ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ


Έλληνας επιστήμονας στη Γερμανία εντοπίζει τα καρκινικά κύτταρα.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης του Κέντρου Helmholtz στη... Γερμανία δρ Βασίλης Ντζιαχρήστος έχει κάνει πρωτοπόρα έρευνά στον τομέα της χειρουργικής απεικόνισης.
Με την τεχνική του τα καρκινικά κύτταρα «λάμπουν» και είναι εφικτός ο ακριβής εντοπισμός τους και δυνατή η επιτυχής αφαίρεσή τους.
Μια μεγάλη ανακάλυψη που θα σώσει ζωές, αφού χωρίς αυτήν πολλά από τα καρκινικά κύτταρα θα έμεναν απαρατήρητα, δεν θα αφαιρούνταν και πιθανώς θα οδηγούσαν σε επανεμφάνιση του καρκίνου έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ


Ο υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας αφού έκλεισε όλο το χώρο της ταβέρνας Το ΑΙΓΑΙΟΝ για το γεύμα προς τιμήν των υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 26 Σεπτεβρίου 2012 στο πλαίσιο της κυπριακής Προεδρίας, στη συνέχεια τηλεφώνησε και ακύρωσε!
Απαιτώντας βάσει «πρωτοκόλλου» να κατέβει η Ελληνική Σημαία που για χρόνια κυματίζει εκεί .
Ο ιδιοκτήτης Βάσος Φτωχόπουλος, αρνήθηκε να κατεβάσει τη Σημαία, και τότε ο υπουργός του ανακοίνωσε ότι το γεύμα ακυρώνεται.
Διαβάστε το ιστορικό όπως το καταγράφει ο Β. Φτωχόπουλος.


Όμως, το θέμα είναι πολύ σοβαρό.
Η απαίτηση του υπ. Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ. Ποίου «πρωτοκόλλου» κύριε υπουργέ της Άμυνας; To εστιατόριο Αιγαίον δεν είναι κυβερνητικό κτίριο (public) (τα οποία και κυβερνητικά κτίρια ακόμα δικαιούνται βάση του Συντάγματος στις γιορτές να υψώνουν μαζί με την Κυπριακή σημαία και την Ελληνική Appendix D article 4 para 2) ), αλλά ανήκει σε ιδιώτη, νόμιμο πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.


Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, κύριε υπουργέ της Άμυνας, παραχωρεί στον κάθε πολίτη της Δημοκρατίας το δικαίωμα να αναρτά στα κτίριά του τη σημαία της Δημοκρατίας ή την Ελληνική ή την Τουρκική σημαία δίχως περιορισμούς. Και γράφει το σύνταγμα στο αγγλικό κείμενο :

Appendix D Draft Constitution of the Republic of Cyprus

Article 4, para 4: “ Any citizen of the Republic or any body, corporate or unincorparate other than public, whose members are citizens of the Republic, shall have the right to fly on their premises the flag of the Republic or the Greek or the Turkish flag without any restriction.”.

ΣΚΑΘΑΡΟΠΑΡΕΑ

ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΛΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
Λιτόχωρο: " ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΚΑΡΑΒΑΙΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ "
Η ‘’Σκαθαροπαρέα’’ ιδρύθηκε το 2007 . Είναι μια προσπάθεια πολλών ανθρώπων ανεξαρτήτου ηλικίας που έχουν αγάπη για τα κλασικά αυτοκίνητα και συγκεκριμένα τον Σκαραβαίο .Ο σκοπός της δημιουργίας της παρέας αυτής με το όνομα ''ΣΚΑΘΑΡΟΠΑΡΕΑ'' είναι η ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών .Στην κατοχή μας υπάρχουν αυτοκίνητα που χρονολογούνται από το 1959 με το πιο πρόσφατο , το 1974 . Όλα σε άριστη κατάσταση και σε φοβερά χρώματα .

Έχουμε μέχρι στιγμής κάνει 5 καλοκαιρινές συναντήσεις , στο Στόμιο Λάρισας στο Παπά-Νερό στο Πήλιο στα Μετέωρα Καλαμπάκας και στην Πλάκα Λιτοχώρου , 4 χειμερινές στην Ρεντίνα Καρδίτσας και πολλές συμμετοχές σε Κυριάκι Βοιωτίας , Στενή Ευβοίας , Μεγαλόπολη Αρκαδίας , Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας , RALLY Αττικοβοιωτίας και στο Αίγιο .

Η ''Ελληνική Λέσχη Κλασσικού Αυτοκινήτου'', Η "Σκαθαροπαρέα ", και το "Hellenic Aircooled Club"

ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ " 6η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΚΑΡΑΒΑΙΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ " ΓΙΑ 2Η ΧΡΟΝΙΑ , ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ ΠΙΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 6-7-8 /07/2012.

Η τοποθεσία είναι ιδανική για να εξερευνήσετε τα μυστικά των βουνών, κάνοντας ορειβασία, ποδηλασία ή ρομαντικούς περιπάτους

-Τιμή διανυκτέρευσης στο camping : 9,00Ευρώ / άτομο/ διανυκτέρευση. Η τιμή περιλαμβάνει τη διαμονή του ατόμου, το κατασκηνωτικό μέσο καθώς και το μεταφορικό μέσο. Το ρεύμα ΔΩΡΕΑΝ .

-Τιμή διανυκτέρευσης σε Bungalow : 30,00 Ευρώ /διανυκτέρευση το μονόκλινο δωμάτιο και

-40,00 Ευρώ/διανυκτέρευση το δίκλινο δωμάτιο

-Extra κρεβάτι (πτυσσόμενο) : 10,00Ευρώ/διανυκτέρευση.

(Όλες οι παραπάνω τιμές περιλαμβάνουν όλους τους νόμιμους φόρους. Δεν περιλαμβάνεται πρωινό ή κάποια άλλη παροχή.)

-Η τιμή του πρωινού θα είναι ειδικά για εμάς στα 6,00Ευρώ.

-Η διανυκτέρευση παιδιών ως 12 ετών τόσο στα δωμάτια όσο και στο camping θα είναι δωρεάν.

-Έκπτωση 20 % στο εστιατόριο και στο bar.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων όσο αφορά την έκπτωση θα μοιραστούν κατά την άφιξη βραχιολάκια ώστε να ξεχωρίζουμε από τους άλλους πελάτες .

(Όποιος από τα μέλη μας θέλει να έρθει πιο νωρίς ή να παραμείνει περισσότερο θα έχει τις ίδιες τιμές και την ίδια έκπτωση)

Περισσότερες πληροφορίες για το Camping και για κρατήσεις στα τηλέφωνα 23520-22115 , 23520-22174.

Επίσης και στα τηλέφωνα : 6977-775980 , 6977-722733 και 2410-536386.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.

Σας περιμένουμε από Παρασκευή 6/7 να περάσουμε ένα αξέχαστο 3ήμερο παρέα με φίλους που αγαπούν και λατρεύουν τον θρυλικό Σκαραβαίο και όχι μόνο. Μην παραλείψετε να πάρετε και την οικογένεια σας , διότι τοcampingέχει παροχές για μικρούς και μεγάλους .Επίσης πολλές εκπλήξεις και πολλά δώρα θα υπάρχουν για όλους τους συμμετέχοντες .

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ :

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ

12:00 Έναρξη εκδήλωσης / Υποδοχή .

12:00 - 21:30 Ελεύθερος χρόνος.

21:30 Φαγητό στο εστιατόριο, γυράδικο και στην πιτσαρία του Camping με 20% έκπτωση

23:00 Gala στο bar του Camping

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ

11:00 - 14:00 Παιχνίδια και διαγωνισμοί για μικρούς και μεγάλους.

14:00 - 17:00 Ελεύθερος χρόνος.

17:00 - 19:00 Παιχνίδια και διαγωνισμοί για μικρούς και μεγάλους .

19:00 - 21:00 Καλλιστεία Οχημάτων .

21:00 Φαγητό στο εστιατόριο, γυράδικο και στην πιτσαρία του Camping με 20% έκπτωση

22:00- 23:00 Απονομή βραβείων.

23:00 Party στο Camping

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ

9:00 Ελεύθερο πρωινό.

12:00 Φωτογράφηση Οχημάτων και Αποχαιρετισμός.

14:00 Λήξη της συνάντησης.

Υπενθυμίζεται πως η κίνηση μας στους δρόμους κατά την άφιξη-παραμονή και αναχώρηση μας γίνεται πάντα σε συνθήκες ασφαλούς οδήγησης για την ασφάλεια μας και γιατί είμαστε ένα από τα καλυτέρα παραδείγματα για τους συναδέλφους οδηγούς .

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ


«Εξοργίστηκε» από ένα γερμανικό ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση για το πώς πρέπει να φτιάχνονται τα ποδήλατα του σήμερα, τις ανέσεις αλλά και την ασφάλεια που πρέπει να προσφέρουν στον αναβάτη του κ.α. Βρίσκοντας λοιπόν ένα παλιό σκελετό κλασσικού ποδηλάτου και επιστρατεύοντας όλη του την τέχνη και την φαντασία, ο κ. Θεόδωρος Αλεξόπουλος από το Ρουπάκι στρώθηκε στη δουλειά για να δείξει; πως το κάνουν οι Έλληνες!

«Δεν μπορώ να καταλάβω; μόνο οι Γερμανοί μπορούν να φτιάξουν ποδήλατα; Εμείς δεν έχουμε σωλήνες και φαντασία;» είπε χαρακτηριστικά στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Θεόδωρος Αλεξόπουλος.

Ο σκελετός του ποδηλάτου ενισχύθηκε, ενώ ο κ. Αλεξόπουλος δημιούργησε ένα σύστημα από ανεξάρτητα πετάλια και γρανάζια, αλυσίδες, έναν αυτοσχέδιο συμπλέκτη, δυναμό ο οποίος χειρίζεται με το χέρι και ανά πάσα στιγμή μπορεί να δώσει γρήγορη ώθηση στο ποδήλατο, π.χ. όταν χρειαστεί ο αναβάτης του να ξεκινήσει από φανάρια.

