ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΘΑΥΜΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ



Την ώρα που οι Έλληνες επιστήμονες συμφωνούν να απλοποιήσουν την ελληνική γλώσσα και να μειώσουν τα σύμφωνα τα φωνήεντα και να αλλάξουν τα όσα μαθαίναμε στην ελληνική γραμματική ως τώρα , το CNN η APPLE και ξένοι επιστήμονες θαυμάζοντας τον πλούτο της τονίζουν ότι αν δεν υπήρχε η ελληνική γλώσσα δεν είχαμε πολιτισμό.
Αξίζει πραγματικά να διαθέσετε λίγο χρόνο και να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο για να κατανοήσετε τι θησαυρό κρύβει η ελληνική γλώσσα και πως άρχισαν οι ξένοι που προφανώς είναι πιο έξυπνοι από μας να την χρησιμοποιούν για το συμφέρον της ανθρωπότητας.
Hellenic Quest
λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας..
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά:
Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Άλλη συναφής εκδήλωση:
Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές
ικανότητες.
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..
Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της.
Επικεφαλής του
προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
Στον Η/Υ
Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας
όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300..000 τεχνικούς όρους,
δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας..
Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται..
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε:
Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι
θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής.
Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων
πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται
ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική.
Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .
Νοηματική γλώσσα :θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη,
και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα,
κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.
Ενώ σημειολογική :είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις
έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές,
σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που
την χρησιμοποιούν.
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ.
η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ,
γεωμετρία = γη +μετρώ,
προφητεία = προ + φάω,
άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).

Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις
άλλες γλώσσες.
Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες
γλώσσες..
Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική
γεωμετρική τους απεικόνιση.
< BR>
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη
=.....LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ......, κυκλο....,
ΦΩΝΟ....., ΜΑΚΡΟ....., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ....., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,
ΣΥΜ......, κ.λπ..

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή
ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες
επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές
εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί
να προχωρήσει.

Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η
Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για
Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για
χρώματα.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΚΙΝΓΚ ΣΚΗΝΗ



Love them or hate them, η Ελληνική Χάκινγκ Σκηνή, ή αλλιώς Greek Hacking Scene, είναι μία ομάδα Hackers που έχει αφήσει το στίγμα της στα ιντερνετικά πράγματα της χώρας και έλαβε μία όχι και τόσο θετική δημοσιότητα από τις αρχές, με την ταυτοποίηση κάποιων μελών της.
Tαυτοποίηση που έχει αμφισβητηθεί από πολλούς.
Ποια είναι, όμως, η Greek Hacking Scene;
Τι πρεσβεύει; Πώς είναι οργανωμένη;
Πώς στέκεται απέναντι στην ιντερνετική κολεκτίβα των Anonymous;
Τις απαντήσεις σε όλα αυτά θα τις διαβάσετε σε μία συνέντευξη που παραχώρησαν τα μέλη της.
Σίγουρα πριν βιαστείτε να πείτε διάφορα Θα πρέπει να πούμε πως δεν μπορούν να αλλάξουν το σύστημα..
Μπορούν όμως να δίνουν το παρών σε ιντερνετικές προσβολές κατά της Ελλάδας προστατεύοντας το κύρως μας και δίνοντας το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι παντού...
Σε οποιοδήποτε μέσο προσβάλει και διασύρει την χώρα μας καθ'οποιονδήποτε τρόπο..

1. Τι είναι η GHS; Είναι μία ομάδα hackers με ποιο στόχο και σκοπό;

Η Ελληνική Χάκινγκ Σκηνή είναι Ιδέα για Ελευθέρια, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Παιδεία.
Η Σκηνή πιστεύει ότι η Ελευθέρια είναι το μεγαλύτερο ιδανικό του ανθρώπου.
Η Δημοκρατία είναι ένα βασικό στοιχειο της ζωής και της συμβιώσεις των ανθρώπων, και όταν μιλάμε για δημοκρατία δεν εννοούμε την πλειοψηφία και μόνο.
Με βάση των ορισμό που δίνεται από την ΕΧΣ, Δημοκρατία είναι η στέγη υπό την οποία μπορούν όλοι να επιβιώσουν χωρίς να προσπαθεί κανείς να μεταπείσει κανέναν διά τις επιβολής, και να εκπροσωπούνται όλοι με βάση το αντίστοιχο ποσοστό τους που κατέχουν στην κοινωνία.
Παράλληλα κάθε τι που προσπαθεί να επιβληθεί διά της βίας και του εξαναγκασμού η με άλλες σχετικές τεχνικές, είναι αντίθετο με την Ελεύθερη Δημοκρατία και πρέπει να απομακρύνεται.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι πραγματικά δίκαιη και αμερόληπτη.
Η Παιδεία πρέπει να είναι ελεύθερη και για όλους.
Η GHS πιστεύει ότι όλοι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά και αρμονικά. Παιδεία δεν είναι μόνο οι γνώσεις και πληροφορίες που αποκτά ο άνθρωπος διά τις μάθησης, αλλά είναι και η συπεριφορά μας προς τον συνάνθρωπο μας.Αυτό πρεσβεύει η σκηνή…

2.Από πότε δραστηριοποιείται η GHS; Πόσα μέλη απαριθμεί;

Έχει κάποιο οργανόγραμμα στον τρόπο που λειτουργεί;
Η Ελληνική Χάκινγκ Σκηνή ξεκίνησε το 1993 σαν μια ομάδα δημιουργίας λογισμικού για μεταφορά αρχείων μεταξύ απομακρυσμένων υπολογιστών και εξελίχθηκε σαν ιδεολογία.
Ασχολείται με παντός είδους hacking, προγραμματισμό, τεχνολογία και σε αυτήν ανήκουν όλοι οι Έλληνες η όσοι μπορούν να διαβάσουν και να μιλήσουν Ελληνικά, ασχολούνται με το hacking, και εφόσον κατανοούν την ιδεολογία.
Όλα τα μέλη είναι ίσα αναμεταξύ τους, «προερχόμενοι» από διαφορετικές πολιτικές και πληθυσμιακές μερίδες.
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζεται κανένα είδος οικονομικού hacking, και οτιδήποτε είναι αντίθετο με την ιδεολογία.
Η λειτουργία της Greek Hacking Scene γίνεται από τα μέλη της οργανωμένα σε μικρές ομάδες, από μεμονωμένα άτομα που κινούνται με βάση την ιδεολογία και από την mailing-list.
Η mailing-list είναι ένα σύστημα ανταλλαγής μηνυμάτων μεταξύ των μελών της.
Μέλη σε αυτήν γίνονται όσοι ασχολούνται ενεργά σε βάθος χρόνου και έχουν σταθερή ιδεολογία, είτε άλλοι που μοιράζονται τα ίδια ιδανικά με τη Σκηνή.
Τα ενδιαφερόμενα μέλη, δεν γνωρίζουν σε καμία περίπτωση για την mailing-list. Έρχονται σε επαφή με μέλη της λίστας και εκφράζουν την επιθυμία τους να συμβάλουν στην Greek Hacking Scene.
Με την εισαγωγή στην λίστα, ο ενδιαφερόμενος καταχωρεί και επαληθεύει τα στοιχεία του.
Μέσα στη λίστα όλα τα μηνύματα διακινούνται ανώνυμα, καθώς δεν υπάρχουν nicknames αλλά automatic generated codes.
Τα μηνύματα είναι κρυπτογραφημένα και η προβολή τους δεν απαιτεί μόνο την αποκρυπτογράφηση, αλλά και την δυνατότητα ανάγνωσης τους από τα μέλη καθώς χρησιμοποιούνται ειδικοί χαρακτήρες.
Τα μέλη δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, συνήθως γνωρίζουν μόνο το άτομο από το οποίο προτάθηκαν στη λίστα, η από αυτά που πρότειναν.
Η πλειοψηφία της λίστας δεν χρησιμοποιεί nicknames, και ασχολούνται κυρίως με νέες τεχνικές και την ανάπτυξη της τεχνολογίας.
Τα μέλη θέτουν προτάσεις οι οποίες ψηφίζονται, μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο, και ανάλογος υλοποιούνται.
Όλοι έχουν δικαίωμα ψήφου εκτός από τους διαχειριστές του συστήματος.
Οι διαχειριστές ψηφίζονται ομόφωνα και δεν έχουν δικαίωμα στις ψηφοφορίες. Υπάρχει μεγάλη κίνηση στην συλλογή και αρχειοθέτηση πληροφοριών και τεχνογνωσίας.
Αυτή είναι η Ελεύθερη Πολιτεία, η αλλιώς mailing-list.

3.Ποιοι είναι εκείνοι οι στόχοι που χτυπήθηκαν και μπορούμε να πούμε ότι είναι σημεία αναφοράς για την δράση της GHS;

Οι επιθέσεις που πραγματοποιούνται γίνονται από groups της GHS, είτε από μεμονωμένα μέλη, είτε από την Ελεύθερη Πολιτεία.
Για τον εσωτερικό χώρο, υπάρχει οδηγία να αποφεύγονται ενέργειες σε Ελληνικές ιστοσελίδες, εκτός και αν μπορεί να γίνει χρήση του άρθρου 120 του συντάγματος. Βέβαια πολλοί είναι και αυτοί που αναπτύσσουν τις ικανότητες τους και πειραματίζονται πάνω σε στόχους σε πραγματικό χρόνο.
Τα δεδομένα που συλλέγονται, αξιολογούνται και στη συνέχεια όσα κριθούν ως σημαντικά στέλνονται σε έναν ποιο ευρύ κύκλο ατόμων που αγωνίζονται για την καταπολέμηση της διαφθοράς και άλλον θεμάτων που δυσκολεύουν τη ζωή του λαού.
Στη συνέχεια, εφόσον αποσπαστούν πληροφορίες και αξιολογηθούν, όχι πάντα, και εφόσον δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει το κάθε δίκτυο η ιστοσελίδα, τότε αλλοιώνεται με κάποιο μήνυμα της GHS. Οι επιθέσεις δεν πρέπει να γίνονται σε προσωπικό επίπεδο, η για προσωπικούς λόγους, και ούτε απασχολούν τα προσωπικά δεδομένα.
Μερικά από τα χτυπήματα σε ιστοσελίδες αποτελούν ενδεικτικά τα:
1) nasa.gov
2) navy.mil
3) mfa.gov.tr
4) telekom.gov.tr
5) ataturk.ne
6) mil.tr
7) yeniparti.org.tr
8) metu.edu.tr
9) justice.gov.al
10) mete.gov.al.mk
11) vmro-dpmne.org.mk
12) kultura.gov.mk
13) skopje.gov.mk
14) president.gov.mk
15) ukim.edu.mk
16) geodata.gov.gr
17) presidency.gr
18) minedu.gov.gr
19) in.gr … κ.α.
Για τα οποια δεν θα μπορούσε να γίνει αναφορά.
Η GHS απευθύνεται στο λαό και όχι στον κόσμο του IT.
Δεν επιτίθεται ποτέ σε προσωπικό επίπεδο, σε κανέναν και για κανένα λόγο, αλλά επιτίθεται σε συνολική βάση σε όσους προσπαθούν να φιμώσουν την Ελευθέρια, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Παιδεία.
Η Σκηνή πράττει αυτό που πιστεύει ότι είναι το γενικό κοινό καλό όλων.

4. Ποια η σχέση της GHS με την ιντερνετική κολεκτίβα των Anonymous; Πορεύονται μαζί ή οι δρόμοι σας είναι ξεχωριστοί;

Η GHS είναι Αnons.
Η Σκηνή οργάνωσε κομμάτια των Anonymous και βελτίωσε διάφορα σημεία.
Έτσι εντάχτηκε στο λεξιλόγιό τους και η λέξη δημοκρατία. Σκοπός ήταν να περάσει μήνυμα στον πληθυσμό.
Έτσι, η σκηνή αυθεντικοποίησε χτυπήματα τωνAnons που δεν έγιναν ποτέ.
Στη διάρκεια του χρόνου οι Anons αντικαταστάθηκαν από τις αρχές και πλέον όλα είναι υποκινούμενα, και εφόσον αλλοιώθηκε ο διαμορφωμένος χαρακτήρας και σκοπός, η GHS διέκοψε την υποστήριξη της.
Οι Anonymous που είχαν συλληφθεί πριν αρχίσει η δημοσιότητα, είχαν ήδη αντικατασταθεί από τις αρχές, οι οποίες ανέδειξαν σε παγκόσμιο επίπεδο το «πρόβλημα» του hacking, το οποίο απειλεί τις δικτυακές ελευθερίες των πολιτών. Έτσι, πλέον, έχουν ως πρόφαση κάτι υπαρκτό που απειλεί την ασφάλεια, το οποίο οι ίδιοι έφτιαξαν τεχνητά, για να δημιουργήσουν με αυτό τον τρόπο νόμους για το διαδίκτυο.
Έτσι πλέον οι Anonymous που είναι εργαλείο των αρχών, υποκινούν τις μάζες που δεν έχουν επίγνωση του θέματος.
Σε διάφορες χώρες του κόσμου, πολιτικά κόμματα κυρίως, καπηλεύονται ανοιχτές ιδέες και τις βαφτίζουν με πολιτικό χρώμα για το συμφέρον τους.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο κυρίως λόγος που διάφορες ομάδες ανά των κόσμο που αποτέλεσαν τους Anons, αποσύρουν την υποστήριξη τους εφόσον και ο σκοπός αλλοιώθηκε.
Επίσης έγιναν και πολλές απόπειρες φίμωσης διάφορων groups από τις αρχές.
Η GHS αποτέλεσε κομμάτι των Anonymous πριν ακόμα κανείς στην Ελλάδα έχει κάνει οποιαδήποτε ενέργεια η έχει προσπαθήσει να καπηλευτεί την ανοιχτή ιδέα.
Το #codehack αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια του δικτύου των Anons, και είναι ο κυρίως λόγος εισαγωγής της Δημοκρατίας στην γενική ιδεολογία, καθώς και πηγή διάφορων συνθημάτων.
Η Greek Hacking Scene σταμάτησε την υποστήριξη της όταν ο σκοπός αλλοιώθηκε και διαπιστώθηκε ότι οι anonymous υποκινούνται πλέον από τις αρχές.
Κανείς δεν μπορεί να συμβάλει σε κάτι που σκοπό έχει πλέον να περιορίσει τις προσωπικές ελευθερίες του λαού, εν αγνοία των ιδίων.

5.Η ουσία του hacking είναι να βλέπεις τα πράγματα «αλλιώς», να ανατρέπεις αυτό που έχει ήδη φτιαχτεί και να το κάνεις διαφορετικά.
Με τι είδους hacking ασχολείται η GHS;

Η Ελληνική Χάκινγκ Σκηνή συμβάλλει σε διάφορες κινήσεις ανά τον κόσμο, όπως, ενδεικτικά τα HackerzIr, ή Alliance Hacker Technology.
Το HackerzIr ήταν ένα δίκτυο βασισμένο στο Ιράν, που είχε ως σκοπό την όσο πιο δυνατή εξάπλωση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στην περιοχή.
Μια κοινότητα οχτώ χιλιάδων μελών εκ των οποίων οι δυόμισι χιλιάδες ήταν ενεργά μέλη.
Κατά την περίοδο 2008, το καθεστώς της χώρας συνέλαβε διάφορους με την πρόφαση ότι διαμοίραζαν stream εντός της χώρας από απαγορευμένα sites μέσω proxy.
Έτσι πολλές τεχνολογικές κοινότητες έκλεισαν η διαλύθηκαν.
Το ίδιο έγινε και με την παρούσα κοινότητα.Το Alliance Hacker Technology είναι μια κλειστή κοινότητα hacking βασισμένη στην Κίνα.
Εκεί η Σκηνή εκπαιδεύει μεγάλο αριθμό κινέζων στο hacking με έμφαση την αντίθεση στα απολυταρχικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, θέλοντας έτσι να δημιουργήσει ένα ισχυρό μπλόκο στην μακρινή ανατολή.
Η Greek Hacking Scene ασχολείται ενεργά και με το DefCon.
Το DefCon είναι ένα Hacking Convention, ένας θεσμός που υποστηρίζεται διαχρονικά από την ΕΧΣ.
Διατηρούνται καλές επαφές και διάφορα μέλη της Σκηνής συνηθίζουν να παρευρίσκονται σε αυτά.

