ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ


Οι απόστρατοι αποφάσισαν να δράσουν. Σύμφωνα μάλιστα με ρεπορτάζ της Αγγελικής Νικολούλη είναι υπό ίδρυση νέο κόμμα από πρώην στρατιωτικούς. Χθές μάλιστα η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ έδωσε στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Έκπληκτοι και άναυδοι παρακολουθήσαμε από το βήμα της Βουλής τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και πρώην ΥΠΕΘΑ κο Βενιζέλο να «φτύνει» με απερίγραπτο κυνισμό όλους εμάς που υπηρετήσαμε την Πατρίδα για 25, 27, 29, 31, 32,314564 πραγματικά ή και πλασματικά χρόνια επειδή είμαστε κάτω των 55 ετών.

Ακούσαμε να μας εξομοιώνει με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους , παραγνωρίζοντας ουσιαστικά την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα του δικού μας λειτουργήματος.

Κε Υπουργέ σας προσκαλούμε να πάτε στους Τάφους του Ηλιάκη , του Γιαλοψού, του Παπασπύρου, του Δερμάρη , του Καραθανάση ,του Γκιώκα, του Μαντατζή, του Παπαναστασίου του…., του…., του…… , του……, του……, του…., του…… , του….., του ……… και να απευθυνθείτε σ΄ αυτούς για την απηνή δίωξη εναντίον ΤΟΥΣ που ετοιμάζετε.

ΟΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 55!!!!!

Να τους πείτε αυτά που λέτε επισήμως και να είστε βέβαιος ότι θα σας απαντήσουν κι αυτοί ανάλογα.

ΕΜΕΙΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ.

Ατέλειωτες ώρες εργασίας χωρίς αμοιβή, μετακινήσεις με διάλυση οικοσκευών και ανυπολόγιστη ψυχική διατάραξη της οικογενείας μας, πληρωμές ενοικίων, πτήσεις , καταδύσεις, πτώσεις με κίνδυνο της ζωής μας ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΒΑ.

Με νομοθετικά τερτίπια και αντισυνταγματικούς διαχωρισμούς μας στοχοποιήσατε και τώρα μας εκτελείτε.

Δεν ζητάμε καμία προνομιακή μεταχείριση έναντι των υπολοίπων δοκιμαζόμενων Ελλήνων πολιτών όπως σκόπιμα και αντιδημοκρατικά παρουσιάζεται το θέμα μας. Ζητάμε ίση μεταχείριση και αναγνώριση του έργου μας προς την Πατρίδα καθώς και την εφαρμογή των νόμων που αυτή τη στιγμή με εντολές ξενόφερτων προστατών καταλύετε.

Ούτε αυτό το καταλάβατε. Και συνεχίζετε την δίωξη εμφανιζόμενος μάλιστα και σαν τιμητής της περιφρούρησης των Στρατοπέδων μας.

Έλεος πια με την υποκρισία και την κοροϊδία.

Αφού λοιπόν αναδρομικά και αντισυνταγματικά μας αφαιρείτε τα όσα με τον κόπο μας κερδίσαμε, δεχόμαστε να συμψηφίσουμε την αμοιβή μας για υπερωριακή απασχόληση με τις εισφορές ΠΟΥ ΣΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΒΓΕΙ ΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ;

Τα πλασματικά χρόνια κε Υπουργέ είναι κατ’ ευφημισμό πλασματικά, είναι απολύτως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Είναι ένα «αντίδωρο» της Πολιτείας γιατί δεν ΜΑΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ.

Ούτε αυτό το αναγνωρίζετε κε Υπουργέ.

Προφανώς κατά την τελευταία επίσκεψή σας σε κάποιο ακριτικό φυλάκιο, ή σε μια βόλτα σας εν πλώ στο Αιγαίο με 7 μποφόρ, ή σε κάποια πτήση ή πτώση σας με εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες καταφέρατε να το διαπιστώσετε.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ο κος Βενιζέλος και ο κος Μπεγλίτης μας υπέδειξαν ποιος δρόμος μας απέμεινε. Ο δρόμος της δράσης και της κινητοποίησης. ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ!!!!! Και όσοι συνάδελφοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα τους σώσει κάποιος άλλος ή ότι δεν μας ταιριάζει το πεζοδρόμιο και οι αγώνες ας καθίσουν στον καναπέ τους κι αλλοίμονο σ’ αυτούς .

