ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ



Ελληνική καινοτομία στην αγκαλιά της Google

Ο Πάνος δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έλεγε αυτή τη φράση, αλλά προς μεγάλη μου απογοήτευση την εκστόμισε στην τελευταία μας τηλεφωνική επικοινωνία: «Δεν επιτρέπεται να μιλήσω γι’ αυτό». Μπορούσες σχεδόν να «ακούσεις» την ικανοποίηση πίσω από αυτές τις λέξεις, γεγονός που τελικά είχε το ίδιο, εάν όχι μεγαλύτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον από την ίδια την πληροφορία που θα έμενε κρυφή. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν προγραμματιστή από το να δεσμεύεται από τα ισχυρά συμβόλαια της Google.
Την προηγούμενη Παρασκευή, στις 2.30 μ.μ. τοπική ώρα, ανακοινώθηκε στο Σαν Φρανσίσκο η εξαγορά της BlindType από την Google. Η μικρή start up εταιρεία που είχαν στήσει τα δύο ξαδέρφια ο 38χρονος Πάνος Πετρόπουλος και ο 26χρονος Κώστας Ελευθερίου έγινε η 83η εταιρεία και η πρώτη ελληνική που εξαγοράζεται από τον τεχνολογικό κολοσσό και μάλιστα στη φάση ανάπτυξης του επίμαχου προϊόντος. Εν προκειμένω, της πρωτοποριακής μεθόδου διόρθωσης κειμένων σε οθόνες αφής, όπως αυτές που διαθέτουν οι συσκευές iPhone και Android, το iPad κ.ο.κ. Είστε τσαπατσούλης, έχετε χοντρά δαχτυλάκια ή απλά βιάζεστε με αποτέλεσμα να πληκτρολογείτε άλλα αντί άλλων σε κάθε μήνυμα; Κανένα πρόβλημα, απαντούν οι δύο Ελληνες προγραμματιστές.
«Κρυφό» πληκτρολόγιο
Το «κρυφό» πληκτρολόγιο της BlindType -δηλαδή της Google πια- μπορεί μαγικά να «διαβάσει» πίσω από τα λάθη του χρήστη, καταρρίπτοντας και το τελευταίο μας επιχείρημα απέναντι σε όσους «ορκίζονται» στα υπερσύγχρονα touch screen κινητά τους. Τώρα η δακτυλογράφηση γίνεται παιχνιδάκι και σε αυτά.
Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή πως ό,τι πει απηχεί προσωπικές του απόψεις και σε καμία περίπτωση απόψεις της Google, ο Πάνος Πετρόπουλος μιλώντας στην «Κ» διακινδυνεύει την πρόβλεψη ότι η Big G θα ενσωματώσει το λογισμικό τους στο Android, μολονότι σε ένα open source λειτουργικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως application. Αλλά φαίνεται ότι είναι πολύ καλή τεχνολογία για να διακινδυνεύσει η Google να την προλάβει η Apple και να διαθέσει μια τέτοια εφαρμογή στα προϊόντα της... «Οχι δεν το περίμενα», λέει ο κ. Πετρόπουλος από την Αθήνα όπου βρίσκεται αυτές τις ημέρες (σ.σ. για τις ανάγκες της εταιρείας τα τελευταία χρόνια η έδρα τους από πέρυσι ήταν στις ΗΠΑ). «Γνωρίζαμε ότι είχαμε στα χέρια μας ένα εξαιρετικά πρωτοποριακό λογισμικό, αλλά όχι ότι θα είχε τόσο μεγάλη ανταπόκριση. Η εξαγορά από την Google μάς έχει κάνει και εμένα και τον Κώστα εξαιρετικά χαρούμενους». Φυσικά, λεπτομέρειες της εξαγοράς, όπως και το εάν οι ίδιοι θα συνεχίσουν να εργάζονται στην BlindType δεν καταφέραμε να μάθουμε (τα συμβόλαια...).
Η είδηση κυκλοφόρησε ευρέως μιας και η τεχνολογία των δύο Ελλήνων ήταν ήδη «καυτό» θέμα στους παροικούντες τη Σίλικον Βάλεϊ, αλλά και συνολικά στη hi tech κοινότητα. Δεν είναι ένα απλό «έξυπνο» λογισμικό. Το BlindType «καταλαβαίνει» τι γράφεις ακόμα και αν γράφεις χωρίς να κοιτάς την οθόνη ή αν δεν πατάς καν στο πληκτρολόγιο. Για την ακρίβεια, ακόμα και αν πληκτρολογείς οπουδήποτε πάνω στην οθόνη, η τεχνολογία αυτή αναλύει την τοποθέτηση των δαχτύλων και τη σχέση μεταξύ τους και μπορεί να προσδιορίσει ποιο χαρακτήρα πληκτρολογείς με ακρίβεια που προσεγγίζει το 100%.
Δεν μας ανήκει πια
Το ΒlindType επεξεργάζεται μια λέξη σε 150 μιλισεκόντ, τη στιγμή που το στάνταρντ της βιομηχανίας είναι 200 μιλισεκόντ. «Γνωρίζουμε ότι η πληκτρολόγηση στις κινητές σας συσκευές μπορεί να είναι μια μπερδεμένη εμπειρία, και αυτός είναι ο λόγος που εργαστήκαμε σκληρά για να κάνουμε την πληκτρολόγηση ευκολότερη και ταχύτερη από ποτέ, όπως θα έπρεπε να είναι», έγραφαν στο μπλογκ της εταιρείας, ανακοινώνοντας την εξαγορά από την Google. «Με ενθουσιασμό θα συμμετέχουμε στο Google, και περιμένουμε τις μεγάλες ευκαιρίες για τις καινοτομίες στις φορητές συσκευές που περιμένουν μπροστά».
Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν τους πήρε παραπάνω από λίγους μήνες για να κατασκευάσουν το λογισμικό. Ασχετα εάν επεξεργάζονταν την ιδέα στο μυαλό τους για περίπου ένα χρόνο. Αραγε το έχουν ενσωματώσει στα κινητά τους; Οχι, απαντά ο κ. Πετρόπουλος. «Είναι θέμα πνευματικών δικαιωμάτων. Το λογισμικό δεν μας ανήκει πια, το έχουμε διαγράψει». Γράφοντας έτσι ιστορία

ΤΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ;


ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜOΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ
ΞΑΝΑΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ,ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΝ,ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΦΥΛΑΚΗ
ΞΑΝΑΜΑΤΑΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ Η ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΚΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΑΣ ΠΩ ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΤΑΝ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΑΖΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΤΥΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΒΑΣΙΚΑ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΑΝ ΚΙΟΛΑΣ
ΑΛΛΑ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΔΗΜΟΣ-ΚΡΑΤΕΙ) ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΑΛΛΑ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στην Ελλάδα σήμερα πρέπει να μιλάμε δυστυχώς και για τα αυτονόητα.
Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ισχύει ότι το 50% + 1 μπορεί να κυβερνήσει και να επιβάλλει την γνώμη του στο 50% - 1, αυτό σημαίνει ότι στον κατ’ ουσία διχασμό το ένα μισό επιβάλλεται στο άλλο μισό. Το κατά πόσο είναι δημοκρατικό, δίκαιο και ηθικό είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Αν όμως θελήσουμε να δούμε πως λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα θα τρομάξουμε.
Με τους εκλογικούς (καλπονοθευτικούς) νόμους και ειδικότερα με τον τελευταίο που δίνει και μπόνους («δημοκρατικό δωράκι») στο πρώτο κόμμα 40 έδρες (που θα γίνουν 50) στη βουλή έχουμε το παράδοξο (και αντιδημοκρατικό) με περίπου 42% των εγκύρων ένα κόμμα σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση και επιβάλλει την θέλησή του στο 58%.
Ωραία δημοκρατία!!!!!!!!
Αν υπολογίσουμε τα ποσοστά των κομμάτων που δεν μπαίνουν στη βουλή, τα λευκά, τα άκυρα και την αποχή τότε φανταστείτε με πόσο μικρότερο ποσοστό σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Ας παρακάμψουμε την διαστρέβλωση της αντιπροσωπευτικότητας και να δούμε την αδυναμία ελέγχου, της κατ’ ουσία κυβέρνησης μειοψηφίας.
Πριν τις εκλογές το κόμμα καταρτίζει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και με βάση αυτό ψηφίζεται. Τι γίνεται αν το κόμμα δεν ακολουθεί το προεκλογικό του πρόγραμμα; Τίποτε και αυτό γιατί δεν υπάρχει καμία ασφαλιστική δικλείδα ή κάποιος θεσμός ή όργανο, που να επιβάλλει στο κυβερνητικό κόμμα, την τήρηση του προεκλογικού του προγράμματος.
Εκτός όλων αυτών στην Ελλάδα έχουμε και το λεγόμενο δικομματισμό (άλλη πληγή), που λειτούργησε και λειτουργεί στην λογική των κούφιων αλληλοκατηγοριών, των συμψηφισμών και συγκάλυψης («κουκούλωμα») των όποιων σκανδάλων εκατέρωθεν.
Μερικά ιστολόγια μιλούν για αλλαγή του πολιτεύματος (πχ προεδρική δημοκρατία) όπου εγγυητής της πιστής τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων των κομμάτων που θα κυβερνούν, μπορεί να είναι ο απ’ το λαό εκλεγμένος πρόεδρος της δημοκρατίας. Φυσικά με εκλογικό σύστημα του 50% + 1 για την εκλογή του προέδρου, υπάρχουν τα ίδια μειονεκτήματα με αυτά που προανέφερα.
Η λύση πιστεύω πως είναι στην ακριβοδίκαιη κατανομή των εδρών σύμφωνα με το ποσοστό που παίρνει κάθε κόμμα, κατάργηση του ορίου 3% και δυνατότητα με 0,33 % να εκλέγεται ένας βουλευτής.
Για τον σχηματισμό κυβέρνησης να ισχύσει ο νόμος των δύο τρίτων ή ο νόμος της χρυσής τομής (61,8 % τουλάχιστον για σχηματισμό κυβέρνησης και 38,2 % το μέγιστο για αντιπολίτευση).
Φυσικά αν ισχύσουν όλα αυτά, θα έχουμε πολυκομματική κυβέρνηση και πολλές συζητήσεις, μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων, για να παρθεί μία απόφαση, σαφώς καλύτερο απ’ ότι συμβαίνει σήμερα, που η μειοψηφική κυβέρνηση αποφασίζει και διατάζει χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.
Οι εποχές που υπήρχαν ισχυρές προσωπικότητες, με πατριωτικό φρόνημα και κύρος, με οράματα και διορατικότητα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η παγκοσμιοποίηση έχει διαβρώσει τα πάντα. Η δημοκρατική έκφραση όσο το δυνατό περισσότερων πολιτών αποτελεί αναγκαιότητα. Το άνοιγμα της βουλής σε περισσότερες φωνές θα λύσει το πρόβλημα. Ας ελπίσουμε.

ΠΑΠΥΡΟΙ ΜΕΝ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕ


Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα αλληλογραφίας του Ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Άπιου , στον φίλο του Ατίλιο Νάβιο , ο οποίος τον διαδέχεται στην διακυβέρνηση της Αχαίας και τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Έλληνες.Οι πάπυροι βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος , εξ ου και το όνομα του τίτλου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΤΕ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 2000 ΧΡΟΝΙΑ!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

… κερδίσαμε αγαπημένε Ατίλιε τον κόσμο με τις λεγεώνες μας , αλλα θα μπορέσουμε να τον κρατήσουμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρουμε.
Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης . Από τον Περσικό κόλπο , ως την Μαυριτανία και από την γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία , αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη.
Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς , πως μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση θα έπρεπε πρώτος να ηταν ετούτος :

Καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας ξένους λαούς αναλαμβάνουμε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους. Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες.Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε την συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για την δόξα της Ρώμης , πέθανε νέος , γιατι αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου.

Αλίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες , σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων.Έχουμε την σοφία να μην θέλουμε να είμαστε δυσβάσταχτοι εκμεταλλευτές των λαών που υποτάχτηκαν στην εξουσία μας.

… Αλλα δεν φτάνει να τους χαρίζουμε την ειρήνη και τάξη, γιατι αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, είναι όροι, δεν αποτελούν την ουσία της ευδαιμονίας των ανθρώπων.

… θα έπρεπε και της φιλοσοφίας και της ποίησης τα δώρα να σκορπούσαμε στις χώρες που κυβερνούμε. Το μέγα όμως τούτο έργο είμαστε άξιοι να το κάνουμε μόνο στις δυτικές επαρχίες , γιατι εκεί που βρίσκεσαι εσύ , οι Έλληνες το επιτελούν ακόμη σήμερα καλύτερα από μας.

Ας επαναλάβουμε και εμείς την δυσάρεστη ομολογία του Οράτιου Φλάκκου :
Graecia capta , ferum victorem cepti , et artes intulit agresti Latio.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

… Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε , πως όσοι θέλουν να είναι κοσμοκράτορες, πρέπει να έχουν νοοτροπία πατρικίων και όχι νοοτροπία ιππέων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

… Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλα και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγω» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , οσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλα είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι , χάρις σε αυτό το «εγω» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.
Είναι όμως και του καλού και του κακού πηγή τούτο το χάρισμα.Το ίδιο «εγω» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων.

Και ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλα δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες.
Και εμείς τους συναντήσαμε , καλέ Ατίλιε, σε τέτοιους καιρούς και γι αυτό η κρίση μας γι αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη.Αλλα και πώς να μην είναι ; Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του , που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια.

Απορείς πως η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών , εχει τόση λίγη πίστη στον νόμο.Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι».

Πείθονται μονο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής , η όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο.
Α! πόσο την χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους , τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!Ο έλληνας εχει την πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο , μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις.

Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική ;

Πες τους : «Σας υπόσχομαι αλλαγή» Πες τους : «Θα θεσπίσω νέους νόμους» Αυτό αρκεί.

Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους , το αψίκορο πάθος του.

Τι φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής! Εμείς δειλά-δειλά και μόνο με το χέρι του πραίτωρα τολμήσαμε , διολισθαίνοντας μέσα στους αιώνες να ξεφύγουμε από τους άκαμπτους κλοιούς της Δωδεκαδέλτου μας , και πάλι διατηρώντας όλους τους τύπους , όλα τα εξωτερικά περιβλήματα.

Τούτη η υποκρισία των μορφών , όταν η ουσία αλλάζει , δείχνει πόση είναι η ταπεινοφροσύνη μας μπρος σε κάθε τι που είναι θεσμός και έθος και παράδοση, πόσο το παρελθόν και η συνέχειά του βαραίνουν στην πορεία μας και πόσο δίκαια αντέχουμε αιώνες εκεί που οι έλληνες εκάμφθησαν σε δεκαετηρίδες.

… Μεσα στους πιο πολλούς έλληνες , άμα σκάψεις λίγο , θα βρεις ένα ισχνό υπερόπτη Κοριολανό , έναν άσημο εκδικητικό Αλκιβιάδη , ένα εγω μεγαλύτερο από την πατρίδα.
Όχι βέβαια σε όλους , αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα πια ελληνικές πόλεις. Αλλα όποιος διοικεί , σαν κι εσένα , έναν λαό, πρέπει να γνωρίζει τις άρχουσες ροπές , που δεν φτάνουν βέβαια ως την φανερή ακρότητα του ωραίου αθηναίου η του δικού μας Γάιου Μάρκου , αλλα τείνουν προς τα εκεί.

Οι πολλοί , από χίλιους δυο λόγους, γιατι είναι πιο μικροί και πιο αδύνατοι, σταματούν μεσοδρομίς. Μα και μ’ αυτούς , το κακό γίνεται.

… Οι έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος , θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία η στο δικαστήριο.

Ο έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος , δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του , δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί. Και εν τούτοις τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων , πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων , πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε αυτό και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση , το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του.

Ετσι είναι πολλοί στις πόλεις που τώρα πρόκειται να διοικήσεις .Ετσι διαφορετικοί , αν όχι από μας , όμως από τους πατέρες μας , που θεμελίωσαν το μεγαλείο της παλιάς , της αληθινής μας δημοκρατίας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ

… Οσο περνούν οι αιώνες , τόσο εμείς και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές , ως που μια μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών μας εαυτών. Νομίζω ότι οι έλληνες επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο.

Δεν σου έκανε κιόλας εντύπωση καλέ μου Νάβιε , η αδιαφορία του έλληνα για τον συμπολίτη του; Όχι πως δεν θα του δανείσει μια χύτρα να μαγειρέψει , όχι πως αν τύχει μια αρρώστια δεν θα τον γιατροπορέψει , όχι πως δεν του αρέσει να ανακατεύεται στις δουλειές του γείτονα , για να του δείξει μάλιστα την αξιοσύνη του και την υπεροχή του , βοηθά ο έλληνας περισσότερο από κάθε άλλον.

Βοηθά και τον ξένο πρόθυμα , με την ιδέα μάλιστα , που χάρις στους μεγάλους στωικούς , πάντα τον κατέχει , μιας πανανθρώπινης κοινωνίας. Του αρέσει να δίνει στον ασθενέστερο , στον αβοήθητο. Είναι κι αυτό ένας τρόπος υπεροχής…

Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του , κάτι άλλο θέλω να πω, αλλα μου πέφτει δύσκολο να σου το εξηγήσω. Θα αρχίσω με παραδείγματα, που αν προσέξεις , ανάλογα θα δεις και εσύ ο ίδιος πολλά με τα μάτια σου.

Ακόμη υπάρχουν ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους καθώς είναι χρέος σου και πες μου αν άκουσες κανέναν από αυτούς ποτέ να επαινεί τον ομότεχνό του. Δεν χάνει τον καιρό του σε επαίνους ο έλληνας. Δεν χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι αυτόν πάντα βρίσκει καιρό. Για την κατανόηση , την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από την συμπάθεια γι αυτό που κατανοείς , δεν θέλει τίποτε να θυσιάσει. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο.

Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος , αλλα δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά !
Όταν ένας πολίτης άξιος , δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του , λέει ο έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του , τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται; Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος.
…Μόνον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί , βλέπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγύη.

Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων, και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ

…Νάβιε , ο Κάτων από καιρό έχει πεθάνει και πέθανε μαζί του και η παλιά μας δημοκρατία. Τώρα βαδίζουμε κι εμείς τον δρόμο των ελλήνων ως που και οι δικοί μας εγωισμοί κάθε μέρα ωμότεροι και βιαιότεροι να σκεπάσουν με την πλημμυρίδα τους την Σύγκλητο και την αγορά και ολόκληρη την αθάνατη πόλη.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚΤΟ
Εδώ και δυο εβδομάδες σου έγραφα για το φυγόκεντρο εγωισμό των ελλήνων. Δεν θυμάμαι όμως αν σου έγραψα το χειρότερο.Κινημένος από την ίδια εγωπάθεια , την ρίζα αυτή του κάθε ελληνικού κακού (ας βοηθήσουν οι θεοί να μην γίνει και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή) , ο έλληνας σε συχωράει στον συμπολίτη του καμία προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει , ο έλληνας τον φθονεί με πάθος και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κάνει.

Μα το πιο σπουδαίο , για να καταλάβεις τον έλληνα , είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού , αλλα η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου , ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη , να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.

Γιατι και την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες , οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου.
Το να επινοήσεις ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσεις , αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει.

Η τέχνη είναι να συκοφαντείς χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη την συκοφαντία, μονο να την αφήνεις να την συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει.

Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο , που άμα σε ρωτήσουν γιατι τον είπες , να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία.

…. Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας τον έλληνα , ο ηγέτης τον ηγέτη , ο φιλόσοφος τον φιλόσοφο , ο ποιητής τον ποιητή αλλα και ο ανάξιος τον άξιο , ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό.

…. και ξένος , θα δοκιμάσεις την αιχμή τούτου του όπλου κι εσύ όπως την δοκίμασα κι εγώ.
Θα απορήσεις σε τι κοινωνική περιωπή βάζουν οι έλληνες τους δεξιοτέχνες της συκοφαντίας , πως τους φοβούνται οι πολλοί και αγαθοί , και πως τους υπολήπτονται οι χρησμοθήρες και πως γλυκομίλητα τους χαιρετούν όταν τους συναντούν στις στοές και στην αγορά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΒΔΟΜΟ

…Το ανυπότακτο σε κάθε πειθαρχία , η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος , η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας σπρώχνουν σχεδόν τον Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο ανάμεσα στους άλλους.Αδιαφορώντας για όλους και για όλα , παραβλέποντας ότι γίνηκε πριν και ότι γίνεται γύρω του , αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος τον δρόμο το σωστό.Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες.

Παρά να υποβάλει τη σκέψη του στην βάσανο μιας ομαδικής συζήτησης , προτιμάει να ριψοκινδυνεύει με μόνες τις προσωπικές του δυνάμεις.Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών μερίδων τους με τους δήθεν φίλους των και θα δεις ότι οι περισσότερες είναι προσχήματα. Ο ηγέτης λεει την γνώμη του , βελτιώνει την διατύπωσή της με τις πολλές επαναλήψεις , χωρίς ούτε να περιμένει , ούτε να θέλει καμία αντιγνωμία. Και οι φίλοι του το ξέρουν καλά αυτό και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις η για να μάθουν τα νέα της ημέρας η για να βρουν ευκαιρία να κολακέψουν τον ηγέτη.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις , γιατι πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του , η το χειρότερο γιατι η χρησιμοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του , θα περιόριζε την κυριότητά του επάνω στο έργο , θα το έκανε περισσότερο τέλειο , αλλα λιγότερο δικό του , και εκείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο , αλλα το δεύτερο.

Ετσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσεις στους έλληνες δημόσιους άνδρες , που κατά τα άλλα είναι και πιο υψηλόφρονες και πιο αδέκαστοι και σχεδόν πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς μας. Οι παλιοί όμως ρωμαίοι , αυτοί κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίασε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και γι’ αυτό τότε κατορθώσανε , αν και σε τόσα καθυστερημένοι , να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των ελλήνων.

Γιατί βλέπεις , τούτη η μοιραία για την τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινό : Όπου βασιλεύει , τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικότητας, σύντομα και βιαστικά, για να συντελεστούν όλα , πριν το πρόσωπο εκλείψει. Η πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες Δε σηκώνει ούτε βιασύνη , ούτε συντομία. Σχεδιάζεται σε έκταση αιώνων. Δεν προσδένεται σε άτομα, αλλα σε ομάδες προσώπων , σε διαδοχικές γενιές.

Στην εκτύλιξή της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν την πρώτη θέση , διαρκέστερες υποστάσεις , λαοί , οικογένειες ,πολιτικές μερίδες , η κοινωνικές τάξεις. Τα εδραία πολιτικά έργα μεσα στην ιστορία είναι υπέρ προσωπικά . Και δυστυχώς , οι έλληνες μονο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζήλο. Γι αυτό η δεν φτάνουν ως την τελείωση ενός άξιου πολιτικού έργου , η όταν φτάσουν , φέρνει μέσα του το έργο του το ίδιο το σπέρμα της φθοράς.

Και αυτό είναι δίκαιο. Γιατί σκοπός των ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατόμου , όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του ιδίου του έργου. Έπρεπε εξαιρετικά ευνοϊκές περιστάσεις να συντρέξουν με την μεγαλοφυία του Αλέξανδρου του Μακεδόνα για να αποκτήσουν για λίγα χρόνια οι έλληνες μια κυρίαρχη πολιτική θέση στην οικουμένη. Αλλα και εκεί το έργο , στηριγμένο σε ένα πρόσωπο , όχι σε μιαν κοινότητα ανθρώπων , ούτε σε μία πολύχρονη παράδοση , μόλις εξαφανίστηκε ο δημιουργός του , διαλύθηκε μέσα σε χέρια των ιδίων εκείνων ανθρώπων που όταν ο Αλέξανδρος ζούσε , στάθηκαν οι απαραίτητοι συντελεστές του. Αλλα το έργο , βλέπεις , δεν ήταν δικό τους. Δεν τους είχε κάνει ο αυταρχικός ηγέτης κοινωνούς στην τιμή του έργου , αλλα θήτες του γιγάντιου εγωισμού του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΓΔΟΟ

Ποτέ , μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα. Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ’ όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω. Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της , γιατι οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά , μάταιη σύγκρουση. Εάν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση. Στο χαρακτήρα , στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια.

Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη το συναγωνιστή τους και γι αυτό δεν υποτάσσονται ποτέ στην υπεροχή του. Δεν έχουν την υπομονή μέσα στον κύκλο των ισοτίμων , να περιμένουν με την τάξη του κλήρου η της ηλικίας την σειρά τους. Ετσι διασπαθίζοντας την δύναμη του και τις αρετές του κατάντησε ο λαός με την υψηλότερη και πλουσιότερη στην θεωρία πολιτική σκέψη, να μείνει τόσο πίσω από μας στις πρακτικές πολιτικές του επιδόσεις.

… τα δεινά , όσα υποφέρανε ως τα σήμερα οι έλληνες , μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μέλλον , μια έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία , την νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμού.

Μου γράφεις πως αυτό συμβαίνει και αλλού και προ παντός σε μας. Η διαφορά καλέ μου φίλε , έγκειται στο μέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας . Βέβαια και εμείς σήμερα δεν υστερούμε . Αλλα την εποχή που θεμελιώνονταν το μεγαλείο της Ρώμης δεν είχαν υπερβεί οι δικοί μας το πρεπούμενο μέτρο. Υποτάσσονταν στον κοινό νόμο και στους γενικούς σκοπούς της πολιτείας , ενώ οι έλληνες το ξεπέρασαν πριν προφτάσουν να στεριώσουν την δύναμή τους στην οικουμένη. Όσο όμως αυστηρότερος και αν θέλω να είμαι , καθώς είναι χρέος μου, για μας τους ρωμαίους , δεν ξέρω αν μεταξύ των ρωμαίων , και σήμερα ακόμα , υπάρχουν τόσο φανατικοί και αδίστακτοι στο κυνήγημα των τιμών , όσοι υπήρξανε μεταξύ των ελλήνων στους ενδοξότερους τους αιώνες.

Μήπως υπερβάλω καλέ μου φίλε ; Μήπως βλέπω το θαυμαστό γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακίας ; μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφάνη , Δημοσθένη , Ευριπίδη , Θεόφραστο , Επίκουρο , Ζήνωνα , Χρύσιππο και όλο και βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στον τρόπο που τους κρίνω. Όχι φίλε μου , Δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους , αλλα να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από την δική τους θέση , όποια κι αν είναι. Την αρχαία «ύβριν» των την κατεβάσανε στο χαμηλότερο επίπεδο.

Κάποτε με τούτη την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν ότι επαναφέρουν το πολίτευμά τους στην ορθή του βάση. Μάταια ξεχώρισε ο μεγάλος Σταγειρίτης την «δημοκρατία» (Σ.Μ. οχλοκρατία) από την «πολιτεία» (Σ.Μ. ορθή δημοκρατία). Η θέλησή τους για ισότητα , άμα την αναλύσεις , θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης , αλλα από τον φθόνο της υπέρτερης αξίας. «Μια που εγώ , λεει ο έλληνας, δεν είμαι άξιος να ανέβω ψηλότερα από σένα , τότε τουλάχιστον και εσύ να μην ανεβείς από μένα ψηλότερα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα».

Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας , γιατι τι άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύεις ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μία ίση με των άλλων ! Μέσα του λοιπόν δεν αδικεί τόσο ο έλληνας , όσο πλανάται. Γεννήθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχής .

Και ύστερα θα συναντήσεις και μεταξύ των ελλήνων την άλλη ψευδαίσθηση που τους κάνει να υπερτιμούνε την μία αρετή που έχουν και να υποτιμούν τις άλλες που τους λείπουν.
Είδα δειλούς που φαντάζονταν πως μπορούν να ξεπεράσουν όλους μονάχα με την εξυπνάδα τους και ανδρείους που πίστευαν πως φτάνει για να ξεπεράσουν όλους η ανδρεία τους. Είδα έξυπνους που φαντάζονταν ότι δεν χρειάζεται να γίνουν πρώτοι , ούτε η επιστήμη , ούτε η αρετή.

Είδα κάτι σοφούς που θελαν να σταθούν επάνω από τους έξυπνους και από τους ανδρείους με μόνη την επιστήμη και την σοφία. Πόσο αλήθεια άμαθοι της ζωής μπορεί να είναι αυτοί οι αφεντάδες της γνώσης! Τι κακό μας έκανε αυτός ο Πλάτωνας ! Πόσους δολοπλόκους πήρε στο λαιμό του που νομίσανε πως είναι «άνδρες βασιλικοί» !

Μα είδα τέλος , αγαπητέ μου Νάβιε , και κάτι ενάρετους , που δεν το χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεία , αφού ηταν πρώτοι στην αρετή. Και βέβαια δεν στασίαζαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοί , αλλά αποσύρονταν σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των , αφήνοντας τον δήμο στα χέρια των δημαγωγών και των συκοφαντών , η δηλητηριάζανε την ίδια τους την αρετή και τους ωραίους της λόγους με την πίκρα της αποτυχίας των , σαν οι ηγεσίες των πολιτειών να μην ήταν μοιραία υποταγμένες στις ιδιοτροπίες της τύχης και του χρόνου και σε λογής άλλους συνδυασμούς δυνάμεων που συνεχώς τις απομακρύνουν από την ιδεατή τους μορφή και τις παραδίνουν στα χέρια των ανάξιων η των μέτριων.

Τέτοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων.
Όσο για τους οπαδούς των ηγετών αυτών , έχουν και αυτοί την ιδιοτυπία τους στον μακάριο εκείνο τόπο. Είναι οπαδοί, πραγματικοί οπαδοί , μόνο όσοι έχασαν οριστικά την ελπίδα να γίνουν και αυτοί ηγέτες. Ετσι θα παρατηρήσεις ότι πιστοί οπαδοί είναι μόνο οι γεροντότεροι από τον ηγέτη τους. Ελάχιστοι είναι οι οπαδοί από πίστη ιδεολογική η από πίστη στον ηγέτη.

Οι πολλοί είναι πειθαναγκασμένοι από τα πράγματα , γιατι ατύχησαν , γιατι βαρέθηκαν η λιγοψύχησαν. Γι αυτό είναι και όλοι προσωρινοί , άπιστοι , ενεδρεύοντες οπαδοί , ώσπου να περάσει η κακιά ώρα. Μα και αυτοί που μένουν και όσο μένουν οπαδοί , προσπαθούν συνεχώς να αναποδογυρίσουν την τάξη της ηγεσίας και να διευθύνουν αυτοί από το παρασκήνιο τον ηγέτη.Γι αυτό και βλέπεις τόσο συχνά να είναι περιζήτητοι οι μέτριοι ηγέτες που προσφέρονται ευκολότερα στην παρασκηνιακή ηγεσία των οπαδών τους.

Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει σημασία να ξέρεις ποιος είναι ο ονομαστικός ηγέτης μιας πολιτικής μερίδας αλλά ποιοι εκ του αφανούς τον διευθύνουν. Βλέπεις είναι μερικοί άνθρωποι που δεν είναι προικισμένοι με τα χαρίσματα με τα οποία αποκτάς τα φαινόμενα της ηγεσίας αλλά μονο με εκείνα που χρειάζονται για την ουσία της , για την άσκηση της εξουσίας . Είναι αναγκασμένοι λοιπόν οι τέτοιοι να περιοριστούν στον ρόλο του υποβολέα και να αφήσουν τους άλλους που κατέχουν τα φαινόμενα να χαριεντίζονται επάνω στην σκηνή.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΑΤΟ

…Και ύστερα ,μήπως δεν βλέπω και την άλλη όψη του πράγματος ; Ας παραπονιόμαστε για την ελληνική εγωπάθεια εμείς που διαρκώς επάνω της σκοντάφτουμε , γιατι έχουμε να κάνουμε με την ελληνική πόλη και τους πολιτικούς της.Εχει και την εξαίσια πλευρά της η υπερτροφία αυτή της προσωπικότητας , που στις κακές της όψεις την ονομάζουμε εγωπάθεια.

Εχει την πλευρά την δημιουργική , στην φιλοσοφία , στην ποίηση , στις τέχνες , στις επιστήμες , ακόμη και στο εμπόριο και στον πόλεμο. Από αυτήν αναβλύζει όλη η δόξα των ελλήνων , η μόνη δόξα στην ιστορία που μπορεί να σταθεί πλάι στην δική μας.Φοβάμαι μονάχα , γιατι , και ας μην το βλέπεις εσύ , κατά βάθος με γοητεύουν και εμένα οι έλληνες , που είναι και θα είναι πάντα οι δάσκαλοί μου. Φοβάμαι πως φτάσαμε στον καιρό , που η φωτεινή πλευρά της προσωπικότητάς των πηγαίνει όλο μικραίνοντας και αντίθετα η σκοτεινή όλο και αυξάνει , και δεν ξέρω , δεν μπορώ να ξέρω αν ετούτος ο κατήφορος μπορεί ποτέ πια να σταματήσει.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΚΑΤΟ

… Δεν σου κρύβω πως με πείραξε ο λόγος σου , πως δείχνομαι τάχα κακός και άδικος με τους έλληνες.Ας αρχίσω λοιπόν σήμερα το γράμμα μου με έναν έπαινο γι αυτούς, για να ξεπλύνω έτσι κάπως την μομφή σου.

Ο εγωισμός δεν κάνει τους έλληνες μόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες σον πόλεμο. Εχουν αιώνων τρόπαια που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις την διάλυση της στρατιωτικής δύναμης , που εχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες , με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική δεξιοτεχνία των ελλήνων .

Μα δεν είναι μόνο στον πόλεμο ο έλληνας γενναίος και άξιος μαχητής , αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατι η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική , σαν των περισσοτέρων λαών , αλλά ατομική , γι αυτό δεν φοβάται , και εκεί που βρίσκεται μόνος του , να ριψοκινδυνεύσει, στην ξενιτιά , στο παράτολμο ταξίδι , στην εξερεύνηση του αγνώστου. Γι αυτό και τόλμησε τέτοια που εμείς δεν θα τολμούσαμε ποτέ και θεμελίωσε για αιώνες αποικίες , έξω από τις στήλες του Ηρακλέους και πέρα στα χιόνια της Σκυθίας .

Και στον καιρό μας ακόμη , έλληνες δεν είναι εκείνοι που τόλμησαν να διασχίσουν άγνωστες θάλασσες για να φτάσουν στην χώρα των Ινδών και στις έμπειρες χώρες πιο κάτω από την γη των Αιθιόπων; Αναρωτιέσαι κάποτε γιατί τα τολμάει αυτά τα παράτολμα ο έλληνας;Επειδή είναι γενναίος ο έλληνας , είναι και παίκτης. Παίζει την περιουσία του , την ζωή του και κάποτε την τιμή του.

Γεννήθηκε για να σκέπτεται μόνος , για να δρα μόνος , για να μάχεται μόνος και γι αυτό δεν φοβάται την μοναξιά.Εμείς αντίθετα είμαστε από τα χρόνια τα παλιά μια υπέροχα οργανωμένη αγέλη.Σκεπτόμαστε μαζί , δρούμε μαζί , μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί την τιμή , τα λάφυρα , την δόξα.Οι έλληνες Δε δέχονται , όσο αφήνεται η φύση τους ελεύθερη , να μοιραστούν τίποτε με κανέναν.

Το εθνικό τους τραγούδι, αρχίζει με έναν καυγά , γιατι θελήσανε να κάνουν μοιρασιά ανάμεσα σε άντρες που μοιρασιά δεν δέχονται (Σ.Μ. αναφέρεται στην Ιλιάδα).Και μια που πήρα τον δρόμο των επαίνων , άκουσε και αυτόν , που δεν είναι και ο μικρότερος.

Οι αυστηρές κρίσεις που τώρα βδομάδες σου γράφω , θαρρείς πως είναι μόνο δικές μου; Τις πιο πολλές τις διδάχτηκα από έναν έλληνα , από τον Επίκτητο.Νέος τον άκουσα να εξηγεί το μέγα δράμα του γένους του. Ήσυχα , καθαρά , με την ακριβολογία και την χάρη που σφράγιζε τον λόγο του , μας ετοίμαζε για έναν κόσμο που είχε πια περάσει, για μίαν Ατλαντίδα που είχε κατακαλύψει ο Ωκεανός.

Κάποτε κάνοντας την απολογία της πατρίδας του , μας έλεγε : «Δεν είναι τόσο δίκαια τα ανθρώπινα, ώστε μόνο αμαρτήματα να είναι οι αιτίες των τιμωριών. Η Τύχη , η τυφλή θεά , η τελευταία στην οποία θα πάψω να πιστεύω , πρόδωσε συχνά τους έλληνες στον δρόμο τους. Αλλα και αυτοί , πρόσθετε , την συντρέξανε με τον δικό τους τρόπο».
Μην νομίσεις όμως πως μόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» . Σε κάθε κόχη , απάγκια της αγοράς κάθε πόλης , σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογημένης ελληνικής γης , θα βρεις και έναν έλληνα , αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχτεί και ας είσαι ξένος.

Αρκεί εσύ να μην αρχίσεις να κακολογείς τίποτε το ελληνικό, γιατι τότε ξυπνάει μέσα του μια άλλη αρετή , η περηφάνια.Ναι , ναι , σε βλέπω να γελάς , Ατίλιε Νάβιε , αυτούς τους ταπεινούς κόλακες που σέρνονται στους προθαλάμους μας, γελάς που τους ονομάζω περήφανους. Και όμως θα αστοχήσεις στο έργο σου αν αγνοήσεις αυτήν την αλήθεια. Πρόσεξε την υπεροψία και την φιλοτιμία των ελλήνων. Μην πλανάσαι ! `Εχουν την ευαισθησία των ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες , ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε !

Η πολυσύνθετη ψυχή τους χωράει λογής αντιφάσεις και έρχονται ώρες που για πολλούς είναι δίκαιος ο ειρωνικός λόγος του Ιουβενάλιου “Graeculus esuriens, in coelum jusseris , ibit” (τον λιμασμένο γραικύλο , κι αν στον ουρανό τον προστάξεις να πάει , θα πάει) . Άλλοι όμως είναι τούτοι οι γραικύλοι και άλλοι οι έλληνες.

Και το πιο περίεργο , οι ίδιοι τούτοι σε άλλες ώρες είναι γραικύλοι (graeculus) και σε άλλες έλληνες (graeci) . Δεν πρέπει ποτέ να δώσεις την εντύπωση στον έλληνα ότι του αφαίρεσες την ελευθερία του. `Άφησε τον , όσο μπορείς , να ταράζεται, να θορυβεί , και να ικανοποιεί την πολιτική του μανία , μέσα στην σφαίρα που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Εσύ πρέπει να έχεις την τέχνη να επεμβαίνεις μόνο την τελευταία στιγμή, όταν δεν μπορείς να βάλεις τους έλληνες να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Πάντοτε βρίσκονται οι διαφωνούντες μεταξύ των ελλήνων, που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν , είτε θεληματικά, είτε , συνηθέστερα , άθελά τους.

Υποβοηθώντας το τυφλό παιγνίδι των φατριών από το παρασκήνιο , χωρίς να προσβάλλεις την περηφάνιά τους , μπορεί να οδηγήσεις τις ελληνικές πόλεις προς το καλό πολύ ευκολότερα παρά με τις σοφότερες διαταγές που θα εξέδιδες, αν ήσουνα ανθύπατος στην Ισπανία η στην Ιλλυρία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Όμως αν θέλεις στην Ελλάδα πραγματικά να επιβάλεις μία απόφασή σου, όσο σωστή και αν είναι , κοίταξε να μην φανεί η πρόθεσή σου. Πρέπει να θυσιάσεις την τιμή μίας απόφασης για να την επιβάλεις μεταξύ των ελλήνων. Κάλεσε ιδιαιτέρως έναν-έναν τους αρχηγούς των μερίδων , δώσε στον καθένα την ευκαιρία μίας επίπλαστης πρωτοβουλίας.

Φυσικά , αν δυστροπούν , να τους τρομάξεις , αλλα και αυτό υπό εχεμύθεια , χωρίς να αναγκάσεις την φιλοτιμία τους να πάρει τα όπλα. Δώσε τους κάποια περιθώρια έντιμης υποχώρησης και όταν ακόμη στην πραγματικότητα διατάσεις , μην τους πεις ότι διατάσεις. Πες τους ότι δεν διατάσεις , αλλά ότι αν δεν γίνει τούτο κι εκείνο, τότε οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα αναγκαστούν να μετασταθμεύσουν για λόγους ασφαλείας σε άλλη επαρχία και τότε μπορεί τίποτε Γέτες η Κέλτες η Δακοί να στείλουν τα στίφη τους να δηώσουν την χώρα και ας αναμετρήσουν οι ίδιοι τις συνέπειες και ας αποφασίσουν.

