ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

ΦΩΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ?? Ή ΦΩΝΗ ΦΟΒΟΥ??

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟ ΘΑ ΠΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG. ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ.
ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ. ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΠΡΩΤΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟ ΠΛΟΙΟ. ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΝΑΖΙ, ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ. ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ?
ΚΑΙ ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΑΙΟ. Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΝΙΩΣΕΤΕ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΣΑΣ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. ΚΑΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΘΥΣΑΥΡΟΥΣ


Το ανατολικό και το δυτικό νεκροταφείο της αρχαίας Θεσσαλονίκης, μια τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική στο Σιντριβάνι με ψηφιδωτά του 5ου μ.Χ. αιώνα, αποθήκες και εργαστήρια του 8ου μ.Χ. αιώνα είναι μόνο μερικά από τα πολύ σημαντικά ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη κατά τη διάρκεια των εργασιών για το μετρό στη Θεσσαλονίκη.


Τα αποτελέσματα των ανασκαφών τα τελευταία τέσσερα χρόνια παρουσίασαν σε ειδική εκδήλωση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης η προϊσταμένη της ΙΣΤ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Λ. Αχειλαρά, και η συνάδελφός της από την 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Μ. Παϊσίδου.

Οι ανασκαφές της ΙΣΤ’ ΕΠΚΑ έχουν επικεντρωθεί σε τμήματα των δύο νεκροταφείων, ανατολικού και δυτικού, της αρχαίας Θεσσαλονίκης, τα οποία απλώνονταν έξω από τα τείχη της πόλης. Στα δυτικά, μέχρι σήμερα έχουν έρθει στο φως 375 τάφοι (κυρίως λακκοειδείς, αλλά και κιβωτιόσχημοι, καμαροσκεπείς, εγχυτρισμοί και κεραμοσκεπείς), που χρονολογούνται στην ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο.

Οι τάφοι ήταν κτερισμένοι με ασημένια και χάλκινα νομίσματα, χρυσά, ασημένια, οστέινα και χάλκινα κοσμήματα, χάλκινα, γυάλινα και πήλινα αγγεία, χάλκινα κάτοπτρα, πήλινα ειδώλια, σιδερένια εργαλεία, χρυσές δάνακες κ.ά.

Το ανατολικό νεκροταφείο, που χρησιμοποιήθηκε από τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια μέχρι την υστερορωμαϊκή περίοδο, βρισκόταν έξω από τα ανατολικά τείχη της αρχαίας Θεσσαλονίκης, εκεί όπου χωροθετείται ο σταθμός Σιντριβανίου.

Από τα ευρήματα που ήρθαν στο φως ξεχώρισαν οκτώ στεφάνια, τέσσερα με φύλλα ελιάς, που εντοπίστηκαν σε λακκοειδή τάφο, και τέσσερα με φύλλα βελανιδιάς, από λίθινη ταφική θήκη, ενώ συνολικά ερευνήθηκαν 1.652 τάφοι (μόλις οι 47 της ελληνιστικής εποχής), ποικίλης τυπολογίας. Από αυτούς οι 417 βρέθηκαν κτερισμένοι με τα προσωπικά αντικείμενα των νεκρών.

Ενα από τα σπουδαιότερα ευρήματα των μέχρι σήμερα ανασκαφών, που ερεύνησε η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ήταν η τρίκλιτη βασιλική των παλαιοχριστιανικών χρόνων, που ήρθε στο φως στην περιοχή του Σιντριβανίου και στο εσωτερικό της βρέθηκαν τρία ψηφιδωτά δάπεδα του 5ου αιώνα μ.Χ. Η βασιλική, διαστάσεων 17,6 Χ 11,5 μ., θα μεταφερθεί σε χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, πιθανότατα έξω από τη Θεολογική Σχολή, προκειμένου να συμβάλει στη διδασκαλία των φοιτητών.

Σημειώνεται ότι στο Αλκαζάρ, στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου, αναμένεται να δημιουργηθεί μουσείο των ευρημάτων των ανασκαφών του μετρό, ενώ μερικοί από τους πιο χαρακτηριστικούς τάφους όλων των περιόδων και των τύπων έχουν αποσπαστεί από τον χώρο της ανασκαφής, προκειμένου να εκτεθούν μελλοντικά στους σταθμούς όπου βρέθηκαν.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΕΛΙΚΑ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ;


Ο Εικοσιεπτάχρονος Ιωάννης (Γιάννης) Φιντανάκης, που γεννήθηκε στην Αμερική, υπηρετεί σήμερα εθελοντικά στο πεζικό του Ελληνικού Στρατού. Πόσο συνηθισμένο είναι αυτό???