Το πίσω μέρος του ποδηλάτου απέκτησε άλλους δύο τροχούς, οι οποίοι με την κίνηση ενός μοχλού μπορούν να ανασηκωθούν ή να «πατάνε» στον δρόμο.
Παράλληλα, το ποδήλατο μπορεί να μεταφέρει; έως και 10 βαλίτσες.
Το ποδήλατο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μέσα στο σπίτι ως; ποδήλατο γυμναστικής, ενώ διαθέτει και «σκληρό» και «μαλακό» πετάλι τόσο στην χρήση του ως οργάνου γυμναστικής, τόσο και ως ποδήλατο βόλτας!


Όσο για την ταχύτητά του: «Θα μπορούσα να το κάνω να τρέχει με 240 χιλιόμετρα την ώρα. Το θέμα όμως είναι ότι κανείς δεν θα μπορούσε να πατήσει τα πετάλια για να πετύχει μια τέτοια ταχύτητα» είπε στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Θεόδωρος Αλεξόπουλος και συνέχισε: «Αυτή τη στιγμή μπορεί να πιάσει τα 40 ; 50 χιλιόμετρα αλλά αν αλλάξω τα γρανάζια, μπορεί πάρα πολύ εύκολα να πιάσει τα 120 χιλιόμετρα την ώρα».

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ


Κατά τη διάρκεια του 8ου, 7ου και 6ου π.Χ, αιώνα κυριαρχούσα πολιτεία στην Ελλάδα ήταν η Σπάρτη. Το καθεστώς της Σπάρτης αποδιδόταν στον Λυκούργο και οι κανόνες του συστήματος ονομάζονται «οι νόμοι του Λυκούργου». Η λέξη νόμος μπορεί να μεταφραστεί «law», αν και έχει πλατύτερη έννοια απ' ό,τί αυτή η αγγλική λέξη. Περιλαμβάνει συνήθειες και έθιμα, που πρέπει ή δεν πρέπει να τηρηθούν, έστω και αν δεν ορίζονται με διάταξη ή δεν επιβάλλονται από τη δημόσια αρχή. Όταν οι νόμοι της Σπάρτης αποδίδονται στον Λυκούργο, αυτό που εννοείται είναι ότι ο Λυκούργος διετύπωσε κανόνες και αξίωσε από τους Σπαρτιάτες να τους τηρήσουν: «εφύλαξε ταύτα μη παραβαίνειν», «σιγούρεψε ότι δεν θα τους παρέβαιναν» (Ηροδ. 1.65.5).

Το μυστικό της Πολιτείας της Σπάρτης, ήταν η παιδεία που παρείχε στα τέκνα της. Όσο κρατήθηκε «ζωντανή» η Μεγάλη Ρήτρα του Λυκούργου και οι παραδόσεις της Σπάρτης, κανείς ξένος κατακτητής δεν κατάφερε να πατήσει το πόδι του στην Σπάρτη. Πάντοτε προκαλούσε την απορία αλλά και τον φθόνο των υπολοίπων, πως κατάφεραν αυτά τα πέντε πλινθόκτιστα χωριά (που αποτελούσαν την πόλη της Σπάρτης), τα οποία δεν περιβάλλονταν από προστατευτικό τείχος, η μοναδική πόλη όχι μόνο στον Ελληνικό κόσμο αλλά και στα πολιτισμένα έθνη της Μεσογείου και της Ασίας που δεν διέθετε έστω μια υποτυπώδη οχύρωση, να ηγούνται όλων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΡΗΤΡΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

Οι Δωριείς της Σπάρτης άρχισαν κυρίως να επεκτείνονται μετά την εποχή του Λυκούργου. Η Πολιτεία της Σπάρτης οφείλει πολλά από το ένδοξο μεγαλείο της στους νόμους που θέσπισε ο Λυκούργος για τους Λακεδαιμονίους. Ωστόσο, την ευνομία που ευλαβικά προσέφερε στην Πολιτεία την πλήρωσε με την αγανάκτηση των πλούσιων πολιτών της, και λίγο έλειψε με την ίδια του τη ζωή. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στη βιογραφία του, που παραθέτει ο Πλούταρχος, το χτύπημα που δέχτηκε ο Λυκούργος στο πρόσωπο, από την βακτηρία του πλούσιου Σπαρτιάτη Άλκανδρου έπειτα από καταδίωξη.
"Ο Λυκούργος λίγο έλειψε να χάσει το ένα μάτι του, αλλά μπόρεσε να θεραπευτεί χάρη στην Αθηνά οφθαλμίτιδα, «Οπτιλλέτιν», γιατί οι Λάκωνες Δωριείς λέγουν τους οφθαλμούς οπτίλους και στην οποία ίδρυσε το ομώνυμο ιερό για να την ευχαριστήσει" (Πλούτ. Λυκ. 116. 55-56).
Ο Λυκούργος έζησε το πιθανότερο κατά τον 8ο αιώνα. Κατά τον Ηρόδοτο υπήρξε επίτροπος του βασιλέως Λεωβώτου και καταγόταν από τον κλάδο των Αγιαδών. Αντίθετα ο Αριστοτέλης (Αριστ. Πολ. Β. 10-15), τον παρουσιάζει ως επίτροπο του βασιλέως Χαρίλλου ή Χαρίλαου, έλκοντας έτσι την καταγωγή του από το γένος των Ευρυπωντιδών. Κανείς όμως εκ των δύο προαναφερθέντων δεν αμφισβητεί την ιστορικότητα του νομοθέτη.

Ο Πλούταρχος (Λυκ. 6), έρχεται έπειτα να βάλει και αυτός την υπογραφή του στην ιστορικότητα του Λυκούργου (όταν καταγράφοντας την Μεγάλη Ρήτρα), λέει πως καλούσε λαοσυνάξεις (Απέλλα), από καιρό σε καιρό (σε τακτικά δηλαδή διαστήματα), στο μέρος που είναι ανάμεσα στην γέφυρα Βάβυκα και τον ποταμό Κνακίωνα, το σημερινό δηλαδή ρέμα της Μαγούλας ή αλλιώς Τριπιώτικο ποτάμι. Ο Λυκούργος όρισε ακόμη με την Ρήτρα του τη συνεδρίαση της Απέλλας κάθε πανσέληνο.

Ο Πλάτων επίσης θαύμαζε και επικροτούσε τους νόμους του, πιστεύοντας πως είναι θεϊκής προελεύσεως. Ακόμη και αρκετοί στωϊκοί φιλόσοφοι έδωσαν πίστη στον «μύθο» για την νομοθεσία του Λυκούργου. Ένας από αυτούς που ήταν θαυμαστής του αρχαίου μεγαλείου της Σπάρτης (και είχε ο ίδιος προσωπικά μυήσει στη στωϊκή φιλοσοφία τους μεταρρυθμιστές βασιλείς Άγι τον Δ΄ και τον Κλεομένη τον Γ΄), ο φιλόσοφος Σφαίρος ο Βορυσθενίτης, σε δύο μελέτες του, Περί της Λακεδαιμονίων Πολιτείας και Περί Λυκούργου και Σωκράτους, πρόβαλε το Λυκούργειο πολίτευμα, ως το πολίτευμα που θα φέρει την ευτυχία στους ανθρώπους. Υπάρχει επίσης μια πλειάδα αρχαίων συγγραφέων που παραδέχονται την ιστορικότητα του Λυκούργου, ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται οι Τίμαιος, Φύλαρχος, Διόδωρος, Ερατοσθένης, Απολλόδωρος, Σιμωνίδης, Διευτυχίδας.

Για να θεσπίσει τους νόμους του ο Λυκούργος θα ακολουθήσει και θα σεβαστεί πολλές από τις ήδη υπάρχουσες παραδόσεις και θεσμούς των Σπαρτιατών, όπως για παράδειγμα τον θεσμό της διπλής βασιλείας που προϋπήρξε όπως και η διανομή της κατακτηθείσης από τους Δωριείς γης σε κλήρους. Με τη ρήτρα του χώρισε την γη των Λακεδαιμονίων σε ίσους κλήρους, ίσους σε παραγωγική απόδοση το κυριότερο όμως είναι πως τους έκανε αναπαλλοτρίωτους, δηλαδή, ο κάτοχος του κλήρου δεν είχε το δικαίωμα να πωλήσει τον κλήρο του, γιατί ανήκε στην Πολιτεία των Σπαρτιατών. Ο θεσμός των εφόρων πιστεύεται από τους σύγχρονους ιστορικούς, πως είναι πολύ μεταγενέστερος της Ρήτρας του Λυκούργου (Ηρόδ. Ιστ. Α΄. 65). Κατά τις εκστρατείες οι έφοροι (δύο των αριθμό), ήταν τα «μάτια της ρήτρας του Λυκούργου», χωρίς το δικαίωμα της επεμβάσεως. Βασικό τους μέλημα ήταν να ελέγχουν εάν τηρούνταν οι νόμοι του Λυκούργου. Ένα παλίμψηστο του Βατικανού (Βατ. Ελληνικά, 2306), το οποίο αναφέρεται στις δικονομικές διαδικασίες των Λακεδαιμονίων, βεβαιώθηκε από τον J. J. Keaney “Theophrastus Greek Judicial Procedure”, ως γνήσιο και εκδόθηκε πολλές φορές, πιστοποιώντας πως: «Η Γερουσία, οι δύο βασιλείς και οι έφοροι συμπράττουν στην άσκηση της Δικαιοσύνης» (Richers 2001). Επίσης οι έφοροι διαθέτουν δικό τους κατασκοπευτικό δίκτυο. Από την πρώιμη κλασική εποχή και μεταγενέστερα «οι έφοροι είναι υπεύθυνοι για την αστυνόμευση σε όλη την επικράτεια των Λακεδαιμονίων», (Cristien 2001).

Ανέκαθεν οι Σπαρτιάτες κοιτούσαν με νοσταλγία το παρελθόν, τον καιρό που έζησε ο νομοθέτης τους, αναπολώντας την ευνομία των παρελθόντων ετών. Τον Λυκούργο τίμησαν ως ημίθεο και τον περιέβαλαν με συμβολικές μορφές, τελούσαν δε προς τιμήν του ειδική ενιαύσιο εορτή τα Λυκούργεια. Στην πόλη της Σπάρτης υπήρχε και ναός του νομοθέτη, πίσω από τον οποίο βρισκόταν ο τάφος του υιού του Ευκόσμου.