… Όλα αυτά δεν σου τα λεω για να σε κάνω να περιφρονείς τους έλληνες. Απεναντίας σου τα λεω για να τους καταλάβεις και να τους προσέξεις. Ακόμη και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών που μοιάζουν με την χόβολη μίας μεγάλης πυρράς.

Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου , θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς , να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα , με μια ευκινησία στην σκέψη και μια γοργότητα στις αντιδράσεις που εμείς εδώ ποτέ δεν φτάσαμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις βλέποντας πως είναι πια ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

Πρόσεξε αυτούς τους παλικαράδες της πολιτικής , που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι γελοίο να έχεις το ύφος του δυνατού και του τρανού , όταν από καιρό έχεις πάψει να είσαι.
Καθώς τρέφονται από την οπτασία των περασμένων τους μεγαλείων και δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις σημερινές τους διαστάσεις, πολύ θα σε ταλαιπωρήσουν με την αξίωσή τους να μην επεμβαίνεις στα πράγματα της πόλης τους.

Εδώ τελειώνουν οι Οξυρρύγχειοι πάπυροι (σε μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου).

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Με ενθουσιασμό σας ανακοινώνουμε ότι η BlindType εξαγοράστηκε από την Google! Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε όλους για την τεράστια υποστήριξη και τη θετική ανταπόκριση».

Τη σύντομη αυτή ανακοίνωση ανάρτησαν στην ιστοσελίδα της εταιρείας «BlindType», οι..ιδρυτές της Κώστας Ελευθερίου και Πάνος Πετρόπουλος, δύο εξαδέλφια από την Ελλάδα, που αναζήτησαν την τύχη του στη Silicon Valley. Σλόγκαν της εταιρίας τους η μετατροπή ιδεών σε λύσεις.
Με την εξαγορά αυτή, από την πιο διάσημη εταιρία τεχνολογίας στον κόσμο, οι δύο Έλληνες, ηλικίας 26 και 38 ετών, αντίστοιχα, πραγματοποίησαν ένα όνειρο άπιαστο για όσους ασχολούνται με την τεχνολογία.
Η επιτυχία τους μάλλον δεν είναι τυχαία, καθώς αποφάσισαν να ασχοληθούν με ένα επίκαιρο πρόβλημα που εμφάνιζαν οι οθόνες αφής των κινητών, την λεγόμενη «αρρώστια των χοντρών δακτύλων».
Τι ακριβώς είναι η «αρρώστια» αυτή; Είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς, όταν επιχειρεί να γράψει, ακόμα και το πιο σύντομο κείμενο, σε ένα touch screen κινητό, καθώς τα μικροσκοπικά πλήκτρα πάνω στην οθόνη είναι δύσκολα στο χειρισμό. Έτσι το κείμενο να είναι συνήθως γεμάτο λάθη. Οι δύο νεαροί Έλληνες έδωσαν τη λύση στο πρόβλημα, με μία εντυπωσιακή εφαρμογή, που διορθώνει τυχόν λάθη στα μηνύματα των χρηστών κατά την πληκτρολόγηση.
Παράλληλα, «μαντεύει» και τη λέξη που θα ήθελε να γράψει κανείς, ακόμα και όταν όσα έχει πληκτρολογήσει δεν βγάζουν κανένα νόημα. Το BlindType είναι ένα προϊόν που υπόσχεται να φέρει επανάσταση στην τεράστια βιομηχανία των συσκευών με οθόνες αφής, όπως αναφέρουν οι ειδικοί.
Και πριν καν γίνει διαθέσιμο στο κοινό, ο Κώστας Ελευθερίου και ο Πάνος Πετρόπουλος έφτιαξαν μια σελίδα στο ίντερνετ στην οποία παρουσίαζαν το προϊόν τους. Μέσα σε ένα μόνο βράδυ η εφαρμογή τους ήταν πρώτη στις ειδήσεις ιστοσελίδων που ασχολούνται με την τεχνολογία. Έτσι, ήρθε και η εξαγορά από την Google.
Το ποσό της εξαγοράς δεν έγινε γνωστό, από τους δύο έλληνες. Πάντως, το λογισμικό T9, που διευκόλυνε τη δακτυλογράφηση κειμένων στα κινητά προηγούμενης τεχνολογίας, είχε πουληθεί το 1999 έναντι 350 εκατ.δολαρίων.
- Προηγήθηκαν και άλλες επιτυχίες Ο 26χρόνος Κώστας Ελευθερίου είναι ο δημιουργός και του iSteam, μιας από τις πιο δημοφιλείς εφαρμογές του iPhone, την οποία έχουν «κατεβάσει» περισσότερα από 3 εκατ. 'Ατομα, σε όλο τον κόσμο. Η έμπνευση, που είχε ο νεαρός δημιουργός στο μπάνιο του, απασχόλησε μεγάλες εφημερίδες, όπως τη New York Times και τους λονδρέζικους Sunday Times.
Ο Κώστας Ελευθερίου συνεργάστηκε μαζί με άλλους δύο Έλληνες και χρειάστηκαν μόλις επτά ημέρες για να γράψουν το πρόγραμμα. Την πρώτη, κιόλας, εβδομάδα από την κυκλοφορία του, 1 εκατ. άτομα κατέβασαν το iSteam, και όπως ανέφεραν οι New York Times οι δημιουργοί του έβγαλαν από αυτή την εφαρμογή περισσότερα από 100.000 δολ. σε μόλις τρεις μήνες.
Η επιτυχία αυτή προσέλκυσε και το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έκανε ειδική αναφορά στο iSteam και τους τρεις δημιουργούς του, κατά την πρόσφατη ομιλία του στη ΔΕΘ.
Σημειώνεται, ότι η ομάδα που εμπνεύστηκε το iSteam, όσο και το δίδυμο του BlindType, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν εκτός Ελλάδας πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή των καινοτομιών τους.
Λόγω της μεγάλης γραφειοκρατίας στη χώρα μας, ο Κώστας Ελευθερίου ίδρυσε στην Αγγλία την εταιρία που βρίσκεται πίσω από το iSteam.
Όταν μπήκε στα σκαριά το BlindType, αναζήτησε την τύχη του στη Silicon Valley, όπου χρειάστηκε μόλις 15 λεπτά για να ιδρύσει τη νέα εταιρία του, συμπληρώνοντας απλά μια φόρμα, μέσω Ίντερνετ.
Ο εξάδελφός του, ο 38χρονος Πάνος Πετρόπουλος, έφυγε από την Ελλάδα το Μάιο.
Ο Πάνος Πετρόπουλος σπούδασε μάρκετινγκ, αλλά δηλώνει πως ποτέ δεν αγάπησε ιδιαίτερα τον τομέα αυτό.Αντίθετα, ασχολείται με τους υπολογιστές από τα 15 του χρόνια και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το βιογραφικό του, «κάποιες φορές φαίνεται να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια με την x86 γλώσσα προγραμματισμού, από ό,τι με τα ελληνικά».

Ο 26χρονος Κώστας Ελευθερίου, με σχετικές σπουδές στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Warwick, έχει στο ενεργητικό του τη δημιουργία παιχνιδιών για PC και εφαρμογών για το iPhone, αλλά και της πλατφόρμας συναλλαγών στην αγορά συναλλάγματος ZuluTrade.απε

ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ


"Η Τουρκία είναι μοναδική ανάμεσα στα μουσουλμανικά έθνη γιατί διέθετε πάντοτε μια βαθύτερη αρμονία ανάμεσα στις παραδοσιακές τουρκικές μουσουλμανικές αξίες και τις κοσμικές αξίες της κοινωνίας πολιτών" δήλωσε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε Συνέδριο που διοργανώθηκε από τον αυστριακό οργανισμό Pro Oriente και τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης.

"Είναι η μοναδική μουσουλμανική κοινωνία η οποία είχε αλληλεπίδραση με τα ιδανικά του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης. Το όραμα του Ατατούρκ για την Τουρκία να συνδεθεί με αυτό που εκείνος χαρακτήριζε ως "οικουμενικό πολιτισμό" δείχνει ότι η αλληλεπίδραση του Ισλάμ και της νεωτερικότητας δεν είναι ούτε αντιφατικά μεταξύ τους, ούτε αποκλείει το ένα το άλλο", συμπλήρωσε.

"Βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη ίσως πρόκληση της Ιστορίας: δηλαδή την πρόκληση να καταρρίψουμε το τείχος του διαχωρισμού ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς, ανάμεσα σε όλες τις θρησκείες και τους πολιτισμούς του κόσμου. Η πρόκλησή μας είναι να γεφυρώσουμε το μεγάλο χάσμα και να αναγνωρίσουμε τις κοινές ανθρώπινες αξίες μας. Αυτό είναι ασφαλώς το πρότυπο του Θεού για τον κόσμο μας" δήλωσε ο Πατριάρχης.

"Με τη δημιουργία της Τουρκικής δημοκρατίας και τη διεθνή αναγνώρισή της, έγινε εισαγωγή πολυάριθμων ριζικών μεταρρυθμίσεων με στόχο να θεμελιωθεί ένα νέο κοσμικό κράτος, στο οποίο περιλαμβανόταν η έμφαση στη θρησκευτική ανοχή... Το αποτέλεσμα ήταν η κατάργηση της νομικής βάσης για όλες τις θρησκευτικές αρχές. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι Αρμένιοι, ο Αρχιραβίνος, οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες - οι οποίοι όλοι υπήρχαν κατά την Οθωμανική διοίκηση - δεν αναγνωρίζονταν πλέον ως ιδρύματα δημοσίου δικαίου.

Σε μία προσπάθεια να εφαρμοστεί η απόλυτη κοσμική εξουσία και να επιβληθεί ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από την κοινωνία, κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκικής δημοκρατίας, το κράτος αγνόησε την ύπαρξη αυτών των μειονοτήτων, καταφεύγοντας ακόμη και στη μειωτική περιγραφή του Οικουμενικού Πατριάρχη ως του "επικεφαλής ιερέα".

Για μας, ως ορθόδοξους χριστιανούς, η τελική συνέπεια μιας τέτοιας πολιτικής ήταν το υποχρεωτικό κλείσιμο, το 1971, της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, του μόνου θεσμού για την εκπαίδευση κληρικών, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, από το 1844.

Από πολλές απόψεις, ο διαχωρισμός ανάμεσα στην Εκκλησία και το κράτος - ανάμεσα στο ιερό και το κοσμικό στην κοινωνία και στην πολιτική - πηγάζει από τη δυτική κληρονομιά του χριστιανισμού, ιδιαίτερα τους αγώνες εξουσίας κατά το Μεσαίωνα ανάμεσα σε πάπες και βασιλείς, καθώς και κατά τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Στη χριστιανική Ανατολή, η διάκριση ανάμεσα στο κράτος και την Εκκλησία δεν ήταν ποτέ τόσο καθαρή. Στο Βυζάντιο, η ιδανική έμφαση ήταν σε μια σύνθεση, ακόμη και σε αρμονία ανάμεσα στα δύο.

Η βυζαντινή θεωρία της χριστιανικής μοναρχίας δεν αποτελεί με κανένα τρόπο, βέβαια, κάτι το οποίο μπορούμε να μιμηθούμε ή να εξιδανικεύσουμε σήμερα. Ωστόσο, οι Βυζαντινοί γνώριζαν την κρίσιμη αλληλεξάρτηση θρησκείας και πολιτικής", κατέληξε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑ


ΠΓΔΜ: Η γειτονική χώρα, συζητά την ένταξή της, στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης(!) - Στον ΟΙΔ, συμμετέχουν 57 χώρες, με κοινό σκπό τη διάδοση των ισλαμικών αξιών και συμφερόντων παγκοσμίως

Τά Σκόπια ζητούν τήν βοήθεια τών ισλαμιστών γιά τό όνομα πού θέλουν νά κλέψουν από τήν ΕΛΛΑΔΑ μέ τήν βοήθεια βέβαια τών ελλήνων πολιτικών
Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙΔ), Εκμελντενίν Ιχσάνογλου, συναντήθηκε, σήμερα, στα Σκόπια με το Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, Αμπντουλκαντάρ Μεμέντι. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ, στη διάρκεια της συνάντησης συζητήθηκε το ενδεχόμενο ένταξης της ΠΓΔΜ στον ΟΙΔ, καθώς και θέματα αμοιβαίας στήριξης διαφόρων πρωτοβουλιών από τις δύο πλευρές. Ο κ. Μεμέντι σημείωσε ότι η ΠΓΔΜ, ως χώρα με κατά το 1/3 μουσουλμανικό πληθυσμό, μπορεί να έχει εξαιρετική συνεργασία με τις χώρες-μέλη του ΟΙΔ, τονίζοντας, στο πλαίσιο αυτό, ότι οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΙΔ έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα.
Ο κ. Ιχσάνογλου χαιρέτισε την τοποθέτηση του κ. Μεμέντι ως ειδικού εκπροσώπου της ΠΓΔΜ στον ΟΙΔ. Ο Γ..Γ του ΟΙΔ βρίσκεται στην ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο του 4ου διεθνούς συμποσίου «Ισλαμικός Πολιτισμός στα Βαλκάνια», το οποίο διοργανώνουν η Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της ΠΓΔΜ (MANU) και το Κέντρο Ερευνών της ισλαμικής ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού. Ο ΟΙΔ είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός που σχηματίστηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1969 στη Σύνοδο του Ραμπάτ στο Μαρόκο. Αριθμεί 57 χώρες-μέλη και ο βασικός του στόχος είναι η διάδοση των ισλαμικών αξιών και συμφερόντων σε όλο τον κόσμο.

ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ


Πολλές φορές συνθήματα στους τοίχους ή σχέδια γκράφιτι εκφράζουν φαντασία και
καλό γούστο,χιούμορ και δείχνουν ανεκτικότητα στην κοινωνική συμπεριφορά!
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε με κάποιο σύνθημα,αρκεί να το βρίσκουμε
πετυχημένο.

