ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ


Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έδωσε «πράσινο φως» για την ίδρυση Ενώσεων στο εσωτερικό της Βουλγαρίας που επιδιώκουν την αναγνώριση «Μακεδονικής μειονότητας». Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύει – εδω: Four chamber judgments against Bulgaria concerning freedom of assembly and association 18.10.11 – καταδικάζει τη Βουλγαρία για παραβίαση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, εκδικάζοντας τις προσφυγές των «μακεδονικών οργανώσεων», «United Macedonian Organisation Ilinden» και «United Macedonian Organisation Ilinden – PIRIN».

Οι συγκεκριμένες οργανώσεις από τις αρχές της δεκαετίας που ιδρύθηκαν ως κράτος τα Σκόπια, προσπαθούν να επιτύχουν τη σύσταση «μακεδονικών οργανώσεων» με απώτερο σκοπό τη δημιουργία πολιτικού κόμματος στη γειτονική Βουλγαρία ώστε αργότερα να επιτύχουν και αναγνώριση της δήθεν «μακεδονικής μειονότητας» με παράλληλη εκπροσώπηση στη Βουλγαρικό Κοινοβούλιο.

Η συγκεκριμένη προσπάθεια μέχρι τώρα δεν επετεύχθη λόγω που κάτι τέτοιο στη Βουλγαρία κρίνεται ως αντισυνταγματικό. Την ώρα που μέχρι και πρώην Σκοπιανοί υπουργοί έχουν βουλγαρικά διαβατήρια, έρχεται το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ως κερκόπορτα και με πολύ ύποπτο ρόλο – να προσπεράσει τα εμπόδια του βουλγαρικού Συντάγματος και να επιτρέψει στις οργανώσεις αυτές να διεκδικήσουν ρόλο στη πολιτική ζωή της χώρας (Βουλγαρία) με απώτερο σκοπό την μετέπειτα αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ


Την αποκάλυψη έκανε σε τηλεοπτική εκπομπή ο καθηγητής της Ιστορίας κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος: Στο σπίτι του Λαμπράκη δηλητηριάστηκε ο Μεταξάς. Τυχαίο; Το πιστοποιητικό θανάτου του το υπέγραψε ο παππούς του Γερουλάνου! Κι αυτό τυχαίο;

Η φοβερή αποκάλυψη που ήρθε στο φως της δημοσιότητα, δείχνει πως ο Ιωάννης Μεταξάς δολοφονήθηκε στο σπίτι του εκδότου του «Βήματος» και των «Νέων» Δημητρίου Λαμπράκη (πατρός του Χρήστου Λαμπράκη, του δημιουργού του Μεγάρου Μουσικής). Την παραμονή του θανάτου του 25 ή 26 Γενάρη 1941, ο Ιωάννης Μεταξάς πήγε επίσκεψη στο σπίτι του Δημητρίου Λαμπράκη κι εκεί τον κέρασαν, σύμφωνα με τον καθηγητή μία δηλητηριασμένη πορτοκαλάδα. Ο γιος του γιατρού του Μεταξά αποκάλυψε το φρικτό μυστικό, αφού ξέραμε μεν πως οι Άγγλοι σκότωσαν τον Μεταξά, αλλά αγνοούσαμε ποιος ήταν το εκτελεστικό τους όργανο. Ήταν ο γνωστός για τις σχέσεις του με την Ιντέλλιτζενς Σέρβις, Δημήτριος Λαμπράκης;


Φοβερά πράγματα αποκάλυψε και ο καθηγητής της Ιστορίας Δημήτρης Μιχαλόπουλος: Το πιστοποιητικό θανάτου του Μεταξά, το οποίο έπρεπε να «καλυφθεί» το υπέγραψε ο μέγας γιατρός της εποχής Γερουλάνος, παππούς του σημερινού υπουργού Πολιτισμού). Τυχαίο; Επίσης δεν έχει ακόμη εκδοθεί το πιστοποιητικό θανάτου του Παπάγου, τον οποίον επίσης δολοφόνησαν οι Άγγλοι, κατά τον καθηγητή Μιχαλόπουλο, διότι τα είχε βρει με τους Γερμανούς. Φαίνεται ότι οι «επιταγές» που εισέπραξαν κάποιοι εκείνη την εποχή έφταναν και για εγγόνια τους.
Σταύρος Καρεφυλλάκης

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ


ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΔΙΩΞΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΠΟΝΗΡΟ.
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΙ.
Σε επιστολή τους αναφέρουν ότι στόχος τους είναι να ανοίξει κύκλος διαλόγου αυτογνωσίας

Εθνική συμφωνία στη βάση ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση, προτείνουν 28 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα.

Εικοσιοκτώ βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδωσαν στη δημοσιότητα κείμενο με το οποίο ζητούν να υπάρξει «μια εθνική συμφωνία στη βάση ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση, η οποία, στη μεταμνημονιακή εποχή είναι όρος επιβίωσης της χώρας».


Όπως αναφέρουν στο κείμενό της στόχος τους είναι να ανοίξει ένας κύκλος διαλόγου «αυτογνωσίας και αυτοπροσδιορισμού για τη χώρα και το λαό μας».

Ακολυθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής


Μία Εθνική συμφωνία στη βάση ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση, στη μεταμνημονιακή εποχή είναι όρος επιβίωσης της χώρας.
-Με την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου κλείνει μια δίχρονη περίοδος προσπαθειών για την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού σχεδίου ρύθμισης των δανειακών αναγκών και του χρέους της χώρας, προσδοκώντας να έχει θετική έκβαση στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 23 Οκτώβρη.
-Παράλληλα η προσπάθεια μιας βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που υπερβαίνει τα όρια αντοχής της κοινωνίας αμφισβητείται ως άδικη και αναποτελεσματική και οδηγεί αναπόφευκτα σε εκρήξεις εξαιτίας μιας ετεροβαρούς μονόπλευρης κατανομής των βαρών της κρίσης.
-Ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων (απλή αντανάκλαση ενός κοινωνικού κατακερματισμού), ο πολιτικός καιροσκοπισμός που εκδηλώνεται είτε ως λαϊκισμός και δημαγωγία, είτε ως καταγγελτικός λόγος συνθέτει μια σύγχρονη πολιτική Βαβέλ, που συμπράττει στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και μορφωτική αποδιοργάνωση – αποσύνθεση της χώρας.
-Τα αδιέξοδα των συντεχνιακών εκφυλισμών της δημοκρατίας, της συνδιοίκησης της συνδιαχείρισης, της χείμερας του λαϊκού καπιταλισμού οδήγησαν στη μαζική έκπτωση του κώδικα αξιών και αναγκών της νεοελληνικής κοινωνίας: στην απαξίωση της εργασίας και τη νοοτροπία της αρπαχτής , στη διαβλητότητα του νομικού και θεσμικού μας πολιτισμού και την κοινωνία της ανομίας, στα αλλότρια καταναλωτικά πρότυπα, στο κυνήγι της ικανοποίησης των δευτερευουσών αναγκών και στην υποκατάσταση του «είναι» από το «έχειν».
-Με αυτά τα δεδομένα η άμεση αναζήτηση μιας πολιτικής πρωτοβουλίας κατάθεσης προς τον ελληνικό λαό ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση βαρύνει κύρια το ΠΑΣΟΚ, την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Βασικοί πυλώνες ενός τέτοιου σχεδίου μπορεί να είναι:
  1. Η άμεση αποφασιστική ανακατανομή των βαρών της κρίσης μέσα από τον αναδρομικό έλεγχο και τη σύλληψη του πλούτου που αποκτήθηκε σε όλους τους τομείς της παραοικονομίας, που δρα για δεκαετίες στη χώρα. Στο επερχόμενο φορολογικό νομοσχέδιο πρέπει να υπάρξουν ουσιαστικά δείγματα γραφής, μιας αλλαγής πορείας.
  1. Η αντιμετώπιση της κρίσης του εθνικού μοντέλου συσσώρευσης μιας κρατικής οικονομίας διανομής με στόχο την εξειδίκευση ενός παραγωγικού αναπροσανατολισμού της οικονομίας και της κοινωνίας μας.
  1. Η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος της χώρας, του νέου μοντέλου οργάνωσης της δημοκρατίας, του κράτους και των κοινωνικών θεσμών από την αναθεώρηση του συντάγματος έως τις μορφές λειτουργίας μιας άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας.
  1. Η αντιμετώπιση της διεθνούς συστημικής κρίσης, της κρίσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενός ανεξέλεγκτου διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος με την οικοδόμηση διεθνών εναλλακτικών συμμαχιών της χώρας.
Η οικοδόμηση ενός πατριωτικού μετώπου, η αποκατάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της εμπιστοσύνης στους πολιτικούς θεσμούς, η δημοκρατική πραγματοποίηση μιας γιγαντιαίας δημοσιονομικής προσαρμογής μπορούν να επιτευχθούν στο πλαίσιο εθνικής συμφωνίας για την κατάκτηση νέας αφετηρίας για την αναγεννητική πορεία της Ελλάδας.
Είναι αυτός ένας δρόμος για να πέσουν οι μάσκες των ανεύθυνων υποκριτικών συμπεριφορών των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης της χώρας.
Αν συνεχίσουμε να διατηρούμε το έλλειμμα ενός τέτοιου προγραμματικού λόγου και σχεδίου, οι προτάσεις για εκλογές και συγκυβερνήσεις θα αποτελούν απλά τη θεσμική συνέχεια του εθνικού αδιεξόδου.
Η πρωτοβουλία μας αυτή στοχεύει στο να ανοίξει ένας άλλος κύκλος αυτογνωσίας και αυτοπροσδιορισμού για τη χώρα και το λαό μας.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΒΑΡΒΑΡΙΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΜΙΧΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΡΕΝΤΑΡΗ ΟΛΓΑ
ΕΜΙΝΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ
ΚΟΥΤΜΕΡΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΣΤΑΣΙΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΤΣΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΚΑΣΣΑΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΡΑΣΥΡΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΤΣΟΝΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΘΕΟΧΑΡΗ ΜΑΡΙΑ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
ΤΣΙΑΟΥΣΗ ΕΛΕΝΗ
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΧΑΙΔΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΦΡΑΓΓΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ


"Το αντιτορπιλικό ""Αδρίας"", με κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Ιωάννη Τούμπα, προσκρούει σε νάρκη στην περιοχή της Δωδεκανήσου, με αποτέλεσμα να ανατιναχθεί το μεταξύ γέφυρας και πλώρης τμήμα του. Όμως, αν και ακρωτηριασμένο, φθάνει μετά από τέσσερις ημέρες στην Αλεξάνδρεια. Κατά την είσοδό του στο λιμάνι, επευφημείται από τα πληρώματα του ελληνικού και του βρετανικού στόλου, που έχουν παραταχθεί για την υποδοχή του."

