ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Η έκθεση συγκεντρώνει περισσότερα από ενενήντα εξαιρετικά έργα τέχνης της αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής περιόδου (6ος-1ος αιώνας π.Χ.), από συλλογές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
imagesCAWOSQVP Μεγάλη έκθεση στις ΗΠΑ για τους ήρωες στην αρχαία ΕλλάδαΣτόχος της είναι να δείξει πώς οι αρχαίοι Έλληνες ήρωες γίνονταν αντιληπτοί και πώς λειτούργησαν ως πρότυπα. Επίσης, διερευνά την ανθρώπινη ανάγκη για ύπαρξη ηρώων ως προτύπων στις τέχνες ενός από τους αρχαιότερους και με τη μεγαλύτερη ιστορικά επιρροή σε άλλους πολιτισμούς.
Η έκθεση συγκεντρώνει περισσότερα από ενενήντα εξαιρετικά έργα τέχνης της αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής περιόδου (6ος-1ος αιώνας π.Χ.), από συλλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Μέσα από αυτά τα αντικείμενα, που κυμαίνονται από αρχιτεκτονικά γλυπτά μεγάλης κλίμακας μέχρι όμορφα διακοσμημένα κεραμικά και μικρογραφίες εγχάρακτων πολύτιμων λίθων, η έκθεση δείχνει πώς οι αρχαίοι Έλληνες ήρωες γίνονταν αντιληπτοί και πώς λειτούργησαν ως πρότυπα. Επίσης, διερευνά την ανθρώπινη ανάγκη για ύπαρξη ηρώων ως προτύπων στις τέχνες ενός από τους αρχαιότερους, και με τη μεγαλύτερη ιστορικά επιρροή σε άλλους, πολιτισμούς.
Στα σημαντικότερα εκθέματα περιλαμβάνονται ένα χάλκινο κορινθιακό κράνος 700 – 500 π.Χ. (Walters Art Museum), ένας μελανόμορφος αμφορέας που απεικονίζει τον Αχιλλέα και τον Αίαντα να παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι έξω από την Τροία (τέλη του έκτου αιώνα π.Χ., Royal Ontario Museum), ένας μελανόμορφος κρατήρας (περ. 510 π.Χ.) που απεικονίζει την απόδραση του Οδυσσέα από τη σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου (Badisches Landesmuseum Karlsruhe), ένα μαρμάρινο γλυπτό του κορμού ενός ηρωικού αθλητή (Ρωμαϊκό αντίγραφο, π. 430 π.Χ., βασισμένο σε πρωτότυπο του Πολύκλειτου, Walters Art Museum), ένα γλυπτό του Ηρακλή ως αγένειου νέου, βασισμένο σε Ελληνιστικό πρότυπο (πρώτος ή δεύτερος αιώνας μ.Χ., Staatliche Museen zu Berlin), ένα μαρμάρινο γλυπτό της κεφαλής του Πολύφημου (πρώτος ή δεύτερος αιώνας μ.Χ., Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη), ένα γλυπτό μαρμάρινο ανάγλυφο με σκηνές από τον Τρωικό Πόλεμο (πρώτο μισό του πρώτου αιώνα μ.Χ., Metropolitan Museum of Art) και ένα χρυσό περιδέραιο με την προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (περ. 218-235 μ.Χ., Walters Art Museum).
Το πρώτο τμήμα της έκθεσης, «Ήρωες στον Μύθο», παρουσιάζει τα αντικείμενα που απεικονίζουν στιγμές των κύκλων ζωής των τεσσάρων μεγάλων μορφών (του Ηρακλή, του Αχιλλέα, του Οδυσσέα και της Ελένης) προβάλλοντας την συνυφασμένη με την αρχαία ελληνική έννοια του ηρωισμού πολυπλοκότητα. Παρόλο που αναδύονται κοινά μοτίβα, όπως η εξαιρετική καταγωγή και οι γεννήσεις των ηρώων, οι αξιόλογοι άθλοι που πραγματοποίησαν στην πρώτη τους νιότη και η συχνά ταραγμένη εμπειρία τους στο γάμο, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα, οι αγώνες και οι θάνατοι αυτών των τεσσάρων μορφών ήταν σαφώς διαφορετικά.
Η δεύτερη ενότητα της έκθεσης, «Ήρωες στη Λατρεία» επεκτείνεται στην πίστη στην επιβίωση του ήρωα μετά θάνατον, φωτίζοντάς την με την αρχαία ελληνική πρακτική της λατρείας ηρώων σε τοπικά ιερά.
Η τρίτη ενότητα, «Ήρωες ως Πρότυπα», φέρνει την έκθεση πιο κοντά στις σύγχρονες ιδέες μας για τον ηρωισμό, εξετάζοντας το πώς οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές, αθλητές, μουσικοί και κυβερνώντες διαμόρφωσαν τη συμπεριφορά τους, και μερικές φορές τις εικόνες τους, στα πρότυπα των ηρώων. Τα εκτιθέμενα αντικείμενα ποικίλουν από μελανόμορφα αγγεία ζωγραφικής στρατιωτών και αναβατών μέχρι κέρματα που φέρουν τις εικόνες των βασιλέων ντυμένων ως Ηρακλή.
Η έκθεση οργανώθηκε από το Walters Art Museum, της Βαλτιμόρης, σε συνεργασία με το Frist Center for Visual Arts, του Νάσβιλ, το San Diego Museum of Art και το Θυγατρικό Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης (ΗΠΑ). Πρωτοπαρουσιάστηκε στο Walters Art Museum (11 Οκτωβρίου 2009 – 3 Ιανουαρίου 2010) και ταξίδεψε στο Frist Center for Visual Arts, του Νάσβιλ (29 Ιανουαρίου – 25 Απριλίου 2010) και στο San Diego Museum of Art (22 Μαΐου – 5 Σεπτεμβρίου 2010).
Η τελευταία παρουσίαση της έκθεσης πραγματοποιείται στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο.

ΟΝΕΙΡΑ


Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΧΕΙ ΝΤΟΥΜΠΑΝΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ VADRASKA ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΟΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΥΤΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ ΑΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ (ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑΤΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΕΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ) ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ,ΠΙΕΡΙΑ,ΔΡΑΜΑ,ΒΕΡΟΙΑ,ΚΟΖΑΝΗ,ΚΙΛΚΙΣ.ΦΛΩΡΙΝΑ,ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ) ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Η Ουάσιγκτον εντείνει τις πιέσεις προς τα Σκόπια ώστε να αποδεχθούν ένα σύνθετο όνομα, με επικρατέστερο το «Vardaska Makedonija», αν και στο τραπέζι παραμένει η επίσημη πρόταση του ΟΗΕ για «Βόρεια Μακεδονία». Τις προθέσεις της κυβέρνησης Ομπάμα διεμήνυσε με σαφήνεια η υπ. Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησης ΗΠΑ-Ε.Ε. στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ην. Εθνών.


Οταν ο ομόλογός της της Σλοβενίας έλαβε τον λόγο και ζήτησε να σταματήσει η Ελλάδα να παρεμποδίζει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. με την ΠΓΔΜ όπως και την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, η κ. Κλίντον παρενέβη τονίζοντας ότι έχει προσωπική άποψη επί του θέματος, γνωρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έχουν κάνει κινήσεις προς την άλλη πλευρά, και πως είναι ώρα να ανταποκριθεί η ΠΓΔΜ. Μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας έστειλε ένα επιπλέον μήνυμα προς τα Σκόπια με την επιλογή της να μη χρησιμοποιήσει τον όρο «Μακεδονία», αναφερόμενη στον «προς βορρά γείτονα». Η κ. Κλίντον, η οποία αύριο μεταβαίνει στη Σερβία, τη Βοσνία και το Κόσοβο, αλλά όχι στην ΠΓΔΜ, έχει ένθερμα υποστηρίξει την ελληνική «ατζέντα 2014» για την ένταξη όλων των δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε.

Ο Μπάιντεν
Υπενθυμίζεται ότι ανακοίνωση του Λευκού Οίκου μετά την πρόσφατη συνάντηση Μπάιντεν-Παπανδρέου, υπογράμμιζε ότι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος εκτιμά τις προσπάθειες του Ελληνα πρωθυπουργού υπέρ της ενσωμάτωσης των βαλκανικών χωρών στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, και χωρίς να αναφέρει τον όρο «Μακεδονία», καλούσε την Αθήνα και τα Σκόπια να βρουν σύντομα μια κοινά αποδεκτή λύση. Είναι σαφές ότι σε επίπεδο συμβολισμών, αλλά και ουσίας, η πολιτική που ακολουθεί ο Μπαράκ Ομπάμα στο θέμα της ονομασίας είναι διαφορετική από αυτή του προκατόχου του. Απουσιάζουν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση Παπανδρέου, στον οποίο αναγνωρίζεται η πολιτική βούληση να συμφωνήσει σε συμβιβαστική αλλά και λειτουργική λύση. Επιπροσθέτως, οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση, καθώς οι όποιες εξελίξεις δύνανται να έχουν συνέπειες στην πορεία της ευρωπαϊκής και κατ' επέκταση της παγκόσμιας οικονομίας.

