ως «βασική απειλή», το Τελ Αβίβ είναι αποφασισμένο όσο ποτέ να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα. Εξάλλου, τους τελευταίους μήνες τα δείγματα στο πεδίο της προσέγγισης της Αθήνας με το Ισραήλ στον στρατιωτικό τομέα υπήρξαν θετικά. Η επικοινωνία και οι επαφές ανάμεσα στα ανώτατα κλιμάκια των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας και του Ισραήλ είναι συνεχείς τους τελευταίους μήνες, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί μυστικές συναντήσεις ανάμεσα σε ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών στην Αθήνα, με αντικείμενο τόσο την στρατιωτική συνεργασία, όσο και την μελλοντική προμήθεια ισραηλινών εξοπλιστικών προγραμμάτων (εννοείται όταν και αν η Ελλάδα αντιμετωπίσει με επιτυχία την σφοδρή οικονομική κρίση).
Ενιαίος χώρος
Το Ισραήλ επιθυμεί να δημιουργηθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα ένας «ενιαίος», επί της ουσίας, χώρος Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Κύπρο και την Ελλάδα, στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Εξάλλου δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που το Τελ Αβίβ με δική του πρωτοβουλία έδωσε στη δημοσιότητα χάρτες με βάση τους οποίους αναγνώριζε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας.
Η προοπτική του καθορισμού της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης θα αποτελέσει την βάση για την υλοποίηση του σχεδίου κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ελλάδα, με τη χώρα μας να αναλαμβάνει ρόλο διαμετακομιστικού κέντρου του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ήδη η Ισραηλινή πλευρά από το περασμένο καλοκαίρι έχει υποβάλει αυτή την πρόταση προς την ελληνική. Ταυτόχρονα ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από την πλευρά της Ελλάδας, θα ενισχύσει την προοπτική απόκτησης του απαραίτητου για το Ισραήλ στρατηγικού βάθους στη Μεσόγειο.
Στο Τελ Αβίβ, θεωρούν ότι στην παρούσα συγκυρία οι προϋποθέσεις είναι οι κατάλληλες, ώστε η Ελλάδα να προχωρήσει με τολμηρά βήματα στον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, δεδομένου ότι η κατάσταση στην ανατολική μεσόγειο, εξαιτίας των ραγδαίων εξελίξεων στον αραβικό κόσμο και ειδικότερα στο βορειο-αφρικανικό χώρο, ευνοεί τις τολμηρές, αλλά και εξαιρετικά μεγάλης στρατηγικής σημασίας αποφάσεις.
Κύπρος
Το Ισραήλ παρακολουθεί πολύ στενά τις εξελίξεις στην βόρειο Κύπρο και τις αντιδράσεις των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι ζητούν την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού κατοχής και καθιστούν δηλωτική την επιθυμία τους για αποδέσμευση από την Τουρκία. Σε αυτό το πλαίσιο το ενδιαφέρον τόσο της Αθήνας, όσο και του Τελ Αβίβ προκάλεσε η συνάντηση εκπροσώπων ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών κομμάτων στο ξενοδοχείο «Λήδρα Palace» στη Λευκωσία, με αντικείμενο συζήτησης το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σε σχετική ανακοίνωση, σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι «Τα οφέλη των φυσικών πόρων πρέπει να προκύπτουν για όλους τους Κυπρίους και να μπορούν να συμβάλλουν στην χρηματοδότηση της λύσης του Κυπριακού».
Η ένταση και οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο εναντίον της Τουρκίας, μπορεί να επηρεάσουν μελλοντικά και τις εξελίξεις στο θέμα του καθορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, δεδομένου ότι επίκειται επιτάχυνση των επαφών στο πλαίσιο της διαπραγματευτικής διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού. Τον περασμένο Φεβρουάριο η ηγεσία του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους προανήγγειλε την διεξαγωγή ερευνών για κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου και ταυτόχρονα έκανε γνωστό ότι θα προχωρήσει σε καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Τουρκία και όλα αυτά εν μέσω των σφοδρών αντιδράσεων και των διαδηλώσεων εναντίωσης προς την τουρκική παρουσία στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Καλά πληροφορημένοι διπλωματικοί κύκλοι εκτιμούν ότι εκείνη η απόφαση της τουρκοκυπριακή ηγεσίας, σε εκείνη τη συγκυρία αποτελούσε ένα ακόμη δείγμα εκνευρισμού. Σύμφωνα με τους ίδιους διπλωματικούς κύκλους «Οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να κοιτάξουν το μέλλον τους, να αξιολογήσουν τα υπέρ και τα κατά της τουρκικής κατοχής, η οποία τους οδηγεί σε απομόνωση και σε ένα μέλλον οικονομικής καταστροφής».
Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Read More

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός...
- όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών την Μεγάλη Πέμπτη.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών"

Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή

Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .

Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

Read More

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.........Η....ΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ένα από τα κυρίαρχα δόγματα του Χριστιανισμού είναι εκείνο της «Ανάστασης του Ιησού». Από τους πιστούς θεωρείται ως η μεγαλύτερη απόδειξη για την θεϊκή φύση του Χριστού. Η ιστορική αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Από τα αρχαία κείμενα πληροφορούμαστε, ότι στο σύνολο τους οι αρχαίες θρησκείες πίστευαν σε θεούς που είχαν πεθάνει και στη συνέχεια αναστηθεί.
Ο Πλούταρχος, αναφέρει:

«Οι Φρύγες, επίσης, που πίστευαν ότι ο θεός κοιμάται τον χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι είναι ξυπνητός, έκαναν βακχικές τελετές προς τιμήν του, τον χειμώνα τους κατευνασμούς και το καλοκαίρι τις ανεγέρσεις. Οι Παφλαγόνες, τέλος, ισχυρίζονται ότι τον χειμώνα είναι ο θεός δεμένος και φυλακισμένος, ενώ την άνοιξη κινείται και ελευθερώνεται»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 378E).

Που οφειλόταν, άραγε αυτή η πανάρχαια πεποίθηση ότι ο θεός αναγεννιέται την Άνοιξη; Ο Πλούταρχος, το αποδίδει στην ίδια την φύση της εποχής:

«Η ίδια η εποχή υποβάλλει τη σκέψη πως η κατήφεια οφείλεται στην εξαφάνιση των καρπών, τους οποίους οι παλιοί δεν θεωρούσαν βέβαια θεούς, αλλά δώρα των θεών αναγκαία και μεγάλα για να μη ζούμε σαν τα άγρια θηρία. Την εποχή, λοιπόν, που έβλεπαν από τη μια τους καρπούς να εξαφανίζονται εντελώς από τα δέντρα και να λείπουν, ενώ, από την άλλη, οι ίδιοι τους φύτευαν με πολλή δυσκολία και μεγάλα προβλήματα ξύνοντας τη γη με τα χέρια και με τα χέρια καλύπτοντάς τους πάλι, βάζοντας τους εκεί, χωρίς να ξέρουν, αν θα εμφανιστούν ξανά, έκαναν πράγματα παρόμοια με εκείνα που κάνουν όσοι θάβουν τους νεκρούς και τους πενθούν. Έπειτα, όπως εμείς λέμε γι’ αυτόν που αγοράζει τα βιβλία του Πλάτωνα ότι αγοράζει Πλάτωνα και όποιον παρουσιάζει τα ποιήματα του Μενάνδρου ότι παίζει Μένανδρο, έτσι κι εκείνοι δεν δίσταζαν να ονομάσουν τα δώρα και τα έργα των θεών με τα ονόματα των θεών, τιμώντας τα, επειδή τους ήταν αναγκαία, και λατρεύοντάς τα.

