ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: ΟΡΘΟΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ


ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ
"Στο έργο αυτό, παρατίθενται διάφορες πρακτικές διδαχές του Ισοκράτη προς κάποιον Δημόνικο για το πως θα πρέπει να είναι ένας ορθός και ηθικός τρόπος ζωής."
Κανένα να μη κάνεις φίλον πρότου εξετάσης πώς έχει συμπεριφερθή προς τους παλαιούς του φίλους· διότι πρέπει να προβλέπης ότι θα συμπεριφερθή και προς σε, όπως συμπεριεφέρθη προς εκείνους. Να γίνεσαι μεν βραδέως φίλος, αφού δε γίνης φίλος να μένης πιστός εις την φιλίαν. Διότι είναι εξ ίσου απρεπές να μη έχης κανένα φίλον και να αλλάζης πολλούς φίλους συχνά. Να μη δοκιμάζης τους φίλους σου κατά τοιούτον τρόπον ώστε εκ της δοκιμής ταύτης να προέρχεται διά σε ζημία, μήτε όμως να θέλης να έχης τους φίλους σου αδοκιμάστους. Τούτο δε θα κατορθώσης, αν προσποιείσαι ενώπιον αυτών ότι έχεις ανάγκας τας οποίας δεν έχεις· [25] να ανακοινώνης εις αυτούς ζητήματα, τα οποία δύνανται να κοινολογηθούν, παρουσιάζων αυτά ως μυστικά· αν διαψευσθής εις τας ελπίδας σου, δεν θα υποστής εκ τούτου καμμίαν ζημίαν, εάν δε αι ελπίδες σου επιβεβαιωθούν, θα έχης ασφαλεστέραν γνώσιν του χαρακτήρος των φίλων σου. Να δοκιμάζης τους φίλους εις τας δυστυχίας και εις τους κοινούς κινδύνους· διότι τον μεν χρυσόν δοκιμάζομεν εις το πυρ, τους δε φίλους διακρίνομεν εις τας ατυχίας. Θα τηρήσης την αρίστην στάσιν απέναντι των φίλων σου, αν δεν περιμένης ούτοι να σου γνωρίσουν τας ανάγκας των, αλλ' αν αυθορμήτως έλθης εις βοήθειάν των, όταν αι περιστάσεις το επιβάλλουν. [26] Να νομίζης ότι είναι εξ ίσου επαίσχυντον να νικάσαι υπό των εχθρών σου εις το κακόν και να φαίνεσαι κατώτερος των φίλων σου εις τας ευεργεσίας που σου κάμνουν. Να θεωρής ως αληθείς φίλους όχι μόνον εκείνους που λυπούνται διά τας δυστυχίας σου, αλλά και εκείνους οι οποίοι δεν σε φθονούν διά την ευτυχίαν σου· διότι πολλοί λυπούνται μεν μαζί με τους φίλους των διά τας ατυχίας των, αλλά τους φθονούν, όταν ευτυχούν. Να ενθυμήσαι τους απόντας φίλους σου ενώπιον των παρόντων, διά να φαίνεσαι ότι ουδέ τούτους λησμονείς, όταν είναι απόντες. [27] Να θέλης να είσαι όσον αφορά την ενδυμασίαν σου φιλόκαλος και όχι καλλωπιστής. Είναι δε ίδιον γνώρισμα του μεν φιλοκάλου η μεγαλοπρέπεια, του δε καλλωπιστού το εξεζητημένον (η επίδειξις, ίνα κινηθή η περιέργεια των άλλων). Να αγαπάς ουχί την υπερβολικήν αύξησιν των υπαρχόντων αγαθών, αλλά την μετρίαν απόλαυσιν τούτων. Να καταφρονής τους φιλοχρημάτους, οι οποίοι ζητούν να συσσωρεύουν θησαυρούς και δεν γνωρίζουν να απολαύσουν εκείνους που έχουν· διότι ούτοι πάσχουν κάτι παρόμοιον με εκείνους οι οποίοι αγοράζουν ωραίον ίππον, ενώ γνωρίζουν να ιππεύουν κακώς. [28] Προσπάθει να καθιστάς τον πλούτον σου προσοδοφόρον και χρήσιμον· είναι δε ο πλούτος χρήσιμος μεν εις τους επιθυμούντας να μεταχειρίζωνται τούτον ελευθερίως, προσοδοφόρος δε εις τους δυναμένους να αποκτούν κτήματα προσοδοφόρα. Να εκτιμάς την υπάρχουσαν περιουσίαν διά δύο λόγους, και διά να δύνασαι να πληρώσης μέγα πρόστιμον και διά να βοηθής χρηστόν φίλον όταν δυστυχή· διά τας άλλας δε ανάγκας της ζωής σου να μη προσκολλάσαι εις αυτήν υπερβολικά, αλλά να την αγαπάς με μέτρον.
Πρωτότυπο Κείμενο
Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ σὲ γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονε. βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν φίλων, μήτ’ ἄπειρος εἶναι τῶν ἑταίρων θέλε. τοῦτο δὲ ποιήσεις, ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. [25] περὶ τῶν ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν τὸν τρόπον ἐπιστήσει. δοκίμαζε τοὺς φίλους ἔκ τε τῆς περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς παρ’ ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ’ αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς. [26] ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσι μὲν τοῖς φίλοις συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσι. τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων ὀλιγωρεῖν. [27] Εἶναι βούλου τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής. ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ μεγαλοπρεπές, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων μέν, χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσι μὴ δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος. [28] πειρῶ τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν. ἔστι δὲ χρήματα μὲν τοῖς ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις. τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν μεγάλην ἐκτῖσαι δύνασθαι, καὶ τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα. Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1950. Ισοκράτους Προς Δημόνικον, Προς Νικοκλέα, Νικοκλής ή Κύπριοι. Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΑ


Σύμφωνα με την Todays zaman: Η Τουρκία και η Ελλάδα θα συνεργαστούν σε δύο νέες τηλεοπτικές εκπομπές, με στόχο την ενθάρρυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Δύο τηλεοπτικά προγράμματα που υποστηρίζονται από τα υπουργεία πολιτισμού Τουρκίας και Ελλάδας είναι καθ΄οδόν. Το ένα από αυτά έχει τίτλο “Muhtesem Yolculuk” (The Amazing Journey) και θα είναι ένα δεκατριών επεισοδίων ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου. Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν στην Κωνσταντινούπολη και θα ολοκληρωθούν στην Αθήνα. Το όνομα της άλλης τηλεοπτικής εκπομπής…δεν έχει ακόμη αποφασιστεί. Το ” The Amazing Journey “κατά πάσα πιθανότητα θα είναι παίζεται στο τουρκικό κρατικό κανάλι TRT.


Ο Aktas, ο οποίος θα διευθύνει τη σειρά, είπε: «Εμείς θα ξεκινήσουμε από την Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια να πλεύσουμε κατά μήκος της ακτής του Αιγαίου, και στη συνέχεια θα επισκεφθούμε τα ελληνικά νησιά.
Μπορούμε επίσης να καλέσουμε αυτό το πρόγραμμα ένα ταξίδι στο Αιγαίο. “Ένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι θα μεταδίδει επίσης τη σειρά, την ίδια στιγμή με το TRT. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν στις 10 Σεπτεμβρίου για το “The Amazing Journey”.
Στη σειρά θα εμφανίζονται ελληνικές και τουρκικές διασημότητες, παρουσιάζοντας ιστορίες της ελληνικής και της τουρκικής φιλίας. Το πλήρωμα θα ταξιδέψει σε οκτώ ή εννέα πόλεις της Τουρκίας, πριν την μετάβαση προς την Ελλάδα. “Εμείς θα τονίσουμε τις κοινές αξίες και τα αξιοθέατα των δύο χωρών. Στην σειρά θα θα φιλοξενηθούν τραγουδιστές όπως η Sertap Erener και Sezen Aksu. Υπάρχει επίσης μεγάλο ενδιαφέρον να παρουσιασθεί και η παλιά ηθοποιός Turkan Soray.
Λόγω των πρόσφατων τουρκικών σήριαλ που προβλήθηκαν στην Ελλάδα, υπάρχει επίσης ένα μεγάλο ενδιαφέρον, για τους ηθοποιούς της σειράς Ezel και Gumus [Silver].

18 ΧΡΟΝΩΝ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΣ


ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ 18 ΧΡΟΝΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΥΡΟ ΒΕΒΑΙΑ ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Αν και είναι μόλις 18 χρόνων, ο Καλαματιανός Στέφανος Τύρος...
διακρίνεται στην αστροφυσική. Μάλιστα συμμετέχει σε ολυμπιάδες αστροφυσικής. Όμως θα πάει για σπουδές στο εξωτερικό και δεν σκέπτεται να γυρίσει στην Ελλάδα...Λέει ο ίδιος: "Το πρόγραμμα για την αστρονομία που παρακολούθησα στο σχολείο μου ήταν αρκετό για να με "παρασύρει" στον μαγικό της κόσμο. Άρχισα να διαβάζω σχετικά βιβλία και να παρατηρώ τον μαγικό κόσμο των αστεριών. Περισσότερο, όμως, με ενδιαφέρει η Αστροφυσική. Τον Σεπτέμβριο αναχωρώ για την Αγγλία, για να φοιτήσω σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια, που με δέχτηκε, βεβαίως, χωρίς εξετάσεις. Στο εξωτερικό, τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα. Εκεί αν προσπαθήσεις, είναι πιο εύκολο να διακριθείς".


ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΟΔΟ


Μετά τη Θράκη όπου οι προκλήσεις της Άγκυρας,μέσω των οργάνων της είναι πλέον καθημερινές κι αφόρητες “άρχισαν τα όργανα” και στη Ρόδο! Δημοσίευμα της εφημερίδας Zaman που “αλιεύσαμε” από τα tourkikanea.gr , κάνει λόγο για “τα παιδιά της χαμένης γενιάς στη Ρόδο”,που μαθααίνουν τουρκικά. “Οι 3.500 Τούρκοι που ζούνε στην νήσο Ρόδο της Ελλάδας αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν την γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Η Τουρκική μειονότητα που επί 37 χρόνια δεν μαθαίνουν την γλώσσα τους, καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια να διδάξουν τα τουρκικά στα παιδιά τους, τα οποία μεταξύ τους συνεννοούνται στα ελληνικά”,γράφει η Zaman στο ρεπορτάζ της το οποίο συνεχίζει: “Ναζιφέ, Γκιουνάι, Σουχεϊλά, Γκιουλέρ…Και ακόμη εκατοντάδες παιδιά…Τα ονόματα τους τουρκικά, αλλά μεταξύ τους μόνο στα ελληνικά μπορούνε να συνεννοηθούνε. Είναι η χαμένη γενιά της Ρόδου, του νησιού με τον μεγαλύτερο τουρκικό πληθυσμό ανάμεσα στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Ο Σύλλογος Αδελφότητας και Πολιτισμού Μουσουλμάνων Ρόδου κάνει σημαντικές προσπάθειες για τους 3.500 χιλιάδες Τούρκους που μετά την Επιχείρηση Ειρήνης στην Κύπρο το 1974 στερήθηκαν την εκπαίδευση στην μητρική τους γλώσσα, καθώς έκλεισαν τα σχολεία τους. Ο σύλλογος προσπαθώντας να αποτρέψει την εξαφάνιση των τουρκικών από το νησί, άρχισε φροντιστήριο για να μπορέσουν τα παιδιά να μάθουν την μητρική τους γλώσσα. Τα μαθήματα που άρχισαν πριν από δύο χρόνια τα παραδίδει ο Ιλτέρ Μέτσο-ιμάμης του τζαμιού Ιμπραήμ Πασά. Διδάσκει στα παιδιά τα τουρκικά και το πως προσεύχονται. Η Ρόδος το μεγαλύτερο από τα Δωδεκάνησα που βρίσκονται στο ΝΑ Αιγαίο, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασε στον έλεγχο της Ελλάδας. Από τότε οι Τούρκοι που ζούνε στο νησί υπόκεινται σε διαφόρων ειδών πιέσεις. Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης κατά την εποχή της Επιχείρησης Ειρήνης στην Κύπρο να κλείσει τα μειονοτικά σχολεία, δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο τον αγώνα επιβίωσης της γλώσσας, τη θρησκείας και του πολιτισμού των Τούρκων. Τα παιδιά των Τούρκων που ζούνε στο νησί έφτασαν να μην μπορούνε να διαβάσουν και να γράψουν την γλώσσα τους. Χάρη στα μαθήματα τουρκικών που άρχισε πριν δύο χρόνια ο Σύλλογος Αδελφότητας και Πολιτισμού Μουσουλμάνων Ρόδου, η νέα γενιά άρχισε να μαθαίνει την μητρική της γλώσσα. Οι νέοι δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθήματα γλώσσας που παραδίδονται από τον ιμάμη Ιλτέρ Μέτσο που τοποθετήθηκε εκεί από την μουφτεία Ξάνθης. Ο δάσκαλος Ιλτέρ έχει 50 μαθητές και τους χειμερινούς μήνες οργανώνει και μαθήματα Τουρκικών-Οθωμανικών για τους γονείς των παιδιών. Ο Ιλτέρ Μέτσο παράλληλα με τα τουρκικά παραδίδει και μαθήματα ηθικής. Ο Μέτσο αναφέρει πως για να αποβούν επιτυχείς οι εθελοντικές και δωρεάν υπηρεσίες του, έχουν ανάγκη στήριξης, και ζητά να τον στηρίξουν. Ο Μέτσο λέει πως το πρώτο από τα προβλήματα των Τούρκων της Ρόδου είναι η στέρηση της εκπαίδευσης στα τουρκικά. Τονίζει πως οι Τούρκοι της Ρόδου περιμένουν ένα άνοιγμα στο θέμα αυτό από την Ελλάδα και δηλώνει πως ¨Από τότε που τελείωσε το 1972 η εκπαίδευση στα τουρκικά έως τώρα οι Τούρκοι της Ρόδου δεν δύνανται να μάθουν την γλώσσα τους. Προσπαθούμε μόνοι μας να λύσουμε αυτό το θέμα παραδίδοντας μαθήματα τουρκικών. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να προσεύχονται, όμως αυτό είναι ανεπαρκές. Έχουμε ανάγκη μεγαλύτερης στήριξης¨. ¨Παρακολουθούμε τα τουρκικά σίριαλ μέσω των ελληνικών υπότιτλων” Το πλέον απτό παράδειγμα της τραγικής κατάστασης των ομογενών στο νησί, είναι η κατάσταση του προέδρου του Συλλόγου Αδελφότητας και Πολιτισμού Μουσουλμάνων Ρόδου Μεχμέτ Ζαμαντάκι που ξέρει πολύ λίγα τουρκικά. Ο Ζαμαντάκι αναφέρει πως η νέα γενιά κοντεύει να ξεχάσει την μητρική της γλώσσα και δηλώνει : ¨Πόσο πικρό να πρέπει να διαβάζουμε τους ελληνικούς υπότιτλους για να καταλαβαίνουμε τα τουρκικά σίριαλ στην τηλεόραση¨. Τα τουρκάκια στα κρατικά σχολεία εξαιρούνται από το μάθημα των θρησκευτικών και δεν εκπαιδεύονται στα τουρκικά. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν ούτε τουρκικά ούτε για την θρησκεία στην οποία είναι μέλη”. Να θυμήσουμε μόνο ότι όταν ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας ,είχε επισκεφθεί τη Ρόδο, πριν πάει στο ραντεβού που είχε με τον τότε ΥΠΕΞ, Δημήτρη Δρούτσα, είχε σπέυσει ...να επιθεωρήσει με συνοδεία κάμερας τζαμί της πόλης!
Και ο Μάντατζη στη Ρόδο! Ο βουλευτής Ξάνθης Τσετίν Μάντατζη έκανε την πρώτη προσευχή του μήνα του Ραμαζανιού στην Ρόδο όπου είχε πάει για επίσκεψη. Ο βουλευτής βρέθηκε εκεί 31-7 με 2-8, συναντήθηκε με τους εκεί Τουρκομουσουλμάνους, και επισκέφτηκε τα τζαμιά και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μουσουλμάνων. Ο βουλευτής συναντήθηκε με τις οικογένειες των μαθητών των μαθημάτων Κορανίου και με την διοίκηση του συλλόγου, και είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον καθένα ξεχωριστά. Ο βουλευτής αντάλλαξε απόψεις με την διοίκηση του συλλόγου και με τους ομογενείς που συναντήθηκε και άκουσε τα προβλήματα τους από κοντά.
Ο βουλευτής Τσετίν Μάντατζη στα πλαίσια της επίσκεψης του στην Ρόδο, συναντήθηκε με τον φίλο του βουλευτή Ρόδου Νίκο Ζωίδη και με τον δήμαρχο Ρόδου Στάθη Κουσουρνά. Στο ΠΑΣΟΚ προφανώς και εγκρίνουν τις δραστηριότητες του βουλευτή τους,αφού κανείς δεν τον ενοχλεί.

ΑΤΜΟΠΛΟΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1912


Με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ φέρονταν ελληνικό ατμόπλοιο επιβατηγό ναυπήγησης 1912 που έλαβε μέρος στον Ά Βαλκανικό Πόλεμο ως επίτακτο βοηθητικό εύδρομο,οπλιταγωγό και πλωτό νοσοκομείο. Ανήκε στη ναυτιλιακή εταιρεία «Εθνική Ατμοπλοΐα της Ελλάδος».

Το Α/Π – Υ/Κ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ναυπηγήθηκε το 1912 στα αγγλικά ναυπηγεία των James Laing & Sons Ltd στο Σάντερλαντ της Αγγλίας, για λογαριασμό της «Εθνικής Ατμοπλοΐας της Ελλάδος. Είχε εκτόπισμα 6.333 γκρός τον, με ολικό μήκος 422 πόδια και μέγιστο πλάτος 51 πόδια. Ήταν ατμοκίνητο διπλέλικο, έφερε δύο μεγάλους ιστούς , δύο καπνοδόχους με διώροφη υπερκατασκευή όπου επί του άνω καταστρώματός της έφερε εννέα σωσίβιες λέμβους ανά πλευρά. Η ταχύτητά του έφθανε τους 17 κόμβους.

Το πρώτο του (παρθενικό) ταξίδι μετά την ύψωση της ελληνικής σημαίας έκανε στις 5 Απριλίου του 1912, στη γραμμή Πειραιώς-Πατρών-Μασσαλίας-Κάδιξ-Νέας Υόρκης μεταφέροντας μετανάστες, ήταν ένα από τα πρώτα ελληνικά υπερωκεάνεια.

Μετά από κάποια ταξίδια και την έναρξη στο μεταξύ του Α’ Βαλκανικού πολέμου η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την επίταξή του το οποίο και εξόπλισε ως βοηθητικό καταδρομικό (εύδρομο) και οπλιταγωγό υπό κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Π. Τσουκαλά. Στη συνέχεια υπάχθηκε στη ναυτική μοίρα των ευδρόμων, του τότε Βασιλικού Ναυτικού υπό τον διοικητή μοίραρχο, πλοίαρχο Ι. Δαμιανό.

Στις 10:30 ώρα της 3 Ιανουαρίου του 1913 βρισκόμενο στον λιμένα της Σύρου και συγκεκριμένα στη προκυμαία «ψαράδικα», που είχε καταπλεύσει δύο ημέρες πριν, και έχοντας «κεκαλυμμένα πυρά» δέχθηκε καταιγιστικό πυρ από τα πυροβόλα του τουρκικού ΧΑΜΗΔΙΕ που είχε καταπλεύσει από τη νύκτα έξω από τον λιμένα της Ερμούπολης.

Το ΧΑΜΗΔΙΕ, με κυβερνήτη τον Χουσείν Ραούφ Μπέη είχε καταφέρει να εισέλθει στο Αιγαίο χωρίς να γίνει αντιληπτό από τον ναύαρχο Π. Κουντουριώτη ο οποίος παρά τις κατ΄ επανάληψη εντολές της κυβέρνησης για καταδίωξή δεν εκτέλεσε προκειμένου ν΄ αντιμετωπίσει όλη τη δύναμη του τουρκικού στόλου κατά την έξοδό του από τα Δαρδανέλια.

Από το τουρκικό αυτό βομβαρδισμό προκλήθηκαν εκτεταμένες ζημιές και πυρκαγιές οι οποίες και με το άνοιγμα των κρουνών κατάκλισης το πλοίο βυθίστηκε. Σημειώνεται ότι το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν ανταπέδωσε πυρά στον άνισο εκείνο αγώνα προκειμένου να επισπευσθεί η προσβολή χωρίς να κινδυνέψει ο λιμένας και δημιουργηθούν θύματα στον άμαχο πληθυσμό της Ερμούπολης.

Μετά από ένα δεκαήμερο το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ανελκύθηκε με δικά του μέσα με απάντληση κυτών και επισκευάστηκε προσωρινά, με έξοδα της κυβέρνησης, και δύο χρόνια αργότερα πουλήθηκε σε ολλανδική εταιρεία όπου και ύψωσε ολλανδική σημαία. Οι νέοι ιδιοκτήτες διατήρησαν το ίδιο όνομα όπου και ταξίδευε μέχρι το 1921. Το έτος εκείνο αγοράστηκε από την εταιρεία Λόυδ Λατίνο όπου έλαβε το όνομα Pinzio”. Παρέμεινε έτσι σε ενέργεια μέχρι το 1932 όπου και δόθηκε προς διάλυση.

ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

ΑΤΜΟΤΗΛΕΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ


Aτμοτηλεβόλο του Aρχιμήδη: Πολεμικό όπλο που εκτόξευε μπάλες βάρους ενός ταλάντου (περίπου 23 χλγμ.) σε απόσταση 6 σταδίων (περίπου 1.100 μ.). Λειτουργούσε με την ατμοσυμπίεση. Είναι το πρώτο παγκοσμίως όπλο που λειτουργούσε με ατμό. Το εφεύρε ο Αρχιμήδης στη διάρκεια της πολιορκίας των Συρακουσών από τους Ρωμαίους (213-211 π.Χ.). Με το όπλο ασχολήθηκε και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, που το ονόμασε αρχιτρόνιτο (από τις λέξεις Αρχιμήδης και τρώννυμι) και έκανε τα πρώτα κατασκευαστικά σχέδια του όπλου. Ο έλληνας μηχανικός Ιωάννης Σακάς, που πειραματίστηκε πολύ με τα έργα του Αρχιμήδη, έκανε την ανακατασκευή του όπλου για πρώτη φορά. Το όπλο είναι λειτουργικό και εξακοντίζει μπάλες βάρους 2-2,5 κιλών σε απόσταση 350-400 μ
Οι μοναδικές ιστορικές μαρτυρίες που έχουμε για το ατμοτηλεβόλο (ή ατμοπυροβόλο) του Αρχιμήδη προέρχονται από τον Ιταλό ποιητή Φραγκίσκο Πετράρχη (1304 – 1374) και τον περίφημο μηχανικό και ζωγράφο Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1452- 1519), ο οποίος όπως αναφέρει, κατασκεύασε το ατμοτηλεβόλο.
Αμέσως παρακάτω παρατίθεται η μαρτυρία του Φ. Πετράρχη:
«Έχω αναρίθμητες μηχανές και βαλλιστικά μηχανήματα (καταπέλτες). Και θα ήταν αξιοθαύμαστο αν δεν είχα και χάλκινες σφαίρες (σφαιρικά χάλκινα βλήματα), τα οποία εκσφενδονίζονται μέσω προκαλούμενων φλογών με τρομερό θόρυβο. Δεν αρκούσε η εκ του ουρανού βροντερή οργή του Δία, πανάθλιο ανθρωπάριο, εάν δεν προερχόταν (η ωμότητα συνδυασμένη με την αλαζονεία) και από την πυρπόληση της Γης. Το μη δεκτικό μίμησης κεραυνό, όπως λέει και ο Βεργίλιος (Αινειάς VI 590), μιμήθηκε η ανθρώπινη λύσσα, και εκείνο το οποίο από τα σύννεφα του ουρανού εξακοντίζεται συνήθως, μέσω κάνης από σκληρό ξύλο βέβαια, αλλά φονικού οργάνου εκσφενδονίζεται, το οποίο μερικοί νομίζουν ότι εφηύρε ο Αρχιμήδης, κατά την διάρκεια που ο Μάρκελλος πολιορκούσε τις Συρακούσες. Αλλά εκείνος (ο Αρχιμήδης) εφηύρε τούτο, για να διαφυλάξει την ελευθερία των συμπολιτών του και για να αποτρέψει ή να αναβάλει την καταστροφή της πατρίδας του. Τούτο το χρησιμοποιείτε εσείς για να καταπιέσετε ελεύθερους λαούς με την δουλεία ή την εξολόθρευση. Η καταστροφή μέχρι πρότινος ήταν σπάνια, ώστε να γίνεται γνωστή με υπέρμετρο θαυμασμό, τώρα όμως οι ψυχές είναι δεκτικές στο να διδάσκονται τα χείριστα των πραγμάτων, διότι το ολέθριο αυτό μηχάνημα (το τηλεβόλο του Αρχιμήδους) έγινε γνωστό, όπως οποιοδήποτε άλλο είδος όπλου»

Παράθεση: ο Πετράρχης δεν αρνείται την πατρότητα του ατμοτηλεβόλου από τον Αρχιμήδη, απλώς αναφέρει ότι ο Αρχιμήδης το κατασκεύασε ως αμυντικό κι όχι ως επιθετικό όπλο. Λόγω της μετέπειτα χρήσης του, όμως, ως επιθετικού όπλου από τους σύγχρονους του Αρχιμήδη, έγινε γνωστό ως επιθετικό όπλο, όπλο καταστροφής.

Την πληροφορία του Πετράρχη, ο οποίος δεν προχώρησε στην τεχνική περιγραφή του μηχανισμού αυτού, θεώρησε αληθινή ο Γερμανός ιστορικός Diels, που την ενσωμάτωσε στην δική του εργασία. Απ΄αυτό προκύπτει, επίσης, το συμπέρασμα ότι η ανακάλυψη του ατμού δεν ανήκει στον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα, που κατασκεύασε την περίφημη «αιολοπύλη» και έκανε εκτεταμένη αναφορά στη δύναμη και την χρήση του ατμού, αλλά στον Αρχιμήδη.
Με άλλα λόγια, η μηχανή που χρησιμοποιεί ατμό, μια πρόδρομη μορφή της γνωστής ατμομηχανής, είναι μια ελληνική ανακάλυψη της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου, που σαφέστατα αποδίδεται στον Αρχιμήδη από τον περίφημο καλλιτέχνη και μηχανικό της Αναγέννησης, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

150 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Το Αιγαίο είναι γεμάτο από πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Με βάση έρευνες που έχει κάνει η Γαλλική εταιρία Βeicip και οι οποίες έχουν ως αφετηρία τουλάχιστον δύο διδακτορικά σε Γαλλικά Παν/μια, προκύπτει ότι στο Αιγαίο και ειδικά στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου υπάρχει άφθονο πετρέλαιο, όπως και φυσικό αέριο! που παραδέχονται την ύπαρξη πετρελαίων στο Καστελόριζο και Δυτικά της Ρόδου. Τονίζεται ότι μία από τις γεωλογικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη...κοιτασμάτων πετρελαίου είναι η ύπαρξη ιζηματογενών πετρωμάτων. Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα πετρώματα αυτά άρχισαν να σχηματίζονται πριν 150 εκατομμύρια χρόνια, όταν στη θέση της Ελλάδος υπήρχε θάλασσα. Σταδιακά, μέχρι πριν 13 εκατομμύρια χρόνια, αναδύθηκε η Αιγαϊδα, μια τεράστια χερσόνησος που ένωνε την Ελλάδα με τη Μικρά Ασία. Πριν από 5 εκατ χρόνια, λόγω των τεκτονικών ανακατατάξεων, η Μεσόγειος χώρισε τη γη στα δύο.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ


Η Εθνική συνείδηση είναι η γνώση και το βίωμα της ιδιαίτερης φύσης του Έθνους στο οποίο ανήκουμε,
η συνείδηση όλων των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που αποτελούν το Έθνος,
η γνώση του λαϊκού και φυλετικού χαρακτήρα,
του πολιτισμού και της ιστορίας του, επιπλέον η συνείδηση του ότι ανήκουμε στο ίδιο Έθνος και των υποχρεώσεών μας προς αυτό.
Η Εθνική συνείδηση των Ελλήνων παρουσιάζεται πολύ πριν τους Περσικούς πολέμους, που αποτελούν ορόσημο στην εξέλιξής της.
Πριν από τον 7ο π.Χ. αιώνα οι Έλληνες είχαν χαράξει γύρω τους ένα τείχος, που ξεχώριζε αυτό από τους άλλους λαούς, τους 'βαρβάρους όπως τους ονομάζανε.
Στην αφύπνιση του κοινού Ελληνικού αισθήματος συνετέλεσε και η επαφή των Ελλήνων μέσω των αποικιών, με άλλους λαούς, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν συνειδητά τα γνωρίσματα της φυλής τους, κοινά σ’ αυτούς και ξένα στους αλλόφυλους. Επίσης οι Πανελλήνιοι Αγώνες, Πύθια, Νέμεα, Ίσθμια, ιδιαίτερα δε τα Ολύμπια, από τους οποίους αποκείονταν οι βάρβαροι, συνέβαλαν στην τόνωση της Πανελλήνιας συνειδήσεως. Αλλά η Πανελλήνια αυτή Εθνική συνείδηση δεν επέδρασε στην πολιτική ζωή των Ελλήνων, ο πολιτικός τοπικισμός τους δεν υποχώρησε. Η πόλις – κράτος, το κατ’ εξοχήν Ελληνικό πολιτικό πρότυπο, παραμένει ακλόνητο, ως την μεγάλη στιγμή της Μακεδονικής Ορμής.
Πάντως το βίωμα των Περσικών πολέμων τόνωσε την συνείδηση των Ελλήνων και δημιούργησε τάσεις πανελλήνιας Εθνικής πολιτικής.

Οι τάσεις αυτές απέβλεπαν στην κατάπαυση των εμφυλίων ερίδων, που μάστιζαν την Ελλάδα και την ανάληψη του Εθνικού πολέμου εναντίον των Περσών (Κίμων – Καλλικρατίδας). Δυστυχώς, η διαρχία Σπάρτης – Αθήνας έσυρε την Ελλάδα στον καταστρεπτικό Πελοποννησιακό πόλεμο. Η επαίσχυντος όμως Ανταλκίδειος ειρήνη, συνετέλεσε στην αναβίωση του ιδεώδους των Πανελλήνων. Ο Γοργίας στην Ολυμπία διακήρυξε την ανάληψη κοινού απελευθερωτικού Αγώνα κατά των Περσών, ο Ισοκράτης με Εθνικό παλμό ωθεί την Αθήνα και την Σπάρτη να συνδιαλλαγούν, για προπαρασκευή Πανελλήνιας στρατιάς υπ’ Αθηναίων μεν και Λακεδαιμονίων στρατηγουμένης, υπέρ δε των συμμάχων ελευθερίας αθροιζομένης, υπό δε της Ελλάδος απάσης εκπεμπομένης, επί δε την των βαρβάρων τιμωρίαν πορευομένης (Πανηγ. 185). Ήταν ευτύχημα το γεγονός ότι η πνευματική ηγεσία του Ελληνισμού είχε συναίσθηση της Εθνικής της συνειδήσεως. Η Εθνική συνείδηση του Αριστοτέλη δεν δημιούργησε τον πολιτικό, τον στρατηλάτη Αλέξανδρο; Άς ασχοληθούμε όμως τώρα με την Εθνική συνείδηση του Πλάτωνα. Ο Πλάτων πιστεύει στην κοινή καταγωγή των Ελλήνων. Οι Έλληνες μεταξύ τους λέει, είναι οικείοι και συγγενείς, ενώ με τους βαρβάρους είναι άσχετοι και ξένοι φημί γαρ το μεν Ελληνικόν γένος αυτό αυτώ οικείον είναι και συγγενές, τω δε βαρβαρικώ οθνείον τε αλλότριον (Πολιτεία 470γ). Αρρώστεια είναι για τον Πλάτωνα, οι εμφύλιοι σπαραγμοι, γι’ αυτό τις συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων τις ονομάζει στάσεις, ενώ τις συγκρούσεις Ελλήνων βαρβάρων τις αποκαλεί πολέμους, μια και οι Έλληνες, όπως λέει, είναι φυσικοί πολέμιοι των βαρβάρων. Και συνεχίζει, όσον αφορά την στάση:
Όπου τύχη να ξεσπάση και χωριστή σε δύο η πόλη, αν αρχίσουν να καταστρέφουν ο ένας του άλλου τα κτήματα και βάζουν φωτιά στα σπίτια, τι αποτρόπαιο πράγμα που φαίνεται να είναι και πόσο αφιλοπάτριδες οι δύο μερίδες.
Γιατί αλλιώς ποτέ δεν θα τολμούσαν να ρημάζουν έτσι την μητέρα που τους γέννησε και τους ανέστησε (Πολ. 470 δ,ε) και πιό πάνω (470 α) σημειώνει ότι αποτελεί βεβήλωση να προσφέρουμε στα ιερά μας, λάφυρα Ελλήνων. Για τον Πλάτωνα δεν είναι δίκαιο οι Έλληνες να εξανδραποδίζουν πόλεις Ελληνικές, απεναντίας μάλιστα του Ελληνικού γένους φείδεσθαι. Ομοίως δεν επιτρέπει στους Έλληνες να έχουν Έλληνα δούλο. Την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων περί διαχωρισμού τους απ’ τους βαρβάρους αποδέχεται και ο Πλάτων.