Πάμε να δούμε κάποια:

Τίποτα δεν είναι πιο ασήμαντο από μια υπόσχεση!

Μην στηρίζεις τα όνειρά σου στ'άστρα,γιατί αυτά δεν στηρίζονται πουθενά!

Απαγορεύεται το Απαγορεύεται!

Δώστε ζώη σ'αυτόν τον άχαρο τοίχο και ζωγραφίστε ό,τι μπορείτε...

Οταν θα πεθάνω θα πάω στον παράδεισο,γιατί την κόλαση την έζησα εδώ

Μην περιμένετε να χιονίσει για να βγείτε στους δρόμους

one solution, revolution

Δε φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω σε τίποτα i am free man (πλατεία Αγ.
Κηρύκου Ικαρίας)

Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει (Βασιλικό θέατρο,θεσσαλονίκη)

Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα.Λαέ κουνήσου σου τρώνε το ψωμί σου

Επιταχύνω κι έπειτα...χύνω.

...χρησιμοποιούμε τη συνουσία για να αποφύγουμε μια σχέση με ουσία...

Ούτε αλλάχ ούτε θεός, πόλεμος κοινωνικός

Η Ελλάδα δε θα γίνει Γερμανία,
φασίστες θα σας πάρουνε όλους με φορεία

Μικροαστοί κλειστείτε στα διαμερίσματά σας,
παρέα να σαπίσετε με τα έπιπλά σας.

Οι τοίχοι έχουν αυτιά ή τα αυτιά τοίχους;

Ξεκουμπώστε το μυαλό σας τόσο συχνά όσο και το παντελόνι σας.

Ο άνθρωπος πήγε στο δάσος για να κόψει δέντρα.
Τώρα το δέντρο ήρθε στην πόλη για να κόψει ανθρώπους.

"Τρέμετε. Όλοι είστε ίδιοι. Δεξιοί, αριστεροί, φασίστες,ανάρχες. Όλοι
δίποδοι παμφάγοι πίθηκοι."

"Η ηθική είναι ο τόπος της μοναξιάς μας" (Πάντειος,Αθήνα)

"Είναι και πολύ χολέρα όποιος κυνηγάει την καριέρα" (Πάντειος,Αθήνα)

"Να ξεσκίσουμε το χάρτινο παραπέτασμα των βεβαιοτήτων" (Πάντειος,Αθήνα)
"Ο Spiderman τον παίρνει - Superman . O Superman είναι ο Klark Kent -
Spiderman" (Πάντειος,Αθήνα)

"Κάτω όλοι!" (Πάντειος,Αθήνα)

"'Οχι άλλο ψέμα" (Πάντειος,Αθήνα)

"Λευτεριά σε όλους μας" (Πάντειος,Αθήνα)

"Ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές" (Πάντειος,Αθήνα)

"Σταματήστε τη Γη να κατέβω" (ΑΠΘ-Θεσσαλονίκη)
"Ηλίθια πόλη τεμπελιάζεις ξαπλωμένη.Οι έμποροι σου έχουν πνίξει την
καρδιά.Ούτε κι αυτός ο ήλιος σου δε σε ζεσταίνει και τα σπασμένα τα
πληρώνουν τα παιδιά." (σύνθημα από σπίτι στην Πλάκα)

"Κάποτε σκότωσα ένα μυρμήγκι για πλάκα κι αυτό πέθανε στ'αλήθεια!!"
(Αθήνα)

"Θεραπεύτηκα από τη σχιζοφρένεια, αλλά πού είμαι τώρα που με
χρειάζομαι?!?" (Αθήνα)

"Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή.Ταχυδρομείστε τα σκουπίδια σας στη Θεσ/κη."
(Αθήνα)

"Αγάπη είναι η ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ του έρωτα"
(τα παιδιά είχανε ζωγραφίσει κι έναν μεγ.φακό, ο οποίος παραμόρφωνε
την λέξη Μεγέθυνση) (Αθήνα)

"U may think u can Fly . But u'd better not try it!" (Αθήνα)

"Φονιάδες των ψαριών αργυροπελεκάνοι"

"Μην φτύνετε κάτω.Υπάρχουν πολλοί από πάνω" (Βύρωνας,Αθήνα)

"Είμαστε αυτό που γράφουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε"
(Φιλοσοφική Α.Π.Θ.)

"Λευτεριά στους εξωγήινους αγωνιστές" (Αστεροσκοπείο Α.Π.Θ.)

"Η καθαριότητα είναι μια πλάνη, σκατά στα μούτρα του Παπουτσάνη" (Φυσικό
Α.Π.Θ.)

"Ο Batman το ξέρει...εσύ ;" (Φυσικό Α.Π.Θ.)

"Όχι στο internet. Eίναι το θηρίο."

"Η ρουφιανιά σήμερα λέγεται καριέρα"

"7 μέρες TV / Μίζερη ζωή"

"Έγχρωμη TV / Ασπρόμαυρη ζωή"

"Εσείς είδατε big brother χθες, βλάκες ;"

"Στα χρόνια του AIDS, το στυλ είναι ο μαλάκας"

"Μήπως είσαι ό,τι αγοράζεις ; "

"First we gain respect, Then we take revenge''

"Μια κοινωνία που έχει απ' όλα, για όλα όχι όμως για όλους." (Λάρισα)

"Μην βάφετε τους τοίχους...είναι φρεσκογραμμένοι" (Λύκειο Περιστερίου)

"Κάτι δεν πάει καλά, κάτι με πνίγει, τον τελευταίο καιρό έχω ξεφύγει
(Πάντειος,Αθήνα)

"Το νέφος έκανε τα παιδιά μας Κνίτες" (Πάντειος,Αθήνα)

"Μη μπει κανείς σ' αυτή την αίθουσα...θα τον φάει ο Μαρξ Engels!"
(Πάντειος,Αθήνα

"ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ,κάντε έρωτα με βάτραχους"
"Παρακαλώ μη ρίχνετε τα τσιγάρα σας στη λεκάνη. Βρέχονται και μετά ανάβουν
δύσκολα."

"Υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο;"

"Φυσικά και καπνίζω. Είναι πιο υγιεινό από το να αναπνέω."

"Αν χρησιμοποιήσετε το σαπούνι, μετά πλύνετε καλά τα χέρια σας."

"ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΕ ΤΩΡΑ!"

"Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε."

"Προτιμώ ένα σκύλο από μια γυναίκα. Δεν μιλάει και έχει ήδη γούνα."

"Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη
οινοπνεύματος."

"Ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σοσιαλισμός
είναι ακριβώς το αντίθετο."

"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω μία καταπληκτική μόρφωση."

"Ο κόσμος θα καταστραφεί αύριο. Πορεία διαμαρτυρίας την ερχόμενη Τρίτη."

"Δεν είμαι προκατειλημμένος. Μισώ τους πάντες."

"Καλά με τον Τιτανικό... Κανένα νέο από το παγόβουνο;"

"Τα πάντα ήταν διαφορετικά πριν αλλάξουν όλα."

"Ο ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ ΠΕΘΑΝΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ"

"Αν ο Θεός υπάρχει,είναι δικό του πρόβλημα."

"Ο καρκίνος κόβει το τσιγάρο"

"Εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές ."

"Ο καφές , τα ποτά και τα τσιγάρα συντηρούν την μιζεροξεφτίλα σου ."

"Κάτω από το πλακόστρωτο ,υπάρχει η παραλία . "

"ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ . ΑΣ ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ."

«Ένα γέλιο θα σας θάψει»

«ΕΝΩ ΕΣΕΙΣ ΚΟΙΜΟΣΑΣΤΑΝ...!»

«Ο εχθρός είναι ένας,..η μοναξιά»

«O πολιτισμός τους σβήνει άμα τους κοπεί το ρεύμα»

«Έξω οι βάσεις από τα μαθήματα»

«Το Aιγαίο ανήκει στα ψάρια του»

«Kάτω τα κόμματα, ζήτω οι τελείες»

«Kάτω τα ζήτω, ζήτω τα κάτω»

«ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ Η ΖΩΗ ΚΑΝΕΙ ΚΟΠΑΝΑ»

«Tα πρόβατα απείργησαν και ζήτησαν καλύτερες συνθήκες σφαγής»

«ΦΑΣΙΣΜΟΣ = ΠΟΛΕΜΟΣ»

«Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος»

«Όταν κλείνει η TV,αρχίζει η ζωή»

«ΜΑΝΑ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ . ΚΟΣΚΩΤΑΣ»

«O ρατσισμός, είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων»

«ΑΣΤΕΡΙΑ...ΣΑΣ ΕΡΧΟΜΑΙ!»

«Λευτεριά στους φυλακισμένους τηλεθεατές»

«ΜΕ ΠΟΙΑ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ; ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΞΗ Ή ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ;»

«Mε τ' αφεντικά είμαστε μια οικογένεια, γιατί μας γα... την μάνα»

«ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ-ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ»

«Τα πλούτη τους είναι το αίμα μας»

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ»

«Mόνο τα ζώα πρέπει να φοράνε γούνες»

«ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ Ή ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΣΤΕ;»

«Eις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι για την πάρτη σας»

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΙΖΕΡΙΑ»

"Τα πτυχία copies κτώνται"

(Σε τοίχο στην περιοχή Γκύζη)

"Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου"

(Décadence, Αθήνα)

"Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές,

μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές"

(Τ.Ε.Ι., Αθήνας)

"Το Lifestyle είναι μαγικό,

από μηδενικό σε κάνει νούμερο"

(Γκάζι, Αθήνα)

"Θεσσαλονίκη, η μόνη πόλη που γράφεται με δύο Σίγμα και προφέρεται με δύο Λάμδα"

(Μύλος, Θεσσαλονίκη)

"Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή.

Πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά"

(Μεταξουργείο, Αθήνα)

"Ο Χριστός πέθανε, ο Αϊνστάιν πέθανε,

και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία"

(Αν club, Αθήνα)

"Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν"

(οδός Σινώπης, Αθήνα)

"Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, !

εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε"

(Λεωφόρος Αλεξάνδρας , Αθήνα)

"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση"

(οδός Μπενάκη, Αθήνα)

"Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία,

αλλά τι με νοιάζει εμένα;"

(λόφος Στρέφη, Αθήνα)

"Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε

που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα"

(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)

"Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους"

(Ψυρρής, Αθήνα)

"Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή"

(οδός Στουρνάρα, Αθήνα)

"Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία.

Χτυπηθείτε μόνοι σας"

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ



Κάποτε έκαναν πραξικοπήματα και έπαιρναν με τη βία την εξουσία. Τώρα αυτό είναι περιττό. Αρκεί μόνο να έχει κανείς υπό τον έλεγχό του τα ΜΜΕ για να επιβληθεί και μάλιστα το επιτυγχάνει αναίμακτα, με ελάχιστες ή και καθόλου λαϊκές αντιδράσεις.

Η ενημέρωση σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ελεγχόμενη και επηρεάζεται από μια μειοψηφία συγκεκριμένων συμφερόντων και τεράστιων θησαυροφυλακίων. Πολύ εύκολα, διαμορφώνονται συνειδήσεις και δημιουργείται μια τεχνητή πραγματικότητα, εις βάρος όσων εργάζονται και προς όφελος εκείνων που περιορίζονται στο να μετρούν τα κέρδη τους.

Όταν γίνεσαι αποδέκτης μιας ίδιας άποψης από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, αυτομάτως αυτή η άποψη αποκτά κύρος και γίνεται αποδεκτή. Όσοι λίγοι λένε κάτι το διαφορετικό, είτε κανείς δεν τους ακούει, είτε μοιάζουν σαν τους… γραφικούς του χωριού! Δυστυχώς, η ποσότητα είναι που μετράει, όχι η ποιότητα....


Τις προάλλες άκουσα τη Λιάνα Κανέλλη σε τηλεοπτικό σταθμό να λέει ότι η Vodafone «αγόρασε την αλήθεια της». Πόσο δίκιο έχει! Πλέον ακόμη και οι απλές αναφορές για το σκάνδαλο των υποκλοπών απουσιάζουν από τις συζητήσεις στα πάνελς και στα άρθρα των εφημερίδων. Το μόνο που απέμεινε είναι οι αμέτρητες προβολές και καταχωρήσεις διαφημίσεων έναντι τεραστίων ποσών.