Την ίδια ώρα στο κενό έπεσε η απόπειρα των Σκοπίων να δημιουργήσουν μια δυναμική στο αμερικανικό Κογκρέσο υπέρ της ένταξής τους στο ΝΑΤΟ έναντι της επερχόμενης συνόδου κορυφής της Συμμαχίας στη Λισσαβώνα. Οι γερουσιαστές Σνόου και Μενέντεζ σταμάτησαν την κατάθεση τροπολογίας με την οποία οι ΗΠΑ θα εξέφραζαν ευγνωμοσύνη προς την ΠΓΔΜ για τη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Λίγες ημέρες νωρίτερα, 19 βουλευτές είχαν στείλει επιστολή στον πρόεδρο Ομπάμα στην οποία ζητούσαν «να μην επηρεάζεται αρνητικά από τις διμερείς διαφορές με την Ελλάδα το μέλλον της Μακεδονίας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς». Η απήχηση ήταν ελάχιστη. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο της συνόδου κορυφής του Βουκουρεστίου, πάνω από 120 βουλευτές είχαν συνυπογράψει τροπολογία (όχι επιστολή) υπέρ της ελληνικής θέσης, ενώ το ίδιο είχαν κάνει και πολλοί γερουσιαστές, μεταξύ αυτών ο Μπαράκ Ομπάμα, και ο νυν πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, Τζον Κέρι.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ


O Aρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β' σε συνέντευξή του στο περιοδικό "Επίκαιρα" επιτίθεται κατά του προέδρου Χριστόφια με αφορμή τις δηλώσεις του για τον ρόλο της Ελλάδας στην τραγωδία του 1974. Το απόσπασμα της συνέντευξης που μιλάει για το συγκεκριμένο θέμα έχει όπως παρακάτω:

Ερώτηση: Μακαριότατε, με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Χριστόφια, ότι για την εισβολή στην Κύπρο ευθύνονται οι μητέρες-πατρίδες, πιστεύετε πως επρόκειτο για αστοχία ή να αρχίσουμε να ανησυχούμε στην Ελλάδα ότι πλέον έχει αρχίσει να χαλαρώνει ο ομφάλιος λώρος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου;

Απάντηση: Νομίζω ότι αυτά τα ξεσπάσματα που έχει κατά καιρούς ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αποτελέσματα της κομουνιστικής ιδεολογίας του. Έτσι αντιλαμβάνονται οι κομουνιστές τη πατρίδα, διότι είναι παράλληλα και διεθνιστές. Οι εχέφρονες άνθρωποι νομίζω ότι μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ δικτατορίας και δημοκρατίας. Δεν νομίζω ότι ήταν η μητέρα-πατρίδα που έκανε το πραξικόπημα στη Κύπρο. Πέντε ανεγκέφαλοι αξιωματικοί, που μπορεί κανείς να τους χαρακτηρίσει και προδότες, που, χωρίς να εμβαθύνουν στο εγχείρημα που προέβησαν –ποια θα ήταν τα αποτελέσματα-, έκαναν το πραξικόπημα με τα αποτελέσματα που έχουν ακολουθήσει. Έχω την αίσθηση ότι οι δικτάτορες δεν εκπροσωπούσαν την Ελλάδα, δεν ήταν η μητέρα-πατρίδα που έκανε εισβολή ή έκανε το πραξικόπημα.

Ερώτηση: Παρ’ όλ’ αυτά, έτσι όπως ακούστηκαν οι δηλώσεις του κ. Χριστόφια, φαίνεται ότι εξισώνει την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου με την συμβολή της Ελλάδας στην απελευθέρωση της Μεγαλονήσου.


Απάντηση: Εδώ ακριβώς είναι και το λάθος του, που εξισώνει το θύμα με το θύτη. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Πολλές φορές είχε δηλώσει ότι εμείς οι Κύπριοι το ’64 σφάξαμε Τούρκους! Πολλοί χαρακτηρίζουν την επέμβαση των Τούρκων για να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως συνέχεια στις «διακοινοτικές ταραχές» του ’63. Δεν ήταν, όμως, ταραχές αλλά επέμβαση της Τουρκίας, μέσω των Τουρκοκυπρίων, για να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και, όμως, οι εχθρικές ενέργειες στις οποίες προχώρησαν οι Τουρκοκύπριοι εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρούνται «διακοινοτικές ταραχές», τις εξισώνουν. Οι Τούρκοι βουλευτές έφυγαν από το Κοινοβούλιο, οι Τούρκοι δικαστές εγκατέλειψαν το έργο τους, οι Τούρκοι δημόσιοι υπάλληλοι έφυγαν από την κρατική μηχανή, και έφυγαν με σκοπό να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να κάνουν ανεξάρτητο κράτος. Άρα, ήτο εχθρική η επέμβασις των Τουρκοκυπρίων έναντι των Ελλήνων και δη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΘΑΥΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...


Ὁ μήνας Ὀκτώβριος εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μέ τή Μακεδονία καί τήν πρωτεύουσά της, τή Θεσσαλονίκη. Στίς 13.10.1904 σκοτώθηκε στό χωριό Στάτιστα τῆς Καστοριᾶς-σημερινό χωριό Μελᾶς- ὁ Ἀνθυπολοχαγός τοῦ Πυροβολικοῦ Παῦλος Μελᾶς πού εἶχε μεταβεῖ μέ ψευδώνυμο στήν τουρκοκρατούμενη Μακεδονία γιά νά βοηθήσει τόν ἀγῶνα τῶν ἐντοπίων Ἑλλήνων κατά τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων καί τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Αὐτή θεωρεῖται συμβολικά ὡς ἡ ἔναρξη τῆς ἔνοπλης φάσεως τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος. Ἐξ ἄλλου στίς 26 Ὀκτωβρίου 1912 , τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ πολιούχου της Ἁγίου Δημητρίου, ἐλευθερώθηκε ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό ἡ Θεσσαλονίκη, συμβασιλεύουσα τοῦ Βυζαντίου (Ρωμανίας) καί σημερινή συμπρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος. Ἐπειδή αὐτές τίς ἡμέρες (φθινόπωρο 2010) πιεζόμεθα διεθνῶς νά «κλείσουμε» τό ζήτημα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων μέ μία ἀπαράδεκτη ἐθνικη ὑποχώρηση κρίνω σκόπιμο νά θυμηθοῦμε τό ἱστορικό ὑπόβαθρο τοῦ Μακεδονικοῦ ζητήματος καί πῶς αὐτό συνδέεται μέ τόν Μυροβλήτη Ἅγιο Δημήτριο.

Ἡ Μακεδονία ὡς γεωγραφικός, ἱστορικός καί ἐθνολογικός ὅρος εἶναι ἄρρηκτα ταυτισμένη μέ τήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Ἀρχαιότητα καί στό Βυζάντιο. Ἄλλωστε ὁ Ἀλέξανδρος καί οἱ ἐπίγονοί του δημιούργησαν στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἕναν πολιτισμό, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται ἑλληνιστικός καί ἔτσι γίνεται δεκτός στήν διεθνῆ βιβλιογραφία. Ἀκριβῶς διότι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὡς Μακεδών, δηλαδή Ἕλλην τοῦ Βορρᾶ, μετέφερε παντοῦ ἑλληνικό πολιτισμό.

Ἡ πρώτη φορά στήν ἱστορία πού ἔγινε λόγος γιά ἔθνος «Μακεδόνων» ἦταν γύρω στό ἔτος 1600. Τότε οἱ Ἕλληνες, οἱ Σέρβοι, οἱ Βούλγαροι καί ἄλλοι βαλκανικοί λαοί ἦσαν ὑπόδουλοι στούς Ὀθωμανούς. Ὁ Παπισμός μέ ὁρμητήριο τά παράλια τῆς Δαλματίας, τά ὁποῖα ἀνῆκαν τότε στήν Βενετία, προσπαθοῦσε νά προσηλυτίσει τούς ὑποδούλους Ὀρθοδόξους. Γιά νά ἑλκύσει τούς Σέρβους καί τούς Βουλγάρους ἕνας Ρωμαιοκαθολικός προπαγανδιστής, ὁ Μάουρο Ὀρμπίνι, ἐπενόησε τήν θεωρία περί Μακεδονικοῦ ἔθνους, τό ὁποῖο ἔχει σλαβικές ρίζες καί εἶναι ἄσχετο πρός τόν Ἑλληνισμό. Τίς καινοφανεῖς αὐτές θεωρίες κατέγραψε στό βιβλίο του «Τό Βασίλειο τῶν Σλάβων», ἀλλά δέν κατόρθωσε νά προσελκύσει σημαντικό ἀριθμό Ὀρθοδόξων.

Ἡ ἑπόμενη προσπάθεια γιά κατασκευή «Μακεδονικοῦ» ἔθνους ἐμφανίσθηκε κατά τήν διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος μεταξύ Ἑλλήνων καί Βουλγάρων στά πρῶτα χρόνια τοῦ 20 οῦ αἰῶνος. Ἡ Βουλγαρική προπαγάνδα , ἡ ὁποία ἐξεφράζετο ἀπό τήν Σχισματική Ἐκκλησιαστική Ἐξαρχία καί ἀπό ὀργανώσεις ὅπως ἡ Β.Μ.Ρ.Ο. (στά βουλγαρικά σημαίνει Ἐσωτερική Μακεδονική Ἐπαναστατική Ὀργάνωση, δηλαδή Ε.Μ.Ε.Ο.) ἔρριξε ἀρχικά τό σύνθημα ὅτι ἡ Μακεδονία πρέπει νά ἀνήκει στή Βουλγαρία.

Κάποια ὅμως παράταξη αὐτονομήθηκε μέσα στούς κόλπους τοῦ Βουλγαρικοῦ κινήματος καί ἔρριξε τό σύνθημα «ἡ Μακεδονία στούς Μακεδόνες». Σκοπός τους ἦταν ἀφ’ ἑνός μέν νά προσελκύσουν καί πληθυσμούς πού δέν εἶχαν βουλγαρική συνείδηση, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά συνδυάσουν τό αἴτημα αὐτό μέ κοινωνικά καί ἀγροτικά αἰτήματα ὥστε νά γίνουν πιό δημοφιλεῖς. Οὔτε αὐτοί ἐπέτυχαν κάτι σημαντικό, διότι ἁπλούστατα «Μακεδονικό» ἔθνος οὐδέποτε ὑπῆρξε.

Ὅλες οἱ πηγές τοῦ 19ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος καταγράφουν στόν χῶρο τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας Ἕλληνες (Ρωμηούς), Σέρβους, Βουλγάρους, Ἕβραίους, Μουσουλμάνους καί ὀλιγάριθμους ρουμανίζοντες. Στήν ἀπογραφή τοῦ Ὀθωμανοῦ Διοικητῆ τῆς περιφερείας Μοναστηρίου Χιλμῆ πασᾶ ἀναφέρονται τό 1904 ὅλες αὐτές οἱ ἐθνότητες στή Μακεδονία, πουθενά ὅμως δέν καταγράφεται ἔστω καί μία μικρή ὁμάδα πού νά ἀνήκει σέ κάποιο «Μακεδονικό» ἔθνος.

