ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ


Τέσσερα σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας απέναντι στην οικονομική κρίση που διέρχεται περιγράφει με συνέντευξή του, ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί... 1.Μια άμεση διολίσθηση της αξίας του ευρώ κατά 20% -30% ευρώ θα επέτρεπε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, κρατών που την τελευταία δεκαετία απώλεσαν ανταγωνιστικότητα λόγω του ισχυρού ευρώ και της μεγαλύτερης αύξησης του μισθολογικού κόστους σε σχέση με την παραγωγικότητα.

2.Μείωση των τιμών και των αμοιβών κατά 30% σε βάθος τετραετίας ή πενταετίας, αν και συνήθως ο αποπληθωρισμός τιμών και αμοιβών επιδεινώνει την κρίση και έτσι αυτή δεν είναι μια βιώσιμη λύση.
3. Να γίνουν πολλές μεταρρυθμίσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, αλλά με ταυτόχρονη διατήρηση του μισθολογικού κόστους σε χαμηλά επίπεδα όπως στην Γερμανία. Αλλά στην Γερμανία απαιτήθηκαν δέκα με 15 χρόνια για να γίνουν όλα αυτά . Και όπως είπα εάν η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία ξεκινήσουν σήμερα, τα αποτελέσματα θα διαφανούν μετά από πέντε χρόνια. Βραχυπρόθεσμα οι παρεμβάσεις θα έχουν επιπτώσεις καθώς θα οδηγήσουν σε απολύσεις και σε κλείσιμο παραγωγικών μονάδων. Λοιπόν ακόμη και αυτή η λύση τελικά ίσως να μην είναι αποτελεσματική.
4. Στην χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα εξέλθει από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση και θα επιστρέψει στην δραχμή.
Και προσθέτει :
«Αυτές είναι οι τέσσερις λύσεις και εάν θέλετε να αποφύγετε την τελευταία καθώς δημιουργεί πολλές παράπλευρες απώλειες, είτε θα πρέπει να προσδοκάτε ραγδαία πτώση του ευρώ, ή οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να εφαρμοσθούν άμεσα και με επιτυχία, ώστε να επέλθει άμεσα μια εύρωστη ανάπτυξη και να τονωθεί η παραγωγή. Η επιλογή του αποπληθωρισμού σε κάθε περίπτωση θα πλήξει την οικονομική δραστηριότητα και θα αυξήσει το δημόσιο χρέος».

ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ.....ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ


Μείζον πολιτικό θέμα έχει δημιουργηθεί με την φράση της προέδρου της ΔΗΣΥ Ντόρας Μπακογιάννη στην ομιλία της στην Κωνσταντινούπολή όπου αποκαλεί την μάχη του Ματζικέρτ το 1071 με την οποία επικράτησαν οι Τούρκοι στην Μικρά Ασία, την Άλωση της Πόλης του 1453 και την Ελληνική επανάσταση του 1821 απλώς ως "ένοπλες συγκρούσεις του Ελληνισμού με την Τουρκία". Μάλιστα προσπέρασε την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και για την Κύπρο, προσδιόρισε το πρόβλημα περίπου ως θέμα εσωτερικό της Τουρκίας με τους Τουρκοκύπριους! Η ίδια αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί καθώς το.... θέμα παίρνει μεγάλες διαστάσεις προκαλώντας έντονες αντιδράσεις σε μεγάλο αριθμό βουλευτών. Μιλώντας (στον ρ/σ Real fm) για «φθηνές επιθέσεις» υποστήριξε ότι «Χάνω τον Θεό μου από αυτόν τον λαϊκισμό. Μίλησα για έναν αιώνα συγκρούσεων» τόνισε και συνέχισε: «Και αυτά που είπα εγώ στην Κωνσταντινούπολη για το Αιγαίο και τα νησιά μας δεν τα έχει πει ποτέ Έλληνας πολιτικός στην Τουρκία». Για την ακρίβεια μίλησε για "μια χιλιετία ένοπλων συγκρούσεων" αναφέροντας της παραπάνω ημερομηνίες. «Τα πρώτα χίλια χρόνια της συνύπαρξής μας, πολιτικά, μπορούν να θεωρηθούν ως ‘‘η χιλιετία των συγκρούσεων’’. Αυτό βέβαια, εξηγείται δεδομένων των πολλών ενόπλων συγκρούσεων που συνέβησαν ιδιαίτερα μεταξύ του 1071 και του 1453 και το 1821» είπε χαρακτηριστικά. Ομως, υπάρχουν πληροφορίες ότι πολλοί βουλετές θα προχωρήσουν σε καταδίκη των δηλώσεων Μπακογιάννη τις επόμενες ώρες. Και αυτό, διότι, όπως λένε η πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» σε ομιλία της στην 100η συνάντηση «Bab-I Ali» (δηλ. της «Υψηλής Πύλης), λησμόνησε ότι το 1453 έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, αλλά και ότι το 1821 ξεκίνησε η Ελληνική επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια, η κυρία Μπακογιάννη, χωρίς καμία ιδιαίτερη αναφορά στη Μικρασιατική καταστροφή και στα δραματικά γεγονότα του 1922, αναφέρει ότι «το 1923, οι δυο σημαντικοί αρχηγοί των κρατών μας, ξεκίνησαν μια νέα πορεία: ειρήνης, συνεργασίας, φιλίας και Συμμαχίας». Σε άλλο σημείο ανέφερε ότι «οι σημερινοί Έλληνες, έχουν τόσο βαθιά και διακαή επιθυμία για ειρήνη και εποικοδομητική συνύπαρξη με τους γείτονές τους-ιδιαίτερα την Τουρκία. Κατ' αρχάς γιατί η Ελλάδα από το 1922 δεν έχει επιδείξει καμία εδαφική φιλοδοξία». Διάφοροι βουλευτές σχολιάζοντας αυτή την αποστροφή, αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο η κυρία Μπακογιάννη δεν έκανε οποιαδήποτε αναφορά στις τουρκικές αναφορές έναντι της Ελλάδας, μετά το 1974, αν και είπε σε κάποιο σημείο της ομιλίας της, ότι έχουμε επιστρέψει σε συνθήκες έντασης, λόγω του Κυπριακού. Στις αναφορές της στο Κυπριακό, η κυρία Μπακογιάννη δεν μίλησε για εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, απλά ανέφερε ότι πρέπει να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα και τόνισε την ανάγκη αμοιβαίων υποχωρήσεων. Βέβαια, υποστήριξε ότι «η Τουρκοκυπριακή Κοινότητα εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από την Τουρκία και η Τουρκία διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στο νησί». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επισήμανσή της ότι «το Αιγαίο, θα πρέπει να γίνει η γέφυρα συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών μας, όχι η διαχωριστική γραμμή», αλλά και η θετική αναφορά στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και στο δόγμα, για το οποίο είπε: «Οι Τούρκοι πολίτες είναι αυτοί που θα απολαμβάνουν την ειρήνη και τη σταθερότητα, όταν εφαρμοστεί η πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες του φίλου μου, Υπουργού Νταβούτογλου».

ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ

ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΕΛΛΗΝΑ ΕΥΖΩΝΑ ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΣΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΑΡΑΔΙΔΑΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΗΣ Η ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ.....
ΟΤΑΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΕΛΛΗΝΕΣ
ΗΡΩΕΣ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ


Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο......
ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό. Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος
και όμορφος όπως πάντα. Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο
επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνα που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του.
Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε ! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
«ΟΧΙ»! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμ α του. Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό
Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε στην Αθήνα , επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.
Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους.
H είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: «A Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του εύζωνα.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.
Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους.
Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας.
Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.....ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ


Την Άλωση της Πόλης, ή αλλιώς την "ένοπλη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας το 1453", όπως είπε η πρόεδρος της ΔΗΣΥ Ντόρα Μπακογιάννη στην Κωνσταντινούπολη, αποφάσισαν να κάνουν ταινία οι Τούρκοι εορτάζοντας την επέτειο τον ερχόμενο Μαϊο με τυμπανοκρουσίες όπως κάνουν κάθε χρόνο. Στην ταινία ηρωποιούνται, φυσικά τόσο ο Μωάμεθ, όσο και οι .......
γενίτσαροι και δείχνουν τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ως ένα φοβισμένο ανθρωπάκι. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από ιδιώτες, αλλά και από το τουρκικό κέντρο κινηματογράφου και έχει σαφώς προπαγανδιστικό "άρωμα". Είναι μια παραγωγή υψηλού κόστους με καθαρά προπαγανδιστικό προσανατολισμό, ανάδειξης του τουρκικού Έθνους, ενώ οι αναφορές στος λιγοστούς υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης (7.000 Βυζαντινοί και 2.000 μισθοφόροι οι περισσότεροι Γενουάτες) έναντι των 300.000 Τούρκων εξοπλισμένων με το υπερόπλο της εποχής, το κανόνι, είναι τουλάχιστον απαξιωματικές.
Και βέβαια οι Τούρκοι μπορούν να κάνουν όποια ταινία θέλουν και να δείχνουν σε αυτή επίσης ότι θέλουν. Εδώ δεν έχουν σεβαστεί το παρόν, θα σεβαστούν το παρελθόν;
Αλλά είναι απορίας άξιο πως τόσοι και τόσοι Έλληνες σκηνοθέτες που επένδυσαν την επιτυχία τους επάνω στον εμφύλιο σπαραγμό, τα "πέτρινα χρόνια" κλπ, δεν σκέφθηκαν να δημιουργήοσυν μια ανάλογη ταινία που να αποδίδει την ιστορική πραγματικότητα χωρίς άσκοπους και ανούσιους ηρωσμούς. Άλλωστε στην περίπτωση της Άλωσης της Πόλης η Ιστορία μιλάει μόνη της. Ίσως γιατί δεν θέλουν να προωθήσουν "εθνικιστικά Πρότυπα"...
Ιδού το τρέϊλερ της ταινίας:

ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ


Η πρόθεση παραχώρησης των διοδίων της Εγνατίας Οδού σε ιδιώτες, εμφανίστηκε άμεσα στο προσκήνιο, αμέσως μετά την εσπευσμένη προαναγγελία της λειτουργίας διοδίων στον αυτοκινητόδρομο. Σε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι της Εγνατίας Α.Ε. αποκαλύπτουν σαφείς αναφορές στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού για παραχωρήσεις, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να εφαρμόσει στην Εγνατία Οδό την «επιτυχημένη» συνταγή της παραχώρησης του δρόμου – και φυσικά των διοδίων – σε ιδιώτες. Η μέθοδος της παραχώρησης που έχει εφαρμοστεί σε όλους τους μεγάλους δρόμους της χώρας πλην της Εγνατίας, κατηγορείται ότι έχει ως μοναδικούς κερδισμένους τους επιχειρηματίες και χαμένους τους χρήστες των Οδών και το Δημόσιο και αρκετοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν ότι υπάρχει "κρυφή ατζέντα" που θα φέρει στο προσκήνιο τους ιδιώτες στην Εγνατία. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στην εταιρία αποκαλύπτουν με σαφήνεια –παρότι το αποζητούν – ότι η άμεση λειτουργία των διοδίων θα εξυπηρετήσει την αποπληρωμή των δανείων που έχουν συναφθεί για την κάλυψη της κρατικής συμμετοχής στην κατασκευή.

Τέλος, καταγγέλουν την πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υποδομών να αφαιρέσει από την Εγνατία Οδό Α.Ε. την αρμοδιότητα ελέγχου ανάλογων συμβάσεων με ιδιώτες ( για τον Ε 65 και τον Μαλιακό), που εξασφαλίζει, όπως αναφέρουν τα συμφέροντα του δημοσίου έναντι των ιδιωτών Τέλος στο ψήφισμα που εξέδωσαν, μεταξύ άλλων, κατηγορούν εμμέσως πλην σαφώς τις κυβερνήσεις ότι με την ολιγωρία τους αυτά τα χρόνια ικανοποιούν τις προθέσεις των εργολάβων που θα κληθούν να εκμεταλλευτούν τους οδικούς άξονες κάνοντας λόγο για «εκποίηση φιλέτων της δημόσιας περιουσίας με πρόσχημα τον υπερδανεισμό». Την ίδια ώρα τεχνικές εταιρίες εισπράτουν διόδια προκαταβολικά έναντι δρόμων που πρόκεται να κατασκευάσουν στο μέλλον !

Πάντως η ανακοίνωση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών που ζητούσε επίμονα να γνωστοποιηθούν οι πραγματικές προθέσεις της Κυβέρνησης για τα διόδια, απαντήθηκε τελικά άμεσα, αλλά από τους εργαζόμενους της Εγνατίας που αποκάλυψαν τα σχέδια που υπάρχουν.

