ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ!

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΕ ΑΡΗΣ

Στις 17/3/2010 στην εκπομπή των «Αδελφών Λούμπεν» στο Ράδιο Άστυ 90,6 ακούσαμε το ανήκουστο σε τηλεφωνική επικοινωνία του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου και της Αλίκης Γρηγοριάδου με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ:

«Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΕΦΑ... ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΥΨΩΝΕΤΑΙ Ή ΝΑ ΑΝΑΡΤΑΤΑΙ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ»!!!!!!

Αυτό απάντησαν live
στους παραγωγούς της εκπομπής, από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ, όταν οι πρώτοι επικοινώνησαν με τα γραφεία της ΠΑΕ προκειμένου να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν καταγγελίες φιλάθλων του ΑΡΗ. Σύμφωνα με αυτές τις καταγγελίες, την περασμένη Κυριακή, στον αγώνα ΑΡΗΣ - ΠΑΟΚ, φίλαθλοι του ΑΡΗ ύψωσαν στην θύρα 1 δύο Ελληνικές σημαίες και μία Κυπριακή. Την ίδια στιγμή σε άλλα σημεία του γηπέδου υπήρχαν ανηρτημένες σημαίες της Σενεγάλης, της Αργεντινής κ.α. Μετά από λίγα λεπτά, στελέχη της ΠΑΕ ΑΡΗΣ μαζί με μπράβους, κατέβασαν τις δύο Ελληνικές σημαίες, απαντώντας στις απορίες των φιλάθλων, πως «από τον κανονισμό της ΟΥΕΦΑ απαγορεύεται η ανάρτηση εθνικιστικών συμβόλων στο γήπεδο».
Στην τηλεφωνική επικοινωνία που βγήκε ζωντανά στον αέρα του Ράδιο Άστυ, οι υπεύθυνοι της ΠΑΕ επιβεβαίωσαν το γεγονός, επιμένοντας στην άποψη πως... η Ελληνική σημαία αποτελεί εθνικιστικό σύμβολο απαγορευμένο από την ΟΥΕΦΑ.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ



Την πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη με χάρτες και αναφορές διεθνών οίκων Εξόρυξης και Παραγωγής πετρελαίου στην Ελλάδα, φέρει στη δημοσιότητα το περιοδικό ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που κυκλοφορεί. Πρόκειται για μία μελέτη που αποκαλύπτει τρεις περιοχές της Ελλάδας, στις οποίες αποκαλύπτονται συγκεκριμένες ποσότητες υδρογονανθράκων, πέραν από τις ήδη γνωστές στην περιοχή της Θάσου. Αντίθετα, δεν προκύπτει κάποια ένδειξη για ύπαρξη πετρελαίου νότια του Καστελλόριζου (θέμα που ήρθε στην δημοσιότητα πρόσφατα), κι αυτό όχι διότι δεν υπάρχει, αλλά διότι στις περιοχές αυτές δεν έχουν γίνει έρευνες από ελληνικής πλευράς. Στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι όντως αυξημένες οι πιθανότητες ύπαρξης υδρογονανθράκών.
Παρ’ όλα αυτά, η χώρα για έναν μυστηριώδη λόγο έχει πάψει όχι μόνο να ερευνά, αλλά αρνείται και να εξορύξει τα βεβαιωμένα κοιτάσματα πετρελαίου που έχει, τη στιγμή που οι ενδείξεις είναι τόσο ισχυρές, ώστε οι πιθανότητες ύπαρξης μεγάλων πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων στην Ελλάδα να είναι συντριπτικά περισσότερες από τις πιθανότητες να αποβούν άκαρπες οι έρευνες που θα γίνουν. Τρεις ταμιευτήρες πετρελαίου και φυσικού αερίου στις τρεις κύριες κοιτασματοφόρες λεκάνες του ελλαδικού χώρου, που αποκαλύπτονται στη μελέτη που δημοσιεύει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, μπορούν να ικανοποιήσουν από το 20% μέχρι και το 40% των ενεργειακών αναγκών στην Ελλάδα.
Παλαιότερες, πρό του 2000, μελέτες κάνουν λογο για όγκο Πρωτογενούς Υφιστάμενου Πετρελαίου (ΟΟΙΡ), το οποίο σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις κυμαίνεται σε εξαπλάσιες ποσότητες, σε σχέση με τις μέχρι τότε αισιόδοξες εκτιμήσεις. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη μέση αναλογία που διέπει τη σχέση μεταξύ ΟΟΙΡ και οφέλιμων απολήψιμων ποσοτήτων, θα μπορούσαμε συντηρητικά να υπολογίσουμε ότι το σύνολο των ανεπιβεβαίωτων και δυνητικώς εκμεταλλεύσιμων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα ξεπερνά κατά 120 φορές το σημερινό εντοπισμένο απόθεμα.


Οι εκτιμήσεις βασίζονται σε στοιχεία που διαμορφώθηκαν από έρευνες σεισμικότητος πεπαλαιωμένης τεχνολογίας και κάνουν χρήση των γεωτρήσεων που - με ελάχιστες εξαιρέσεις - έγιναν σε ρηχά βάθη (500 μ.-1.500 μ.) και διαφωτίζουν για το τί ακριβώς βρίσκεται πιο χαμηλά στο υπέδαφος. Δηλαδή, μπορεί να αποδειχθούν και εξαιρετικά μετριοπαθείς!
Έκτοτε, με εξαίρεση τις δραστηριότητες γύρω από το κοίτασμα του Πρίνου, έχουν πραγματοποιηθεί ελάχιστες μόνο ερευνητικές γεωτρήσεις, ενώ τέτοιες άνω των 3.000 μέτρων είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Έχει γίνει όμως αρκετή δουλειά σε διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας, όπως στο ΙΓΜΕ και στην ΕΛΠΕ, κυρίως επανερμηνεύοντας με χρήση σύγχρονου ψηφιακού λογισμικού, τα αποτελέσματα παλαιών, αλλά και κάποιων νεωτέρων, σεισμικών ερευνών, επιτρέποντας έτσι μια νέα ανάγνωση του υδρογονανθρακικού αποθεματικού του Ελληνικού υπεδάφους. Πράγματι, και εντελώς περιληπτικά, μπορεί πλεον να υποστηριχθεί ότι το ΟΟΙΡ, και επομένως, οι δυνητικά απολήψιμοι όγκοι, σχεδόν σε όλους τους ελληνικούς ταμιευτήρες που αναφέρονται στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, είναι κατά πολυ μεγαλύτεροι απ’ ό,τι αρχικώς θεωρείτο και η δυνατότητα παραγωγής μπορεί να ξεπεράσει τα 100.000 βαρέλια/ημέρα από μία μόνο περιοχή.
Συνάμα, περαιτέρω γεωλογική ανάλυση διάφορων γεωτρήσεων που διεξήγαγαν ορισμένες ξένες εταιρίες (Enterprise Oil, Union Texas, κ.α) το 1997-2000 σε περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, οδήγησε τους υπευθύνους του ΥΠΑΝ το 2004 στο συμπέρασμα ότι τα πεδία στην ευρύτερη νότια αυτή περιοχή περιέχουν τεράστιες απολήψιμες ποσότητες.
Έχουμε λοιπόν, ως καρπό των νεότερων εργασιών, μια αύξηση των εκτιμήσεων του όγκου και της ποσότητος στα βασικά ταμιευτήρια υδρογονανθράκων της Ελλάδος κατά περίπου 50% σε σχέση με τις παλαιότερες εκτιμήσεις! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ενεργειακή μας αυτονομία και την εθνική μας ασφάλεια. Tο μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί δεν προχωρούμε σε μία εθνική συντονισμένη προσπάθεια απόκτησης του “μαύρου χρυσού”...

ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΛΛΑ

Ζωντανεύουν στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο
Της Γιωτας Μυρτσιωτη

Ανοιχτό μάθημα ιστορίας «παραδίδει» εδώ και πέντε μήνες το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πέλλας. Τις λαμπρές σελίδες ξεφυλλίζουν χιλιάδες αντικείμενα τα οποία σε συνδυασμό με τα ερείπια της αρχαίας πόλης ανασυνθέτουν την ακμή και το μεγαλείο μιας από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες του μακεδονικού βασιλείου.


Το κτίριο, 6.000 τ.μ., χτισμένο στην κατάληξη της διαδρομής του επισκέπτη μετά την περιήγησή του στον αρχαιολογικό χώρο, προσφέρει μια ανάγνωση στις ποικίλες πτυχές της καθημερινής, λατρευτικής, δημόσιας και μεταθανάτιας ζωής στη μακεδονική πρωτεύουσα.