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΡΕΒΕΖΑΣ: 21/10/1912


Ο ελληνικός στρατός Ηπείρου (Απόσπασμα Ταγματάρχη Σπηλιάδη) απελευθερώνει την Πρέβεζα και αφοπλίζει την τουρκική φρουρά δυνάμεως 810 ανδρών. Το γεγονός είναι επακόλουθο της σκληρής μάχης που δόθηκε την προηγουμένη, από το ίδιο απόσπασμα, στην τοποθεσία της Νικόπολης, κατά την οποία νικήθηκαν οι Τούρκοι και καταλήφθηκε το ομώνυμο χωριό. Τον αγώνα βοήθησε και μοίρα του ελληνικού στόλου Ιονίου υπό τον Πλοίαρχο Ιωάννη Δαμιανό.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ


Μια εικόνα που, δυστυχώς, έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας, μια εικόνα που, ενδεχομένως, πολλοί την προσπερνούν
, χωρίς να την αφήνουν να συνειδητοποιηθεί μέσα τους, σαν να μην υπάρχει, είτε, γιατί δεν τους ενδιαφέρει, είτε, γιατί δεν αντέχουν να τη συλλάβουν σε όλη της την έκταση.

Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός με ........
σπαραξικάρδιες δηλώσεις περί θυσιών του παίζει με τη νοημοσύνη, αλλά και τα νεύρα των πολιτών, και τα.. κολλητήρια του κόμματος και του πολιτικού συστήματος παίζουν καθημερινά την όπερα της πεντάρας, προσπαθώντας ο καθένας να κοροϊδέψει το λαό για τον εαυτό του, η Ελλάδα γεμίζει με τέτοιες εικόνες. Φευγαλέες εικόνες για τους περαστικούς, εικόνες που αν τις αφιερωθούν μερικές στιγμές όχι τόσο σκέψης, όσο συναισθήματος, συγκλονίζουν και σημαδεύουν.
Δύο ζωντανά πλάσματα, ένας άνθρωπος κι ένας σκύλος, αγκαλιασμένα στην απόγνωση και στη μοναξιά τους. Δύο υπάρξεις τόσο διαφορετικές με την ομοιότητα της απομόνωσης απ' τους γύρω, του αποδιωγμού, της αίσθησης ότι δεν έχεις κανέναν, ότι είσαι μόνος σου στον κόσμο ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους. Η αίσθηση ότι δε σου έχει μείνει τίποτα, υλικό, ή συναισθηματικό, ότι οι άνθρωποι είναι άγρια θηρία που σε έσπρωξαν στην καταστροφή, ή αδιάφοροι διαβάτες που δε δίνουν δεκάρα. Η αίσθηση ότι πια αυτός ο κόσμος δε σε χωρά, δε σε αφορά και πως η μόνη σου παρηγοριά είναι η ζεστασιά ενός ζώου. Ενός ζώου που δεν έχει τη ''νοημοσύνη'' ενός ανθρώπου, αλλά μπορεί να νιώσει αυτά που οι άνθρωποι αρνούνται να νιώσουν. Ενός ζώου που μοιράζεται την απελπισία και το φόβο για όποιον πλησιάζει, γιατί οι εμπειρίες του του έμαθαν ότι οι άνθρωποι πλησιάζουν, για να το βλάψουν και όχι, για να το αγαπήσουν - όπως άλλωστε συμβαίνει τις περισσότερες φορές και με τους ανθρώπους.
Δυο ζωντανές υπάρξεις αγκαλιασμένες. Μόνες στον κόσμο. Ξεγραμμένες απ' τους υπόλοιπους που προσπερνούν γρήγορα, για να μην πονέσουν απ' το θέαμα, γιατί μάθαμε σ' αυτήν την κοινωνία να αποδεχόμαστε και να επιδιώκουμε μόνο τη χαρά ως συναίσθημα και να αποφεύγουμε ό, τι μας πονά - λες και ο ψυχικός πόνος δεν είναι το σημαντικότερο σημάδι της ανθρώπινης υπόστασής μας. Λες και το να συν - υποφέρεις με το διπλανό σου δεν είναι η απαραίτητη προϋπόθεση, για να γίνει καλύτερος ο άθλιος κόσμος μας.
Τη συμπαράσταση, την ανθρωπιά που θεωρούσαμε κάποτε ανθρώπινο προνόμιο, ο άστεγος της φωτογραφίας τη βρίσκει σ' ένα αδέσποτο ζώο - σ' έναν "κοπρίτη", σ' ένα από αυτά τα πλάσματα που συχνά - πυκνά ακούμε ότι έπεσαν θύματα κάποιου "ανθρώπου". Φτάσαμε στο σημείο ένας δυστυχισμένος άνθρωπος να βρίσκει παρηγοριά, καταφύγιο στην ερημιά του μόνο στην αγκαλιά ενός ''άλογου", γιατί τα άλλα τα δίποδα ''έλλογα" ζώα έχουν άλλες έγνοιες: να εξασφαλίσουν βενζίνη, για να κινούν το αμάξι, χρήματα για το καινούργιο κινητό κ. ο. κ. και, για να γίνουν όλα αυτά, πρέπει η κυβέρνηση να πεισθεί να εξαθλιώσει άλλους και όχι τους ίδιους..
Σε μια εποχή που τέτοιες εικόνες στοιχειώνουν - ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνουμε - τη ζωή, αλλά, κυρίως, την ανθρώπινη υπόστασή μας, σε μια εποχή που διακυβεύονται πολλά περισσότερα απ' τις υλικές περιουσίες μας, υπάρχουν συνάνθρωποί μας που καταφέρονται με μίσος, σχεδόν, εναντίον των συνανθρώπων τους που σπρώχνονται στην εξαθλίωση και με έσχατα μέσα παλεύουν να το αποφύγουν. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας αντί να κοιτάξουν γύρω τους τις άδειες από ανθρώπινη ζεστασιά υπάρξεις που πληθαίνουν γύρω μας, και να αγωνιστούν, για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, υπονομεύουν και άλλους συνανθρώπους μας, πιστεύοντας ότι έτσι θα τη γλιτώσουν οι ίδιοι.
Σε μια κοινωνία σαν την ελληνική που αυτό που χρόνια την έσωζε ήταν οι δεσμοί και η αλληλεγγύη των ανθρώπων της, εκφράσεις, όπως "να παίρνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι 200 - 300 ευρώ το μήνα, για να ελαφρύνει το δημόσιο" δε θα 'πρεπε να ακούγονται. Δηλαδή, να εξαθλιωθούν κι άλλοι άνθρωποι, να πεινάσουν και να μείνουν στους δρόμους, ζητιανεύοντας, για να μη χάσουν κάποιοι άλλοι τις καταναλωτικές ανέσεις τους - με την αφελή πεποίθηση ότι δε θα έρθει και η δική τους σειρά...
Η έλλειψη ανθρωπιάς, η έλλειψη αλληλεγγύης, ζεστασιάς μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Η μια επαγγελματική τάξη χαιρόταν με τη στέρηση προνομίων της άλλης, ο ένας χαιρόταν που έλεγαν ''λαμόγιο'' τον άλλο, ώσπου αποκάλεσαν έτσι και τον ίδιο - η μια επαγγελματική τάξη παρακολουθούσε με ηδονή την καταστροφή της άλλης, μέχρι που ήρθε και η δική της σειρά, οπότε δεν υπήρχε κανείς να ακούσει την έκκλησή της για συμπαράσταση και βοήθεια. Ένα αποτελεσματικότατο ''διαίρει και βασίλευε" με την ανοχή του λαού.
Και τώρα στο έσχατο όριο, στο μεταίχμιο επιβίωσης, ή αφανισμού οι Έλληνες καλούμαστε να θυμηθούμε τις ζεστές κοινωνίες των παλιών χρόνων, πριν τα αμερικανικά - δυτικά πρότυπα αλώσουν τον αληθινό μας χαρακτήρα. Καλούμαστε να επικοινωνήσουμε ξανά με τον άνθρωπο που έχουμε μέσα μας και να διώξουμε την πίκρα και τη μοναξιά από κάθε συνάνθρωπό μας που διώκεται και υποφέρει από τη μισάνθρωπη κυβέρνηση και τους ανάλγητους εργοδότες της. Να γίνουμε ένα αρραγές τείχος πάνω στο οποίο θα θρυμματίζεται κάθε απόπειρα της κυβέρνησης να εξαθλιώσει το διπλανό μας, στερώντας του ακόμη και την αίσθηση του να ανήκεις σ' ένα σύνολο.
Αν θέλουμε να αρχίσουμε να ζούμε ξανά σαν άνθρωποι και όχι σαν ανθρωπάκια χλωμά, στοιχειωμένα από τους φόβους για το αύριο που μας φορτώνουν καθημερινά σαν αλυσίδες, πρέπει πρώτα να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Να κοιτάξουμε ευθέως όλες αυτές τις εικόνες γύρω μας, και να αφήσουμε, χωρίς φόβο, όλον αυτόν τον πόνο να μας γεμίσει ως απαραίτητη προϋπόθεση, για να αλλάξουμε αυτό το όνειδος που εκτυλίσσεται στην πατρίδα μας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΟΠΛΟ


ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΟΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ.
Όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία εφευρέθηκε και εφαρμόστηκε στην Ελλάδα.

Ελάχιστοι δυστυχώς, γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Ξεχάσαμε την ιστορία μας και γι αυτό χάσαμε και τη δημοκρατία και γι αυτό τώρα κινδυνεύει η ελευθερία μας....

Οι επικριτές της δημοκρατίας, συχνά χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι ο φθόνος για την υπεροχή είναι έμφυτος σε αυτό το πολίτευμα. Αυτό απέδειξε ή τουλάχιστον προσπάθησαν να αποδείξει η πρόσφατη εμπειρία των "αγανακτισμένων", όπου ήταν εμφανής η προσπάθεια ομογενοποίησης των "αγωνιστών", αφού τέθηκαν κανόνες (όπως τα τρίλεπτα για όλους τους ομιλητές - ανεξάρτητα από το αν είχαν ή όχι κάτι να πουν) έτσι φτιαγμένοι, ώστε να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει και να γίνει ηγέτης του κινήματος. Το κίνημα έπρεπε να μείνει ακέφαλο. Ένα ακέφαλο κίνημα, το χειραγωγείς ευκολότερα.

Η έξοδος των αγανακτισμένων, αν και εμπεριέχει θετικά στοιχεία όπως το γεγονός ότι πολύς κόσμος άφησε τον καναπέ του και βγήκε στο δρόμο, στο τέλος άφησε μια γεύση πικρή και την εντύπωση ότι με ειρηνικό τρόπο δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα, και επειδή ήταν παρ' όλα αυτά μια εμπειρία για τον Ελληνικό λαό που μόλις άρχισε να ξυπνάει από το λήθαργο και σαν τέτοια, αξίζει να τη μελετήσουμε και να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.

Αυτό που εφαρμόστηκε στις πλατείες, κατά τη γνώμη μου δεν ήταν δημοκρατία. Ήταν οχλαγωγία. Για το γεγονός αυτό νομίζω ευθύνεται Αυτό οφείλεται κυρίως στο πολύ χαμηλό επίπεδο της πολιτικής παιδείας μας.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό της οχλαγωγίας αυτής ήταν η πεποίθηση ότι "άμεση δημοκρατία" σημαίνει "μη ύπαρξη αρχηγών". Ο φθόνος για την υπεροχή. Όποιος φαινόταν ή προσπαθούσε να ξεχωρίσει, ήταν ύποπτος. Δεν ξέρω αν οι μετέχοντες ήθελαν η μάζα θα αυτοαποφασίσει μόνη της χωρίς κανένας να ξεχωρίζει από τη μάζα για να μην γίνει γνωστός και τον ακολουθήσει η μάζα και αυτός γίνει κακός εγωιστής και γίνει ο επόμενος δυνάστης της μάζας. Διάβασα τη φάρμα του Οργουελ, αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία.