Δύο χαρακτηριστικά χωρία όπου η παραδοχή αυτή είναι σαφής: Δια πάντων ανθρώπων Ελλήνων τε και βαρβάρων” (Επιστ. Ζ 335 α) και “εν ανθρώποις πάσι και Ελλήσι και βαρβάροις (Νόμοι Γ 687 α). Ο Πλάτων θεωρούσε τους Έλληνες, ως λαό του λόγου και ουσιώδες γνώρισμα του Ελληνικού ανθρωπίνου τύπου το φιλομαθές και το φιλόσοφο, αντίθετα γνώρισμα των βαρβάρων το θυμοειδές, το επιθυμητικό και το φιλοχρήματο, γνωρίσματα κατά τον ίδιον κατώτερα.
Ο Πλάτων υπερτάσσει το κοινό συμφέρον ολόκληρης της Ελλάδας, από εκείνο των πόλεων – κρατών, ακριβώς λόγω της βαθειάς Εθνικής του συνειδήσεως.
Να και η θέση του σ’ ένα διαχρονικό πρόβλημα του Ελληνισμού : Στην Η’ επιστολή (353 ε) εκφράζει έντονα τον φόβο του για την απειλουμένη έκλειψη της Ελληνικής γλώσσας στην Σικελία. Αλήθεια, σήμερα ποιός πνευματικός άνθρωπος ανησύχησε για τον ίδιο ακριβώς κίνδυνο, που και σήμερα υφίσταται, σε μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό, στην Ν. Ιταλία και στην Σικελία; Ο Πλάτων μάλιστα υποδεικνύει το καθήκον των ομογλώσσων και ομοφύλων τούτων δε χρή πάση προθυμία πάντας τους Έλληνας τέμνειν φάρμακον”. Την Εθνική συνείδηση του Πλάτωνα μαρτυρά και η προσήλωσή του στην Ελληνική παράδοση. Αναφερόμενος στα Τρωϊκά, όπως και ο Όμηρος, αποκαλεί τους Έλληνες Αχαιούς, σέβεται το Μαντείο των Δελφών, της Δωδώνης και τον πάτριον θεόν. Γνήσια Ελληνικός είναι και ο Νόμος του περί συμμετοχής στους Τέσσερις Πανελλήνιους Αγώνες, που θα αποτελούσαν και σοβαρούς παράγοντες της ηθικής συνοχής του Ελληνισμού. Αλλά η τρανοτέρα εκδήλωση της Εθνικής συνειδήσεως του Πλάτωνος, είναι η παραδοχή του ότι η υπό ίδρυση ιδεώδης ΠΟΛΙΤΕΙΑ του θα είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Ην συ πόλιν οικίζεις, ούχ Ελληνίς έσται; Δεί γι’ αυτήν, έφη (Πολ.470 ε).

Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΩΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑ!


Είναι ο καρκίνος ασθένεια της σύγχρονης εποχής; Δεν υπήρχε παλιά; Η έρευνα καταλήγει στο ότι ο καρκίνος δεν υπήρχε στα αρχαία χρόνια. Είναι πιθανό να είναι προϊόν της σύγχρονης εποχής. Η άποψη αυτής έχει πολλούς υπερασπιστές αλλά και πολλούς πολέμιους.....

Η καθηγήτρια Ροζαλί Ντέηβιντ και η ομάδα της στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ όπως και ο καθηγητής Ζίμερμαν του Πανεπιστημίου Βιλανόβα εκτιμούν ότι ο καρκίνος είναι νόσος που έχει να κάνει με το σύγχρονο τρόπο ζωής.

Ισχυρίζονται ότι στην αρχαιότητα δεν υπήρχει καμία γενεσιουργός αιτία για τον καρκίνο. Η νόσος οφείλεται στη διατροφή, στις συνήθειες και στο περιβάλλον.

Σε μούμιες 3000 χρόνων σπάνια βρίσκονται ίχνη όγκων και μάλιστα πρόκειται για καλoήθεις όγκους. Το επιχείρημα ότι το προσδόκιμο της ζωής των αρχαίων ήταν μικρότερο, αποκρούστηκε από το γεγονός ότι το διάστημα από 25 μέχρι 50 χρόνων είναι αρκετό για να εμφανιστεί καρκίνος.

Ερευνώντας το θέμα ανακαλύπτουμε ότι οι πρώτες μορφές π.χ του καρκίνου του μαστού εμφανίζονται μετά τον 17ο αιώνα. Η στατιστική βέβαια λέει ότι το 90% των ανθρώπων που πεθαίνουν από καρκίνο είναι πάνω από 50 χρονών, οπότε εξετάζοντας τους κανείς πριν από τα 50 δε θα έβρισκε ίχνη της νόσου.

Τα συμπεράσματα δικά σας, καθώς υπάρχουν οι παράγοντες της κληρονομικότητας, της ηλιακής ακτινοβολίας ή της ραδιενέργειας.

ΕΓΚΟΙΜΗΣΗ:ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ


Εγκοίμηση ήταν όλη η διαδικασία του να κοιμηθεί κανείς σ' έναν ιερό χώρο, ώστε να δεχτεί ένα αποκαλυπτικό όνειρο είτε για θεραπευτικούς σκοπούς, είτε για να μάθει για το μέλλον του.
Εγκοιμητικά μαντεία υπήρξαν σε όλα τα μέρη του αρχαίου κόσμου. Το ίδιο αρκετά υπήρξαν τα ιερά όπου ο θεραπευτικός χαρακτήρας προεξείχε. Οπωσδήποτε τέτοιο ρόλο έπαιξαν όλα τα Ασκληπιεία αλλά και άλλα ιερά. Η Εγκοίμηση ή Εγκοιμητήριο ήταν ο χώρος όπου ο πιστός ή οι πιστοί έπρεπε να πάνε να κοιμηθούν. Η πίστη οπωσδήποτε έπαιζε σημαντικό ρόλο. Εδώ ας θυμηθούμε και τα λόγια του ίδιου του Χριστού σε ασθενή που θεράπευσε: «Πήγαινε, η πίστη σου σ' έσωσε» (κατά Λουκάν 17,19). Η σύγχρονη ιατρική επιστήμη έχει εντάξει αυτό το μυστήριο κάτω από τον όρο PLACEBO (http://psi-gr.tripod.com/placebo.html) , αλλά αδυνατεί να εξηγήσει ακριβώς με ποιο τρόπο ο εγκέφαλος επιβάλλεται στο σώμα.

Στην Ελλάδα οι πιο διάσημοι ιεροί χώροι όπου λειτούργησαν εγκοιμητήρια για θεραπευτικούς σκοπούς ήταν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, το Αμφιαράειο του Ωρωπού και το Τροφώνιο Άντρο στη Λιβαδειά. Από όλα τα μέρη της Ελλάδας ασθενείς συνέρεαν στα ιερά αυτά να θεραπευτούν με τη συνδρομή της θεότητας. Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν εκεί ερείπια, κυρίως στην Επίδαυρο και στο Αμφιαράειο, τα οποία μαρτυρούν το μεγαλείο που είχαν στην ακμή τους που διάρκεσε αιώνες. Και σήμερα άλλωστε υπάρχουν ναοί όπου κατ' εξοχήν ο κόσμος πηγαίνει για θεραπεία, όπως η Παναγία της Τήνου και η Παναγία της Λούρδης στη Γαλλία.

Αφού έφτανε ο ενδιαφερόμενος στον ιερό χώρο, γινόταν δεκτός από τους ανθρώπους και τους ιερείς του θεραπευτηρίου, στους οποίους ήταν μοιρασμένοι οι ρόλοι των διαφόρων λειτουργημάτων του ιερού. Φαίνεται ότι οι ιερείς ήταν γνώστες των διαφόρων περιπτώσεων ασθενειών, αλλά γενικά, αφού γινόταν μια πρώτη εξέταση του πάσχοντα, οι γενικές κατευθύνσεις ήταν παρόμοιες: Αρχικά μια σωστή δίαιτα ή και νηστείες, παραμονή και περίπατοι μέσα στους ιερούς χώρους, οι οποίοι ήταν διαμορφωμένοι κατάλληλα ώστε να ξεκουράζουν το πνεύμα των ασθενών. Επαφή με τους λειτουργούς του ναού θεραπευτηρίου οι οποίοι οδηγούσαν την ψυχή και το νου σε μια ανάταση και ψυχική θεώρηση των πραγμάτων. Γίνονταν εξαγνιστικά λουτρά με κρύο και θερμό νερό.

Η χρήση του νερού και μάλιστα τρεχούμενου ήταν πολύ βασική. Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν σε όλα τα ιερά πηγές, ειδικές εγκαταστάσεις, και ό,τι άλλο ήταν απαραίτητο για τη χρήση του νερού. Ακόμη φαίνεται ότι υπήρχε πρόγραμμα με ασκήσεις γυμναστικής και γίνονταν μαλάξεις και επαλείψεις με λάδι του σώματος των ασθενών. Επίσης έπιναν τσάι από διάφορα βότανα αλλά και διάφορα θεραπευτικά μείγματα, τα οποία οπωσδήποτε είχαν θεραπευτική και κυρίως κατευναστική δραστηριότητα, γιατί όλα αυτά προηγούνταν της εγκοίμησης. Μάλιστα μερικές φορές ο άρρωστος γινόταν καλά πριν χρειαστεί να ακολουθήσει η υπόλοιπη διαδικασία.