Αν και τώρα δεν ξεσηκωθούμε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αν και τώρα δεν δείξουμε τη δύναμή μας τότε «καλά μας κάνουν».

Ας αφήσουμε λίγο τη μάχη του πληκτρολογίου κι ας δώσουμε τη μάχη στο «πεδίο»

19 Οκτωβρίου 2011 στη συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Ακαδημίας καλούμε τα μέλη μας αλλά και όλους τους συναδέλφους να προσυγκεντρωθούμε και στη συνέχεια να συνενωθούμε και με τους άλλους συναδέλφους εμπρός από την παλιά Βουλή ( άγαλμα Κολοκοτρώνη) που θα έρχονται από διάφορα σημεία. Στη συνέχεια θα συνεχίσουμε προς το Σύνταγμα μαζί με όλους τους Έλληνες πολίτες και θα πάμε προς τη Βουλή. Λεπτομέρειες θα σας κοινοποιηθούν μέσω των ιστοσελίδων μας μετά τη σύσκεψη του Συντονιστικού μας οργάνου την Δευτέρα το απόγευμα.

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Για την Α.Κ.Ι.Σ

Ο Πρόεδρος

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

ΜΟΝΟ Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ;


ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΛΑ ΘΑ ΔΕΙ ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.
ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Άρθρο των: Α. Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδου, Γ. Ραγκούση

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος. Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών. Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή, αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.

Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής. Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις», ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!

Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας. Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά, να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σιωπηλή, αλλά παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Δημιουργούν εύλογες ελπίδες τα ανοιχτά πανεπιστήμια, τα ανοικτά σχολεία και τα ανοικτά νοσοκομεία, κόντρα στις σκοπιμότητες των αποφάσεων για καταλήψεις, οι γενναίες δημόσιες παρεμβάσεις ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος, καθώς και η στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που αποδοκίμασε ανοιχτά τις απαράδεκτες κινητοποιήσεις του Αυγούστου, οι οποίες στράφηκαν εναντίον του μόχθου των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο τομέα του τουρισμού.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους πολίτες της Ρόδου που άνοιξαν το λιμάνι με λουλούδια στα χέρια. Οι πολίτες τον Αύγουστο απαίτησαν, κυριολεκτικά, η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω -όπως γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες- αλλά να εφαρμόσει τις πολιτικές της. Αυτές, συνεπώς, οι περιπτώσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφύπνισης της κοινωνίας και της αλλαγής της νοοτροπίας της. Κι όσο τη θέση του «δεν βαριέσαι» παίρνει η συμμετοχή στην υπεράσπιση του δικαιώματος πχ. για μάθηση, για παροχή υπηρεσιών υγείας και προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ανθρώπων, τόσο οι ελπίδες θα αυξάνονται.

Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη. Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας. Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν.

Η βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν. Η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας ήρθε ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας των όρων πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης, που επιβλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και μας έσυραν ως εδώ. Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την αντιστροφή της πορείας. Πρέπει, λοιπόν, να δράσουμε αμέσως.

Σήμερα έχει καταστεί σαφές, πως ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί. Αυτοί που επιδίδονται σε άνομες συμπεριφορές, όποιο άλλοθι κι αν χρησιμοποιούν, στην πραγματικότητα διεκδικούν σωσίβια μόνο για τους εαυτούς τους και λένε σε όλους τους υπόλοιπους να πάνε να πνιγούν. Πως θα χαρακτηριζόταν όποιος τη στιγμή ενός πραγματικού ναυαγίου έκανε κάτι αντίστοιχο; Η απάντηση δεν θέλει δεύτερη σκέψη. Με άλλα λόγια, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός κάποιων ΜΜΕ, η ανομία, η κοινωνική ανευθυνότητα και το πατριωτικό έλλειμμα ορισμένων εχόντων και κατεχόντων, που σαρώνουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης, δεν είναι απλά εκφράσεις ανευθυνότητας, αλλά προκλητική επίδειξη ανηθικότητας. Και ως πρόκληση τέτοιας μορφής αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη Δημοκρατία, που ξαναβρίσκει τον αυτοσεβασμό της.