Όλα για το κέρδος και για το συμφέρον των λίγων, οι οποίοι ρίχνουν πού και πού κάνα… κοκαλάκι σε εκείνους που τους υπηρετούν και τους βοηθούν στη συντήρηση του συστήματος. Κάποιοι από αυτούς που γλύφουν αυτό το κοκαλάκι είναι εκείνοι που βλέπετε στις οθόνες σας κάθε βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και σχολιάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την επικαιρότητα. Εκείνοι που κόπτονται για τους μισθούς και τις συντάξεις σας, αλλά στην ουσία είναι υπέρ των περικοπών γιατί, όπως λένε, «δεν γίνεται αλλιώς» και «δεν υπάρχει άλλος δρόμος»! Αηδία…

ΚΑΤΙ ΣΕ ΡΟΖΑΚΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ;



Αν νομίζετε πως αυτό που απεικονίζεται στην φωτογραφία είναι παγωτό, κάνετε μεγάλο λάθος. Ανακαλύψτε την σοκαριστική αλήθεια στην συνέχεια του άρθρου…

Πρόκειται για μηχανικά διαχωρισμένο κοτόπουλο που χρησιμοποιείται από τα fast food για chicken nuggets και μπιφτέκια. Επίσης χρησιμοποιείται για.....
επεξεργασμένα προϊόντα κοτόπουλου που βρίσκουμε στα σουπερ μάρκετ.
Αφού αφαιρεθούν τα βασικά κομμάτια κρέατος από το κοτόπουλο, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια όπως κόκκαλα, εντόσθια κτλ τοποθετούνται σε ένα ειδικό μηχάνημα το οποίο τα πιέζει και τα πολτοποιεί με αποτέλεσμα την ροζ μάζα που μοιάζει με παγωτό.
Στην συνέχεια και εξαιτίας των βακτηρίων που συγκεντρώνει, το μηχανικά διαχωρισμένο κοτόπουλο πλένεται με αμμωνία. Τέλος, του δίνεται τεχνητά η γεύση κοτόπουλου και βάφεται με συνθετικό χρώμα.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι κάπως έτσι. Λαχταριστό, ε;
Το παρακάτω βίντεο παρουσιάζει την διαδικασία του μηχανικού διαχωρισμού τροφίμων


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ


ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

1.- Ἡ Πατρίδα μας διέρχεται περίοδο πρωτόγνωρης παρακμῆς. Διότι αὐτὴ χαρακτηρίζει, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν μεταπολεμικὴ τοὐλάχιστον Ἱστορία μας, κάθε ἰκμάδα τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς, τόσο τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος στὰ συλλογικά της ἐνεργήματα, ἐπὶ θεμάτων ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν, ὅσο καὶ τῶν Ἑλλήνων κατ’ ἰδίαν, ὡς ἀτόμων - ἐννοῶ τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, ὄχι καὶ τῶν ἀποδήμων, οἱ ὁποῖοι ἀντιθέτως σκέπτονται καὶ ἐνεργοῦν μὲ ζηλευτὴ πάντοτε προσήλωσι πρὸς τὰ πάτρια καὶ τὶς ἀκατάλυτες, ἀνὰ τὶς χιλιετίες, ἑλληνικὲς ἀξίες.

του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

Φυσικὰ ἡ σοβοῦσα παρακμὴ δὲν ἀνέκυψεν αἰφνιδίως, δὲν εἶναι ἡ ἐπαύριον μιᾶς αἰθρίας ἡμέ­ρας. Ἀνέκυψε ὡς τὸ ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα ὀλεθρίας συλλογικῆς πρακτικῆς δεκαετιῶν. Τὴν ὁποία μὲ περίσσεια ἀφροσύνης βαθμηδὸν ἀκολουθήσαμε, συντονίζοντες τὸ βῆμα μας πρὸς συνθηματολογία σαγηνεύουσα, ἀλλὰ εὐθέως μηδενιστικὴ καὶ καταστροφική. Ἀληθινὴ πορεία ὀλέθρου, πρὸς ἀνάσχεσι τῆς ὁποίας συνετὲς ­φωνὲς ὀρθοφροσύνης δὲν ἔλλειψαν, ἀλλὰ αὐτὲς δὲν εἰσηκούοντο ἀπὸ τοὺς ποικιλωνύ­μους ταγούς μας, κυρίως τοὺς ἑκάστοτε ἔχοντες τὸ πηδάλιον τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, ἑπομένως καὶ τὸ πρόσταγμα γιὰ τὴν πορεία τοῦ τόπου.



Τοὐναντίον μάλιστα, ἡ ὅποια προσπάθεια ἀνασχέσεως στὸν κατήφορο τῆς συμφορᾶς πολλαχόθεν παρημποδίζετο καὶ θετικῶς, ἐκτὸς λοιδοριῶν καὶ καταιγισμοῦ ὕβρεων σὲ βάρος τῶν ἀνθισταμένων ἀπὸ κατευθυνόμενα μέσα (Τύπο καὶ ραδιοτηλεοπτικά) μαζικῆς ἐξα­χρειώσεως, καὶ μὲ τὴν δραστικὴ χρῆσι καὶ κατάχρησι ψευδεπιγράφως «προοδευτικοῦ», πεπαλαιωμένου μὲν ἰδεολογικοῦ ὁπλοστασίου, πλὴν εὐηκόου καὶ λαοπλάνου. Καὶ δράστες τῶν ὀρθουμένων αὐτῶν ἐμποδίων πληθωρικῶς ἀνεφαίνοντο. Ὄχι μόνον μεταξὺ ξένων ἐπιβούλων, παγίως ὑπηρετούντων ἄλλωστε ἰδικά των συμφέροντα, ἀλλὰ καὶ ἐντὸς τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου, στὶς τάξεις, ποὺ σὲ ὅλες τὶς κοινωνίες, παντοῦ καὶ πάντοτε, ὑπάρχουν, ἀρνησιπάτριδων, καιροσκόπων, ἀφελῶν, ἢ καὶ ἐγχωρίων μειοδοτῶν, μισθοφόρων ἢ ὄχι, ἀδιάφορον.

2.- Ἔτσι σήμερα, περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλη περίοδο τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου, ἐπιβάλλεται πλέον, ὡς μόνη ἀτραπὸς διεξόδου ἀπὸ τὴν ἐφιαλτικὴ κρίσι, ἡ ἀνασύνταξις τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος. Ἂς μὴν αὐταπατώμεθα ὅμως. Τὸ ἑλληνικὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνον οἰκονομικόν! Τὰ πεδία τῆς παρακμῆς εἶναι πολυπληθῆ. Ἀπαντῶνται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἐθνι­κῆς μας ζωῆς. Φαίνεται βεβαίως τώρα μεταξὺ αὐτῶν προέχον τὸ οἰκονομικόν, τὸ ὁποῖον στὶς ἡμέρες μας, μὲ γεῦσι ἤδη τῶν ληφθέντων πρὸς ἀντιμετώπισί του ὀδυνηρῶν μέτρων, ἑλκύει τὴν ἄμεση προσοχὴ καὶ προκαλεί τὸν προβληματισμὸν ὅλων, χωρὶς ἐξαίρεσι. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ τὸν πυρῆνα τοῦ κακοῦ, ἀφοῦ δὲν ἐξέθρεψε αὐτοδυνάμως, οὔτε συνιστᾷ τὸ κινοῦν αἴτιο τῆς σὲ ὅλα τὰ πεδία, καθολικῆς ἐθνικῆς μας παρακμῆς. Ἂς ἀναβλέψουμε. Τὸ ἑλληνικὸν πρόβλημα εἶναι πρωτίστως θέμα ἰδεολογικόν. Διότι μόνον ἐκ τῶν ἰδεῶν-δυνάμεων (κατὰ Fouillee, «Esquisse psychologique des idees – forces» καὶ «L’ evolutionnisme des idees – forces») ἀπορρέει ἡ ἔφεσις πρὸς ἐνέργειαν ἐπὶ παντὸς ἀνθρωπίνου πεδίου, ἑπομένως καὶ ἡ δυνατότης ἐπανορθώσεως καὶ θεραπείας τῶν κακῶς κειμένων. Καὶ ὡς πρώτη πτυχὴ τοῦ ἰδεολογικοῦ μας προβλήματος ἀνα­φαίνεται ἡ ἀνάγκη τῆς ἐθνικῆς μας αὐτο­γνωσίας. Ἀφοῦ μόνον μὲ ἐπίγνωσι τοῦ τὶ εἴμαστε, ἠμποροῦμε νὰ προδιαγράψουμε καὶ τὶς δυνατότητές μας πρὸς λύσι καὶ νὰ ἐπιδο­θοῦμε στὴν συνέχεια, ἐν ὄψει ἀκριβῶς τῆς ἐκτάσεώς των, στὸν ἀγῶνα ἐπιλύσεως κατ’ ἰδίαν προβλημάτων μας.
Μὲ καίρια καὶ ἀμέσως ἐπείγοντα πρωτίστως τὰ ἀναγόμενα εἰς τὸν τομέα τῆς παιδείας καὶ συνακολούθως τῆς τόσον κακοποιουμέ­νης γλώσσης μας. Ἄλλωστε ὅλοι ἐπισημαίνουν τὸ πόσον χωλαίνει ἡ παρεχομένη παιδεία στὴν χώρα μας καὶ κραυγαλέως ὠρύονται γιὰ τὸ σημερινό της κατάντημα. Παραθεωροῦν ὅμως οἱ μεμψιμοιροῦντες, μὲ λίγες μόνον ἐξαιρέσεις, ὅτι ἀνόρθωσις τῆς παιδείας δὲν νοεῖται χωρὶς, ὡς ἐναρκτήρια κίνησι, τὴν ἀποκατάστασι τοῦ γλωσσικοῦ ὀργάνου, τῆς ἑλληνικῆς μας γλώσσης. Διότι σκέψεις καὶ ἰδέες, προγράμματα καὶ σχεδιασμοὶ ἀνθρωπίνης ἐνεργείας δὲν γεννιοῦνται παρὰ μόνον διὰ τοῦ γλωσσικοῦ ὀργάνου, ὑπάρχει μιὰ μυστικὴ ἀντιστοιχία, μιὰ ἀκατάλυτη ταύτισις ἐκείνων μὲ αὐτό. Ὁ λόγος, οἱ χρησιμοποιούμενες λέξεις δὲν ἐξωτερικεύουν ἁπλῶς τὰ ἀνθρώπινα διανοήματα, ἀλλὰ καὶ τὰ γεννοῦν. Καὶ ὅπως παντοῦ, ἡ οὐσία τοῦ διανοήματος κεῖται ἀκριβῶς στὴν γλωσσική του ἐξωτερίκευσι. Τὸ νὰ χωλαίνει λοιπὸν τόσον θρηνητικῶς ἡ χρῆσις στὴν σύγχρονή μας κοινωνία τῆς ἑλληνικῆς μας γλώσσης, αὐτὸ φανερώνει ὅτι καὶ οἱ διατυπούμενες ἰδέες, τὰ ἐξαγγελλόμενα προ­γράμματα, οἱ κάθε εἴδους προβαλλόμενοι σχεδιασμοὶ εὑρίσκονται στὴν ἴδια στάθμη εὐτελοῦς ποιότητος μὲ τὴν χρησιμοποιουμένη πρὸς ἔκφρασί τους γλῶσσα. Ἔτσι ἐξηγεῖται, ἀπὸ τὴν χαρακτηριστικὴ γλωσσική μας φτώχεια, καὶ ἡ ἀδυναμία συγκλίσεως καὶ συμφωνίας τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου ἐπὶ τοῦ πρακτέου καὶ σὲ βασικοὺς ἀκόμη τομεῖς τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου.

3.- Τὸ τεράστιο εὖρος τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος στὴν ἰδεολογική του διάστασι δὲν ἐπιτρέπει τὴν συνολικὴ ἀνάπτυξί του στὰ στενὰ πλαίσια τοῦ παρόντος ἄρθρου. Θὰ περιορισθῶ λοιπὸν ἐδῶ ἐξ αὐτοῦ εἰς ὀλίγα μόνον. Καὶ κατὰ πρῶτον, εἰς τὴν ἀνάγκην τῆς ἐθνικῆς μας αὐτογνωσίας, καὶ μάλιστα εἰς μόνην τὴν ἀφετηρίαν της, τὴν ὀνομασίαν τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος. Διότι φαίνεται ὅτι καὶ τὴν ἐθνικήν μας ὀνομασία δὲν τὴν γνωρίζουμε ὅπως ἐπιβάλλεται, στὴν διαχρονική της διάστασι. Ἡ ἀφορμὴ σὲ ἐνασχόλησι τέτοιου περιεχομένου ὑπῆρχε καὶ κατὰ τὸ παρελθόν. Τώρα ὅμως ἐντόνως ἀνενεώθη ἐξ ἀφορμῆς καταχωρίσεως σὲ ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν, τὴν «ΕΣΤΙΑΝ» τῆς 5ης Αὐγούστου ἐ.ἔ., ἐπιστολῆς ἀναγνώστου της, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκφέρονται μεγαλόστομοι καταφοραὶ κατὰ τῆς ἀκολου­θουμένης καὶ παρ’ ἡμῶν ὀνομασίας ἀπὸ ξένους τῆς χώρας μας ὡς Greece καὶ τῶν Ἑλλήνων ὡς Greeks - Γραικῶν. Ὁ ἐπιστολογράφος διατείνεται ὅτι τέτοιες ὀνομασίες εἶναι ξενικές, τὶς ἐχρησιμοποίησαν γιὰ πρώτη φορὰ «ἀρχικοὶ Λατίνοι ναυτικοί», ὅταν προσήγγισαν στὴν Β.Δ. Ἑλλάδα, καὶ ἀκολούθως ἐγενικεύθη ἡ καταφρονητικὴ ὑπὸ τῶν ξένων χρῆσις των. Προτείνει δὲ τὴν ἐπίσημον παρ’ ἡμῶν μὲν ἐν παντὶ ἀντικατάστασίν των διὰ τῶν ὅρων Ἑλλὰς (Hellas) καὶ Ἕλληνες, ὡς ὁ ἴδιος (ὁ ἐπιστολογράφος) ἔπραξε τὸ 1956 ὡς «ἀρχηγὸς τῆς Ὀλυμπιακῆς μας ὁμάδος (Μελβούρνη)», πρὸς τοὺς ξένους δὲ (κράτη κ.λπ.) διακήρυξιν ὅτι θὰ ἐπιστρέφεται ἀνεπίδοτη κάθε ἀλληλογραφία διαλαμβάνουσα τὶς ἀνωτέρω ξενικὲς ὀνομασίες. Παρόμοιες ἐπιστολὲς ἄλλων, μὲ τὶς ἴδιες ἐπὶ τοῦ θέματος ὑποδείξεις, ἔχουν δημοσιευθῆ σὲ ἐφημερίδες καὶ κατὰ τὸ παρελθόν, προ­ερχόμενες καταφανέστατα ἐξ ἀγαθοῦ φιλοπάτριδος συνειδότος. Ὅμως, μὲ τὴν ἀντίληψιν ὅτι ἡ φιλοπατρία προϋποθέτει καὶ ἑδραία γνῶσι τῆς Ἱστορίας, ἐπιβάλλεται νὰ σημειώσω ἐπὶ τῶν ἀνωτέρω τὰ ἀκόλουθα.