Αυτές οι ουσίες πού έπιναν, δεν ήταν γνωστές παρά μόνο στους μυημένους ιερείς. Ωστόσο μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποιες ήταν δραστικές ψυχότροπες ουσίες. Για τα Ελευσίνια Μυστήρια πιθανολογούμε ότι έπιναν τον κυκεώνα, που είχε και βρασμένο σταρόζουμο από τα στάχια του Θριάσιου Πεδίου. Αλλά από αναλύσεις πού έχουν γίνει, γνωρίζουμε (1978, The Road to Eleusis, Unveiling the Secret of the Mysteries, R. Gordon Wasson, Albert Hofmann που ανακάλυψε το LSD), Carl A. P. Ruck) ότι στα στάχυα παρασιτούσε ένας κοινός μύκητας, η Ερυσιβώδης Ολύρα (Claviceps purpurea). Ο βρασμός αυτού του μύκητα εμφανίζει ένα παράγωγο του λυσεργικού οξέως συγγενές με το γνωστό παραισθησιογόνο LSD. Όποιος έπινε λοιπόν τέτοιο χυμό, θα έβλεπε και θα άκουγε σίγουρα « μεταφυσικές εμπειρίες ». Ο Robert Graves πρότεινε για κύριο στοιχείο του κυκεώνα ένα μύκητα της οικογένειας Panaeolus ο οποίος περιέχει ψιλοκυβίνη και άλλα παρόμοια στοιχεία.Σε αυτό συμφωνούν και άλλοι νεώτεροι ερευνητές, όπως ο T. McKenna. Η χρήση παραισθησιογόνων σε θρησκευτικές τελετές είναι επίσης γνωστή και σε άλλους πολιτισμούς (Το περίφημο psilocybe Mexicana που βρίσκεται στο Μεξικό και περιέχει ψιλοκυβίνη, ο κάκτος πεγιότε που φυτρώνει στις ερήμους της κεντρικής, κυρίως, Αμερικής και περιέχει μεσκαλίνη, Amanita muscaria, στο Βεδικό (Vedic) Soma κλπ).

Όπως και να έχει η αλήθεια, η θεραπεία με τη μέθοδο placebo απαιτεί καλό σκηνοθέτη και έντονο σενάριο! Έτσι λοιπόν, το τελετουργικό στην Αρχαία Ελλάδα ήταν καλά σχεδιασμένο.

Αφού λοιπόν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα ο άρρωστος και οι ιερείς, εξετάζοντας τα σπλάχνα των ζώων από ορισμένες θυσίες, αποφαίνονταν ότι ο θεός ενέκρινε τη συνέχιση της διαδικασίας, τότε προχωρούσαν παρακάτω. Ο ασθενής έπρεπε να θυσιάσει ένα ζώο και να κοιμηθεί το βράδυ πάνω στο δέρμα του. Η όλη διαδικασία με νηστείες, διαλογισμούς, καθάρσεις, σωστό προσανατολισμό και ψυχής και πνεύματος και ακόμη με συνοδό την πίστη του ασθενή και τις οδηγίες των ιερέων, οδηγούσε τη νύχτα σε ένα αποκαλυπτικό όνειρο. Με διάφορους τρόπους ο θεός, ο οποίος μπορεί και να εμφανιζόταν στο όνειρο του ασθενή, έδειχνε στον ασθενή τον τρόπο και το είδος θεραπείας που έπρεπε να ακολουθήσει. Το πρωί ο άρρωστος έλεγε το όνειρο στους ιερείς και αυτοί το αποκρυπτογραφούσαν. Κατόπιν έφευγε, αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσφορά στο θεό. Η θεραπεία γινόταν δωρεάν όμως οι ασθενείς συνήθιζαν να προσφέρουν αφιερώματα ή αναθήματα από χρυσό ή ασήμι που αναπαριστούσαν το θεραπευμένο μέλος τους. Αυτή η συνήθεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τα λεγόμενα "τάματα" που αφήνουν οι πιστοί σε "θαυματουργές εικόνες".

Οι περιπτώσεις θεραπείας φαίνεται ήταν πάμπολλες και γι' αυτό επί αιώνες τα ιερά άκμαζαν και χιλιάδες αφιερώματα πιστών υπήρχαν σ' αυτά. Συνήθως ήταν ομοιώματα των μελών του σώματος που θεραπεύτηκαν, κάτι που γίνεται και σήμερα στις εκκλησίες μπροστά στις θαυματουργές εικόνες. Στα ιερά αυτά θεραπευτήρια υπήρχαν ναοί του Ασκληπιού ή όποιας άλλης θεότητας ή ήρωα θεραπευτή ήταν αφιερωμένοι - διάφορα κτίσματα με μορφή ξενώνων, κρήνες, άλση, θέατρα, λουτρά και άλλα. Το εγκοιμητήριο ήταν ένα συγκεκριμένο κτίσμα μέσα στο οποίο γίνονταν οι εγκοιμήσεις των ασθενών. Σε κάθε ιερό βέβαια υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες. Έτσι στην Επίδαυρο, σύμφωνα με μία εκδοχή, ο άρρωστος περνούσε μέσα σε ένα σπειροειδή, υπόγειο διάδρομο κάτω από τον περίφημο θόλο. Δεν είναι γνωστά αυτά τα οποία διαδραματίζονταν εκεί. Στο Τροφώνιο Άντρο ο ασθενής έπρεπε να περάσει μέσα από μία μικρή οπή στο βάθος του άντρου, κρατώντας προσφορές στα χέρια του. Λέγεται ότι μετά του ήταν πολύ δύσκολο να διηγηθεί την εμπειρία του.

Όμως παρά τις ιδιαιτερότητες, όπου υπήρχαν ιερά θεραπείας με εγκοίμηση, ο άξονας ήταν ο ίδιος: ύπνος με στόχο ένα αποκαλυπτικό όνειρο. Ο ύπνος λοιπόν και το όνειρο ήταν το μέσον για τη θεραπεία. Πολλές φορές στα αρχαία μυστήρια ο ύπνος ήταν μέσα στο τυπικό και αποτελούσε ένα είδος συμβολικού προσωρινού θανάτου, κατά τη διάρκεια του οποίου ο μυούμενος περνούσε σημαντικές εμπειρίες και μετά επέστρεφε ανανεωμένος, ξαναγεννημένος. Μάλιστα ο μυητικός ύπνος λάβαινε χώρα δίπλα σε πηγές, ποτάμια και γενικά τρεχούμενα νερά, κάτι που το συναντούμε και στα εγκοιμητήρια. Οι εγκοιμήσεις λοιπόν δεν ήταν κάτι τυχαίο, αλλά ένα τμήμα της μυστηριακής γνώσης που χρησιμοποιούνταν προς όφελος του λαού, ο οποίος ενδιαφερόταν να γίνει καλά από τις αρρώστιες.

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι οι μυστηριακές γνώσεις - και εδώ συγκεκριμένα όσες είχαν σχέση με την απόκρυφη τότε επιστήμη της Θεραπευτικής- δεν ήταν τόσο αποκομμένες από τον απλό κόσμο, αλλά ήταν στη διάθεση όσων ζητούσαν θεραπεία. Για όσους ήθελαν να προχωρήσουν πιο πέρα, πίσω από τα κατά τόπους ιερά υπήρχαν τα Μυστήρια, τα οποία πρόσφεραν σ' έναν πυρήνα ανθρώπων τη δυνατότητα της Μύησης, δηλαδή του περάσματος σ' ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, όπως αυτό στο οποίο είχαν φτάσει οι μεγάλοι φιλόσοφοι, τραγικοί ποιητές, πολιτικοί και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι της προ-κλασσικής και κλασσικής αρχαιότητας. Η εγκοίμηση λοιπόν ήταν ένας μυητικός τρόπος θεραπείας που εφαρμοζόταν με αρκετή επιτυχία στα αρχαία θεραπευτήρια.

Η σύγχρονη ψυχοθεραπεία βέβαια, μπορεί να αξιολογεί το ονειρικό υλικό σε τελείως διαφορετικά πλαίσια (πχ. ασυνείδητες – υποσυνείδητες ενδοψυχικές συγκρούσεις εγώ – υπερεγώ), δεν παύει ωστόσο να προεκτείνει τους ορίζοντες που άνοιξαν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι. Τα όνειρα όμως παραμένουν τα ίδια, κυριαρχώντας στη ζωή μας όπως πάντοτε.

ΟΙΚΟ-ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ



Οι ειδικοί της τεχνολογίας και οι νέοι αρχιτέκτονες έχουν αρχίσει παγκοσµίως να πειραµατίζονται µε σχέδια και προτάσεις που ρεαλιστικά θα δίνουν απάντηση στο εάν ο άνθρωπος µπορεί - και πώς - να επιβιώσει σε συνθήκες ακραίας κλιματικής αλλαγής.

Ως υπόθεση εργασίας σχεδιάζουν και συνδυάζουν όλες τις διαθέσιµες τεχνολογίες που θα μπορέσουν ίσως κάποτε στο µέλλον να απευθυνθούν σε όσους θα έχουν επιζήσει από τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και θα πρέπει να συνεχίσουν το υπόλοιπο της ζωής τους - για όσο βέβαια αντέξουν - µέσα σε κτήρια που θα τους προσφέρουν τα απολύτως απαραίτητα εφόδια για να ζήσουν, δηλαδή νερό και τροφή. Ένα παράδειγµα αυτής της νέας «εξερεύνησης» που κάνουν πολλοί αρχιτέκτονες είναι ο οικο-ουρανοξύστης (Eco-Skyscraper) του Ινδού αρχιτέκτονα Vikas Pawar, ο οποίος, µάλιστα, βιάζεται να τον κτίσει στην πόλη Noida, πριν η κλιµατική αλλαγή του αλλάξει και τα σχέδια.

Καταφύγιο… στο µέλλον

Οι οικο-ουρανοξύστης θα µπορεί να εξασφαλίσει τροφή στους ενοίκους του, αφού θα διαθέτει εσωτερικές «κρεμαστές» - κάθετες φάρµες για την παραγωγή γεωργικών προϊόντων. Τα προϊόντα θα καλλιεργούνται µε τη µέθοδο της υδροπονικής, σύστηµα καλλιέργειας χωρίς τη χρήση χώµατος αλλά και µε πολύ λιγότερες ποσότητες νερού από ό,τι χρειάζεται µια συµβατική καλλιέργεια. Τα αποτελέσματα, µάλιστα, θεωρείται ότι είναι πολλαπλάσια όσον αφορά τις σοδειές. Το πόσιμο νερό θα εξασφαλίζεται μέσω ειδικής τεχνολογίας, που θα «εκμεταλλεύεται» την υγρασία. Το όραμα του Ινδού αρχιτέκτονα έχει μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα, αφού στον οικο-ουρανοξύστη θα εφαρμοστούν όλα τα σύγχρονα συστήματα παραγωγής και εξοικονόμησης ενέργειας, ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά συστήματα, που θα έχουν ως αποτέλεσμα να μην εκπέμπεται καθόλου διοξείδιο του άνθρακα.