Θεματικές ενότητες

Οι θεματικές ενότητες της νέας έκθεσης, εναρμονισμένες με τους ανασκαφικούς τομείς του χώρου, χωροθετημένες σε διαφορετικά επίπεδα που αντιστοιχούν στο εδαφικό ανάγλυφο της περιοχής και σε άμεση ορατότητα με τον αρχαιολογικό χώρο, ανοίγουν παράθυρα στον αρχαίο κόσμο των Μακεδόνων. Περίπου 2.000 αντικείμενα βρήκαν ......
μόνιμη θέση με τη φροντίδα των αρχαιολόγων, καθηγητή Ιωάννη Ακαμάτη και Μ. Λιλιμπάκη - Ακαμάτη. Χάρτες, σχέδια, μακέτες διευρύνουν τις γνώσεις για τη δημόσια και ιδιωτική ζωή, τους θεσμούς, την οικονομία, το πρωτοποριακό πολεοδομικό σύστημα της «μεγίστης των εν Μακεδονία πόλεων», ενός από τα μεγαλύτερα πολιτικά, πνευματικά και καλλιτεχνικά κέντρα της ελληνιστικής εποχής από την ανακήρυξή της ως πρωτεύουσας του Mακεδονικού Βασιλείου (πιθανότατα στο τέλος του 5ου π.Χ. αι.) ώς την κατάληψή της από τους Ρωμαίους (168 μ.Χ.). Η μορφή του Αλεξάνδρου Γ΄ ανοίγει και κλείνει το εκθεσιακό κεφάλαιο της ΠΕΛΛΗΣ, όνομα που βεβαιώνουν ενεπίγραφες κεραμίδες οροφής. Το μαρμάρινο κεφάλι του Μακεδόνα βασιλιά που γεννήθηκε και ανδρώθηκε στην Πέλλα, υποδέχεται τον επισκέπτη.

Μια ξύλινη πόρτα με προσαρμοσμένες τις χάλκινες εφηλίδες (διακοσμητικές κεφαλές καρφιών) οδηγεί στην καθημερινή ιδιωτική ζωή της αρχαίας Πέλλας. Ψηφιδωτά δάπεδα από δύο πολυτελείς κατοικίες του Διονύσου και της Ελένης, ψηφιδωτές παραστάσεις με ενασχολήσεις των κατόχων των σπιτιών (κυνήγι λιονταριού, ελαφιού), με θρησκευτικές αντιλήψεις (Κένταυροι), με θέματα από τη μυθολογία (αρπαγή της Ελένης από τον Θησέα), τον ζωικό και φυτικό κόσμο, αναδεικνύουν την τέχνη του ψηφιδωτού στην Πέλλα. Ενα συμποσιακό ανάκλιντρο, μια πιατοθήκη, μακέτες κατοικιών, προσωπικά αντικείμενα και χρηστικά σκεύη προβάλλουν την πολύπλευρη τεχνογνωσία και το υψηλό βιοτικό επίπεδο στην ένδυση, τον καλλωπισμό, τις ασχολίες, τις λατρευτικές τελετές, την άθληση, την εκπαίδευση, τη διασκέδαση.

Τη δημόσια ζωή που αποκάλυψε η Αγορά -ένα εκτεταμένο συγκρότημα 70.000 τ.μ. που αποδίδεται σε μακέτα- περιγράφουν πλήθος ευρημάτων σε μια εκτενή ενότητα. Πήλινα σφραγίσματα δημοσίων εγγράφων από το Αρχείο της πόλης, μελανοδοχεία, νομίσματα, επιγραφές σε σφραγίσματα, πήλινα ειδώλια και μήτρες για την κατασκευή τους, αγγεία με περίτεχνες παραστάσεις για διάφορες χρήσεις δηλώνουν τις παραγωγικές δραστηριότητες, τις εμπορικές συναλλαγές, τους διοικητικούς θεσμούς .


Τη λατρευτική ενότητα περιστοιχίζουν ευρήματα των ιερών δίνοντας πληροφορίες για τους λατρευόμενους θεούς, την οργάνωση και τη λειτουργία των θρησκευτικών κτιρίων. Πολλά και ποικίλα είναι τα αναθήματα από δύο αστικά ιερά, του θεού Δάρρωνος και της Μητέρας των Θεών και της Αφροδίτης, καθώς και από το αγροτικό ιερό της Δήμητρας Θεσμοφόρου.


Αποκλεισμένη από τις υπόλοιπες ενότητες είναι η θεματική για τα νεκροταφεία. Πλήθος κτερισμάτων από τα νεκροταφεία της Πέλλας που χρονολογούνται από την Εποχή του Σιδήρου (8ος-7ος αι. π.Χ) ώς τους Ελληνιστικούς Χρόνους (3ος-2ος αι. π.Χ.) πλαισιώνουν ταφές με τα κτερίσματά τους.


Ενας ανηφορικός διάδρομος οδηγεί στην αίθουσα του ανακτόρου με οπτική στις προηγούμενες ενότητες και τον αρχαιολογικό χώρο -μια ορατή πηγή πληροφόρησης για τον Μέγα Aλέξανδρο και την πρωτεύουσα της αρχαίας Mακεδονίας.

ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΑΠΛΑ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ


  • Πιέσεις να προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός για έρευνες
  • Τι απέγιναν άραγε οι έρευνες για τον εντοπισμό πετρελαιοπιθανών κοιτασμάτων στον Πατραϊκό κόλπο, στην δυτική Ελλάδα και σε νησιά του Ιονίου; Δεκαεπτά χρόνια μετά την έναρξη του πρώτου κύκλου ερευνών και δεκατρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση του, η υπόθεση «λιμνάζει» σε γραφεία διαφόρων Υπηρεσιών ενώ ουδείς φαίνεται σοβαρά να ασχολείται