Όπως σχολιάζει ο Ξενοφών οι νόμοι του Λυκούργου, αν και γράφτηκαν στην απώτατη αρχαιότητα, ήταν πάντα επίκαιροι. Εμπνεύστηκαν από τον νομοθέτη την εποχή των πρώτων απογόνων των Ηρακλειδών και μέχρι τις ημέρες του Ξενοφώντος ήταν «ζωντανοί» και κατάλληλοι για όλες τις περιστάσεις. Οι νόμοι του Λυκούργου γαλουχούσαν τους αρχιστράτηγους – πολέμαρχους ώστε να έχουν κοντά στο μαχητικό και στρατηγικό πνεύμα. Πολλοί από τους νόμους που είχε θεσπίσει ο Λυκούργος ήταν δυσδιάκριτοι ανάμεσα στις παραδόσεις των Σπαρτιατών. Στην προ Λυκούργου εποχή, υπάρχουν αναφορές πως οι Σπαρτιάτες πλούτιζαν από το εμπόριο και ανθούσε η βιοτεχνία, καλλιεργούνταν δε συστηματικά οι καλές τέχνες.

Η Μεγάλη Ρήτρα του Λυκούργου σφυρηλατεί την ιδανική Πολιτεία. Ο Λυκούργος για να προστατεύσει τους ευπατρίδες και τις οικογένειές τους (ενώ παράλληλα θα θελήσει να κρατήσει το στράτευμα των Σπαρτιατών αλώβητο), θα περάσει στην εφαρμογή αυτών των μέτρων για να τους διασφαλίσει. Ο νομοθέτης προσπάθησε να δομήσει κατά τέτοιον τρόπο την κοινωνία της πόλεως, ώστε η καθημερινότητά τους να περιστρέφεται γύρω απ’ την ζωή της τιμής. Ο Σπαρτιάτης με γνώμονα την πολεμική αρετή ξεκινούσε έναν μεγάλο κύκλο, εκπαιδεύσεως που είχε ως αφετηρία του την παιδική ηλικία των επτά ετών.

Ο νομοθέτης βρέθηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος, όταν προσπάθησε να επιβάλει στην Πολιτεία τα νέα του νομοσχέδια (Μεγάλη Ρήτρα), με στόχο, ο πολίτης της Σπάρτης όταν συμπλήρωνε τα τριάντα του έτη να έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα, ώστε να μπορεί, με την αξία του πλέον, να διεκδικήσει κάθε στρατιωτικό και πολιτικό αξίωμα […]. Μόλις στα είκοσι του έτη ο νέος της Σπάρτης ήταν απόφοιτος της μοναδικής για την εποχή, Ακαδημίας του Πολέμου και γινόταν μέλος μιας από τις φοβερότερες πολεμικές μηχανές που υπήρξαν ποτέ, με παγκόσμια φήμη. Κύριος προσανατολισμός του Λυκούργου ήταν να δημιουργήσει καλούς και αγαθούς πολίτες, δηλαδή ανδρείους, καταδικάζοντας την μαλθακότητα και την πολυτέλεια, με τη λογική πως για να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα ο πολίτης, πρέπει να αφιερωθεί εξολοκλήρου στον τρόπο ζωής που ήθελε να εφαρμόσει για τους Σπαρτιάτες. Η εξοικονόμηση ελεύθερου χρόνου, επιτεύχθηκε χάρη στην Ρήτρα του Λυκούργου, που είδε πως κάποιος εργαζόμενος σε οποιαδήποτε εργασία, δεν θα μπορούσε ακόμη και αν το ήθελε να γυμνάζει συγχρόνως και το πνεύμα του. Συν τοις άλλοις, επέβαλε την απαραίτητη πειθαρχία στο στράτευμα, ώστε να δημιουργηθεί ένας στρατός πρότυπο. Το κυνήγι εθεωρείτο μια πολύ ευχάριστη απασχόληση για τον ομοίο. Οι πηγές καταγράφουν την εισαγωγή του σιδερένιου νομίσματος από τον Λυκούργο. Από τον Ξενοφώντα διαβάζουμε:
«Διότι πρώτον με τοιούτον όρισε νόμισμα, του οποίου και δέκα μόνον μνων αξίας αν εις την οικίαν μετακομιστεί, δεν θα μείνει απαρατήτητον ούτε από τους κυρίους ούτε από τους δούλους, επειδή και τόπον πολύν θα χρειαστεί και άμαξαν προς μεταφοράν (Λακ. Πολ. VII. 5). «Εις την Σπάρτη όμως ο Λυκούργος απαγόρευσεν εις τους ελευθέρους πολίτας όλα τα είδη του χρηματισμού, ως μόνην δ’ εργασία των διέταξε να θεωρούν όσα εξασφαλίζουν την ελευθερία των πόλεων», (Ξεν. Λακ. Πολ. VII. 2).
Οι είλωτες αν και δεν ήταν ομοίοι δηλαδή πολίτες της πόλεως της Σπάρτης και συνεπώς δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα και λόγο ή βήμα αν θέλετε, στην Απέλλα για όσα διαδραματίζονταν, εν τούτοις ήταν ένα πολύ ισχυρό κομμάτι στο πολιτικό ψηφιδωτό που είχε δημιουργήσει ο Λυκούργος.

Παραδίδεται επίσης από τον Ξενοφώντα πως ο Λυκούργος ήταν αυτός που συνέταξε και τους κανονισμούς για τη μάχη των εφήβων (στον Πλατανιστά). Στη «μάχη» αυτή χωρίς όπλα, η οποία ήταν καθοριστικής σημασίας αλλά και ένας σημαντικός σταθμός στην εξέλιξη της ενηλικίωσης. Η «καρτερία» ήταν μια δοκιμασία επιδείξεως της αντοχής στον πόνο δημοσίως. Θεωρείται πως εισηγητής της τελετής της διαμαστιγώσεως (αγώνας καρτερίας), ήταν ο Λυκούργος.

Σίγουρα αυτό το μυστηριώδες πρόσωπο ο Λυκούργος, που η ύπαρξή του οριοβατεί ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα, θα πρέπει να είχε μελετήσει επί μακρόν την συμπεριφορά του λύκου και της κοινωνίας του, πριν συντάξει την Μεγάλη Ρήτρα. Άλλωστε και το όνομά του μήπως δεν παραπέμπει εκεί, κατά μια εκδοχή; Λυκούργος < λύκος + έργον>. Επικρατέστερη άποψη βέβαια είναι το θέμα της λέξεως λυκ να προέρχεται από το ουσιαστικό λύκη, «πρωινό φως, χάραμα», συνεπώς πρέπει να εξεταστεί σοβαρά και η πιθανότητα να προέρχεται από το ουσιαστικό λυκαεργός – λυκούργειος, ο εργαζόμενος λαμπρά έργα. Η Πυθία κατά την επίσκεψη του Λυκούργου στους Δελφούς τον είχε προσφωνήσει ως Λυκόεργε, Λυκόεργο, που ήταν επίθετα του Απόλλωνος, (Ηρόδ. Ιστορίαι. Α΄. 65). Ο λύκος δημιουργός, ο αρχιτέκτων, ο σοφός, Sol Invictus.

Οι ομοίοι με την ενηλικίωσή τους στελέχωναν τις δωδεκαμελείς ομάδες που ονομάζονταν συσκηνίες. Προφανώς, επειδή έμεναν μαζί σε σκηνές ή ιδιαίτερα οικήματα. Αρκετοί από τους θεσμούς της συντηρητικής όπως νομίζεται Σπάρτης, όπως ήταν και αυτός της συσκηνίας προέρχονταν από μια παλιά παράδοση, ίσως όχι έτσι οργανωμένοι και δομημένοι, αφού θεωρείται έργο και αυτό του Λυκούργου. Μόνο μετά την συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας τους οι ομοίοι μπορούσαν να δειπνούν και να κοιμούνται στις οικίες τους με τις γυναίκες τους κάποιες ημέρες το χρόνο. Και αυτό για τον Λυκούργο είχε σίγουρα παιδαγωγικό σκοπό, που είχε να κάνει μάλλον με την συζυγική διαγωγή και συμπεριφορά.

Ο Λυκούργος πιστεύοντας στην ευγονία των πολιτών, τους επέβαλε να γυμνάζονται. Εκτός των νέων και οι νέες της Σπάρτης ακολουθούσαν ένα πρόγραμμα αγωγής, ώστε εκτός των άλλων ωφελειών που είχαν, να τεκνοποιούν υγιή παιδιά. Ο Λυκούργος κατάφερε ώστε οι Σπαρτιάτες να έχουν φίλαθλο και ηρωικό πνεύμα.

Λέγεται πως ο Λυκούργος επέβαλε μέσα από την Ρήτρα άπαντες οι πολίτες της Σπάρτης να τρέφουν μακριά (μαλλιά) κόμη. Ο Λυκούργος όπως αναφέρεται στην Μεγάλη Ρήτρα εισηγήθηκε τον ερυθρό τρίβωνα, επειδή έβλεπε πως η απόχρωση αυτή ήταν ιδανικότερη για τους άνδρες, που έχουν ως στόχο να νικούν στο πεδίο της μάχης.

Ο ίδιος ο Λυκούργος, αναφέρεται πως είχε απαντήσει, όταν τον ρώτησαν γιατί όρισε την συχνή μετακίνηση του στρατοπέδου: «Για να προκαλούμε περισσότερο κακό στους εχθρούς», (Πλούτ. Ηθικά. 24. Λυκούργος). Αλλά και στην Λακεδαίμονα μπορεί να παρατηρήσει κανείς πως υπάρχουν πανάρχαιες αναπαραστάσεις των Διοσκούρων, ως ιππέων. Μήπως συνάμα αποτυπώνουν την αριστοκρατική τάξη των ιππέων στην προ Λυκούργου εποχή; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο τιμητικός τίτλος ιππείς να αντανακλά στη μνήμη μιας ιδιαίτερης τάξης ευγενών, που στο παρελθόν, ίσως προ Λυκούργου υπήρξαν έξοχο ιππικό σώμα.

Η θρυλική επανίδρυση της Σπάρτης στις όχθες του Ευρώτα από τον Λυκούργο σηματοδότησε μια σειρά από κοσμογονικές αλλαγές, οι οποίες με την σειρά τους θα επηρεάσουν αλυσιδωτά και ριζικά, πολιτικά συστήματα σε πολλές χρονικές περιόδους. Ο νομοθέτης Λυκούργος, δημιουργώντας με τις ρήτρες του μια ισορροπία εξουσιών, μεταξύ των αριστοκρατικών φατριών της πόλεως, συγχρόνως θα σημάνει την στρατιωτική πρωτοκαθεδρία της Σπάρτης.