Το φουτουριστικό «καταφύγιο» δεν θα παράγει απόβλητα, αφού θα ανακυκλώνει τα πάντα και μόνον τα υπολείμματα των οργανικών αποβλήτων θα γίνονται κομπόστ ώστε να χρησιμοποιούνται στις «κρεμαστές» φάρμες.
Το κτήριο είναι 54.000 τετραγωνικά μέτρα και θα φιλοξενεί κατοικίες ή για άλλους εξοχικά, εμπορικά κέντρα, γραφεία, εστιατόρια και εκθεσιακά κέντρα. Ο ίδιος ο Vikas Pawar περιγράφει τον εαυτό του ως έναν νεωτεριστή αρχιτέκτονα που έχει ως στόχο να αφιερώσει τις δυνάμεις του στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Ο Vikas, αν και αποφοίτησε μόλις φέτος από τη Σχολή Μηχανικών Χωροταξίας Πολεοδομίας και Αρχιτεκτονικής του Νέου Δελχί, κατάφερε με την πρότασή του και τα σχέδιά του να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλώντας ποικίλα σχόλια. Όπως λέει ο ίδιος, θέλει να εργαστεί για την ανάπτυξη μιας νέας αρχιτεκτονικής, η οποία όχι μόνο θα «διατηρηθεί», αλλά θα «επιβιώσει» από την κλιματική αλλαγή, κάνοντας ακόμα ένα βήμα μπροστά στην έννοια της αειφόρου ανάπτυξης.

ΕΥΓΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΕΣΠΟΤΑΚΗ


Εἶναι ἕνα κείμενον ποὺ ἔλαβε τὸ τρίτο βραβεῖο στὸν διεθνὴ διαγωνισμὸ τοῦ ΝΟΣΤΟΣ, μὲ ἕδρα τὴν Ἀργεντινή καὶ θέμα τὰ κλαπέντα ὑπό τοῦ Ἔλγιν μάρμαρα.

Εὖγε Δημήτρη καὶ σὲ εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ. Πάρα πάρα πολύ.

1. Εμαι Τόμας Μπρος, βδομος κόμης τολγιν. Γεννήθηκα ες τν Σκωτίαν τ 1776 μέσα ες τν ποχν το σκότους καρκίσθηκα χθρς το Φωτς. Πέθανα ες τ Παρίσι τ 1841, μ μπορντας ν’ ντέξω τν φιάλτην πο καθημερινς βίαζε τ μυαλ μου !!! Θλησα ν γράψω στορία,λλ δν μουν ρως ποτ, κα τ χειρότερον, δν μουν λλην…δν μουν κν Φιλέλλην…μουν βάρβαρον γέννημα…

Δστε μου λίγον π’ τν χρόνον σας, δι ν σς διηγηθ τν περιπλάνησιν τς σαρκς κα τν νήθικον πορείαν το νος μου, ως τν σχάτην τς παραλογίας…τότε πο βρέθηκα ες τν θήνα…

…ξύπνησα π τν ποπνυκτικν σκόνην κα γρασία…γεμάτο τ κορμ μου μ σαπισμένον έρα…δεκαπέντε μέρες τώρα φτύνω χμα διαβολεμένο, που τ φυτεύει ϊς το Αόλου ες τ πνεμόνια μου μ τόσον θυμν θαρρες, λς κα θέλει ν θάψ τ σπλάχνα μου μέσα ες τν σάρκινον τάφον μου…

Τ μάτια μου γεμάτα μ’ νταύγιες τς φωτις…κόκκινος πεσπερίτης, χαμένος ες τ κυνήγι τς Γλαυκώπιδος θες προστάτιδος το Παρθεννος θηνς…τν λλήνων ατό…κάτι ες τ παρελθν ταν….

πορ κόμη πς δέχθηκα ν βρεθ σ ατν τν τελειωμένον χρο…δ που ο νθρωποι νακατεύονται μερικς φορς μ τος Θεος, γνοον τ θέλημ τους κα στορία τρομάζει ν τος πιτρέψ ες τ κιτάπια της ν περιπλανηθον. Κι’ μως εμαι δ !!! δ που λοι ο λαο τς Μητέρας Παγγαίας θέλουν ν προσκυνήσουν, μ μόλις πλησιάσουν γίνονται χτροί κα θέλουν τν καταδίκην του…

Μολεγε νας λληνας πρν λίγες μέρες, λίγες μονάχα στιγμς πρν τν πλακώσ τ μάρμαρον τς Γλαυκώπιδος Θες κα δηγήσ τν ψυχν του χωρς πεντάρα, ναυαγ ες τς χθας το χέροντος, πς λα τ μαγικ τς γς ατς, νωσαν τ χώματα κα τ χρώματα…φτιαξαν φίλτρον μαγικν καλν κα άντισαν τν λλήνων τν τόπο!!! Κατάρα ταν μεγίστη !!! πεσε λλην νέρας…ντράκι γινε μικρόνπ Φειδίας, κτίνος, Καλλικράτης…μπορος τν μαρμάρων γινε !!!

νατριχίλα σκλαβώνει τν νο μου καθς άνηφορίζω τ χώματα που πρεπε ν φιλ, λλ γ εμαι δ ς τελευταος βάρβαρος… στατος γροθι θανάτου ες τ διασυμπαντικν κόσμημα, τν διάκοσμον πέτραν φωτς, ρωμένην το Δηλίου γεννήματος, τν παγκόσμιον ριδα…

Εναι μπρς μου ρωτικς πρς τ Σμπαν ναός κα τ πόλυτον παγκόσμιον Τίποτα, γώ, τόλμησα ν κουβαλήσω τ σχεδν γδόντα μου κιλά κρέας δ !!!

Ο ργονατες γραψαν στορία…τ καμαν κα ο χαοί…

χιλλεύς νέβηκε ες τν πρώτην παγκόσμιον στορικν δοξασίαν!!!

Τ ργα το Σοφοκλέους παίζονται 2,500 χρόνια!!!

Παρθενν λαμπε κα θ λάμπ σο πάρχ λιος…

……κτς….κτς κα ἐὰν….

γ, ϊς το παγκοσμίου τίποτα, Τόμας Μπρος βδομος κόμης το λγιν…

τν καταστρέψω !!!… να θ τ κάμω…θ ζήσω ες τ πέναντι στερέωμα τ’ ορανο, ναντι τν ρώων !!! Θ φτύσω τν ρακλέα κα τν Θησέα, τν είμνηστον κα τν Λεωνίδα, θ γελάσω μ τν πόνον τους βλέποντας πς δν πάρχει πλέον Φς σ τοτον τν καταραμένο βράχο !!! Κα θ τ κάμω μ χέρια πο γέννησαν ατ τ χώματα…λληνικά, πεινασμένα, δύσμοιρα, μ σκλαβωμένην καρδι κα λυσσοδεμένον μυαλ, μ βουλοκέρι σφραγίζοντας τν σπηλι, που μέσα της ζε λληνικ λευθερία !!!

2.. ….κάθε σφυρι πο ντηχε ες τ μυαλ μου, εναι να καρφ ες τν σταυρν τς λληνίδος Θες…κάθε κομμάτι πο πέφτει ες τν γν, βαθει τν πληγώνει…ασθάνομαι τ αμα τους ν έ διάφανον κα τν πόνο ν τσακίζ τν ψυχν τους…κα τ καλέμια, κπαιδευμένοι δολοφόνοι ατοί, τρέχουν δαιμονισμένα, σκοντάπτουν τ να πάνω ες τ λλο, βρίζονται μ τσαλένιες ματιές, λς κα γ θ φύγ, λς κα δν θ προλάβουν ν τν σκοτώσουν…

Μ ποις χει πιότερη χαρν σ τοτον τν τόπο;

Τ μαγεμένα καλέμια, αώνιος σκλάβος, ο μέτρητοι φιάλτες, ο πουλημένοι μ μαρα ντυμένοι, Βολ τν λλήνων… γ;

Γυρίζω τ βλέμμα μου τριγύρω κα γεμίζω δυνάμεις !!! Δν εμαι μόνος !!!

Πιότερον δάκρυα χαρς ποτίζουν τν Πόρνην Γν τν λλήνων, παρ κραυγ το μαρμάρου σν κλέβω τν πέτρινην καρδιν του…

Πιότερον κρασ κα μέθη χαίρονται ο κασμάδες, παρ πόνος τς πέτρας…

Κι’ ταν ρχεται τ ρωμα τς βροχς ν μ σταματήσ, το Δις κραυγ σκίζει τος ορανούς, προσπαθντας ν’ παλύν τν πόνο τς κόρης του θες…

Κα τ μάρμαρα δύνη μυρίζουν κα χμα κα δρτα γεμάτα π τν πίκρα…διότι ατ δν μισον…εναι τς θες τ μάρμαρα, μ θος σκληρόν, μ χρμα γαλάζιον κα γνν, λευκν μυρωδι καλν μόνον, γνωρίζουν τ Φς κα τ χαμόγελον το ξαμήνου βρέφους πο φωλιάζει ες τν γκάλην τς μητρς του !!!

Βραδυάζει… κα ο σφυρις νώνουν τς δυνάμεις τους…κάνουν κλοιν γύρω π τ μυαλ μου…τοιμάζουν τν ποψινν μου κόλασιν…νειρο θ γίνουν κα πέλαγο γριεμμένον…θ μ πλημυρίσουν κα ργ ργά, πελπιστικ ργά, θ θελήσουν ν πάρουν κάθε στάλα ζως πο πάρχει μέσα μου…μ σν Χάροντας πικεφαλς ατν φέρ τν βάρκα, δια θε σταλμένη π τν γλκα κα τν καλοσύνην τν μαρμάρων, τν νάσαν μου ξαν γγίζοντας τ χείλη μου θ μο δώσνανεώνοντας τ αντεβο μ τν κόλασιν γι τν πομένην !!! Κα κάθε φορ μο εχεται δύναμιν ν χω Καλήν, διότι πόνος το μαρμάρου εναι κριβός !!!Τν γοράζω δυανύοντας τν πόστασιν μεταξ θανάτου κα θανασίας καθημερινς !!!!

πως κα νναι, ατ πο θ μετρήσ ες τ τέλος, θναι νίκη μου !!! παράλογος πιβολ το σχήμου π το ραίου !!! ποχώρησις τς εμόρφου ρετς, μπρς ες τν νήθικον τρόπον !!! δι τς βίας εσχώρησις τς θικς, ες τ διαμερίσματα διαμονς τς ντροπς !!!