4.- Πλανῶνται ὅσοι νομίζουν ὅτι τὸ ὄνομα «γραι­κὸς» εἶναι ξενικόν, δοθὲν δῆθεν ὑπὸ τῶν Ρωμαίων εἰς τοὺς Ἕλληνας. Διότι δὲν πρόκειται περὶ ξενικῆς ὀνομασίας! Εἶναι ὄνομα ἑλληνικώτατον, τὸ πρῶτον ἐθνικόν μας ὄνομα. Πράγματι, λέγει ὁ Ἀριστοτέλης («Μετεωρολογικά», Ι 14) «ὤκουν γὰρ ... καὶ οἱ καλούμενοι τότε μὲν Γραικοί, νῦν δὲ Ἕλληνες» (βλέπε τὸ κείμενον, π.χ., στὴν ἔκδοσι τῶν «Μετεωρολογικῶν» τῆς Collection Bude, Παρίσι, τόμος Ι, 1982, σελ. 45, παραπομπὲς δὲ καὶ σὲ ἄλλους ἀρχαίους συγγραφεῖς εἰς τὸ ἐξαίρετον ἔργον τοῦ Καθηγητοῦ Γεωργίου Α. Παπαντωνίου, «Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Ἱστορία», τόμος Α΄, 1979, σελ. 98 ὑποσημ. 2). Τὸ «γραι­κὸς» αὐτὸ ἐπῆραν ἐν συνεχείᾳ οἱ Ρωμαῖοι καί, προσαρμόζοντές το εἰς τὴν φωνητικὴν τῆς γλώσσης των, ἔπλασαν τὸ «Graecus», ἀπὸ τὸ ὁποῖον καὶ προέρχονται οἱ χρησιμοποιούμενες ὀνομασίες στὶς σύγχρονες ξένες γλῶσσες ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς χώρας μας, ὅπως Grecs, Grece εἰς τὴν γαλλικήν, Greeks, Greece εἰς τὴν ἀγγλικήν κ.λπ. Ὀνομασίες, ἑπομένως, μὲ πανάρχαιες ἑλληνικὲς ρίζες, οἱ ὁποῖες καὶ κατὰ καμμίαν λογικὴν δὲν θὰ πρέπει νὰ θεωροῦνται ἀποβλητέες ὡς δῆθεν μὴ ἑλληνικῆς προελεύσεως!

5.- Ἀντιθέτως ἀποβλητέες εἶναι οἱ ὀνομασίες «ρωμηὸς» καὶ «ρωμηοσύνη», ὡς ἐθνικῶς ἀπαράδεκτες, ἀνακαλοῦσες μόνον τοὺς χρόνους τῆς ὑπὸ ρωμαϊκὴν κυριαρχίαν δουλείας μας. Δυστυχῶς οἱ ὄντως ξενικὲς αὐτὲς ὀνομασίες χρησιμοποιοῦνται καὶ ἀπὸ ἀξιολό­γους, κατὰ τὰ λοιπά, διανοουμένους, οἱ ὁποῖοι ἐναβρύνονται ὁμιλοῦντες συνεχῶς γιὰ τὴν «ὀρθόδοξη ρωμαίικη παράδοση» (ἄλλοτε ὑπῆρχε, δὲν γνωρίζω ἐὰν συνεχίζεται, καὶ εἰδικὴ ραδιοφωνικὴ ἐκπομπὴ μὲ τὴν ὀνομασίαν αὐτήν!), χωρὶς νὰ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν, ὅτι ἡ προσω­νυμία «ρωμαῖος», δηλαδή ἡ ἰδιότης τοῦ ρωμαίου πολίτου, ἡ ρωμαϊκὴ ἰθαγένεια θὰ ἐλέγαμε σήμερα, ἀπενεμήθη (καὶ αὐτό, ἂς σημειωθῆ, ἔγινε γιὰ φορολογικοὺς ἀποκλειστικῶς λόγους!) μὲ τὸ γνωστὸ διάταγμα τοῦ Καρακάλλα τὸ 212 μ.Χ., εἰς ὅλους τοὺς ὑποδούλους λαοὺς τῆς Ἀνατολῆς ὑπὸ τῆς τότε κοσμοκρατείρας Ρώμης. Τὶ θέλουν λοιπὸν οἱ διανοούμενοί μας αὐτοὶ νὰ διαιωνίσουν; Τὴν ἀνάμνησι τῆς δουλείας ἐκείνης; Καὶ γιατὶ παραθεωροῦν τὴν γνησίαν ἑλληνικὴν λαϊκὴν παράδοσιν, ἡ ὁποία ὑπερηφάνως ἐμμένει εἰς τὰ πάτρια; Διότι, κατὰ τὸ πασίγνωστον, οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 μὲ θαυμαστὴν ἐπίγνωσι τῆς ταυτότητός των διαλαλοῦσαν: «ἐγὼ γραι­κὸς γεννήθηκα, γραικὸς θὲ νὰ πεθάνω», χρησιμοποιοῦντες ἀκριβῶς τὸ πανάρχαιον ἐκεῖνο καὶ αὐτόχθον «γραικὸς» καὶ ὄχι τὸ ξενόφερτον καὶ ἀποβλητέον «ρωμαῖος» ἢ «ρωμηός» (ἢ «ρωμιός»). Ἀναμφισβητήτως ἦσαν σοφώτεροι ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκα­λουμένους σήμερα «ρωμηούς», καίτοι συμπατριῶτες μας!
Πρέπει δὲ νὰ προσθέσω ὅτι καὶ ἡ λογία ἑλληνικὴ παράδοσις δὲν διαφέρει, ἀφοῦ καὶ ἐπιφανεῖς ἐκπρόσωποί της σὲ πολλὲς περιπτώσεις χρησιμοποιοῦν γιὰ τοὺς Ἕλληνες τὴν ὀνομασία Γραικοί, ὅπως ὁ ἐκ τῶν ἐξοχωτέρων διδασκάλων τοῦ Γένους, ἐκδότης κειμένων πληθώρας ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων (τόμοι 16 εἰς τὴν σειρὰν «Ἑλληνικὴ Βιβλιοθήκη» καὶ τόμοι 9 εἰς τὴν σειρὰν «Πάρεργα Ἑλληνικῆς Βιβλιοθήκης») καὶ ἀπὸ τοὺς ἐθναποστόλους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας Ἀδαμάντιος Κοραῆς, π.χ. εἰς τὰ πονήματά του «Ἀδελφικὴ Διδασκαλία πρὸς τοὺς εὑρισκομένους κατὰ πᾶσαν τὴν Ὀθωμανικὴν Ἐπικράτειαν Γραικούς» (Ρώμη, 1798), «Ὰσμα Πολεμιστήριον τῶν ἐν Αἰγύπτῳ περὶ ἐλευθερίας μαχομένων Γραικῶν» (Αἴγυπτος, 1800), «Τὶ πρέπει νὰ κάμωσιν οἱ Γραικοὶ εἰς τὰς παρούσας περιστάσεις» (Βενετία, 1805) κ.λπ., κ.λπ.

6.- Ἂς προσθέσω ἐδῶ καὶ μίαν ἀναδυομένη σχετικῶς κραυγαλέα πτυχὴ τῆς σημερινῆς γλωσσικῆς μας τραγῳδίας. Οἱ ξένοι, ὡς καὶ ὁ ἀνωτέρω ἐπιστολογράφος, τὴν λέξιν ΕΛΛΑΣ μεταγράφουν μὲ λατινικοὺς χαρα­κτῆρες ὀρθῶς εἰς HELLAS, καὶ ὄχι εἰς ELLAS. Mὲ τὴν προσθήκην τοῦ ἀρχικοῦ γράμματος Η ἁπλούστατα μεταγράφουν τὴν δασεῖαν τοῦ ἀρχικοῦ Ε τῆς λέξεως ΕΛΛΑΣ, ἀποδεχόμενοι ἔτσι τὸν προσῳδιακὸ προορισμό, ποὺ ἀνέκαθεν, ἀπὸ τῶν ἀλεξανδρινῶν χρόνων καὶ μέχρι σήμερον, ἐπιτελοῦν τὰ πνεύματα καὶ οἱ τόνοι εἰς τὴν ἑλληνικήν· αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον καὶ οἱ ξένοι τὰ διατηροῦν εἰς τὸ ἑλληνογενὲς λεξιλόγιόν των, ὅπως π.χ. στὴν υἱοθετηθεῖσαν ὑπὸ τῆς γαλλικῆς λέξιν HΕROS τὸ ἀρχικὸν Η ἀποδίδει τὴν δασεῖαν τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς «ἥρως». Δηλαδή, οἱ ξένοι διατηροῦν στὴν ἑλληνική μας γραφὴ τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἡ ἐπίσημος Ἑλλὰς μὲ ἀσύγγνωστη ἀφροσύνη ἔχει καταργήσει καθ’ ὑπαγόρευσιν ἀμαθῶν καὶ ἀπαιδεύτων, παρὰ μάλιστα τὴν ἀντίθεσι τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Κατάρ­γησις ἡ ὁποία ἐνισχυομένη καὶ μὲ τὸν βαθμιαῖον περιορισμὸν καὶ ὑποβιβασμὸν τῶν κλασσικῶν σπουδῶν στὸν χῶρο τῆς παιδείας μας προεκάλεσε καὶ τὴν σημερινὴ ­θρηνητικὴ ἀγραμματωσύνη τῆς νεολαίας μας.

7.- Μὲ τὰ ὀλίγα ἀνωτέρω περὶ γλώσσης εἰσήλ­θαμε καὶ εἰς τὸ μέγα θέμα τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, ἡ ὁποία ἐδῶ καὶ χρόνια ἔπαυσε νὰ εἶναι ἑλληνική, ἐθνική. Θέμα ποὺ κατέχει τὴν κορυφὴ τοῦ ἰδεολογικοῦ μας προβληματισμοῦ στὸ πλαίσιο τῆς φροντίδος γιὰ τὴν ἐπιζητουμένη ἐθνική μας ἀνόρθωσι. Ἐπ’ αὐτοῦ καὶ σὲ συνέχεια τῶν ὅσων ἀνωτέρω, στὴν παράγραφο 2, ἐξέθεσα περιορίζομαι, τερματίζων τὸ παρὸν ἄρθρον μου, συμπερασματικῶς εἰς τὰ ἑξῆς ἐλάχιστα: Οἱ ἐπισήμως ἐξαγγελλόμενες διακηρύξεις καὶ ἐπιδιώξεις παρὰ τὴν εἰλικρίνειάν των καὶ οἱ θυσίες, στὶς ὁποῖες ὑποβάλλεται τὸ κοινωνικὸν σύνολον, δὲν πρόκειται νὰ τελεσφορήσουν, ἐφ’ ὅσον δὲν πραγματοποιεῖται πρω­τίστως τὸ καίριον ἀποφασιστικὸν βῆμα: ἡ ἀνάκτησις τῆς ἑλληνικῆς μας παιδείας, μὲ πλήρη φυσικὰ ἀποκατάστασι τῶν πληγμάτων ποὺ ἐδέχθη μεταπολιτευτικῶς ἡ ἑλληνική μας γλῶσσα. Ἀνάκτησις, ὅπως εἶχε καὶ ἐπισήμως ἐξαγγελθῆ ἐπὶ Ὑπουργίας τοῦ ἀειμνήστου Ἀντώνη Τρίτση τὴν 8ην Ἰουλίου 1987, μὲ ἐφαρμογὴν τοῦ προγράμματος ἀπὸ τοῦ σχολικοῦ ἔτους 1987-88, ματαιωθεῖσαν ὅμως μὲ τὴν ἀποπομπὴν τοῦ Τρίτση ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας (βλέπε σχετικῶς τὸ ἐξαίρετον βιβλίον τοῦ ἀειμνήστου λογίου Χάρη Λαμπίδη, «Παιδεία καὶ Τρομοκράτες» [Κείμενα Κριτικῆς, «Ἀντίφωνον», 1990], ὅπου είς τὰς σελίδας 873-891 τὸ πρόγραμμα Τρίτση).