Οι τρεις υπουργοί οι οποίοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, λόγω των αρμοδιοτήτων μας που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου, βιώνουμε κάθε μέρα, με μεγάλη ένταση, τα φαινόμενα που εδώ καταγράφουμε. Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους. Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν πως τα δύο χρόνια που πέρασαν δόθηκαν με επιτυχία μάχες για σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και για τον περιορισμό της κακοδιοίκησης και της σπατάλης. Οι φορείς των πελατειακών σχέσεων και οι εκπρόσωποι του συντεχνιασμού υποχώρησαν. Η πλειοψηφία των πολιτών στήριξε με ένταση τις αλλαγές που έγιναν και δεν παρασύρθηκε από τους δημαγωγούς. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα αποτελούν την πρώτη γενιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που σηκώνει μόνη της τα βάρη της χώρας και δεν τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Με άλλες λέξεις, οι σύγχρονοι Έλληνες αντιμετωπίζουν καταπρόσωπα το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας.

Κατανοούμε απόλυτα τις τεράστιες αλλαγές στη ζωή του κάθε πολίτη και τα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στα δημόσια αγαθά. Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Μεταφορές αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τον οποίο, μέσα στις δραματικές αυτές περιστάσεις, θα πρέπει να υπερασπιστούμε. Δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος. Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.

Η ελληνική πολιτεία, άρα τόσο το κράτος όσο και η κοινωνία, θα βρει και πάλι τον εαυτό της. Θα καταφέρει να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις, με τη λειτουργία των κλασικών τομέων της κοινωνικής ζωής και του κράτους. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να συνεχιστεί από όλους και με μεγαλύτερη ένταση. Και βέβαια, πέραν από τις αναμφισβήτητες επιτυχίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και στο δημοσιονομικό εξορθολογισμό υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και κυρίως καθυστερήσεις. Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε. Ο συντεχνιασμός είναι ο αντίπαλος. Όπως αντίπαλοι είναι και όσοι αντιδρούν χλιαρά και για το «θεαθήναι».

Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως Δικαιοσύνη, εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η πορεία προς αυτούς τους στόχους ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί. Τις οδύνες της, βέβαια, κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει. Άρα, όποιος σήμερα συνεχίζει να σπέρνει ανέμους ή να κάνει πως δεν βλέπει, αύριο θα θερίσει θύελλες και θα σαρωθεί. Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε. Το Έθνος και η Πατρίδα αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων και προστασία της Δημοκρατίας. Ή θα τα κάνουμε όλα μαζί ή μας περιμένει συμφορά.

Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι δύσκολος, πρωτόγνωρος και η διαδρομή θα γίνει σε κακοτράχαλο δρόμο. Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας στο πλαίσιο της Ε.Ε.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912


Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων. Η 7η Μεραρχία, συνολικά 7.000 άτομα αντιμετώπισε μια μικρή σχετικά δύναμη του τουρκικού στρατού, της τάξης των 4.000 ανδρών, οι οποίοι είχαν έδρα τους την περιοχή του Γιδά (σημερινή Αλεξάνδρεια Ημαθίας).Οδηγός των Ελλήνων Ευζώνων τάχθηκε εθελοντικά ο Γαλλίας Λάππας, από το Λιβάδι.

Στις 16 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Κατερίνη και η τελευταία μάχη που δόθηκε ήταν στο Κολοκούρι (σημερινός Σβορώνος). Εκεί δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση μια μονάδα του 20ου Συντάγματος. Σκοτώθηκαν ηρωικά ο Αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος, Διοικητής του 20ου Συντάγματος, ο Υπολοχαγός (ΠΖ) Δημήτριος Νίκας και ο 17χρονος εθελοντής από την Κρήτη Κονταξάκης, ο οποίος μάλιστα είχε καταταγεί με ψευδή στοιχεία ονοματεπωνύμου και ηλικίας . Στις συγκρούσεις που προηγήθηκαν τις απελευθέρωσης σκοτώθηκαν πολεμώντας ηρωικά και περίπου 20 ακόμα άτομα, σύμφωνα με κάποιες πηγές. Στον τόπο που έπεσαν ο Σβορώνος και οι υπόλοιποι πολεμιστές ανεγέρθηκε μνημείο. Την ημέρα της σύγκρουσης του ελληνικού στρατού με τον τουρκικό στο Κουλουκούρι, ο κάτοικος της Κατερίνης Χρήστος Ξηρομερίτης μαζί με φίλους του αγωνιστές εξουδετέρωσε την τουρκική φρουρά , η οποία στεγαζόταν στην Περιοχή του Αγίου Φωτίου.