Δεν μπορώ να καταλάβω από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι στη δημοκρατία δεν πρέπει να υπάρχουν ηγέτες.

Ισα ίσα που η δημοκρατία είναι το μοναδικό πολίτευμα που δίνει βήμα σε όλους και συνεπώς ανάμεσα τους και στους άριστους, ώστε να γίνουν αυτοί ηγέτες του λαού που εφαρμόζει τη δημοκρατία. Σε αντίθεση με το σημερινό ολιγαρχικό πολίτευμα που δίνει βήμα μόνο στους δουλικούς υπηρέτες των εχθρών.

Ο χρυσός αιώνας της Αθηναϊκής ακμής, δεν ονομάστηκε ο αιώνας της δημοκρατίας.Ονομάστηκε ο αιώνας του Περικλή. Του ηγέτη των Αθηναίων.

Ο Περικλής, ο Επαμεινώνδας, ο Κίμωνας, ο Αριστείδης, ήταν ηγέτες. Ηγέτες σε δημοκρατικό πολίτευμα.

Υπήρχαν και οι εξοστρακισμοί, υπήρξαν και οι δούλοι. Δούλοι - ξεδούλοι, οι αρχαίοι μας πρόγονοι εφάρμοσαν δημοκρατία ανάμεσα στο λαό τους, έκαναν λάθη, απέκτησαν εμπειρία και είχαν την καλοσύνη να γράψουν τις εμπειρίες τους για να τις ξέρουμε και εμείς οι άμοιροι για να μη χρειάζεται να τις ξαναζήσουμε.

Γι αυτό, θα πρέπει να ξεθολώσουμε το μυαλό μας και να σκεφτούμε καθαρά. Και ειλικρινά. Ο άνθρωπος είναι ζώο αγελαίο. Αν βάλεις μια παρέα μικρά παιδιά, μετά από λίγο θα έχουν βρει αναμεταξύ τους αυτόν που έχει ωραίες ιδέες και τους πείθει να κάνουν ότι λέει. Αυτός είναι ο αρχηγός της ομάδας. Αυτόν περιμένουμε σήμερα όλοι οι Έλληνες να βγει μπροστά για να τον ακολουθήσουμε και να ελευθερωθούμε.

Το πρόβλημα δεν είναι το ότι αυτός θα ξεχωρίσει. Φυσικά και θα ξεχωρίσει. Αν έχει το ήθος, το ανάστημα, τη σκέψη και τη θέληση να μας οδηγήσει στην ελευθερία, φυσικά και θα ξεχωρίσει. Ο λαός θα ακολουθήσει μόνο έναν άριστο. Και οι άριστοι ξεχωρίζουν.

Το θέμα είναι να μην επιτρέψουμε σε αυτούς τους άριστους να διαβρωθούν και να γίνουν μετά από μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία να χάσουν το ήθος τους και να εκπέσουν στα ίδια παραπτώματα και μας φέρουν στην ίδια θέση. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με τη δημοκρατία. Η δημοκρατία υπαγορεύει ότι ο έλεγχος της εξουσίας θα γίνεται με κληρωτούς πολίτες, και η λήψη σοβαρών αποφάσεων με δημοψηφίσματα.

Σε κάθε περίπτωση για να λειτουργήσουν όλα αυτά θα πρέπει να ξεπεράσουμε το φθόνο μας για την υπεροχή.

Η δημοκρατία είναι το μόνο μας όπλο για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να διαστρεβλώνει το νόημα της και να την υποβαθμίζει σε ακέφαλη οχλαγωγία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ Ο ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ


Στα νησάκια γύρω από το Μεγανήσι της Λευκάδας ζούσε πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος του Νεάντερταλ, αφού βρέθηκαν...
Οι κοινότητες των κυνηγών - τροφοσυλλεκτών φαίνεται ότι προτιμούσαν τα τοπία αυτά του Ιονίου Πελάγους, όχι μόνο εξαιτίας της αφθονίας πυριτόλιθου εξαιρετικής ποιότητας, στον οποίο λάξευαν τα εργαλεία τους, αλλά και γιατί διέθεταν φυσικά καταφύγια, μικρές και μεγαλύτερες κοιλάδες, υγρότοπους, πηγές νερού και θηράματα, που όλα μαζί -και τηρουμένων των αναλογιών- θα λέγαμε σήμερα ότι αποτελούσαν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Παλαιολιθικής εποχής. Κρίνοντας από τους αριθμούς των λίθινων εργαλείων θεωρούμε ότι οι παλαιολιθικές κοινότητες επέστρεφαν συχνά εδώ, ήταν, με άλλα λόγια, ένας αγαπημένος προορισμός στις εποχικές μετακινήσεις τους.

Αυτό επισημαίνει η Νένα Γαλανίδου, αναπληρώτρια καθηγήτριας Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, επικεφαλής των ερευνών που έκανε το Τμήμα της σε συνεργασία με τη ΛΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ), το συντονισμό της οποίας είχε η έφορος δρ Ολυμπία Βικάτου.
περίπου είκοσι χιλιάδες αρχαία κινητά ευρήματα αυτής της περιόδου, έπειτα από διετή συστηματική αρχαιολογική επιφανειακή έρευνα που ολοκληρώθηκε το περασμένο καλοκαίρι στην περιοχή.