Οι επόμενοι όμως, απαίδευτοι και αμαθείς, τα παραλάμβαναν, κατ’ αντιστροφή απέδιδαν τα παθήματα των καρπών στους θεούς και δεν αποκαλούσαν μόνον, αλλά και πίστευαν, την εμφάνιση και την εξαφάνιση των αναγκαίων καρπών ως γέννηση και θάνατο των θεών, γεμίζοντας έτσι το μυαλό τους με άτοπες, αυθαίρετες και συγκεχυμένες δοξασίες, μολονότι έβλεπαν καθαρά το άτοπο και τον παραλογισμό. Ο Ξενοφάνης, λοιπόν, ο Κολοφώνιος έθεσε ως αρχή στους Αιγυπτίους, αν τους θεωρούν θεούς, να μην τους θρηνούν και, αν πάλι τους θρηνούν, να μην τους πιστεύουν για θεούς… αλλά ότι είναι γελοίο να τους θρηνούν και συνάμα να προσεύχονται στους καρπούς (σαν σε θεούς) να ξαναφανούν πάλι και να ωριμάσουν για χάρη τους, ώστε να τους καταναλώσουν πάλι και να τους θρηνούν. (71) Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, αλλά θρηνούν τους καρπούς και προσεύχονται στους θεούς, που τους γεννούν και τους δωρίζουν, να δημιουργήσουν πάλι άλλους καινούριους και να τους κάνουν να φυτρώσουν στη θέση εκείνων που χάθηκαν. Για τούτο πολύ σωστά λένε οι φιλόσοφοι πως όσοι δεν ασκούνται να καταλάβουν σωστά τις λέξεις, χρησιμοποιούν λανθασμένα τα πράγματα»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 379A έως C).

Ο Πλούταρχος, λοιπόν, υποστηρίζει, ότι η ανάσταση του θεού συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης ύστερα από τον χειμερινό της λήθαργο.
Ο Μανίλιος μας πληροφορεί, ότι τα άστρα που θεωρούνταν και θεοί, όταν έδυαν και χάνονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα έκαναν τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν, ότι ο θεός (άστρο) ήταν νεκρός. Κατά την επιτολή του άστρου, έλεγαν, ότι ο θεός με τον οποίον ταυτιζόταν είχε αναστηθεί ή είχε γεννηθεί :

«Οι άνθρωποι κοίταζαν την εξωτερική εμφάνιση της δημιουργίας δίχως να την καταλαβαίνουν. με κατάπληξη έβλεπαν το καινούργιο φως του σύμπαντος. Μερικές φορές θρηνούσαν επειδή πίστευαν πως το είχαν χάσει. ύστερα πάλι χαίρονταν επειδή τα άστρα έμοιαζαν να ξαναγεννιούνται [ακολουθεί αβέβαιο κείμενο]»
(Μανίλιος, «Αστρονομικόν», 1.25-112).

Το ίδιο ίσχυε και με τις τελετές του αστέρα Σείριου. Το άστρο αυτό ταυτιζόταν από τους Αιγυπτίους με τον Όσιρι και από τους Έλληνες με τον Διόνυσο. Επίσης, το ίδιο το ταύτιζαν οι Αιγύπτιοι με την Ίσιδα και οι Έλληνες με την Αθηνά. Τις πληροφορίες αυτές μας διασώζει ο Πλούταρχος στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος».
Σήμερα ξέρουμε, ότι στις 24 Ιουλίου κατά την επιτολή του Σείριου στην Αθήνα γιορταζόταν η γέννηση της θεάς Αθηνάς και το άστρο αυτό ευθυγραμμιζόταν με τον σηκό του Παρθενώνα της Ακρόπολης των Αθηνών.
Επίσης, τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Έλληνες, πίστευαν, ότι ο Όσιρις – Διόνυσος είχε πεθάνει και στην συνέχεια αναστηθεί:

«Συν τοις άλλοις, οι μύθοι για τους Τιτάνες και τα λεγόμενα Νυκτέλια έχουν αντιστοιχίες με το διαμελισμό του Οσίριδος, την ανάσταση και την αναγέννηση του. Το ίδιο και τα περί της ταφής, γιατί όπως οι Αιγύπτιοι, σύμφωνα με όσα ήδη έχουν λεχθεί, δείχνουν σε πολλά σημεία φέρετρα του Οσίριδος, έτσι και οι κάτοικοι των Δελφών πιστεύουν ότι τα λείψανα του Διονύσου απόκεινται στην πόλη τους…»
(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 364F).