Το ψήφισμα των εργαζομένων

Αναλυτικά η Γενική Συνέλευση των Εργαζομένων της Εγνατίας Οδού Α.Ε., που αποκαλύπτει ενδιαφέρουσες πτυχές της υπόθεσης των διοδίων αναφέρει:

«Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, που συνήλθε στις 3-12-2010 ενέκρινε ομόφωνα το παρόν ψήφισμα αφού εκτίμησε την συνολική κατάσταση στην οικονομία γενικότερα αλλά και στην εταιρία ειδικότερα, σε σχέση πάντα με τα εργασιακά μας θέματα.

Είναι δεδομένο ότι τον τελευταίο καιρό μας οι εργαζόμενοι στην ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ ΑΕ ανησυχούν από μια σειρά από γεγονότα που αφορούν το φυσικό αντικείμενο της εταιρίας, την μελλοντική της πορεία και φυσικά την εργασιακή κατάσταση.

Τα γεγονότα αυτά είναι:

1. Η ρητή πρόβλεψη στο σχέδιο του Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2011 για την εκμετάλλευση της Εγνατίας οδού μέσω συμβάσεων παραχώρησης. Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται σε δημόσιο κείμενο η πρόθεση της κυβέρνησης να εκχωρήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης της Εγνατίας οδού σε ιδιώτες, δικαίωμα που εκχωρήθηκε στην Εταιρία με τον Ν 3212/2003, ως αποκλειστικό δικαίωμα της κρατικής εταιρίας.

Στην Εγνατία οδό, που κατασκευάστηκε ως δημόσιο έργο με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων και κοινοτικές χορηγίες, έπρεπε από χρόνια να λειτουργούν διόδια για να ξεχρεωθούν εκτός άλλων τα δάνεια που αναγκάστηκε να συνάψει λόγω της αδυναμίας του δημοσίου να χρηματοδοτήσει πλήρως το έργο. Αντί αυτού η εταιρία αρκετά χρόνια τώρα, ελάχιστα έπραξε, παλινδρομώντας μεταξύ διάφορων λύσεων, ενώ αντίθετα οι εργολάβοι/παραχωρησιούχοι εισπράττουν ήδη διόδια έναντι μελλοντικών δρόμων.

Εάν λοιπόν η πεντάχρονη σκόπιμη απραξία του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ, συνεχιστεί και άλλο με το νυν ΥΠΟΜΕΔΙ, δεν είναι περίεργο ότι η τρόικα και το αρμόδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις υπουργείο θα προστρέξουν στην «βοήθεια» του πάντα πρόθυμου για φιλέτα ιδιωτικού τομέα.

Δεν ευθύνονται λοιπόν οι εργαζόμενοι για την ασυνέπεια πληρωμών του δημοσίου και τα δάνεια, ούτε για την χρόνια αδράνεια στην εκμετάλλευση της οδού. Πολιτικές επιλογές με πράξεις ή παραλείψεις θα οδηγήσουν στην εκποίηση του εθνικού πλούτου, με πρόσχημα τον υπερδανεισμό.

Τα διόδια πρέπει να τοποθετηθούν άμεσα από την Εταιρία χωρίς καμιά καθυστέρηση.

2. Η πρόθεση του Υπουργείου να αφαιρέσει την αρμοδιότητα της ΕΟΑΕ για διαχείριση - επίβλεψη των συμβάσεων παραχώρησης (Ε 65 και Μαλιακός – Κλειδί). Η αρμοδιότητα αυτή εκχωρήθηκε με ΚΥΑ το 2008 στην ΕΟΑΕ από τον τέως Υπ. Γ. Σουφλιά ως αποκεντρωμένη δράση και λόγω του λαμπρού «ιστορικού» της ΕΟΑΕ που εξασφάλιζε άρτια διαχείριση υπέρ των συμφερόντων του δημοσίου. Τότε τα ίδια πάντα συμφέροντα αντέδρασαν για την δήθεν αφαίρεση αρμοδιοτήτων από το «καθαρό» δημόσιο. Σήμερα με αφορμή τις πέντε ΚΥΑ, που αναθέτουν στην ΕΟΑΕ έργα σε πέντε περιφέρειες, αντιδρούν με το ψευδοεπιχείρημα της αποκέντρωσης υπέρ των περιφερειών.

Αντί λοιπόν η πολιτική ηγεσία να διατηρήσει αυτήν την αποκεντρωμένη δράση και να προχωρήσει σε παραπέρα αποκέντρωση αρμοδιοτήτων με αύξηση του τεχνικού, και συμβατικού ελέγχου των λεόντειων αυτών συμβάσεων, σχεδιάζει αντίθετα να αφαιρέσει την τόσο σημαντική αυτή αρμοδιότητα από την ΕΟΑΕ, την μοναδική αποκεντρωμένη κρατική εταιρία στην Β. Ελλάδα. Μας είναι αδιανόητη η αφαίρεση αντικειμένου (και θέσεων εργασίας) και η μεταφορά της εποπτείας έργων ύψους 3 δις σε κάποιον νέο αθηναϊκό δημόσιο φορέα, όταν η διαχείριση των παραχωρήσεων από την ΕΟΑΕ εξασφαλίζει όλες τις προϋποθέσεις διαφάνειας ως επίσημα πιστοποιημένου φορέα με επάρκεια διαχείρισης.

Σε τελική ανάλυση ας αναλάβει τις ουσιαστικές και αποφασιστικές αρμοδιότητες η Αθήνα, χωρίς την καθολική απόσπαση από την ΕΟΑΕ του τεχνικοδιοικητικού αντικειμένου διαχείρισης των έργων.

3. Η προβλεπόμενη στον Προϋπολογισμό 2011 χρηματοδότηση των 150 εκ. € για τα προς εκτέλεση έργα εμφανίζεται ισχνότατη σε σύγκριση με το σύνολο των παρεμβάσεων που έχουν εξαγγελθεί από τους πολιτικά αρμόδιους. Οι ανησυχίες μας εστιάζονται στο εάν πρόκειται τελικά να ξεκινήσει το 2011 η εκτέλεση των έργων που πολλαπλώς έχει εξαγγείλει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΜΕΔΙ (πχ 2,71 δις μόνο για Θεσσαλονίκη) ή οι εξαγγελίες αντανακλούν αγαθές (χωρίς οικονομική βάση) προθέσεις, σε πλήρη αναντιστοιχία με τους σχεδιασμούς (ή δεσμεύσεις) του οικονομικού επιτελείου.

Διότι αν και το 2011 δεν αρχίσει η ανάκαμψη με μοχλό τις υποδομές, τότε τι νόημα έχουν οι θυσίες των εργαζομένων; Τι νόημα έχει και η διένεξη με την ετερόκλητη συμμαχία, τέως νομαρχών, δημόσιων υπαλλήλων, αθηναϊκών μεγαλομελετητικών γραφείων, ΤΕΕ, κλπ για τις πέντε ΚΥΑ με τις οποίες αναλαμβάνει έργα η ΕΟΑΕ,

Εμείς πιστεύουμε ότι τα έργα που ανακοινώθηκαν είναι αναγκαία, πολύ περισσότερο όταν η αγορά του μελετητικού – κατασκευαστικού τομέα συρρικνώνεται, η ανεργία αυξάνεται και η ανάπτυξη απουσιάζει (Η Ελλάδα εμφανίζεται ως η μοναδική χώρα στην ευρωζώνη με αρνητική ανάπτυξη).

Ελπίζουμε ότι θα υπάρξει η απαραίτητη χρηματοδότηση ώστε να ξεκινήσουν το 2011 τα έργα.

4. Όσον αφορά την φετινή ΣΣΕ, σημειώνουμε ότι υποβάλλαμε έγκαιρα την πρόσκληση και τις προτάσεις μας, έχοντας λάβει διαβεβαίωση της διοίκησης περί της πρόθεσης της για σύναψη σύμβασης. Σήμερα στο τέλος του χρόνου, μετά από συναινετικές διαπραγματεύσεις και χωρίς ουσιαστικές διαφωνίες, αντιμετωπίζουμε αναβλητικότητα και δισταγμούς. Πρώτη φορά, μετά από μια δεκαετία συνεργασίας με τις εκάστοτε διοικήσεις, πληθώρα συλλογικών ρυθμίσεων και παγιωμένη εργασιακή ειρήνη, αντιμετωπίζουμε την άρνηση. Είναι προφανές ότι, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα περικοπούν και άλλο οι αποδοχές, ενόψει αναδιάρθρωσης των ΔΕΚΟ, θα ζητηθούν παραπέρα θυσίες.

Με την βασική διαφορά βέβαια ότι η ΕΟΑΕ δεν είναι ΔΕΚΟ, δεν προβλέπεται να αναδιαρθρωθεί, δεν έχει μονιμότητα και οι εργαζόμενοι της δεν παίρνουν ούτε υπερωρίες, ούτε άλλα επιδόματα, πέραν του ονομαστικού μισθού τους.

Οφείλουμε επίσης να σημειώσουμε ότι ο «φόρος» που κατέβαλαν συνολικά οι εργαζόμενοι της ΕΟΑΕ δεν περιέχει μόνο την μείωση κατά 25-30% των αποδοχών τους, αλλά και τις απολύσεις 300 συναδέλφων που συνέβαλαν στην κατασκευή του έργου και σήμερα θητεύουν στην ανεργία. Ας το συνυπολογίσουν οι «αρμόδιοι» των περικοπών για να δούμε πόσο μειώθηκε τελικά το περίφημο μισθολογικό κόστος στην εταιρία.

Παραπέρα δικαιούμαστε να ρωτήσουμε εάν εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες περιστολής των άσκοπων δαπανών και καταβολών, ώστε να φτάσουμε και πάλι στην «εύκολη» λύση της αφαίμαξης των εργαζομένων.

Μετά από αυτά είναι φανερό ότι η προσφυγή μας στην διαδικασία μεσολάβησης μέσω του ΟΜΕΔ είναι πλέον μονόδρομος, όταν μάλιστα οι προτάσεις μας κινούνται μέσα στο πλαίσιο της ΕΣΣΕ της ΓΣΕΕ.

Παρά τα ανησυχητικά γεγονότα θεωρούμε θετικές τις διαβεβαιώσεις του Υφυπουργού κ. Ιωάννη Μαγκριώτη προς το ΔΣ του Συλλόγου μας κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχε μαζί του. Με εξαίρεση τα σημεία 2 και 4 για τα οποία χρειάζεται περισσότερη συζήτηση και ενημέρωση, η βούληση του Υπουργείου να αξιοποιεί στο μέλλον την ΕΟΑΕ ως φορά διαχείρισης και εκτέλεσης έργων είναι ενθαρρυντική. Ελπίζουμε ότι η εκτίμηση που τρέφει για τον φορέα μας και η προσπάθεια για την αξιοποίηση του θα ευοδωθούν στο σημερινό δύσκολο οικονομικό περιβάλλον.

‘Όλοι αναγνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Εταιρίας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της. Στελέχη που δούλεψαν με άλλους ρυθμούς, διαδικασίες και όρεξη σε σύγκριση με το δυσκίνητο δημόσιο. Έτσι η ΕΟΑΕ πέτυχε να απορροφά πάνω από 700 εκ € ετησίως.

Ως εργαζόμενοι πετύχαμε να κατασκευάσουμε τον μεγαλύτερο και αρτιότερο αυτοκινητόδρομο της χώρας. Δικαιούμαστε επομένως να διατηρήσουμε και στο μέλλον το δικαίωμα στην εργασία, το σεβασμό για την επιστήμη μας και την αγάπη μας για την εταιρία. Θα το κάνουμε συντεταγμένα, αποφασιστικά και αγωνιστικά.» καταλήγουν.

Page Title and URL MAKEDONIA IS GREECE: «Ξεφύτρωσαν» οι ιδιώτες για τα διόδια της Εγνατίας Οδού ! http://makedonia-is-greece.blogspot.com/2010/12/blog-post_7684.html#ixzz17eJg5tId

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ;ΔΕΝ ΡΩΤΑΣ!



Ο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτής των γερμανών φιλελευθέρων Γιώργος Χατζημαρκάκης καταλογίζει άγνοια στην καγκλελάριο Μέρκελ και επικρίνει τη στάση της στο ζήτημα της έκδοσης ευρωομολόγου.«Νομίζω ότι η κυρία Μέρκελ έχει επικοινωνιακό πρόβλημα, κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, χάνει τη μία μάχη μετά την άλλη. Στο τέλος τα ευρωομόλογα θα έρθουν. Ηδη υπάρχουν», εκτίμησε ο κ.Χατζημαρκάκης μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Σκάι.