Ἐπίσης στίς ἀναφορές τῶν Δυτικῶν προξένων τῆς Θεσσαλονίκης πρός τίς Κυβερνήσεις τους γιά τήν βουλγαρική ἐξέγερση τοῦ 1903 ( ἐξέγερση τοῦ Ἤλιντεν, δηλ. τοῦ Προφήτη Ἠλία) δέν ὑπάρχει ἡ παραμικρή ἀναφορά σέ «Μακεδόνες» ὡς λαό μέ ξεχωριστή ταυτότητα. Ἡ περιοχή τῶν Σκοπίων μετά τήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τούς Τούρκους ὀνομάσθηκε ἀρχικά Νότιος Σερβία, ἀργότερα δέ ἀπετέλεσε τήν Ἐπαρχία Ἀξιοῦ μέ τό ὄνομα Βάρνταρσκα τῆς τότε Γιουγκοσλαβίας.

Ἡ τρίτη καί σπουδαιότερη προσπάθεια κατασκευῆς τοῦ τεχνητοῦ Μακεδονικοῦ ἔθνους ἔγινε ἀπό τόν κομμουνιστή ἡγέτη τῆς Γιουγκοσλαβίας, τόν Κροάτη Τίτο, ὅταν ἔληγε ὁ Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος (1944). Ὁ Τίτο βλέποντας ὅτι στό νότιο τμῆμα τῆς Γιουγκοσλαβίας, τό ὀνομαζόμενο τότε Βάρνταρσκα, ζοῦσαν Ἕλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι καί Ἀλβανοί σκέφθηκε νά ἐξουδετερώσει τίς πιθανές διεκδικήσεις τῶν γειτονικῶν του χωρῶν δημιουργῶντας τό ἔθνος τῶν Μακεδόνων καί τήν Σοσιαλιστική Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας, ὡς αὐτόνομη ὀντότητα μέσα στό πλαίσιο τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ἀξιοποιῶντας ἕνα σύνθημα πού καλλιέργησε από τό 1924 ἡ Κομμουνιστική Διεθνής και χρησιμοποιῶντας τίς ἀστυνομικές, καταπιεστικές καί προπαγανδιστικές μεθόδους πού διαθέτουν τά μονοκομματικά καθεστῶτα ἐπέβαλε πλύση ἐγκεφάλου στόν πληθυσμό.

Ἔτσι μετά ἀπό τόσες δεκαετίες οἱ ἄνθρωποι αὐτοί –σέ πολύ μεγάλο ποσοστό- ἔχουν πεισθεῖ ὅτι εἶναι Μακεδόνες ἀπόγονοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Παράλληλα ἡ σκοπιανή προπαγάνδα ἐργάσθηκε στό ἐξωτερικό προβάλλοντας μία κατασκευασμένη Ἱστορία περί Μακεδονίας καί χρησιμοποιῶντας τήν Σχισματική «Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας», τήν ὁποία οὐδεμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει..

Τό 1991 μέ τήν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας τό ἔθνος-φάντασμα ἀπέκτησε ἀνεξάρτητη κρατική ὀντότητα καί συνεχίζει νά διεκδικεῖ τήν χρήση τοῦ ὀνόματος Μακεδονία κατά τρόπο πού πλαστογραφεῖ τήν Ἱστορία, ἐνῶ προβάλλει ἐδαφικές καί μειονοτικές διεκδικήσεις εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Ὁ κίνδυνος φυσικά δέν εἶναι μήπως μᾶς ἐπιτεθεῖ ἕνα φτωχό κρατίδιο, τό ὁποῖο σπαράσσεται ἀπό ἐμφύλιες ἔριδες μεταξύ Σλάβων καί Ἀλβανῶν. Ὁ πραγματικός κίνδυνος εἶναι νά ἀποσυνδεθεῖ διεθνῶς ὁ ὅρος Μακεδονία ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τόν Ἑλληνισμό, ὁπότε θά εἴμαστε πλέον ......ὑπόλογοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πού ὀνομάζουμε Μακεδονία τήν Βόρειο Ἑλλάδα.

Τό ζήτημα τοῦ ὀνόματος δέν εἶναι ἀσήμαντο οὔτε ἀμελητέο. Ὁ Πλάτων στόν «Κρατύλο» διδάσκει ὅτι τό ὄνομα εἶναι σημαντικό διότι περιγράφει τή οὐσία τοῦ περιεχομένου. Καί μή μοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι ἀδύνατο ἕνα κράτος νά ἀλλάξει σήμερα τό ὄνομά του. Πρό ὀλίγων ἐτῶν ἡ Γιουγκοσλαβία μετονομάσθηκε σέ Σερβία –Μαυροβούνιο μέ ὑπόδειξη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Τό ζητούμενο εἶναι νά πιέσουμε μέ κάθε νόμιμο τρόπο τά Σκόπια ἀξιοποιῶντας καί τήν εὐρωπαϊκή μας ἔνταξη. Διότι δυστυχῶς ἀπό τό 1944 μέχρι σήμερα δέν πιέσαμε ὅσο ἔπρεπε τούς βόρειους γείτονές μας. Καί σήμερα πληρώνουμε τήν ἀδράνειά μας.

Στό Β΄ βιβλίο τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου περιγράφεται μεταξύ ἄλλων ἡ συνωμοσία τοῦ Μαύρου καί τοῦ Κοῦβερ. Περί τό 680 μ.Χ. Βούλγαροι στρατιῶτες καί Ἕλληνες αἰχμάλωτοι ἀναμίχθηκαν καί δημιούργησαν ἕνα καινούργιο ἔθνος, τό ὁποῖο ἐγκαταστάθηκε στήν περιοχή τῶν Σκοπίων καί εἶχε ὡς στόχο τήν κατάληψη τῆς Βυζαντινῆς Θεσσαλονίκης . Ἡ διήγηση μοιάζει σάν νά προφητεύει τήν κατασκευή τοῦ «Μακεδονικοῦ ἔθνους» πού μᾶς ταλαιπωρεῖ σήμερα. Διότι οἱ σημερινοί ψευδομακεδόνες τῶν Σκοπίων προέρχονται ἀπό ἄτομα πού μέχρι τό 1944 δήλωναν Βούλγαροι καί ἀναμίχθηκαν μέ Ἕλληνες πολιτικούς πρόσφυγες.

Ἡ ἐξιστόρηση καταλήγει μέ τή θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος ματαιώνει τά κακόβουλα σχέδια καί σώζει τήν πόλη του (1). Ἄς προσευχηθοῦμε καί σήμερα στόν Μυροβλήτη Ἅγιο να βοηθήσει τήν Θεσσαλονίκη καί τή Μακεδονία ὁλόκληρη καί νά μπορέσουμε νά συμβιώσουμε εἰρηνικά μέ τούς γείτονές μας χωρίς προκλήσεις καί ἀνιστόρητους ἀλυτρωτισμούς.

ΣΥ ΕΙΠΑΣ


Το συμπέρασμα που πολύ απλά εκπορεύεται από τις δηλώσεις πολιτικών προσώπων τις τελευταίες μέρες είναι πολύ απλά το εξής..: Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και επίτροποι ήξεραν αλλά δεν μιλούσαν και οι Έλληνες πολιτικοί μιλούσαν χωρίς να ξέρουν….
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή….Βάσει της EUROSTAT η χώρα μέλος της ευρωζώνης έδινε τα στοιχεία που της εζητούντο, και γι’ αυτό μπορούσε μια χώρα με λογιστικές αλχημείες να παραποιήσει τα στοιχεία καθώς δεν υπήρχε ουσιαστικός έλεγχος από την άλλη αντικρούεται αυτό από το επιχείρημα ότι η εκτίμηση του ελλείματος μέσω προυπολογισμού είναι βάσει των εσόδων που το κράτος προσδοκά να βάλει στο ταμείο του αλλά όχι απαραίτητα από αυτά που θα εισπράξει…Γι’ αυτό είναι λογικές κάποιες αποκλίσεις ειδικά στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε.. Και φυσικά αυτή η αναθεώρηση γίνεται κατόπιν εορτής αφού έχουμε διαβεί το έτος για το οποίο μιλάμε…Φυσικά η ικανότητα της Κυβέρνησης διαφαίνεται από την κατά το δυνατό μικρότερη απόκλιση και της Αντιπολίτευσης από την σωστή εκτίμηση και τη κατάρτιση προεκλογικού προγράμματος βάσει της πραγματικότητας…Αλλιώς μπορούν εύκολα και οι δύο να ακολουθήσουν το φαύλο δρόμο της δημαγωγίας με τα σημερινά δυσάρεστα αποτελέσματα….
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη μεριά για τη διατήρηση των υψηλών εσόδων που αποκόμιζαν Γαλλία και Γερμανία ακριβώς από αυτές τις πρακτικές της εισαγωγής μιας αδύναμης οικονομίας στη ζώνη του ευρώ το αποσιωπούσαν…Πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση (λέγε το μηχανισμό στήριξης) που δεν είναι τίποτα άλλο από κάποιον που σε πετάει στη θάλασσα χωρίς να ξέρεις μπάνιο και μετά έρχεται να σε σώσει και εσύ του λές ευχαριστώ…Αν τώρα αποφασίσεις να πέσεις στη θάλασσα χωρίς να ξέρεις μπάνιο τότε η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου…Οπότε ή ο κύριος Σημίτης δεν εκτίμησε σωστά ότι δε ξέραμε «μπάνιο» ή βιάστηκε πολύ….Θα μείνει άραγε στην ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ ή ως ο πρωτεργάτης της χρεωκοπίας..;
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι οι αδύναμοι κρίκοι θα αντέξουν μέχρι τη μέρα που δε θα μπορούν πλέον να δανειστούν…Αλλά και οι ισχυρές οικονομίες θα ταλαντευτούν από τη προσπάθεια και το κόστος της διάσωσης…Πόσο θα ζήλευε κάποιος τη Κίνα με το νόμισμά της που το κρατάει μη ισχυρό ,θα το χαρακτήριζα και όχι υποτιμημένο, και είναι ο ηγέτης της παγκόσμιας οικονομίας….Θα το περίμενε κανείς από ένα νόμισμα μη ισχυρό να προκύψει μια παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη…;Μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τα ισχυρά νομίσματα…..
Όπως διαβάζουμε στην on line εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» ο γνωστός πλέον κ. Γιούνκερ, «….σύμφωνα με κάποια τηλεγραφήματα, αποκάλυψε επίσης ότι κάποια στιγμή προσπάθησε να συζητήσει το θέμα και να αναζητήσει μια λύση με έναν Ελληνα πρωθυπουργό, τον οποίο δεν κατονόμασε, από τον οποίο ωστόσο έλαβε την απάντηση: «Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα»».
Ποιος λοιπόν ήταν αυτός ο Έλληνας πρωθυπουργός που κυβερνούσε μια διεφθαρμένη χώρα; Και πως δεχόταν αυτός ο πρωθυπουργός να ζει μέσα στη διαφθορά και να παριστάνει τον ηγέτη της διαφθοράς;
Ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει τώρα αμέσως το όνομά του. Δεν μας ενδιαφέρει όπως και....
να λέγεται και όποιος και αν είναι. Απλά θέλουμε το όνομά του

ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ


Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στελέχη του οικονομικού επιτελείου πρότειναν σε Κινέζους αξιωματούχους που συνόδευσαν τον πρωθυπουργό κ. Γουέν Τζιαμπάο στην επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα μια ειδική φόρμουλα συνεργασίας με τη χώρα μας, που θα συνδυάζει την παροχή χαμηλότοκων δανείων με την προσέλκυση νέων κινεζικών επενδύσεων στην Ελλάδα.