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν, ότι κάθε άνθρωπος αποτελείται από το Νοητό (θεϊκό στοιχείο) και από την Ύλη. Το πρώτο, για λόγους που δεν είναι απαραίτητο να αναφερθούν εδώ, έπρεπε να αφυπνισθεί. Η διαδικασία αυτή, αφύπνισης του εσωτερικού θείου, συμβολιζόταν μέσα από τα μυστήρια και τις τελετές της ανάστασης. Η αναγέννηση του Θείου, ήταν πρωτίστως μία εσωτερική νίκη του ανθρώπου η οποία εξελισσόταν στην οδό που στο τέλος τον ένωνε με το Θείον. Ο κοσμικός άνθρωπος για να το πετύχει αυτό, πρέπει να εναρμονιστεί (Νοητό – Ύλη) με τρόπο ανάλογο του σύμπαντος. Ο Πλάτων, λέει σχετικά:

«Η σωστή φροντίδα για όλα τα πράγματα είναι μία και μοναδική: να προσφέρεις στο καθένα τις οικείες τροφές και κινήσεις. Οικείες όμως και συγγενείς κινήσεις για το θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα μας είναι οι σκέψεις και οι περιφορές του σύμπαντος. Αυτές πρέπει να ακολουθούμε όλοι. Και τους δικούς μας κύκλους, που διαστρεβλώθηκαν κατά την γέννηση μας, πρέπει να τους επαναφέρουμε στην ορθή τροχιά μαθαίνοντας την αρμονία και την ομαλή περιφορά του σύμπαντος. Έτσι θα εξομοιώσουμε τη νόηση μας με το αντικείμενο της – ομοιότητα σύμφωνη με την πρωταρχική της φύση. Και με την εξομοίωση αυτή θα κατακτήσουμε την προδιαγεγραμμένη άριστη ζωή, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό που έθεσαν και θα συνεχίσουν να θέτουν πάντα στους ανθρώπους οι θεοί»
(Πλάτων, «Τίμαιος», 90c).

Αλλά και στην περσική θρησκεία, ο Ζωροάστρης πέθανε και αναστήθηκε:

«Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι αυτός ο Ζωροάστρης, δώδεκα μέρες μετά τον θάνατο του, όταν είχε ήδη τοποθετηθεί πάνω στην πυρά, ξαναγύρισε στην ζωή…»
(Κλήμης, «Στρωματείς», Βιβλίο Πέμπτο, σελ 711).

Γιατί οι αρχαίοι Ελληνες ανάσταιναν τους θεούς τους

Στην αρχαία Ελλάδα, γράφει ο Μ. Τιβέριος, όπως και σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου, απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση. Ο Διόνυσος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θεού που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο

Ο Απρίλης είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου έχουμε την πιο μεγάλη γιορτή των ορθοδόξων Χριστιανών, που είναι τα Πάθη και η Ανάσταση του Κυρίου. Ιδιαίτερα για τους Ελληνες η γιορτή αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία, αφού αρκετές φορές η Ανάσταση του Θεανθρώπου συσχετίστηκε με την ανάσταση της ίδιας της φυλής, ενώ συγχρόνως τους θύμιζε και πανάρχαια θρησκευτικά και λατρευτικά δρώμενα που η αρχή τους χάνεται στο βάθος των αιώνων, σε χρόνους πολύ πριν από τον ερχομό του Σωτήρα.

Σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου και στην αρχαία Ελλάδα απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση, όπως π.χ. ο φοινικικός Αδωνις ή ο ελληνικός Διόνυσος. Επειδή μάλιστα συχνά οι τεθνεώτες και αναστάντες αυτοί θεοί συμβαίνει να είναι θεοί της γονιμότητας, πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι η ιδέα αυτή του θανάτου και της ανάστασης εκ νεκρών είναι παρμένη από την ετήσια εναλλαγή των εποχών, όπου το νέκρωμα της φύσης κατά τη διάρκεια του παγερού χειμώνα το διαδέχεται το ξαναζωντάνεμά της κατά τη διάρκεια της ζωοδότρας άνοιξης. Επομένως με τα πάθη αυτά των θεών συμβολίζονται οι λειτουργίες της ίδιας της φύσης και, όπως είναι γνωστό, η πίστη συχνά εκφράζεται με συμβολισμούς.

Γύρω από τον ετήσιο αυτό αγώνα ανάμεσα στην ακαρπία και την ευφορία της γης υφάνθηκε και ο ιστός αρκετών αρχαίων μυστηριακών τελετών, γι’ αυτό ακριβώς και η συνήθης εποχή διεξαγωγής τους ήταν το τέλος του καλοκαιριού ή η αρχή του φθινοπώρου, με τα πρώτα πρωτοβρόχια. Τα μυστήρια, που γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση κατά τους χρόνους της ύστερης αρχαιότητας, υπόσχονταν στους μυημένους σ’ αυτά μόνιμη σωτηρία και μια ευτυχισμένη μετά θάνατον ζωή. Ετσι, σε δημόσιες αλλά κυρίως σε απόκρυφες τελετουργίες, οι πιστοί σκηνοθετούσαν τις διάφορες φάσεις αυτού του αγώνα, αναπαριστώντας τις ποικίλες περιπέτειες του πάσχοντος θεού τους.