Η γερμανίδα καγκελάριος κατά τον ίδιο, αντί να κάνει μία εκστρατεία που θα εξηγεί τι θα γίνει, μάχεται κατά του ευρώ.
Για το θέμα της επιμήκυνσης αποπληρωμής του ελληνικού χρέους των 110 δισ. ευρώ, ο κ. Χατζημαρκάκης δεν αποκλείει να μπει και αυτό στη διαπραγμάτευση για το ευρωομόλογο: Υπάρχει ο φόβος ότι θα γίνει ένα παζάρι με τον Γιούνκερ και άλλους, λέγοντας «δώσαμε επιμήκυνση, δεν θέλουμε ευρωομόλογο».

«Δεν καταλαβαίνει»

«Μην ξεχνάτε ότι η κυρία Μέρκελ μεγάλωσε ως τα 35 της στο καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας. Η Ανατολική Γερμανία δεν γνώριζε ούτε δάνεια ούτε ομόλογα. Υπήρχε ένα μόνο δάνειο, οι 7.000 που έπαιρνε κάθε ζευγάρι που παντρευόταν και το «ξεπλήρωνε» με τα παιδιά που έκανε. Και η Μέρκελ δεν έχει παιδιά», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά αλλά με την κρίση «ξαφνιάστηκε και η ίδια, μάλλον δεν καταλάβαινε. Ο δικός μου ο πρόεδρος, που είναι τώρα υπουργός Εξωτερικών, την κρίση την ελληνική δεν την καταλάβαινε, δεν ντρέπομαι να το πω».

Οι υπουργοί Οικονομικών κ. Σόιμπλε και Οικονομίας Μπρούντερλε καταλάβαιναν, η Μέρκελ όμως δεν τους άκουγε. Εκανε αυτό που ήθελε η ίδια και χάνει. Νομίζει ότι μαχόμενη το ευρώ κερδίζει τη συμπάθεια των Γερμανών, όμως θα χάσει τη μάχη και την εμπιστοσύνη τους.

Η ερμηνεία της γερμανικής επιφυλακτικότητας

Οι Γερμανοί είχαν πάντα μία ευαισθησία για το νόμισμά τους, το μάρκο, στην εποχή που ακολούθησε το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, εν είδει εκδήλωσης πατριωτισμού όταν ακόμη ήταν υπό τον έλεγχο των Συμμάχων.

«Τους είπαν ότι θα χάσετε το μάρκο αλλά θα έχετε το ευρώ και οι συνθήκες θα είναι ίδιες. Τώρα οι Γερμανοί βλέπουν ότι οι συνθήκες αλλάζουν κάθε εβδομάδα, κάθε ημέρα. Σωτηρία Ελλάδας, σωτηρία Ιρλανδίας... φοβάται ο γερμανός φορολογούμενος ότι θα πληρώνει και ότι το ευρώ δεν είναι πλέον το μάρκο και θα υπάρξει ένας πληθωρισμός», σημείωσε ο ευρωβουλευτής.

Page Title and URL MAKEDONIA IS GREECE: «Η Μέρκελ δεν καταλαβαίνει»... http://makedonia-is-greece.blogspot.com/2010/12/blog-post_6879.html#ixzz17eIFxuJ0

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ


Στη σημερινή εποχή, που τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα βρίσκονται σε μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη, το να μιλούμε για τηλεπικοινωνίες στην αρχαία Ελλάδα ακούγεται πολύ περίεργα... αφού βέβαια οι αρχαίοι δεν γνώριζαν το τηλέφωνο. ΄Η μήπως το γνώριζαν; Μήπως είχαν αναπτύξει τις οπτικές τηλεπικοινωνίες και είχαν εφεύρει το πρωταρχικό σύστημα μορς; Χρησιμοποιούσαν μηχανισμούς και όργανα τηλεπικοινωνίας;



ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ


Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να ανταλλάξουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και σε γρήγορο χρόνο πληροφορίες, τόσο κατά την περίοδο των πολέμων όσο και σε περίοδο ειρήνης. ....
Με το εφευρετικό τους μυαλό είχαν κατορθώσει να σχεδιάσουν ένα σύστημα από μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να φτάσει στο τελικό δέκτη οποιοδήποτε μήνυμα ήθελαν, διανύοντας ακόμα και 700χλμ σε περίπου μία ώρα.
Ας δούμε με ποιο τρόπο γινόταν αυτό.


Ημεροδρόμοι
Το πρώτο σχέδιο των Ελλήνων για τη μεταφορά πληροφοριών αποτελεί η χρήση των ημεροδρόμων.
Ήταν άνθρωποι γνωστοί για τις ικανότητές τους στο τρέξιμο στους οποίους εμπιστεύονταν τη μεταφορά μηνυμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο πιο γνωστός ημεροδρόμος που έμεινε και στην ιστορία ήταν ο Φειδιππίδης, ο οποίος πήγε από την Αθήνα στο Μαραθώνα και μετά πάλι πίσω στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης χωρίς καμία στάση και πέθανε από εξάντληση.
Οι ημεροδρόμοι είχαν αποκτήσει το σεβασμό και κοινωνική καταξίωση σε σημείο να τους έχουν αφιερωθεί και ναοί (Τάλβυθος ημεροδρόμος του Αγαμέμνωνα στον οποίο οι Σπαρτιάτες αφιέρωσαν ναό).
Ενδέχεται κάποιοι από τους ημεροδρόμους να ήταν έφιπποι ειδικά όταν ήταν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις.
Αυτή ήταν η αρχική μορφή του συστήματος των ημεροδρόμων που στη πορεία αναβαθμίστηκε και βελτιώθηκε με τη δημιουργία σταθμών στους οποίους οι αγγελιαφόροι πλέον άλλαζαν τα άλογά τους και ξεκουράζονταν ή άλλαζε και ο αγγελιαφόρος.


Τηλεβόας
Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που συνέλαβε τη ιδέα της αναπαραγωγής ήχων μέσω του ακουστικού τηλέγραφου ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει τους ήχους μέσω του αέρα σε μακρινές αποστάσεις.
Αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους τεσσάρων μέτρων ενωμένο στη κορυφή, από την οποία ξεκινούσε ένα σκοινί που συγκρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους.

Οι φρυκτωρίες
Η φωτιά και κατ' επέκταση το φως ήταν βασική προϋπόθεση για να μεταφερθεί το μήνυμα σύντομα και σε μεγάλη απόσταση.
Η χρήση φωτεινών σημάτων κυρίως χρησιμοποιήθηκε στο πόλεμο για να μεταφέρουν τις διαταγές των ανωτέρων.
Τα οπτικά σήματα μπορούσαν να αναπαράγουν πληροφορίες μεγάλης ποικιλίας.
Για παράδειγμα η Μήδεια, υψώνοντας ένα αναμμένο πυρσό ειδοποίησε τους Αργοναύτες να σπεύσουν στη Κολχίδα. Για τη μετάδοση των οπτικών σημάτων με έντονους καπνούς ή στήλες καπνού ήταν απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κτισμάτων σε υπερυψωμένα σημεία, τα οποία ονομάζονταν φρυκτωρίες.
Για τα φωτεινά σήματα που ανταλλάσσονταν μέσω των φρυκτών (πυρσών) είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων και οι δύο πλευρές για τη μετάφραση των μηνυμάτων.
Όπως εκτιμούν οι μελετητές ο πρώτος που χρησιμοποίησε τηλεπικοινωνιακούς πύργους για τη μετάδοση μηνυμάτων ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος σε δύο κωμοπόλεις της Δυτικής Μεσογείου, την Αβύλη και την Κάπλη, έστησε τις γνωστές Ηράκλειες Στήλες, που έπαιζαν το ρόλο φάρου στα διερχόμενα πλοία.
Από τα γνωστότερα παραδείγματα μετάδοσης μηνυμάτων με σήματα φωτιάς ήταν η είδηση της πτώσης της Τροίας στον εκπληκτικό χρόνο ρεκόρ για την εποχή της μιας ημέρας.
Το μήνυμα ταξίδεψε από την Τροία στο Ερμαίο της Λήμνου, από κεί στον Άθω, στις κορυφές του Μακίστου στην Εύβοια και στη κορυφή του Κιθαιρώνα.
Από κεί το μήνυμα μεταφέρθηκε στη λίμνη Γοργώτη, στο Αγίπλαγκτο (Μέγαρα) και στη συνέχεια η φωτεινή λωρίδα υπερπήδησε το Σαρωνικό κόλπο κι έφτασε στο Αραχναίον κοντά στις Μυκήνες κι από κει ημεροδρόμοι το μετέφεραν στο ανάκτορο των Ατρειδών.


Τηλέγραφος του Αινεία
Ο Αινείας ο Τακτικός συνδύασε τους πυρσούς και τη μηχανική έτσι ώστε η επικοινωνία μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη να περιέχει σαφείς πληροφορίες, όπως,για παράδειγμα, "πεζικό με βαρύ οπλισμό" κ.α.
Βασική προϋπόθεση για τη σωστή μετάδοση του μηνύματος ήταν οι υδραυλικοί τηλέγραφοι να είναι όμοιοι. Θα έπρεπε επίσης τα κεραμικά αγγεία να έχουν το ίδιο μέγεθος σε πλάτος και βάθος.
Τις ίδιες διαστάσεις είχαν και οι φελλοί, στους οποίους στηρίζονταν μεταλλικές ράβδοι, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε ίσα μέρη, τριών δαχτύλων το καθένα.
Εκεί υπήρχε ευκρινής διαχωρισμός και σε κάθε ράβδο αναγράφονταν τα κυριότερα και τα γενικότερα που συνέβαιναν στους πολέμους.
Επίσης μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να διαβαστεί σωστά το μήνυμα ήταν οι τρύπες των αγγείων να έχουν την ίδια διάμετρο έτσι ώστε να φεύγει η ίδια ποσότητα νερού.
Οι υδραυλικοί τηλέγραφοι βρίσκονταν πάντα σε υψόμετρα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη οπτική επαφή. Η απόσταση που είχαν μεταξύ τους δύο ή περισσότεροι τηλέγραφοι δεν ήταν σταθερή, παρ' όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι συνήθως ξεπερνούσε τα δεκάδες χιλιόμετρα.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, οι χειριστές του τηλέγραφου άναβαν πυρσούς.
Όταν η μία πλευρά ήθελε να δώσει κάποιο μήνυμα κατέβαζε τον πυρσό και συγχρόνως οι δύο άνοιγαν τη διαρροή του νερού.
Όταν η ράβδος όπου αναγράφονταν οι πληροφορίες που ήθελαν να μεταβιβαστούν έφτανε στο στόμιο του αγγείου έκλειναν τη ροή και ξανασήκωναν τον πυρσό.
Τότε και οι απέναντι έκλειναν τη διαρροή του νερού και διάβαζαν το σημείο στο οποίο είχε σταματήσει η δική τους ράβδος.


Αλφαβητικός Κώδικας
Όταν οι χρήστες του υδραυλικού τηλέγραφου με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν δυσκολίες στην ακριβή περιγραφή των πληροφοριών όπως αναφορά σε αριθμητικές δυνάμεις του εχθρού, ήρθε ή ώρα που οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος παρουσίασαν την "Πυρσεία" ή αλλιώς "οπτικό τηλέγραφο".
Η λειτουργία του είχε ως εξής: αρχικά διαίρεσαν το αλφάβητο σε πέντε μέρη ανά πέντε γράμματα τα οποία αναγράφονταν σε πινακίδες τις οποίες θα έπρεπε να έχουν μαζί τους όσοι θα συνομιλούσαν.
Πριν εγκαταστήσουν και τα υπόλοιπα εξαρτήματα του τηλέγραφου υπήρχε η συνεννόηση ότι οι πρώτοι -δύο στον αριθμό- πυρσοί που θα σηκώνονταν θα ήταν από εκείνον που ήθελε να αναγγείλει κάτι.
Η μεταφορά των πληροφοριών θα ξεκινούσε αν κι από την απέναντι πλευρά σηκώνονταν δύο πυρσοί.
Όταν κατέβαιναν όλοι οι πυρσοί, τότε εκείνος που ήθελε να αναφέρει κάτι σήκωνε τους πρώτους πυρσούς από τα αριστερά, δηλώνοντας με αυτό το τρόπο στο δέκτη ποια πινακίδα έπρεπε να εξετάσει.
Αν για παράδειγμα σήκωνε τον πρώτο πυρσό ,εννοούσε τη πρώτη πινακίδα κ.ο.κ.
Η δεύτερη ομάδα πυρσών χρησιμοποιούνταν για να υποδείξουν τα γράμματα που θα σχημάτιζαν τη λέξη του μηνύματος.
Για την καλύτερη καταγραφή των εναλλασσόμενων πυρσών οι χρήστες χρησιμοποιούσαν κατάλληλες διόπτρες.
Για την αποφυγή λαθών, εκείνος που θα σήκωνε ή θα κατέβαζε τους πυρσούς, ήταν πίσω από ένα πρόχειρα κατασκευασμένο τοίχο με σύνηθες ύψος τα δέκα μέτρα.
Επειδή η συμπλήρωση ενός πλήρους μηνύματος απαιτούσε χρόνο, οι χρήστες αναγκάστηκαν να βρουν τις λέξεις με τα λιγότερα γράμματα, χωρίς όμως να χάνει το πληροφοριακό της περιεχόμενο η πρόταση.
Για να επιτευχθεί σωστά και γρήγορα η μετάδοση του μηνύματος, οι χρήστες της Πυρσείας, οι οποίοι ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής και ορθογραφίας, εκπαιδεύονταν καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων.
Με την πάροδο του χρόνου κάποιοι βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο κάνοντας στην αρχική μορφή κάποιες παρεμβάσεις, αλλάζοντας τα γράμματα των πλακών έτσι ώστε να αποφευχθεί η υποκλοπή του μηνύματος.

ΤΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ;


Συνάδελφοι-συναδέλφισσες
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη ΓΣΕΕ επιβεβαιώνουν πέρα για πέρα το ΠΑΜΕ!

Αποδείχτηκε περίτρανα πλέον ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ι.Παναγόπουλος συμμετείχε σε μυστική συνάντηση με τον ΣΕΒ όπου συμφώνησε να........
καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να μειωθούν οι μισθοί από 12-20%, να αυξηθεί ο απλήρωτος χρόνος εργασίας.

Οταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζητά «οδικό χάρτη διάσωσης των επιχειρήσεων» αντί για εφαρμογή πολιτικής και οργάνωσης ταξικού αγώνα διάσωσης των εργαζομένων από την κρίση και την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου, τότε γίνεται προφανές ότι αυτός και οι όμοιοί του στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η ντροπή των εργατών.

Όταν η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ ζητάει «μέτρα μικρότερης έντασης», τότε γίνεται φανερό ότι οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι μέρος του προβλήματος, είναι εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει πλέον αυτά που έλεγε το ΠΑΜΕ, ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι συμβιβασμένες-προδοτικές ηγεσίες για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Εγκληματικές είναι οι ευθύνες των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ.

Τεράστιες όμως είναι και οι ευθύνες του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ που αποτελούν το μόνιμο στήριγμα και το «αριστερό άλλοθι» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μέχρι σήμερα έχουν ρίξει πολύ νερό στο μύλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, συμπορεύονται «αλά μπρατσέτο» με την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, έχουν γίνει το μόνιμο ακροατήριο στις συγκεντρώσεις τους.

Γι’ αυτήν την εξέλιξη, μέρος του προβλήματος είναι και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ που συντάσσονται και συμπορεύονται με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στηρίζουν τη στρατηγική των αναδιαρθρώσεων, της συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης.
Η εγκατάλειψη των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ είναι όρος και προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του κινήματος, όρος και προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της ταξικής πάλης.

Το ΠΑΜΕ αναδεικνύεται πλέον σε μοναδικό πόλο λαϊκής συσπείρωσης, ελπίδας και προοπτικής.

Οι εργαζόμενοι έχουν ένα δρόμο, μια επιλογή: Να οργανώσουν τις δυνάμεις τους, να πυκνώσουν τις γραμμές του ΠΑΜΕ και σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη μικρομεσαία αγροτιά, να απομονώσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να απεγκλωβιστούν αποφασιστικά και οριστικά από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ.

ΟΝΕΙΡΟ


ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΣΘΕΝΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΛΛΑΔΑ


Δεύτερο καρφί προς τον επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν "έριξε" ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης ,σε τηλεοπτική του συνέντευξη στη ΝΕΤ. Παραδέχτηκε βέβαια ότι η κατάσταση είναι...ζόρικη: "Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Δεν ήρθα εδώ να ωραιοποιήσω την κατάσταση, περνάμε μια πάρα πολύ «ζόρικη» περίοδο ως χώρα. Άρα λοιπόν, για τις εργασιακές σχέσεις, δεν θέλω να βάλω τα διλήμματα, τα οποία όμως είναι υπαρκτά.
Εδώ τίθεται και ένα ζήτημα ευρύτερης ευθύνης από την πλευρά των επιχειρηματιών. Επειδή μιλάμε όλοι για ανάληψη εθνικής ευθύνης, η κυβέρνηση την αναλαμβάνει. Όμως πρέπει και οι επιχειρηματίες, οι εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα, να αναλάβουν πραγματικά σήμερα τις εθνικές τους ευθύνες.

Να μην περιμένουν από το κράτος, από το πολιτικό σύστημα, να μην περιμένουν από τον κόσμο της εργασίας να σηκώσουν στην πλάτη τους, όλο αυτό το δυσβάσταχτο βάρος.
Στην κυβέρνηση, δεν πιστεύουμε ότι το σοβαρό δομικό πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, θα επιλυθεί μέσα από τη συμπίεση του μισθολογικού, του εργατικού κόστους".