Η απελευθέρωση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στην Αικατερίνη. Ο τουρκικός στρατός ήδη από τη νύχτα της 15 προς 16 Οκτωβρίου είχε εγκαταλείψει την Κατερίνη. Την Τρίτη, στις επτά και μισή το πρωί της 16ης Οκτωβρίου, τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλη. Ο τουρκικός στρατός υποχώρησε προς το Κίτρος και η καταδίωξή του συνεχίστηκε από τις ελληνικές δυνάμεις. Η διοίκηση της Κατερίνης παραδόθηκε από το στρατό στο Γεώργιο Λαναρίδη, από το Λιβάδι Ολύμπου. Αμέσως μετά την απελευθέρωση τελέστηκε δοξολογία από το Μητροπολίτη Παρθένιο, στο Ναό της Θείας Αναλήψεως. Πολλοί από τους αγωνιστές του Ολύμπου έλαβαν μέρος αργότερα στο Μακεδονικό Αγώνα (1902-1908) και έζησαν ως λησταντάρτες στα ορεινά της Πιερίας. Ένας τέτοιος οπλαρχηγός ήταν ο Θεόδωρος Γκούτας, ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη στις 7 Ιανουαρίου 1913 στο χωριό Λάζαινα, κοντά στο Μπιζάνι.

Η υποδοχή των ελευθερωτών της Κατερίνης έγινε στο Κολοκούρι από τον Παρθένιο Βαρδάκα και μια αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από τους Δημήτριο Τσάμη, Λαναρίδη, Τσαλόπουλο (δικηγόρος), Δ. Παρασκευά (φαρμακοποιό) και τον έμπορο Κάλφα από το Καταφύγι. Ο Παρθένιος έψαλε στη Θεία Ανάληψη ευχαριστήρια δέηση και αναφέρεται το εξής περιστατικό.
Όταν οι αξιωματικοί του Στρατού πρότειναν στο Γαλλία Λάππα να πάρει ό, τι ήθελε από τα λάφυρα των Τούρκων, εκείνος φόρτωσε ένα άλογο με όπλα και γύρισε στο Λιβάδι, ώστε αν χρειαζόταν, να πολεμούσε ξανά στα βουνά.
Η εφημερίδα «Εμπρός» της 19 Οκτωβρίου 1912, γράφει για το γεγονός της κατάληψης της Κατερίνης από τους Έλληνες και αναφέρει το τηλεγράφημα του Παναγιώτη Δαγκλή, Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
«Κοζάνη, 17 ώρα 6 μ.μ. Κατελήφθη την 16ην μετά τρίωρον μάχην η Αικατερίνη. Στρατός εξακολουθεί προελαύνων προς βορράν».
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) περίπου 20.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Πιερία. Από τα βορειοανατολικά του Πλαταμώνα, οι Έλληνες της Διασποράς κατάφεραν να ξαναχτίσουν μια νέα ζωή, με πολλές δυσκολίες. Τα ονόματα των πατρίδων τους δόθηκαν στους οικισμούς στους οποίους εγκαταστάθηκαν, όπως η Νέα Αγαθούπολη, Νέα Έφεσος, Νεοκαισάρεια κλπ.

ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΗΣ ΤΗΝ ΜΥΚΗΝΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ


Δύο εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος απομακρύνθηκαν από τη Βοιωτία προκειμένου να αποξηρανθεί η Κωπαΐδα, κατά μυκηναϊκή περίοδο! Ένα έργο που ακόμη και σήμερα θα χαρακτηριζόταν "μεγάλο" έχει αφήσει έκπληκτους τους αρχαιολόγους!

Η αποξήρανση της λίμνης δεν είναι μια ιδέα που συνέλαβαν οι σύγχρονοί μας, αφού ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή υπήρχε σύστημα διαχείρισης υδάτων στην Κωπαΐδα. Τα πρώτα ίχνη που αποκαλύπτονται εντυπωσιάζουν τους αρχαιολόγους που διεξάγουν ειδική έρευνα, αναζητώντας με λεπτομέρεια τις εκτροπές ποταμών που έγιναν ώστε να τιθασευτεί η λίμνη.