20.000 ευρήματα
«Οι ομάδες εργασίας περπάτησαν, χαρτογράφησαν και περισυνέλεξαν επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα. Τα ανέγγιχτα από το χρόνο μνημεία και οι δομές αγροτικής ζωής -στέρνες, ανεμόμυλοι, αλώνια- αποτυπώθηκαν φωτογραφικά και σχεδιαστικά. Συνολικά καλύφθηκε έκταση περίπου 8,5 τ.χλμ. και περισυλλέχθηκαν περίπου 20.000 αρχαία φορητά ευρήματα. Σύμφωνα με αυτά, η κατοίκηση του νησιωτικού συμπλέγματος Μεγανησίου ξεκινά πριν από περίπου 100 χιλιάδες χρόνια από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, ένα προγονικό του σύγχρονου ανθρώπου είδος, σε μια περίοδο που οι αρχαιολόγοι αποκαλούν Μέση Παλαιολιθική εποχή», λέει η κ. Γαλανίδου και προσθέτει:
«Τότε το γεωγραφικό ανάγλυφο, το κλίμα και η βλάστηση ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. Για να συλλάβουμε τη δυναμική των αλλαγών του προϊστορικού τοπίου πρέπει να λάβουμε υπόψη τη μικρή απόσταση των νησιών από τις γειτονικές Λευκάδα και Αιτωλοακαρνανία, καθώς και τα μικρά βάθη της θάλασσας στην περιοχή αυτή. Οι μεταβολές της στάθμης της θάλασσας κατά τις παγετώδεις και μεσοπαγετώδεις περιόδους προκαλούσαν αντίστοιχα πότε την ένωση των νησιών με τις μεγάλες στεριές και πότε την απομόνωσή τους, επιτρέποντας άλλοτε την επικοινωνία των οργανισμών της χέρσου με τα νησιά και άλλοτε διακόπτοντάς την, δημιουργώντας συνεχώς νέες συνθήκες».
Για τις επόμενες ιστορικές φάσεις, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης λέει:
Και Homo sapiens
«Η παρουσία προϊστορικών κοινοτήτων συνεχίζεται και στην επόμενη περίοδο, την Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή, όταν πλέον ο άνθρωπος του Νεάντερταλ έχει εξαφανιστεί και στην Ευρώπη ζουν μόνο ομάδες ανατομικά και βιολογικά σύγχρονων ανθρώπων, των Homo sapiens, που εξακολουθούν να μετακινούνται εποχικά, να κυνηγούν και να συλλέγουν την τροφή τους.

» Με το τέλος της Εποχής των Παγετώνων και το πέρασμα στο Ολόκαινο, από το 10000 π.Χ. περίπου μέχρι τη γεωλογική εποχή που διανύουμε και σήμερα, το κλίμα γίνεται λιγότερο ψυχρό και ξηρό, λιώνουν οι πάγοι, διοχετεύεται νερό στους ωκεανούς και ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας, μετατρέποντας τα παράκτια τοπία του Πλειστοκαίνου σε υποθαλάσσια τοπία.

» Τότε περίπου παίρνει τη σημερινή του μορφή το νησιωτικό σύμπλεγμα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα νησιά απλωμένα στο γαλάζιο του Ιονίου, δεν είναι τίποτε άλλο από τα σπαράγματα του Πλειστοκαινικού τοπίου, τα ψηλότερα σημεία που δεν κάλυψε η θάλασσα στο τελευταίο μεγάλο ανέβασμα της στάθμης της».

Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την παρουσία των ανθρώπων ήδη από τις πρώτες χιλιετίες του Ολόκαινου, τη λεγόμενη Μεσολιθική εποχή και με μικρές ασυνέχειες ενδιάμεσα καλύπτουν αρκετές χιλιετίες, από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους.
Μυκηναϊκά αρχαία

Το Μεγανήσι, όμως, δεν έκρυβε μόνο αρχαιολογικούς θησαυρούς της Εποχής του Λίθου, αλλά και έναν πλούτο καταλοίπων της Εποχής του Χαλκού, πρώιμης, μέσης και ύστερης. Η προφορική παράδοση του τόπου που τον θεωρεί κομβικό σημείο του χάρτη του μυκηναϊκού κόσμου φαίνεται πως επαληθεύεται από τα πολύ σημαντικά ταφικά και οικιστικά κατάλοιπα που αποτελούν ήδη αντικείμενο συστηματικής μελέτης της ΛΣΤ' ΕΠΚΑ.

Παράλληλα, με την αμιγώς αρχαιολογική έρευνα, ομάδα γεωλόγων διερεύνησε τη γεωλογική ιστορία και τη γεωμορφολογία των νησιών. Εμφαση δόθηκε, επίσης, στη μελέτη της βιοποικιλότητας των νησιών, με καταγραφή της νησιωτικής χλωρίδας και πανίδας. Καταγράφηκαν μια πληθώρα διαφορετικών βιοτόπων και σημαντικά είδη ασπονδύλων, ερπετών, πουλιών και χερσαίων, αλλά και θαλάσσιων θηλαστικών, εκ των οποίων αρκετά χρήζουν προστασίας.

Το Μεγανήσι τα τελευταία δέκα χρόνια παρουσιάζει έντονες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που σχετίζονται με τον τρόπο που η τοπική κοινωνία αντλεί οικονομικούς πόρους με τη δυναμική είσοδό της στη σφαίρα της τουριστικής οικονομίας. Η ολιστική αυτή προσέγγιση στην ιστορία του Μεγανησίου είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει το εφαλτήριο για νέες και πιο εξειδικευμένες επιστημονικές πρωτοβουλίες και δράσεις στην περιοχή με γνώμονα την αειφόρο ανάπτυξη και αιχμή του δόρατος το περιβάλλον και τον πολιτισμό.