ΠΗΓΗ: Δημήτριος Θ. Κατσούλης, Εκδόσεις Παύλος, Αθήνα 2010

ΡΟΜΠΙΝ ΛΕΙΝ ΦΟΞ: ΕΝΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ


Έναν σύμμαχο και μάλιστα με διεθνές κύρος απέκτησε η Ελλάδα από το πουθενά…σε ότι αφορά το θέμα των Σκοπίων.
Ο Βρετανός καθηγητής της Οξφόρδης Ρόμπιν Λέιν Φοξ υποστηρίζει -και μάλιστα με μαίνος- πως δεν ευσταθούν οι επί χρόνια τοποθετήσεις των Σκοπιανών που θέλουν να λέγονται Μακεδόνες και να είναι οι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ που θεωρείται από τους επιφανέστερους μελετητές της Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας στον κόσμο επιρρίπτει ευθύνες στους κυβερνώντες της γείτονας χώρας, αλλά και οι απλοί πολίτες υποστηρίζουν πως η γη τους είναι αυτή που «γέννησε» τον Μέγα Αλέξανδρο και κατά επέκταση η Μακεδονική αυτοκρατορία άρχιζε από τα εδάφη τους και με αυτά τα επιχειρήματα προσπαθούν να καπηλευτούν τον όρο Μακεδονία και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η τοποθέτηση του διεθνούς κύρους Βρετανού καθηγητή, έπεσε πάνω τους ως κεραυνός εν αιθρία σε μια χρονική περίοδο όπου η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις συνεχείς προκλήσεις των «πολυμήχανων» γειτόνων της, καθώς βρίσκεται σε ...
προεκλογική περίοδο με μία μεταβατική Κυβέρνηση που δεν μπορεί να αντικρούσει τις συνεχείς αυθάδεις προκλήσεις τους.

«Η Μακεδονία είναι Ελληνική»

«Η Μακεδονία είναι Ελληνική» ξεκαθαρίζει ο Βρετανός καθηγητής. Ο ίδιος είναι από τους κορυφαίους μελετητές της Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας στον κόσμο
οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως η άποψη του στηρίζεται σε αναμφισβήτητα ιστορικά τεκμήρια.
«Η Μακεδονία είναι ένα ελληνόφωνο βασίλειο της Βορείου Ελλάδας, που κατοικείται από ανθρώπους που χρησιμοποιούν ελληνικά ονόματα, έχουν το ελληνικό ημερολόγιο τη λατρεία των αρχαίων Ελλήνων», εξηγεί ο Φοξ, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο πως οι Μακεδόνες που είναι Έλληνες έχουν κοινά στοιχεία με τους υπόλοιπους «γείτονες» τους στην αρχαιότητα. Οι κοινοί παρανομαστές, η θρησκεία, η γλώσσα, το ημερολόγιο που χρησιμοποίησε κατά την επιχειρηματολογία του ο καθηγητής δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν και σε αντίθετη περίπτωση αν κάποιος το τολμήσει κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ανιστόρητος ή ακόμη και επικίνδυνος. Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση θα «ξεσκεπαστεί» μια επί χρόνια πολιτικοϊστορική απάτη.

Λάβρος κατά των Σκοπιανών

Μάλιστα, ο Βρετανός καθηγητής χαρακτήρισε εξωφρενικές τις αιτιάσεις των Σκοπίων που δεν δείχνουν να έχουν δόση λογικής.
«Εκείνοι που ζουν στα Σκόπια και υποστηρίζουν ότι εκεί είναι η Μακεδονία, η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι αμαθείς και εξωφρενικοί» , επισημαίνει, σημειώνοντας με νόημα: «Είναι σαν να πει κανείς ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει τις ρίζες του στη Λευκορωσία κι ότι η Οξφόρφη ήταν το Μινσκ». Με αυτό το παράδειγμα ταρακούνησε τους Άγγλους που κατάλαβαν το μέγεθος του θέματος της Μακεδονίας.
Όμως ο Ρόμπιν Λέιν δεν στάθηκε μόνο εκεί και συνεχίζοντας υπογράμμισε την περίεργη στάση των Ελλήνων που κρύβει μέσα της και μια δόση απάθειας, «Τι έχουν να πουν σε αυτό όσοι Έλληνες δηλώνουν ανοιχτοί σε σύνθετη ονομασία ή όσοι λένε ότι «δεν ξέρουν καμία χώρα που να λέγεται Σκόπια»;
Σε αυτή την ερώτηση του υπάρχει έμμεσος σχολιασμός για τους Έλληνες πολιτικούς που αμαχητί και χωρίς να προστατεύσουν το αυτονόητο, έπεσαν στην παγίδα των Σκοπίων, αλλά και των δυνάμεων που εξυπηρετούν αυτά, θέτοντας σε αμφισβήτηση ιστορία περισσότερη από 2500 χρόνων.
Ο ιστορικός διερωτάται αν η διαδικασία της επιλογής του ονόματος με βάση γεωγραφικό προσανατολισμό τα επόμενα χρόνια θα αλλοιωθεί και οι Σκοπιανοί θα κρατήσουν μόνο τον όρο Μακεδονία, επομένως με την υπομονή τους και με την πονηριά τους θα μπορέσουν να πιάσουν τον εδώ και 25 χρόνια στόχο τους, που δεν είναι άλλος από το να αναγνωριστούν και επίσημα ως…Μακεδόνες!

Ρεύμα

Μετά από την…ακαδημαϊκή επίθεση που δέχθηκαν οι Σκοπιανοί από τον Λέιν Φοξ, δεν έχουν καταφέρει να αντιδράσουν, δεν έχουν συνέλθει από το σοκ!
Μάλιστα φοβούνται ότι μετά από την άποψη που εξέθεσε και επίσημα ο Βρετανός Ιστορικός μελετητής της Ιστορίας της Μακεδονίας, θα ακολουθήσουν και άλλοι ισάξιοι επιστήμονες αυτό το ρεύμα.

Η δημιουργία ενός ακαδημαϊκού μπλοκ που δεν θα στηρίζεται σε Έλληνες και του οποίου οι προσωπικότητες θα έχουν αναγνωρίσιμο κύρος στην παγκόσμια κοινότητα θα είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια που κάνουν τόσα χρόνια να αποδείξουν πως ο ελεφάντας δεν είναι ελέφαντας και στην συγκεκριμένη περίπτωση η Μακεδονία δεν είναι ελληνική.


ΝΟΜΙΜΗ ΑΜΥΝΑ


Του Αλέξανδρου Κατσαντώνη (δικηγόρου και καθηγητή Ποινικού Δικαίου) (17/6/2012)

Συντάραξε την κοινή γνώμη ο νεαρός φοιτητής ο οποίος πριν από λίγες ημέρες πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο και σκότωσε έναν Αλβανό ληστή που μπήκε στο σπίτι όπου ζούσε με τους γονείς του κρατώντας ένα μαχαίρι για να του ληστέψει.

Και τι δεν γράφτηκε για το περιστατικό αυτό! Οτι μέσα στον ίδιο χρόνο είχαν ξαναμπεί ληστές άλλες δύο φορές και ότι ο νεαρός ζούσε με τον φόβο μια νέας επίθεσης. Οτι δεν ήταν κανένα παλιόπαιδο, αλλά ένα καλό και ευγενικό παιδί, φοιτητής της Κτηνιατρικής. Οτι είδε τον ληστή να απειλεί την μητέρα του με το μαχαίρι που κρατούσε. Οτι... σκόνταψε κι έπεσε, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει το όπλο κ.ο.κ.
Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι τελείως περιττά, διότι το περιστατικό δικαιούται της ίδιας νομικής- ποινικής μεταχείρισης, ακόμα κι αν ο ληστής είχε ξαναμπεί στο σπίτι όχι δύο, αλλά δέκα φορές, αν ο νεαρός δεν ήταν «ευγενικός φοιτητής», αλλά 60χρονος αργόσχολος, ακόμα κι αν δεν είχε «σκοντάψει», αλλά με τον απολύτως δικαιολογημένο τρόμο ότι κινδυνεύει η ζωή του και η ζωή των γονιών του από τον οπλισμένο ληστή, πυροβόλησε με κυνηγετική καραμπίνα τον οπλισμένο με φονικό όπλο εισβολέα και μάλιστα ηθελημένα. Εναν εντελώ άγνωστό του εγκληματία, αγνώστου βαθμού αγριότητας, γνωρίζοντας μόνο το πλήθος πρόσφατων περιστατικών, κατά τα οποία ληστές σκότωσαν αθώους ανθρώπους, εισβάλοντας στα σπίτια τους, για να τους αφαιρέσουν λίγα ευρώ.

Ειδικότερα: κατά το ισχύον ποινικό δίκαιο (άρθρο 22 Ποινικού Κώδικα), αποκλείεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης, ακόμα και της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, σε περίπτωση που συντρέχει άμυνα, δηλαδή «αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή άλλον από παρούσα και άδικη επίθεση εναντίον τους».

Η νομική βάση της άμυνας, ως λόγου που αποκλείει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης, είναι η τήρηση της «Αρχής της διαφύλαξης του επικρατέστερου εννόμου αγαθού».
Ο αμυνόμενος τίθεται χωρίς να φταίει ο ίδιος σε τίποτα προ του διλήμματος να προσβάλει έννομο αγαθό του αδίκως επιτιθέμενου ή να ανεχθεί την προσβολή του δικού του έννομου αγαθού, που μπορεί και να είναι το αγαθό της ζωής του, από τον αδίκως επιτιθέμενο. Λαμβανομένου δε υπόψη ότι το έννομο αγαθό που κινδυνεύει είναι η ίδια η ζωή του αμυνόμενου και αυτή των οικείων του, η απάντηση στο ερώτημα, αν το αγαθό της ζωής του επιτιθέμενου ληστή είναι επικρατέστερο των εννόμων αγαθών του αμυνόμενου, είναι στην περίπτωσή μας καταφανώς αρνητική.
Δυστυχώς τίποτα απολύτως δεν μπορεί να καθησυχάσει τον αμυνόμενο, ότι ο επιτιθέμενος άγνωστος ληστής έχει την αγαθή πρόθεση να... σεβαστεί τη ζωή των ανθρώπων στο σπίτι των οποίων εισβάλλει τη νύχτα, οπλισμένος με φονικό όπλο. Η σκνή εξελίσσεται στιγμιαία και κάθε αστυνομική παρέμβαση είναι αδιανόητη. Η στάθμιση από τον αμυνόμενο των αγαθών που συγκρούονται και η αναγκαία προσβολή των αγαθών του επιτιθέμενου ληστή, για την εξουδετέρωση της επίθεσής του, είναι σχεδόν ταυτόχρονες.