Βάζουν στο μάτι αυτό που θέλουν και οι Αραβες Απέναντι στην πρόταση αυτή οι Κινέζοι επιτελείς επιφυλάχθηκαν να απαντήσουν αφού τη μελετήσουν και διαμορφώσουν σχέδια και αντιπροτάσεις. Στη φάση αυτή δεν τους προτάθηκαν από την ελληνική πλευρά συγκεκριμένα ακίνητα, αν και στο πλαίσιο των επαφών που είχαν και έχουν όλους τους τελευταίους μήνες με την ελληνική κυβέρνηση οι Κινέζοι δείχνουν να ενδιαφέρονται για λιμάνια, επενδύσεις στην ενέργεια και υποδομές σε ευρωπαϊκό έδαφος. Στο μάτι βάζουν όμως και τον χώρο του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, για το οποίο γνωρίζουν ότι κινούνται ήδη δραστήρια και Αραβες επενδυτές.

Στόχος του σχεδίου είναι με την ακίνητη περιουσία του κράτους, που ξεπερνά τα 250 δισ. ευρώ και «κοιμάται» εδώ και δεκαετίες, να κινήσει φθηνά κεφάλαια από το εξωτερικό και να βάλει τη χώρα ξανά στον χάρτη των επενδύσεων, με ρήτρα ακίνητα-φιλέτα του Δημοσίου και χρυσές business σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Eνωση.

Oπως σχολίαζε με νόημα αξιωματούχος της κυβέρνησης: «Δέκα χρόνια τώρα βλέπεις μια πινακίδα στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού που θυμίζει από πότε μένει παρατημένος ένας τέτοιος χώρος (2001). Είναι ασυγχώρητο να κάνουμε πως κοιμόμαστε όταν τα απαγορευτικά επιτόκια με τα οποία δανείζουν τη χώρα μας οι αγορές απειλούν να διαλύσουν την εθνική οικονομία. Με μια καλή συμφωνία για την αξιοποίηση τέτοιων ακινήτων η Ελλάδα μπορεί να προσβλέπει σε φθηνά δάνεια δισεκατομμυρίων, να επιστρέψει ταχύτερα στις αγορές, αλλά και να αποπληρώσει ευκολότερα το δυσβάσταχτο χρέος που ανέλαβε υπογράφοντας το μνημόνιο».

Ρυθμιστής αλλά και καταλύτης των εξελίξεων εκτιμάται ότι θα αποτελέσει και η διαφαινόμενη αλλαγή στάσης των Βρυξελλών απέναντι στην Κίνα. Οπως παρατηρεί κυβερνητικός παράγοντας με γνώση των αγορών, η Κίνα επιδιώκει τη στενότερη συνεργασία με την Ελλάδα για να αξιοποιήσει τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της χώρας ως πύλης εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το «πέρασμα» στη Μεσόγειο.

Η προοπτική παροχής δανείων από την Κίνα απασχόλησε έντονα και προ μηνών τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, πριν από την υπογραφή του μνημονίου, σε μια προσπάθεια της χώρας τότε για να ξεφύγει από το ανελέητο pressing των κερδοσκόπων. Ωστόσο το σχέδιο αυτό, στο οποίο πρωτοστατούσε η Goldman Sachs, διέρρευσε, ενόχλησε τις αγορές και εξόργισε τη Γερμανία, η οποία εξέλαβε αυτή την κίνηση περίπου ως «υπεκφυγή» για να μην πάρει η Ελλάδα τα επώδυνα μέτρα, στη λήψη των οποίων τελικώς υποχρεώθηκε. Αλλάζει και η στάση των Βρυξελλών απέναντι στην Κίνα Πέντε μήνες μετά την υπογραφή του μνημονίου, όμως, φαίνεται πως η πολιτική της Ελλάδας απέναντι στην Κίνα συμβαδίζει και εναρμονίζεται με ένα ευρωπαϊκό σχέδιο για τη γεφύρωση των διαφορών, όπως απέδειξε πρόσφατα και η Ευρασιατική Σύνοδος, που προβλέπει άνοιγμα των ασιατικών αγορών στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το σχέδιο προβλέπει να χαμηλώσουν λίγο τα εμπόδια (δασμοί κ.λπ.) που κρατούν μακριά την Κίνα, υποχρεώνοντάς την όμως να μπει στη λογική ότι θα πρέπει στο εξής να μην αγοράζει μόνον αμερικανικά ομόλογα (σ.σ.: είναι ήδη ο πρώτος δανειστής των ΗΠΑ), αλλά και ευρωπαϊκά.

Με την έννοια αυτή, όταν ο Κινέζος πρωθυπουργός τόνιζε εμφατικά πριν από λίγες μέρες από την Αθήνα πως «το ευρώ δεν κινδυνεύει» και πως «στα ξένα συναλλαγματικά της αποθέματα η Κίνα διαθέτει ήδη και θα συνεχίσει να αγοράζει ευρωπαϊκά και ελληνικά ομόλογα», έστελνε το δικό του μήνυμα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τις διεθνείς αγορές ότι στρέφει το επενδυτικό του πλάνο προς την Ευρώπη (καθώς τα ευρωπαϊκά ομόλογα -και δη τα ελληνικά- προσφέρουν καλύτερες αποδόσεις από τα σχεδόν μηδενικά των ΗΠΑ).

Είναι ίσως χαρακτηριστικό των εξελίξεων ότι προ ημερών στο Βερολίνο η κυρία Ανγκελα Μέρκελ είχε κατ’ ιδίαν συνομιλίες με τον κ. Τζιαμπάο, όπου συζήτησαν επί μακρόν οικονομικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Αν και οι δύο ηγέτες δεν μίλησαν στον Τύπο, μετά τη συνάντησή τους έγινε γνωστό ότι οι συνομιλίες τους επικεντρώθηκαν σε ζητήματα διμερούς γερμανοσινικής συνεργασίας, στις σχέσεις Ε.Ε. - Κίνας και τα σχέδια εξόδου από τη διεθνή οικονομική κρίση

ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΕΙΑ


Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια σύμφωνα με τον Μπιλ Γκέιτς!
Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο είναι η Ελληνική με 5.000.000 λέξεις!

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις... είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες)
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς )

Η Ελληνική και η Κινέζικη... είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η ...οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν απ´ την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, βου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.

Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό (απ´ όπου κατάγονται οι σημιτικές και πολλές άλλες γραφές) και το ελληνικό (απ´ όπου κατάγονται οι ευρωπαϊκές γραφές).

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα - ω, ει και των πτωτικών με τα - ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.

Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β' είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική...

Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β' γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β' «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»...

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster's (Webster's New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο - αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.
Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.

Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι...) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.

Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: "σι" = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω... «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω...»

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;
Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ' ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.

Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή - συχνά λαθεμένη - ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
ΓΛΩΣΣΑ-ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι.

Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.

Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». [7] Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω.

Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει.

Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.

Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα».

Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.

Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά [9].

Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.

Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο...

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού.

Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».



ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ


O βουλευτής περιοχής Σίιρτ Οσμάν Οζτζελίκ του κόμματος BDP, ενημέρωσε πως υπέβαλε πρόταση νόμου για να βγεί από την διδακτέα ύλη του υπουργείου παιδείας το μάθημα της εθνικής ασφάλειας. Ο Οζτζελίκ στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ανέφερε πως στα μαθήματα εθνικής ασφάλειας από αξιωματικούς, η σχέση ¨μαθητή-δασκάλου¨ διαμορφώνεται σε σχέση ¨μαθητή-αξιωματικού¨. Ο Οζτζελίκ είπε ότι καθώς οι αξιωματικοί εισέρχονται ένστολοι σε αυτά τα μαθήματα, ¨βλέπουν¨ τους μαθητές ως στρατιώτες ή δυνητικούς στρατιώτες και περιμένουν αναφερθούνε και ανάλογα.
Πρόσθεσε πως ούτε οι διευθυντές των σχολείων δεν μπορούνε να επέμβουν στα μαθήματα που κάνουν οι εν ενεργεία ή συνταξιούχοι, καθώς αυτά τα άτομα –που δεν έχουν κάποια παιδαγωγική εκπαίδευση- διορίζονται από τους αξιωματικούς του στρατοπέδου της περιοχής.
Στην πρόταση νόμου που υπέβαλε ο Οζτζελίκ στην προεδρία της βουλής προβλέπεται η κατάργηση του μαθήματος εθνικής ασφάλειας στα σχολεία και η εισαγωγή του μαθήματος ¨ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας¨ ως υποχρεωτικού.
Σχόλιο : Φυσικά και δεν έχει καμμία ελπίδα να γίνει δεχτή η πρόταση. Αλήθεια όταν γίνονται συμφωνίες ανάμεσα στα υπουργεία παιδείας Ελλάδας και Τουρκίας, λαμβάνεται υπόψιν η παράμετρος των μαθημάτων εθνικής ασφάλειας ; Άραγε ο υπουργός της γείτονος έχει τη δικαιοδοσία να τα περιορίσει ;