Ο θάνατος και η ανάσταση

Οπως παρατηρεί ο Πλάτων, καθώς ο άνθρωπος πλησιάζει προς τον θάνατο αρχίζει να σκέπτεται για πράγματα που πριν δεν τον απασχολούσαν καθόλου, ενώ συγχρόνως αρχίζει να δίνει πίστη και σε δοξασίες υπερφυσικές. Ετσι και στην αρχαιότητα, πολλοί πίστευαν ότι με τις μυήσεις αυτές θα βοηθηθούν να κερδίσουν την πολυπόθητη αθανασία και ακόμη θα αποκτήσουν τη δυνατότητα και μετά θάνατον «να διασκεδάζουν και να χορεύουν» σε καταπράσινους λειμώνες στον καθαρό αέρα.

Ορισμένοι θρησκειολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι η κεντρική ιδέα όλων αυτών των μυστηριακών θρησκειών ήταν ο θάνατος και η ανάσταση και έχουν συνδέσει τους σχετικούς μυστηριακούς μύθους με τα πάθη κάποιου θεού. Ετσι έχουμε τον θάνατο του Διονύσου, του Αττεως, του Οσίριδος. Στα μυστήρια που σχετίζονται με τους θεούς αυτούς συναντούμε ακολουθίες πένθους που στη συνέχεια τις διαδέχονται τελετουργίες χαράς και αγαλλίασης. Το αβάστακτο πένθος της Ισιδος για τον φόνο του αγαπημένου της αδελφού και συντρόφου, του Οσίριδος, που τον είχε κατακρεουργήσει ο θεός της σκιάς Σετ (ή Σεθ), σταματά όταν βρίσκει και συναρμολογεί όλα τα διαμελισμένα κομμάτια του, δίνοντάς του ξανά τη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πιστούς της. Μιμούμενοι τη θεά τους, αναζητούν τον Οσιρι, κτυπώντας με αλαλαγμούς τα στήθη τους. Μόλις ξαναντικρίζουν τον θεό, τότε τον θρήνο τον διαδέχεται ανείπωτη χαρά. Ο Πλούταρχος προτρέπει τα βάσανα της Ισιδας, όπως αναπαριστάνονται στις σχετικές τελετές, να γίνονται μαθήματα ευσέβειας και παρηγοριάς για όλους τους θνητούς που τους βρίσκουν τέτοια κακά.

Ο Ιούλιος Φίρμικος Ματερνός, πολιτικός και συγγραφέας του 4ου αι. μ.Χ., που αλλαξοπίστησε και έγινε Χριστιανός, μας παραδίδει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικές με παγανιστικές μυστηριακές τελετές. Ετσι ανάμεσα σε άλλα μας περιγράφει και μια σκηνή κατά την οποία μπροστά σε ένα ομοίωμα κάποιου θεού, που κείτονταν νεκρός πάνω σε ένα φορείο, εξελίσσονταν σκηνές οδυρμού και θρήνου.

Η «επίκλησις» του Διονύσου

Ο Διόνυσος, χωρίς αμφιβολία, ήταν κι αυτός ένας θεός της βλάστησης και σαν τέτοιος ήταν ένας πάσχων θεός, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Ωστόσο τα επεισόδια που σχετίζονται με τον θάνατό του, ο οποίος προκαλούσε τον μαρασμό της φύσης, μπορούμε να πούμε ότι δεν αποτελούσαν σημαντικό μέρος της όλης διήγησης. Εκτός από αναφορές στον βίαιο θάνατό του και τον διαμελισμό του υπήρχαν και παραδόσεις που έκαναν λόγο και για μια ομαλή κατάβασή του στον Αδη, προκειμένου να φέρει στον πάνω κόσμο, στον κόσμο των ζωντανών, τη μάνα του τη Σεμέλη.