6.Τι λέει το μέλλον για την GHS; Ποιο είναι το πλάνο δράσης;

Η ΕΧΣ(Ελληνική Hacking σκηνή) καλλιεργεί μια νέα γενιά που να επιδιώκει την Ελευθέρια, να θέλει το καλο του γενικού συνόλου και να έχει παιδεία.
Μια γενιά που να μην νοσταλγεί ένα ένδοξο παρελθόν, αλλα μια γενιά που να γνωρίζει το παρελθόν και να θέλει να κάνει ακόμα περισσότερα.
Μια γενιά που να έχει όραμα για το μέλλον, να έχει θέληση για ανάπτυξη και να επιδιώκει τις γνώσεις της στις επιστήμες.
Στο μέλλον, η Greek Hacking Scene θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε τεχνολογική ανάπτυξη, σε πρακτικό επίπεδο εφόσον υπάρχει η δυνατότητα.
Θεωρεί ανάγκη να έχει δικά της ανεξάρτητα μέσα τηλεπικοινωνιών, και ως προς αυτή την πορεία κατευθύνεται.
Η περίοδος της συλλογής πληροφοριών και τεχνογνωσίας έχει εξυπηρέτηση πολύ σε θεωρητικό επίπεδο, και ίσως θα μπορούσε να περάσει και στην πράξη.
Η Greek Hacking Scene δεν διαθέτει οικονομικούς πόρους, και είναι φυσιολογικό να κινείται με αργούς ρυθμούς, κυρίως σε τέτοια θέματα, καθώς βασίζεται στις δυνατότητες των μελών της και στο χρόνο που μπορεί να διαθέσει ο καθένας από τον ελεύθερο του χρόνου για τις διάφορες δραστηριότητες.
Το Hacking στο μέλλον θα έρθει σε απόλυτη σύγκρουση με την υπερβολική ανάπτυξη της τεχνολογίας, την μείωση των ελευθεριών και τον πλήρη έλεγχο και εξάρτηση του πληθυσμού από την τεχνολογία.
Τότε, μονο ανεξάρτητες, οργανωμένες και ελεύθερες φωνές θα μπορέσουν να έρθουν σε αντιπαράθεση με αυτές τις εξελίξεις. Θα είναι μια σύντομη η μακράν σύγκρουση, ας ευχηθούμε όλοι να έχει καλο αποτέλεσμα.
Love them or hate them. Επαναλαμβάνουμε την φράση.
Είναι σίγουρα από τις πιο αμφιλεγόμενες αλλά και σταθερά παρούσες ομάδες στο ελληνικό (και όχι μόνο) διαδίκτυο.
Η Ελληνική Χάκινγκ Σκηνή, σίγουρα θα απασχολήσει αρκετές φορές στο μέλλον την ειδησεογραφία, όπως και έχει εισάγει νέα δεδομένα στον χώρο της ασφάλειας των πληροφοριών αλλά και του διαδικτυακού ακτιβισμού στην Ελλάδα.
Το ερώτημα που τίθεται γενικότερα για το μέλλον του ακτιβισμού, αλλά και σε σχέση με τους Anonymous, είναι το εξής: το παιχνίδι θα παιχτεί στις «τοπικές» εθνικές ομάδες;
Το διεθνές κίνημα τελειώνει;

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΕΞΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Όταν όλοι προσπαθούν νά μάς πείσουν ότι ή Ελληνική γλώσσα δέν είναι ή μητέρα όλων τών γνωστών γλωσσών τού πλανήτη,ευτυχώς πού η αλήθεια δέν κρύβεται γιά πάντα.
Μπορεί στούς περισσότερους νά μήν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς ή πλούσια ελληνική γλώσσα έχει δώσει τόσα σέ όλες τίς άλλες γλώσσες,ωστόσο πρόκειται γιά μιά ακόμα διεθνή αναγνώριση γιά τόν ελληνικό πολιτισμό.
Εδώ και 2 χρόνια περίπου ο blogger Ted McCagg διεξήγαγε έναν ιδιότυπο διαγωνισμό, αναζητώντας την ''καλύτερη λέξη στον κόσμο''.
Πολύς κόσμος παρακολούθησε σιγά-σιγά με πολύ ενδιαφέρον τη διαδικασία αυτή, καθώς ο McCagg έκανε τις επιλογές του με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια, δίχως συγκεκριμένους κανόνες, επιλέγοντας ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις που ανακάλυπτε σε διάφορα λεξικά...
Ξεκίνησε επιλέγοντας λέξεις ανά γράμμα και σταδιακά έφτασε μέχρι τον μεγάλο τελικό, όπου αναμετρήθηκαν
η λέξη ''Gherkin'' (είδος πίκλας) με την ελληνική λέξη ''Dipthong'' (δίφθογγος).
Και φυσικά η ελληνική λέξη επικράτησε κερδίζοντας τον τίτλο της ''καλύτερης λέξης στον κόσμο'', σύμφωνα με τον blogger, ο οποίος απασχόλησε και το περιοδικό Economist, το οποίο παρουσίασε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού.
Ο συντάκτης μάλιστα του περιοδικού, αναρωτήθηκε στο άρθρο του για το ποιά είναι η γνώμη των αναγνωστών, ενώ και ο ίδιος ξεχώρισε σαν ''αγαπημένες'' του, διάφορες άλλες ελληνικές λέξεις...

ΝΕΟ ΔΙΩΓΜΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ


Απειλείται η Ελληνορθοδοξία στην Κωνσταντινούπολη και όλοι σιωπούν συμπάσχοντας στην άνανδρη ενέργεια.
Με το φόβο του «Πογκρόμ» του 1955, ζουν τον τελευταίο καιρό Έλληνες Χριστιανοί και Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, πολλές περιοχές της Πόλης και συγκεκριμένα σε σπίτια που ζουν Χριστιανοί υπάρχουν λωρίδες πράσινης μπογιάς, ενώ στα σπίτια των Αρμενίων υπάρχουν λωρίδες κόκκινης μπογιάς.
Οι Χριστιανοί έμειναν έκπληκτοι και φοβισμένοι όταν είδαν στα σπίτια τους λωρίδες πράσινης μπογιάς, φέρνοντας αμέσως στην μνήμη τους, τις καταστροφές του 1955, τότε που ο Τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Βουλευτής του Τουρκικού Κοινοβουλίου κατέθεσε πριν λίγες μέρες, επίσημη αίτηση προς τον Υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας κ. Μπεσίρ Αταλάϊ, ζητώντας να του δοθούν οι ανάλογες εξηγήσεις για το τι συμβαίνει.
Επίσης ο Βουλευτής δήλωσε, ότι πρόσφατα έλαβε ένα αυξανόμενο αριθμό καταγγελιών από Χριστιανούς, σχετικά με παρενοχλήσεις και διακρίσεις.Να αναφερθεί ότι οι Αρμενικές και Ελληνικές Χριστιανικές κοινότητες, ζουν στην Κωνσταντινούπολη εδώ και πολλούς αιώνες, όμως τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί πάρα πολύ το μίσος και τα εγκλήματα εναντίον τους.
Το 1955 στο πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης, Έλληνες στην εθνικότητα δέχτηκαν επίθεση από ένα σαρωτικό πλήθος Τούρκων.
Τέλος, να σημειωθεί, ότι ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για περιπτώσεις αναταραχών σε βάρος διαφόρων εθνικών ομάδων.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ;


• Η Τουρκία προσπαθεί να αρπάξει την «ευκαιρία», στηρίζοντας την «κινεζοποίηση» της περιοχής
• Τι (δεν) κάνει το ελληνικό κράτος
• Ποιος ο ρόλος τοπικών παραγόντων

Γράφει ο Μάνος Ηλιάδης
περιοδικό Επίκαιρα
Όταν προ διετίας ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε την απόφασή του για προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την εν συνεχεία διαπίστωση του -με το ίδιο ανέκφραστο βλέμμα, σαν η εθνική μας ομάδα να έχασε κάποιο ματς- ότι χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία, κανείς δεν... περίμενε ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα έφτανε πράγματι στα όρια της απώλειας εθνικής κυριαρχίας, υπό την έννοια της ουσιαστικής απώλειας ελέγχου από την ελληνική κυβέρνηση σε συγκεκριμένα τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Το θέμα, βέβαια, του πραγματικού ρόλου του Γ. Παπανδρέου, εάν, δηλαδή, κατέστρεψε μέσα σε λίγους μήνες τη χώρα από μικρόνοια ή κάτι άλλο, είναι κάτι που απασχολεί πολύ κόσμο -και τη Δικαιοσύνη- και ευελπιστούμε κάποτε να τύχει μιας υπεύθυνης συζητήσεως στο προσήκον επίπεδο και χώρο.

Στα περίεργα πεπραγμένα του εντάσσεται και η απόφαση και τα σχέδια της κυβερνήσεώς του για τη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, με την οποία, προφανώς υπό την πίεση και πρωτοβουλία της Γερμανίας, άνοιξε το δρόμο στην αποικιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής όχι μόνο για τους Γερμανούς, αλλά και για την Τουρκία. Να σημειωθεί ότι την ιδέα δημιουργίας ΕΟΖ στις παραμεθόριες περιοχές υποστήριξε με άρθρο του ο αδελφός του πρωθυπουργού, Ν. Παπανδρέου, στο τεύχος Δεκεμβρίου 2011 της Οικονομικής Επιθεωρήσεως, με τίτλο «Ειδική Οικονομική Ζώνη: Η απάντηση στην υπερφορολόγηση».

Η δημιουργία ΕΟΖ εντός της ΕΕ έρχεται, βέβαια, σε αντίθεση με τη νομοθεσία της, θεωρούμενη ως στοιχείο που νοθεύει τον ανταγωνισμό διότι συνεπάγεται ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, προνομιακές δασμολογικές ρυθμίσεις, ειδικούς όρους για απόκτηση ακινήτων, ειδικό εργασιακό καθεστώς κ.λπ. Μπορεί, όμως, να επιτραπεί η λειτουργία τους υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα (π.χ. στην Πολωνία λειτουργούν 14 ΕΟΖ) ή κατ' εξαίρεση, όπως, π.χ., σε περίπτωση που το επιδιώξει η Γερμανία, η οποία έχει καταργήσει στην πράξη κάθε θεσμικό όργανο της ΕΕ, επιβάλλοντας τη θέλησή της σε όλους για τα πάντα;

Επιλογή... κατ' απαίτησιν

Η επιλογή της περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, της πλέον ίσως ευαίσθητης της χώρας, για τη δημιουργία ΕΟΖ δεν είναι δική μας. Είναι γερμανική, γιατί απλούστατα αυτό συμφέρει τη Γερμανία, η οποία, ενώ αρνείται το απελπισμένο αίτημα της ελληνικής πλευράς για μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, ώστε να προκύψει επιτέλους ανάπτυξη, την επιδιώκει σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας μας, στις οποίες θα επενδύσει το γερμανικό κεφάλαιο. Η επιλογή αυτή δεν έχει μόνο οικονομικά κίνητρα. Το σχέδιο για τη δημιουργία ΕΟΖ στη χώρα μας είναι συμβατό με τη γενικότερη γερμανική πολιτική για έμφαση στις περιφέρειες των χωρών της ΕΕ και ειδικά σε συγκεκριμένες χώρες, καθώς η επικράτηση και ο έλεγχος επί αυτών -μέσω του γεωγραφικού «κατακερματισμού» - είναι ευκολότερος και παρέχει περισσότερες ειδικές επιλογές.

Επιφανειακά (γιατί παρασκηνιακά είχαν προηγηθεί άλλα, όπως θα δούμε παρακάτω), η πρόταση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011, με το Γερμανό υφυπουργό Οικονομίας, Σ. Καπφέρερ, ο οποίος έκανε λόγο για την πρόθεση της Γερμανίας να δημιουργήσει ΕΟΖ, προκειμένου οι επιχειρηματίες να μπορούν να δραστηριοποιούνται και να λειτουργούν με μεγαλύτερη άνεση.

Την ιδέα των ΕΟΖ στην Ελλάδα υποστήριξε έμπρακτα και ο Γερμανός δικηγόρος Hans Beeg, επικεφαλής του νομικού γραφείου Dankelmann und Kerst, ο οποίος συνέταξε για λογαριασμό του Οικονομικού Φόρουμ της Θράκης [Σ.Σ.: περί αυτού γίνεται λόγος παρακάτω] μία μελέτη για δύο ΕΟΖ στη Θράκη, με επενδύσεις που θα γίνουν από το εξωτερικό (Γερμανία), συγκεκριμένο ποσοστό προσλήψεων από την τοπική κοινωνία -οι υπόλοιποι, μετανάστες;- και διοίκηση από τη χώρα προελεύσεως του επενδυτού. Κατά την εκδήλωση του Οικονομικού Φόρουμ της Θράκης που έγινε το Δεκέμβριο του 2011, ο Beeg δήλωσε ότι η εν λόγω μελέτη έχει ήδη αποσταλεί από καιρού στο Πρωθυπουργικό Γραφείο, στους δύο αντιπροέδρους και στον υπουργό Ανάπτυξης, καθώς επίσης ότι η όλη υπόθεση είναι σε γνώση της γερμανικής κυβερνήσεως. Ο Beeg δεν είχε παραλείψει να μας συμβουλεύσει να αποχωρήσουμε οικειοθελώς από την Ευρωζώνη και να υιοθετήσουμε μια «προσωρινή δραχμή», με ειδική ισοτιμία και παράλληλη μείωση της κυκλοφορίας του νέου νομίσματος.

Βιάζονταν να... προλάβουν

Παρενθετικά σημειώνεται εδώ μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια. Στο τέλος Σεπτεμβρίου, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέρρεε, η πρόεδρος του Φόρουμ, Α. Καραγιάννη, απέστειλε στο Γερμανό παράγοντα επιστολή (με ημερομηνία 20 Σεπτεμβρίου), προτρέποντάς τον να κινηθεί πιο γρήγορα. Άγνωστο αν το έκανε για να προλάβει να πάρει την έγκριση για τη δημιουργία της ΕΟΖ στη Θράκη πριν από τη διαφαινόμενη μετά βεβαιότητος πτώση της κυβέρνησης.

Παρών στην εκδήλωση αυτή του Φόρουμ και ο Τούρκος πρόξενος Κομοτηνής, Μ. Σάρνιτς, ο οποίος, βλέποντας μια μοναδική ευκαιρία για τη χώρα του να επεκτείνει την επιρροή της μέσω επενδύσεων στη Θράκη υπό τους παραπάνω άκρως ευνοϊκούς όρους, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της δημιουργίας ΕΟΖ στην περιοχή...

Ακολούθησε ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος κατά την έλευσή του στη χώρα μας, συνοδευόμενος από ομάδα Γερμανών επιχειρηματιών, συναντήθηκε και με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, στον οποίο και δήλωσε ότι η χώρα του στηρίζει ουσιαστικά την ιδέα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών. Στο ίδιο κλίμα κινείται επίσης και ο Γερμανός «Ύπατος», Χορστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος τον περασμένο Ιούλιο έκανε ειδική παρέμβαση υπέρ των ΕΟΖ, ενώ την περασμένη μόλις εβδομάδα ανάλογη θέση εξέφρασε με δήλωσή του και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς.

Το Οικονομικό Φόρουμ της Θράκης

Πίσω και πριν απ' όλα αυτά, είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του 2009 η ίδρυση μιας αστικής εταιρείας «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», κάτι σαν ΜΚΟ δηλαδή.