Είναι απολύτως σαφής η βούληση του νόμου υπέρ του δεχόμενου την άδικη επίθεση αμυνόμενου. Τούτο συνάγεται από τον Ποινικό Κώδικα (παρ. 23), σύμφωνα με τον οποίο «ακόμα και σε περιπτώσεις υπέρβασης των ορίων της άμυνας μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση», αν ο αμυνόμενος «ενήργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση». Υπάρχει νομική διαφορά στην εκτίμηση των δύο συμπεριφορών, αλλά και η πρώτη και η δεύτερη οδηγούν στο ατιμώρητο.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο άνθρωπος που δεν θα καταλαμβάνετο από τρόμο, ξυπνώντας βίαια και βλέποντας έναν οπλισμένο (συνήθως με καλάσνικοφ) άγνωστο να απειλεί την ζωή του.
Αν, λοιπόν, συμπίπτει ο αφυπνισθείς να είναι και οπλισμένος, τότε τα πράγματα δεν έχουν πολλές πιθανότητες να τελειώσουν...χριστιανικά.

ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ


Τη δεύτερη θέση κατέλαβε στην 20η Διεθνή Ολυμπιάδα Φιλοσοφίας (International Philosophy Olympiad), που έγινε στο Όσλο της Νορβηγίας με τη συμμετοχή 39 χωρών, από τις 16 έως 18 Μαΐου 2012, η 17χρονη Μυρτώ Βλαζάκη μαθήτρια στη Σχολή Μωραΐτη και η οποία τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο.

Η Μυρτώ Βλαζάκη, η οποία κατάγεται από την Κρήτη, μίλησε τη Δευτέρα στη ραδιοφωνική εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου «Άγνωστος Μ» στο zougla radio, για την επιτυχία της, για τα μελλοντικά της σχέδια αλλά και γιατί σκέφτεται να φύγει από την Ελλάδα.

«Εγώ προσωπικά απογοητεύομαι, διότι ζούμε σε μια τόσο όμορφη χώρα και σε ένα τόσο άσχημο κράτος» δήλωσε και συμπλήρωσε «θέλω να φύγω να σπουδάσω στο εξωτερικό».

Παρά την κλίση της στο γραπτό λόγο και τις θεωρητικές της επιστήμες δήλωσε πως θέλει να ασχοληθεί με την ιατρική και συγκεκριμένα με την ψυχιατρική.

Η 17χρονη μαθήτρια κλήθηκε να σχολιάσει τη φράση της Hannah Arendt «The sad truth is that most evil is done by people who never make up their minds to be good or evil.» The Life of the Mind (1978). Στο δοκίμιό της, ανέπτυξε την «ιδέα του κακού ως μια τριπλή ιδέα που εκπορεύεται από την άγνοια, την ατομική πρόθεση και την κοινωνική επίδραση χρησιμοποιώντας στοιχεία από την Φιλοσοφία και την Ψυχολογία».

Αξίζει να σημειωθεί πως είχε αναδειχθεί 3η νικήτρια του Πανελλαδικού Διαγωνισμού 2012 στην Πάτρα.

Τα βραβεία του διαγωνισμού:

Gold medals

Korea South: Sarah Yoon

Lithuania: Tadas Krisciunas

Silver medals

Denmark: Jeff Granhoj

Finland: Aleksi Korpela

Greece: Myrto Vlazaki

India: Nishith Bharat Khandwala

Bronze medals

Germany: Niklas Plaetzer

India: Abhinav Suresh Menon

Norway: Stian Follevaag Ersvær

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ


Ένα πρωτοφανές περιστατικό σημειώθηκε πριν από λίγες ημέρες σε στρατόπεδο της Βόρειας Ελλάδας αφού ο διοικητής του στρατοπέδου απαγόρευσε σε φαντάρους να τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή…».

Στο πλαίσιο της εκπαίδευσής τους και εν όψει της ορκωμοσίας τους οι στρατιώτες της 162ης Αυτοκινούμενης Μοίρας Βαρέως Πυροβολικού στα Γιαννιτσά παρήλαυναν με την εποπτεία του αρμόδιου λοχία. Λίγα λεπτά πριν ολοκληρωθεί η εκπαίδευση, ο λοχίας παρότρυνε τους φαντάρους να τραγουδήσουν το «Μακεδονία ξακουστή…», το τραγούδι που υμνεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας το οποίο αποτελεί ένα από τα επίσημα εμβατήρια του Στρατού μας σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΓΕΣ (http://www.army.gr/default.php?pname=Anthems&la=1).

Οι φωνές των νεοσύλλεκτων έφτασαν μέχρι το διοικητήριο με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα λεπτά στο σημείο της εκπαίδευσης να φτάσει τρέχοντας ο διοικητής της Μοίρας. Ο τελευταίος σφύριξε τρεις φορές από μακριά, όμως οι στρατιώτες δεν τον άκουσαν. Κατόπιν πλησίασε πιο κοντά και φώναξε «σταματήστε». Στη συνέχεια κάλεσε κοντά του τον λοχία και του είπε ότι υπάρχει διαταγή η οποία έχει απαγορεύσει το συγκεκριμένο τραγούδι. Η πράξη του διοικητή δυσαρέστησε τους φαντάρους, οι οποίοι εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους στους αξιωματικούς της Μοίρας.

Για το θέμα ερωτήθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Φράγκος Φραγκούλης ο οποίος δήλωσε κατηγορηματικά αντίθετος με την πράξη του διοικητή της 162ης Μοίρας. Σύμφωνα με τον υπουργό, «Υπάρχει οδηγία που καλεί όλες τις μπάντες των ενόπλων δυνάμεων να παίζουν το συγκεκριμένο τραγούδι στις παρελάσεις. Θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να διαπιστωθεί κάτω από ποιες συνθήκες ο εν λόγω διοικητής διέκοψε το τραγούδι».

ΑΘΗΝΑ, ΣΚΟΠΙΑ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ


Εδώ και δεκαεπτά (17) έτη, Αθήνα και Σκόπια έχουν εμπλακεί φαινομενικά σε μια διαπραγμάτευση υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, σχετικά με το πεδίο και το εύρος χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, μαζεύονται κάποιοι άνθρωποι χωρίς πολιτική επιρροή σε ένα δωμάτιο, λέει ο καθένας τα δικά του, φωτογραφίζονται χαμογελαστοί και μετά ανανεώνουν το ραντεβού τους για το κοντινό μέλλον. Το σκηνικό συνεχίζεται μέχρι ναυτίας, χωρίς οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Η ιστορική εξέλιξη του ζητήματος είναι επαρκώς καταγεγραμμένη, όμως τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα και γιατί;

Από τη στιγμή που διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία, η Αθήνα μπορούσε να δώσει στα Σκόπια μόνο πέντε (5) πολιτικές επιλογές:

1) να μη χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του για το νέο ανεξάρτητο κράτος, τους ανθρώπους και τη γλώσσα τους

2) να αυτοπροσδιορίζονται ως μέρος του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου της σύγχρονης Μακεδονίας, χρησιμοποιώντας την κατάλληλη ορολογία εντός και εκτός συνόρων

3) να προσδιορίζονται μόνο στο εξωτερικό ως μέρος του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου της σύγχρονης Μακεδονίας

4) να προσδιορίζουν μόνο στο εξωτερικό και μόνο το κράτος τους ως μέρος του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας

5) να χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του χωρίς περιορισμούς

Τι συνέβη

Με βάση τα τρέχοντα δεδομένα, η πρώτη επιλογή έχει πρακτικά χαθεί. Μια πολιτική ηγεσία του παρελθόντος και ένα μειοψηφικό, πλην επιδραστικό ιδεολογικό ρεύμα, θεωρούσαν το θέμα όχι ιδιαιτέρως σοβαρό. Το αποτέλεσμα ήταν να μη δίνονται ξεκάθαρα μηνύματα[1] στους εταίρους μας, αν και μας είχαν δώσει πλήρη στήριξη. Η ιστορική καταγραφή καταρρίπτει το προσχηματικό επιχείρημα περί μη ανακίνησης εθνοτικών ζητημάτων, δεδομένων των εστιών αυτανάφλεξης και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής παρεμβατικότητας στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Ας αρκεστούμε απλά στην αυτοκριτική: όταν μια εκλεγμένη ηγεσία δεν πιστεύει πραγματικά σε κάτι, δεν το πετυχαίνει.

Η τελευταία επιλογή έχει πρακτικά παγιωθεί, διότι δισεκατομμύρια ανθρώπων δεν επιθυμούν να στραμπουλήξουν τη γλώσσα και το μυαλό τους. Όταν γίνεται αναφορά σε ανθρώπους που ζουν σήμερα και δεν έχουν καν γεννηθεί στη Γιουγκοσλαβία, φαίνεται τουλάχιστον ιδιόρρυθμο να χαρακτηρίζονται «Προγιουγκοδημομάκες» («Fyromians»). Μπορούμε να γράφουμε όσα πύρινα κείμενα θέλουμε μεταξύ μας (με αμφιβόλου γλωσσικής ποιότητας αναφορές σε «αποκαλύψεις», «αποκλειστικότητες», κρυφά υπερόπλα και υπεργαλαξιακές αποικίες), αλλά για την ώρα ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από εμάς. Αν τον κάνουμε να περιστρέφεται θα το γιορτάσουμε παρέα, όμως μέχρι τότε έχουμε δουλειά να κάνουμε – ξεκινώντας από τα του οίκου μας, κατά προτίμηση.

Μένουν τρεις (3) διαπραγματευτικές επιλογές για την Αθήνα. Στη πρώτη τα Σκόπια συμφωνούν σε μια ριζική – για την ψυχοσύνθεσή τους – αλλαγή ταυτότητας (είναι «κάποιοι» Μακεδόνες, όχι «οι» Μακεδόνες). Στις δύο επόμενες, η Αθήνα βάζει την υπογραφή της σε μια συμφωνία που πρακτικά δεν αλλάζει τίποτα για τους γείτονες.