Η κάθοδός του αυτή έγινε από την Αλκυονία λίμνη στη Λέρνα της Αργολίδας, για την οποία υπήρχε παράδοση ότι ήταν απύθμενη. Ετσι κανένας στην αρχαιότητα, ούτε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νέρων, δεν είχε μπορέσει να μετρήσει το βάθος της. Στους Δελφούς, μέσα στο άδυτο του ναού του Απόλλωνος, «παρά το χρηστήριον», έδειχναν τον τάφο του θεού. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, που έζησε προς τα τέλη του 1ου αι. π.Χ., μιλά για θρήνους κατά τη διάρκεια «των διονυσιακών παθών». Αλλά για τις τελετουργίες τις σχετικές με τον θάνατό του, όπως άλλωστε και γι’ αυτές που σχετίζονται με την ανάστασή του, ξέρουμε λιγοστά πράγματα. Κύρια αιτία ήταν η ευσέβεια των αρχαίων συγγραφέων που δεν ήθελαν να κοινοποιήσουν τίποτε «περί ων ου θέμις τοις αμυήτοις ιστορείν».

Ενα χαρακτηριστικό στοιχείο των τελετουργιών που συνδέονται με την ανάσταση του θεού ήταν και το κάλεσμά του, η «επίκλησις», από τους πιστούς του, που τον καλούσαν, ακόμη και με μικρές σάλπιγγες, να ανέβει και να παρουσιαστεί σ’ αυτούς.

Στον κόσμο των Ιώνων η «επιφάνεια» του θεού γινόταν κατά τη διάρκεια των Ανθεστηρίων. Ενα σημαντικό δρώμενο της γιορτής αυτής, που είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι γιορταζόταν και αυτή κατά τη διάρκεια της άνοιξης, ήταν ο ερχομός του θεού πάνω σ’ ένα τροχοφόρο πλοίο.

Το ότι ο Διόνυσος ερχόταν με ένα πλεούμενο πιθανόν να οφειλόταν στο ότι ο θεός είχε κατεβεί στον Κάτω Κόσμο μέσα από μια λίμνη, την Αλκυονία. Αλλά και ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» του βάζει τον Διόνυσο να κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο από μια περιοχή της Αθήνας, που την έλεγαν Λίμναι, και της οποίας το όνομα σαφώς υποδηλώνει και πάλι κάποια λίμνη ή έστω ένα βαλτότοπο.

Με τη θριαμβευτική επανεμφάνιση του θεού οι πιστοί του ξεσπούσαν σε ουρανομήκεις φωνές και χαρούμενα τραγούδια και ξεφάντωναν με χορούς και πανηγύρια. Και εκτός από πάσχοντες θεούς στην αρχαία μυθολογία υπάρχουν και ήρωες που είχαν κατορθώσει να νικήσουν τον θάνατο, όπως ο Ηρακλής, ο Ορφέας, ο Καπανέας κ.ά.

Μετά από τα παραπάνω μπορούμε να υποθέσουμε ότι το μέγα θαύμα της Ανάστασης του Χριστού, το σημαντικότερο ασφαλώς γεγονός της επίγειας ζωής Του, κατά το οποίο έχουμε τη νίκη της ζωής και την ήττα του θανάτου, έγινε πιο εύκολα κατανοητό από τους Ελληνες· και από τους υπόλοιπους ελληνίζοντες της όψιμης αρχαιότητας, που αποτελούσαν το πιο σημαντικό και συνάμα το πιο ζωντανό κομμάτι του τότε γνωστού και πολιτισμένου κόσμου. Γιατί ανάλογα συμβάντα διηγούνταν και για τους θεούς και ήρωες που είχαν στεριώσει και είχαν κυριαρχήσει στα μέρη τους πολύ πριν κάνει την εμφάνισή Του ο Ναζωραίος.

Μιχάλης Α. Τιβέριος, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Τα «Αδώνεια»: Ο θάνατος και η Ανάσταση του θεού Άδωνη

Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο Άδωνις

Σύμφωνα με την παράδοση ο Αδωνις ήταν γιός του Κινύρα κι της Σμύρνας. Όταν γεννήθηκε ήταν τόσο πανέμορφο μωρό που μόλις τον είδε η Θεά Αφροδίτη τον ερωτεύτηκε και για να μην τον χάσει τον έβαλε σε μία λάρνακα και τον εμπιστεύθηκε στην Περσεφόνη , την Θεά του κάτω κόσμου.