Η εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία Οικονομικό Φόρουμ Θράκης (Economic Forum of Thrace), παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω των λεοντείων προνομίων και εξουσιών της προέδρου αλλά και των μεγαλόπνοων σκοπών της. Η εταιρεία ιδρύθηκε στις 6 Ιουλίου 2009 στην Αλεξανδρούπολη, με ιδρυτικά μέλη: α) την Αικατερίνη Καραγιάννη, νομικό-οικονομολόγο, κάτοικο Γερμανίας και προσωρινώς Αλεξανδρουπόλεως, ως πρόεδρο β) τον Απόστολο Παλακίδη, πολιτικό μηχανικό, ως αντιπρόεδρο, κάτοικο Αλεξανδρουπόλεως- γ) τη Χριστίνα Ρουσσίδου, πτυχιούχο του Τμήματος Διοικήσεως Επιχειρήσεων, ως ταμία, κάτοικο Αλεξανδρουπόλεως- δ) τη Βασιλική Μανώλη, επιχειρηματία, κάτοικο Αλεξανδρουπόλεως- ε) τη Σοφία Λαμπάκη, επιχειρηματία, κάτοικο Αλεξανδρουπόλεως και στ) τη Βασιλική Μιχαλακάκου-Λαμπάκη, δικηγόρο, κάτοικο επίσης Αλεξανδρουπόλεως. [Σ.Σ.: Εξ αυτών οι δύο τελευταίες, ήτοι η Βασιλική Μιχαλακάκου-Λαμπάκη είναι σύζυγος του δημάρχου Αλεξανδρουπόλεως, η δε Σοφία Λαμπάκη αδελφή του δημάρχου, οι οποίες και αποχώρησαν αργότερα από το Δ.Σ. της εταιρείας, κατόπιν δημοσιευμάτων ότι η όλη υπόθεση του Φόρουμ ήταν οικογενειακή υπόθεση.]

Έδρα της εταιρείας είναι η Αλεξανδρούπολη και ο σκοπός της, όπως αναφέρεται στο άρθρο 3 του Καταστατικού της, είναι:
α) η θεσμοθέτηση διοργανώσεως ετήσιου χρηματοοικονομικού συνεδρίου Θράκης στην Αλεξανδρούπολη, με δεδομένο ότι η Θράκη, και η Αλεξανδρούπολη ειδικότερα, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσεως μπορεί στο μέλλον να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης αλλά και των Βαλκανίων ειδικότερα,
β) η συνεχής αναζήτηση ιδεών στρατηγικής ενισχύσεως της επιχειρηματικότητας και της οικονομικής αναπτύξεως της περιοχής,
γ) η ενίσχυση πρωτοβουλιών για την εισαγωγή εναλλακτικών τρόπων οικονομικής αναπτύξεως και η δημιουργία γόνιμου διαλόγου «με σκοπό την επίτευξη του άνω (sic) στόχου» - και σταματάμε εδώ, αν και ο κατάλογος είναι μακρύς.

Η εμβέλεια του σκοπού (σημαντικός ρόλος της Θράκης και της Αλεξανδρουπόλεως στην οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης γενικώς και των Βαλκανίων ειδικότερα) είναι αντιστρόφως ανάλογη του κεφαλαίου της εταιρείας, το οποίο (στο άρθρο 5 του Καταστατικού της) ορίζεται στο ποσό των μόλις 1.000 ευρώ!

Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι η ευθύνη των εταίρων που συνεισέφεραν εξίσου στο εν λόγω κεφάλαιο περιορίζεται στο ποσό αυτό (1.000 ευρώ). Αν κάποιος, βέβαια, έχει τη «φιλοδοξία» να υλοποιήσει τέτοιους μεγαλόπνοους στόχους μ' ένα κεφάλαιο αυτού του επιπέδου και εργάζεται εντατικά για το σκοπό αυτό για τρία περίπου χρόνια, χωρίς, μάλιστα, να πληρώνεται, ή θα έχει άλλα μέσα για την κάλυψη των αναγκών του ή θα πρέπει να έχει πίσω του μια πηγή χρηματοδοτήσεως κρατική ή άλλη. Σε κάθε περίπτωση, για τη διευκρίνιση του ζητήματος ίσως θα αρκούσε η εφαρμογή του κανόνα «ακολουθείστε τη διαδρομή - μονοπάτι του χρήματος» («follow the money trail») από ένα αρμόδιο σώμα όπως το ΣΔΟΕ.

Η διοίκηση της εταιρείας έχει όλα τα στοιχεία της ενός προσώπου αρχής. Υπάρχει μεν Διοικητικό Συμβούλιο και Συνέλευση των εταίρων, η αρμοδιότητα των οποίων όμως περιορίζεται στην υποβολή εισηγήσεων συμβουλευτικού χαρακτήρα προς την πρόεδρο, που είναι η Αικατερίνη Καραγιάννη. Από τις πληροφορίες που συγκεντρώσαμε, πρόκειται για Ελληνίδα μετανάστρια με καταγωγή από τον Έβρο, μόνιμο κάτοικο Γερμανίας, πρώην στέλεχος της Deutsche Bank, η οποία έχει πρόσβαση στον πρώην πρόεδρο της, Γιόζεφ Ακερμαν, τον οποίο προσπάθησε να φέρει στην Ελλάδα στην τελευταία εκδήλωση του Φόρουμ.

Τι αναφέρει το Καταστατικό

Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Καταστατικού, η πρόεδρος «θα λαμβάνει αποκλειστικά μόνη της τις αποφάσεις!». Στο άρθρο 9 αναφέρεται ότι η Γ.Σ. των εταίρων (ιδρυτικών μελών) μόνο είναι το κυρίαρχο όργανο της εταιρείας σε θέματα λειτουργίας της, με αρμοδιότητα Συντονιστικής Γραμματείας, με την πρόεδρο να έχει πάλι όλες τις αρμοδιότητες για διαγραφή μέλους, μεταβολή ή επέκταση των σκοπών της εταιρείας, για τροποποίηση του Καταστατικού ή τη λύση της εταιρείας, ενώ στο άρθρο 11 η ίδια η πρόεδρος θα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα εκπροσωπήσεως της εταιρείας προς τα έξω, δεσμεύοντας νόμιμα την εταιρεία και την οικονομική διαχείριση. Οι εξουσίες της προέδρου περιλαμβάνουν επίσης την επίλυση κάθε διαφοράς μεταξύ των εταίρων, οι οποίες επιλύονται συμβιβαστικά κατά τον τρόπο που ορίζεται στον Εσωτερικό Κανονισμό, δηλαδή από την ίδια την πρόεδρο.

Στον Εσωτερικό Κανονισμό της εταιρείας αναφέρεται ότι η Αικατερίνη Καραγιάννη ορίζεται ισοβίως (!) πρόεδρος της εταιρείας, ενώ παρακάτω διευκρινίζεται ότι αυτό «έλαβε χώρα (sic) ενόψει του γεγονότος ότι αυτή είχε την πρωτοβουλία, συνέλαβε και κατέστρωσε (sic) την ιδέα δημιουργίας της εταιρείας και είναι η μόνη δικαιούχος της επωνυμίας και του διακριτικού τίτλου και λογοτύπου».

Πώς και πού σχεδιάζεται να γίνει η ΕΟΖ

Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό Φάνη Μαλκίδη, για την ΕΟΖ της Θράκης προβλέπεται διαχείριση από κεντρική αρχή με μορφή ανώνυμης εταιρείας, μέτοχοι της οποίας θα είναι κατά 51% κρατικοί φορείς [Σ.Σ.: δεν προσδιορίζεται τίνος κράτους] και κατά 49% ιδιώτες. Η έδρα της εταιρείας θα είναι στην Αλεξανδρούπολη και στο ενδεκαμελές Συμβούλιο θα μετέχουν ex officio (!) δύο μέλη του Φόρουμ της Θράκης [Σ.Σ.: από πού και ως πού;]. Σημ.: Με τέτοια σύνθεση, βέβαια, του Δ.Σ. και τις δύο ψήφους των ex officio μελών του μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι αποφάσεις θα είναι «γερμανικές».

Το σχέδιο προβλέπει την δημιουργία 12 θεματικών ζωνών -κατά άλλες πληροφορίες 7- και συγκεκριμένως: Αγροτικών Προϊόντων Ορεστιάδας, Μεταξιού στο Σουφλί, Υπηρεσιών στην Αλεξανδρούπολη, Βιομηχανίας και Τεχνολογίας στη ΒΙΠΕ Άβαντα, Μαρμάρου και Οινοποιίας στη Δράμα [Σ.Σ.: ο καθείς μπορεί να καταλάβει τις συνέπειες για την τοπική βιομηχανία μαρμάρου, αν ιδρυθεί εκεί εταιρεία μαρμάρου με τη μηδενική φορολογία και τα λοιπά πλεονεκτήματα της ΕΟΖ...], Βιομηχανίας στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής και Ξάνθης, Εταιρεία Logistics στο Λιμένα Αλεξανδρουπόλεως και Καβάλας, Τουρισμού και Αναψυχής στην Καβάλα - Θάσο, στο Πόρτο Λάγο και στη Σαμοθράκη. Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί, κραδαίνοντας το δέλεαρ των επενδύσεων και της αναπτύξεως της περιοχής, αποβλέπουν στην εκμετάλλευση όλου του πλούτου της περιοχής, με όρους που μόνο σε αποικίες επιβάλλονται.

Και τούτο διότι, σύμφωνα με τον Φάνη Μαλκίδη, για τους ξένους επενδυτές προβλέπονται δασμολογικές και φορολογικές απαλλαγές, όπως μηδενική φορολογία για τα πρώτα δέκα έτη και μειωμένη κατά 50% τα επόμενα πέντε, μηδενική φορολογία μερισμάτων για όλες τις επενδύσεις, μηδενική φορολογία για αγορά ακινήτων, μηδενικός ΦΠΑ για αγορά πρώτων υλών και υπηρεσιών κ.ά. Όσο για το όφελος της Ελλάδας, η οποία θα φιλοξενεί ως φορολογικός παράδεισος τις ξένες βιομηχανικές και άλλες επενδύσεις της Γερμανίας -που θα νέμεται ανενόχλητη τον πλούτο της περιοχής κατά τρόπον που ούτε στην Κατοχή δεν κατάφερε- χωρίς να εισπράττει κανένα φόρο ή έστω και κάποιο ποσοστό, αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στη μελέτη.

Να σημειωθεί ακόμη ότι αυτό το γερμανικής εμπνεύσεως σχέδιο εκμεταλλεύσεως του πλούτου της περιοχής έγινε χωρίς καμία ανάμειξη του ΥΠΕΘΑ και χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη του το νόμο 376/1936 περί αμυντικών περιοχών. Ο νόμος αυτός καθορίζει τι πρέπει να γίνεται όχι μόνο σε παραμεθόριες περιοχές, αλλά και αρκετά πιο πίσω, όπως σε χώρους αναπτύξεως των ελληνικών δυνάμεων, την αποφυγή ανεγέρσεως εγκαταστάσεων σε σημεία και με μορφή που θα μπορούν να χρησιμεύσουν ως σημεία επισημάνσεως για το συντονισμό εχθρικών πυρών ή τη δημιουργία τηλεπικοινωνιακών εγκαταστάσεων και μέσων που θα μπορούσαν να παρεμβάλουν ή να προκαλέσουν δυσλειτουργία στα φίλια μέσα επικοινωνίας.

Η τουρκική εμπλοκή και οι αντιδράσεις

Όπως ήταν φυσικό, μετά την αρχική ευνοϊκή υποδοχή της ιδέας των ΕΟΖ στη Θράκη από τον άγρια χειμαζόμενο επαγγελματικό κόσμο της περιοχής, οι αντιδράσεις δεν άργησαν να έρθουν όταν έγιναν γνωστά αρκετά από τα στοιχεία που ανεφέρθησαν παραπάνω. Ακόμη δε περισσότερο όταν διεπιστώθη με την πάροδο του χρόνου ότι το όλο σχέδιο προωθείτο με ιδιαίτερη επιμονή από την Τουρκία, με πρωταγωνιστή το γνωστό (μέχρι πρόσφατα πρόξενο Κομοτηνής) Μ. Σάρνιτς. Ο τελευταίος όχι μόνον ήταν παρών σε κάθε εκδήλωση του Φόρουμ, αλλά οργάνωσε ακόμη και εκδρομή μελών του Φόρουμ και άλλων παραγόντων στην τουρκική ΕΟΖ της Τυρολόης (Corlu) για να τους δείξει πόσο καλά λειτουργούν οι ΕΟΖ στη χώρα του, συνοδεύοντας ο ίδιος την αποστολή ως επικεφαλής της, μαζί με τον περιβόητο «Έλληνα» βουλευτή της μειονότητας Χατζηοσμάν...

Ο ίδιος, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που κυκλοφορούν σε δημοσιογραφικούς κύκλους της Θράκης, αναφέρεται ότι επιχείρησε να συμβάλει στην προώθηση των σκοπών του Φόρουμ προτείνοντας να το ενισχύσει με το ποσό των 100.000 ευρώ, αλλά η πρόεδρος του, που μάλλον αντιλήφθηκε την παγίδα, απέρριψε την προσφορά. Η τουρκική πλευρά, πάντως, δεν σταμάτησε να υποστηρίζει με κάθε τρόπο την προώθηση της ιδέας για τη δημιουργία ΕΟΖ στη Θράκη. Στην τελευταία, μάλιστα, εκδήλωση του Φόρουμ στην Αλεξανδρούπολη, που έγινε τον Ιούνιο του 2012, ο «Σύλλογος Επιστημόνων της Μειονότητας Δυτικής Θράκης» δημοσιοποίησε μέσω της ιστοσελίδας του ότι συνέβαλε στη διοργάνωση της εκδηλώσεως του Φόρουμ μέσω εκπροσώπων του, Λεϊλά Σαλήχογλου και Φατμά Καπζά, ενώ στις συνεδρίες που έγιναν εκπροσωπήθηκε από τον αντιπρόεδρο του συλλόγου, Οσμάν Ισμαήλ.

Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τις οικονομικές ζώνες της Θράκης δεν είναι δυσεξήγητο. Με τη δημιουργία τους, ιδιαιτεροποιείται έτι περισσότερο το καθεστώς της περιοχής, απομονώνεται από το λοιπό κορμό της Ελλάδας και άλλα ευνόητα που περιέγραψε ο Μητροπολίτης Άνθιμος και άλλοι παράγοντες της περιοχής. Εμείς θα προσθέταμε ότι με την επένδυση 200-300 εκατ. ευρώ από την Τουρκία στην περιοχή της Θράκης, η επιρροή της, μόνο ως μεγαλοεργοδότη στην περιοχή, θα διευκόλυνε αφάνταστα τις επιδιώξεις της.

Σε προγενέστερη εκδήλωση του Φόρουμ, η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το υπουργείο Αναπτύξεως (!) στις 20 Φεβρουαρίου στο ξενοδοχείο «Thraki Palace» της Αλεξανδρουπόλεως, με σκοπό την παρουσίαση της μελέτης για την ΕΟΖ της ελληνικής εταιρείας Capital Market Experts, συμμετέσχε η υποπρόξενος Κομοτηνής, Ιλκάι Κοτζαγιγίτ, συνοδευόμενη από το διερμηνέα του προξενείου.

Οι αντιδράσεις, εκτός από τον Άνθιμο, συνεχίστηκαν με τη συνέντευξη του καθηγητού του Παντείου Σάββα Ρομπόλη στην εφημερίδα Η Γνώμη (17/1/2012), ο οποίος επισήμανε τον κίνδυνο «κινεζοποιήσεως» της περιοχής. Έντονες και άκρως τεκμηριωμένες αντιδράσεις για την ΕΟΖ στη Θράκη υπήρξαν επίσης και από την Ομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων των νομών Ξάνθης, Έβρου, Καβάλας, Ξάνθης και Ροδόπης, το Νοέμβριο του 2011, με ειδική αναφορά στις δραστηριότητες της Καραγιάννη. Την ιδέα της ΕΟΖ στη Θράκη κατήγγειλε με επανειλημμένα δημοσιεύματα και ο έγκυρος και πάντα μαχητικός Αντιφωνητής του Κ. Καραΐσκου, η εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη κ.ά.