Κι όμως, στο μέσο της δίνης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, ο εντοπισμός και η εκμετάλλευση πετρελαίου θα μπορούσαν να καλύψουν μέρος των ενεργειακών μας αναγκών, να ενισχύσουν τα κρατικά ταμεία και ταυτόχρονα να συμβάλλουν στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, στηριζόμενη στις απόψεις των Υπηρεσιών της επιμένει ότι πετρέλαιο δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον βαθμό που να προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων ξένων επενδυτών, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του περιοδικού "Ατζέντα της Πάτρας".
Από την άλλη, σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις, «τέσσερα δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου μένουν ανεκμετάλλευτα στο υπέδαφος και τον βυθό της Ελλάδας -τα περισσότερα στη Βόρεια Ελλάδα-, ωστόσο η χώρα μας αδιαφορεί και για τα τεράστια φορολογικά έσοδα που θα εισέπραττε από τις πετρελαϊκές εταιρείες και για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνταν», σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία» που επανήλθε πριν μερικές μέρες στο θέμα.
Αυτή η ποσότητα, των τεσσάρων δισεκατομμυρίων βαρελιών, δεν είναι καθόλου αμελητέα, αφού επαρκεί για να καλύψει το 15% των αναγκών της χώρας μας τα επόμενα 15 χρόνια. Με δεδομένο ότι από τον φόρο και τα μερίσματα το ελληνικό δημόσιο θα εισέπραττε σχεδόν το 60% από την τιμή πώλησης (που βρίσκεται σταθερά πάνω από τα 70 δολάρια το βαρέλι εδώ και χρόνια), το όφελος για τα κρατικά ταμεία θα ήταν τεράστιο. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε τις χιλιάδες θέσεις εργασίας και τον πρόσθετο τζίρο που θα δημιουργούνταν από τις επενδύσεις πετρελαίου, είναι απορίας άξιον γιατί η χώρα μας δείχνει τέτοια ολιγωρία στο συγκεκριμένο θέμα.
Μάλιστα, ενώ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωνε με κατηγορηματικό τόνο στο περιθώριο της τελευταίας Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει πετρέλαιο», πετρελαϊκές εταιρείες από το εξωτερικό συνεχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον για την περίπτωση της χώρας μας και αναμένουν εδώ και χρόνια να πραγματοποιηθεί κάποιος διεθνής διαγωνισμός για τα δικαιώματα.
Με δεδομένο το υψηλό οικονομικό ρίσκο που πρέπει να αναλάβουν οι πετρελαϊκές εταιρείες - μια χερσαία γεώτρηση κοστίζει έως και 40 εκατ. δολάρια ενώ οι θαλάσσιες έως 80 εκατ. δολάρια-, το ενδιαφέρον τους καταδεικνύει ότι η ποσότητα πετρελαίου που υπάρχει στην Ελλάδα είναι επαρκής για να αντισταθμίσει το μεγάλο κόστος της επένδυσης.
«Ας αφήσουν την αγορά να μιλήσει, και τα αποτελέσματα θα τους εκπλήξουν!», επισημαίνει ο δρ Κωνσταντίνος Νικολάου, επί χρόνια τεχνικός διευθυντής έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων στα ΕΛΠΕ και σύμβουλος έρευνας για εταιρείες με δραστηριότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό σήμερα.
Σύμφωνα με την εκτίμησή του, στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 4 δισ. βαρέλια πετρελαίου και 60-70 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου. Το 25% των απολήψιμων αποθεμάτων αργού πετρελαίου, σύμφωνα με έναν άλλο ειδικό, τον επιστημονικό ερευνητή της Γεωλογικής Υπηρεσίας Καναδά και ομότιμο καθηγητή στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στο Ινστιτούτο Πετρελαϊκής - Ιζηματογενούς Γεωλογίας της καναδικής κυβέρνησης Αντώνη Φώσκολο, εντοπίζονται στο βορειανατολικό Αιγαίο. Ο ίδιος εκτιμά ότι αποθέματα υδρογονανθράκων υπάρχουν και στο νότιο τμήμα του νομού Γρεβενών.
Για να βγει αυτός ο πλούτος στην επιφάνεια, χρειάζεται να γίνει διεθνής διαγωνισμός για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης. Ο τελευταίος γύρος παραχωρήσεων ολοκληρώθηκε πριν από 13 χρόνια. Έκτοτε η υπόθεση μεταφέρεται από το ένα συρτάρι στο άλλο, καθώς αλλάζουν υπουργοί και κυβερνήσεις, χωρίς ακόμα να έχει συσταθεί δημόσιος φορέας που θα πραγματοποιήσει τον διαγωνισμό και θ' απευθύνει πρόσκληση στους επενδυτές, παρά τις δεσμεύσεις που είχαν αναληφθεί στο παρελθόν από το Συμβούλιο Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής. Τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά στην Κύπρο, όπου δεν χρειάστηκαν περισσότεροι από τρεις δημόσιοι υπάλληλοι (ή δημόσιοι λειτουργοί, όπως τους αποκαλούν) κι ένας τεχνοκράτης από την αγορά, για να προκηρυχτεί γύρος παραχωρήσεων. Η διαδικασία δεν είναι χρονοβόρα: Το κράτος δίνει χρονικό περιθώριο τριών μηνών για την υποβολή φακέλου από τις ενδιαφερόμενες εταιρείες και σε τρεις μήνες κατακυρώνει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού. Τόσο απλά...
Έρευνες για την πιθανότητα μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου στη δυτική Ελλάδα κάνει εδώ και δεκαπέντε χρόνια και το Εργαστήριο Ιζηματολογίας του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών με επικεφαλής τον καθηγητή Αβραάμ Ζεληλίδη. Σύμφωνα με άλλες επιστημονικές προσεγγίσεις σε όλο το σύμπλεγμα δυτική Ελλάδα – Πατραϊκός – Ιόνιο υπάρχουν πάνω από 2 δισεκατομμύρια βαρέλια ανεκμετάλλευτα...
Από το 1903, οπότε και πρωτοξεκίνησαν οι έρευνες στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 223 ερευνητικές και παραγωγικές γεωτρήσεις. Όμως, ελλείψει κατάλληλης τεχνολογίας, άρα και γεωλογικών δεδομένων, το 80% αυτών έγινε σε λάθος σημεία, σύμφωνα με την εκτίμηση του κ. Νικολάου. «Η τεχνολογία σήμερα έχει αλλάξει, όπως επίσης άλλαξαν και οι οικονομικοί όροι για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων», σημειώνει, εξηγώντας ότι κοιτάσματα που άλλοτε κρίθηκαν μη εκμεταλλεύσιμα με τη σημερινή τεχνολογία μπορούν να αξιοποιηθούν, ενώ οι αυξητικές τάσεις στην τιμή του πετρελαίου παρέχουν ισχυρό κίνητρο στις πετρελαϊκές εταιρείες.
Πετρέλαιο και φυσικό αέριο υπάρχει εκεί που υπάρχουν μία σειρά από πετρογεωλογικές προϋποθέσεις: μητρικά πετρώματα που υποδεικνύουν ότι υπήρξε πετρελαιογένεση, πετρώματα- «ταμιευτήρες», που να είναι πορώδη και διαπερατά, «παγίδες» υδρογονανθράκων, πετρώματα- «καλύμματα» ώστε να μην υπάρχει διαρροή, κατάλληλο γεωλογικό timing, επιφανειακές εμφανίσεις που υποδηλώνουν ότι υπάρχει ή υπήρχε πετρέλαιο στο βάθος κ.λπ. Όπως αναφέρει ο επί πολλά χρόνια διευθυντής έρευνας υδρογονανθράκων στα Ελληνικά Πετρέλαια, αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν κυρίως στη δυτική και τη βόρεια Ελλάδα και μόνο μερικώς στο Αιγαίο. «Το Αιγαίο έχει πολύ αλμυρό νερό για τα ψάρια του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι λίμνη πετρελαίου», λέει χαρακτηριστικά.
Τις σημαντικότερες ενδείξεις για ύπαρξη πετρελαίου έχουν δώσει οι περιοχές της Ηπείρου (κοντά στο Καλπάκι), της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, της Ακαρνανίας στην ξηρά, καθώς και η θαλάσσια περιοχή του Ιονίου, ο Πατραϊκός και ο Μεσσηνιακός κόλπος. Μάλιστα στο Κατάκολο εντοπίστηκε ένα κοίτασμα το οποίο με τιμή 40 δολ./βαρέλι είχε κριθεί μη εκμεταλλεύσιμο, ωστόσο σήμερα η συγκυρία είναι ευνοϊκότερη. Στη δυτική Ελλάδα εντοπίστηκαν 200 επιφανειακές ενδείξεις που συγκλίνουν στη βεβαιότητα των επιστημόνων ότι στη γύρω περιοχή υπάρχει πετρέλαιο.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ!!!!!!!


Κωνσταντίνος Φωτιάδης Καθηγητής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

« Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία » Α. Κάλβος


Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τo Σουηδικό Κοινοβούλιο αποτελεί σταθμό για την έκβαση της δικαίωσης όσων συντελέστηκαν μέσα στη ροή του χρόνου από την Κυβέρνηση των Νεοτούρκων. Πρόκειται για μια δικαίωση που καταλύει τους φραγμούς του χρόνου και αγγίζει ευθέως και καταλυτικά την παρούσα ηγεσία του τουρκικού κράτους, κυρίως επειδή εμφορούμενη από έναν άκριτο σωβινισμό και από μια μισερή μισαλλοδοξία αρνείται να αποκηρύξει ένα αιμοσταγές παρελθόν και να συνδράμει στην οικοδόμηση ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος ανάμεσα στους δύο λαούς. Οι σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης Ερντογάν, οι ενοχικές στρατηγικές της, η αμηχανία της και οι εμμονές της στην άρνηση των ιστορικών της ευθυνών αποτελούν αξιόμεμπτα κακουργήματα που δεν επιτρέπουν την συμπόρευσή μας σε ένα τοπίο αγαστής γειτονίας.

Πέρα όμως από την επίσημη απόδοση ευθυνών στην σύγχρονη Τουρκία η απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου συνιστά υπέρβαση στο επίπεδο των άτεγκτων επιταγών της παγκοσμιοποίησης. Έξω και πέρα από τις νόρμες της ισοπέδωσης των αξιών, πέρα από τη διάσταση της προοδοπληξίας αλλά και ξεπερνώντας τις ανάγκες της ντόπιας τους βιομηχανίας που έχει αναλάβει να εξοπλίσει με σύγχρονη τεχνογνωσία την Τουρκία, οι Σουηδοί απέδειξαν ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός και ότι υπηρετούν την ηθική και το δίκαιο. Πραγματικά η ενέργεια των Σουηδών βουλευτών συνιστά μια πράξη ευθύνης απέναντι στην ιστορία, μια νίκη του φωτός έναντι των σκοτεινών δυνάμεων που απεργάζονται την οικοδόμηση ενός κόσμου χωρίς προσδοκία, ελπίδα και φως για τους λαούς του. Και μάλιστα παραφράζοντας την αρχαία μας κληρονομιά θα λέγαμε ότι η αναγνώριση που ήρθε από το Σουηδικό κοινοβούλιο αποτελεί νίκη της Αντιγόνης έναντι του Κρέοντα, νίκη που δεν είχαν προβλέψει οι Κασσάνδρες του εφησυχασμού, του ωχαδερφισμού και της δουλικής προσαρμογής στην εθνική μας μιζέρια.

Μέσα σε αυτό το φως ήχησε πολύ μικρόψυχη η δήλωση του Τούρκου Προέδρου που αδύναμος να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών μίλησε για ζητήματα που αφορούν μόνο τους ιστορικούς. Κύριε Πρόεδρε, το κυνήγι της αλήθειας είναι υπόθεση όλων μας όπως και η ίδια η ιστορία που συνιστά αναπαλλοτρίωτο κομμάτι της πανανθρώπινης επιστήμης. Και αν τα κράτη εγκλωβισμένα μέσα σε αδιέξοδα επιβίωσης δεν μπορούν να αναμετρηθούν με την ιστορία γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ώρα της κρίσεως έρχεται και ότι η ιστορία τους εκδικείται μέσα στην εναλλαγή των συγκυριών που δεν μπορούν να τις προκαθορίσουν οι στημένες εισηγήσεις των προσκεκλημένων στα τούρκικα συνέδρια, οι λεονταρισμοί της τούρκικης ηγεσίας, η εγκάθετη νομενκλατούρα των αμερικανοεπιχορηγούμενων Πανεπιστημίων τους.

Επειδή όμως κάθε μεγάλη νίκη σαν αυτή έχει τους συντελεστές της αξίζει να επισημανθεί ότι πολλά οφείλουμε ως πόντιοι, ως πρόσφυγες και ως Έλληνες στους οικονομικούς παράγοντες που εκπροσώπησαν επάξια τον ελληνισμό στη Σουηδία, αυτούς που μόχθησαν με αγάπη για την Ελλάδα με πίστη στη δικαίωση του αγώνα και με πεποίθηση ότι η ελληνική ιστορία αξίζει να τιμηθεί από όλους μας . Μνημονεύω πρώτιστα τον αγώνα των ομογενών Παπαδόπουλου και Σταφυλίδη αν και γνωρίζω ότι προσκρούω στη σεμνότητά τους. Και εύχομαι ο αγώνας τους και η αγωνία τους να εμπνεύσουν και άλλες μη αφυπνισμένες δυνάμεις του Ελληνισμού ανά τον κόσμο. Γιατί είμαστε πολλοί και δυνατοί όταν μας συνδέει ο πόθος της αλήθειας.