….λίγα μέτρα μ χωρίζουν μόνον…σύρω τ πόδια μου μ κόπον ν πλησιάσουν τν τελειότητα…περίγραπτον συναίσθημα…τ μυαλ μου δηλώνει ποτέλειαν κα τ γόνατ μου θαρρες γεμάτα μολύβια κα μαγντες, καταβάλλουν μεγάλην προσπάθεια ν μν γγίξουν τν γν…ν μν γίνουν να μ τ θνητν της χμα…

Νεραϊδόμορφον χορν δ στημένον χουν λες ο μορφιές…νά…νά…νά…κυττάξτε λοι σας!!! Δυ χέρια πέτρινα μαρμαρένια κι’ όρατα, δηγον τ καταραμένα μου μάτια, τ’ δέλφια το σκότους τ Φς ν’ ντικρύσουν !!!…χορεύουν γκαλι μ τ Φς, περιφρόνησιν γι μένα γεμάτες… Γεωμετρία φιλάρεσκα ναπαύεται, ουφντας τ χάδια το Φίλου λίου… Φυσικ κα τ Μαθηματικ λικνίζονται ες τν υθμν τς δροσις τν μαρμάρων…μ πάνω ες τ Φς τν Γραμμν, τ μάτια τν θνητν παγώνουν !!! Διότι χορς τς ρχιτεκτονικς,εναι υθμς Θεν κα Θεαινν…πιασμένη εναι π’ τ χέρι τς ρμονίας το Σύμπαντος Κόσμου κα παρασύρει κάθε μορφιν το χώρου σ ταξιδεμένους υθμούς…τ βήματα πλά…

3. κτ κολνες μπρς…δεκαεπτ ες τ πλάϊ…ννενήντα δύο μετπες…τ μάτια το ναο κρυμμένα πίσω π τν εμορφίαν, παρακολουθον κάθε βμα μου…γνωρίζουν τν σκοπν μου, μ χουν ντολν ν παραδοθον…

πλώνω τ χέρι μου κα γγίζω Κίονα !!! ρωτας !!! ρωτας μοναδικς σταλμένος μ ρμα θεϊκόν, μέσα π νέμους κα θύελλες κα γριεμένα πέλαγα κα ποταμος θυμωμένους κα μυρωδάτες βρόχινες νκτες κα ζηλόφθονες θηλυκς κραυγές…ρωτας πέτρινος μ παγερν χδι κα χέρια παιδιο ρφανο κα μητρς νεκρς κα δάκρυα πο μπνέουν ποιητς πη ν χρωματίσουν…ρωτας ….που θάνατος τοχος γίνεται…κρίμα…νθρωποι δν θ τν γνωρίσουν ποτέ…τ χάδι τς Θες ποτ δν θ γγίξ τς σάρκες τους….

Μούσκεψαν τ χέρια μου π τ δάκρυα τν μουσν, τν νεκρν ερειν το ναο. Ποτίζουν τ κορμ μου κα κάθε πέτρα γύρω μου γίνεται λίμνη γαλάζια μ Ξανθν τ χέρι πο θέλει θαρρες ν μ πάρ μέσα της…

πρώτη κραυγ πνιξε τ στήθη μου !!! δελφ το Φωτς κα τς Παιδείας, κόρη τς παιγχνιδιάρας Άρχιτεκτονικς Μετώπη, ναπαύεται ες τν γκαλιν τς Παγγαίας Μητρς της ντυμένη ες τ κόκκινα, μ πορφυρον στέμμα κα ξανθν το λίου Φιλί. Δυ ργάτες..λληνες…δν ντεξαν τ βάρος της κα τ κορμι τους στρμα γιναν ν ξαπλώσ κα ν ποθέσ τν παρηγόρητον μαρμαρένια της ψυχήν.

ναρωτιέμαι χαζεύοντας τν νδεδυμένη πορφυρον κα ξανθν Μετώπην…

Προσπέρασε τν Ξέρξην…

Δν πέτρεψε ες τν Βρέννον κν ν πλησιάσ

Τρόμαξε λάριχος…

Τόλμησε Μοροζίνι…

Τν βίασαν Τουρκαλβανοί…

…κι’ ρχομαι γ !!!!

Τόμας Μπρος βδομος κόμης το λγιν τς χώρας το σκότους Σκωτίας, ν δρέψω τς δάφνες !!! Ασθάνομαι τν διάφανον Ψυχν της ν χαμογελ, κα μέσα π τ βάθη το μαρμάρου κα τς τέχνης, μέσα π τν χορν τς Γεωμετρίας κα τς ρχιτεκτονικς, μέσα π’ τν Μαθηματικν κα τς στρονομίας τν ρωτα…ψίθυρος γίνεται κραυγ π’ γγίζει τν νο μου…

–Τόμας Μπρούς…θέλω κα πέφτω !!!

Σο χαρίζω τν Δόξαν τς Ντροπς !!!

Κάποτε ο λαο τς Γς θ φτύνουν ες τ κουσμα το νόματς σου!!!

Βιάζεις Βάρβαρε Φονιά, το Φωτς τν ρωμένην…τς Σοφίας τ Μνημεον !!!

Τ χάρισμα τς Γνώσεως προσφορν ες τν νθρωπότητα !!!

–Τόμας Μπρούς…βδομε κόμη το λγιν…

γ Μετώπη το Φωτς, νεμοκονίαμμα το μαρμάρου… σ ρίζω …

Καταραμένος ν εσαι !!!

Ν δέρνεται ψυχ σου λύπητα ες τ Σμπαν, ως κάποτε σ πιστρέψς κα ν εσαι ατς που ελαβικ γονυπετής, θ ξαναστήσς πέτρα πάνω σ πέτρα !!!

Ν καί τ Φς τ μάτια σου, ν ζς αωνίως ες τ σκότος, ως σ μ τ χέρια σου σπογγίσς τ αμα π πάνω μου !!!

ως σ χύσς τ δικν σου δι ν προστατέψς ,τι πομείν π τν σκοτεινν ργν κα τν ρρωστημμένον νόαν σου !!!

4. Μάνα Παγγαία ν δέρν τς σάρκες σου, πως τ γριεμμένα πέλαγα τος βράχους κτυπον, ως σ κέτης ες τ γόνατα δ ν γυρίσς !!!

–Τόμας Μπρούς…βδομε κόμη το λγιν !!!

Εχομαι ες τ σπέρματ σου κα ες τος πογόνους ατν, ν μν ποτ τν Γνσιν γνωρίσουν κα Μουσικ ρμονία ν τος ποστρέφεται σσαεί… Σοφία ν ζ ες τος γρος κα ες τος οκους σου πισκέπτης ν μν λθ ποτέ !!!!

Τόμας Μπρούς βδομε κόμη το λγιν… λα !!!!

Σο πιτρέπω βανδαλισμς ν εναι πλέον σύντροφος το μυαλο σου…ως του Νέμεσις στείλ τν τη ν πάρ τν θέσιν του !!!

……δν ξέρω ἐὰν θέλω ν συνεχίσω ν πιστρέψω ες τν Σκωτίαν…

χω διαβάσει πολλ κα χω κούσει κόμη περισσότερα γι’ ατ τ μνημεον κα γι σους δ θυσιάσθησαν…

δ γύρω κάπου θναι θαρρ κα τ φάντασμα τς γραύλου….

Ο πι γερς σφυριές, π χέρια λλήνων εναι…λλάδα κακομοίρα !!! Μ τέτοια παλληκάρια ες τν κόρφον σου, ποτ τν λευθερία δν θχς σύγκοιτη !!!

δρωμένα κορμι μ πανωφόρι τν λευκν μαρμαρόσκονην κολλημένην πάνω τους, διάκοπα προσπαθον ς μέρμηγκες ν μεταφέρουν κάθε κύτταρον το ναο !!! Καραβάνια λάκερα θησαυρός, φεύγει π τοτον τν ερν χρον που γεννήθ…πλοτος κα δόξα ες τν κάτοχν του νταμοιβ γι τ μακελειό…τ φονικν τν μαρμάρων !!! Ατ πο νόες μοναδικο ες τν ρμονίαν, φύσησαν μέσα τους ζων !!!! ραγε ο ϊο τν φονιάδων, ο αριανο λληνες, πς θ μοιράζονται τν έρα μ τς δολοφονημένες π τος προπάτορς τους πέτρες; Πς τ μάτια τους θ κυττάξουν ες τν βράχον ψηλά, χωρς ντροπ ν τος φτύσ κι’ ατή !!!

Ξημερώνει…κάθομαι ες τν λόφον τν Μουσν, πέναντι το ναο κα νασαίνω…

νας κατάξανθος ρωτλος λιος, χαϊδολογιέται μ κάθε γωνι κα καμπύλη το ναο…κάθε μετώπη χαμογελ ες τ Φς μ ξεχωριστν παιγχνιδιάρικον τρόπον, γνωρίζοντας πς μλλον εναι τ τελευταον ρωτικν του χάδι πο πάνω τους πλώνεται…Κι’ ατς τολμηρς ραστής, τρυπώνει μέσα ες τ κύτταρ τους, ν τ καθηλώσ θέλει θαρες, κανες ποτ ν μν τος χωρίσ

Μ ναγνώρισε, κα τ φωτεινν του χέρι, γεμάτο τς φωτις χρώματα, μ ρώματα πο φέρνει π πράσινα βουν κα γαλάζια νερά, ξαγνισμένο σ δατα κρυστάλλινα μ μαστίχας μυρωδις κα φασκομήλου κα χαμομηλιο κα σκόρπια γύρω του νθη μαβις μπουκαμβίλιας κα καρπος λις τς Θες παιδί , πέφτει πάνω ες τ μάτια μου μ ρμήν !!!

Μο παγορεύει ν κυττ τ ραον !!!

ποχρεώνει τ μάτια μου, ρασταί μόνον το σκότους νναι !!!

κόμη κα ο τζίτζικες ρνονται ν μο τραγωδήσουν !!!

δια φσις ρνεται ν ζήσ μαζ μου !!!

Κι’ ατς καυτς πάνω μου πέφτει !!!

Κα Αολος γριος, δυ τάγματα δάτων ρματωμένα γερ σ μένα φέρει !!!

Ο το Δις ματις, πύρινες ατές, πάνω τους πέφτουν, κα τ νερ ξεχύνονται δαιμονισμένα πίσω μου, ν μ πνίξουν θέλουν…να μ τ θνητν χμα ν μ κάνουν…

Κα Γ μως κα ατ τρυπ τ πόδια μου, κάτω μ ίχνει, κε που πλισμένος στρατς π΄ γκάθια ρμ ν μ ξεσκίσ !!!

κόμη κι’ πόρνη σκόνη τρυπ τ μεδούλι μου !!!

Χμα φτύνω κι’ ατ ρνεται ν κάτσ ες τν Γν…τ παίρνει νεμος πο καραδοκε πανέτοιμος κα μ βία ξαν τ χώνει ες τ δέρμα μου !!!