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ


Επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα σήμερα, κατά συνέπεια και μνήμη Παύλου Μελά, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στη Μακεδονία στις 13 Οκτωβρίου 1904. Ήταν νεότατος, μόλις 34 χρόνων... Την ίδια ηλικία είχε και ο Γερμανός Καραβαγγέλης όταν πρωτοήλθε στη Μακεδονία το 1900 ως μητροπολίτης Καστοριάς. Ήταν ένας ιδιαίτερα μορφωμένος νέος, με σπουδές στη Γερμανία, που θα μπορούσε να διαπρέψει ως καθηγητής στη Χάλκη ή και να παραμείνει χωρεπίσκοπος στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης. Εκείνες τις ώρες, όμως, που στη Μακεδονία επικρατούσε τρομοκρατία και έρεε το ελληνικό αίμα, έπρεπε ως ρωμιός κληρικός να κάνει το καθήκον του και να σώσει το ποίμνιο που του εμπιστεύτηκε το οικουμενικό πατριαρχείο. Δεν μπορούσε να νίψει τας χείρας του και να αφήσει τους πληθυσμούς της Μακεδονίας -με πρώτους τους ορθόδοξους ιερείς και τους έλληνες δασκάλους- να σφαγιάζονται. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η ελληνική κυβέρνηση ύστερα από την ήττα του 1897 δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Έτσι, ο νεαρός μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός έγινε ο αρχάγγελος της περιοχής και προάγγελος του Αγώνα. Οι ιδιαίτερα δυναμικές δράσεις του σε πολλούς και ποικίλους τομείς ξεπέρασαν το στενό περιβάλλον της...... μητρόπολης και τα όρια των Κορεστίων. Ήταν από τους πρώτους που κάλεσαν την Αθήνα να στείλει ανταρτικά σώματα για να συμπράξουν με τους γηγενείς μακεδονομάχους και να συνδράμουν τον τοπικό πληθυσμό. Ανάμεσα σε αυτούς που ήρθαν ήταν και ο Παύλος Μελάς, τον οποίο ο μητροπολίτης Γερμανός δεν κατάφερε να τον συναντήσει εν ζωή - μόνο με θορυβώδεις αλλά και διπλωματικές ενέργειες διεκδίκησε από τον τούρκο καϊμακάμη το "σεπτόν σκήνος του" και "πεπνιγμένος εν λυγμοίς" κατάφερε να ενταφιάσει "το ιερόν λείψανον του μάρτυρός μας".

ΑΝΑΓΝΩΣΗ


Πώς διάβαζαν οι αρχαίοι; Ξέρουμε ότι διάβαζαν «φωναχτά», όπως ακόμη και σήμερα κάνουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδιαίτερη εξοικείωση με τον γραπτό λόγο: ο όρος που χρησιμοποιούσαν -και ο οποίος επιζεί στη λέξη ανάγνωση- ήταν αναγινώσκω. Το ρήμα αυτό σημαίνει 'αποκτώ μια γνώση, γνωρίζω, με προσπάθεια', και η προσπάθεια αφορούσε, βέβαια, την αναγνώριση των γραπτών σημείων και την κατανόησή τους. Χρησιμοποιούσαν επίσης για την ανάγνωση (το διάβασμα) και το ρήμα νέμω, που σημαίνει 'διανέμω', 'μοιράζω'. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Υπονοεί ότι η πληροφορία, η γνώση που κερδίζεται από την ανάγνωση, δεν αφορά μόνο τον αναγνώστη αλλά μοιράζεται και στους άλλους. Ακούστε τώρα, για να κλείσουμε, πώς περιγράφει ο Πλάτωνας (στον διάλογο Πρωταγόρας) πώς μάθαιναν γράμματα τα παιδιά:

Οι δάσκαλοι χαράζουν γραμμές με τη γραφίδα τους για τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμη να γράφουν. Μετά τους δίνουν στο χέρι τον μικρό πίνακα και τους καθοδηγούν να γράφουν ακολουθώντας τις γραμμές.
Έχουν σωθεί αρκετές τέτοιες ξύλινες πινακίδες, ιδιαίτερα από την Αίγυπτο.

ΙΣΤΟΡΙΑ.....ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ....ΑΛΛΑ ΤΙ;


Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που αποκάλυψε ο «Τύπος της Κυριακής», για την κατάργηση του μαθήματος της Ελληνικής Ιστορίας από τα υποχρεωτικά μαθήματα του Νέου Λυκείου και την αντικατάστασή του από το μάθημα των Αγγλικών, αποτελεί, ασφαλώς, παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν υπάρχει κράτος σε ολόκληρο τον κόσμο, στα σχολεία του οποίου οι μαθητές δεν διδάσκονται την Ιστορία.
Ακόμη και στο αυθεντικό πρόγραμμα του «Ιντερνάσιοναλ Μπακαλορεά», το οποίο, κατά τα άλλα, αντέγραψε η ειδική ομάδα εργασίας του υπουργείου Παιδείας, η Ελληνική Ιστορία διδάσκεται υποχρεωτικά στους μαθητές των μεγαλύτερων ιδιωτικών σχολείων της χώρας μας που το επιλέγουν για να βρουν θέση στα πιο ανταγωνιστικά Πανεπιστήμια του κόσμου χωρίς επιπλέον εξετάσεις.
Ούτε ο Γ. Παπανδρέου, κατά τη δεύτερη θητεία του στο υπουργείο Παιδείας την περίοδο1994 – 1996, δεν είχε διανοηθεί να εξαιρέσει τη Βυζαντινή και Νεότερη Ελληνική Ιστορία, όπως διδάσκεται σήμερα στη Β΄και Γ΄Λυκείου, από τον υποχρεωτικό κορμό των προγραμμάτων ΙΒ στην Ελλάδα.
Παρ΄ όλα αυτά, προωθείται ο ουσιαστικός αφανισμός της Ιστορίας από το δημόσιο Λύκειο. Και αυτό προτείνεται από την ομάδα της στενής συνεργάτιδας της Α. Διαμαντοπούλου, ειδικής γραμματέως Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, Θ. Δραγώνα, γνωστής για τις «περίεργες» θέσεις της ως προς την Ιστορία και γενικότερα τη λεγόμενη «εθνική εκπαίδευση», από τα σχολεία της μουσουλμανικής μειονότητας έως τη θερμή υποστήριξή της στο περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Μ. Ρεπούση.
Επανειλημμένα τονίζεται ότι οι λαοί πρέπει να γνωρίζουν την ιστορία τους. «Όλβιος εστίν όστις ιστορίης έσχε μάθησιν», κατά το Ευριπίδειο απόφθεγμα. Ευτυχής είναι εκείνος που γνωρίζει την ιστορία, έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Οι λαοί πρέπει να ενθυμούνται την ιστορία τους. Όποιος ενθυμείται το παρελθόν, διδάσκεται για το παρόν και το μέλλον, ενώ οι λαοί που λησμονούν είναι καταδικασμένοι να υποπέσουν σε λάθη. Γι΄αυτό και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό να αποκοπούν πλήρως από την Ιστορία οι μαθητές στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Καλή και αναγκαία η γνώση της ξένης γλώσσας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε την Ιστορία μας.

ΠΟΜΑΚΟΙ....ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ


Η αναιμική πολιτική της Αθήνας στη Θράκη, πέραν της «τουρκικής», φαίνεται ότι δεν αποκλείεται να οδηγήσει και στη δημιουργία «βουλγαρικής» μειονότητας! Αυτό φαίνεται από ρεπορτάζ που έκανε την εμφάνισή του στον βουλγαρικό Τύπο…

Το επίμαχο ρεπορτάζ δημοσίευσε η εφημερίδα «ΣΕΓΚΑ» την 1 Οκτωβρίου 2010, με τη δημοσιογράφο που το υπογράφει να φέρει τον τίτλο «αντιστέκονται απεγνωσμένα στον εκτουρκισμό οι Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα»! Το ταξίδι στην περιοχή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού σχεδίου «γειτονική Βουλγαρία»!


Η ρεπόρτερ αναφέρεται στο οδοιπορικό της στα χωριά της περιοχής, στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και στη νότια Ροδόπη. Οι κάτοικοι φέρονται στο ρεπορτάζ να αποκαλούν τα χωριά τους με βουλγαρικά ονόματα. Στον Έβρο, στο χωριό Γονικό, κατοικούν «μουσουλμάνοι βουλγαρόφωνοι» (Πομάκοι), τον οποίων η πίστη είναι το Ισλάμ αναμεμιγμένο με χριστιανικά και ειδωλολατρικά στοιχεία.

Η εφημερίδα αναφέρει ότι στην Ελλάδα ζουν περίπου 35.000 – 40.000 Πομάκοι οι οποίοι με την προσθήκη των μεταναστών στη Γερμανία, την Τουρκία και… την Αθήνα, είναι 80.000 άτομα. Τα στοιχεία έδωσε ο αρχισυντάκτης της πομακικής εφημερίδας «Ζαγαλίσα» («αγάπη» στα πομακικά), Αχμέτ Ιμάμ. Η εφημερίδα γράφεται από τους δημοσιογράφους της σε πομάκικη διάλεκτο με ελληνικό αλφάβητο.

Κατά τη διάρκεια της κουβέντας της δημοσιογράφου με τον Αχμέτ Ιμάμ, ο δεύτερος φέρεται να αναφέρει ότι οι Πομάκοι θέλουν να διατηρήσουν τη σλαβική-βουλγαρική που είναι η μητρική τους γλώσσα! Δηλώνει ότι οι Πομάκοι είναι πιο κοντά στη Βουλγαρία και ζητούν βοήθεια για να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε βουλγαρικά πανεπιστήμια και ζητούν φροντιστήρια εκμάθησης βουλγαρικής γλώσσας! Μάλιστα, με τη διάνοιξη των συνοριακών διαβάσεων μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας, οι Πομάκοι έχουν με την άλλη πλευρά των συνόρων καθημερινές επαφές.