Σε αυτό το σημείο είναι ανγκαίο να επισημανθεί ότι επιβάλλεται να απομονώσουμε όλους εκείνους που δεν πήραν μέρος στον αγώνα, έσπευσαν όμως με αρκετή δόση χυδαίου αρριβισμού να δρέψουν τους καρπούς μιας νίκης που δεν τους ανήκε. Πρόκειται για τους συνήθεις ύποπτους που βλάπτουν με τον ατέρμονο εγωκεντρισμό τους, με την ασύδοτη ρητορική τους και με την ιδιοτελή προβολή ως δικών τους εκείνων των επιτευγμάτων για τα οποία μόχθησαν άλλοι. Δεν θα ασχοληθούμε μαζί τους. Θα τους παραδώσουμε στην μήνιν της ιστορίας. Εξάλλου η τιμωρία τους έρχεται: ο καθένας τους είναι εγκλωβισμένος σε ένα αξίωμα. Όπως το πουλί στο κλουβί του. Ένα αξίωμα που δεν τους αξίζει..

Και έρχομαι στα θλιβερά φαινόμενα της νεοελληνικής μας μιζέριας. Μιας μιζέριας που μας καθιστά άξιους μιας αρνητικής τύχης, ανίκανους να εκμαιεύσουμε τον σεβασμό των λοιπών ευρωπαίων, αδύναμους μπροστά στην επελαύνουσα συγκυρία. Πρώτα από όλα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντί να βρίθουν αναφορών σχετικών με την αναγνώριση της φίλης Σουηδίας αρκέστηκαν στην καλύτερη περίπτωση σε σκόρπιες άνευρες επισημάνσεις αποστασιοποιημένες από αυτή καθευατή την ουσία της απόφασης. Ένιωθες ακούγοντας τα ελληνικά κανάλια πως απευθύνονταν σε ένα κοινό που η ταυτότητά του είχε ανεπίστρεπτα αλλοιωθεί.

Και οι χειρότερες των περιπτώσεων μας επιφύλαξαν και άλλες εκπλήξεις. Έτσι για το MEGA η αναγνώριση του Σουηδικού Κοινοβουλίου αφορούσε τους Αρμενίους κατά το νου και την ψυχή μας.. Ένα μεγάλο τίποτα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο συλλήβδην. Η αλήθεια δεν τους αγγίζει, την γενναιότητα την προσπερνούν, την πατρίδα την υποτάσσουν σε σκοπιμότητες, την χλεύη των αξιών μας την βαφτίζουν στοχαστική προσαρμογή. Δεν έχω να πω τίποτα καλό και για τους ποντιακής και προσφυγικής καταγωγής βουλευτές. Δεν όρθωσαν το ανάστημά τους στην καπηλεία της ιστορίας μας, δεν ανταποκρίθηκαν στην ωριμότητα των συγκυριών, δεν έχουν μέσα στην ψυχη τους την Ελλάδα. Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα πορεύονται μέσα στις απρόσωπες βιοτικές τους μέριμνες και τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες που τις βάφτισαν ισορροπίες. Και δεν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει πιο μεγάλη ανισορροπία από την πατροκτονία που διαπράττουν. Η σιωπή είναι ενοχή.. Αλλά και χωρίς εσάς η αλήθεια θα λάμψει. Είναι ο καιρός του θερισμού..
ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΣΩ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Ο ΦΙΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Ελληνίδες Έλληνες … πολυαγαπημένοι συμπολίτες μου έως πότε θα επιδιδόμαστε στα «εθνικά» αθλήματα του διχασμού κουτσομπολιού συκοφάντησης υποτίμησης και υπέρ-απλοποίησης; Πληγώνομαι αφάνταστα όταν σας βλέπω εδώ στο διαδύκτιο να διχάζεστε και να αλληλοκατηγορείστε.
. Η υπέροχη πατρίδα μας (και όταν μιλάω για Ελλάδα δεν εννοώ μόνο την φύση την ιστορία και το όνομα αλλά και εμάς τους πολίτες) δέχεται τόσο σκληρή και ανελέητη όσο και αριστοτεχνικά ενορχηστρωμένη επίθεση. Μια επίθεση που η πρώτες φάσεις της εξελίχθηκαν τα προηγούμενα 30 χρόνια. Χρόνια που εμείς συνειδητά ή υποσυνείδητα παίξαμε λίγο πολύ ρόλους του εχθρικού σχεδίου. Επιδιώκοντας το πρόσκαιρο όφελος και «βόλεμα» καταστρέψαμε τις υποδομές της και καταστήσαμε την πατρίδα μας μια «δικτατορία των μετρίων» όπου οι άριστοι συμπολίτες μας αντί να μας οδηγούν προς την πρόοδο εξοστρακίζονται ή απομονώνονται. Οι μέτριοι όμως από την άλλη επικρατούν και μας οδηγούν.
Παρόμοια κατάσταση αποτελεί πλήρη αντίφαση των νόμων της φύσης. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι θα το αποκαλούσαν ύβρη προς τους Θεούς. Θα γνώριζαν ότι κάπου παρακάτω παραμονεύει η καταστροφή και μάλιστα υπό κανονικές συνθήκες. Όχι σε αυτές τις προσεκτικά ρυθμιζόμενες συνθήκες που μας οδηγούν οι εχθροί του ανθρωπισμού. Ενώ οι μέτριοι που εμείς λανθασμένα επιλέξαμε να μας συντονίζουν (κυβερνούν) ανίκανοι να δουν και να κατανοήσουν όλο το παιχνίδι που παίζεται ενάντια στην χώρα μας πανικοβάλλονται και αντιδρούν ακριβώς όπως περιμένουν οι οικουμενικοί σκοταδιστές
Αντιδρούν λάθος.
Έστω και τώρα θα έπρεπε να βοηθούμε ο ένας τον άλλον να ανεβούμε ψηλότερα τα σκαλιά της τελείωσης του ανθρωπισμού. Να θυμόμαστε ότι χρησιμοποιήσαμε όλη την υπολογιστική ισχύ του εγκεφάλου μας για να εμποδίζουμε τους συμπολίτες μας να προοδεύσουν ακόμα και να τους ωθήσουμε σε ψυχολογικά αδιέξοδα και παρακμή. Έτσι η γενική παρακμή της κοινωνίας μας δεν είχε όρια. Όλοι μας φταίμε για την τέλεια σχεδόν αποχαύνωση του μυαλού μας. Όχι δεν μπορούμε ποια να κρυβόμαστε πίσω από φτηνές δικαιολογίες του τύπου «εγώ δεν τον ψήφισα» ή μα αυτός έλεγε άλλα. Εκεί βρίσκεται και το πρόβλημά μας. Μπορεί πολλοί Έλληνες να έχουν το μυαλό που χρειάζεται για να μας σώσουν ή τουλάχιστον να μετριάσουν τα χτυπήματα των καιροσκόπων ενάντια στην χώρα μας. Όσο όμως ο λαός συνεχίζει να παρακμάζει δεν θα ψηφιστούν (επιλεχθούν) και δεν θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν οι δυνατότητές τους!
Άρα το πρόβλημα δεν είναι οι έλλειψη ικανών πολιτικών. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη ικανών πολιτών. Εκεί λοιπόν πρέπει να επικεντρώσουμε. Να αναπτύξουμε μια κοινωνία Ελλήνων (φωτισμένων ανθρώπων) που ταπεινώνοντας το εγώ τους και θέτοντας όλα τα χαρίσματά τους στην υπηρεσία της κοινωνίας και των συμπολιτών τους θα καταφέρουν να αντέξουν την τεράστια πίεση των σκοταδιστών. Σκοταδιστών (βαρβάρων ή μη Ελλήνων) τους οποίους δεν δικαιούμαστε να μισούμε αλλά υποχρεούμαστε να απαλλάξουμε από την πλάνη που δηλητηριάζει τα μυαλά τους. Γιατί είναι λάθος να θεωρούν την παραγωγή και επιβολή δυστυχίας στους γύρω τους δύναμη. Μια πλάνη που έχει μολύνει σε μικρότερο βαθμό και τα δικά μας μυαλά.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

ΕΛΛΗΝΕΣ με την πραγματική έννοια της λέξης!!!

Γιατί Έλλην σημαίνει «άνθρωπος του φωτός»

Άνθρωπος του μέτρου.

Άνθρωπος της αγάπης

Σας εύχομαι μια υπέροχη μέρα γεμάτη ευτυχία και πνευματική ανάταση!!

Φιλικά
Στάθης Ματσαρίδης

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΑΡΔΙΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΟΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ !!!!!!!!!

ΧΑΡΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ



ΘΕΟΧΑΡΗ ΜΠΙΚΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο κήπος με τα ρόμπολα



Έκατσα να ξαποστάσω

κάτω από δυό πεύκα, ρόμπολα

ψηλά στον Όλυμπο εκεί που γεννιούνται οι νεφέλες ,

για να σου γράψω αγναντεύοντας τον κόσμο από ψηλά

σα μικρός θεός

αρχαίος

μαζί με τους Ολύμπιους ,

στους κήπους με τα ρόμπολα

έξω από τα παλάτια των θεών με τα παγώνια να καμαρώνουν,

τις μούσες να σιγανοτραγουδούν και τις νεράιδες να χορεύουν!