Όταν όμως ο Αδωνις μεγάλωσε , η Περσεφόνη θαμπωμένη και αυτή από την ομορφιά του , αρνήθηκε να τον επιστρέψει και τότε η Αφροδίτη ζήτησε την συνδρομή του Δία.Ο πατέρας των Θεών τότε έδωσε τον όμορφο νέο τα 2/3 του χρόνου στην Αφροδίτη και το 1/3 στην Περσεφόνη.
Η Αφροδίτη εγκατέλειψε τον Ολυμπο και ακολούθησε τον πανέμορφο νέο κάτω στην γη. Δυστυχώς όμως σε ένα κυνήγι αυτός σκοτώθηκε από ένα αφηνιασμένο κάπρο. Η Αφροδίτη απαρηγόρητη και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε από την Περσεφόνη πίσω τον όμορφο νέο και τότε οι δύο Θεές αποφάσισαν να τον έχουν η κάθε μία για εξι μήνες τον χρόνο. Η διαμάχη των δύο Θεαινών συμβολίζει και διδάσκει ότι ο Ερωτας μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο !

Από το αίμα του Αδώνιδος γεννήθηκαν τα τριαντάφυλλα και οι παπαρούνες και από τα δάκρια της Αφροδίτης οι ανεμώνες

Ο Αδωνις είναι ένας πανάρχαιος Θεός της ανατολής και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη στην Συρία την Φοινίκη την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Από εκεί η λατρεία του πέρασε στην Κύπρο και από την Κύπρο στην Ελλάδα ήδη από τη αρχαική εποχή.
Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του βρισκόταν στην Βηθλεέμ σε μία υπόγεια σπηλιά στα θεμέλια του Ναού της Θεάς Αστάρτης. Πιθανολογείται ότι το σημείο βρίσκεται εκεί που σήμερα είναι χτισμένος ο Ναός της Γεννήσεως.

Τα Αδώνεια

Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια. Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομίωνος (Αύγουστος – Σεπτέμβριος ) και αλλού, στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί , με το στόλισμα των λεγόμενων «Κήπων του Αδώνιδος» (που τους φύτευαν και τους προετοίμαζαν οι γυναίκες οκτώ ημέρες πριν), καθώς και με μοιρολόγια και λυπητερές μουσικές από πένθιμο αυλό (τη λεγόμενη «γίγγρα»). Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για το μισό χρόνο.

Οι Κήποι του Αδώνιδος (Επιτάφιος)

Οι κήποι του Αδώνιδος ήσαν πανέρια η γλάστρες γεμάτες χώμα μέσα στις οποίες έσπερναν και καλλιεργούσαν ειδικά για τα Αδώνεια, πολύτριχο και αλλά φυτά ταχέως αυξανόμενα, καθώς και σιτάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα είδη λουλουδιών που τα περιποιούντο επί 8 ημέρες, κατά κύριο λόγο η αποκλειστικά, οι γυναίκες.
Την ημέρα του «Αφανισμού» οι λατρευτές κυρίως γυναίκες με λυμμένα τα μαλλιά τους, ξυπόλητες και γυμνόστηθες, περιέφεραν με θρήνους και οδυρμούς τα ομοιώματα του Θεού και τους «Κήπους» στους δρόμους των πόλεων και κατόπιν τα οδηγούσαν στη θάλασσα (ή σε πηγές και ποτάμια σε άλλες πόλεις), τα έριχναν στα νερά και παρακαλούσαν να επιστρέψει ο Θεός από τον κάτω κόσμο.
Στα «Αδώνεια» προσφερόταν ως θυμίαμα μύρα, ενώ ψάλλονταν και ειδικά άσματα, τα λεγόμενα «Αδωνίδια», από τα οποία έχει διασωθεί ένα πολύ αξιόλογο δείγμα. Πρόκειται για τον «Επιτάφιον Αδώνιδος» του Βίωνος. Σε κάποια από τα ανά τόπους «Αδώνεια» γίνονταν και μυήσεις σε Μυστήρια του Θεού (Ο Λουκιανός διασώζει ότι οι μύστες θυσίαζαν πρόβατο και έπαιρναν μετάληψη).