Η πλέον σκληρή αντίδραση προήλθε πάλι από το Μητροπολίτη Άνθιμο, λίγο μετά την εκδήλωση του Φόρουμ του Φεβρουαρίου 2012. Αναφερόμενος στην κυρία Καραγιάννη, ο Μητροπολίτης είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: «Το πρώτο πράγμα που επεδίωξε ήταν να ανοίξει το τζαμί του Διδυμοτείχου [Σ.Σ.: πρόκειται για το τέμενος Βαγιαζίτ, η λειτουργία του οποίου αποτελεί μόνιμο στόχο της Τουρκίας]. Το έχω πει και δημόσια και το λέω και κατ' ιδίαν: πρέπει να φύγει αυτή η κυρία από δω. Είναι ανεπιθύμητη, διότι είναι ύποπτοι οι στόχοι της και οι σκοποί της και η μεθοδολογία της».

ΠΙΠΕΡΙΕΣ CHILI: ΤΟ AUSCHWITZ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ



Ξέρει γκιατί γκελάει το μετανάστη! Έχει ότι ακριβώς χρειάζεται ο χρυσαυγίτης της γειτονιάς σου για να στρώσει χαρακτήρα!

O Σεπτέμβριος έφτασε απότομα! ‘Οτι προλάβατε χαρήκατε, παίδες, ήρθε ο καιρός να ξανασφίξουν οι σούφρες σας και να πάρουν οι κώλοι φωτιά για ακόμα μια χρονιά.
Αναπολείς τις στιγμές που πέρασαν και σου έρχεται κατιτίς προς πονεμένο δάκρυ, καθώς αναρωτιέσαι ποιές απο όλες αυτές τις στιγμές θα μείνουν να σε συνοδεύουν κατα την διάρκεια του επερχόμενου χειμώνα. Μήπως οι καυτές μέρες των διακοπών με τον ήλιο να κάνει το ασπρουλιάρικο δερματάκι σου να τσιτσιρίζει — μόνο και μόνο για να διαγνωστείς τον Δεκέμβρη με μελάνωμα; Μήπως η σύφιλη που σε κόλλησε εκείνη η Μολδαβή τουρίστρια; Μήπως ο σπόρος εκείνου του “μάυρου με τα CD” που μεγαλώνει στα σπλάχνα σου και σε τρία τέρμινα θα πρέπει κάπως να δικαιολογήσεις στον άντρα σου το παράξενο χρώμα του μούλου; Μηπως η χασούρα των “παράνομων τσιγάρων” που κάπνισες σε κάποιο κάμπινγκ με ελευθεριάζουσες παρέες;
Απο όλα αυτά, προσωπικά θα κρατήσω το πονεμένο δάκρυ της αναπόλησης,την κάψα της ημέρας, το βαθύ τσούξιμο και την τρέλα της σύφιλης, το παράξενο χάσιμο, και την αγωνία της ανακοίνωσης, όλα μαζί δεμένα σε ένα μοναδικό  χαρμάνι που υπάρχει σε ένα καταπληκτικό φυτό που, όπως με συνόδευε όλο το καλοκαίρι, θα με συνοδεύει και κατα τον χειμώνα: την καυτερή πιπεριά!

Ποικιλία λέμε! Χρώματα και αρώματα, άσε τα καμώματα και μάσα!
Οι καυτερές πιπεριές (Chili) είναι φυτά που ανήκουν στο γένος Capsicum της οικογένειας Solanaceae όπου ανήκουν επίσης και οι: πατάτες, μελιτζάνες, πετούνιες, μανδραγόρες, ντατούρες και καπνός. Το γένος αυτό περιέχει είδη που έρχονται σε πολλές διαφορετικές γεύσεις, μεγέθη, χρώματα και αρώματα, παρουσιάζοντας πραγματικά ανεξάντλητη ποικιλία.
Τα κύρια είδη του γένους Capsicum είναι τα: Capsicum annuum, Capsicum pubescens, Capsicum chinense, Capsicum baccatum, και Capsicum frutescens.  Αντίθετα με την γενικότερη πεποίθηση πως είναι ετήσια φυτά, είναι φυτά πολυετή. Στο κλίμα της Ελλάδας όμως, πεθαίνουν κατα τον χειμώνα αν δεν φυλαχθούν μέσα στο σπίτι.
Προέρχονται απο τις ζεστές περιοχές της Αμερικής όπου εκεί μπορούν και φύονται κατα την διάρκεια όλου του χρόνου και απο όσο γνωρίζουμε ως τώρα οι καυτερές πιπεριές περιλαμβάνονται στο ανθρώπινο διαιτολόγιο απο 7500 προ-Χριστού! Απο άποψη διατροφικής αξίας, είναι αρκετά πλούσιες σε βιταμίνη C, όλο το σύμπλεγμα βιταμινών Β, καροτένιο, μαγνήσιο, κάλιο και σίδηρο.
Και φυσικά περιέχουν το αλκαλοειδές καψαϊκίνη και τα ανάλογά του!..

“Τί είναι η καψαϊκίνη;”

Όπως είχαμε πεί παλαιότερα -αλλά χρειάζεται να το επαναλάβουμε διότι το λιγοστό μυαλουδάκι σου το τρώει το Alzheimer- είναι μια ουσία που… μπορεί να προκαλέσει πολύ πόνο! Το “αλαμπουρνέζικο” όνομα είναι (Ε)-Ν-(4-υδροξυ-3-μεθοξυβενζυλο)-8-μεθυλοεννεανο-6-εναμίδιο ή ελαφρώς πιο απλά  8-μεθυλο-N-βανιλλυλο-trans-6-εννεανοεναμίδιο.
Για να πιάσεις τον μηχανισμό δράσης αυτής της ουσίας, πρέπει να γνωρίζεις μερικά πράματα για τον πόνο, στην συγκεκριμένη περίπτωση για τον πόνο από κάψιμο. Όταν κάποιο μέρος του σώματός σου καεί είτε από θερμότητα είτε από γδάρσιμο -ω ναι, εκείνη η γνωστή αίσθηση του να κάνεις τσουλήθρα γυμνός σε γυαλόχαρτο- το σώμα σου μεταφέρει ένα σήμα από το μέρος που καίγεται, μέσω νεύρων που ονομάζονται “ίνες C” στον εγκέφαλο όπου εκεί ερμηνεύεται ως “πόνος/κάψιμο“.
Οι ίνες C απελευθερώνουν επίσης μια ουσία που ονομάζεται Ουσία P (πί) όταν λάβουν σήμα πως “κάτι πάει στραβά, πήραν φωτιά τα μπατζάκια σου μεγάλε“, που παίρνει μέρος και αυτή στην αντίληψη του πόνου. Πώς όμως οι ίνες C καταλαβαίνουν πως κάτι πάει στραβά; Έχουν πάνω τους κάτι υποδοχείς που ονομάζονται TRPV1 οι οποίοι ενεργοποιούνται απο την θερμότητα,το γδάρσιμο και… την καψαϊκίνη!
Η καψαϊκίνη “δένει” πάνω στον υποδοχέα και έτσι οι ίνες C “νομίζουν” πως εκείνο το μέρος καίγεται άσχημα και στέλνουν σήμα να ειδοποιήσουν τον εγκέφαλο για το γεγονός. Επίσης και απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες ουσίας P, χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να ξεχωρίσουν πως εκείνη την ώρα δεν κινδυνεύεις και πως απλά έφαγες μια κατα τα άλλα ακίνδυνη καυτερή πιπεριά! Οι πιπεριές επίσης περιέχουν και άλλες “εκδοχές” της καψαϊκίνης που καίνε λιγότερο ή περισσότερο και έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως: διαφορετική διάρκεια ή “βάθος καψίματος“, ουσιαστικά κάνοντας κάθε ποικιλία πιπεριάς που τις έχει μοναδική.

Το μόριο της καψαϊκίνης σε τατουάζ. Ότι πρέπει για το καυτεροκέφαλο γκικιό!

“Τι χρήσεις έχει η καψαϊκίνη;”

Πρώτα απ’ όλα, η κύρια χρησιμότητά της είναι στα φυτά που την φέρουν. Η καψαϊκίνη όπως και πολλά άλλα αλκαλοειδή και δευτερογενείς μεταβολίτες (ουσίες που δεν είναι βασικό μέρος του μεταβολισμού των φυτών, μπορούν να ζήσουν δηλαδή και χωρίς αυτές) πιθανόν δρουν ως προστατευτικοί μηχανισμοί, όπως προτείνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία για αυτές τις ουσίες.
Ο καρπός της πιπεριάς έχει μέσα τους σπόρους, την επόμενη γενιά φυτών δηλαδή, και αν ο καρπός περιέχει κάτι δυσάρεστο είναι λιγότερο πιθανό να φαγωθεί απο τα ζώα με αποτέλεσμα να επιβιώσει ο σπόρος. Όντως, πολλά θηλαστικά και έντομα αφήνουν ήσυχες τις καυτερές πιπεριές. Αντίθετα τα πουλιά τις προτιμούν, διότι δεν έχουν αυτούς τους υποδοχείς στην γλώσσα τους οπότε δεν νιώθουν τον πόνο της καψαϊκίνης: εδώ όμως το φυτό επωφελείται! Τα πουλιά δεν μπορούν να χωνέψουν πλήρως τα σπόρια οπότε μέσω των κουτσουλιών τους…πάνε τα σπόρια αεροπορικό ταξιδάκι για να αποικίσουν καινούργια μέρη!
Το ότι η καψαϊκίνη πονάει αρκετά είναι φυσικά κάτι που δεν αφήνει ασυγκίνητους όσους θέλουν να πονέσουν τους άλλους χωρίς όμως να κινδυνεύσουν να φορτωθούν φόνο στις πλάτες τους. Με άλλα λόγια, το καλύτερο όπλο για κάθε ευθυνόφοβο λαμόγιο! Έχει πολεμικές εφαρμογές, διότι ένας εχθρός που έχει διπλωθεί στον πόνο, ιδρώτας και δάκρυ τρέχουν ρυάκι και νιώθει σαν να τον πέταξες στην φριτέζα με το καυτό λάδι… δεν αποτελεί ιδιαίτερη απειλή. Έτσι αρχαίοι αυτόχθονες λαοί της Αμερικής τις χρησιμοποιούσαν ως όπλο σε πολέμους τους και μια σύγχρονη εφαρμογή αυτού είναι τα “σπρέυ πιπεριού” ή δακρυγόνα με καψαϊκίνη. Λούσε τον διαδηλωτή με αυτήν και άσε τον να χτυπιέται στο πάτωμα ουρλιάζοντας απο τον πόνο, ξεχνώντας συντάξεις, αναρχικά συνθήματα ή το ότι θέλει περισσότερο τυρί στην τυρόπιτά του (αίτημα σχολικών καταλήψεων δεκαετίας ’90).

Ο ορισμός της χαρντκορίλας παντρεμένης με ηλιθιότητα: Στίψε μια καυτερή πιπεριά στο μάτι σου, θα σε κάνει άντρα!
Η καψαϊκίνη επίσης χρησιμοποείται κατά του πόνου, όσο παράξενο και αν σου φαίνεται αυτό. Μα καλά, τι σκάτα, είναι καμιά καινούργια τρελούτσικη ομοιοπαθητική εφαρμογή του στύλ “κάνε τον πονεμένο να πονέσει παραπάνω για να ξεχάσει τον πόνο του“; Όχι ακριβώς… Η καψαϊκίνη υπάρχει σε έμπλαστρα αλλά χορηγείται και πειραματικά για χρόνιο πόνο διότι έχει δυο πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες.
Πρώτον, είναι νευροτοξική σε μεγάλες δόσεις, καταστρέφοντας επιλεκτικά τα νεύρα που αντιλαμβάνονται τον πόνο. Oπότε αν ο πόνος είναι χρόνιος και αφόρητος τότε μια λύση για να τον σταματήσεις είναι να καταστρέψεις τον “αισθητήρα”.
Κατα δεύτερον, η συνεχής έκθεση σε μικρές δόσεις καψαϊκίνης “κουράζει” τις ίνες C διότι τους κάνει να εκκρίνουν συνεχώς ουσία P με αποτέλεσμα να την ξοδέψουν όλη και να χρειαστούν κάμποσο καιρό να ξαναφτιάξουν καινούργια. Έτσι , χωρίς ουσία P οι ίνες αυτές δεν μπορούν να μεταδώσουν το αίσθημα του πόνου.
Η χρήση όμως που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η γαστρονομική της εφαρμογή!  Οι πιπεριές τσίλι έχουν τόσο cult following που και ακόμα όλο το Fridge.gr να αφιερώναμε στο Ινστιτούτο Μελετών Καυτερής Πιπεριάς της Pateras Productions πάλι αρκετοί θα έμεναν παραπονεμένοι πως δεν είπαμε αρκετά για αυτές. Απο τον μερακλή μουστακαλή παππού του χωριού που σε κερνάει τσούσκες με βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα εώς τους τρελαμένους καυτεροκέφαλους που δεν τρώνε κάτι αν δεν καίει, και από την μυγιάγκιχτη γκόμενα που νομίζει πως το ξεθυμασμένο μπούκοβο ή το πιπέρι (!) του σουβλατζίδικου είναι καυτερό και δεν το τρώει, εώς τους τυπάδες που έχουν αφιερώσει ολόκληρες ιστοσελίδες και καλλιεργητικές εκτάσεις σε καινούργια είδη καυτερής πιπεριάς…

Όλοι τους με τον ένα τρόπο ή τον άλλον τις αγαπούν ή τις μισούν. Προς τί τέτοιο πάθος για ένα μάτσο πορδοπιπεριές;

Για αρχή, έχουν τρομερή ποικιλία, έρχονται σε πολλά σχήματα, μεγέθη, χρώματα και γεύσεις — όπως επίσης και ένταση καψίματος: μικρές σαν baby tomato, μεγάλες, πράσινες, κόκκινες, μώβ, δυνατές, αδύναμες, φρουτώδεις ή πιο μπρουτάλ, για όλους έχει ο μπαχτσές.
Επίσης μπορούν να μαγειρευτούν με πολλούς τρόπους, να φαγωθούν ωμές, σε πλειάδα πιάτων, απλά τηγανητές (όπως συνηθίζουν οι ταβέρνες) έως και αποξηραμένες και καπνιστές σαν τις Chipotle! Η μαγεία τους βρίσκεται επίσης στο κάψιμο, το οποίο είναι ελαφρώς εθιστικό και πλήρως ηδονικό χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να είσαι μεγάλο μαζοχάκι για να το απολάυσεις (αν και βοηθάει!).
Ίσως για ορισμένους να είναι άγνωστη η αίσθηση αν το καυτερό τους είναι μετα βίας ένα κομματάκι τηγανητής καυτερής πιπεριάς της ταβέρνας, αλλά μια καλή δόση καψαϊκίνης θα σε πονέσει, θα σε μουδιάσει, το μούδιασμα θα το νιώσεις να εξαπλώνεται από την σπονδυλική σου στήλη σε όλο σου το κορμί, θα ιδρώσεις, παίζει να χάσεις μερικά καρέ απο το τι παίζει γύρω σου, θα ξεφυσάς μανιασμένα και όταν αρχίσεις πάλι να βρίσκεις το χρωματάκι σου θα έχεις… το χαμόγελο και τον ζαμανφουτισμό του Βούδα!