Το βόρειο ανάχωμα (στη φωτογραφία) λειτουργούσε ως φράγμα ανάσχεσης και κατακράτησης υδάτων, αφήνοντας στην άλλη πλευρά εδάφη στεγνά για καλλιέργεια.

Κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. ο Ορχομενός ήταν το μεγάλο διοικητικό κέντρο της περιοχής και βρισκόταν σε ανταγωνισμό με τη Θήβα, που έγινε διαχρονικός. Αναζητούσε περισσότερα καλλιεργήσιμα εδάφη και υπολόγισε πως θα είχε αρκετά, αν κατάφερνε να δαμάσει τον μοναδικό φυσικό πόρο που είχε δίπλα του, τη λίμνη. Κατάφερε να εκτρέψει δύο ποτάμια που την τροφοδοτούσαν προς τη θάλασσα (Βοιωτικός Κηφισός και Μέλας), καθώς και χειμάρρους, και έτσι απέκτησε και άλλες γαίες, αλλά και υδροδοτήθηκαν περιοχές μη εύφορες.

" Ο άνθρωπος εκείνης της εποχή" εξηγεί η επικεφαλής της έρευνας δρ Έλενα Κουντούρη στη Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ " έπρεπε να εκμεταλλευθεί τις καταβόθρες και να υπερνικήσει φυσικά εμπόδια ώστε τα νερά να οδηγηθούν 2,5 χιλιόμετρα μακρύτερα. Ταυτοχρόνως, έκανε τεχνικά έργα. Δύο μεγάλα αναχώματα δείχνουν τις τεχνικές της εποχής. Το βόρειο λειτουργούσε ως φράγμα ανάσχεσης και κατακράτησης υδάτων, αφήνοντας στην άλλη πλευρά εδάφη στεγνά για καλλιέργεια".

Εργα - μαμούθ από τη μυκηναϊκή εποχή

Το νότιο ανάχωμα ήταν σε αγροτικό δρόμο που ακολουθεί την πορεία των νερών, και είχε κατασκευαστεί με κυκλώπειο σύστημα δόμησης. Το πλάτος των αναχωμάτων είναι 30 μέτρα σε σημεία πίεσης και μικρότερο σε άλλα σημεία. Ενα τόσο μεγάλο έργο χρειαζόταν επίβλεψη και περιφρούρηση για τη σωστή λειτουργία του.

Μια ισχυρή οχυρή εγκατάσταση στον Γλα φαίνεται πως έπαιζε αυτόν ακριβώς τον ρόλο: επίβλεψη του ζωτικού αποστραγγιστικού έργου, συγκέντρωση και φύλαξη της παραγωγής από την πεδιάδα.

Αυτό το μεγαλόπνοο τεχνικό έργο απαιτούσε συγκεντρωτική και οργανωμένη εξουσία κατά την ανασκαφέα. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν 2 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος, ούτε είναι εύκολο να γίνουν οι διευθετήσεις και οι κατασκευές χωρίς οργανωμένο και συστηματικό σύστημα προμηθειών. Η μετακίνηση ογκολίθων, απαιτεί, επίσης, συγκεκριμένες δυνάμεις και οργάνωση.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΑΝΕΙ


Υπάρχει η άποψη ότι η ιστορία κάνει κύκλους. Για όσους έχετε αμφιβολίες γι΄ αυτό,διαβάστε το παρακάτω κείμενο. Στο τέλος του θα δείτε την ημερομηνία που έχει γραφτεί και προφανώς θα εκπλαγείται!

Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι “αρχοντολαοί” να δημιουργήσουν τη “νέα τάξη πραγμάτων” και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και λέγεται με την αληθινή της λέξη “σκλαβιά”.
Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουν σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αυτή και με την επιστημονικά οργανωμένη ληστεία.
Κι αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοκτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.
Η πιο άναντρη, η πιο σιχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτέ απάνω στη γη. Αληθινά “νέα τάξη” στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου.
Από τη μία στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος έχει δουλειά, το μεροκάματό του έγινε μηδενικό των μηδενικών.
Περισσότερο ακόμα και βαθύτερα και σκληρότερα χτυπάει το λαό η ηθική εξαθλίωση, που παρουσιάζουν ορισμένα κοινωνικά στρώματα και ορισμένα άτομα.
Όταν ο Χίτλερ προετοίμαζε στα κρυφά τα εγκληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποια ημέρα μ’ ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιόν τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με τη συνηθισμένη του ξετσιπωσιά: “Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους”.
Έτσι και στη δική μας χώρα έτρεξαν κοντά στους κατακτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό του, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους.
Γύρω από τους αρχιπροδότες έχουνε συγκροτήσει τις συμμορίες τους τα “τσακάλια”, όλοι οι ασυνείδητοι μεγαλοκαρχαρίες των θολών νερών, οι σπεκουλάντηδες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εργολάβοι, οι μεσάζοντες, οι “οικονομικώς συνεργαζόμενοι”.
Οι ξένοι κατακτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρία.
Μα ο λαός αυτός με τη τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμή της άρνησης απέναντι σε κάθε κατακτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί.
Στη μορφή του, ο σημερινός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, ν’ αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη και τον αστό και τον αγρότη και τον διανοούμενο. Και μ’ αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας, ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν, αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.
Δημήτρης Γληνός


Αποσπάσματα από: “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ” (Σεπτέμβρης 1942)
Σημείωση:
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις που αναφέρονται στο κείμενο, το οποίο γράφτηκε το 1942 …είναι εντελώς συμπτωματική;

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ


Ένα σημαντικό βήμα για την αναγνώριση των χρυσών μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής, έγινε την Παρασκευή (14/10) από τον ελληνικό Δημόσιο. Η Γ’ Δ.Ο.Υ. της Πάτρας επί της ουσίας αναγνώρισε την αξία τους, βεβαιώνοντας μάλιστα και τον αντίστοιχο φόρο που αναλογεί.

Ο πατρινός κάτοχός τους Αρτέμης Σώρρας συνοδευόμενος από το δικηγόρο του είχε καταθέσει υπό τη μορφή δωρεάς τις 4 μετοχές στη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία END για να σωθεί η χώρα από το χρέος.
Ο Α. Σώρρας ζήτησε και πήρε επίσημο έγγραφο από τη δημόσια οικονομική υπηρεσία για το φόρο δωρεάς που θα πρέπει να πληρώσει ο οποίος με βάση την αξία της μετοχής ξεπερνά τα 13 δις ευρώ. Ο φόρος που βεβαιώθηκε είναι 13 δις 570 εκατ. ευρώ!

Μιλώντας στο thebest.gr o εκπρόσωπος της ΕΝD κ. Γιώργος Γιαβής, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εξέλιξη, καθώς όπως είπε επί της ουσίας οι μετοχές αποκτούν νομική αξία και αναγνωρίζονται από το Ελληνικό Δημόσιο.

Όσο για το από πού θα βρεθεί το δυσθεώρητο αυτό ποσό για να πληρωθεί ο φόρος ο κ. Γιαβής, αρκέστηκε να πει ότι το ποσό και θα βρεθεί και θα καταβληθεί, αποφεύγοντας προς το παρόν να δώσει λεπτομέρειες.

Ωστόσο, όπως είπαν αρμόδιες εφοριακές πηγές η επίσημη αναγνώριση από την Εφορία της αξίας των μετοχών δεν έχει γίνει ακόμη. Αυτό θα γίνει όταν ο δωρητής προσέλθει να πληρώσει τον φόρο που αναλογεί.

Το επόμενο βήμα της ΕΝD είναι να ζητήσει, μέσω της δικαστικής οδού, από την Εθνική Τράπεζα κάποιο έγγραφο που να αποδεικνύει ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής έχει ολοκληρωθεί. Και αυτό διότι, όπως σημειώνει ο κ. Γιαβής, μέχρι σήμερα τέτοιο έγγραφο δεν έχει δημοσιοποιηθεί από την Τράπεζα.
Η Τράπεζα της Ελλάδας έχει αγοράσει μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής» από ιδιώτη το 2006!
Σε νέες αποκαλύψεις, σχετικά με την υπόθεση της μετοχής της «Τράπεζας της Ανατολής», προχώρησε η τηλεοπτική εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Οι αποκαλύψεις αφορούν σε 2 διαφορετικές ιστορίες, που ωστόσο έχουν ως κοινό παρονομαστή τις μετοχές- τέρας, η ιστορία των οποίων έχει αναστατώσει τις τελευταίες εβδομάδες την ελληνική κοινή γνώμη.