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ


Πλήρη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στην Ευρώπη σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών μας παρέχει η βοήθεια του διαδικτύου και η ειδική μελέτη του κ. Γ. Κρίππα, Δρ. Συνταγματικού Δικαίου, με τίτλο «H συνταγματική κατοχύρωσις του μαθήματος των Θρησκευτικών παρ' ημιν και εν τη αλλοδαπή», Αθήναι 2001.
Η εικόνα αυτή είναι εντελώς αντίθετη με ό,τι παρουσιάζουν οι «προοδευτικοί» στην Ελλάδα. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο κ. Κρίππας: «ως αποδεικνύουμε εκεί, δι' αναφοράς και αναλύσεως των σχετικών διατάξεων του νόμου και του Συντάγματος των! ευρωπαϊκών χωρών, σε όλες τις χώρες το μάθημα διδάσκεται κανονικά σε όλα τα σχολεία (δημόσια και ιδιωτικά) και μάλιστα υπό μορφήν κατηχητικήν (δηλ. διδασκαλία της χριστιανικής πίστεως και όχι γενική θρησκειολογία όλων των θρησκειών), διδάσκεται δε τουλάχιστον επί δίωρον κάθε εβδομάδα. Το μάθημα αυτό θεωρείται ισότιμο προς τα λοιπά, ό βαθμός του αναγράφεται στο απολυτήριο και λαμβάνεται υπ' όψιν για την εξαγωγή του μέσου όρου βαθμολογίας κάθε έτος. Σε πολλές μάλιστα χώρες ή ύλη του μαθήματος καθορίζεται από την εκκλησία. Oλόκληρη ή εκπαιδευτική ύλη των σχολείων πρέπει να διέπεται από τις χριστιανικές αρχές και αξίες (Αγγλία), τέλος, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι, βάσει της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, άρθρο 2, ή κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι επιτρεπτή. Την σύμβασιν αυτήν έχει κυρώσει και η Ελλάδα διά του νόμου 53/1974. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, οι υποστηρίζοντες τα αντίθετα δεν αποδεικνύουν παρά μόνον την παχυλήν άγνοια τους ή την πρόθεση τους να παραπλανήσουν εκείνους προς τους οποίους απευθύνονται».
Θα παρουσιάσουμε με συντομία το καθεστώς που ισχύει σήμερα στην Ευρώπη
1. Αυστρία (Καθολικοί 85% , Προτεστάντες 9%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό - ομολογιακό. Διδάσκεται σε όλα τα σχολεία της στοιχειώδους και της μέσης εκπαίδευσης και η διδασκαλία του τελεί υπό την εποπτεία των εκκλησιών. Η πλειοψηφία των μαθητών παρακολουθεί μάθημα βασισμένο στο ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Οι καθηγητές πληρώνονται από το κράτος. Η απαλλαγή από το μάθημα γίνεται με αίτηση των γονέων, δεν προβλέπεται απαλλαγή για κανέναν που ανήκει σε μια από τις «νόμιμα αναγνωρισμένες» θρησκείες.
2. Βέλγιο (Καθολικοί 75%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό - ομολογιακό και γίνεται στα σχολεία από την καθολική εκκλησία. Υπάρχει και η επιλογή εναλλακτικού μαθήματος ομολογιακών θρησκευτικών, με περιεχόμενο τη διδασκαλία αναγνωρισμένων θρησκειών. Η επιλογή γίνεται από τους γονείς. Οι καθηγητές ορίζονται από κάθε εκκλησία ή ομολογία, η οποία και καθορίζει το πρόγραμμα. Φυσικά το μάθημα διδάσκεται κανονικά και στα ιδιωτικά σχολεία, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι καθολικά. Αξίζει να τονιστεί ότι τα ιδιωτικά σχολεία αποτελούν τα 2/3 του συνόλου και αντιμετωπίζονται ισότιμα με τα κρατικά.
3. Γαλλία (Καθολικοί 77% , Ισλαμιστές 4%)
Κατά το σύνταγμα της χώρας (άρ.2) η Γαλλία είναι κράτος «λαϊκό». Από το 1880 απαγορευόταν στα δημόσια σχολεία κάθε αναφορά σε οποιαδήποτε θρησκεία. Απαγορεύεται επίσης και η έκφραση των προσωπικών πεποιθήσεων των δασκάλων (γνωστή η δίωξη της καθηγήτριας μαθηματικών που φορούσε μουσουλμανική μαντίλα). Παρ' όλα αυτά το γαλλικό κράτος χρηματοδοτεί γενναία τα πολλά ομολογιακά, κυρίως καθολικά, σχολεία. Σε πολλές περιοχές της Γαλλίας π.χ. Αλσατία, Λωραίνη, διδάσκεται ως υποχρεωτικό το μάθημα των θρησκευτικών, οι κληρικοί μισθοδοτούνται από το κράτος κ.λπ. Προ ολίγων ετών η σοσιαλιστική κυβέρνηση Ζοσπέν αποφάσισε να επαναφέρει το μάθημα στα δημόσια σχολεία, έστω και με την μορφή του θρησκειολογικού μαθήματος. Την ίδια περίπου εποχή (2002) ο τότε υπουργός Παιδείας Λίκ Φερί δήλωνε ότι ήταν λάθος η αποκοπή των παιδιών από τη θρησκευτική τους ιστορία, γιατί «είτε είναι κανείς θρήσκος είτε άθρησκος, δεν αλλάζει τίποτε. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτική ζωή και παράδοση, αν δε μάθει ότι αυτή είναι αποτέλεσμα μιας χριστιανικής ιστορίας 15 αιώνων». Την ίδια περίπου εποχή ο πρώην υπουργός Παιδείας της Γαλλίας Ζακ Λάνγκ, μετά από εισήγηση του γνωστού φιλοσόφου Ρεζίς Ντεμπρέ, αποφάσισε την ίδρυση ενός «Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Θρησκευτικών Επιστημών», που θα υποστηρίζει και θα οργανώνει τη διδασκαλία στο σχολείο των μεγάλων θρησκειών που υπάρχουν στη χώρα. Η διδασκαλία αυτή δε θα γίνεται σε ειδικό μάθημα θρησκευτικών, αλλά θα εντάσσεται στα μαθήματα της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της λογοτεχνίας, της τέχνης και της μουσικής. Το μάθημα των θρησκειών εντάσσεται επίσης στο πρόγραμμα της μετεκπαίδευσης των καθηγητών. Είναι ενδιαφέρον ότι η επάνοδος αυτή της θρησκευτικής διδασκαλίας στα πλαίσια του «λαϊκού κράτους», για πρώτη φορά μετά από εκατό χρόνια, αιτιολογείται από την ανάγκη προσαρμογής στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Εξάλλου το 90% των ιδιωτικών σχολείων ανήκουν στην καθολική εκκλησία και εκεί διδάσκεται υποχρεωτικά το μάθημα των θρησκευτικών. Έχοντας γνώση των παραπάνω, ο Νικολά Σαρκοζί έχει δηλώσει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει μετά από διαβούλευση με τις μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες. Επιτρέπεται πάντως να έρχεται κληρικός κάθε βδομάδα για κήρυγμα στα δημόσια σχολεία, αν το ζητήσουν ορισμένοι γονείς.
4. Γερμανία (Προτεστάντες 38%, Καθολικοί 34%, χωρίς θρησκεία 26%)
Στα κρατίδια το ομοσπονδιακό σύστημα επιτρέπει τη διαφοροποίηση των κανόνων. Στα περισσότερα το μάθημα είναι υποχρεωτικό - ομολογιακό. Όσοι δεν ακολουθούν αυτό το σύστημα διδάσκονται υποχρεωτικά ηθική και φιλοσοφία. Το μάθημα των θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία «είναι τακτικό μάθημα, προστατευόμενο από την κρατική εποπτεία και γίνεται σύμφωνα με τις αρχές των θρησκευτικών κοινοτήτων».
5. Δανία (Ευαγγελικοί - Λουθηριανοί 91%)
Σε όλα τα σχολεία διδάσκεται το μάθημα ως υποχρεωτικό και ονομάζεται στη βασική εκπαίδευση, «χριστιανικές σπουδές». Στη δευτεροβάθμια ονομάζεται «θρησκευτικές σπουδές», μέρος δε αυτού έχει και θρησκειολογικό περιεχόμενο.
6. Ιρλανδία (Καθολικοί 93% , Αγγλικανοί 3%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό - ομολογιακό, με δικαίωμα εξαίρεσης με αίτηση των γονέων. Το περιεχόμενο του μαθήματος είναι μέλημα των εκκλησιαστικών αρχών και το διδάσκουν καθολικοί κληρικοί. Τα περισσότερα σχολεία της χώρας (80%) είναι ιδιωτικά - ομολογιακά, δηλαδή ανήκουν στις θρησκευτικές κοινότητες και χρηματοδοτούνται από το κράτος.
7. Ισπανία (Καθολικοί 97%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό, εναλλακτικό, με ένα μάθημα «κοινωνικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων». Η επιλογή γίνεται από τους γονείς. Η εκκλησία συμμετέχει στην κατάρτιση των αναλυτικών προγραμμάτων και την επιλογή των διδασκόντων.
8. Ιταλία (Καθολικοί 98%)
Ενδιαφέρουσα η περίπτωση της Ιταλίας, όπου δεσπόζει η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία από το 1984 έπαψε να είναι «κρατική θρησκεία. Το μάθημα είναι ομολογιακό και βασίζεται στο Κονκορδάτο του 1984 μεταξύ Βατικανού και Ιταλικής Δημοκρατίας. Για τους μη καθολικούς προβλέπεται δικαίωμα απαλλαγής.
9. Λουξεμβούργο ( Καθολικοί 97% )
Το μάθημα στη χώρα αυτή είναι υποχρεωτικό - εναλλακτικό «θρησκευτικά ή ηθική και κοινωνική παιδεία» σε όλη την εκπαίδευση. Διδάσκεται επί δίωρο και οι διδάσκοντες διορίζονται από την εκκλησία. Η επιλογή γίνεται με δήλωση του κηδεμόνα. Απαλλάσσονται μόνο αυτοί που οι θρησκείες τους δεν προσφέρουν διδασκαλία στο σχολείο, με αίτηση τους και μετά από απόφαση του «Εθνικού Συμβουλίου για την ηθική και κοινωνική εκπαίδευση».
10. Μ. Βρετανία (Αγγλικανοί 57%, Καθολικοί 10%, Πρεσβυτεριανοί 7%, Ισλαμιστές 6%)
Ο πρόσφατος νόμος για την εκπαίδευση προβλέπει την παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης και την καθημερινή διοργάνωση λατρευτικών εκδηλώσεων σε όλα τα δημόσια σχολεία. Τα «τοπικά εκπαιδευτικά συμβούλια» διαμορφώνουν το πρόγραμμα του μαθήματος με αρκετή ελευθερία, λαμβάνοντας υπ' όψιν τις τοπικές συνθήκες και κυρίως την θρησκευτική σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού. Οι γενικές οδηγίες για το μάθημα προβλέπουν τη διδασκαλία κατά κύριο λόγο του χριστιανισμού, καθώς και των άλλων μεγάλων θρησκειών που συναντώνται στην Αγγλία .0 πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, που κάθε άλλο παρά αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης ή του εκσυγχρονισμού βέβαια ήταν, ίδρυσε το «ίδρυμα Τόνι Μπλερ για την Πίστη», που έργο του θα έχει να λειτουργήσει η θρησκευτική πίστη «ως πυξίδα, ως κίνητρο για το μέλλον και παράγων αλληλοκατανόησης». Σε συνέντευξη του στη γαλλική εφημερίδα «Μοντ», ο κ. Μπλερ διακηρύσσει: «Ο διαφωτισμός θέλησε να μας κάνει να πιστέψουμε πως η ασυγκράτητη πρόοδος της ανθρωπότητας θα περνούσε αναγκαστικά από την εξαφάνιση των θρησκειών, που έτσι κι αλλιώς ήταν άχρηστες: ο Θεός ήταν καταδικασμένος. Τι χονδροειδές σφάλμα!» Και ολοκληρώνει ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός: «Ο 20ός αιώνας σημαδεύτηκε από αλλοπρόσαλλες ιδεολογίες. Ονειρεύομαι έναν 21° αιώνα που θα σφραγιστεί από την αναγνώριση της σημασίας και της νεωτερικότητας της θρησκευτικής πίστης. Αυτό είναι το έργο στο οποίο θα αφιερωθώ, έως το τέλος της ζωής μου».
11. Νορβηγία (Ευαγγελικοί- Λουθηρανοί 88%)
Στο Σύνταγμα της ορίζεται ρητά ο Λουθηρανισμός ως «κρατική θρησκεία» και η υποχρέωση των μελών της εκκλησίας να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τα δόγματα του. Η μεταρρύθμιση του 1997 κατάργησε το εναλλακτικό μάθημα της ηθικής και το αντικατέστησε με το μάθημα με τίτλο «Χριστιανική Γνώση - Θρησκευτική και Ηθική Εκπαίδευση». Η διδασκαλία του είναι υποχρεωτική, με δικαίωμα εξαίρεσης με αίτηση των γονέων μόνο από λατρευτικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες.
12. Ολλανδία (Καθολικοί 34%, Προτεστάντες 25%, χωρίς θρησκεία 36%)
Παρ' ότι είναι χώρα με έντονο αντικαθολικό χαρακτήρα, το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Το 65% των μαθητών φοιτά σε ιδιωτικά σχολεία που είναι ομολογιακά και χρηματοδοτούνται από το κράτος για να εισάγουν στο πρόγραμμα τους το μάθημα των θρησκευτικών, του οποίου η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική.
13. Πορτογαλία (Καθολικοί 80%)
Ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας στο Σύνταγμα της χώρας έχει ως αποτέλεσμα τη διδασκαλία του μαθήματος ως εναλλακτικού ενός «μαθήματος προσωπικής και κοινωνικής συγκρότησης» που είναι υποχρεωτικό. Η επιλογή του καθολικού εναλλακτικού μαθήματος γίνεται με δήλωση του γονέα βάσει του Κονκορδάτου, που έχει υπογράψει η χώρα με το Βατικανό, που προβλέπει ότι η διδασκαλία στα δημόσια σχολεία πρέπει να καθοδηγείται από τις αρχές του καθολικισμού.
14. Σουηδία (Ευαγγελικοί - Λουθηρανοί 94%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και είναι ένα από τα οκτώ υποχρεωτικά μαθήματα, ενώ υπάρχουν και λ 6 κλάδοι επιλογής. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη χώρα αυτή δεν υπάρχει η δυνατότητα εξαίρεσης από το μάθημα. Το περιεχόμενο του βασίζεται στο Λουθηρανισμό, που είναι «εθνική» θρησκεία με αρκετά θρησκειολογικά στοιχεία.
15. Φινλανδία (Ευαγγελικοί - Λουθηρανοί 90%, Ορθόδοξοι 1,2%)
Το μάθημα είναι υποχρεωτικό - εναλλακτικό με επιλογή μεταξύ θρησκευτικών και ηθικής, τόσο στην υποχρεωτική εκπαίδευση όσο και στην δευτεροβάθμια.
16. Κύπρος (Ορθόδοξοι 80% , Μουσουλμάνοι 18%, Αρμένιοι κ.ά. 2%)
Στα σχολεία της Κύπρου βάσει του Συντάγματος και το άρθρο 18 κατοχυρώνεται η διδασκαλία των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές. Απαλλάσσονται μόνο με δήλωση των γονέων οι αλλόθρησκοι.
Στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης το μάθημα επανέρχεται, μετά την κατάργηση του από τα ολοκληρωτικό καθεστώτα. Στη Ρωσία έχουν επανέλθει τα θρησκευτικά στις περισσότερες περιοχές, αλλά δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί νομοθετικά και επιπλέον δεν υπάρχουν τόσοι καθηγητές για να διδάξουν στον πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών, αφού μόλις το 1990 και μετά άρχισαν να αναπτύσσονται οι θεολογικές σχολές και τα θεολογικά σεμινάρια. Στη Βουλγαρία επανήλθαν, το ίδιο στη Σερβία, στη Ρουμανία, στην Πολωνία και την Ουγγαρία.
Συμπερασματικά αυτές είναι οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (περιληπτικά), για το μάθημα των θρησκευτικών, σε αντίθεση με κάποιους που υποστηρίζουν την επιτακτική κατάργηση του μαθήματος λόγω ανάλογων αποφάσεων της Ε.Ε. Τέτοιο κείμενο δεν έχουν να επιδείξουν όσοι εκφράζουν τον παραπάνω ισχυρισμό, γιατί απλούστατα τέτοιο κείμενο δεν υπάρχει. Άλλωστε είναι αδύνατο να υπάρχει, αφού είναι αδιανόητο στα ευρωπαϊκά κράτη, άλλα να αποφασίζουν το καθένα χωριστά και άλλα να αποφασίζουν ως ένωση κρατών.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης συνιστά στα κράτη μέλη του «να προβλέψουν στα προγράμματα γενικής εκπαίδευσης πληροφόρηση επί της ιστορίας και της φιλοσοφίας των μεγάλων ρευμάτων και των θρησκειών» και «να εφαρμόζουν χωρίς καμία παράλειψη τη νομοθεσία περί υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως και, εν περιπτώσει μη τηρήσεως της υποχρεώσεως αυτής, να προκαλούν την παρέμβαση των αρμοδίων υπηρεσιών».
Ας αναφέρουμε σύντομα την περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η θρησκευτική διδασκαλία απαγορεύεται στα δημόσια σχολεία, λόγω του πλήρους θρησκευτικού αποχρωματισμού του κράτους. Η Αμερικανική Συμπολιτεία ήταν από τη δημιουργία της ένα πολυθρησκευτικό και πολυφυλετικό κράτος. Ο χωρισμός του κράτους και της εκκλησίας καθιερώθηκε το 1791 με την πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος του 1787. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία το 25% του πληθυσμού της χώρας είναι Καθολικοί, το 61% Προτεστάντες, το 3% Ιουδαίοι, το 3% Ορθόδοξοι και το 8% ανήκει σε άλλα θρησκεύματα. Οι κυριότερες προτεσταντικές ομολογίες είναι 104. Ο χωρισμός λοιπόν κράτους - εκκλησίας ήταν απαραίτητος όρος για τη συγκρότηση του αμερικανικού έθνους, όπου άνθρωποι από διαφορετικές φυλές, γλώσσες και θρησκείες ενώθηκαν με το κοινό όραμα της δημιουργίας ενός ισχυρού, ελεύθερου και πλούσιου κράτους. Η θρησκευτική διδασκαλία στα κρατικά σχολεία της χώρας αυτής, με αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατη και, αν εφαρμοζόταν θα οδηγούσε στην πολυδιάσπαση και στην έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού. Άλλωστε το 1 /9 του συνολικού αριθμού των σχολείων είναι ιδιωτικά, από τα οποία η συντριπτική πλειοψηφία είναι ομολογιακά και ανήκουν στις θρησκευτικές κοινότητες.
Σε αντίθεση με τις Η.Π.Α στο γειτονικό Καναδά, όπου υπάρχει μεγαλύτερη θρησκευτική ομοιογένεια (Καθολικοί 46%, Ενωμένη Εκκλησία 16%, Αγγλικανοί 10%), τα θρησκευτικά διδάσκονται στις περισσότερες πολιτείες ως προαιρετικά - ομολογιακά στο δημοτικό και ως υποχρεωτικά - ομολογιακά, εναλλακτικά με το μάθημα της Ηθικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ - ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Η χρησιμότητα κάθε μαθήματος που διδάσκεται στο σχολείο εξαρτάται από το παιδευτικό περιεχόμενο που καθορίζει η κοινωνία για το σχολείο αυτό. Έτσι τα συστατικά στοιχεία του παιδευτικού περιεχομένου του ελληνικού σχολείου, πέρα από νομικούς προσδιορισμούς, πρέπει κατά τη γνώμη μας να είναι η ελληνική και ευρωπαϊκή παράδοση και οι σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις.
Στο πεδίο των θετικών επιστημών απαιτείται η μετάδοση των βασικών επιστημονικών γνώσεων και τεχνολογικών δεξιοτήτων. Η διαμόρφωση όμως του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των μαθητών προϋποθέτει τη μελέτη της ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας και πολιτιστικής παράδοσης, καθώς και την επαφή με τις επιστήμες του ανθρώπου, δηλαδή την ψυχολογία, τη φιλοσοφία, την κοινωνιολογία κ.α.
Στο πλαίσιο αυτό είναι φανερό πως η μελέτη αυτή δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη, χωρίς τη γνωριμία του μαθητή με το θρησκευτικό υπόβαθρο του ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ιδιαίτερα για μας τους Έλληνες η παράδοση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορικής, αλλά και της σημερινής μας ταυτότητας.
Μια άλλη σημαντική πλευρά της σχολικής διδασκαλίας είναι η εξέταση των υπαρξιακών και ηθικών ερωτημάτων που απασχολούν τον άνθρωπο, καθώς και των απαντήσεων που δίνουν σ' αυτά ο χριστιανισμός και οι άλλες θρησκείες κι φιλοσοφίες ζωής. Το πρόβλημα του θανάτου, της σωτηρίας, του σκοπού της ζωής και οι ηθικές προεκτάσεις των ζητημάτων αυτών δεν μπορούν παρά να απασχολούν ίο μαθητή του σύγχρονου σχολείου.
Η αμφισβήτηση που συναντούμε σε κύκλους πολιτικών και διανοουμένων δεν έχει τόσο να κάνει με το περιεχόμενο του μαθήματος όσο με το χαρακτήρα του. Γι' αυτό το λόγο προβάλλεται ως πρότυπο η ιδέα του ανεξίθρησκου ή ουδετερόθρησκου σχολείου. Η ίδια η ονομασία "θεολόγος" παραπέμπει κατ' αυτούς σε εκκλησιαστική ιδιότητα.
Κάθε σχολείο διδάσκει εκτός από γράμματα και τρόπο ζωής. Συνεπώς δεν υπάρχει ουδέτερο και ανεξίθρησκο σχολείο. Αν το σχολείο δε δίνει πρότυπο στο μαθητή, στην ουσία τον αφήνει έκθετο στην επίδραση των προτύπων του περιβάλλοντος του και τον καθιστά έρμαιο της ανορθολογικής σημερινής εικονικής πραγματικότητας.
Είναι αφέλεια να νομίζει κάποιος ότι η τηλεόραση, τα περιοδικά, οι διαφημίσεις και οι υπόλοιποι «παιδευτικοί» μηχανισμοί του συστήματος είναι ουδέτεροι και δρουν εγκεφαλικά. Αντίθετα όλοι αυτοί δεσμεύουν συναισθηματικά, κολακεύουν τα ένστικτα, υποτάσσουν τη σκέψη, υποδουλώνουν τη βούληση, σαγηνεύουν, ελκύουν και εύκολα εξουδετερώνουν την ορθολογική ηθικοπλαστική διδασκαλία.
Αν όμως διδάξουμε, ως τρόπο ζωής, ζωντανή αισθητή πραγματικότητα, εύχυμη παράδοση, καθημερινή πράξη, τότε επηρεάζουμε το χαρακτήρα, πλάθουμε την ψυχή, ζωοποιούμε το πνεύμα. Ο τρέχων πολιτισμός επιδιώκει να διαχωρίσει ριζικά το νου από το σώμα. Η «κοινωνία της πληροφορίας» καταργεί τη σκέψη, γεμίζοντας το νου με πληροφορίες. Το ουδέτερο σχολείο, λόγω αυτών των επιδράσεων, χάνει τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα και γίνεται κέντρο απόκτησης δεξιοτήτων. Τα γλωσσικά μαθήματα υποτάσσονται στην αναγκαιότητα αυτή, τα θεωρητικά υποτιμώνται ή εξαφανίζονται. Η χρησιμοθηρία ανακηρύσσεται σε υπέρτατη αξία και νόμο της σχολικής ζωής και ο μαθητής ζει το κενό της υλιστικής υπερκατανάλωσης, το σχολείο μεταλλαγμένο σε στυγνή και στεγνή σχολική καθημερινότητα. Καμιά συγκίνηση, κανένα πρότυπο, κανένα πέταγμα, κανένα όνειρο. Ένα τέτοιο σχολείο απέχει από το παιδαγωγικό του έργο αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους «προοδευτικούς» κήρυκες του συστήματος.
Αν το μάθημα των θρησκευτικών είναι μάθημα με σαφές και διακριτό επιστημονικό αντικείμενο, γιατί άραγε απομειώνεται η σημασία και η αναγκαιότητα του να λειτουργήσει μέσα στο πλαίσιο της γενικής υποχρεωτικής παιδείας; Ας μην ξεχνάμε όμως την εύστοχη επισήμανση του σοφού Λάιμπνιτς ότι, «αν η Γεωμετρία απαιτούσε τρόπο ζωής, θα την είχαμε αποβάλει από την σχολική εκπαίδευση»!

ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ


«Εννοείται ότι δεν πρόκειται να στηθεί μνημείο τιμής στον Κεμάλ Ατατούρκ, όσο κι αν κάποιοι το θέλουν πολύ και θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία με την εκλογή του Γιάννη Μπουτάρη». Μ’ αυτόν τον κατηγορηματικό τρόπο κλείνει το θέμα που αρχικά άνοιξε και μετά «μάζεψε» ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο .......
νέος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωμιάδης

ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΝΕΩΟΘΟΜΑΝΙΣΜΟΣ


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ
πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής
Απόσπασμα ομιλίας από την εκδήλωσης "Θράκη και Νεωοθομανισμός" στη Παλιά Βουλή

Είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Ελληνική Θράκη, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαική Ένωση , βρίσκεται στο ΝΑΤΟ και συμμετέχει σε ποικίλους διεθνείς οργανισμούς; Είναι δυνατόν;
Αντί απαντήσεως επί του ερωτήματος αυτού, θα σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου:
Πρώτη εμπειρία: Το 1997 με προσκάλεσε ένας γυναικείος πολιτιστικός σύλλογος από την Άρτα, του οποίου η πρόεδρος έτυχε να κατάγεται από τη Θράκη. Μου ζήτησε να κάνω μία ομιλία για τη Θράκη στην Άρτα. Τότε ήμουν Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Στην εκδήλωση μίλησα για τα θέματα της Θράκης, την ανάπτυξη που χρειάζεται, ανέφερα για τη μειονότητα, ανέφερα για το Προξενείο, ανέφερα για τις παρεμβάσεις του, ανέφερα για τους κινδύνους και εξήγησα ότι οφείλουμε να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και κίνητρα.

Όμως, αισθανόμουν ότι δεν τους έπειθα. Επειδή έχω πείρα από ομιλίες, κοιτώντας το ακροατήριο στα μάτια, το καταλάβαινα.

Στη μικρή συζήτηση που επακολούθησε για λόγους ευγενικής φιλοξενίας, το μοτίβο ήταν ότι « κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε αποβιομηχάνιση, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε ανεργία, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε υπανάπτυξη »., ο νοών νοείτω!

Δεύτερη εμπειρία: Την ίδια χρονιά ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για τις εκλογές που έγιναν στην εναπομείνασα Γιουγκοσλαβία, ήμουνα παρατηρητής του Οργανισμού Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), όπου συνάντησα τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Ήμαστε από τις λίγες αντιπροσωπείες που συναντήσαμε τον Μιλόσεβιτς. Εμείς και άλλη μία νομίζω. Γι΄αυτό φυσικά είχαμε τεθεί στο στόχαστρο του επικεφαλής όλων των αντιπροσωπειών του ΟΑΣΕ ότι, είμαστε αναξιόπιστοι ως προς το θέμα της διαφύλαξης των αποτελεσμάτων στα εκλογικά τμήματα του Βελιγραδίου ή σε κάποιες άλλες περιοχές, που ήταν Έλληνες εκπρόσωποι. Ήταν ή δεύτερη φορά που συναντούσα τον Μιλόσεβιτς. Η πρώτη ήταν με το εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Γιουγκοσλαβία το 1991. Είχαμε πάει με μία Κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία από όλα τα κόμματα, πλην του κόμματος που κυβερνούσε τότε. Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να δείξει ότι δεν συμμετείχε η Ελλάδα στο διεθνές εμπάργκο.

Στη συνάντηση την οποία είχαμε, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, ο Μιλόσεβιτς μιλούσε με έμφαση για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ότι, κινδυνεύει το Κοσσυφοπέδιο να αποσχισθεί από τη Σερβία και από τη Γιουγκοσλαβία. Στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται η καρδιά της Σερβίας και δεν πρέπει να υπάρξει αποκοπή. Γι΄αυτό μόνο μιλούσε, για τίποτε άλλο.

Ο συγχωρεμένος ο Τζιτζικώστας, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, μου είπε φεύγοντας: ¨Υπερβολικός δεν είναι; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;¨

Αντί κάποιου σχολίου, θα σας υπενθυμίσω τα εξής:
Ο Μιλόσεβιτς πέθανε και μάλιστα με την κατηγορία του εγκληματία πολέμου!
Το 2008, ο σημερινός Πρόεδρος της Σερβίας, ο κ. Τάντιτς, οδήγησε την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η απόφαση του οποίου ήταν ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί άλλη οντότητα. Χωρίς καμία αντίσταση εκ μέρους της Σερβίας, αυτή η απόφαση απεστάλη στον ΟΗΕ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τρίτη εμπειρία: Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο του Άκη Κοσώνα «Το Πείραμα: Η Γιουγκοσλαβική εμπειρία και η διάλυση των Βαλκανίων». Είναι συρραφή δημοσιευμάτων της περιόδου 1990 – 2000 για τη Σερβία, αλλά και με αναφορές μέχρι το 2008, από ανταποκρίσεις δημοσιογράφων του ελληνικού και ξένου τύπου, εμπλουτισμένα με τη γνώμη του συγγραφέα.
Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα του βιβλίου είναι το εξής: οι συμμαχικές χώρες δεν κρίνονται ποτέ με τα ίδια μέτρα και σταθμά, αφού παρουσιάζουν εξορισμού διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε σύμμαχος χώρα στο ΝΑΤΟ με τη Τουρκία, με το Βέλγιο και με άλλες χώρες αλλά δεν έχουμε το ίδιο βάρος.

Στο ίδιο βιβλίο, είχε μια συνέντευξη του ελληνοαμερικανού φημισμένου ιστορικού,καθηγητή Σπύρου Βρυώνη στο ΒΗΜΑ το 1993, που έλεγε: «Οι κακοί των Βαλκανίων σήμερα είναι οι Σέρβοι. Όμως στο βάθος είναι οι Έλληνες. Μια σταθερή χώρα με καλή οικονομία οδηγείται σταδιακά στην αποσταθεροποίηση!» . Μάλιστα! Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη το 1993! Και συνεχίζει «Ήταν ήδη στα χαρτιά από τη διένεξη με την Τουρκία! Η Αμερική έχει μακροπρόθεσμους στόχους στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά προς το παρόν επικρατούν οι βραχυπρόθεσμοι».

Και θα κλείσω αντί απαντήσεως στο ρητορικό ερώτημα «κατά πόσον κινδυνεύει η Θράκη», με ένα δημοσίευμα εφημερίδας που λέει ότι προκλητικός χάρτης αποκαλύφθηκε στις 30/9/2010 με σχετικό πρωτοσέλιδο της Τουρκικής εφημερίδας Μιλλιέτ, που μοιράστηκε στα σχολεία σε CD.
Το προκλητικότερο είναι ότι ο χάρτης θεωρήθηκε σκανδαλώδης από τη Μιλλιέτ διότι, όπως εξηγεί η ίδια, παρουσιάζει να ανήκουν στην Τουρκία το Κιρκούκ, η Μοσούλη και το Αρμπιλ στο βόρειο Ιράκ καθώς και το Βατούμ στη Γεωργία. Δεν θεωρείται προκλητικός ο χάρτης για την εφημερίδα Μιλλιέτ γιατι έχει συμπεριλάβει στην Τουρκία τη Δυτική Θράκη, τη Βόρεια Θράκη καθώς και τα νησιά Σάμο, Ρόδο και Λέσβο, ούτε επίσης για την προσάρτηση ολόκληρης της Αρμενίας. Γι΄αυτά δεν θεωρήθηκε προκλητικός ο χάρτης από τη Μιλλιέτ.