Για να ακολουθήσει η κορυφαία ατάκα του Αχμέτ Ιμάμ, η οποία θα πρέπει να απασχολήσει έντονα τους κρατούντες στην Ελλάδα: «Οι Έλληνες μέσα σε πενήντα χρόνια μας έκαναν Τούρκους, ενώ οι Τούρκοι πέντε αιώνες δεν μπόρεσαν να μας κάνουν Τούρκους»!

Μετά όσα προηγήθηκαν, αμφιβάλλει κανείς ότι ακόμη και να μην έχουν καμία πρόθεση οι Πομάκοι να δημιουργήσουν προβλήματα στην Ελλάδα, κύκλοι στη Βουλγαρία που δεν έχουν ποτέ ξεχάσει το όνειρο της εξόδου στο Αιγαίο, σπεύδουν ήδη να αξιοποιήσουν την ευκαιρία;

Μήπως η έλλειψη πολιτικής της Αθήνας για τη Θράκη και ο ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ της Τουρκίας και των πρακτόρων της τουρκικής ΜΙΤ οι οποίοι αλωνίζουν στην περιοχή αν και τους γνωρίζουν οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες έναν προς έναν, θα οδηγήσει στο να χαθεί η εμπιστοσύνη και των Πομάκων οι οποίοι θα καταλήξουν στην αγκαλιά της Βουλγαρίας;

Είναι δυνατόν να παρακαλάνε λέγοντας ότι δεν επιθυμούν να διδάσκονται τουρκικά και κάποιοι(ΕΛΛΗΝΕΣ) ανεγκέφαλοι στην Αθήνα να τους το επιβάλλουν;

ΘΑ ΠΕΤΑΜΕ ΣΑΙΤΕΣ


Σοβαρό θέμα δημιουργείται από την απάντηση του ΓΕΕΘΑ σε δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σύμφωνα με το οποίο η τουρκική Αεροπορία έχει κυριαρχήσει επάνω από το Αιγαίο ως αποτέλεσμα της ενδοτικής πολιτικής των τελευταίων κυβερνήσεων, αλλά και της απόφασης μείωσης των δαπανών σε ανταλλακτικά και καύσιμα που εφαρμόζεται ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο. Η απάντηση του ΓΕΕΘΑ (η οποία υπαγορεύθηκε φυσικά από την πολιτική ηγεσία) είναι πολιτικώς έωλη, δεν παραθέτει ούτε ένα στοιχείο που ναν ανατρέπει το δημοσίευμα της εφημερίδας, το οποίο βασίζεται σε τεκμηριωμένα στοιχεία και αριθμούς τα οποία μπορεί να επιβεβαιώσει και το defencenet.gr.
Αλλά ας μην πάμε μακριά: Μόλις πριν είκοσι ημέρες ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος μιλώντας σε δημοσιογράφους για την άθλια οικονομική πραγματικότητα στο υπουργείο και τις επιπτώσεις που έχει στο πρόγραμμα πτήσεων της Π.Α. είπε επί λέξει: "Σε λίγο θα πετάμε με σαϊτες"!!!
Ας δούμε αρχικά το δημοσίευμα και εν συνεχεία την απάντηση:
"Ποια είναι η παρούσα αναλογία των ελληνικών και τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών που πετάνε καθημερινώς στο Αιγαίο από τις αρχές του 2010;

Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία του υπουργείου Αμυνας αλλά και του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, η αναλογία διαμορφώνεται περίπου σε 90% τουρκικά (και μάλιστα πολλά από αυτά οπλισμένα) και 10% ελληνικά. Το 2009 έγιναν 593 τουρκικές παραβάσεις, 980 παραβιάσεις και υπήρξαν 236 εμπλοκές. Το 2010 οι εμπλοκές περιορίστηκαν σε 14.

Η αναλογία αυτή ισοδυναμεί με 16 έως 40 τουρκικά αεροσκάφη σε καθημερινή βάση στο Αιγαίο, ενώ μόνον 2 έως 4 ελληνικά απογειώνονται για να αναχαιτίσουν, αν και αποφεύγουν να προσεγγίσουν, τα τουρκικά. Ετσι δεν είναι τυχαίο ότι έχουν σχεδόν εκλείψει οι εμπλοκές.

Ομως η σημερινή αναλογία (10%-90%) των ελληνικών και τουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο, είναι ακριβώς η αντίστροφη του 1978, όταν δηλαδή πραγματοποιήθηκε η πρώτη διερευνητική συνάντηση των γεν. γραμματέων των δύο υπουργείων Εξωτερικών.

Το 1978, η τουρκική πλευρά υποστήριζε ότι η στάση της Ελλάδας είναι εχθρική και συνιστά «απειλή» έναντι της Τουρκίας, διότι οι πτήσεις των ελληνικών μαχητικών στο Αιγαίο είναι 95% έναντι 5% των τουρκικών.

Η τουρκική προσπάθεια
Από τότε μέχρι σήμερα η Αγκυρα, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και κυβερνώντος πολιτικού κόμματος, βρίσκεται σε μια διαρκή και επίπονη προσπάθεια οργάνωσης και εκτέλεσης πτήσεων των τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο, έτσι ώστε να θεμελιώσει και να οριοθετήσει τα κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα που πιστεύει ότι έχει στην περιοχή αυτή.

Με το πέρασμα του χρόνου, καθώς οι ελληνικές θέσεις και αντιδράσεις ούτε βελτιώθηκαν ούτε εκσυγχρονίστηκαν, πολλά από τα κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα τείνουν πλέον να μετατραπούν σε τουρκικά κεκτημένα.

Ο τεράστιος όγκος επίσημων εγγράφων που έχει συσσωρευθεί πλέον επιτρέπει την καταγραφή της άμεσης σχέσης και σκοπιμότητας των τουρκικών πτήσεων, με την τουρκική πολιτική και διπλωματία στο Αιγαίο και δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις και παρερμηνείες:

* Το 5% των τουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο το 1978, πενταπλασιάστηκε το 1979 και έφτασε το 25%. Οι τουρκικές πτήσεις το 1979 έφτασαν για πρώτη φορά μέχρι τις νησίδες Καλόγηροι (βόρεια της Ανδρου) και οριοθετούσαν τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά ώς περιοχή ελέγχου της Αγκυρας. Με τις πτήσεις αυτές, η Αγκυρα επιδίωξε να θεμελιώσει δικαιώματα και αρμοδιότητες στο Αιγαίο.

Την ίδια περίοδο η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε τη Σύμβαση του Αμβούργου του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ), με πολύ δύσκολες διατάξεις για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Σύμβαση (άρθρα 2.1.4. και 2.1.5) επέβαλε στην Ελλάδα και την Τουρκία να συμφωνήσουν (σ.σ. δηλαδή ποτέ) στην οριοθέτηση και τον καθορισμό περιοχών ευθύνης για έρευνα και διάσωση θαλάσσιων ατυχημάτων και σε περίπτωση μη ύπαρξης συμφωνίας, η κάθε χώρα να οριοθετήσει μόνη της τη δική της περιοχή. Ετσι η Αγκυρα, γνωρίζοντας ότι δεν θα επέλθει συμφωνία, αφού αυτή διεκδικούσε σταθερά το μισό Αιγαίο, άρχισε σε καθημερινή βάση εντατικές και παρατεταμένες πτήσεις στα όρια του 25ου μεσημβρινού, με πλήθος υπερπτήσεων των ελληνικών νήσων, προκειμένου να θεμελιώσει πρακτική ελέγχου του μισού Αιγαίου.

Επιπροσθέτως το 2001 η τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε τον νόμο 24611, με τον οποίο οριοθετεί μονομερώς το μισό Αιγαίο και τα νησιά του ως περιοχή έρευνας και διάσωσης της Τουρκίας και το εντάσσει κάτω από έλεγχο της Αγκυρας, με την Αθήνα να παριστάνει τον απλό παρατηρητή.

Από το 1979 μέχρι και το τέλος του 1995 οι τουρκικές πτήσεις στο Αιγαίο παρέμειναν στο 25% και οι ελληνικές στο 75%

* Από τον Δεκέμβριο του 1995 παρουσιάστηκε μια ασυνήθιστα μεγάλη και βίαιη τουρκική αεροπορική δραστηριότητα, με δεκάδες υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά και με καθημερινές εμπλοκές, με αποτέλεσμα η αναλογία των ελληνοτουρκικών πτήσεων στο Αιγαίο να εξισωθεί στο 50%-50%.

Η τεχνητή κρίση στα Ιμια
Αν και ο τουρκικός στόχος ήταν πασιφανής και απέβλεπε στο να «απαγορεύσει» στην Ελλάδα να ασκήσει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ., καθώς επίσης και να «εκμηδενίσει» την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έλαβαν μέτρα αποτελεσματικής πρόληψης των τουρκικών προκλήσεων.

Τον Δεκέμβριο του 1995 η ελληνική Βουλή κύρωσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ενα μήνα μετά την ψήφιση της Σύμβασης, η Τουρκία προκάλεσε την τεχνητή κρίση στα Ιμια. Την ίδια χρονιά η Αγκυρα έθεσε θέμα γκρίζων ζωνών, υποστηρίζοντας ότι πάνω από 80 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες δεν ανήκουν στην Ελλάδα. Τη θέση της αυτή η Τουρκία προσπαθεί ακόμη και σήμερα να εδραιώσει, με τις τουρκικες πτήσεις πάνω από τα νησιά.

* Η εξίσωση των ελληνοτουρκικών πτήσεων 50%-50% διατηρήθηκε από το 1995 έως το 2006, όταν οι τουρκικές πτήσεις αυξήθηκαν ξαφνικά στο 75%, από τον Αύγουστο του 2006 και οι ελληνικές πτήσεις μειώθηκαν στο 25%.

Μία από τις αιτίες ήταν η επιτυχία της Τουρκίας, βάση της οποίας το ΝΑΤΟ εξέδωσε διαταγή με την οποία απαγορεύει στα ελληνικά μαχητικά να πετάνε πάνω από τα νησιά που βρίσκονται ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου.

Σήμερα οι ελληνικές πτήσεις έχουν πλέον μειωθεί στο 10% και οι τουρκικές έχουν αυξηθεί περίπου στο 9ο%.