Γιατί συνέβη

Σε μια μη συμβατική ανάγνωση, η παγίωση της χρήσης του όρου «Μακεδονία» για την άλλη πλευρά μπορεί και να μην οφείλεται στην «αδιαλλαξία των γειτόνων», αλλά στην τακτική της Αθήνας. Ας οριοθετήσουμε σύντομα τις προηγούμενες επιλογές.

α) Τι θέλει η Ελλάδα και γιατί;

Κατά τα φαινόμενα, θέλει ένα ανεξάρτητο κράτος μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας, ώστε να μην επωφεληθούν σε ενδεχόμενη αλλαγή συνόρων.

β) Πώς επιτυγχάνεται αυτό, δεδομένων των ισχυρών εθνοτικών διαφορών, του πολιτικού παρελθόντος, του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου και των ιστορικών δεσμών με Τίρανα και Σόφια;

Με την ανάδειξη μιας ταυτότητας που θα απομακρύνεται στο μέτρο του δυνατού από το σλαβικό στοιχείο, ενώ θα ελαχιστοποιεί τα σημεία επικάλυψης με την αλβανική και τη βουλγαρική.

γ) Τι είδους ταυτότητα μπορεί να είναι αυτή;

Μια ταυτότητα που θα ριζώνεται σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου από τις προαναφερόμενες.

Σε μια σειρά ζητημάτων πολιτικής διαχείρισης, η ανάγκη για διατήρηση της εκλογικής πελατείας οδηγεί στον «από μηχανής μπαμπούλα»: το πρόβλημα χρόνισε, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, «μας το επιβάλλουν οι ξένοι». Πρόκειται για μια εξόχως αντιδημοκρατική και προσβλητική αντιμετώπιση των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι θεωρούνται περιορισμένων νοητικών δυνατοτήτων συγκρινόμενοι με μια πεφωτισμένη, ανώτερη κάστα. Πλην τούτου, ένας ντόπιος πολιτευτής επιθυμεί να εμφανίζεται καλός καγαθός. Δεν μπορεί να παραδεχτεί την ανεπάρκεια και την ανικανότητά του στη διαχείριση θεμάτων που υπερβαίνουν το βιολογικό του κύκλο, στα οποία λανθασμένες αποφάσεις μπορεί να έχουν τραγικές συνέπειες στο μέλλον.

Πώς συνέβη

Διαπραγμάτευση σημαίνει μετακινούμαι όσο μετακινείται και η άλλη πλευρά. Δεν σημαίνει αλλάζω ριζικά την αρχική μου θέση, μετακινούμαι στο μέσο της διαδρομής, αφήνω τους γείτονες πρακτικά στην αρχική τους θέση και παρακαλάω να συναντηθούμε στα μισά της υπόλοιπης διαδρομής! Αυτό σημαίνει πως στο τέλος μετακινήθηκα τουλάχιστον κατά τα τρία τέταρτα. Πρόκειται για υποχώρηση και ήττα, όχι για διαπραγμάτευση. Πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Σήμερα η Αθήνα λέει στους Έλληνες πολίτες: όλοι πια τους λένε σκέτο «Μακεδόνες», σε μια χρονική στιγμή με το λιγότερο εκλογικό κόστος θα τους πούμε για τα μάτια του κόσμου «Βορειομακεδόνες» ή κάτι ανάλογο, εκείνοι θα συνεχίσουν να ονομάζουν εαυτούς «Μακεδόνες». Το όνομα του κράτους, το οποίο υποτίθεται πως είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, ήταν και είναι δευτερεύον. Το ζήτημα της ταυτότητας ήταν και είναι το ουσιαστικό. Πόσο εύκολα μια κυβέρνηση στα Σκόπια θα υπογράψει την αλλαγή της εθνικής ταυτότητας της πλειοψηφίας των πολιτών του κράτους που εκπροσωπεί;

Τι μπορεί να συμβεί

Οι σκεπτόμενοι πολίτες θα κρίνουν αν οι καθυστερήσεις της Αθήνας οφείλονται σε ανεπάρκεια ή σκοπιμότητα. Ας περιοριστούμε στην αναφορά ενός πρόσφατου περιστατικού, όπου το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελληνικής Δημοκρατίας ρωτήθηκε[2] αν γνωρίζει τον αριθμό και τα ονόματα των χωρών που αναγνωρίζουν τη γειτονική χώρα με τη συνταγματική της ονομασία (στα ελληνικά, «Δημοκρατία της Μακεδονίας»). Το Υπουργείο ουσιαστικά απάντησε[3] πως ερχόμαστε εν ειρήνη, αν και ο κος Γκρούεφσκι είναι κακό παιδί.

Για να μας εντυπωθεί καλύτερα, άλλη μια φορά, λίγο διαφορετικά. Το Υπουργείο Εξωτερικών ρωτήθηκε για τα ονόματα των χωρών που αναγνωρίζουν τη γειτονική χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το Υπουργείο Εξωτερικών δεν απάντησε. Με βάση τα μαθηματικά σε αυτό το σύμπαν, υπάρχουν δύο πιθανά ενδεχόμενα: α) δεν θέλει να μας πει, β) δεν γνωρίζει.

Ίσως οι αναγνώστες βοηθηθούν από μια «μικρή» λεπτομέρεια: το Υπουργείο Εξωτερικών της γειτονικής χώρας δεν έχει δώσει ποτέ στη δημοσιότητα αντίστοιχο κατάλογο, ενώ ισχυρίζεται πως 133 χώρες του κόσμου αναγνωρίζουν διμερώς τη συνταγματική τους ονομασία.

Η δουλειά των γειτόνων είναι να φροντίζουν τα συμφέροντά τους, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Μένει να διευκρινιστεί ποια είναι η δουλειά και τα συμφέροντα των Ελλήνων, Μακεδόνων ή μη, πολιτικών ή μη, εντός και εκτός Ελλάδας.

[1] Τηλεοπτική εκπομπή «Φάκελοι», επεισόδιο «Το παρασκήνιο του Σκοπιανού», 11 Μαρτίου 2008

[2] Αναφορά Α. Πλεύρη υπ’ αρ. 637, με βάση επιστολή των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου

[3] Απάντηση Υπουργείου Εξωτερικών στην προηγούμενη αναφορά, 29 Νοεμβρίου 2011




ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΔΕΝ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΣΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ


Ηταν στα τελευταία του ο Περικλής ο Αθηναίος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ετοιμοθανάτου και γύρω του διάφοροι φίλοι και γνωστοί, συζητούσαν χαμηλόφωνα. Κι έλεγαν για τα σπουδαία επιτεύγματα του.

Και για τα εννέα του τρόπαια σαν στρατηγός. Και μιλούσαν νομίζοντας πως ο Περικλής δεν είχε πια τις αισθήσεις του και δεν άκουγε την κουβέντα τους.

Μα εκείνος τους άκουγε. Και σε μια στιγμή τους έκοψε λέγοντας πως απορεί που επαινούν όλες εκείνες τις πράξεις του, τις οποίες είτε η τύχη βοήθησε να γίνουν, είτε τις έχουν κάνει κι άλλοι πολλοί στρατηγοί, αλλά δεν λένε για το μεγαλύτερο και καλλίτερο τρόπαιό του: Πως κανένας Αθηναίος δεν μαυροφόρεσε εξαιτίας του“.

Τα ιστορεί ο Πλούταρχος, που ζει κοντά έξι αιώνες αργότερα, στον Βίο του Περικλή, στο 38.3 – 38.4.

Εδώ το αρχαίο κείμενο, που δεν νομίζω πως χρειάζεται απόδοση στην νέα ελληνική.

38.3 ἤδη δὲ πρὸς τῷ τελευτᾶν ὄντος αὐτοῦ, περικαθήμενοι τῶν πολιτῶν οἱ βέλτιστοι καὶ τῶν φίλων οἱ περιόντες λόγον ἐποιοῦντο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δυνάμεως, ὅση γένοιτο, καὶ τὰς πράξεις ἀνεμετροῦντο καὶ τῶν τροπαίων τὸ πλῆθος· ἐννέα γὰρ ἦν ἃ στρατηγῶν καὶ νικῶν ἔστησεν ὑπὲρ τῆς πόλεως.


38.4 ταῦτα, ὡς οὐκέτι συνιέντος, ἀλλὰ καθῃρημένου τὴν αἴσθησιν αὐτοῦ, διελέγοντο πρὸς ἀλλήλους· ὁ δὲ πᾶσιν ἐτύγχανε τὸν νοῦν προσεσχηκώς, καὶ φθεγξάμενος εἰς μέσον ἔφη θαυμάζειν ὅτι ταῦτα μὲν ἐπαινοῦσιν αὐτοῦ καὶ μνημονεύουσιν, ἃ καὶ πρὸς τύχην ἐστὶ κοινὰ καὶ γέγονεν ἤδη πολλοῖς στρατηγοῖς, τὸ δὲ κάλλιστον καὶ μέγιστον οὐ λέγουσιν. “οὐδεὶς γάρ,” ἔφη, “δι’ ἐμὲ τῶν ὄντων Ἀφηναίων μέλαν ἱμάτιον περιεβάλετο.”

Το φοβερό τρόπαιο του Περικλή, το έχασαν δια παντός οι ηγεσίες του ΠαΣοΚ και της ΝΔ. Οι του ΠαΣοΚ εδώ και δυο χρόνια. Οι της ΝΔ από την συγκυβέρνηση.

Κάποτε θα τελειώσουν οι θλιβερές τους μέρες και η θλιβερή προσφορά τους στην πατρίδα μας και στον λαό της. Μα οτι κι αν κάνουν πια, το “κάλλιστον καὶ μέγιστον” τρόπαιο του Περικλή δεν θα το κερδίσουν ποτέ.

Το θλιβερό τους τρόπαιο θα είναι για πάντα τα αναθέματα των οικογενειών που εξαιτίας τους φόρεσαν μαύρα.

Η ΜΑΝΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ


Το αίσθημα της προγνώσεως είναι ένα από τα πιο θαυμαστά ψυχικά φαινόμενα. Και εν πολλοίς ανεξήγητο. Ο άνθρωπος μάλιστα δεν έχει το μονοπώλιο. Ικανότητες προγνώσεως παρατηρούνται και στο ζωικό βασίλειο, οφείλεται δε στο ένστικτο και το ευαίσθητο νευρικό σύστημα των ζώων.