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ


Το 1841 ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα sir Edmund Lyons δηλώνει: «Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Και αφού δεν πρέπει να γίνει ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική». Η ενδόμυχη επιθυμία των δανειστών μας, για την χώρα μας, ήταν να κυριαρχείται από ένα ιδιότυπο ημι-αποικιακό καθεστώς. Το 1854 οι σύμμαχοί μας, προχωρούν σε μία άνευ προηγουμένου κατοχή της χώρας,ενώ μέχρι το τέλος του Α! πολέμου, διορίζουν υπουργούς και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Το 1857 συγκροτούν μαζί με ρώσους εκπροσώπους μια επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε ως στόχο την εξεύρεση τρόπων για την πληρωμή των ελληνικών δόσεων του δανείου του 1832.
Η επιτροπή αποφασίζει την εκχώρηση των εσόδων του ελληνικού κράτους από τα κυβερνητικά μονοπώλια, τους φόρους του καπνού, τα έσοδα φορολόγησης και τους τελωνειακούς δασμούς.
Παράλληλα, καταθέτει προτάσεις και υποδείξεις για την εξυγίανση των δημοσιονομικών και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.
Από το 1879 ως το 1890 η χώρα δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της.
Το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό « Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Ο Δηλιγιάννης προσπάθησε ανεπιτυχώς να έρθει σε συμφωνία με τους ξένους ομολογιούχους των δανείων για συμβιβασμό. Το 1896 ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη εναντίον της Οθωμανικής διοίκησης.
Η Ελλάδα ανέτοιμη από κάθε άποψη υπέστη στρατιωτική πανωλεθρία από τον τουρκικό στρατό τον Μάιο του 1897.
Ως αποτέλεσμα της ήττας αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις 4 εκ. τουρκικών λιρών και να δεχθεί νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο για το διογκωμένο εξωτερικό της χρέος. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είχε δεχθεί ακόμη ένα ισχυρό πλήγμα.
Ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε μια πραγματικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, από το 1923 ως το 1932 τα συνεχή δάνεια από το εξωτερικό αυξάνουν το ανυπέρβλητο πια δημόσιο χρέος ενώ το ισοζύγιο πληρωμών παρά τις όποιες προσπάθειες παραμένει αρνητικό.
Η κατάρρευση του αμερικανικού χρηματιστηρίου στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 1929, είχε σοβαρές συνέπειες σε όλες τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτές έγιναν έντονες στην Ευρώπη το πρώτο εξάμηνο του 1931.
Από τις 30 Ιουνίου 1931, ο διορισμένος από την Κ.Τ.Ε. Άγγλος σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας, Η. C. Finlayson, έγραψε στο Ε.Βενιζέλο προειδοποιώντας τον, «…εξακολουθεί να υφίσταται στην Ελλάδα σοβαρή έλλειψης οικονομικής ισορροπίας και ότι, αν δε ληφθούν διορθωτικά μέτρα, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μια σοβαρή κατάστασης…»
Ο Βενιζέλος αποδέσμευσε παντελώς το νόμισμα από το χρυσό, η απότομη υποτίμηση θα αλλοίωνε το οικονομικό προφίλ της χώρας.
Έτσι ανακλήθηκε (με τον Ν.5322/28-9-1931) η σύνδεση με την αγγλική λίρα και την ισοτιμία του 1928 (1 λίρα=375 δραχμές) και το νόμισμα συνδέθηκε με το δολάριο (1 δολάριο=77,05 δραχμές) που ακόμα διατηρούσε τη σχέση του με το χρυσό. Ο πιεζόταν να προχωρήσει στην υποτίμηση του νομίσματος, διαφορετικά γρήγορα, θ’ αναγκαζόταν να διακόψει τις πληρωμές των χρεών προς το εξωτερικό, πράγμα που θα σήμαινε χρεοκοπία για την Ελλάδα. Tο μόνο που έμενε να κάνει, ήταν ν’ αυξήσει τους φόρους, για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό.
Στο εσωτερικό η πολιτική κατάσταση χειροτέρευε.Ο Βενιζέλος σε συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων στις 25 και 28 Μαρτίου, πρότεινε τη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης και την υποστήριξη των αιτημάτων της Ελλάδας στην Κ.Τ.Ε. στα μέσα του Απριλίου.
Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης συμφώνησαν, εκτός από τον Παναγή Τσαλδάρη του Λαϊκού Κόμματος που διέβλεπε τάση μεταφοράς της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής του Βενιζέλου στα υπόλοιπα κόμματα…(πάσα ομοιότης με την σημερινή κατάσταση είναι τελείως … συμπτωματική!!!).
Οι μικρές τράπεζες είχαν σοβαρά προβλήματα και η Τ.τ.Ε. προχώρησε σε χορηγήσεις ύψους 733 εκατομμυρίων δραχμών από τα οποία τα 500 πήγαν προς τις μικρότερες τράπεζες.
Η ρευστότητα των τεσσάρων μεγάλων εμπορικών τραπεζών είχε μειωθεί από 16,8% το Δεκέμβριο του 1931 και σε 9,7% τον Απρίλιο του 1932. Οι καταθέσεις του πρώτου τριμήνου του 1932 είχαν παρουσιάσει μείωση μέχρι 11%, η κυκλοφορία του νομίσματος είχε μείωση 2,5%, ενώ το κάλυμμα του στην Τ.τ.Ε. ήταν πλέον σταθερά κάτω από το όριο του 40% που είχε θέσει η Τ.τ.Ε. όταν είχε ιδρυθεί.