Συνολικώς η Αθήνα από το 1996 μέχρι και σήμερα αρκείται μόνον σε αναποτελεσματικά διαβήματα - παράπονα προς την Αγκυρα, για τις υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, μέσα που ελάχιστα διασφαλίζουν στην πράξη την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας και διστάζει να επικαλεστεί ανώτατα διπλωματικά μέσα, όπως π.χ. προσφυγή στον ΟΗΕ.

Σε κάθε ένα από τα διαβήματα αυτά η Αγκυρα απαντά στερεότυπα κάθε φορά ότι τα τουρκικά μαχητικά δεν πέταξαν πάνω από νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με διεθνείς Συνθήκες... *

Ας δούμε και την διάψευση:
"Με αφορμή δημοσίευμα απογευματινής εφημερίδας της 9ης Οκτωβρίου 2010 με θέμα «Η διπλωματία των F-16 στο Αιγαίο», ανακοινώνεται ότι τα παρατιθέμενα αριθμητικά και άλλα στοιχεία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Στην επιχειρησιακή δραστηριότητα πρέπει να προστεθεί και η εκπαιδευτική δραστηριότητα των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο.
Τέλος η πτητική δραστηριότητα όλων των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποιείται στο Αιγαίο χωρίς περιορισμούς."
Η επιχειρησιακή δραστηριότητα των μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο διασφαλίζει την εθνική κυριαρχία, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τις διεθνώς αναγνωρισμένες αρμοδιότητες της χώρας."
Δηλαδή επιβεβαιώνουν το δημοσίευμα, αλλά τους ενοχλεί ότι δεν υπολογίστηκε η ... εκαπιδευτική δραστηριότητα. Η οποία βέβαια ουδεμία σχέση έχει με την υπεράσπιση του Αιγαίου.

ΜΥΚΗΝΑΙΟΙ.......ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ 1500 ΕΤΩΝ


Επειδή μερικοί βαθυστόχαστοι σχολιαστές γράφουν ότι« Δεν σημαίνει πως κατ'ανάγκην είχαν...

οι ίδιοι (Μυκηναΐοι) φτάσει εκεί (πολύ μακρύτερα του ελλαδικού γεωγραφικού χώρου), αλλά τα προϊόντα τους, μέσω εμπόρων», καλό είναι να γνωρίζουμε ότι πρόσφατα στο Στόουνχεντζ βρέθηκε σκελετός 14-15χρονου Teenager ο οποίος είχε ενταφιασθεί πλησίον του μνημείου Στόουνχεντζ με περιδέραιο 20 χαντρών από ήλεκτρο. Με την μέθοδο Radiocarbon dating (C14) χρονολογήθηκε ότι είναι του 1550 π.Χ. Ο κύριος Jane Evans διευθύνων της βρετανικής αρχαιολογικής γεωλογικής υπηρεσίας (BGS) δήλωσε ότι με βάση της χημικής ανάλυσης των δοντιών του, η καταγωγή του ήταν από τον Μεσογειακό χώρο. Όπως είναι ευρέως γνωστό, μέχρι σήμερα μελετητές από όλο το κόσμο υποστηρίζουν πως το μνημείο Στόουνχεντζ χτίστηκε από Μυκηναΐους και αναμφισβήτητα ο μεσογειακός χώρος είχε αποικηθεί από Έλληνες.


Βέβαια εάν ο σκελετός πήγε εκεί μέσω εμπόρων, αυτό ο κύριος Jane Evans δεν το γνωρίζει...

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ


Ενώ η Ελλάδα αγωνίζεται να αναβιώσει τις οικονομικές της υποδομές από την τανάλια του καπιταλισμού καταστροφών, και άλλα κράτη εμφανίζονται ως πιθανοί στόχοι αυτής της λαίλαπας.
Ιδιωτικοί στρατοί, ιδιωτικές εφορίες, ιδιωτικές κυβερνήσεις, δημόσιες λαίλαπες Πρόκειται για ένα μοναδικό είδος καπιταλισμού. Ευδοκιμεί μέσα σε κρίσεις και υφέσεις, ανεξάρτητα εάν αυτές έχουν προκληθεί από φυσικές καταστροφές, όπως πυρκαγιές, σεισμοί και τσουνάμι, ή από κυβερνητική ανικανότητα (που συχνά εντοπίζεται στη «φιλανθρωπία επενδυτών») και πολέμους, όπως το Ιράκ, που πυροδοτούνται με ψεύδη επισήμων και άγνοια του πολίτη.
Η έγκυρη ανάλυση των μεγάλων κρίσεων, απερισκέπτως και κατά ρουτίνα, αφήνεται στα καπρίτσια αυτού που ο Ανταμ Σμιθ έχει αποκαλέσει «το αόρατο χέρι των δυνάμεων της αγοράς». Ωστόσο, η συχνότητά τους δεν είναι κατ' ανάγκη εξηγήσιμη μέσω φιλοσοφικών αφορισμών και ρητών του σαλονιού, για εμφανείς λόγους.
Εκείνοι που προκαλούν τις μεγάλες κρίσεις δεν είναι «αόρατοι», αλλά δεινοί κλέφτες εθνικού και ιδιωτικού πλούτου, που είχαν την προνοητικότητα να αποικίσουν τον κρατικό μηχανισμό, να αγοράσουν πολιτικούς που θα νομιμοποιήσουν τη λεία τους και ακόμη να μισθοδοτούν πανεπιστημιακούς για να καταστήσουν εαυτούς αξιοσέβαστους.
Τέσσερις τάσεις
Η εκτυλισσόμενη «αναδόμηση» της παγκόσμιας οικονομικής ζωής, αν και ουσιαστικά απαραίτητη, βρίσκεται εν εξελίξει για αρκετό χρόνο. Ο τελευταίος της κύκλος είναι το αποκορύφωμα και τεσσάρων γενικών τάσεων που είχαν μπει σε τροχιά την εποχή του θατσερισμού και της οικονομικής φιλοσοφίας του Ρίγκαν (Reaganomics): α) Ιδιωτικοποίηση των πόρων, β) εξωτερική ανάθεση των κυβερνητικών υπηρεσιών, γ) σμίκρυνση του κράτους με αντικατάσταση υπηρεσιών του από ιδιωτικούς φορείς και δ) ελάττωση του κρατικού εργατικού δυναμικού, άρα «μικρότερο κράτος».
Εν συνδυασμώ, αυτές οι τάσεις προσδιορίζουν την εποχή της πληροφοριακής οικονομίας, μιας οικονομίας που δύναται να «δημιουργεί πλούτο διά καταλλήλου εκμεταλλεύσεως μέσων και ιδεών». Οι ίδιες τάσεις και οι φορείς που τις εκδηλώνουν έχουν επίσης μεταμορφώσει το ρόλο του κράτους, μετατρέποντάς το από την υπέρτατη πολιτική εξουσία σε de facto υπηρέτη τους. Ετσι, από φύλακας του δημοσίου συμφέροντος, το σύγχρονο κράτος έχει εκφυλιστεί σε προστάτη τού άνευ πατρίδας κεφαλαίου και διεκπεραιωτή της απρόσκοπτης ροής του, αγνοώντας εθνικά σύνορα και επιδιώκοντας το υψηλότατο κέρδος με το φθηνότατο εργατικό κόστος.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι εξωτερικές αναθέσεις κρατικών υπηρεσιών είναι υπέρθετες έννοιες. Απλώς σημαίνουν τη μεταφορά των δημοσίων επιχειρήσεων ή νομίμως ιδρυθέντων κυβερνητικών λειτουργιών σε υποθετικώς περισσότερο «αποδοτικές επιχειρηματικές οντότητες».
Το «θαύμα»
Το υποστηρικτικό επιχείρημα αυτής της αμφίβολης θεωρίας απορρέει από έναν μη αποδεδειγμένο ισχυρισμό: ότι ο ιδιωτικός τομέας, επηρεαζόμενος από το κίνητρο του κέρδους, μπορεί πάντοτε να παρέχει τις ίδιες ποιοτικά υπηρεσίες που το κράτος κάποτε παρείχε σε χαμηλότερο κόστος. Παραδείγματος χάριν, τι χρειάζεται το κράτος για τη διανομή του νερού; Δεν βλέπουμε πόσο εύκολα μπορεί αυτό να γίνει από την «Κόκα Κόλα»; Ωστόσο, η πείρα έχει δείξει πως ο μόνος τρόπος που αυτό το «θαύμα» μπορεί να επιτευχθεί είναι να εξαναγκάζονται λιγότεροι εργαζόμενοι να παράγουν περισσότερα προϊόντα. Κοντολογίς, να φτηνύνουν την αξία της εργατικής τους δύναμης και να λησμονήσουν συνδικαλιστικές «απειθαρχίες».
Βραχυπρόθεσμα, η εξωτερική ανάθεση των κυβερνητικών υπηρεσιών και η πώληση δημοσίων επιχειρήσεων απελευθερώνουν τις κυβερνητικές και δημόσιες εταιρείες από «υπερβολικό» ανθρώπινο δυναμικό και από νομοθετημένες υποχρεώσεις προς τους εργαζομένους, όπως οι ασφαλίσεις υγείας και οι συντάξεις. Επιπλέον, η μεταβίβαση εξόδων από δημόσιες δαπάνες σε επενδυτές φιλανθρωπίας είναι το ευμενέστερο άσμα στ' αυτιά σωτήρων, το ΔΝΤ και τα συναφή...
Σ' ένα τέτοιο κανιβαλιστικό περιβάλλον, λίγη προσοχή δίνεται στις πολιτικοκοινωνικές επιπλοκές της μεταφοράς των δημοσίων λειτουργιών προς χρηματοδότες που διαθέτουν άπειρα λεφτά, χαμηλή ηθική, πολιτικές διασυνδέσεις και απεριόριστη απληστία.
Οι προωθούντες τις ιδιωτικοποιήσεις (κινούμενοι τώρα σε υψηλές ταχύτητες στην Ελλάδα) αποφεύγουν να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα: Τι προτείνετε προς ιδιωτικοποίηση; Νησιά, σιδηροδρόμους, βουνοκορφές, αστυνομία; Πού τοποθετούν οι ζηλωτές αυτής της απάτης τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών, δημοσίων λειτουργιών και των ιδιωτικών κερδών ή υποχρεώσεων; Με άλλα λόγια, θα λειτουργεί και στην Ελλάδα το σύστημα «κέρδος στους ιδιώτες, ζημιές στον φορολογούμενο και το κράτος απλός φοροσυλλέκτης»;
«Είμαστε πολύ μεγάλοι»
Η σταυροφορία Θάτσερ - Ρίγκαν κατά των κυβερνητικών ρυθμίσεων κορυφώθηκε στη χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008, όταν πλούτος ύψους 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων έγινε καπνός. Και μιαν ωραία πρωία, αυτήν της 15ης Σεπτεμβρίου 2008, οι μεγιστάνες τής Γουόλ Στριτ «πληροφόρησαν» το κράτος με μνημόνιο μιάμισης σελίδας: «Είμαστε πολύ μεγάλοι να μας αφήσετε να χρεοκοπήσουμε». Αποτέλεσμα; Εξι αμερικανικοί χρηματοπιστωτικοί όμιλοι ελέγχουν το 64% του Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).
Η φρενίτιδα της απορρύθμισης και της ιδιωτικοποίησης καταβροχθίζει τώρα υπηρεσίες και λειτουργίες που ήταν και θα έπρεπε να παραμείνουν αποκλειστικότητα του κράτους, όπως για παράδειγμα η ασφάλεια, η άμυνα, η συλλογή πληροφοριών και κατασκοπία, ακόμη και η απονομή της δικαιοσύνης και ο σωφρονισμός. Ετσι, το «μικρό κράτος» το μετατρέψαμε σε πηγή ιδιωτικού κέρδους.
Οπως αποκάλυψε σχετικά πρόσφατα η εφημερίδα «Washington Post» (19 Ιουλίου 2010), μια «άκρως απόρρητη Αμερική» ευημερεί σε μια «παράλληλη γεωγραφία» στις ΗΠΑ. Τα ευρήματα της εφημερίδας επιβεβαιώνουν ότι το κράτος κυνηγά την ουρά του, καθώς 1.931 «ιδιωτικές εταιρείες», εγκατεστημένες σε 10.000 τοποθεσίες απ' άκρη σ' άκρη των ΗΠΑ, λειτουργούν ως παρακράτος. Επιπλέον, και σύμφωνα με την «Post», 854.000 πολίτες έχουν «άδεια πρόσβασης σε άκρως απόρρητα στοιχεία».
Εμποροι φόβου
Η λογική της «ιδιωτικοποίησης» τέτοιων κρατικών λειτουργιών ενέχει τον τεράστιο κίνδυνο μετατροπής κερδοσκόπων σε εμπόρους του φόβου. Αντί μικρού και «φθηνού κράτους» επετεύχθη ένας σούπερ οργουελιανός οδοστρωτήρας προσωπικών ελευθεριών. Το δίλημμα είναι καταφανές: Εάν ιδιωτικοί οργανισμοί μπορούν να παρέχουν ασφάλεια και τα πανεπιστήμια προσφέρουν πτυχία στην «εθνική ασφάλεια» και αμφότερα γίνονται για κερδοσκοπικούς λόγους, τότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος χρειάζεται μεγαλύτερη ανασφάλεια για να βρουν τα παιδιά μας δουλειά!

* Επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ


Αθήνα, 9.8.10
Αγαπητέ μου Γιώργο
Επειδή μου έκανες την τιμή και μου πρόσφερες τη χαρά με την αναφορά σου στην εορταστική συναυλία στον Λυκαβηττό προβάλλοντας και σχολιάζοντας τη φοβερή λέξη «Κατοχή» που εξεστόμισα εκεί, με προκαλείς να εκφράσω δυο-τρεις σκέψεις που δύσκολα βρίσκουν (για ανεξήγητους λόγους εδώ και καιρό) φιλόξενο χώρο στις «καθώς πρέπει» εφημερίδες, με την κρυφή ελπίδα μήπως και η στήλη σου αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα.
Δεν είπα όμως μόνο τη λέξη «Κατοχή» αλλά και απηύθυνα προς κάθε κατεύθυνση την προειδοποίηση ότι με βάση την ιστορική πείρα «ο Έλληνας όταν στριμώχνεται, καθώς είναι πολυμήχανος, υποχωρεί, με τη σκέψη ότι τελικά κάτι θα γίνει για να αποφύγει το κόστος της αναμέτρησης. Υποχωρεί, υποχωρεί λοιπόν έως ότου τον αναγκάσουν να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Τότε μη έχοντας άλλη διαφυγή, θα γίνει είτε ήρωας είτε ραγιάς».
Είναι λοιπόν φρόνιμο, για τους εκάστοτε δυνατούς, να μη ξεγελιώνται από την υπομονή, την παθητικότητα και την υποχωρητικότητα του ελληνικού λαού αγνοώντας είτε υποτιμώντας το γεγονός ότι ο ίδιος έχει θέσει λόγω της ιδιομορφίας του χαρακτήρα του την κόκκινη γραμμή, όπου η «σύνεση» μεταβάλλεται σε κείνο το γνωστό ΟΧΙ, χάρη στο οποίο άλλωστε η έννοια «ελληνικότητα» από αρχαιοτάτων χρόνων είναι συνυφασμένη με υπεράνθρωπες θυσίες με καταστροφικές για τον ίδιο συνέπειες, που όμως τελικά μας χαλυβδώνουν το ήθος και μας επιτρέπουν να βαδίζουμε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά. Κι αυτός είναι ο λόγος που αγάπησα με τόσο πάθος την Ελλάδα και τους Έλληνες, ενώ πρέπει να ομολογήσω ότι η καθημερινότητά τους με απωθεί σε σημείο που να αποζητώ την απομόνωση.
Γνωρίζω όμως και κάτι άλλο: ότι ο Έλληνας με τους καλούς γίνεται καλλίτερος, ενώ με τους κακούς χειρότερος. Γι’ αυτό και το σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες» τον ομόρφυνε και τον συστράτευσε, γιατί πίσω απ’ αυτό έβλεπε ότι κάποιοι δυνατοί θέλουν να παλέψουν μαζί του για κείνο που αγαπά
περισσότερο: την εθνική ανεξαρτησία! Κοίταξε όμως πόσο παράξενος σκηνοθέτης είναι η ζωή, ώστε ύστερα από τριάντα χρόνια να βρεθεί ένας «κλώνος» εκείνου που ανέμισε το σύνθημα αυτό πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων, να πει το ακριβώς αντίθετο! Ότι δηλαδή είμαστε υποχρεωμένοι να παραχωρήσουμε ένα μέρος από την εθνική μας ανεξαρτησία. Υποχρεωμένοι από ποιους; Και τι είναι η εθνική ανεξαρτησία για να την παραχωρείς και μάλιστα εθελοντικά πιστεύοντας και διαλαλώντας ότι έτσι σώζεις τον λαό;
Όμως η εθνική ανεξαρτησία είναι η ψυχή, η πνοή, η ίδια η ζωή ενός ελεύθερου λαού. Χωρίς αυτήν ο λαός είναι ουσιαστικά νεκρός. Μιας και η ψυχή δεν είναι ένα φτηνό πανί που το κόβεις για να δώσεις ένα κομμάτι εδώ κι ένα κομμάτι εκεί. Είναι ένα ΟΛΟΝ, ομοούσιο και αδιαίρετο. Και μου προκαλεί αληθινό πόνο το γεγονός ότι τόσοι πολλοί και αξιόλογοι, ξεκινώντας από τον Γιώργο Παπανδρέου, λησμόνησαν τις θυσίες αυτού του λαού για την υπεράσπιση της εθνικής του ανεξαρτησίας.
Θα ΄θελα εδώ να υπενθυμίσω ότι ο Ιταλός πρεσβευτής στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ζήτησε από τον Ιωάννη Μεταξά την άδεια να χρησιμοποιήσουν οι Ιταλοί ορισμένα λιμάνια και αεροδρόμια. Και εκείνος είπε ΟΧΙ εκφράζοντας την θέληση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δεν δήλωσε «για να γλιτώσω την χώρα από την καταστροφή ενός ενδεχομένου πολέμου «παραχώρησα ένα μέρος της εθνικής μας ακεραιότητας»». Και ρωτώ: συγκριτικά ποια παραχώρηση είναι πιο σημαντική για την ανεξαρτησία ενός λαού; Ο έλεγχος 2-3 λιμανιών ή η καθολική υποταγή της οικονομίας; Με άλλα λόγια ποια θα ήταν βαρύτερη μορφή ξένης κατοχής; Η πρώτη ή η δεύτερη;
Και κάτι ακόμη: Πιστεύω και μπορώ να το αποδείξω, ότι δεν είναι η οικονομική μας κρίση που οδήγησε την Τρόϊκα στη χώρα μας αλλά ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας με όργανα τρεις Τράπεζες, μια Αμερικανική και δυο Ευρωπαϊκές. Το πώς και το γιατί, όπως φαίνεται, ο ελληνικός λαός θα το δει μόνο όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Και τότε θα πονέσει πολύ. Πάρα πολύ. Όσο για τον ρόλο του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης θέλω να εκφράσω μόνο μια ευχή: Ότι έχουν πέσει θύματα της πρωτοφανούς συκοφαντικής εκστρατείας που κάποιοι ενορχήστρωσαν κατά της χώρας και του λαού μας με καταστροφικές βλέψεις για το μέλλον μας, που άλλωστε δεν τις κρύβουν και που για ανεξήγητους λόγους δεν φαίνεται να τις έχουν αντιληφθεί ακόμα τόσοι και τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι, των οποίων την ευθύνη και τον πατριωτισμό κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Όμως και μόνο το γεγονός αυτό αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη μέγιστη τραγωδία, δεδομένου ότι γίνονται έτσι άθελά τους ο καλλίτερος αγωγός -σε σχέση με την κομματική γεωγραφία της χώρας μας- για να επιβληθεί η πιο σατανική και καταστρεπτική επίθεση από όσες έχει δεχθεί ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα. Γιατί χτυπούν ταυτόχρονα το σώμα και την ψυχή μας αποβλέποντας στην ολοκληρωτική μας διάλυση.
Με θερμούς χαιρετισμούς,
Μίκης Θεοδωράκης

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More