Αν δεν σου φτάνει η καψαϊκίνη υπάρχουν και τα ανάλογά της!
Η θεωρία πίσω απο αυτό είναι ότι ο εγκέφαλός σου εκκρίνει ενδορφίνες και άλλες ουσίες αναλγητικές, που θυμίζουν ελαφρώς σε δράση την μορφίνη, όταν εκτεθεί σε κάποιο τόσο δυνατό ερέθισμα πόνου. Κατά συνέπεια, οι καυτεροκέφαλοι είναι κάτι σαν… πρεζάκια, μόνο που το ντιλέρι τους είναι ο μανάβης.
Φράσεις που θα ακούσεις απο αυτούς συχνά είναι το “Φιλαράκι έχεις κανα ευρώ, καυτεράκιας είμαι, να πάρω λίγο μπούκοβο ρε αδερφέ γιατί δεν παίζει χαμπανέρο τώρα τελευταία!” ή μπορείς να ακούσεις τον μπακάλη να προσπαθεί να τους σμπρώξει στα σκληρά: “Φίλε τσούτσκα τελείωσε αλλά έχω κατί καλύτερο, κοίτα είναι λίγο δυνατό πρόσεχε, έχω Naga Jolokia“. Επίσης δεν είναι ασυνήθιστο να προσπαθεί να τους σμπρώξει φτηνά υποκατάστατα όπως Tabasco.
Το γιατί κάποιος να εκθέσει τον εαυτό του γενικά σε πόνο ή σε κάτι που προκαλεί φόβο, μπορεί να απαντηθεί πολύ εύκολα αν δείς τρενάκια του λούνα πάρκ, bungee jumping, extreme σπόρ, θρίλερ κτλ.: ως είδος, απολαμβάνουμε τον κίνδυνο, τον πόνο και την αγωνία, αν γνωρίζουμε πως μπορούμε να τα βιώσουμε με “ασφάλεια”, χωρίς κάθε φορά που θέλουμε το φιξάκι μας να χάνουμε κανένα χέρι για να το βιώσουμε.

“Πόσο καίνε οι πιπεριές;”

Απο υπερβολικά, σατανικά πολύ, εώς…καθόλου. Πάρε για παράδειγμα τα δύο άκρα, την πράσινη πιπεριά για γέμισμα ή την πιπεριά φλωρίνης και την Dorset Naga ή την Naga Jolokia που σε λυγίζουν για την πλάκα τους!
Για να αξιολογηθούν οι πιπεριές έχει επινοηθεί η κλίμακα Scoville, η οποία είναι ένα οργανοληπτικό τέστ που δίνει το αποτέλεσμα σε μονάδες Scoville (SHU). Κατά το test Scoville εξάγεται ολεορεζίνη (ουσιαστικά καψαϊκίνη και άλλες ουσίες) με αλκοόλη από μια γνωστή ποσότητα ξηρών πιπεριών και το λαδάκι που θα βγεί ανακατεύεται σε διάλυμα ζάχαρης, με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθούν διαλύματα με αύξουσα συγκέντρωση ολεορεζίνης.
Για παράδειγμα: 1 μέρος λαδιού σε 1000 μέρη διαλύματος ζάχαρης, μετά 2 μέρη λαδιού σε 1000 μέρη διαλύματος ζάχαρης κ.ο.κ. Αυτά τα διαλύματα τα δοκιμάζει ένα πάνελ 5 ατόμων, ώστε να βρούν ποιά είναι η χαμηλότερη συγκέντρωση που θα αρχίσουν να νιώθουν κάψιμο.
Έτσι αν σου πώ για παράδειγμα, πως μια πιπεριά σκοράράει 100.000 μονάδες Scoville, αυτό σημαίνει ότι το εκχύλισμά τους πρέπει να αραιωθεί 100.000 φορές για να μην νιώθεις το κάψιμο: η κλασσική σάλτσα Ταμπάσκο σκοράρει γύρω στις 2500 με 5000 SHU. Φυσικά η οργανοληπτική μέθοδος δεν είναι τόσο έγκυρη διότι εξαρτάται πόσο ευαίσθητοι είναι αυτοί στο πάνελ των κριτών: αν τρώνε συνέχεια καυτερά θα έχουν αποκτήσει ανοχή οπότε ίσως τους φανεί κατα πολύ λιγότερο καυτερό.

Η κλίμακα Scoville, τσέκαρε πάνω πάνω την καθαρή καψαϊκίνη πως σκοράρει.

“Έχω ακούσει πως οι καυτερές πιπεριές μπορούν να προκαλέσουν…”

ΠΑΨΕ ΑΙΡΕΤΙΚΕ ΣΚΥΛΕ! Πλύνε πρώτα το στόμα σου με γάλα και μετά μίλα για αυτές! Ναι, κυκλοφορεί μπόλικη μυθολογία και παραφιλολογία για της καυτερές πιπεριές. Σου έχουν πει πως αν τρώς αρκετές το μικρό σου μπουμπουκάκι θα ανοίξει σαν γαρούφαλο από τις αιμορροΐδες ή πως θα πάθεις έλκος. Η αλήθεια είναι πως δεν προκαλούν από μόνες τους έλκος ή αιμορροΐδες αλλά μπορούν να επιβαρύνουν την κατάσταση αν κάποιος έχει προδιάθεση διότι αυξάνουν την έκκριση υδροχλωρικού οξέως στο στομάχι (είναι… χωνευτικές με άλλα λόγια).
Άτομα με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΑΠ) έχουν επίσης πρόβλημα με τις πιπεριές διότι πυροδοτούν την συμπτωματολογία τους. Εννοείται πως σε περίπτωση έλκους καλό είναι να αποφεύγονται τα καυτερά διότι αν δεν στο κάνουν χειρότερα, θα σε κάνουν να υποφέρεις σαν να βάζεις σε ανοιχτή πληγή καυτερό!
Όσον αφορά τις αιμορροΐδες… αν τις έχεις και φας καυτερά θα υποφέρεις. Ρώτα παλιούς καυτεροκέφαλους τι σημαίνει η φράση “όπως όταν μπαίνει, έτσι και όταν βγαίνει” και θα σκύψουν το κεφάλι με αμηχανία και ντροπή. Αυτό διότι γνωρίζουν πολύ καλά πως μετά από γεύμα με μπόλικα και βαρβάτα καυτερά, στην επόμενη συνάντησή τους με τον πορσελάνινο θεό, με το που θα σπρώξουν το πρώτο πρωινό καφετί πούρο θα ιδρώσουν! Θα κλάψουν! Θα πέσουν ρε σε λέω με τα γόνατα στο πατάκι της τουαλέτας , προσκυνώντας και αφήνωντας ένα μουλωχτό “αχμμμμμμ” μέχρι το μέτωπο να ακουμπήσει πλακάκι. Οι τούρκοι γειτονές τους αν τους βλέπαν θα νομίζαν πως ήρθε ραμαζάνι, ρε πως ήρθε ραμαζάνι!
Καθόλου αδικαιολόγητο λοιπόν πως άν βγείς με καυτεροκέφαλους για χοντρό γεύμα καυτερών, από την πρώτη μπουκιά κιόλας θα αρχίσουν να σου σφυρίζουν την προφητική μελωδία του Ring of Fire του Johnny Cash. Το επόμενο πρωϊ, το σφιχτό σου δαχτυλιδάκι θα στο παίξει ένα cover, σε πιο… κλασσική φόρμα… Ρε λές ο Cash να ήταν γνώστης;
Α, και επίσης το ότι καίνε τα σποράκια; Μύθος φίλε, μύθος, σε βρήκαν βλάκα και σε πιάσαν κώτσο. Περισσότερο καίει ο “πλακούντας”, το “άσπρο μέρος” που πάνω του είναι τα σποράκια, εξού και σου φαίνονται τα σποράκια καυτερά!

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ

Ερώτηση με την οποία κάνει λόγο για «ελληνική κατοχή σε τουρκικά νησιά» στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα και το Κρητικό Πέλαγος κατέθεσε στο προεδρείο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης ζητώντας να απαντηθεί από τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση) Μπουλέντ Τεζτζάν.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του τουρκικού ειδησεογραφικού πρακτορείου ΑΝΚΑ (που ειδικεύεται κυρίως στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ) ο βουλευτής αναφέρει πως «προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι έχει υψωθεί η ελληνική σημαία» σε νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου όπως Οινούσσες, Φούρνοι, Θύμαινα, στα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκοί, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Ψέριμος, Γυαλί, Λέβιθα, Κίναρος και στο Κρητικό Πέλαγος στα νησιά Γαύδος, Δία, Διονυσάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι.

Ο βουλευτής αναφέρει ότι «το υπουργείο Εξωτερικών ενώ εδώ και λίγο καιρό αναμιγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, σιωπά απέναντι σε αυτή την εξέλιξη» και διατυπώνει τα ερωτήματα: «Αληθεύει ότι επιδείχθηκε εθελοτυφλία στην κατοχή των νησιών του Αιγαίου; Για ποιο λόγο επιτράπηκε να υψωθεί η ελληνική σημαία στο Αγαθονήσι; Τι σχεδιάζει να κάνει το υπουργείο σας απέναντι στη ντε φάκτο κατοχή;»

Παρόμοιο περιεχόμενο είχαν ανακοινώσεις του Δημοκρατικού Κόμματος πριν από ένα μήνα. Τα περί «κατοχής» είχε ισχυριστεί και τον Μάιο του 2011 ο τότε πρόεδρος του εν λόγω κόμματος Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ, θέτοντας θέμα «ελληνικής κατοχής» στα νησιά Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, από το 2004.

Είχε ακολουθήσει ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Χουριέτ» στις 13 Μαΐου 2011. Η εφημερίδα, επικαλούμενη πηγές του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών είχε γράψει ότι «η θέση της Τουρκίας για το Αιγαίο δεν έχει αλλάξει. Τα ζητήματα αυτά εξετάζονται, στο πλαίσιο όλων των προβλημάτων του Αιγαίου, στις διερευνητικές επαφές μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών. Η φάση αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη για ανακοίνωση σχετικά με το νομικό καθεστώς των εν λόγω νησιών».

Στις 19 Μαΐου 2011, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Σελτσούκ Ουνάλ είχε εκδώσει ανακοίνωση στην οποία έκανε λόγο για «τα υπάρχοντα προβλήματα στο Αιγαίο που τις τελευταίες μέρες έρχονται στη δημοσιότητα», προσθέτοντας τα εξής:

«Υπάρχουν στο Αιγαίο ζητήματα αλληλένδετα. Η θέση της χώρας μας για τη θάλασσα του Αιγαίου είναι ξεκάθαρη και γνωστή σε όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Επιθυμούμε να γίνει το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Διατηρούμε την αναγκαία πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα για την μόνιμη λύση όλων των προβλημάτων στο Αιγαίο με τρόπο ειρηνικό που θα στηρίζεται στα κοινά συμφέροντα. 

Μέχρι την επίλυση των προβλημάτων αυτών, έχει μεγάλη σημασία, αμφότερες οι πλευρές να απέχουν από μονομερείς πρωτοβουλίες που θα επηρέαζαν αρνητικά την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή και θα έβλαπταν τη θετική ατμόσφαιρα που υπάρχει και αναπτύσσεται μεταξύ των δύο χωρών».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ


Ποιανού ο πατέρας ήταν ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα

Ποιανού ο πατέρας ήταν ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην κατεχόμενη Ελλάδα και θησαύριζε τυπώνοντας και μοιράζοντας τα προπαγανδιστικά έντυπα του κατακτητή;

Στο νέο βιβλίο του με τίτλο "Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια", εκτός από άλλα ενδιαφέροντα, ο ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ειδικευμένος στα κατοχικά θέματα, κάνει αποκαλύψεις και για την οικογένεια του σημερινού υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου.

Ο νυν πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας όταν στα δώδεκά του, το 1957, γράφτηκε στο γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, δεν είχε κανένα άλλο λόγο εκτός από το ότι ο πατέρας του ήταν φανατικός θαυμαστής των Γερμανών. Μετά το τέλος της Κατοχής πέρασαν δώδεκα χρόνια μέχρι να ξανανοίξει η Γερμανική Σχολή και ένας από τους πρώτους μαθητές της ήταν ο μικρός Παναγιώτης. Εντελώς συμπτωματικά το νέο κτίριο της σχολής (το κατοχικό στην οδό Αραχώβης είχε περιέλθει στο Γαλλικό Ινστιτούτο) χωριζόταν από μια μεσοτοιχία με την κλινική του πατέρα Χριστοφοράκου, ο γιος του οποίου φοίτησε κι αυτός στην ίδια σχολή (βέβαια ο γνωστός μας από άλλη αιτία Μιχάλης Χριστοφοράκος ήταν μερικά χρόνια νεώτερος από τον υιό Πικραμένο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχε φιλικός δεσμός).

Έτσι λοιπόν κάθε πρωί ξεκινούσε περιποιημένος, καλοντυμένος και καλοχτενισμένος ο μικρός Παναγιώτης για τη Γερμανική Σχολή στην οδό Μετσόβου. Ξεκινούσε με τα πόδια από το αριστοκρατικό σπίτι του με τα 18 δωμάτια στην οδό Ακαδημίας 52 για να φτάσει στην περιοχή Μουσείου.

Το σπίτι αυτό των 450 τ.μ. ανήκε στην οικογένειά του πριν ο ίδιος γεννηθεί το 1945, όταν ο κόσμος άλλαζε με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Είχε αγοραστεί λίγες μέρες αφότου άρχισε η Κατοχή με γερμανικά χρήματα, όταν ο πατέρας του μόλις είχε αναλάβει την αποκλειστική πώληση σε όλη την κατεχόμενη Ελλάδα των προπαγανδιστικών εντύπων του κατακτητή.
Πέρασαν 67 χρόνια από το 1945, όταν κατέρρευσε η Γερμανία του Χίτλερ και μεσολάβησαν πολλά μέχρι το 2012, οπότε η Γερμανία της Μέρκελ έχει καταστρέψει την Ελλάδα. Η απόπειρά της να επιβάλει τον Ράιχενμπαχ ως προτέκτορα-ψευτοπρωθυπουργό δεν πέτυχε, αλλά το σχέδιο ανανεώθηκε με τον δοτό πρωθυπουργό Παπαδήμο...

Ο Παναγιώτης είναι ο σημερινός πρωθυπουργός μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, η σύνθεση της οποίας δεν είναι τυχαία. Κάλλιστα αυτή η "υπηρεσιακή" μπορεί να γίνει "μεταβατική" αν οι συνθήκες το επιτρέψουν και να παραμείνει στην εξουσία για να εκτελέσει το πρόγραμμα του μνημονίου, αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν δώσουν ισχυρή κυβέρνηση. Οι Γερμανοί έχουν το κεφάλι τους ήσυχο πάντως, αφού επικεφαλής της είναι ο γιος του παλιού συνεργάτη του Γκαίμπελς, συνεργάτη με το αζημίωτο.

Άλλωστε η επιλογή του Πικραμένου ως υπηρεσιακού πρωθυπουργού έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών αρχηγών που είχαν συσκεφθεί στο προεδρικό μέγαρο υπό την προεδρία του Κάρολου Παπούλια.

Μεγάλο προνόμιο ούτως ή άλλως είναι ο πατέρας σου να κάθισε δίπλα-δίπλα με έναν απεσταλμένο του ίδιου του Γκαίμπελς και να συνεταιρίστηκε μαζί του για μια επικερδή μπίζνες: τη διακίνηση όλων των προπαγανδιστικών εντύπων του εχθρού σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Την ώρα που κάποια κορόιδα καρδιοχτυπούσαν για να γράψουν και μετά να τυπώσουν με χίλιες δυο προφυλάξεις ένα εφημεριδάκι, αφού προηγουμένως με απίθανα τεχνάσματα εξασφάλιζαν το απαραίτητο χαρτί (συνήθως χαρτί προοριζόμενο για συσκευασίες ή άλλες χρήσεις), και που κάποια άλλα κορόιδα έκρυβαν προσεκτικά πάνω τους μερικά αντίτυπα για να τα μοιράσουν σε έμπιστα πρόσωπα.