ΕΡΓΑΣΙΑ,ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ,ΔΟΥΛΕΙΑ


Μόνο αν υπάρξει συμφωνία των κοινωνικών εταίρων θα μπορούν να ισχύουν οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις, δήλωσε η υπουργός Εργασίας Λούκα Κατσέλη, μετά... τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, όπου παρουσιάστηκε το σχετικό νομοσχέδιο.

Ερωτηθείσα τι θα γίνει σε περίπτωση που το οικείο συνδικάτο διαφωνήσει με τη σύναψη επιχειρησιακής σύμβασης, απάντησε πως τότε θα ισχύει η κλαδική σύμβαση.

Τα βασικά σημεία διατάξεων για τις ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως τα έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών:

A) Στο πλαίσιο του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που προσδιορίζεται με τον νόμο 1876/1990, εισάγεται στο συλλογικό Εργατικό Δίκαιο νέα μορφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η «Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» (ΕΕΣΣΕ), που κύριο σκοπό έχει τη δημιουργία και διατήρηση θέσεων εργασίας, καθώς και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

B) Οι όροι της ΕΕΣΣΕ προσδιορίζονται από τους κοινωνικούς εταίρους στο επίπεδο της επιχείρησης σε ετήσια βάση, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλες τις συλλογικές συμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτών των ΕΕΣΣΕ, είναι δυνατόν οι μισθοί να αποκλίνουν από την αντίστοιχη κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, μέχρι το κατώφλι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, και να προσδιορίζεται ο αριθμός των θέσεων εργασίας, καθώς και λοιποί όροι, όπως μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητα, διάρκεια εφαρμογής, περιλαμβανομένων τυχόν όρων για τη διαδικασία επανόδου στην κανονική εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Γ) Λόγω του ειδικού τους χαρακτήρα, οι ΕΕΣΣΕ δεν καλύπτονται από την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ούτε εφαρμόζονται σε αυτές τυχόν επεκταθείσες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

Δ) Οι ΕΕΣΣΕ μπορούν να συναφθούν και σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους, όπου αν δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται από την κλαδική οργάνωσή τους ή την αντίστοιχη ομοσπονδία.

Ε) Προκειμένου να συναφθεί ΕΕΣΣΕ, τα ενδιαφερόμενα μέρη, με κοινή αιτιολογημένη έκθεσή τους καταθέτουν αυτή στο Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΚΕΕ) που διατυπώνει απλή γνώμη, για τη σκοπιμότητά της.

Ζ) Τα αποτελέσματα εφαρμογής των ΕΕΣΣΕ στους μισθούς, στην απασχόληση, στη παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα θα εξαρτηθούν από την ωριμότητα και την ενεργό συμμετοχή των συμβαλλομένων μερών. Η από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων με πνεύμα καλόπιστου διαλόγου, αντικειμενικότητας στην πληροφόρηση και συμμετοχή στην ευθύνη αποτελούν προϋποθέσεις για την επίτευξη των στόχων τους.

Βασικά σημεία Διαδικασίας Επίλυσης Συλλογικών Διαφορών

Α) Το σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών με τη μεσολάβηση και τη διαιτησία, που προβλέπεται στο Ν. 1876/1990, βελτιώνεται με βάση την εμπειρία 18 ετών λειτουργίας του θεσμού.

Β) Προβλέπεται ρητά η εφαρμογή της αρχής της ορθής κρίσης, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας κατά τη διαδικασία μεσολάβησης και διαιτησίας.

Γ) Προβλέπεται ρητά η μεσολάβηση και η διαιτησία να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας, στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά.

Δ) Η προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με κοινή συμφωνία των μερών ή μονομερώς στις εξής περιπτώσεις:

α) από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον το άλλο μέρος αρνήθηκε τη μεσολάβηση, ή β) από οποιοδήποτε μέρος μετά τη υποβολή της πρότασης μεσολάβησης, εφόσον και τα δύο μέρη προσήλθαν και συμμετείχαν στη διαδικασία μεσολάβησης.

Ε) Η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή/και βασικού μισθού. Για τα λοιπά θέματα μπορεί να συνεχιστεί οποτεδήποτε η συλλογική διαπραγμάτευση προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας.

Ζ) Ενισχύεται ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στη διοίκηση του ΟΜΕΔ και την επιλογή και αξιολόγηση των μεσολαβητών- διαιτητών.

Η) Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΜΕΔ από 11μελές γίνεται 7μελές, με 6 εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων (3 εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και από ένας εκπρόσωπος από τον ΣΕΒ την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ και έναν Πρόεδρο, ο οποίος επιλέγεται με ομόφωνη απόφαση των 6 μελών του Δ.Σ. Στο Δ.Σ. προβλέπεται η συμμετοχή, ως παρατηρητή χωρίς δικαίωμα ψήφου, ενός εκπροσώπου του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Όλες οι αποφάσεις του Δ.Σ. λαμβάνονται με την ομόφωνη απόφαση και των 7 μελών του.

Θ) Οι κοινωνικοί εταίροι που συμβάλλονται για την κατάρτιση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, μετά την παρέλευση 3 ετών από τη ισχύ του νέου νόμου, αξιολογούν την αποτελεσματικότητα του θεσμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, και προτείνουν προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης τη διατήρηση, κατάργηση ή τροποποίηση των ρυθμίσεών του.

Διατάξεις για την ευελιξία της αγοράς εργασίας και την απλούστευση εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας

Α) Επανακαθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού της αμοιβής όσων εργάζονται με μερική απασχόλησης, ώστε η αμοιβή τους, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής από τυχόν πρόσθετη εργασία, πέρα από αυτή που έχει συμφωνηθεί, να είναι ανάλογη με της αμοιβή του συγκρίσιμου εργαζόμενου (δηλαδή του εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης σε ανάλογη θέση εργασίας), χωρίς προσαυξήσεις.

Β) Επεκτείνεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα από 6 σε 9 μήνες.

Γ) Επανακαθορίζεται η διάρκεια της απασχόλησης εργαζομένων σε έμμεσο εργοδότη (με τυχόν παρατάσεις) στους 36 μήνες από 18 που είναι σήμερα. Μετά την πάροδο των 36 μηνών ο εργαζόμενος θεωρείται ότι έχει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.

Δ) Ρυθμίζεται για πρώτη φορά με νόμο η δοκιμαστική περίοδος εργασίας, στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι η δοκιμαστική περίοδος θα έχει διάρκεια έως 12 μήνες, και η σύμβασή εργασίας μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη κάτι άλλο.

Ε) Επανακαθορίζεται ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, διάρκειας εργασίας από 12 μήνες έως 24 μήνες, σε ένα μήνα. Σε περίπτωση μη προειδοποίησης, τότε προβλέπεται αποζημίωση απόλυσης ενός μηνός.

Ζ) Ρυθμίζονται διαδικασίες για την απλούστευση των τρόπων ανακοίνωσης στοιχείων στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και γενικά διευκολύνεται η εποπτεία της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας.

ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ


- Ανοίγει το νομοσχέδιο το δρόμο για μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και απολύσεις
- Επιχειρησιακές συμβάσεις... μόνο εάν υπάρχει συμφωνία εργοδότη-εργαζομένου
- Kανένα όριο δεν υπάρχει για τον αριθμό των απολύσεων

Κατατέθηκε το πολυνομοσχέδιο για τις ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας από την υπουργό Εργασίας, Λ. Κατσέλη στη Βουλή με τη μορφή του κατεπείγοντος και το οποίο θα συζητηθεί τη Δευτέρα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και την Τρίτη πάει στην Ολομέλεια για ψήφιση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, θα υπάρχουν ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις οι οποίες θα απαιτούν τη συμφωνία και των δύο πλευρών δηλαδή και του εργαζομένου και του εργοδότη. Για να είναι έγκυρη αυτή η επιχειρησιακή σύμβαση θα πρέπει να κατατεθεί στο ΣΕΠΕ με αιτιολογημένη έκθεση που οδήγησε σε αυτή την συμφωνία.

Αυτή η σύμβαση δεν έχει όριο απολύσεων, αλλά πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των δύο πλευρών θα έχει ισχύ για ένα χρόνο και θα πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο. Εάν δεν υπάρχει σωματείο στην επιχείρηση, τη συνεννόηση θα την κάνει το κλαδικό σωματείο.

Σχετικά με τις διατάξεις για την ευελιξία της αγοράς εργασίας και την απλούστευση εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας αποφασίστηκαν:

- Επανακαθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού της αμοιβής όσων εργάζονται με μερική απασχόλησης, ώστε η αμοιβή τους, συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής από τυχόν πρόσθετη εργασία, πέρα από αυτή που έχει συμφωνηθεί, να είναι ανάλογη με της αμοιβή του συγκρίσιμου εργαζόμενου (δηλαδή του εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης σε ανάλογη θέση εργασίας), χωρίς προσαυξήσεις.

-Επεκτείνεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα από 6 σε 9 μήνες.

-Επανακαθορίζεται η διάρκεια της απασχόλησης εργαζομένων σε έμμεσο εργοδότη (με τυχόν παρατάσεις) στους 36 μήνες από 18 που είναι σήμερα. Μετά την πάροδο των 36 μηνών ο εργαζόμενος θεωρείται ότι έχει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη.

-Ρυθμίζεται για πρώτη φορά με νόμο η δοκιμαστική περίοδος εργασίας, στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι η δοκιμαστική περίοδος θα έχει διάρκεια έως 12 μήνες, και η σύμβασή εργασίας μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη κάτι άλλο.

-Επανακαθορίζεται ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση εργαζόμενου με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, διάρκειας εργασίας από 12 μήνες έως 24 μήνες, σε ένα μήνα. Σε περίπτωση μη προειδοποίησης, τότε προβλέπεται αποζημίωση απόλυσης ενός μηνός.

-Ρυθμίζονται διαδικασίες για την απλούστευση των τρόπων ανακοίνωσης στοιχείων στις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και γενικά διευκολύνεται η εποπτεία της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας.

Βασικά σημεία διατάξεων για ειδικές επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας

1. Στο πλαίσιο του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που προσδιορίζεται με τον νόμο 1876/1990, εισάγεται στο συλλογικό Εργατικό Δίκαιο νέα μορφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η «Ειδική Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» (ΕΕΣΣΕ), που κύριο σκοπό έχει τη δημιουργία και διατήρηση θέσεων εργασίας, καθώς και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

2. Οι όροι της ΕΕΣΣΕ προσδιορίζονται από τους κοινωνικούς εταίρους στο επίπεδο της επιχείρησης σε ετήσια βάση, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλες τις συλλογικές συμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτών των ΕΕΣΣΕ, είναι δυνατόν οι μισθοί να αποκλίνουν από την αντίστοιχη κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, μέχρι το κατώφλι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, και να προσδιορίζεται ο αριθμός των θέσεων εργασίας, καθώς και λοιποί όροι, όπως μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητα, διάρκεια εφαρμογής, περιλαμβανομένων τυχόν όρων για τη διαδικασία επανόδου στην κανονική εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

3. Λόγω του ειδικού τους χαρακτήρα, οι ΕΕΣΣΕ δεν καλύπτονται από την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ούτε εφαρμόζονται σε αυτές τυχόν επεκταθείσες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

4. Οι ΕΕΣΣΕ μπορούν να συναφθούν και σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενοι, όπου αν δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται από την κλαδική οργάνωσή τους ή την αντίστοιχη ομοσπονδία .

5. Προκειμένου να συναφθεί ΕΕΣΣΕ, τα ενδιαφερόμενα μέρη, με κοινή αιτιολογημένη έκθεσή τους καταθέτουν αυτή στο Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΚΕΕ) που διατυπώνει απλή γνώμη, για τη σκοπιμότητά της.

6. Τα αποτελέσματα εφαρμογής των ΕΕΣΣΕ στους μισθούς, στην απασχόληση, στη παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα θα εξαρτηθούν από την ωριμότητα και την ενεργό συμμετοχή των συμβαλλομένων μερών. Η από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων με πνεύμα καλόπιστου διαλόγου, αντικειμενικότητας στην πληροφόρηση και συμμετοχή στην ευθύνη αποτελούν προϋποθέσεις για την επίτευξη των στόχων τους.