Η μαντική ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην αρχαία Ελλάδα και γενικότερα στον κόσμο της αρχαιότητας. Ο Σωκράτης πίστευε πως η μαντική μπορεί να γίνει κτήμα κάθε ανθρώπου μέσω της αυτογνωσίας. Για τους Στωικούς κάθε συμβάν συνδέεται με το σύνολο των γεγονότων, παρελθόντων, παρόντων και μελλόντων. Κατά τον Δημόκριτο οι ψυχές των προφητών και των τρελλών έχουν διαφορετική σύνθεση από τις ψυχές των υπόλοιπων ανθρώπων.

Προκειμένου να επιτευχθεί η πρόγνωση είναι απαραίτητο η ψυχή να ελευθερωθεί από τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου. Γι’ αυτό και οι μαντικές ικανότητες αυξάνονται στο μέγιστο σε κατάσταση ύπνωσης ή έκστασης. Η επιστήμη προς το παρόν δεν μοιάζει ικανή να δώσει απαντήσεις στο φαινόμενο των μαντικών ικανοτήτων, διότι πρόκειται για μηχανισμό για τον οποίο δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, ενώ και η απαξίωση του φαινομένου καθιστά αδύνατη την συλλογή γνώσεων γύρω από αυτό.

Η ετυμολογία της μαντικής και της μαντείας ανάγεται στο ρήμα μαίνεσθαι. Δηλαδή τα σχετικά φαινόμενα θεωρούνταν καταστάσεις ιερής μανίας, δηλαδή έκστασης, κάτι που σημαίνει την, έως ένα βαθμό, απώλεια του εγώ όσο διαρκούσε η κατάσταση αυτή. Στον αρχαίο κόσμο η μαντική συνδεόταν με κάποια θεότητα, που πρόσφερε την πληροφορία που λάμβανε ο μάντης, ο οποίος ήταν το διάμεσο μέσω του οποίου η θεότητα πληροφορούσε για το μέλλον. Υπήρχαν τεχνητοί τρόποι για να μεταβεί το πρόσωπο σε κατάσταση «διαμεσότητας». Ας θυμηθούμε τα φύλλα δάφνης της Πυθίας ως ένα μικρό παράδειγμα.

Κατά τον Πλούταρχο η πρόβλεψη του μέλλοντος είναι αποτέλεσμα συντονισμού της ψυχής του μάντη με τον κόσμο του υπερπέραν, ο οποίος φωτίζεται από τον Απόλλωνα – θεό του φωτός και του Ήλιου – οι ακτίνες του οποίου ξεδιαλύνουν το σκότος και τίποτα δεν είναι κρυφό από αυτόν. Η Κασσάνδρα, οι Σίβυλλες και οι Πυθίες θεωρούνταν « ‘εξ ‘Απόλλωνος μαινόμεναι ».
Στο ασυνείδητο του ανθρώπινου όντος βρίσκονται όλες οι πληροφορίες για τα αίτια των γεγονότων του μέλλοντος του. Κατά τον ίδιο τρόπο στο συλλογικό ασυνείδητο βρίσκονται οι πληροφορίες για τα αίτια ευρύτερων γεγονότων που θα συμβούν στο μέλλον. Πρόκειται για μία εξίσωση. Όποιος έχει τις απαραίτητες συντεταγμένες μπορεί να τη λύσει. Δηλαδή να προβλέψει το μέλλον. Το ανθρώπινο ασυνείδητο ή το υποσυνείδητο μπορεί να εκτελέσει τις απαραίτητες πράξεις για τη λύση της εξίσωσης αυτόματα.

Για να έλθει σε επαφή με το υποσυνείδητο ο μάντης θα πρέπει να προκαλέσει μία κατάσταση μείωσης των αισθήσεων. Αυτό μπορεί να το προκαλέσει κάποιος τρίτος, όπως ένας υπνωτιστής, αλλά μπορεί ακόμα να το προκαλέσει και ο ίδιος ο μάντης στον εαυτό του. Είναι δυνατό μάλιστα, να πραγματοποιηθεί με φυσικό τρόπο, όπως κατά τη διάρκεια του ύπνου στα όνειρα ή σε ασφυκτικές και πιεστικές καταστάσεις. Επίσης υπάρχουν φυτά και βότανα που περιέχουν ουσίες φιλικές προς τη μαντική αφού προξενούν τη μείωση των αισθήσεων που απαιτείται για την επίτευξη της κατάστασης διαμεσότητας ή επαφής με τον κόσμο του ασυνειδήτου, ατομικού ή συλλογικού. Η Πυθία χρησιμοποιούσε ένα πόσιμο υγρό που ονομάστηκε Πύθιο, το οποίο ίσως περιείχε ουσία που εξαγόταν από τα φύλλα δάφνης.

Το ενεργειακό δυναμικό των γυναικών θεωρείται περισσότερο συμβατό με τις μαντικές ικανότητες. Γι’ αυτό τον λόγο στην αρχαιότητα υπήρχαν Πυθίες και Σίβυλλες, ενώ οι άντρες μάντεις ήταν κυρίως μεμονωμένες περιπτώσεις, αν και υπήρχαν εξαιρέσεις. Σε κάθε περίπτωση, οι μάντεις και μάντισσες, έπρεπε να υποστούν ειδική προετοιμασία εξαγνισμού ώστε να περιέλθουν σε κατάσταση κατά την οποία να μπορούν να μεταδώσουν την θεία θέληση.

Η μαντική πιθανότατα είναι εγγενής ικανότητα της ψυχής, κάτι που διαφαίνεται από προβλέψεις του κοντινού μέλλοντος στις οποίες επιδίδεται ο καθένας και οι οποίες έχουν την μορφή προαισθημάτων για γεγονότα που πρόκειται να συμβούν, όχι απαραίτητα κάποιας σημασίας. Συνήθως μάλιστα, πρόκειται για ασήμαντα γεγονότα, που προσπερνάμε, χωρίς καμία προσοχή στην πρόβλεψη που επιτεύχθηκε.

Η μαντεία αποτελεί έναν οραματισμό, που επιτυγχάνεται με την ενδοσκόπηση του νοητού κόσμου, στον οποίο υπάρχουν σαν σπέρμα τα μελλοντικά γεγονότα. Κατά τον Laplace: «Πρέπει να βλέπουμε την παρούσα κατάσταση του Σύμπαντος σαν αποτέλεσμα της προγενέστερης και αιτία αυτής που θα ακολουθήσει στο μέλλον. Μια διάνοια που σ’ ορισμένη στιγμή θα μπορούσε να γνωρίζει όλες τις δυνάμεις που κινούν την πλάση και τις θέσεις των όντων, θα ήταν σε θέση να γνωρίζει τόσο τις κινήσεις των πιο μεγάλων ουρανίων σωμάτων, όσο και των μικρών. Γι’ αυτή τη διάνοια τίποτε δεν θα ήταν αβέβαιο. Το μέλλον, όπως και το παρελθόν θα ήταν παρόν μπροστά της».

Αν επάγουμε τα ανωτέρω στον μικρόκοσμο, τότε η γνώση κάθε εσωτερικής διεργασίας της ψυχής και κάθε εξωτερικής πράξης, καθιστά δυνατή την πρόβλεψη με ακρίβεια της μελλοντικής συμπεριφοράς ενός συγκεκριμένου ατόμου. Το ανθρώπινο υποσυνείδητο είναι ο υπολογιστής στον οποίο θα τοποθετήσουμε τα εν λόγω δεδομένα και το αποτέλεσμα που θα προκύψει θα είναι η πρόρρηση των γεγονότων του μέλλοντος. Ο μάντης συνδέεται με την πηγή που παρέχει τις πληροφορίες αυτές, που είναι ο ίδιος ο νους του ατόμου για λογαριασμό του οποίου πραγματοποιείται η πρόβλεψη.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν σε υψηλή εκτίμηση την τέχνη – επιστήμη της μαντικής, κάτι που φαίνεται από την σημασία που δινόταν στους χρησμούς των μαντείων. Ας αναφέρουμε ορισμένα από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά μαντεία της αρχαιότητας:

1)Το Μαντείο της Δωδώνης.
Ήταν το αρχαιότερο και πιο ιερό μαντείο της αρχαιότητας και ήταν αφιερωμένο στον Δία, όργανο για τον ασαφή λόγο του οποίου αποτελούσε η δρυς (βελανιδιά). Την γλώσσα του Διός ερμήνευαν οι Σελλοί ή Ελλοί, πρόσωπα ασκητικά κατά τον Όμηρο γιατί κοιμούνταν στη γη και δεν χρησιμοποιούσαν υποδήματα.

2)Το Μαντείο των Δελφών.
Πρόκειται για το πιο ονομαστό μαντείο του αρχαίου κόσμου. Ήταν αφιερωμένο στον Δελφίνειο Απόλλωνα, σύμβολο του οποίου ήταν το Δελφίνι, από όπου πήρε και το μαντείο την ονομασία του. Υπάρχουν πάμπολλοι μύθοι σχετικά με τη δημιουργία του μαντείου, ένας εκ των οποίων πρεσβεύει ότι τον βωμό του Απόλλωνα στους Δελφούς τον έχτισε ο ίδιος ο θεός του φωτός, που οδήγησε στην περιοχή, έχοντας την δελφίνια μορφή, τους Κνωσίους Κρήτες με τα πλοία τους. Κατά τον ιστορικό Ιουστίνο, στους Δελφούς υπήρχε βαθιά οπή εντός της εκεί πηγής, από την οποία διέφευγε με ορμή ψυχρό αέριο, το οποίο επενεργούσε στο πνεύμα της Πυθίας και μετέδιδε σ’ αυτήν το προφητικό δώρο. Οι αρχαίοι θεωρούσαν ιερές τις γήινες οπές, ως διόδους επικοινωνίας με τα χθόνια βασίλεια.

3)Το Μαντείο στις Αβές της Φωκίδας.
Ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα, κοντά στο σημερινό χωριό Έξαρχος, στο Υφάντειο Όρος. Κατεδαφίστηκε από τον Ξέρξη και καταστράφηκε στον ιερό πόλεμο από τους Βοιωτούς. Λειτουργούσε ακόμα ως τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Το εν λόγω μαντείο συμβουλεύτηκε κάποτε και ο Κροίσος. Η παράδοση αναφέρει ως ιδρυτές αποίκους από το Άργος που ήρθαν με τον Άβαντα, ενώ κατά τον Στράβωνα, ο Αριστοτέλης αποδίδει την ίδρυση του μαντείου στους Θράκες.