Επρόκειτο για τον πολυθρύλητο μυστικό Τύπο της Εθνικής Αντίστασης, στον βωμό του οποίου πολλοί ήρωες θυσιάστηκαν όταν ανακαλύφτηκαν τα μυστικά μικρά τυπογραφεία ή οι διανομείς εντοπίστηκαν να έχουν επάνω τους έστω και ένα αντίτυπο. Η τιμωρία δεν ήταν παρά μία και μοναδική: ο θάνατος! Εκείνοι που τα έγραφαν αυτά τα «εφημεριδάκια» και εκείνοι που τα τύπωναν ή στη συνέχεια τα μοίραζαν, αριστεροί ή δεξιοί, άνθρωποι της καθημερινότητας, δεν πληρώνονταν και το έκαναν με την καρδιά τους, με την πεποίθηση ότι συμμετείχαν στον καθολικό αγώνα ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Υπήρχαν όμως και κάποιοι άλλοι, ελάχιστοι βέβαια, που είχαν αντίθετη άποψη. Που αναγνώριζαν ότι είχαν χρέος να μην διαβάζουν τέτοια εφημεριδάκια, ούτε και φυσικά να ασχολούνται με το γράψιμο, το τύπωμα και τη διανομή τους, που τόσους και τόσους κινδύνους έκρυβαν – και που, το κυριότερο, δεν απέδιδαν το παραμικρό οικονομικό όφελος.

Επί Κατοχής, το μοναδικό πρακτορείο που είχε την αποκλειστικότητα όλων των εφημερίδων και περιοδικών που έβγαιναν υπό καθεστώς λογοκρισίας ήταν η «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου» Α.Ε. Η εταιρία αυτή ιδρύθηκε λίγες εβδομάδες μετά την αρχή της Κατοχής, αφού προηγουμένως έφτασε από το Βερολίνο στην Αθήνα ειδικός απεσταλμένος του Γκαίμπελς, υπουργού Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ. Αυτός είχε την ιδιότητα του πληρεξουσίου της εταιρίας «Mundus», που ανήκε εξ ημισείας στα γερμανικά υπουργεία Προπαγάνδας και Εξωτερικών. Εγκαταστάθηκε σ’ ένα γραφείο της γερμανικής πρεσβείας, στον τρίτο όροφο της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 4, και άρχισε τις επαφές του.

Με την καθοδήγηση του Χέρμπερτ Σβέρμπελ, ο οποίος μόλις λίγους μήνες νωρίτερα είχε διοριστεί ακόλουθος Τύπου στην Αθήνα, αλλά από πολλών ετών είχε πλούσιες διασυνδέσεις με παράγοντες του ελληνικού Τύπου, ο Μάουραχ, ο εκπρόσωπος του Γκαίμπελς στην Αθήνα, εκτός άλλων προσώπων, είχε μακρές συζητήσεις με τον Όθωνα Πικραμένο. Κατέληξαν στην απόφαση να ιδρύσουν από κοινού μια νέα εταιρία, την Α.Ε. «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου». Συμφώνησαν ότι η γερμανική κρατική εταιρία θα διατηρούσε το 51%, ενώ πλην του Πικραμένου ποσοστά δόθηκαν και στους ανταγωνιστές του, τους κληρονόμους του Σπύρου Τσαγγάρη, αλλά και σε μια στενή συνεργάτιδα και συνεταίρο του, την Ελισάβετ Τσιβόγλου, η οποία μέχρι τότε διαχειριζόταν όλες τις ξένες εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Όθων Πικραμένος διορίστηκε γενικός διευθυντής της νέας εταιρίας, που δημιούργησε ο ίδιος με τους εκπροσώπους του Γκαίμπελς, με τους οποίους και συνεταιρίστηκε, έχοντας ένα σημαντικό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο και φυσικά στα τεράστια κέρδη του μονοπωλιακού πρακτορείου. Ο ίδιος κέρδισε πολλά, όχι μόνον από την αποκλειστική διακίνηση των ελληνόγλωσσων και ξενόγλωσσων (κυρίως γερμανικών και ιταλικών) προπαγανδιστικών εντύπων και βιβλίων, αλλά και με τις εκτυπώσεις διαφόρων εντύπων για λογαριασμό του κατακτητή, ως ένας από τους βασικούς μετόχους της εταιρίας «Πυρσός» που ήταν.

Το παλαιό πρακτορείο που είχε μέχρι την αρχή της Κατοχής και που το είχε ιδρύσει ο πατέρας του Τάκης Πικραμένος το 1927 στεγαζόταν σε τετραώροφο ακίνητο, στην οδό Σωκράτους 43. Βάσει της συμφωνίας που έκανε ο Όθων Πικραμένος με τους Γερμανούς, ο Πικραμένος θα εγκατέλειπε την ιδιοκτησία του ακινήτου για να το ρευστοποιήσει. Το αγόρασε μια εταιρία που μόλις είχε περιέλθει υπό τον έλεγχο των Γερμανών, η ΑΕΜ «Βωξίται Παρνασσού», και πλήρωσε 22 εκατομμύρια δραχμές στον μέχρι τότε ιδιοκτήτη του (την οικογένεια Πικραμένου, που χρησιμοποιούσε τους δύο ορόφους για κατοικία της), αναλαμβάνοντας στη συνέχεια να το ενοικιάσει στη νέα εταιρία, της οποίας γενικός διευθυντής ήταν ο Όθων Πικραμένος.

Για την αυθεντικότητα των όσων αναφέρονται, μπορεί ο αναγνώστης να ανατρέξει στο νέο βιβλίο του ιστορικού Δημοσθένη Κούκουνα "Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια" (Εκδόσεις Ερωδιός)

Από την έναρξη της Κατοχής οι Γερμανοί κινήθηκαν αποφασιστικά για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα μέσα ενημέρωσης, ώστε να κατευθύνουν την προπαγάνδα τους. Αρχικά επεδίωξαν να μην ανατρέψουν το καθεστώς που ίσχυε στον χώρο του Τύπου και οι παρεμβάσεις τους ήταν διακριτικές, ενώ προσπάθησαν μάλιστα να δώσουν την εικόνα ότι δεν τους ενδιαφέρει η άσκηση προληπτικής λογοκρισίας, όπως συνέβαινε μέχρι τότε με τις ελληνικές υπηρεσίες λογοκρισίας. Τελικά κατέληξαν στη διευθέτηση να αναθέσουν τον τομέα αυτόν στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης Τσολάκογλου, η οποία χωρίς δυσκολία συνέχισε τις δομές που είχε κληρονομήσει από την κυβέρνηση Κοριζή. Έτσι οι ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες συνέχισαν κανονικά την έκδοσή τους, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις οι εκδότες πιέστηκαν να συνεχίσουν την έκδοσή τους.

Η μόνη εφημερίδα που πραγματικά παύθηκε με άνωθεν γερμανική εντολή ήταν ο «Ασύρματος». Η απόφαση ανήκε στον στρατάρχη Βίλελμ Λιστ, ανώτατο διοικητή της περιοχής Βαλκανίων και μέχρι σήμερα δεν έχει διευκρινιστεί το ακριβές αιτιολογικό που τον ώθησε να λάβει αυτή την απόφαση. Ίσως κάποια προσωπική αναφορά για τον ίδιο, που την εξέλαβε ως αιχμή, να τον ώθησε σ’ αυτό. Το εντελώς παράδοξο είναι ότι ο ιδιοκτήτης αυτής της εφημερίδας, ο Γεώργιος Τζιρακόπουλος, ήταν σύγγαμβρος του στρατηγού Τσολάκογλου, ο οποίος μερικούς μήνες αργότερα θα τον τοποθετήσει, πλην άλλων διορισμών σε διάφορα διοικητικά συμβούλια, ως πρόσωπο εμπιστοσύνης στη θέση του κυβερνητικού επιτρόπου της Αγροτικής Τράπεζας.
Επίσης με την έναρξη της Κατοχής διέκοψε την έκδοσή της η εφημερίδα «Έθνος», όχι όμως για πολιτικούς λόγους, αλλά μάλλον για πρακτικούς. Οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις της, από τις πιο σύγχρονες τότε, δεσμεύθηκαν για να φιλοξενήσουν τις δύο νέες εφημερίδες των κατακτητών που χρειάζονταν για εσωτερική τους χρήση: την ιταλόγλωσση «Giornale d’Italia» και τη γερμανόγλωσση «Deutsche Nachrichten für Griechenland».

Ταυτόχρονα οι Γερμανοί δεν αδιαφόρησαν, πέραν του πολιτικού, και για τον οικονομικό έλεγχο των μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων. Ο σχεδιασμός έγινε από το Βερολίνο, απ’ όπου στάλθηκαν στην Αθήνα ειδικοί εκπρόσωποι της ειδικής ημικρατικής εταιρίας «Mundus», που είχαν από νωρίτερα συστήσει τα γερμανικά υπουργεία Εξωτερικών και Προπαγάνδας, με συμμετοχή 50% το καθένα τους. Η εταιρία αυτή, που είχε ως στόχο ακριβώς τη διάδοση της γερμανικής προπαγάνδας στις κατεχόμενες χώρες, είχε εμφανιστεί στο Παρίσι, μόλις ολοκληρώθηκε η κατάληψή του, και μεταξύ άλλων εξαγόρασε μερίδια γαλλικών εταιριών που εξέδιδαν εφημερίδες και περιοδικά[1].

Οι εκπρόσωποι αυτής της εταιρίας εμφανίστηκαν και στην Αθήνα τον Μάιο του 1941 και μελέτησαν πώς θα κινηθούν για να αποκτήσουν αποφασιστικού μεγέθους θεσμική συμμετοχή στην παραγωγή και τη διακίνηση του ελληνικού και ξένου Τύπου. Πραγματοποίησαν πολλές επαφές πριν καταλήξουν σε οριστικές αποφάσεις, ενώ έλαβαν υπόψη τους τις αναφορές και την εμπειρία των αρμοδίων της γερμανικής πρεσβείας, κυρίως του γραφείου Τύπου και του συμβούλου μορφωτικών υποθέσεων. Το κύριο βάρος των διαπραγματεύσεων είχε ο Maurach, που έφερε τον βαθμό του Rittmeister και χρησιμοποιούσε για έδρα του ένα γραφείο στον τρίτο όροφο της γερμανικής πρεσβείας, είχε όμως στη διάθεσή του πλούσιο υλικό για την αξιοπιστία όσων θα μπορούσαν να «τιμηθούν» με την εμπιστοσύνη του Ράιχ κατά την Κατοχή.
Ιδρύθηκαν έτσι τρεις βασικές εταιρίες για τον κάθετο έλεγχο του ελληνικού Τύπου, στις οποίες περισσότερο με προθυμία παρά υπό καθεστώς βίας έλαβαν μέρος οι Έλληνες επιχειρηματίες που δέχθηκαν να συνυπογράψουν τα ιδρυτικά καταστατικά με τους απεσταλμένους του Γκαίμπελς και του Ρίμπεντροπ, στους οποίους (ως επικεφαλής των δύο γερμανικών υπουργείων Προπαγάνδας και Εξωτερικών) ανήκε η εταιρία «Mundus». Το θλιβερό γεγονός της εκούσιας αυτής συμμετοχής καταδικάστηκε μετά την Απελευθέρωση από το επίσημο κράτος με τον βαρύτατο χαρακτηρισμό των εν λόγω εταιριών ως εχθρικών περιουσιών και τέθηκαν υπό μεσεγγύηση, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα πρόσωπα που έλαβαν μέρος δεν αντιμετώπισαν ποινικές κυρώσεις, απλώς μόνον ηθικές.

Ωστόσο οι εφημερίδες, που μέχρι την Απελευθέρωση ανήκαν στο ελληνογερμανικό αυτό συγκρότημα δεν μπόρεσαν να επανεκδοθούν ποτέ, οπότε ο ευφυής Δ. Λαμπράκης άλλαξε τους τίτλους (από «Αθηναϊκά Νέα» σε «Νέα» και από «Ελεύθερον Βήμα» σε «Βήμα»), ο επανελθών στον κομμουνισμό Γιάννης Πετσόπουλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πολλά περιουσιακά στοιχεία για να παραμείνει με άλλες πηγές εισαγωγής χαρτιού στην αγορά, όσο δε για την πρακτόρευση εφημερίδων ο Όθων Πικραμένος αναγκάστηκε πρόσκαιρα να αποσυρθεί και να αρκεστεί στη διαχείριση του εργοστασίου γραφικών τεχνών «Πυρσός», ενός από τα μεγαλύτερα στην Αθήνα, που είχε βρεθεί στα χέρια του[2]. Θα ήταν ειρωνικό να συνεχίζει να διακινεί τις εφημερίδες και τα περιοδικά όταν η χώρα απελευθερώθηκε, αφού μέχρι τότε διακινούσε τις νομότυπα εκδιδόμενες υπό γερμανικό έλεγχο εφημερίδες και τις λοιπές προπαγανδιστικές εκδόσεις, ελληνόγλωσσες και γερμανόγλωσσες.

Οι εταιρίες που ίδρυσαν οι Γερμανοί εκπρόσωποι του Γκαίμπελς και του Ρίμπεντροπ μόλις κατέλαβαν την Αθήνα:

Α.Ε. «Βίβλος». Όπως αναγραφόταν στο καταστατικό της, είχε τους εξής σκοπούς: εισαγωγή ξένων βιβλίων, μουσικών έργων (νότες), έργων εικαστικής τέχνης, εποπτικών μέσων διδασκαλίας, ως και η διεξαγωγή πασών των εργασιών ομοίας ή συγγενούς φύσεως και σχετικών επιχειρήσεων[3]. Στην εταιρία αυτή έλαβαν μέρος ως μέτοχοι, καταβάλλοντας και το αντίστοιχο κεφάλαιο, δύο από τους μεγαλύτερους Αθηναίους βιβλιοπώλες της εποχής εκείνης. Στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο συμμετείχαν οι: Έριχ Μπέρινγκερ[4], Κωνστ. Γ. Ελευθερουδάκης, Χέρμαν Θ. Κάουφμαν, Νικ. Λούβαρις, Βάλτερ Βρέντε, Σάββας Κέντρος, Σίγκφριντ Φατ. Ο πρώτος, πολύ γνωστή προσωπικότητα στους κύκλους των διανοουμένων, ήταν πρόεδρος της εταιρίας και παράλληλα μορφωτικός σύμβουλος της γερμανικής πρεσβείας, θέση που κατείχε από προπολεμικά. Ο Κώστας Ελευθερουδάκης ήταν ο γνωστός ιδρυτής του ομώνυμου βιβλιοπωλείου και ο Κάουφμαν επίσης, ο οποίος σημειωτέον ήταν Ρώσος πρόσφυγας γερμανικής καταγωγής και όχι Εβραίος όπως νομιζόταν μέχρι τότε στην Αθήνα, πρόσφυγας από το 1917 εγκαταστημένος στην Ελλάδα[5]. Ο Νικόλαος Λούβαρις ήταν ο γνωστός γερμανόφιλος καθηγητής φιλοσοφίας, άλλοτε διακεκριμένο μέλος του Ελληνογερμανικού Συνδέσμου, όπως και ο τότε μεγαλοδικηγόρος Σάββας Κέντρος. Ως προς δε τον Βάλτερ Βρέντε[6], διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ήταν από τα προπολεμικά χρόνια ο επίσημος τοπάρχης του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος για τη γερμανική παροικία της Αθήνας.

«Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου» Α.Ε. Η εταιρία αυτή προέκυψε προκειμένου να επιτύχουν οι Γερμανοί τον απόλυτο έλεγχο κάθε διακινούμενου εντύπου και αποτελούσε μια κοινοπραξία των μέχρι τότε ελληνικών πρακτορείων μαζί με την περίφημη εταιρία «Μούντους». Σύμφωνα με το καταστατικό της σκοπός ήταν: η κυκλοφορία και η διά του οργανισμού της εταιρίας διάθεσις είτε εν τω εξωτερικώ, είτε εν τω εσωτερικώ των εκδιδομένων ενταύθα ή αλλαχού εφημερίδων, περιοδικών και λοιπών εντύπων ημεδαπής και αλλοδαπής, ημεροδεικτών και παντός εν γένει προϊόντος διανοίας ή τέχνης. Είχε κατά την ίδρυσή της κεφάλαιο 5.000.000 δρχ. διαιρεμένο σε 5.000 μετοχές[7]. Μέτοχοι: Εταιρία «Mundus» 2550 μετοχές, Εταιρία Ελληνικού Τύπου «Τ. Α. Πικραμένος» 850, Κεντρικόν Πρακτορείον Εφημερίδων Σπύρος Τσαγγάρης, Αναγνωστοπούλου και Σία[8] 1050, Ελισάβετ Τσιβόγλου 550. Στη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου έλαβαν μέρος οι Herbert Schwoerbel[9], πρόεδρος, επικεφαλής του γραφείου Τύπου της γερμανικής πρεσβείας (οιονεί εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Προπαγάνδας), Ferdinand Vorauer, στέλεχος επίσης της γερμανικής πρεσβείας (οιονεί εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών), Όθων Π. Πικραμένος (εκπρόσωπος του ομώνυμου πρακτορείου εφημερίδων και γενικός διευθυντής της νέας εταιρίας που συστάθηκε)[10], Κωνσταντίνος Ν. Νικολετόπουλος (δικηγόρος), Ιωάννης Χ. Αναγνωστόπουλος (μέλος της οικογένειας Τσαγγάρη, ο οποίος αργότερα διαρκούσης της Κατοχής θα αναλάβει την προεδρία του Δ.Σ.). Η μέτοχος Ελισάβετ Τσιβόγλου[11], ιδιοκτήτρια του ομώνυμου μικρού πρακτορείου ξένων εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και διακίνησης τουριστικών εντύπων (καρτ-ποστάλ και πολύγλωσσων οδηγών), που λειτουργούσε από ετών και είχε περιέλθει στην ιδιοκτησία της έπειτα από τον θάνατο του συζύγου της ήδη πριν από τον πόλεμο, δεν συμμετείχε αυτοπροσώπως στο συμβούλιο, αφού άλλωστε ως από ετών συνεργάτης του Ο. Πικραμένου την εκπροσωπούσε ο τελευταίος.

«Ελεύθερον Βήμα – Εταιρία Δημοσιογραφικών Εκδόσεων» Α.Ε. Η εταιρία αυτή υποκατέστησε το δημοσιογραφικό συγκρότημα Λαμπράκη με τη συμμετοχή της γερμανικής «Μούντους», η οποία κατείχε το 51% των μετοχών, ενώ το υπόλοιπο 49% των μετοχών ανήκε στους δημοσιογράφους Γεώργιο Συριώτη και Αλκ. Ζαφειρόπουλο, παλαιά στελέχη του συγκροτήματος Λαμπράκη, καθώς και στον διαχειριστή του, πριν και μετά την Κατοχή, Ιορδάνη Τσαρτίλη. Οι Γερμανοί κατέβαλαν μετρητά για την απόκτηση του ποσοστού αυτού[12], ώστε μεταπολεμικά η εταιρία θεωρήθηκε ως εχθρική περιουσία και τέθηκε υπό μεσεγγύηση ως ανήκουσα στο γερμανικό δημόσιο. Η εταιρία κατείχε εις χείρας της όχι μόνο τους τίτλους του συγκροτήματος («Ελεύθερον Βήμα», «Αθηναϊκά Νέα» και «Οικονομικός Ταχυδρόμος»), αλλά και τις τυπογραφικές εγκαταστάσεις του, καθώς βεβαίως και την εν γένει δημοσιογραφική επιχείρηση. Σύμφωνα με το καταστατικό, σκοπός της ήταν η έκδοση εφημερίδων, περιοδικών και παντός ετέρου εντύπου, καθώς και κάθε συναφής εργασία. Τα τυπογραφεία του συγκροτήματος χρησιμοποιήθηκαν τόσο για ελληνόγλωσσες εκδόσεις, όσο και ξενόγλωσσες, ακόμη και αραβόγλωσσες προπαγανδιστικές εκδόσεις που αποστέλλονταν στις στρατιές του Ρόμελ ή προς χρήση των μελών της αραβικής παροικίας που είχε δημιουργηθεί εκτάκτως στο Λαύριο[13]. Στο διοικητικό συμβούλιο πρόεδρος ήταν ο Νικόλαος Λούβαρις[14], ο οποίος σημειωτέον δεν είχε γίνει ακόμη υπουργός, και αντιπρόεδρος ο ιατρός Γεώργιος Βλαβιανός, ο ιδρυτής της γνωστής και τόσο κακοφημισμένης οργάνωσης ΕΣΠΟ, που έδρασε επί Κατοχής. Συμμετείχαν επίσης τα στελέχη της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα Φερδινάνδος Φοράουερ και Ερβέρτος Σβαίρμπελ, οι εκπρόσωποι του συγκροτήματος Γεώργ. Α. Συριώτης, Αλκ. Π. Ζαφειρόπουλος και Ιορδάνης Ε. Τσαρτίλης, καθώς και ο μεγαλοδικηγόρος Σάββας Χ. Κέντρος[15].

Εκτός από τις προαναφερθείσες τρεις εταιρίες, που ιδρύθηκαν με τη συμμετοχή και τον απόλυτο έλεγχο της γερμανικής προπαγανδιστικής εταιρίας «Μούντους», στην πορεία προέκυψε ζήτημα με τις εισαγωγές χάρτου. Όσο και αν φανεί περίεργο, το χαρτί και κυρίως το δημοσιογραφικό, που δεν παραγόταν στην Ελλάδα, ήταν χαρακτηρισμένο ως είδος πρώτης ανάγκης και υπό την έννοια αυτή η Γερμανία ως κατέχουσα δύναμη όφειλε να μεριμνά για την επαρκή κάλυψη της χώρας. Επί Κατοχής εισαγόταν δημοσιογραφικό και κοινό χαρτί, καθώς και χαρτί για την εκτύπωση χαρτονομισμάτων από τη Γερμανία, κυρίως φινλανδικής και ελάχιστα γερμανικής προέλευσης. Μέχρι ενός χρονικού σημείου, οι Γερμανοί αδιαφορούσαν για την επακριβή διοχέτευση του εισαγόμενου χαρτιού, αφού καλύπτονταν οι βασικές ανάγκες των εφημερίδων, η δε διαχείριση του χαρτιού γινόταν μέσω της Α.Ε. «Τύπος», η οποία ανήκε στον Γιάννη Πετσόπουλο και την οικογένειά του. Η εν λόγω εταιρία ήταν ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος γερμανικού χαρτιού στην Ελλάδα από την προπολεμική περίοδο, αλλά όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στη χώρα ανέθεσαν στην εταιρία του, προφανώς από λόγους εμπιστοσύνης, τη διαχείριση όχι μόνο των δικών τους χαρτιών, αλλά και των ποσοτήτων που βρήκαν και που είχαν κατασχεθεί κατά την έναρξη της Κατοχής.

Στη συνέχεια όμως έκαναν μια άλλη διαπίστωση που τους ανησύχησε. Ένα μέρος από τις εισαγόμενες ποσότητες περνούσε στη μαύρη αγορά και κάποιοι κερδοσκοπούσαν υπερβολικά. Έτσι πήραν την απόφαση να θέσουν υπό αυστηρότερο έλεγχο τη διανομή του χαρτιού, κλείνοντας τις στρόφιγγες προς την ελεύθερη αγορά. Τους ενδιέφερε πρωταρχικά η χρήση του για την προπαγάνδα και δεν ήθελαν το χαρτί που εισήγαγαν να καταλήγει σε τρίτους, όπως για παράδειγμα στο εμπόριο για συσκευασία ή σε εκδότες για να εκδίδονται ποιητικές συλλογές. Η διαρροή ποσοτήτων χαρτιού γινόταν κυρίως με πρόσχημα τη φύρα και την υγρασία, ενώ οι επιτήδειοι προωθούσαν κρυφά τις ποσότητες που εξοικονομούσαν στη μαύρη αγορά. Αίφνης όμως οι Γερμανοί έκαναν και μια δεύτερη διαπίστωση: Ένα μέρος αυτού του χαρτιού έφτανε στα χέρια των αντιστασιακών οργανώσεων για την εκτύπωση παράνομων εφημερίδων.
Για κάποιους βασικά ανεξήγητους και απροσδιόριστους λόγους, τον Πετσόπουλο τον είχαν σε εκτίμηση οι χιτλερικοί συνδικαλιστές. Ακόμα πιο μυστηριώδης ήταν η στάση του στις παραμονές του πολέμου, όταν για μεγάλο διάστημα παρέμεινε στη Γερμανία. Η αλήθεια όμως είναι ότι ξαφνικά απέκτησε έναν απροσδόκητο ανταγωνιστή στις προτιμήσεις των Γερμανών ως προς τους εισαγωγείς χαρτιού στην κατεχόμενη Ελλάδα: Επρόκειτο για τον δικηγόρο και άλλοτε φανατικό βενιζελικό πολιτικό Ευστράτιο Κουλουμβάκη, ο οποίος τέθηκε επικεφαλής μιας άλλης «προνομιακής» χαρτεμπορικής εταιρίας.

Επρόκειτο για την Α.Ε.Ε. «Εμπορίου και Βιομηχανίας Χάρτου» (Χαρτέξ)[16], που ιδρύθηκε στα τέλη του 1941 με αντικείμενο: Εμπόριο και βιομηχανία χάρτου, αντιπροσωπείες οίκων εξωτερικού και εσωτερικού. Οι τέσσερις συνιδρυτές της εταιρίας, οι Ευστράτιος Γ. Κουλουμβάκης, Νικόλαος Σ. Καστρινός, Γαβριήλ Παρουσιάδης και Ιωάννης Κ. Βελλίδης) αποτέλεσαν το πρώτο διοικητικό της συμβούλιο.
Οι δύο προνομιούχες χαρτεμπορικές εταιρίες βρέθηκαν σε μεγάλη διάσταση μεταξύ τους, καθώς – πέραν του οικονομικού αντικειμένου – υπήρχε προϊστορία για τις προσωπικές σχέσεις Κουλουμβάκη-Πετσόπουλου από 25ετίας. Ο ανταγωνισμός αυτός είχε απήχηση και στη μαύρη αγορά του χαρτιού, όχι μόνο του δημοσιογραφικού, αλλά και του εμπορικού. Ήδη από γερμανικής πλευράς είχε πραγματοποιηθεί μια παρέμβαση στην ελεύθερη αγορά με την ίδρυση μιας εταιρίας για παραγωγή χαρτιών συσκευασίας. Συγκεκριμένα είχε ιδρυθεί στην Αθήνα η Ελληνική Βιομηχανία Χαρτοσάκκων «Ασπίς» από τους Βάλτερ Ντίρμπεκ και Νικόλαο Νικολόπουλο[17].

Με αφορμή τον ανταγωνισμό των δύο βασικών εισαγωγέων χαρτιού, του Πετσόπουλου και των Κουλουμβάκη και λοιπών Βορειοελλαδιτών πρώην εκδοτών, οι αρμόδιοι Γερμανοί της πρεσβείας πληροφορήθηκαν ότι και από τις δύο εταιρίες διέρρεε το χαρτί που κατέληγε στα τυπογραφεία των παράνομων αντιστασιακών εφημερίδων.
Τότε αποφασίστηκε να λάβουν αυστηρά μέτρα για να εμποδίσουν αυτή τη διαρροή του χαρτιού. Τον Δεκέμβριο του 1942 ιδρύθηκε μια νέα εταιρία, στην οποία περιερχόταν ο έλεγχος των εισαγωγών χαρτιού. Επρόκειτο για την Α.Ε. «Ανώνυμος Ελληνική Εμπορική Εταιρία»[18]. Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ο πρώην κομμουνιστής και άλλοτε εκδότης του «Ριζοσπάστη» Γιάννης Πετσόπουλος, ο οποίος είχε από παλαιά περίεργες προνομιακές σχέσεις με τα συνδικάτα των εργαζομένων στις γερμανικές χαρτοβιομηχανίες, τα οποία σημειωτέον ανήκαν με φανατισμό στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Ο Πετσόπουλος[19] στα προπολεμικά χρόνια είχε αποκτήσει τεράστια περιουσία ως χαρτέμπορος και αντιπρόσωπος γερμανικού χαρτιού με την Α.Ε. «Τύπος», ενώ γύρω στα χρόνια της Κατοχής καθετοποίησε τις υπηρεσίες που πρόσφερε στους πελάτες του, οργανώνοντας στην οδό Αναξαγόρα[20] ένα μεγάλο τυπογραφικό συγκρότημα για εκτύπωση εφημερίδων και περιοδικών για λογαριασμό των πελατών του. Στη νέα εταιρία, που λειτούργησε παράλληλα με την εταιρία «Τύπος», συμμετείχε και η περιώνυμη γερμανική εταιρία «Μούντους» του Γκαίμπελς[21].