5. κόμη κα τ χαμόγελα τν μαρμάρων, καθς σ κάρα πάνω περνον μπροστ μου ποχαιρετντας τν οκον τους, κόμη κα ατά, μ κατάρες γεμίζουν τ μέλλον τν κυττάρων μου…

Τ κάνω;

Τρέχουν τ πόδια μου ν’ πομακρυνθον γρήγορα π τν κολασμένην Γ, πο θέλει ν μ πάρ μέσα της, μ κι’ ατ τοιμα ν μ προδώσουν εναι…

μόνη διάφορος φιγορα, μπραήμ, Αγύπτιος πιστάτης, γεροδεμένος κα πανύψηλος, κορδώνεται δίπλα ες τος κίονες πάντα χαμογελαστός…χαβάκα τν φωνάζουν λοι…γλκα σημαίνει ες τν γλσσαν του, μλλον π τν πολ πλαστελίνη πο καπνίζει …τσι λέει τ χασίσι πο νακατώνει λη μέρα μ τ καπνά…

Πάντα χαμογελαστός, κόμη κα ταν μ τ τεράστια του χέρια κτυπ κάποιον μεθυσμένον ργάτη, κόμη κα ταν σηκών τεράστιες πέτρες πο δυ νδρες μαζ δυνατον ν σηκώσουν !!! Σν φάντασμα κινεται νάμεσα ες τ γκρεμίσματα το ναο κι’ ατ μως διάφορα εναι μ ατν. Τ μάτια ατο το βράχου πάρχουν μόνον γι μένα….

Μ σν βραδυάζ, τ σκότος σύμμαχος τς θες γίνεται…καθς τ κρυστάλλινα ποτήρια δέχονται μ λαχτάραν το Διονύσου τ δρα…κα μέσα π τ’ χνν Φς, μαγεύει μ τ παιγχνίδια του τ μάτια τν θνητν…σπου τ χείλη ρωτικ γγίξουν πάνω τους. Μόνον τ δικ μου ρνονται ν γευθον στω κα μίαν γουλιά !!! Θυμμαι πρν λίγες μέρες πο τόλμησα, κα ξάφνου τ κρασ γινε μέγας γρς γεμάτος μποστάνια μ τεράστια τσαμπιά μ μαυρισμένες, μ οδαλς κα σπρες κα κίτρινες κα πράσινες όγες, κα λες μαζ ρχισαν ν γελον δυνατά, καθς θελαν λες ν ξαπλώσουν ες τν λάρυγγά μου !!!

Τράβηξα μανιασμένα τ χρυσοκέντητον χειροποίητον π’ τ τραπέζι γεμάτο παραστάσεις π τν διον βράχο, που τ σμα κα τ μυαλ μου ργοπεθαίνουν, τραπεζομάνδηλον, μ κι’ ατ μόνον του δν θέλησε ν χαθ…παρέσυρε μαζ του τ κρύσταλλα, τ’ σήμια κα τ μαλάματα κα τς τιμες όγες πο ζητοσαν ψυχ μου ν ζυμωθ μαζ τους !!! Μ πέφτοντας ες τν τν λλήνων Πόρνην Γν, τυλίχθησαν πάνω μου!!! Τ μάλαμα θέλησε ες τ δέρμα μου να εναι ραστής, τ κύτταρ μου ν κάμ μέταλλον μαλακόν !!! Τ’ σήμια γκιστρώθηκαν ες τς κρες τν δακτύλων μου, θέλοντας νναι ατ φή μου !!! Τ κρύσταλλα κι ’ο πορσελάνες, φορτωμένα σχιζοφρένεια θαρρες, ατοκτόνησαν, χιλιάδες κομμάτια γιναν προσπαθντας ν τρυπώσουν μέσα μου !!!

Κ πέναντ μου Θεά, θονόη…ατ τάραχη ψιθύριζε σιωπηλά, μ τ διον βλέμμα πο γυρνοσε μ τν νίκην π τς μ τν ρη μάχες της, μ δηγοσε ες τν παραφροσύνην !!! Θ μποροσε ν μ σκοτώσ, ν τελείωνε τ κακν δ…μ χι !!! Διότι πς νάστασις θ λθ, ἐὰν πρτα δν ταφ τ γέννημα το Φωτός μέσα ες τς σάρκες τς Γς, μαζ μ τ κύτταρα το λληνισμο

κε ο ψυχς τν λλήνων νικντας τν Χάροντα , το Πλούτωνος θ αγίσουν τν δύναμιν κα κλαίοντας ατς, τ δάκρυ του κλειδι τς Αγς εναι.

Ξαν να κύτταρον πρτα λληνικν,

ες τ χμα ατ θ βλαστήσ,

κι’ πειτα τ χαμόγελον τς Γς θ ξυπνήσ,

τν γίγαντα Φς, τν λιον Φίλον Θεόν.

Κα τότε ξαν ο πέτρες θ λάμψουν,

κι’ πάνω μία ες τν λλην θ κάτσουν.

Φων τς Γλώσσης παντο θ χυθ,

6. γκαλι μ τ Φς το σκότους πόνος ν γίν.

Κα μέσα π πέτρα λαμπρ,

τ κάλλος κι’ δόξα μου ξαν θ φαν.

Λαμπρ μ νδυμα λεύθερον ες τν λιον μπρς,

ξαν νας μου τν ναν θ γίν Θεός.

Τν λλήνων τ σκότος θ σβήσ,

το κόσμου τ Φς θ’ ναστήσ,

ξανθν τ χρμα γαλάζιον τν γν θ γεμίσ.

τσι λοιπν ξεκινοσε μέρα, γεμάτη κυνήγι π τν Ορανν που κρυβόμουν συνεχς, μν τ μάτι του μ βρ κα τ βράδυα τ Φς κάτη ξεκούραζε…Πνιγόμουν ργ ργά. Κ πειτα ρχόταν νκτα ! κρυβα τς σάρκες μου μέσα ες τ τν κρίνων ργα δανδελωτ σενδόνια κα πολλς φορς κάτω π τ μεγάλο σιδερένιο κρεββάτι…

χνόφεγγε τ λαδόφανον κα μο δειχνε τν τοχον τς κάμαρας…ο πλισμένες κατάρες τς μέρας ργάνωναν θέατρον σκιν μ σκοτεινν αμα !!!

Ξεχύνονταν μ ργν κατ πάνω μου, μ μάτια φλογερ, παιδι τς κολάσεως ατά, γεμάτα φθόνους πολλούς, μ δίψα κα μίσος, σ καράβια θεόρατα μ μαρμαρένια πανι κα κατάρτια γρανίτες, μ τιμόνια φτιαγμένα π νμφες λιμνν, μέσα σ θύελες μανιασμένες μ’ γέραν κακόν, μ’ νέραστες βροχς κι’ γκυμονοσες καταιγίδες, μέσα σ λιους καυτος κα Φεγγάρια ρωτευμένα μ κρυστάλλινα λιμνόγυαλα…

χνόφεγγε τ λαδόφανον…κα τ πουλον αμα ν μ ξεγελάσ ζητοσε !!! Κρυμμένον πίσω π σκις κα τν στν τς ξεχασμένης ες τν το ταβανιο γωνία ράχνης, φοροσε τ νυφικν τς νεαρς λίμνης, μ τ γαλήνια νούφαρα ν πολαμβάνουν τν λιον Φίλον, μ γιασεμι κεντημένο κα γεράνια, σ αλς λευκς μ λουλάκι κα χαμόμηλα περικυκλωμένον… πλωνα τ χέρι ν’ γγίξω τ γιασεμι κα τότες ργ το Λόγου κα τς θηνς Θες, πάνοπλος κα γκαλιά μ τν τη τς σάρκες το μυαλο μου ζητοσαν ν προσφέρω !!!

χνόφεγγε τ λαδόφανον κα τ τρέμουλον το φυτιλιο , πανάστασιν ξεσήκωνε. Ατς Αολος φυσοσε κατ πς ατ θελε κα καπνς του γέμιζε τν κάμαρ μου…ν μ πνίξ θελε ες τ πνεμόνια μου μπαίνοντας. Κα μέσα ες τν τρόμον το πνιγμο, χν μικρ του φλόγα, πυρκαϊ πελώώώρια μ χρμα λευκν κα λάμψιν δίαν τν ματιν τς θονόης Θες, πο τν ρχοντα Φίλον λιον τυφλώνει, ες τ μάτια μου εσβολν ν κάμ θέλει !!! γκαλιασμένα τ στοιχι τς Φύσεως λα, μ μπροστάρην μονάχα τς θηνς Θες τν μνιν, τ μυαλ μου…βίαζαν…

τσι περνοσαν ο νκτες ες τν τόπον τν καταραμένον, που μορα δήγησε τν μικρν μου ψυχήν…

Ζητοσα τ μάλαμα κα εχα πηγήν !

Ζητοσα σήμια κα γεννοσαν κι’ ατά !

Ζητοσα φαγ κα λαρδ κα θάλασσες εχα δικς μου !

Ζητοσα τ Φς κι’ ρχόταν τ σκότος !

Ζητοσα τν Γνσιν μ τ Χάος κτυποσε τν πόρτα μου !

Ζητοσα Γαλήνην μ Πανικς ραστν μου ταν !

Ζητοσα τν ρωτα κα Πάνας παρν χαμογελοσε !

Ζητοσα Χαρν κα Πόνος τν άδελφν του Θλίψιν ες τ κρεββάτι μου φερε !

Ζητοσα μένα…μ πουθεν δν μ βρκα….

7. Βρέθηκα ες τ Παρίσι μ αμα λευκν π τν βιασμν τν μαρμάρων, μ σάρκαν μμουδερ π τ το Ναο Γαλάζιον, μ μάτια τυφλ π το λίου τ χάδια…κα πλ… πέθανα !

Βρέθηκα ες τν δρόμον τν λλήνων κα κατάφερα το φιάλτου χείριστος ν γίνω ! Δν θ πεθάνω ποτ….τ Φς σιγοκαίει τν παρξν μου, μέχρι ν σβήσ Ατό….

Εμαι Τόμας Μπρούς, βδομος κόμης το λγιν…θέλησα ν γράψω στορία, μ δν μουν ρως ποτέ κα τ χείριστον, δν μουν λλην…δν μουν κν Φιλέλλην ! μουν βάρβαρον γέννημα το Μεγάλου Πατρς μου Παραλόγου κα τς Πόρνης Μητρς μου Παρανοίας !!! Κατάφερα ν γίνω θάνατος, διότι ρνήθηκε ρμονία το Σύμπαντος Κόσμου ν μ δεχθ ς μέρος ατς !

Εμαι περιπλάνησις το Παγκοσμίου Τίποτα, ες τ πειρον το δαιμονισμένου σκοτεινο αματος, τν γνν λευκν Μαρμάρων τς θηνς Θες, πο τόλμησα ν’ γγίξω !!!

Δεσποτάκης τς Δαμητρς

λλην

16-11-2010

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More