Τη μορφή σου θαρρώ πως θωρώ

στο απέραντο το πέλαγος

το γαλάζιο, εκεί που κατεβαίνει ο ουρανός και σμίγει

…Γράφω πως νοιώθω για σένα

με λέξεις

σαν αγριολούλουδα μαζεμένα με το χέρι

για σένα

πάνω στη μυρωδιά της γης ,από την πρωινή δροσιά

-πριν τη στεγνώσει ο ήλιος , σε λίγο μεσημέρι-

Σου γράφω, για να μοιραστώ μαζί σου

την ευτυχία

της μουσικής σιωπής

τα χρώματα της φύσης

τη θέρμη που ολόγυρα και αργά –αργά σε ψάχνει

τώρα που η γαλήνη

έβγαλε από μέσα μου βαθιά, όλη μου την αγάπη!

Πιο δυνατή ,πιο αληθινή

μέσα από την ψυχή μου , σαν

ανάσα των θεών εδώ τριγύρω.

Σου γράφω , να δεις ο μύθος της αγάπης

πως είναι αληθινός …

Γιατί για αγάπη είμαστε πλασμένοι

και όλη η φύση γύρω μου

στα αλήθεια συμφωνεί…

Εραστές

στους κήπους με τα ρόμπολα

να συναντηθούμε

γιατί καίει για σένα ο πόθος μου, σαν τον ήλιο που ήδη πλησιάζει…

Η πεμπτουσία της αγάπης , αυτή η ανάταση η ξαφνική σου ανήκει

κι ας είσαι μακριά .

Eίσαι η σκέψη μου και είσαι εδώ μαζί μου,

μικρό μου αγριολούλουδο…








ΕΛΛΑΣ!!!!


ΚΑΙ ΟΣΟ ΕΜΕΙΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ (ΔΩΡΟ) ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΠΟΙΚΟΤΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝ ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ(ΣΛΑΒΟΙ=ΣΚΛΑΒΟΙ) ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΟΥΣΙΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΦΗΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ.
ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ Η ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΣΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΤΡΕΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΕΛΛΑΔΑ .
ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ
ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Η ΣΧΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΖΗΤΟΥΝ
1) ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ
2) ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
3)ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ 25 ΜΕΣΗΒΡΙΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΟΙΝΗ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ; ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΥΡΙΟΙ;
ΤΙΠΟΤΑ
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
ΖΩΗ ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
1)ΚΥΠΡΟΣ !!!!( ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ)
2) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!!!! ( ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ)
3) ΘΡΑΚΗ!!!!! (ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ)
4) ΑΙΓΑΙΟ!!!! ( ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ)
5) ΗΠΕΙΡΟΣ!!!! (ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ)
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
ΤΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 2000 ΧΡΟΝΙΑ( ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)
ΚΑΙ ΤΙ ΧΩΡΑ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΩΣ ΟΝΟΜΑ( ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ)