Βασικά σημεία Διαδικασίας Επίλυσης Συλλογικών Διαφορών

1. Το σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών με τη μεσολάβηση και τη διαιτησία, που προβλέπεται στο Ν. 1876/1990, βελτιώνεται με βάση την εμπειρία 18 ετών λειτουργίας του θεσμού.

2. Προβλέπεται ρητά η εφαρμογή της αρχής της ορθής κρίσης, της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας κατά τη διαδικασία μεσολάβησης και διαιτησίας.

3. Προβλέπεται ρητά η μεσολάβηση και η διαιτησία να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση και την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας, στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά.

4. Η προσφυγή στη διαιτησία μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με κοινή συμφωνία των μερών ή μονομερώς στις εξής περιπτώσεις:

α) από οποιοδήποτε μέρος, εφόσον το άλλο μέρος αρνήθηκε τη μεσολάβηση , ή

β) από οποιοδήποτε μέρος μετά τη υποβολή της πρότασης μεσολάβησης, εφόσον και τα δύο μέρη προσήλθαν και συμμετείχαν στη διαδικασία μεσολάβησης.

5. Η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή/και βασικού μισθού. Για τα λοιπά θέματα μπορεί να συνεχιστεί οποτεδήποτε η συλλογική διαπραγμάτευση προκειμένου να συναφθεί συλλογική σύμβαση εργασίας.

6. Ενισχύεται ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στη διοίκηση του ΟΜΕΔ και την επιλογή και αξιολόγηση των μεσολαβητών- διαιτητών.

7. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΜΕΔ από 11μελές γίνεται 7μελές, με 6 εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων (3 εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και από ένας εκπρόσωπος από τον ΣΕΒ, την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ) και έναν Πρόεδρο, ο οποίος επιλέγεται με ομόφωνη απόφαση των 6 μελών του Δ.Σ. Στο Δ.Σ. προβλέπεται η συμμετοχή, ως παρατηρητή χωρίς δικαίωμα ψήφου, ενός εκπροσώπου του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Όλες οι αποφάσεις του Δ.Σ. λαμβάνονται με την ομόφωνη απόφαση και των 7 μελών του.

8. Οι κοινωνικοί εταίροι που συμβάλλονται για την κατάρτιση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, μετά την παρέλευση 3 ετών από τη ισχύ του νέου νόμου, αξιολογούν την αποτελεσματικότητα του θεσμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, και προτείνουν προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης τη διατήρηση, κατάργηση ή τροποποίηση των ρυθμίσεών του.

ΑΣΥΔΩΣΙΑ Η ΑΠΛΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ;


ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΕ ΠΑΓΚΑΛΕ;
ΕΑΝ ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΜΗΝΥΣΕΙ;
OXI
ΓΙΑΤΙ!
ΜΑ ΕΧΩ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ (ελληνας)ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΗΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
ΓΙΑΥΤΟ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΣΥΡΑΝ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΤΗΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ,ΝΑ ΠΑΝΕ ΠΟΤΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΑΣ ΒΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ
ΜΠΟΡΕΙ;
ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΖΩΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1970 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΤΙ ΕΧΑΝ ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ
Στη λίμνη της Βουλιαγμένης, κάποιοι από τους λουόμενους, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου, του επιτέθηκαν φραστικά, με χυδαίες εκφράσεις, όπως «γουρούνι», «μαλάκα» και άλλες χυδαιότητες. Η ώρα ήταν 2.45 και τον ρωτούσαν, γιατί είναι εκεί , για μπάνιο στη Λίμνη και όχι στο γραφείο του εργαζόμενος, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη των υβριστών λουομένων. Μάλιστα στις ύβρεις πρωτοστατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα που όπως μάθαμε απολαμβάνει τη μεγάλη σύνταξη του μακαρίτη και τα ενοίκια από 15 διαμερίσματα. Ο Θ.Πάγκαλος δεν αντέδρασε στις ύβρεις (!!!) και αποχώρησε από τη Λίμνη. Ζήτησε όμως τον Διευθυντή και επειδή αυτός απουσίαζε, σε έξαλλη κατάσταση επιτέθηκε ΧΕΙΡΟΔΙΚΩΝΤΑΣ , στον πρώτο υπάλληλο που βρήκε μπροστά του, ένα άνθρωπο 72 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας (αναπηρία). Ο κ. Αντιπρόεδρος ζητούσε ευθύνες από τον υπάλληλο, διότι επέτρεψε στην κυρία να μπει στην Λίμνη!!!
Και η απάντηση του υπαλλήλου ήταν διότι πλήρωσε εισιτήριο…

ΤΣΙΠΟΥΡΟΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ


Μόνο από ποτοποιείες η πώληση τσίπουρου
«Κακή είδηση» για τους αγρότες που παράγουν μόνοι τους τσίπουρο και το διαθέτουν στην αγορά επιφύλαξε ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών κ. Δημήτρης Κουσελάς. Ο κ. Δημ. Κουσελάς στέλνει μήνυμα σε παραγωγούς τσίπουρου και τσικουδιάς επισημαίνοντας ότι δεν θα μπορούν να διαθέτουν οι ίδιοι το τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν αλλά αντίθετα θα πρέπει να δίνουν μόνο σε ποτοποιίες. Δίνοντας σαφές δείγμα των προθέσεων της κυβέρνησης ο κ. Δημ. Κουσελάς αναφέρει:

«Η Κοινότητα συναίνεσε, κατά τις συζητήσεις, το έτος 1992, για την εναρμόνιση των φόρων κατανάλωσης, στη διατήρησή του ιδιαιτέρου αυτού καθεστώτος των εν λόγω επιτηδευματιών [(διημέρων) μικρών αποσταγματοποιών] ακριβώς με το σκεπτικό ότι τούτο αφορά σε πολύ περιορισμένη παραγωγή που προορίζεται για την ίδια χρήση των παραγωγών και όχι για εμπορία, ενώ συνδέεται άμεσα με τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα του λαού μας. Σε ό,τι αφορά στο θέμα της εμφιάλωσης και τυποποίησης του προϊόντος των (διημέρων) μικρών αποσταγματοποιών, τούτο προσκρούει στο κοινοτικό δίκαιο και οδηγεί ευθέως στον αθέμιτο ανταγωνισμό προς τους ποτοποιούς και τους συστηματικούς αποσταγματοποιούς, των οποίων τα αντίστοιχα προϊόντα παράγονται και διατίθενται, όπως προαναφέρθηκε, με πλήρη φορολογία και υπό όρους και προϋποθέσεις που καθορίζονται υπό τη σχετική κοινοτική και εθνική νομοθεσία και κατόπιν συστηματικών ελέγχων των μονάδων παραγωγής αυτών από τις αρμόδιες αρχές, ενώ ταυτόχρονα έρχεται σε αντίθεση και με τον παραδοσιακό χαρακτήρα αυτού ο οποίος διαφέρει οπωσδήποτε από εκείνον του βιομηχανικού προϊόντος που παρασκευάζεται και διακινείται τυποποιημένο σε μεγάλες ποσότητες.

Ακριβώς δε στους λόγους αυτούς οφείλεται η, βάσει των σχετικών διατάξεων (άρθρο 7 πυρ. Ε) του Ν. 2969/01, ρητή απαγόρευση της εμφιάλωσης και τυποποίησης του προϊόντος απόσταξης των (διήμερων) μικρών αποσταγματοποιών».

Ο υφυπουργός Οικονομικών επικαλείται και το καθεστώς των ελέγχων λέγοντας πως «σε ό,τι αφορά στον έλεγχο της παραγωγής και του προϊόντος οι μεν (διήμεροι) μικροί αποσταγματοποιοί υπόκεινται, λόγω και του μεγάλου αριθμού τους, ουσιαστικά σε δειγματοληπτικούς ελέγχους, οι δε συστηματικοί αποσταγματοποιοί υπόκεινται στο συστηματικό και διαρκή, οι περισσότεροι από αυτούς σε καθημερινή βάση, έλεγχο [έλεγχος της πρώτης ύλης (καταμέτρηση, δειγματοληψία κατά την εισαγωγή στο εργοστάσιο και χημική εξέταση), έλεγχος της όλης παραγωγικής διαδικασίας, διαρκής σφράγιση των αποστακτικών μηχανημάτων και του όλου κυκλώματος της παραγωγής, έλεγχος (καταμέτρηση, δειγματοληψία και χημική εξέταση) του εκάστοτε παραγομένου προϊόντος, έλεγχος της εκάστοτε διακίνησης] από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου μας (Τελωνειακές και Χημικές Υπηρεσίες του Γ.Χ.Κ.).

Ο κ. Κουσελάς ισχυρίζεται ότι «στην περίπτωση ικανοποίησης του σχετικού αιτήματος των (διήμερων) μικρών αποσταγματοποιών - η εμφιάλωση και τυποποίηση του προϊόντος απόσταξης αυτών, δεν παρέχει καμιά απολύτως διασφάλιση για τον έλεγχο της παραγωγής τούτων ή / και της ποιότητας και ταυτότητας του προϊόντος, τούτου επιτυγχανομένου και μόνον με την εφαρμογή των προαναφερθείσων διαδικασιών και ρυθμίσεων που προβλέπονται προκειμένου για τους συστηματικούς αποσταγματοποιούς».

Η ΠΙΕΡΙΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΟΔΙΑ ΑΛΛΑ....


Θα τα καταλάβει... και θα άνοίξει τους σταθμούς διοδίων των Μαλγάρων και της Λεπτοκαρυάς...

Κατά τη διάρκεια ευρείας σύσκεψης αποφασίστηκε ομόφωνα η άμεση προώθηση διεξαγωγής τοπικού δημοψηφίσματος.
Τη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010, στις 19:00 στο Εμπορικό Επιμελητήριο Πιερίας,
κατά τη διάρκεια ευρείας σύσκεψης με θέμα τα διόδια, στην οποία συμμετείχαν όλες οι παραγωγικές τάξεις και οι φορείς του νομού, αποφασίστηκε ομόφωνα η άμεση προώθηση διεξαγωγής τοπικού δημοψηφίσματος και η οργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων τις επόμενες μέρες στην Πιερία.
Καθολική ήταν η άποψη, πως η περίοδος των συσκέψεων, των διαπραγματεύσεων και των διαβουλεύσεων με υπουργούς και εταιρείες ανήκει οριστικά στο παρελθόν. «Καμία συνάντηση πλέον, καμία σύσκεψη με αυτούς που συνεχώς μας εμπαίζουν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Πιερίας κ. Χατζηχριστοδούλου, ο οποίος κάλεσε τους φορείς στη χθεσινή συνάντηση. Στις 12 και 18 Δεκεμβρίου 2010, από τις 11:00 έως τις 15:00 η διευρυμένη πλέον Επιτροπή Αγώνα έχοντας την αμέριστη στήριξη των πολιτικών, των παραγωγικών τάξεων του νομού και των Επιμελητηρίων Θεσσαλονίκης και Πιερίας θα οργανώσει εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και άνοιγμα των σταθμών διοδίων των Μαλγάρων και της Λεπτοκαρυάς, σε συνεργασία με τις Επιτροπές Αγώνα των γειτονικών νομών και της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής.
Στη χθεσινή συνάντηση ο νέος Δήμαρχος Πύδνας - Κολινδρού κ. Πολύζος Ευάγγελος, δήλωσε πως θα στηρίξει ενεργά τον αγώνα των πολιτών κατά των διοδίων και θα προωθήσει την πρόταση για δημοψήφισμα, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Στη σύσκεψη συμμετείχαν: Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Πιερίας κ. Χατζηχριστοδούλου, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης κ. Ζορμπίδης, η αντιπεριφερειάρχης Πιερίας κ. Μαυρίδου, ο δήμαρχος Δίου κ. Παπαχρήστος, ο δήμαρχος Πύδνας κ. Βασιλειάδης, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Πύδνας - Κολινδρού κ. Πολύζος, ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Κατερίνης κ. Ρέχας, ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Πιερίας κ. Μπούρος, 20μελής επιτροπή της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας, ο επικεφαλής της Επιτροπής Αγώνα κ. Αγγελίδης, η πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών Λιτοχώρου κ. Κουτσιμανή, ο κ. Καραφουλίδης ως εκπρόσωπος του βουλευτή κ. Κουκοδήμου.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More