Ἔτσι μόνον θὰ καταστοῦν οἰκεῖα στοὺς νέους μας καὶ ὅλα τὰ πρὸ τοῦ 1980 κείμενα ὄχι μόνον τῆς ἀρχαίας καὶ μεσαιωνικῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς νεοελληνικῆς μας γραμματείας, ποὺ εἶναι σήμερα ἀπρόσιτα ἐξ αἰτίας καὶ τοῦ θλιβεροῦ μονοτονικοῦ, θὰ γίνουν ἀμέσως προσπελάσιμες καὶ ἀφομοιώσιμες ὅλες οἱ πα­ραδοσιακές μας ἀξίες, θὰ σφυρηλατηθοῦν χαρακτῆρες μὲ τὶς ἑλληνικὲς ἀρετὲς τοῦ ­θάρρους, τῆς αὐταπαρνήσεως, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας, τῆς αἰσιοδοξίας. Ἐπίτευγμα πολύτιμον, ἀφοῦ μόνον οἱ ἀξίες αὐτὲς ἠμποροῦν νὰ χαλυβδώσουν τὴν ἐθνική μας ἀνεξαρτησία καὶ κυριαρχία καὶ τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια, νὰ ἐκθρέψουν τὴν ἐλπίδα καὶ νὰ ὁδηγήσουν εἰς τὸ ἀπὸ ὅλους ἐπιθυμητόν, τὴν ἀνακοπὴ τῆς προϊούσης παρακμῆς, καὶ γενικώτερον εἰς ἕνα καλλίτερον αὔριον καὶ τὴν πρόοδον τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος.-

ΣΚΟΠΙΜΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ;


Σκόπιμη αδράνεια στο θέμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα ενεργειακά συμφέροντα των «ισχυρών» της περιοχής, καταλόγισε η Γ. Γ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η Αλέκα Παπαρήγα κάλεσε την κυβέρνηση να ορίσει αποκλειστική οικονομική ζώνη με όλες τις γειτονικές χώρες, καθώς αυτό, όπως επισήμανε η Γ.Γ του ΚΚΕ, είναι το κλειδί για να μην παραδοθεί η ενέργεια στο ΝΑΤΟ και στους αμερικάνους.
Η Αλέκα Παπαρήγα συνέδεσε τη γεωστρατηγική σημασία του Αιγαίου με την απελευθέρωση της ενέργειας, σημειώνοντας ότι "είναι ευκαρία να εξασφαλιστεί επαρκής και φθηνή κατανάλωση, να μειωθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ κατά 30% και να μην εξισωθεί το πετρέλαιο κίνησης με της θέρμανσης".
"Η ενέργεια δεν είναι τεχνοκρατικό θέμα, αλλά βαθύτατα πολιτικό", κατέληξε η Γ.Γ του ΚΚΕ.
ΔΗΛΑΔΗ ΕΑΝ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ Η Κ.ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΤΟΥΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΛΓΙΝ: ΑΠΛΑ ΚΛΕΦΤΕΣ


Η καταστροφή των θερινών ανακτόρων του Πεκίνου από την οικογένεια Έλγιν «Βγήκαμε έξω και, αφού το λεηλατήσαμε, κάψαμε τον τόπο ολόκληρο, καταστρέφοντας με τρόπο αρμόζοντα σε βανδάλους την πλέον πολύτιμη ιδιοκτησία, που δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί, ούτε με 4 εκατομμύρια. Πήραμε για κάθε κομμάτι από 48 λίρες αμοιβή. Εγώ έκανα την καλή…» (Τσαρλς Τζωρτζ Γκόρντον, λοχαγός του Μηχανικού).
Η πρόσφατη επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού, Γουέν Τζιαμπάο, στη χώρα μας και η επίσκεψή του στην Ακρόπολη, μας έδωσε την ευκαιρία να θυμηθούμε, ένα ακόμη πολιτιστικό έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας, που συνδέεται με την παράδοση του λόρδου Έλγιν: Την καταστροφή των θερινών ανακτόρων του Πεκίνου.
Βρισκόμαστε στα 1858, όταν οι αποικιοκράτες της Βρετανίας και της Γαλλίας, με την σύμφωνη γνώμη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, κλιμακώνουν την επέμβασή τους στην Κίνα, στο πλαίσιο του «Πολέμου του Οπίου». Οι όροι τους, δεν διαφέρουν από όρους που συναντάμε συχνά σε ανάλογες περιπτώσεις: Ελεύθερη ναυσιπλοΐα των εμπορικών τους καραβιών στον μεγαλύτερο ποταμό της χώρας, τον Γιανγκ Τσε. Υποχρεωτικό άνοιγμα πρεσβειών στο κλειστό μέχρι τότε, Πεκίνο. Άνοιγμα δέκα νέων λιμένων στην Κίνα για την εξυπηρέτηση του εμπορίου τους. Δικαίωμα σε όλους τους ξένους ταξιδιώτες να περιδιαβαίνουν την Κίνα. Βαρύτατες αποζημιώσεις στην Βρετανία, την Γαλλία και τους εμπόρους τους, για τις απώλειές τους, συνεπεία του μέχρι τότε πολέμου.
Η Κίνα θα αρνηθεί τις επιταγές των ισχυροτέρων. Θα δοκιμάσει την τύχη της στο πολεμικό πεδίο και θ’ αποτύχει οικτρά. Και η ασέβεια που θα επιδείξει έναντι μιας ομάδας Ευρωπαίων και Ινδών αιχμαλώτων (ανάμεσά τους δύο βρετανών απεσταλμένων και ενός δημοσιογράφου των Τάιμς), ορισμένους από τους οποίους θα δολοφονήσει, θα δώσει την ευκαιρία στον Ύπατο Αρμοστή της Αγγλίας στην Κίνα, Τζέιμς Μπρους, τον γιό του Λόρδου Έλγιν, να επιδείξει τις ..οικογενειακές του αρετές στην Άπω Ανατολή.
«Δεν μπορείς να φανταστείς την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια των χώρων που κάψαμε. Πονάει η καρδιά σου να τους κάψεις. Στην πραγματικότητα, τα δωμάτια ήταν τόσο μεγάλα και ήμασταν τόσο χρονικά πιεσμένοι, που δεν μπορούσαμε να τα διαγουμίσουμε προσεκτικά. Ποσότητες ολόκληρες από χρυσά κοσμήματα κάηκαν, θεωρούμενα ως μπρούτζος. Ήταν μια πανάθλια εξαχρειωτική εργασία για έναν στρατό» συμπληρώνει σε επιστολή του ο λοχαγός Γκόρντον.
Το έργο των καταστροφέων, δεν έμεινε ωστόσο στην αφάνεια, παρά ενίσχυσε την χρήση του όρου «Ελγινισμός» στη Βρετανία και τη Γαλλία, ως συνώνυμο ληστείας και βανδαλισμού αναντικατάστατων πολιτιστικών αγαθών. Πλέον χαρακτηριστική, υπήρξε η ηθική εξέγερση του Βίκτωρος Ουγκώ, σε μία επιστολή του που θα αναδείξει η UNESCO απ’ την αφάνεια, ενάμισι αιώνα αργότερα, στα 1985, σε έναν άνισο αγώνα ενάντια στους ιδεολογικούς απογόνους των Ελγίνων και των αρχαιοκαπήλων: “Μια μέρα, δύο ληστές εισέβαλαν στα Θερινά Ανάκτορα.
Ο ένας λεηλάτησε, ο άλλος έκαψε (…) Η δήωση των Θερινών Ανακτόρων επετεύχθη με τους δύο νικητές, δρώντες από κοινού. Ανακατεμένο σε όλο αυτό, είναι το όνομα του Έλγιν, που αναπόφευκτα φέρνει στη μνήμη μας τον Παρθενώνα. Αυτό που έγινε στον Παρθενώνα, έγινε στα Θερινά Ανάκτορα, πιο ολοκληρωτικά και καλύτερα, έτσι ώστε, τίποτε από εκείνα να μην απομείνει.
Όλοι οι θησαυροί των καθεδρικών μας μαζί, δεν θα μπορούσαν να συναγωνιστούν αυτό το ανυπέρβλητο και έξοχο μουσείο της Ανατολής. Περιείχε, όχι μονάχα αριστουργήματα τέχνης, αλλά και πλήθος χρυσαφικών. Τι υπέροχο ανδραγάθημα, τι αναπάντεχο κελεπούρι!
Ο ένας απ’ τους δυο θριαμβευτές γέμισε τις τσέπες του - όταν ο άλλος το είδε, γέμισε τις κασέλες του. Και μαζί επέστρεψαν στην Ευρώπη, χέρι με χέρι, διασκεδάζοντας. Έτσι έχει η ιστορία των δύο ληστών.
Εμείς οι Ευρωπαίοι, είμαστε οι πολιτισμένοι, και για μας οι Κινέζοι είναι οι βάρβαροι. Αυτό είναι ό,τι ο πολιτισμός έπραξε στους βαρβάρους.
Ενώπιον της Ιστορίας, ο ένας από τους δύο ληστές θα αποκληθεί Γαλλία, ο άλλος Αγγλία. Αλλά διαμαρτύρομαι, και χαίρομαι που μου δίνετε αυτήν την ευκαιρία! Τα εγκλήματα των ηγετών, δεν είναι ευθύνη των κυβερνουμένων. Οι κυβερνήσεις είναι μερικές φορές ληστές, οι λαοί ποτέ…».

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ


Τι υποδηλώνει η κίνηση ενός πολιτικού που σας πιάνει φιλικά - και καλά - τον ώμο; Όταν πάλι σας πιάνει το χέρι σφιχτά και παράλληλα ακουμπάει το στήθος του, τι θέλει να πει; Μήπως ότι νοιάζεται πολύ για σας; Τι καλός άνθρωπος και τον είχαμε παρεξηγήσει...
Εσείς πιστεύετε ότι τυχαία κουνάει και τα δύο του χέρια όταν μιλάει στους ψηφοφόρους; Δείτε πως εξηγεί τισ συγκεκριμένες κινήσεις ένας ειδικός, για να μην πιαστείτε αδιάβαστοι την επόμενη φορά...

ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ





Οκτώβριος 14, 2010.

Χάρη σε μια αεροφωτογραφία της δεκαετίας του 1960, οι Ρώσοι αρχαιολόγοι εντόπισαν σημάδια ενός άγνωστου πολιτισμού, στην βόρεια πλευρά της οροσειράς του Καυκάσου.

Οι προσπάθειες που γίνονται την τελευταία πενταετία, για την ανεύρεση του αρχέγονου οικισμού, είχε, τελικά, θετικά αποτελέσματα.

«Βρήκαμε έναν πολιτισμό που χρονολογείται μεταξύ του 16ου και 14ου π.Χ αιώνες, στα βουνά του Κίσλοβοντσκ, στον Βόρειο Καύκασο, δήλωσε ο Αντρέϊ Μπελίνσκι, επικεφαλής της ρωσο-γερμανικής αποστολής, η οποία διερευνά τα τελευταία χρόνια την περιοχή.

«Τα ίχνη του πολιτισμού αυτού οδηγούν στην Εποχή του Χαλκού. Τα απομεινάρια λίθινων κατασκευών που βρέθηκαν σε περίπου σε 200 τοποθεσίες του βουνού και είναι ύψους ενός μέτρου και κατασκευάστηκαν με το ίδιο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό» διευκρίνισε ο αρχαιολόγος στο ρωσικό πρακτορείο.

Η περιοχή στην οποία επεκτάθηκε ο άγνωστο αρχαίος πολιτισμός, βρίσκεται μεταξύ του ποταμού Κουμπάν, δυτικά και ανατολικά του Ναλτσίκ, σε υψόμετρο μεταξύ 1.400 και 2.400 μέτρων.

Τα χάλκινα αντικείμενα τα οποία βρέθηκαν στο χώρο των οικισμών επιτρέπουν να συνδεθεί ο πολιτισμός αυτός, με αυτόν του Κουμπάν, που ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην καρδιά του Καύκασου, στους πρόποδες του βουνού Καζντέκ.

Ο πολιτισμός όμως που ανακαλύφθηκε τώρα είναι μεγαλύτερος και σημαντικότερος από αυτόν του Κουμπάν.

Ο Ντμίτρι Κορομπόφ, μέλος της αρχαιολογικής αποστολής, δήλωσε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες (φωτό κάτω) που τραβήχτηκαν στη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, βοήθησαν πολύ ώστε να προσδιοριστεί η ακριβής θέση του αρχαίου οικισμού, αφού σήμερα δεν είναι ορατός.

«Γνωρίζουμε ότι στην περιοχή του Καυκάσου, την εποχή του Χαλκού, η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη από ότι είναι σήμερα», δήλωσε ο Κορομπόφ, επεξηγώντας τη δημιουργία των αρχαίων οικισμών σε τέτοιο υψόμετρο.

Οι αρχαιολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η νέα ανακάλυψη είναι μεγάλης σημασίας λόγω του μεγάλου αριθμού των οικισμών στην ίδια περιοχή και λόγω της εξαιρετικής διατήρησής της δομής τους.

ΑΝ ΚΑΙ ΑΡΓΑ.....ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ


Τα ελληνικά είναι τραγούδι
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων.
Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε
Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής:

Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν’ ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας “ Λύρα”, προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες.
Είναι δύσκολο ν’ απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν “ κύλαγε” όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές.
Το πράγμα με απησχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (…) και τα συνέκρινα μ’ αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να ‘ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό.
Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ’ ένα ρυθμό ή σ’ ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται.
Αυτό όμως θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση τής ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένη ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέτοιο δεν το είχα προσέξει. Και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο.(…)
Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: “ Λυγά πάντα η γυναίκα”. Το “ πάντα” ακούγεται ψηλότερα από το “ λυγά” που παίρνει περισπωμένη. “ Λυγά πάντα η γυναίκα’ ακούγεται όμως περιέργως ψηλότερα κι από το “ γυναίκα”, που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ’ έναν φίλο και έμαθα ότι η “ γυναίκα” οφείλει να παίρνει παρισπωμένη, διότι είναι τής τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι’ αυτό πήρε οξεία η “ γυναίκα”.
Να λοιπόν, που από άλλο σημείο ορμώμενος, αναγκάστηκα να συμφωνήσω ότι κακώς καταργήθηκε η τρίτη κλίση αφού στην φωνή μας εξακολουθεί να υπάρχει “ Λυγά πάντα η γυναίκα” λοιπόν και παίρνει και περισπωμένη. Η δεύτερη έκπληξη: Έδωσα σ’ έναν ανύποπτο νέο, που παρευρισκόταν στο στούντιο, να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ως επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Ακούστε τις φράσεις:
Είν’ ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν’ ωραίος, έχει την αξία του. Ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω”.Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το!
“ Ακριβός… ακριβώς”.
Ελάχιστη διαφορά στο αυτί’ ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιο φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε:
“ Ακριβός… ακριβώς”.
Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό;
Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν.
Τίποτε δεν χάθηκε.
Όλα υπάρχουν.
Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (…).
Τέλος, ακούστε την θεία φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, την παράξενη απαγγελία που κυνηγά την λάμψη της οξείας, τον πλούτο της διφθόγγου, τους τόνους και την ορθογραφία, σαν μουσικά σύμβολα μιάς φωνής που προϋπάρχει αδιάκοπα και οδηγεί το ποίημα.(…)
Δεν περιφρόνησα καμμιά άποψη και δεν κολάκευσα καμιά. Προσπάθησα να πω τρείς φορές τρείς αλήθειες.
Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε λοιπόν τα ελληνικά, πρακτικά;
Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν διά βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.
Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι. Ευχαριστώ.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More