Όμως, η τελική απόφαση της Κ.Τ.Ε. δεν ήταν ευνοϊκή .(σήμερα αναμένουμε την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε της Κυριακής 23/10/2011, και το αποτέλεσμά της ).
Μετά και από αυτή την απόφαση, οι εξελίξεις για την Ελλάδα ήταν ραγδαίες. Στις 21 Απριλίου 1932, παραιτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών, Γεώργιος Μαρής, ύστερα από διαφωνία με το Βενιζέλο.
Ο Μαρής πίστευε ότι, αν εγκατέλειπαν το χρυσό κανόνα, θα έπρεπε να κηρύξουν εκλογές, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε τα βαριά φορολογικά μέτρα να τα χρεωθεί μόνο το κόμμα τους. Αλλά ο Βενιζέλος διαφώνησε κι έτσι ο Μαρής παραιτήθηκε.
Στις 23 Απριλίου 1932, ο νέος Υπουργός, καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσσος, κήρυξε την πτώχευση και την αναστολή των πληρωμών από το ελληνικό δημόσιο, ενώ ζήτησε από τη ΔΟΕ δάνειο 200.000.000 δραχμών, αίτημα που δε βρήκε ανταπόκριση.
«Στους εσωτερικούς παράγοντες που επηρέασαν αρνητικά την ελληνική οικονομία και την οδήγησαν στην πτώχευση συγκαταλέγονται, ο υπερβολικός δανεισμός και ο ρόλος των τραπεζών στην εσωτερική αγορά. …»
Ο κ. Θάνος Κονδύλης είναι συγγραφέας του βιβλίου Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ 1928-1932, από το οποίο προέρχονται τα παραπάνω αποσπάσματα.
Στην περίπτωση της επίσημης πτώχευσης του ελληνικού κράτους το 1932 υπήρξε πράγματι προσωρινή παύση πληρωμών, αλλά η χώρα δεν γλύτωσε ούτε από τα χρέη της, ούτε από τους δανειστές της. Ακόμη και σήμερα συνεχίζει το ελληνικό κράτος να πληρώνει το διακυβερνητικό δάνειο με τις ΗΠΑ που συνάφθηκε το 1929! Κι ας έχει μεσολαβήσει επίσημο χρεοστάσιο της χώρας.
Όπως φαίνεται, αυτή η κατάρα του υπερβολικού δανεισμού της χώρας, ως πολιτική πρακτική των εκάστοτε κυβερνώντων εδώ και αρκετά χρόνια, ως συνήθεια, επιβεβαιώνει το λαϊκό ρητό « πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούγι».
Όσο περισσότερο κρατήσει η επιθανάτια αγωνία, τόσο περισσότερο κερδίζουν από τα αυξημένα spread-επιτόκια, από τις επισφάλειες των ελληνικών ομολόγων, από τα κάθε είδους παράγωγα χρέους, από τα πιθανά swap και τις συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι προκειμένου η χώρα να συνεχίσει να δανείζεται για να συνεχίσει απρόσκοπτα την εξυπηρέτηση των χρεών της.
Το ιδεώδες για τις αγορές θα ήταν να συνεχιστεί στο διηνεκές αυτή η κατάσταση. Αυτό θέλουν να εγγυηθεί η κηδεμονία της χώρας από το ΕΕ και το ΔΝΤ. Επιζητούν δηλαδή μια ελεγχόμενη πτώχευση σαν αυτή που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ουρουγουάη το 2003, η οποία την μετέτρεψε σε μια από τις φτωχότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς να την γλυτώσει από το χρέος της.
Με την σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου 2010, οι ηγέτες της ευρωζώνης σύστησαν επίσημα την Ελλάδα στο ΔΝΤ.
«Ελπίζουμε ότι αυτό θα καθησυχάσει όλους τους κατόχους των Ελληνικών ομολόγων ότι η ευρωζώνη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να αποτύχει», όπως είπε ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι μετά τη Σύνοδο Κορυφής.
Δυστυχώς η χώρα βαδίζει, όπως έχει προκαθοριστεί από τις αγορές, τους κερδοσκόπους, και επίσημους τοκογλύφους, από το κακό στο χειρότερο. Κάθε επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης αποφέρει κέρδη,δις ευρώ, σε διεθνείς θεσμικούς και μη επενδυτές. Γιατί έχουν επενδύσει στον αργό θάνατό της χώρας και στην σύγχρονη προστασία τους από το τοξικό Ελληνικό χρέος.
«Η πρώτη διαταγή των νόμων των είναι, να νομίζουν τους λόγους του τυράννου ως νόμους απαράβατους», έγραφε για τα καθεστώτα της τυραννίας ο Ανώνυμος Έλληνας».
Ωστόσο, δεν υπάρχουν «νόμοι απαράβατοι». Ιδίως όταν η αναζήτηση μιας εναλλακτικής προοπτικής αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη χώρα και το λαό της.
Το μόνο που μπορεί να κάνουν οι αγορές απέναντι σε μια αποφασισμένη χώρα και σε έναν αποφασισμένο λαό, είναι να μηδενίσουν την πιστοληπτική του ικανότητα.
Όμως αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα. Κι αυτό γιατί η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό κινείται λίγο πάνω από το 3%. Αυτό σημαίνει ότι, αν απαλλαγεί η χώρα από την εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες, ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, είναι ασήμαντες.
Όμως εν αναμονή της απόφασης της συνόδου Κορυφής της 23/10/2011, πρέπει οι πολιτικοί μας να γνωρίζουν ότι ένα κράτος δεν είναι μια επιχείρηση για να την κλείσεις όποτε θέλεις.
Ας διαβάσουν και λίγο την Ιστορία αυτού του Έθνους, έχει αρκετά να τους διδάξει.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More