Αμέτρητοι οι «θεοί» που… σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν!

Ο Κρίσνα, το δεύτερο πρόσωπο της Ινδικής τριάδας αντίστοιχο της χριστιανικής τριάδας, ο οποίος ονομάζεται και «υιός θεού», σταυρώθηκε όπως και ο Ιησούς. Πρόκειται για την ενσάρκωση του Βισνού. Οι ουρανοί σκοτείνιασαν την ώρα του θανάτου. Ο Κρίσνα κατέβηκε στον άλλο κόσμο, και αναστήθηκε την τρίτη μέρα, και ανελήφθη στους ουρανούς. Ο Κρίσνα, θεωρείται επίσης «άνθρωπος και Θεός» καταρρίπτοντας το χριστιανικό επιχείρημα πως ο Ιησούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος-θεός που νίκησε τον θάνατο.

Ο Πέρσης θεός Μίθρα αποκαλούνταν «ο καλός ποιμένας» και σταυρώθηκε τουλάχιστον μια χιλιετία πριν τον Ιησού, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα.

Ο Ασσυροβαβυλώνιος Ταμμούζ (Damuzu) σταυρώθηκε και αναστήθηκε από την Αστάρτη.

Ο Άττις, αποκαλούμενος «ο αμνός του θεού» περνάει το μαρτύριο της σταύρωσης και ανασταίνεται.

Ο Μεξικανός Κετσατκοάτλ θανατώθηκε με σταύρωση και αναστήθηκε την τρίτη μέρα.

Ο Όσιρης σκοτώνεται από τον Σεθ, και ανασταίνεται από την Ίσιδα, ενώ ο γιος τους Ώρος σταυρώνεται μεταξύ δύο κλεφτών.

Ο Όντιν σταυρώθηκε στο δέντρο της ζωής, ενώ ο γιος του Μπάλντερ σκοτώνεται από τον πανούργο Λόκι με γκυ. Αμφότεροι ανασταίνονται.

Οι θεοί ΙΑΩ, και Χέσους σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν για να σώσουν την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού.

Ο Ίντρα αναπαριστάται με οπές από καρφιά.

Ο Χαλδαίος Κριτε και ο Ασιάτης Μπαλού αναφέρονται στα αντίστοιχα ιερά τους κείμενα ως «εσταυρωμένοι λυτρωτές».

Ο Αιγύπτιος Θούλις πέθανε στο σταυρό, θάφτηκε, αναστήθηκε και ανήλθε στους ουρανούς.

Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης (Αξιόκερσα κατά τα Καβείρια) περιέχει την κάθοδο στον Άδη, την παραμονή εκεί για ένα χρονικό διάστημα και την επιστροφή στη ζωή.

Ο μύθος της Ευρυδίκης.

Ο Ρωμαίος ήρωας Κουιρίνους, σταυρώθηκε και η γη σκοτείνιασε.

Η ανάσταση νεκρών και η νίκη επάνω στο θάνατο, δεν είναι λοιπόν μια ιδέα που γεννήθηκε στον χριστιανισμό. Στις αρχαίες θρησκείες υπήρξε πληθώρα θεών και ανθρώπων που είτε θυσιάστηκαν και ξαναγύρισαν στη ζωή, ή ήρθαν σε συμφωνία με τις θεότητες του Άδη να μοιράζουν τη ζωή τους ανάμεσα σε δύο κόσμους. Η ιδέα της ανάστασης πιθανολογείται πως προήλθε από την παρατήρηση της «νεκρανάστασης» της φύσης.

Οι εμπνευστές της χριστιανικής θρησκείας παρέλαβαν τους αρχαίους μύθους, τους άλλαξαν ελαφρώς και τους παρουσίασαν ως δική τους αποκάλυψη. Κανένας χριστιανός ιερέας δεν έχει απαντήσει ουσιαστικά στο ερώτημα, σε τι ακριβώς διαφέρει η σταύρωση κι η ανάσταση του θεού σας από τις αντίστοιχες των προαναφερθέντων θεών;

Τα βασικά συστατικά του μύθου εμφανίζονται στις παραδόσεις όλων σχεδόν των λαών της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Η σταύρωση και η ανάσταση του Ιησού δεν είχε κάτι το πρωτότυπο να δείξει.

Read More