Η ΑΧΑΪΑ ΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ


Η γεωγραφική περιοχή που είναι σήμερα γνωστή ως Αχαΐα, δεν κατελάμβανε την ίδια έκταση στην αρχαιότητα
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, η Αχαΐα κατείχε κυρίως την παραλιακή και ημιορεινή ζώνη ανάμεσα στη Σικυώνα ανατολικά και στον Άραξο δυτικά, με τους ποταμούς Σύθα και Λάρισσο να αποτελούν τα σύνορα προς τη Σικυωνία και την Ηλεία αντίστοιχα.
Το ανατολικότερο τμήμα της αρχαίας Αχαΐας μεταξύ Σικυώνος και Αιγείρας ανήκει σήμερα στην Κορινθία και η στενή λωρίδα νότια του Αράξου στην Ηλεία. Στο νότιο ορεινό τμήμα της, η αρχαία Αχαϊα δεν συμπεριελάμβανε την επαρχία Καλαβρύτων που τότε ανήκε στη βόρεια Αρκαδία.
Η Ομηρική Αχαΐα διέφερε ακόμη περισσότερο από τη σημερινή σε σχέση με εκείνη των ιστορικών χρόνων καθώς εκτεινόταν μεταξύ της Πελλήνης ανατολικά κοντά στο σημερινό Ξυλόκαστρο και του Αιγίου δυτικά. Δηλαδή η Ομηρική Αχαΐα ουσιαστικά κατελάμβανε τη ζώνη που αντιστοιχεί στη σημερινή Αιγιάλεια. Η περιοχή του Ξυλοκάστρου που σήμερα ανήκει στην Κορινθία, αποτελούσε τότε το ανατολικότερο τμήμα της.
H ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΧΑΪΑ
Την παλαιότερη μαρτυρία για την Αχαΐα ως ενιαία χώρα των Αχαιών βρίσκουμε στην ιστορία του Ηροδότου (5ος αι. π.Χ.), όπου απαριθμούνται οι Δώδεκα πόλεις της με φορά από ανατολάς προς δυσμάς ως εξής: Πελλήνη, Αίγειρα, Αιγαί, Βούρα, Ελίκη, Αίγιον, Ρύπες, Πατρέες,, Φαρέες, Ώλενος, Δύμη καί Τριταιέες. Είναι ενδιαφέρον ότι οκτώ από αυτές τις δώδεκα πόλεις (Αίγειρα, Βούρα, Κερύνεια, Ελίκη, Αίγιον, Ρύπες, Δύμη και Ώλενος), αναφέρονται σε απόσπασμα κειμένου του Αισχύλου που είναι παλαιότερο της ιστορίας του Ηροδότου κατά μερικές δεκαετίες. Οι πόλεις των Πατρών, Φαρών και Τριταίας αναφέρονται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο. Από αυτές, οι Φαρές ήσαν νωρίτερα γνωστές ως πόλη της Ηλείας ενώ η Τριταία που αναφέρεται σαν Αχαϊκή αλλά και Αρκαδική πόλη, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επανίδρυση της Αχαϊκής Συμπολιτείας κατά την πρώιμη Ελληνιστική περίοδο (3ος αι. π.Χ.) από κοινού με την Πάτρα, τη Δύμη και τις Φαρές.
Την Ηροδότεια διαίρεση της Αχαΐας σε δώδεκα πόλεις-επικράτειες, ακολουθούν ο γεωγράφος Στράβων (1ος αι. π.Χ.- 1ος αι. μ. Χ.) και ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.). Ο ιστορικός Πολύβιος (3ος-2ος αι. π.Χ.) γνωρίζει την ίδια διοικητική διαίρεση αλλά αναφέρει ότι η Ελίκη και η Ώλενος δεν υπήρχαν στην εποχή του. Η μεν Ελίκη γιατί είχε καταστραφεί από το σεισμό του 373 π.Χ., η δε Ώλενος γιατί είχε παρακμάσει μπροστά στην άνοδο της γειτονικής της Δύμης. Στη θέση τους αναφέρονται το Λεόντιον και η Κερύνεια, το πρώτο ΒΑ της Τριταίας και η δεύτερη ΝΑ της Ελίκης.
Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΧΑΪΑ
Από την Αχαϊκή Δωδεκάπολη των ιστορικών χρόνων, όπως αυτή αναφέρεται στον κατάλογο του Ηροδότου, μόνο πέντε πόλεις είναι γνωστές στον Όμηρο: η Πελλήνη, η Υπερησίη (η μεταγενέστερη Αίγειρα), οι Αιγές, η Ελίκη και το Αίγιον. Αν και οι Αιγές δεν περιλαμβάνονται στον Κατάλογο των Πλοίων, είναι γνωστές στον Όμηρο ως κέντρο λατρείας του Ποσειδώνα μαζί με το κατεξοχήν κέντρο λατρείας του θεού που βρισκόταν στην Ελίκη (Ιλ. 8.201-204 και 20, 403-405) και όπου ο Ποσειδών λατρευόταν ως Ελικώνιος με την πρωταρχική του ιδιότητα ως θεού των υδάτων και της βλάστησης, όπως έχω δείξει σε δημοσιευμένες μελέτες μου επί του θέματος (1995 και 1999). Η Ελίκη, το Αίγιον, η Πελλήνη και η Υπερησίη (Αίγειρα) απαριθμούνται στον Νηών Κατάλογο (2. 573-575) ως πόλεις του μυκηναϊκού βασιλείου του Αγαμέμνονα που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας.
Σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, το βασίλειο του Αγαμέμνονα αποτελείται από ένδεκα πόλεις που βρίσκονται μεταξύ των Μυκηνών και της περιοχής του Αιγίου: Μυκήνες, Κλεωνές, Ορνειές και Αραιθυρέα στην Αργολίδα, Κόρινθος, Σικυών και Γονόεσσα στην Κορινθία, Πελλήνη, Υπερησία, Ελίκη και Αίγιον στην Αχαΐα. Το βασίλειο αυτό, ο Αιγιαλός όπως δηλώνεται στον καταληκτικό στίχο 575, δεν περιλαμβάνει καμία από τις Αχαϊκές πόλεις δυτικά του Αιγίου και διαφέρει σημαντικά από την ιστορική Αχαΐα που εκτείνεται δυτικά ως τα σύνορα με την Ηλεία. Εξάλλου η Ώλενος, οι Φαρές και η Δύμη, όλες πόλεις της δυτικής ιστορικής Αχαΐας ανήκουν, σύμφωνα με την Ομηρική γεωγραφία, στην Ηλεία. Ο πυρήνας, επομένως, της χώρας που μετεξελίχθηκε στη μετέπειτα γνωστή Αχαΐα βρίσκεται στον Ομηρικό Αιγιαλό (Αιγιάλεια) και στις παλαιές μυκηναϊκές πόλεις.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τον Αχαϊκό αποικισμό της Δύσης στον οποίο πήραν μέρος μόνον πόλεις της ανατολικής Αχαΐας. Πρώτη η Ελίκη το 730 π.Χ., ηγήθηκε του αποικισμού στην Κάτω Ιταλία με την ίδρυση της διάσημης αποικίας της Συβάρεως. Σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετείχαν και άποικοι των Αιγών και της Βούρας. Το παράδειγμα της Ελίκης ακολούθησαν οι Ρύπες και το Αίγιον που ίδρυσαν τις αποικίες του Κρότωνα και της Καυλωνίας πριν από το τέλος του 8ου αι. π.Χ. Αλλά ακόμη και αργότερα, τις τελευταίες δεκαετίες του 7ου αι. π.Χ., μόνον Αχαιοί από τις πόλεις της ανατολικής Αχαΐας συμμετείχαν στην ίδρυση του Μεταποντίου και της Ποσειδωνίας που ήσαν θυγατρικές αποικίες της Συβάρεως στο Ιόνιο και στο Τυρρηνικό πέλαγος αντίστοιχα. Σε αυτές τις κινήσεις, καμία πόλη της δυτικής Αχαΐας δεν συμμετείχε.
Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε και όταν επιχειρήσουμε επισκόπηση των ιστορικών γεγονότων στην Πελοπόννησο κατά τον 8ο και τον 7ο αιώνα π.Χ. Στις εξελίξεις με πρωτοβουλία του Αργους, ηγεμονικής πόλης στην Πελοπόννησο του 8ου αιώνα, μόνον οι πόλεις της ανατολικής Αχαϊας συμμετείχαν. Οι ίδιες αυτές πόλεις έστειλαν τις αποικίες στη Δύση, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κορίνθου που ίδρυσε την Κέρκυρα και τις Συρακούσες, και επιχείρησαν να αποκτήσουν ηγεμονική θέση στην Πελοπόννησο. Το Αίγιον, για παράδειγμα, πολέμησε εναντίον των Αιτωλών για να επιτύχει τον έλεγχο του Κορινθιακού κόλπου. Η Πελλήνη και η Αίγειρα πολέμησαν κατά των Σικυωνίων. Η Αίγειρα μάλιστα που πριν ονομαζόταν Υπερησία, πήρε το νέο της όνομα μετά τη νίκη που επέτυχε κατά των Σικυωνίων το δεύτερο μισό του 7ου αι. π.Χ., χάρη στο τέχνασμα με τις αίγες, όπως διηγείται ο Παυσανίας (7.26.2-3).
Μια εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι στην περιοχή που ταυτίζεται ως Ομηρικός Αιγιαλός και εκτείνεται ανάμεσα στο Αργος και το Αίγιον, επικρατούν ονόματα πόλεων, περιοχών και προσώπων με την ίδια ρίζα αιγ. Για παράδειγμα, ο Αιγιαλεύς από τον οποίο πήρε το όνομά της η παράλια ζώνη της βορειοδυτικής Πελοποννήσου είναι ο αυτόχθων βασιλιάς της Σικυώνας, της οποίας το αρχαιότατο όνομα ήταν Αιγιάλη ή Αιγιαλοί (Παυσ. 2.6.5, Στρ. 8.6.25). Αιγιάλη ή Αιγιάλεια ονομαζόταν η κόρη του Αδράστου, πρώτου βασιλιά του Άργους που υπήρξε για μικρό διάστημα και βασιλιάς της Σικυώνας. Τρεις από τις πόλεις του Αιγιαλού φέρουν τα ονόματα Αίγιον, Αίγειρα και Αιγές. Το παλαιό όνομα Αιγιαλός, παρέμενε σε χρήση στην Αχαΐα ακόμη και κατά την ύστερη αρχαιότητα, όπως μας πληροφορούν οι αρχαίες πηγές (Παυσ. 2.5.6 και 7.1.4, Στρ. 8.7.1), δηλαδή πολλούς αιώνες μετά την εγκατάσταση των Αχαιών στον Αιγιαλό υπό την ηγεσία του Τισαμενού γιου του Ορέστη στα τέλη της Μυκηναϊκής περιόδου (12ος αι. π.Χ.) και τη μετονομασία της χώρας σε Αχαΐα.
Η ΙΩΝΙΚΗ ΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΧΑΪΚΟ ΑΙΓΙΟΝ
Παρά το γεγονός ότι οι επήλυδες Αχαιοί υπό τονΤισαμενό εγκαταστάθηκαν στον Ιωνικό Αιγιαλό μετά τη σύγκρουση με τους Ίωνες Αιγιαλείς και έζησαν μαζί, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους παρέμεινε ισχυρός. Η πλέον χαρακτηριστική ένδειξη αυτής της έχθρας υποδηλώνεται, πιστεύω, από τον ανταγωνισμό που παρατηρείται ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα ιερά της περιοχής, του Αχαϊκού Δία στο Αίγιον και του Ιωνικού Ποσειδώνα στην Ελίκη.
Το Αίγιον είχε ισχυρούς δεσμούς με το βασιλιά των Μυκηνών Αγαμέμνονα και τον βασιλικό οίκο των Ατρειδών που έλκει την καταγωγή του από τον Δία. Σύμφωνα με την παράδοση ο Δίας είναι πατέρας του Ταντάλου, πατέρα του Πέλοπα, πατέρα του Ατρέα ιδρυτή του οίκου των Ατρειδών και πατέρα του Αγαμέμνονα. Στο ιερό του Δία στο Αίγιον συγκέντρωσε ο Αγαμέμνων τους αρχηγούς των Ελλήνων για να συσκεφθούν προ της εκστρατείας κατά της Τροίας, ένδειξη της σπουδαιότητάς του ως Αχαϊκού ιερού στην περιοχή κατά την Υστερη Μυκηναϊκή περίοδο. Η απόφαση επομένως του εγγονού του Αγαμέμνονα Τισαμενού στα τέλη του 12ου αι. π.Χ. να αναζητήσει για τους διωγμένους Αχαιούς του καταφύγιο στον Αιγιαλό που εξουσιαζόταν από τους Ίωνες, πρέπει σε μεγάλο βαθμό να οφείλεται στο γεγονός ότι στην περιοχή του Αιγίου κατοικούσαν από παλιά ομόεθνοι Αχαιοί. Την ενωμένη δύναμη των παλαιών και νέων Αχαιών που κάτω από την ηγεμονία του ένδοξου απογόνου του Αγαμέμνονα θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυριαρχία του Αιγιαλού, φαίνεται πως φοβήθηκαν οι Ίωνες και γι' αυτό δεν επέτρεψαν στους Αχαιούς την εγκατάσταση στην περιοχή τους. Στη μάχη που ακολούθησε, οι Αχαιοί νίκησαν και εγκαταστάθηκαν στον Ιωνικό Αιγιαλό διατηρώντας την ισχυρή πρωτεύουσα των Ιώνων, την Ελίκη, ως πρωτεύουσα πόλη και της νέας διοίκησης. Όμως ένα νέο στοιχείο σίγουρα προστέθηκε ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας στον Αιγιαλό: η συσπείρωση των Αχαιών γύρω από το ιερό του Δία στο Αίγιον και των Ιώνων γύρω από το ιερό του Ποσειδώνα στην Ελίκη.
Σε αντίθεση με τον Δία, ο Ποσειδών ήταν ο πανίσχυρος θεός των Ιώνων, πατέρας του Νηλέα και του Σελινούντα, βασιλιά των Αιγιαλέων και πατέρα της Ελίκης, συζύγου του Ίωνα. Το ιερό του στην Ελίκη ήδη από τους Μυκηναϊκούς χρόνους ήταν το κέντρο της Ιωνικής ομοσπονδίας και είχε πανελλαδική σπουδαιότητα την οποία φαίνεται πως διατήρησε μέχρι περίπου τον 6ο αι. π.Χ., οπότε με την ανάδυση της ενιαίας Αχαΐας η σημασία του περιορίστηκε πιθανότατα γύρω από την περιοχή της Ελίκης και από τους Ίωνες. Αυτή η ερμηνεία, θα μπορούσε ίσως να εξηγήσει και τα γεγονότα που παραδίδονται γύρω από την καταστροφή της Ελίκης τον 4ο αι. π.Χ. σε σχέση με το ιερό του Ποσειδώνα και τους Ίωνες πρεσβευτές από τη Μικρά Ασία. Όπως γνωρίζουμε από τις αρχαίες πηγές (Παυσανίας, Διόδωρος, Στράβων), όταν ήρθαν στην Ελίκη πρεσβευτές από την Ιωνία για να θυσιάσουν στο βωμό του Ποσειδώνα, οι Ελικείς δεν τους επέτρεψαν ή κατά άλλη εκδοχή τους συνέλαβαν μετά τη θυσία μέσα στο ιερό και τους κακομεταχειρίστηκαν προκαλώντας έτσι τη μήνι του θεού που τιμώρησε αργότερα την πόλη με καταστροφή από σεισμό και τσουνάμι. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι οι Ελικείς δεν επέτρεψαν τη θυσία, παρότι οι πρέσβεις από την Ιωνία είχαν ζητήσει και λάβει τη σύμφωνη γνώμη του Κοινού των Αχαιών, με το επιχείρημα ότι το ιερό ανήκε σε εκείνους μόνον και όχι στο Κοινό των Αχαιών. Το περιστατικό της αποστολής των πρέσβεων που φαίνεται να έχει ιστορική βάση και συνέβη πιθανότατα κάπου στις αρχές του 4ου αι. π.Χ., όπως δείχνουν ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα από την Ιωνία, καταδεικνύει τη σθεναρή ένωση των Ιώνων γύρω από την Ελίκη και το ιερό του Ελικωνίου Ποσειδώνα που αντιπροσώπευε ακόμη στον 4ο αιώνα το προγονικό ιερό για τη φυλή των Ιώνων. Αντίστοιχη σημασία για τους Αχαιούς πρέπει να είχε το ιερό του Δία στο Αίγιον.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Από όσα παρουσίασα πιο πάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε τα εξής:. Η Ομηρική Αχαΐα εκτεινόταν μεταξύ Πελλήνης (κοντά στο Ξυλόκαστρο) προς ανατολάς και Αιγίου προς δυσμάς, κατελάμβανε δηλαδή την περιοχή που αντιστοιχεί πρωτίστως στη σημερινή Αιγιάλεια η οποία διατηρεί και το αρχαιότατο όνομα της χώρας.
2. Ο σχηματισμός της ενιαίας ιστορικής Αχαΐαςξεκίνησε αρχικάαπό τον Αιγιαλό δηλαδή την Ομηρική Αχαΐα, αμέσως μετά τη λήξη της βασιλείας και την καθιέρωση της αριστοκρατίας γύρω στον 9ο αι. π.Χ. Ο 8ος αιώνας φαίνεται πως υπήρξε η κρίσιμη καμπή για την αυτονομία των Αχαϊκών πόλεων, όπως δείχνουν οι αποικισμοί και οι απόπειρες ηγεμονίας στην Πελοπόννησο, που σταδιακά οδήγησε στην μετεξέλιξη της ενιαίας Αχαΐας.
3. Η ιστορική Αχαΐα φαίνεται πως γεννήθηκε τον 6ο αι. π.Χ., μετά την προσχώρηση και ένωση των πόλεων της δυτικής Αχαΐας. Τότε πρέπει να καθιερώθηκε και η Αχαϊκή Δωδεκάπολις, δηλαδή η Συμπολιτεία των Δώδεκα πόλεων της Αχαΐας που περιελάμβανε τις πόλεις του παλαιού Ομηρικού Αιγιαλού και τη νεότερη ένωση των πόλεων της δυτικής Αχαΐας. Μπορούμε να ορίσουμε ως terminus post για αυτή τη διαδικασία τον αποικισμό στη Δύση (8ος αι. π.Χ.) και ως terminus ante την αναφορά των πρώτων Αχαϊκών πόλεων στο απόσπασμα του Αισχύλου κατά τον πρώιμο 5ο αι. π.Χ.
4. Το ιερό του Ελικωνίου Ποσειδώνα στην Ελίκη που είναι και το αρχαιότερο ιερό της περιοχής, λειτούργησε ως πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της Αχαΐας για πολλούς αιώνες από την ίδρυση της Ελίκης κατά την προϊστορική περίοδο (14ος αι. π.Χ.) μέχρι τον 6ο αι. π.Χ. Από αυτή την εποχή και μετά φαίνεται πως αναπτύχθηκε έντονος ανταγωνισμός με το ιερό του Δία στο Αίγιον σε σχέση με την πρωτοκαθεδρία στην Αχαϊκή Ομοσπονδία. Κατά την Κλασσική περίοδο και μέχρι την καταστροφή του 373 π.Χ., η σημασία του ιερού του Ποσειδώνα είχε πιθανότατα περιορισθεί σε αυτήν του Ιωνικού ιερού γύρω από την Ελίκη αντί του ομοσπονδιακού ιερού, όπως παλαιότερα. H καταστροφή του διοικητικού κέντρου της Ελίκης το 373 π.Χ. μαζί και του ιερού, έδωσε τη δυνατότητα στο γειτονικό Αίγιον να αναδειχθεί ως η νέα πρωτεύουσα πόλη της Αχαϊας στη θέση της Ελίκης με την ανασύσταση της Αχαϊκής Συμπολιτείας γύρω στο 280 π.Χ.
* Το παρόν άρθρο αποτελεί συνοπτική παρουσίαση
ευρύτερης μελέτης της Ντόρας Κατσωνοπούλου για τη δημιουργία της Αχαΐας στην αρχαιότητα και το ρόλο των πόλεων της Ελίκης και του Αιγίου.
Ντόρα Κατσωνοπούλου
Αρχαιολόγος, Δρ. Πανεπιστημίου Cornell Ν . Υόρκης -Διευθύντριας Ερευνητικού Προγράμματος Αρχαίας Ελίκης

Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΛΩΣΣΑ


Η γλώσσα απετέλεσε και αποτελεί το οξύ πρόβλημα της φιλοσοφίας. Αυτό ξεκίνησε όταν ο πρώτος άνθρωπος στην προσπάθειά του να κατηγοριοποιήσει τα πράγματα εκτράπηκε στη εννοιολογική του διατύπωση, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε ένα λάθος διάδρομο, μας λέει ο Παρμενίδης, ο πρώτος στην κυριολεξία αναλυτής της γλώσσας.
Η εκτροπή αυτή την οποία αναφέρει μπορεί να οριστεί ως «το προπατορικό αμάρτημα», μια εποχή που κατά σύμπτωση (;) γράφεται η Βίβλος.
Το φιλοσοφικό πρόβλημα της γλώσσας ενέσκηψε με την αρχή της φιλοσοφίας.

Ο Αναξίμανδρος μιλά «σιβυλλικά», ο Ηράκλειτος εμφανίζεται την εποχή του «σκοτεινός» στην κατανόησή του, ο Πυθαγόρας απορρίπτει τις λέξεις στηριζόμενος στους αριθμούς, που τους θεωρεί συνεπείς και σταθερούς που δεν υπόκεινται σε παρανοήσεις, και είχε δίκιο, μέχρι τον πρώτο άρρητο που του ενέσκηψε ως σπέρμα φρίκης από το γνωστό θεώρημά του.
Η μεγάλη όμως εισδοχή στη γλώσσα συνέβη από τον αναφερθέντα και σχεδόν σύγχρονο του Πυθαγόρα, τον Ελεάτη Παρμενίδη, ο οποίος θεωρείται πνευματικός πατέρας του όντος των τέλειων ιδεών του Πλάτωνα, και του μηχανισμού της λογικής του Αριστοτέλη.
Η αδυναμία της γλώσσας αλλά και η αξία της επισημαίνονται για πρώτη φορά σε γραπτό κείμενο από τον Ελεάτη στοχαστή...
Η αδυναμία της επέρχεται τόσο γιατί ο ομιλών δεν μπορεί να εκφραστεί σε αυτά που θέλει όσο και διότι ο ακούων δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που πρέπει, οπότε, μια πρακτική μέθοδος σύγκλισης των διαφορών είναι η αλληγορία, η μεταφορά δηλαδή των δεδομένων της σκέψης του ομιλούντος με παραβολές εντός του πλαισίου κατανόησης του ακροατή.
Ο Παρμενίδης, όμως, δεν αναφέρεται μόνο στη δυσκολία της κατανόησης, αλλά και στη σημασία «των σημάτων» της γλώσσας που περικλείει σπέρματα μιας αποκαλυπτικής αλήθειας.
Η γλώσσα από τον Ελεάτη στοχαστή υπόκειται σε κριτική ως μία συνομολογούμενη συνθήκη σκοπιμότητας, μεταξύ δυο άνισων μερών, του πνεύματος και της ύλης, ορίζοντάς την ως μια κατά συνθήκη σύμβαση επικοινωνίας.
Πιστεύει, δηλαδή, ότι η γλώσσα είναι κάτι το ανεξάρτητο που εντέλλεται στον άνθρωπο και αυτός με τη σειρά του ακολουθώντας μια επιμέρους λογική, εξ αυτής εντέλει.
Τη θεωρεί, δηλαδή, ως αυτόνομη και ανεξάρτητη λειτουργία, ανάλογη μιας εσώτερης όρασης, ορίζοντας τον νου ως ενδιάμεσο και μεσολαβητή της.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, αλλά εσδύοντας μέσω της σκέψης του εντός της σκέψη του, φθάνει στην πηγή των όντων του λόγου και της σκέψης, που το ορίζεο ως ένα φως, ιδιαίτερο, καθιερώνοντάς το βάση της πνευματικής θρησκείας. Ποτέ έκτοτε η μελέτη της γλώσσας δεν έφτασε σε τέτοια ακραία όρια.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι ο παρμενίδης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ο πρώτος γλωσσολόγος στοχαστής.
Είναι ο φιλόσοφος της γλώσσας, που μας λέει ότι ο κόσμος ολάκερος έχει στηθεί μέσω αυτής. Παρά ταύτα, αν και υπήρξαν παλαιότεροι ερευνητές της, όπως ο Φαραώ Ψαμμήτιχος που μέσω αυτής αναζητούσε στοιχεία για την καταγωγή του πρώτου ανθρώπου (με τα γνωστά πειράματα που περιγράφει ο Ηρόδοτος), ο Παρμενίδης εμφανίζεται στη σκέψη του περισσότερο ευρύς και ολοκληρωμένος.
Η γλώσσα, παρότι αδυνατεί να εκφράσει πλέον την πραγματικότητα, περιέχει εντούτοις σήματα μιας βαθύτερης αλήθειας.