4) Το μαντείο του Διόνυσου στην Αμφίκλεια.
Αναφορά για το συγκεκριμένο μαντείο έχουμε από τον Παυσανία, που αναφέρει ότι εκεί δίνονταν θεραπευτικές ονειρομαντείες.

5)Το Μαντείο του Αμφιάραου.
Ο Αμφιάραος ήταν αργοναύτης και ένας από τους «Επτά επί Θήβας» όπου, όπως αναφέρει ο μύθος, κινδυνεύοντας να σκοτωθεί άνοιξε η γη και δέχτηκε τον Αμφιάραο και το άρμα του. Έτσι ο θρύλος τον θεοποίησε και τιμήθηκε σαν ήρωας. Το Αμφιάρειο Μαντείο ήταν στον Ωρωπό κι όπως λέει ο Στράβων ήταν από τα ονομαστότερα θεραπευτήρια και ονειρομαντεία.

6)Το Μαντείο του Τροφωνίου ή Τροφώνιο Άνδρο.
Βρισκόταν κοντά στη σημερινή Λειβαδιά. Αποτελούσε τόπο επίσκεψης πλείστων ψυχιατρικών περιπτώσεων με σκοπό την θεραπεία. Οι ζητούντες τον χρησμό ήταν υποχρεωμένοι να κρατούν μυστικά, εφ όρου ζωής, τα όσα άκουγαν ή πάθαιναν. Τον αλληγορικό χρησμό τον λάβαινε απευθείας ο προσκυνητής από την θεότητα.

7)Το Μαντείο του Σπονδείου Απόλλωνα, στη Θήβα.
Οι ιερείς χρησμοδοτούσαν, στηριζόμενοι στα σημεία τυχαίων ήχων.

8)Το Μαντείο του Δία στην Ολυμπία.
Οι χρησμοί έβγαιναν από τη φωτιά της προσφερόμενης ζωοθυσίας.

9) Το Μαντείο στα Βούρα της Αχαΐας.
Επρόκειτο για Μαντείο του Ηρακλή, όπου ο ενδιαφερόμενος για χρησμό προσκυνητής, έπαιρνε κότσια ζώων, τα πετούσε, και ανάλογα με το σχήμα που δημιουργούταν από τη ρίψη διάβαζαν σε πίνακα τις εξηγήσεις των διαφόρων συνδυασμών.

10) Το Μαντείο του Απόλλωνα στη Δήλο.
Ιερό πανελλήνιας φήμης, όπου οι χρησμοί δίδονταν μόνο το καλοκαίρι.

11) Το Μαντείο του Ισμηνίου Απόλλωνα στη Θήβα.
Χρησμοδοτούσε εξετάζοντας τα σημεία της ζωοθυσίας, δηλαδή εφαρμοζόταν η Εμπυρομαντεία.

12) Το Μαντείο του Απόλλωνα στις Υσιές της Βοιωτίας.
Βρισκόταν στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, ανάμεσα από τα σημερινά χωριά Κριεκούκι και Κατσούλα.

13) Το Μαντείο του Λυκαίου Δία και Πάνα.
Βρισκόταν στο Λυκαίο βουνό της Αρκαδίας. Εκεί χρησμοδοτούσε προφήτισσα.

14) Το Μαντείο της Λάρισσας στο Άργος.
Οι χρησμοί δίδονταν από παρθένα, η οποία έπινε αίμα αρνιού που θυσίαζαν τη νύχτα.

15) Το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα, στα Δίδυμα της Μικράς Ασίας.
Βρισκόταν κοντά στη Μίλητο. Στο μαντείο αυτό υπήρχε πηγή που προκαλούσε μαντική έκσταση ή πίνοντας το νερό της πηγής ή εισπνέοντας τους υδρατμούς της.

16) Το Μαντείο του Άμμωνα Δία.
Βρισκόταν στην Λιβυκή έρημο, στην όαση Σίουα. Εκεί, αναφέρεται ότι υπήρχε λίμνη τα νερά της οποίας την ανατολή ήταν χλιαρά, το μεσημέρι γίνονταν ψυχρότερα, κατά την δύση του ηλίου άρχιζαν να ξαναθερμαίνονται και ως τα μεσάνυχτα είχαν αρχίσει να βράζουν. Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικιελιώτη, στο μαντείο υπήρχε άγαλμα, υπό τη μορφή κριού, του Άμμωνα Ρα, που μπορούσε να μιλάει και να δίνει απαντήσεις.

17) Το Μαντείο του Κρητογενούς Δία.
Ο χρησμός διδόταν απευθείας στον ενδιαφερόμενο προσκυνητή, σε όνειρο, την ώρα που κοιμόταν στο «Μέγα Σπήλαιο».

18) Το Μαντείο του Ασκληπιού στην Επίδαυρο.
Επρόκειτο κυρίως για χώρο θεραπείας. Ένας τρόπος θεραπείας ήταν και η μαντική, που συνόδευε την εγκοίμηση του ασθενούς. Με την εγκοίμηση ο θεός εμφανιζόταν στο όνειρο υπό διάφορες μορφές.

19) Το Μαντείο του Ασκληπιού στην Τρίκκη.
Ανάλογη περίπτωση με το Ασκληπιείο της Επιδαύρου. Κατά τον Διόδωρο τον Σικιελιώτη επρόκειτο για το πρώτο Ασκληπιείο, ιδρυμένο από τον ίδιο τον Ασκληπιό κατά το 1255 – 1200 π.Χ.

20) Το Μαντείο της Τιτάνης στη Συκεωνία.
Επρόκειτο περί Ασκληπιείου.

21) Το Μαντείο του Αμφιλόχου, στο Μαλλό της Κιλικίας.
Τόπος λατρείας της Αστάρτης και άλλων φοινικικών θεοτήτων.

22) Το Μαντείο του Θυρξέα Απόλλωνα, στις Κυανέες της Κιλικίας.
Στο μαντείο υπήρχε πηγή, όπου ο χρησμολόγος έβλεπε τα μελλούμενα σε θεία εικονική αποκάλυψη.

23) Το Μαντείο του Απόλλωνα στο Πτώο της Θήβας.
Οι χρησμοί δίδονταν κυρίως στην Αιολική διάλεκτο.

24) Το Μαντείο του Κλάρου στον Κολοφώνα.
Ιδρύθηκε από το ιερατείο των Δελφών και ήταν αφιερωμένο στον Κλάριο Απόλλωνα. Οι χρησμοί δίδονταν από ιερέα συγκεκριμένης οικογένειας, προ πάντως από τη Μίλητο.

25) Το Μαντείο της Ιερής Κώμης στο Μαίανδρο.
Ήταν αφιερωμένο στην Άρτεμη.

26) Το Μαντείο στα Πάταρα της Λυκίας.
Το μαντείο ήταν αφιερωμένο στον Πατάρεω Απόλλωνα. Ο Πάταρος ήταν υιός του Απόλλωνα. Χρησμοί δίδονταν μόνο το Χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι ο θεός χρησμοδοτούσε στην Δήλο. Για να δώσει χρησμό, η προφήτισσα περνούσε όλη τη νύχτα στο ναό, περιμένοντας την έμπνευση.

27) Το Μαντείο του Άρη στη Θράκη.

28) Το Μαντείο του Πάνα στη Λυκόσουρα της Αρκαδίας.

29) Το Μαντείο της Αφροδίτης στην Πάφο.
Εδραζόταν στον τοπικό ναό της Αφροδίτης.

30) Το Μαντείο της Αθηνάς στις Μυκήνες.

31) Το Μαντείο της Τιθορέας στη Φωκίδα.

32) Το Μαντείο στην Τελμησσό της Λυκίας.
Επρόκειτο για ονειρομαντείο, το οποίο συμβουλεύτηκαν τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος όσο και ο Κροίσος.

33) Το Μαντείο της Άρτεμης στην Κολχίδα.

34) Το Μαντείο στην Ιεράπολη.
Η Ιεράπολη χτίστηκε στην Συρία, στη συμβολή των ποταμών Σαγιούρ και Ευφράτη.

35) Το Μαντείο στις Θαλάμες της Λακωνίας.
Αποτελούσε ονειρομαντείο.

36) Το Μαντείο στις Φάρες της Αχαΐας.
Εκεί υπήρχε άγαλμα του Ερμή, και όποιος ήθελε την συμβουλή του θεού, πήγαινε το βράδυ και άναβε την εστία εμπρός του αγάλματος. Έπειτα, με βουλωμένα τα αυτιά του πήγαινε να ρωτήσει κρυφά στο αυτί τον θεό και όταν έβγαινε έξω τα ξεβούλωνε και η πρώτη φωνή που θα άκουγε αυτή θα ήταν και η απάντηση του μαντείου.

37) Το Μαντείο της Δήμητρας στην Πάτρα.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στο ιερό υπήρχε πηγή όπου κατεβάζανε ένα καθρέφτη που είχαν δέσει με σκοινί, χωρίς να βουτηχτεί στο νερό. Στη συνέχεια ακολουθούσαν προσευχές και καύση θυμιαμάτων. Στο τέλος κοιτάζανε τον καθρέφτη, επιδιδόμενοι σε κατοπτρομαντεία.

38) Το Μαντείο του Κάλχαντα στη Δαυνία της νοτίου Ιταλίας.
Ο προσκυνητής που ζητούσε χρησμό έπρεπε να θυσιάσει μαύρο κριάρι και να κοιμηθεί τυλιγμένος στο δέρμα του.

39) Το Μαντείο του Φρίξου στην Ιβηρία, κοντά στον Καύκασο.
Τέλος, να αναφερθεί ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν και Νεκρομαντεία ή Νεκυομαντεία ή Ψυχομαντεία, όπου οι χρησμοί δίδονταν κατόπιν θυσιών στους υποχθόνιους θεούς και στις ψυχές των νεκρών.

βιβλιογραφία: Θωμά Π. Λαλαπάνου «Εγκυκλοπαίδεια της Επιστήμης της Παραψυχολογίας», Robert Fraceliere «Μάντεις και η Αρχαία Ελλάδα», Χ. Μαρούδη «Μαντική στην Αρχαία Ελλάδα»

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More