[1]. Η εταιρία «Μούντους» αποτέλεσε μεταπολεμικά αντικείμενο στις μεγάλες δίκες της Νυρεμβέργης, αλλά ελάχιστες αναφορές έγιναν για τη δράση της στην Ελλάδα. Για τη δράση της στη Γαλλία, βλ. την κατάθεση του Γάλλου πολιτικού Εντγκάρ Φωρ στη Δίκη της Νυρεμβέργης στις 5 Φεβρουαρίου 1946.
[2]. Τη θέση του γενικού διευθυντή (είχε κάνει ειδικές σπουδές στη Γερμανία) είχε και για ένα μικρό διάστημα μέχρι το 1928. Η εταιρία «Πυρσός», που στο παρελθόν είχε εκδώσει τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεία, όπως και η κατασκευαστική εταιρία «Προμηθεύς», ανήκαν βασικά στον Παυσανία Μακρή (κεντρικό πρόσωπο στα σκάνδαλα της οδοποιίας στα χρόνια του μεσοπολέμου, με χρηματοδότες τους Άγγλους τραπεζίτες Χάμπρο και Σάμιουελ), στενό συγγενή της οικογένειας Πικραμένου. Και οι δύο αυτές εταιρίες συνεργάστηκαν οικονομικά με τους Γερμανούς κατά την Κατοχή, η μεν μία σε εκτυπωτικές εργασίες η δε άλλη σε κατασκευαστικές. Τελικά ο Όθων Πικραμένος θα επανέλθει αργότερα, αφού θα αποφύγει τη δίωξη για δοσιλογισμό, όπως και όλοι όσοι συνεταιρίστηκαν με τους εκπροσώπους της εταιρίας «Μούντους», στην πρακτόρευση εφημερίδων και περιοδικών, δημιουργώντας το λεγόμενο «Νέο Πρακτορείο», συνέχεια του οποίου – ύστερα από διάφορες μεταβιβάσεις μετά τον θάνατό του στα χρόνια της δικτατορίας και αφού ο μεγαλύτερος υιός του, αν και για ένα διάστημα το διαχειρίστηκε, αποφάσισε να το εγκαταλείψει για να σταδιοδρομήσει στο δικαστικό σώμα – είναι σήμερα το πρακτορείο εφημερίδων «Ευρώπη». Από τα τέλη του 1944 (τυπικά τον Ιανουάριο 1945) όμως είχε συγκροτηθεί το «Πρακτορείο Αθηναϊκού Τύπου», που αμέσως πήρε το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς και διάδοχος του οποίου – ύστερα από την εξαγορά του από το συγκρότημα Λαμπράκη μετά τον θάνατο του Παρασκευά Χριστοδουλόπουλου – είναι σήμερα το πρακτορείο «Άργος». Τον Μάιο 2012 ο υιός του Όθωνος Παναγιώτης Πικραμένος ανέλαβε υπηρεσιακός πρωθυπουργός.
[3]. Εφημερίδα Οικονομολόγος 26.7.1941.
[4]. Ο καθηγητής Erich Boehringer (1897-1971) υπήρξε αρχαιολόγος και νομισματολόγος. Το 1937 έγινε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και τον Μάρτιο 1940 έφτασε στην Αθήνα ως μορφωτικός ακόλουθος, θέση που διατήρησε μέχρι τον Απρίλιο 1943. Μεταπολεμικά έγινε πρόεδρος του κεντρικού Γερμανικού Αρχαολογικού Ινστιτούτου.
[5]. Περί των κινήσεων του Χέρμαν Κάουφμαν (1897-1965) όταν του προτάθηκε η συνεργασία με τους Γερμανούς, έχουμε πληροφορίες από τον τότε δικηγόρο του που χειριζόταν τις υποθέσεις του (Χρ. Χρηστίδη, Χρόνια Κατοχής 1941-1944, Μαρτυρίες Ημερολογίου, Αθήνα 1971, σελ. 28, 46 κ.α.). Από τις εγγραφές προκύπτει ότι όχι μόνον ενδιαφερόταν να συμμετάσχει ο Κάουφμαν, αλλά έτρεφε και ανησυχίες μήπως αποκλειστεί από τη συμφωνία με τη «Μούντους».
[6]. Καθοριστικής σημασίας ήταν στην Ελλάδα η παρουσία του Walther Wrede (1893-1990) ως διευθυντή της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα (1937-43), ενώ στη χώρα μας έζησε πολλά χρόνια από το 1921. Φανατικός εθνικοσοσιαλιστής, το 1935 τοποθετήθηκε ως επικεφαλής του κόμματος για τη σχετικά πολυάριθμη γερμανική παροικία στην Αθήνα. Εγκατέλειψε την Αθήνα μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν τον Οκτώβριο 1944. Η έντονη κομματική δραστηριότητά του τον εμπόδισε μεταπολεμικά να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του, ούτως ή άλλως αμαυρωμένη από καταγγελίες για παράνομες ανασκαφές, και έστρεψε το ενδιαφέρον του στη βοτανική.
[7]. Εφημερίδες Οικονομικός Ταχυδρόμος 2.6.1941, Οικονομολόγος 26.7.1941.
[8]. Το Κεντρικό Πρακτορείο Εφημερίδων είχε ιδρυθεί από τον δραστήριο Σπύρο Τσαγγάρη (1852-1931), που θεωρείται ως ένας από τους πρώτους στυλοβάτες του ελληνικού Τύπου. Οι διάδοχοι του Τσαγγάρη συνέχισαν την επιχείρηση και στην Κατοχή συνεταιρίστηκαν με τους Γερμανούς.
[9]. Ο Ερβέρτος Σβαίρμπελ (1881-1969) μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του εισήλθε στη γερμανική διπλωματική υπηρεσία και κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων υπηρετούσε στο προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ ένα κείμενό του το 1916 αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές μαρτυρίες για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους. Αργότερα υπηρέτησε σε προξενικές θέσεις στη Βυρητό και την Καμπούλ. Κατά τη διάρκεια του χιτλερικού καθεστώτος χρησιμοποιήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών σε θέματα προπαγάνδας και μεταξύ άλλων υπήρξε συντάκτης λευκών βίβλων και εκδότης της προπαγανδιστικής αξονικής επιθεώρησης Illustrierten Berlin Rom Tokio. Το 1940 επιλέχθηκε ως ελληνομαθής να αναλάβει διευθυντής του γραφείου Τύπου στη γερμανική πρεσβεία Αθηνών, αλλά σύντομα ανέλαβε ευρύτερες αρμοδιότητες στην έδρα του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών με αντικείμενο ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων. Μεταπολεμικά δεν μπόρεσε να επανέλθει στη διπλωματία και έγινε δημοσιογράφος στο Πασάου. Στην Ελλάδα, λόγω και της παλαιάς θητείας του, είχε εκτεταμένες επαφές με Έλληνες δημοσιογράφους και πολιτικούς και μετά τη γερμανική εισβολή επανήλθε για μικρό διάστημα και ασχολήθηκε με τη δημιουργία των μικτών ελληνικών επιχειρήσεων στον χώρο της προπαγάνδας με τη συμμετοχή της «Μούντους». Το 1942 τοποθετήθηκε ως ακόλουθος Τύπου στην πρεσβεία Αθηνών ο συνονόματος υιός του, ο οποίος επανειλημμένα δημοσίευσε άρθρα στον κατοχικό Τύπο. Συχνά γίνεται σύγχυση ανάμεσα στον πατέρα (1881-1969) και στον υιό (1911-), ενώ ο δεύτερος υιός Edgar (1918-) υπηρέτησε μεταπολεμικά και αυτός στη γερμανική διπλωματία και μεταξύ άλλων στην κεντρική υπηρεσία της Βόννης ως υπεύθυνος για την Ελλάδα και την Κύπρο.
[10]. Το ωραίο τετραόροφο ακίνητο της οδού Σωκράτους 43, σήμερα διατηρητέο κτίριο, που ανήκε στον Όθωνα Πικραμένο και σ’ ένα τμήμα του οποίου μέχρι τότε κατοικούσε, πωλήθηκε – ως απόρροια της συμφωνίας με τη γερμανική «Μούντους» – στην ελεγχόμενη και εξαγορασμένη πλέον από τους Γερμανούς Εταιρία Βωξιτών Παρνασσού με ονομαστική τιμή 22 εκατ. δρχ. Με τα χρήματα αυτά αγοράστηκε από την οικογένεια Πικραμένου αυθημερόν ένας όροφος 18 δωματίων στην εντυπωσιακή πολυκατοικία της οδού Ακαδημίας 52, όπου μετεγκαταστάθηκε και όπου έζησε όλες τις επόμενες δεκαετίες, ενώ δύο ακόμη όροφοι από την οικογένεια Πιζάνη. Το κτίριο της οδού Σωκράτους 43 μεταπολεμικά περιήλθε στην ιδιοκτησία του ανταγωνιστικού Πρακτορείου Εφημερίδων Αθηναϊκού Τύπου. Ο αρχικός ιδρυτής το 1917 της Εταιρείας Ελληνικού Τύπου Τάκης Πικραμένος (1876-1935) ήταν δικηγόρος και σταφιδέμπορος από την Πάτρα.
[11]. Η οικογένεια Τσιβόγλου προερχόταν από την Κωνσταντινούπολη και κατά τη διάρκεια της Κατοχής μεταξύ άλλων περιουσιακών στοιχείων κατείχε το ακίνητο, στο οποίο διαδραματίστηκε το 1944 το «μπλόκο της Κοκκινιάς» και που ο χώρος αυτός απαλλοτριώθηκε το 1982 για να γίνει εκεί το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (βλ. εφημερίδα Ριζοσπάστης 5.3.2005). Η αναφερόμενη Ελισάβετ Τσιβόγλου, που πέθανε στις αρχές του 1945, ήταν από τον πρώτο γάμο της με τον θεατρικό συγγραφέα Μιλτιάδη Ιωσήφ μητέρα του δημοσιογράφου και πολιτικού Ανδρέα Ιωσήφ, του οποίου η εβραϊκής καταγωγής σύζυγος Μαρία Ρεζάν την διαδέχθηκε μεταπολεμικά στο πρακτορείο ξένου Τύπου, που το μετέφερε στην οδό Αμερικής, εμπλουτίζοντάς το με γαλλικά, αγγλικά και αμερικανικά περιοδικά και εφημερίδες – αφού φυσικά πλέον δεν υπήρχαν γερμανικά και ιταλικά προπαγανδιστικά έντυπα προς διανομή. Βλ. Μαρίας Ρεζάν, Με νοσταλγία… για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2000, σελ. 84 κ.α. Μέχρι την Κατοχή το πρακτορείο Τσιβόγλου διατηρούσε τη στενότατη συνεργασία του με το πρακτορείο Πικραμένου, στο κτίριο του οποίου από πολλών ετών στεγαζόταν.
[12]. Αξιοσημείωτο είναι ότι αμέσως μετά την εξαγορά του 51% του ομώνυμου συγκροτήματος από τους Γερμανούς τον Σεπτέμβριο 1941, η σύζυγος του αρχικού ιδιοκτήτη Έλζα Λαμπράκη (απεβίωσε τον Απρίλιο 2012 σε ηλικία 104 ετών) αγόρασε στις 27 Οκτωβρίου 1941 μια μονοκατοικία στο Κολωνάκι, στην οδό Αναγνωστοπούλου 5, στο οικόπεδο της οποίας αργότερα η οικογένεια ανήγειρε πολυκατοικία. Η τιμή που αναφερόταν στο συμβόλαιο ήταν 4 εκ. δρχ., ποσόν που αντιστοιχούσε σε 220 χρυσές λίρες (Βλ. εφημερίδα Οικονομολόγος 8.11.1941). Η Έλζα Λαμπράκη, όπως και ο δεκάχρονος τότε γιος του ζεύγους Χρήστος, αργότερα διέφυγε στη Μέση Ανατολή, αφού είχε προηγηθεί ο σύζυγός της, ο οποίος μάλιστα αντιμετώπισε την αντίδραση των αγγλικών αρχών και – παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του Ε. Τσουδερού και του Β. Καραπαναγιώτη – παρέμεινε φυλακισμένος από τους Άγγλους ως ύποπτος για γερμανοφιλία, ακριβώς λόγω της μεταβίβασης του συγκροτήματος.
[13]. Ο συγγραφέας του παρόντος έχει ασχοληθεί και σε άλλα δημοσιεύματά του με την περίπτωση Λαμπράκη κατά την Κατοχή. Μεταξύ άλλων βλ. Δ. Κούκουνα, Η γερμανική και η ιταλική προπαγάνδα πριν και κατά την Κατοχή 1941-1944, Πάτρα 1981, ιστορική επιθεώρηση Τότε, αριθ. 51-53, Σεπ.-Νοέμ. 2008, περιοδικό Λαβύρινθος, αριθ. 2, Αύγ. 2003, σελ. 40-46 κ.ά.
[14]. Ο καθηγητής Νικόλαος Λούβαρις ανέλαβε, όπως είπε κατά τη δίκη του τον Μάιο του 1945, τη θέση αυτή ύστερα από έντονες πιέσεις του Δ. Λαμπράκη, με τον οποίο σημειωτέον συνδεόταν με προσωπική φιλία, και των δημοσιογραφικών στελεχών του συγκροτήματος. Επί λέξει είπε ότι ανέλαβε την προεδρία «κατά συμφωνίαν του κ. Λαμπράκη και των συντακτών του, οι οποίοι ήλθαν εις εμέ είκοσι και πλέον φοράς και δεν ήθελαν να με αφήσουν…»
[15]. Εφημερίδα Οικονομολόγος 27.9.1941.
[16]. Εφημερίδες Οικονομολόγος 20.12.1941 και Οικονομικός Ταχυδρόμος 22.12.1941. Πλην του πρώτου, οι άλλοι τρεις προέρχονταν από τον εκδοτικό χώρο της Θεσσαλονίκης, τον οποίο είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν με τη γερμανική κατοχή, διότι οι κατακτητές απαγόρευσαν – σε αντίθεση με ό,τι έγινε στην Αθήνα και άλλες πόλεις – τη συνέχιση της έκδοσής τους. Ορισμένοι από τους πρώην εκδότες εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και ασχολήθηκαν με το χαρτεμπόριο, εισάγοντας δημοσιογραφικό χαρτί από τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του Άξονα. Ίσως αυτό να αποτελούσε μια αντιπαροχή εν είδει αποζημίωσης για το κλείσιμο των εφημερίδων. Ο Ιωάννης Βελλίδης ήταν ο εκδότης της εφημερίδας Μακεδονία, ενώ ο Νικόλαος Καστρινός είχε γαμπρό τον μυστηριώδη Βασίλειο Λαμψάκη, φανατικό γερμανόφιλο, ο οποίος παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη και εξαφανίστηκε λίγο πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί και μεταπολεμικά καταδικάστηκε σε θάνατο ως δοσίλογος. Μοναδική και εξαντλητική κάλυψη των ζητημάτων που σχετίζονται με τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους της Θεσσαλονίκης γίνεται από τον εκλεκτό συγγραφέα Μανώλη Κανδυλάκη στο εμπεριστατωμένο βιβλίο του Εφημεριδογραφία της Θεσσαλονίκης (δ΄ τόμος, Από τον πόλεμο στη δικτατορία, 1941-1967), Εκδόσεις University Studio Press - Έκφραση, Θεσσαλονίκη 2008.
[17]. Εφημερίδα Οικονομικός Ταχυδρόμος 27.1.1942. Ο Ντίρμπεκ ήταν ένας από τους Γερμανούς «επενδυτές» που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις πρώτες μέρες της Κατοχής, αναζητώντας ευκαιρίες πλουτισμού. Ο Νικόλαος Νικολόπουλος ήταν αδελφός και συνεταίρος του περίφημου Χρήστου Νικολόπουλου, αντιπροσώπου της «Λουφτχάνσα» στην προπολεμική και κατοχική Ελλάδα, ο οποίος ταυτόχρονα υπήρξε ένας από τους βασικούς πράκτορες της Άμπβερ στην Αθήνα.
[18]. Εφημερίδα Οικονομολόγος 19.12.1942.
[19]. Ο Γιάννης Πετσόπουλος, παλαίμαχος κομμουνιστής, εμφανίστηκε και στα τέλη της Κατοχής ως δραστήριος αριστερός με παρασκηνιακή δράση, ενώ τον Ιούνιο 1944 έφυγε και αυτός για το βουνό, αλλά μετά την επιστροφή του Νίκου Ζαχαριάδη την άνοιξη του 1945 διεγράφη από το Κ.Κ.Ε., εξ ου και τον Ιούνιο 1946 εξέδωσε το βιβλίο Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ. Σ’ αυτό επιχειρεί να ανατρέψει τις σε βάρος του κατηγορίες για δοσιλογισμό, που οδήγησαν στη διαγραφή του από το κόμμα.
[20]. Αργότερα οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις περιήλθαν στην ιδιοκτησία του εκδότη του περιοδικού Ρομάντσο Νικ. Θεοφανίδη.
[21]. Στον Γιάννη Πετσόπουλο είχε γίνει πρόταση από τους εκπροσώπους της «Μούντους», που ενέσκηψαν στην Αθήνα τον Μάιο 1941, προκειμένου να οικειοποιηθούν όλο το σύστημα παραγωγής και κυκλοφορίας εντύπων, για να συμμετάσχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της Α.Ε. «Τύπος» και να λάβουν την πλειοψηφία. Ο Πετσόπουλος δεν θέλησε να γίνει αυτός ο συνεταιρισμός, ώστε να μην χάσει την αυτοτέλειά του. Και τότε ήλθε σε σύγκρουση με τον Σβαίρμπελ, ο οποίος του το είχε προτείνει, και έσπευσε να χρησιμοποιήσει τις ισχυρές γνωριμίες του στο Βερολίνο (μεταξύ των οποίων και ο Δρ Robert Ley, επικεφαλής του Εργατικού Μετώπου, δηλαδή των εθνικοσοσιαλιστικών συνδικάτων). Η πρόταση ανακλήθηκε, αλλά τον Δεκέμβριο 1942 πήρε τη μορφή της εταιρίας που προαναφέρεται. Στη νέα εταιρία ο Σβαίρμπελ εκπροσώπησε τους Γερμανούς μαζί με τον Φραγκίσκο Έλσνερ, ενώ στο διοικητικό συμβούλιο συμμετείχε και ο αδελφός του Γεώργιος Πετσόπουλος, καθώς και ο γερμανόφιλος μεγαλοδικηγόρος Σάββας Κέντρος

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More