Την ίδια εποχή, ο Κομφούκιος στην Κίνα διαμαρτύρεται και αυτός για την ασάφειά της γλώσσας, θεωρώντας τη διδασκαλία του καταδικασμένη εάν δεν υπάρξει επαναπροσδιορισμός στα νοήματα των λέξεων. Η διαφορά Κομφούκιου - Παρμενίδη, για να κάνουμε μια σύντομη συγκριτική ανάλυση, έγκειται στο ότι ο Κομφούκιος θέλει να επαναπροσδιοριστούν τα νοήματα της γλώσσας, ενώ ο Παρμενίδης κρίνει ότι η γλώσσα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί στα νοήματά της. Το κοινό τους σημείο, εκεί όπου και οι δύο συμφωνούν, είναι ότι η γλώσσα φθίνει και αποδομείται.
Η αποδόμηση της γλώσσας ξεκινάει με την ενσυνείδητη διαμόρφωσή της. Οι πρώτοι φιλόσοφοι μιλούσαν δυσνόητα, όπως οι προφήτες, ενώ οι ιερείς παρέμεναν προσκολλημένοι στη δική τους ιερατική λαλιά που θεωρείτο άβατη για τους απλούς ανθρώπους.
Η ιερατική γλώσσα στην Αίγυπτο και στη Βαβυλώνα υπήρξε κλειστή για τον απλό λαό, ως προνόμιο της επαφής ενός πνεύματος με μια ομάδα ανθρώπων φωτισμένη. Εξ αυτού, είχε διαφορετικά σύμβολα, «ψυχο-ηλιο-γραφήματα», τα οποία δεν κατέστη δυνατό να αποκωδικοποιηθούν, θεωρούμενα απώτερα μιας δύναμης εντέλλουσας κι εντελλομένης. Ειδικά οι Βαβυλώνιοι πίστευαν ότι η γλώσσα περιέχει κάτι μαγικό, μια μεταφυσικότητα που ορίζει τη μοίρα του ανθρώπου.
Δεν θα επεκταθούμε στην ιστορία της γλώσσας, ούτε θα περάσουμε στην κοινή λαλιά των νηπίων για το πώς συνεννοούνται μεταξύ τους. Ούτε θα κρίνουμε εάν οι λέξεις περιέχουν μια δυναμική μεταφυσική χροιά. Θα σταθούμε, όμως, στο ότι η γλώσσα, κατά τον Παρμενίδη, θεωρείται ον, ανεξάρτητο και αυτορρυθμιζόμενο, προϋπάρχον της νόησης και της λογικής μας. Και πρέπει να έχει ένα κάποιο δίκιο, διότι η γραμματική έγινε από αγράμματους και υπάρχει μια παγκόσμια κοινή αρχή γραμματικής. Ειδικά στο τελευταίο έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα ο Τσόμσκυ.
Η κλασική περίοδος της γλώσσας αρχίζει με τη σωκρατική φιλοσοφία που σηματοδοτείται από το γλωσσολογικό δίδυμο, το Σωκράτη μαζί με τον λίγο νεότερο, φίλο και μαθητή του, τον «ζόρικο» Αντισθένη.
Ο Σωκράτης, γνώστης και αυτός του Παρμενίδη, ήταν ο μεγάλος ειρωνικός των λεγομένων του σύγχρονου ανθρώπου. Κουβέντιαζε με τον οποιονδήποτε που τον θεωρούσε στην εννοιολογική του έκφραση παρεκτραμένο, και αφού τον έγδυνε από επιχειρήματα με τις αναλυτικές ερωτήσεις του, τον οδηγούσε γυμνό εκεί που ήθελε. Το γεγονός αυτό συντέλεσε αναμφίβολα στην αντιπάθεια πολλών εκ των συμπολιτών του.
Ο Αντισθένης, ιδρυτής της λεγόμενης «κυνικής ή αιτιοκρατικής σχολής», ήταν ο πρώτος που προχώρησε σε επεξήγηση των δυσνόητων νοημάτων της ομιλίας. Θεωρούσε τις επεξηγήσεις των εννοιών σε αυτούς που δεν είχαν την πρακτική τους αντίληψη, χαμένο χρόνο, καθόσον τους οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ασάφεια που επέφερε μεγαλύτερη εκτροπή του λόγου.
Για παράδειγμα, η περιγραφή του χρυσού, σε κάποιον που δεν τον γνωρίζει, ως μέταλλο κίτρινο και σκληρό που δεν σκουριάζει, περιέχει πλήθος από ασάφειες, όπως το ποσόν της σκληρότητας, η απόχρωση του κίτρινου, ακόμα και το τι είναι η σκουριά. Ο χαλκός, για παράδειγμα, δεν σκουριάζει, άρα πρέπει να λέμε και ότι ο χρυσός ούτε πρασινίζει.
Επομένως στην εννοιολογική προσέγγιση των ασχέτων υπεισέρχονται πλήθος από παράγοντες που όσο και να είμαστε λεπτομερείς και επεξηγηματικοί, καταντάει άσκοπο μέχρι κι επικίνδυνο. Άρα, ας λέμε καλύτερα ότι «ο χρυσός είναι χρυσός επειδή είναι χρυσός», έλεγε δεικτικά.
Η αντισθένεια θεωρία παρότι εκφράζει την πρακτική δομή του προβλήματος της γλώσσας, θεωρεί ότι η κάθε λέξη αν και είναι δύσκολο να επεξηγηθεί, περιέχει εγγενώς στοιχεία μιας κατανόησης, οπότε: «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις» ήταν το απόφθεγμά του. Η αντιθένεια αρχή μοιάζει με αυτή του Παρμενίδη.
Ο Πλάτων, που ακολουθεί χρονολογικά, αναφέρεται στη γλώσσα εξετάζοντας την σημασία της ονοματοποίησης μέσα από το έργο του «Κρατήλος». Παραταύτα, αν και θεωρείται παρμενιδικόις και ιδιαίτερος γνώστης στις Αιγύπτιες και Βαβυλώνιες δοξασίες, αποδεικνύεται ανεπαρκής στη φιλοσοφική του ανάλυση περί της γλώσσας.
Κατά τη σύγχρονη γλωσσολογία, υπήρχε μέχρι πρόσφατα η αποδοχή ότι η γλώσσα ήταν αποτέλεσμα της λογικής που στηριζόταν σε αριθμητικές αναλογίες. «Η γλώσσα παραπέμπει στα μαθηματικά» ήταν η συνήθης έκφραση των ερευνητών της, αρχής γενομένης από τον πολυμαθέστερο άνθρωπο της νέας εποχής, τον Λάιμπνιτς.
Κατόπιν, η πορεία της αφού πέρασε από τους λεγόμενους «ιδανικούς» και «λαϊκούς» εκπροσώπους της, κατέληξε στους «μαθηματικούς» αναλυτές της, με αιχμή το Ράσελ, ο οποίος επικεντρώθηκε στην μαθηματική ερμηνεία των παραδόξων της. Αυτό διήρκεσε μέχρι που ο προστατευόμενός του, Βιτγκενστάιν, με ένα μικρό βιβλίο στοχασμών τίναξε το μαθηματικό οικοδόμημα της γλώσσας του προστάτη του στον αέρα. Συνοψίζοντας τη γενική τοποθέτησή του είναι ότι η γλώσσα ως ηχητική απόδοση των γεγονότων δεν προέκυψε από τα μαθηματικά. Αντίθετα, τα μαθηματικά και η λογική προέκυψαν απο τη γλώσσα.
Ασχέτως τούτου, εκείνο που ισχύει, τυλίγοντας το μίτο της Αριάδνης, οδηγημένοι προς τα πίσω, φτάνουμε το σημείο από όπου ξεκινήσαμε, στην αρχή του λαβυρίνθου των συμβάσεών μας. Εκεί, αντικρίζουμε το φως με τις υπάρχουσες μορφές του. Οι περισσότερες λέξεις σχετίζονται με το φως ή παραπέμπουν στο φως ή σε φωτεινές εκφάνσεις. Οπότε, γυρίσαμε ξανά στον Παρμενίδη με τα ενδεικτικά σημεία του που οδηγούν μέσω του νου στην αρχή της γλώσσας, στο ιδιαίτερό του φως - αρχή της φύσης.
Συνοψίζοντας, αυτά που ισχύουν, είναι:
1. Πίσω από τη γλώσσα βρίσκεται μια άλλη γλώσσα.
2. Αν θες να μιλάς σωστά βούτα τη γλώσσα στο μυαλό σου, αν όμως θες όμως να μάθεις, βούτα με το μυαλό σου στη γλώσσα.
3. Η γλώσσα του ανθρώπου είναι η ιστορία του.
4. Πρώτα έγινε η γλώσσα και μετά ο λόγος (ως αιτία).
5. Η αρχή της γλώσσας εντοπίζεται στη γλώσσα των μωρών.
6. Μιλάμε αλλά δεν καταλαβαινόμαστε. Βρισκόμαστε σε ένα πύργο της Βαβέλ.
7. Όσο η γλώσσα επεκτείνεται, τόσο αποδομείται.

ΚΑΛΗ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ. ΜΑΚΑΡΙ Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΟΛΟΥΣ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More