Η πρώτη αποκάλυψη έχει να κάνει με μία απίστευτη εξέλιξη πριν από ακριβώς 5 χρόνια και συγκεκριμένα το 2006, όταν κάτοχος δύο τέτοιων μετοχών τις πούλησε στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τα αποδεικτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας είναι ακλόνητα.

Συγκεκριμένα, παρουσιάστηκε η ένορκη βεβαίωση ατόμου, το οποίο συμμετείχε σε αυτή τη διαδικασία πώλησης των μετοχών κι ήταν σε θέση να γνωρίζει τις λεπτομέρειες, παρά το γεγονός ότι ο κάτοχος των μετοχών έχει υπογράψει συμφωνία εμπιστευτικότητας ως προς τη διαδικασία πώλησης αλλά και το αντίτιμο.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως το γεγονός και μόνο ότι δύο μετοχές πωλήθηκαν έναντι αντιτίμου το 2006 ανατρέπει τη μέχρι τώρα πάγια τακτική της Εθνικής Τράπεζας, η οποία από το 1936 και μετά αρνείται πεισματικά κι επίμονα να αναγνωρίσει την αξία των μετοχών αυτών.

Όλα τα στοιχεία τα οποία έρχονται στη δημοσιότητα μέχρι σήμερα πιστοποιούν την εμμονή της Εθνικής Τράπεζας να αρνείται κάθε αξία των μετοχών αυτών, αλλά και να μη δημοσιοποιεί ποτέ ντοκουμέντα που θα επιβεβαίωναν την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης της συγχώνευσης της «Τράπεζας της Ανατολής» με την Εθνική.

Η δεύτερη υπόθεση που αποκαλύφθηκει στην τηλεοπτική εκπομπή βασίζεται στις μαρτυρίες του επιχειρηματία Ευρυδιάδη Μετοχαράκη, ο οποίος αποκαλύπτει πως μία σειρά από μεγάλες επενδύσεις που υλοποιήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο στην Ελλάδα έχουν επί της ουσίας χρηματοδοτηθεί από μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής».

Ο Ευρυδιάδης Μετοχαράκης, ο οποίος τουλάχιστον 3 φορές ενημέρωσε πρωθυπουργούς αυτής της χώρας για την ύπαρξη των μετοχών αυτών και τελικά παρέδωσε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στον ίδιο τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ειδικό φάκελο με λεπτομέρειες επί της ύπαρξης των μετοχών αυτών, αλλά και επενδυτικό σχέδιο ομάδας Ελλήνων επιχειρηματιών, το οποίο θα βασιζόταν σε χρηματοδότηση από τις μετοχές αυτές, υποστηρίζει με στοιχεία πως οι μεγαλύτερες επενδύσεις στην Ελλάδα, οι οποίες λειτούργησαν ως βασικά οχήματα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης, υλοποιήθηκαν από την αξία των μετοχών αυτών.

Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του κ. Μετοχαράκη, η ίδια η χρηματοδότηση ενός μεγάλου μέρους της βοήθειας Μάρσαλ έγινε επί τη βάσει των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής».

Οι δύο αποκαλύψεις επιβεβαιώσουν αυτό που από την αρχή επιχείρησε να αποδείξει η αλληλουχία των ερευνών, το ότι δηλαδή η ιστορία των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής» κρύβει τις σκοτεινές πτυχές και τη βασανιστική διαδρομή του νέου ελληνικού κράτους, από το 1904 μέχρι και τις μέρες μας, όπου οι πρωταγωνιστές είναι από απλοί επιχειρηματίες της ελληνικής διασποράς έως και ακόμη απλοϊοκότεροι καταθέτες του υστερήματός των στην «Τράπεζα της Ανατολής» έως κολοσσιαία τραπεζικά ιδρύματα της Κεντρικής Ευρώπης, πρωθυπουργοί, υπουργοί, τραπεζίτες κι επιχειρηματίες.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More