Όταν μίλησα με τον υπάλληλο του Γραφείου Τύπου της Πρεσβείας (των ΗΠΑ) στην Ελλάδα, μου δήλωσε, ότι ήταν η πρώτη φορά που έτυχε ν' ακούσει ποτέ, για την εθελοντική θητεία κάποιου στον ελληνικό στρατό. Μου αναφέρθηκε επίσης από το προξενικό γραφείο της Πρεσβείας, ότι σε μια άλλη επίσημη συμπτωματική περίπτωση, ήταν από έναν νεαρό άνδρα που είχε υπηρετήσει εθελοντικά στον Ελληνικό στρατό και είχε πεθάνει σε ηλικία 18 υπερασπίζοντας την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 1941. Ένας άλλος υπάλληλος του προξενείου, που ασχολείται με όλα τα θέματα που σχετίζονται με τον Ελληνικό στρατό, μου είπε ότι ήταν στη πρεσβεία τέσσερα χρόνια και ποτέ δεν είχε ακούσει για οποιασδήποτε εθελοντική υπηρεσία Ελληνοαμερικανού.
«Είναι νομοθετημένη η Εθελοντική υπηρεσία στον Ελληνικό Στρατό, διάρκειας ενός χρόνου», συνέχισε. «Για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να λάβει κανείς την ελληνική ιθαγένεια».
Ο Φιντανάκης επέδειξε μεγάλη υπομονή, καθώς ξεπέρασε πολλά εμπόδια κατά τη διάρκεια μιας τριετούς περιόδου, πριν από την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας. Τώρα έχει την ιδιότητα της διπλής υπηκοότητας. Η θητεία του στον ελληνικό στρατό δεν θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αμερικανική υπηκοότητά του.
Τι κίνητρα αυτού του νεαρού άνδρα, έχουν γαλουχηθεί από σπάνιες και φανταστικές ενέργειες, από τα εφηβικά του και μπορείτε να το δείτε εδώ:
Ο John Φιντανάκης γεννήθηκε στο Glen Ridge, του New Jersey και είναι ο δεύτερος γιος του Πασχάλη και της JoAnn Φιντανάκης. Η ελληνική καταγωγή της οικογένειας μπορεί να αποδοθεί στο χωριό Σοφικό, του Έβρου της Θράκης. Οι κάτοικοι εκεί για τη καταγωγή τους, αναζητούν τις ρίζες τους σε δύο χωριά, Lili και Kousti, τα οποία βρίσκονταν στην Ανατολική Θράκη. Στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών που συνδέεται με την απέλαση και τη γενοκτονία των Ελλήνων Χριστιανών, οι οικογένειες των χωριών Lili και Kousti αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στη Δυτική Θράκη.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πατέρα από την Ελλάδα και μητέρα με Ολλανδική, Ιταλική, Σουηδική, και Αγγλική καταγωγή, έκανε τον John να έχει μεγάλο δεσμό και μια ισχυρή αίσθηση της Ελληνικής ταυτότητάς του, ώστε να είναι τώρα ένας στρατιώτης του Ελληνικού στρατού και να προτιμά να ονομάζεται Ιωάννης: «Σαν παιδί, οι γονείς μου έκαναν ό,τι καλύτερο, για να με διδάξουν για τις ρίζες μου», δηλώνει ο Ιωάννης. «Σαν οικογένεια, κάναμε συχνά ταξίδια στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για να επισκεφθούμε συγγενείς. Ήταν αυτά τα ταξίδια που με έκαναν να έχω αναπτύξει στενές φιλίες με παιδιά από το χωριό μου, φιλίες που διατηρώ μέχρι σήμερα μάλιστα».
Ο Ιωάννης πιστώνει ακόμα δύο άτομα, τα οποία επηρέασαν την ταυτότητά του. Αφού διάλεξε και άρχισε να πηγαίνει σχολείο, ο Ιωάννης άκουσε μια μέρα μια ομιλία του μεγαλύτερου αδερφού του, ο οποίος τον παρότρυνε να είναι περήφανος για το ποιος ήταν και να προσκολληθεί επάνω σε αυτό που είναι.
Είχε επίσης πολύ σημαντική επιρροή από την Ελληνίδα δασκάλα του, τη κυρία Ελένη Αναστασίου. Εκτός από τα μαθήματα γλώσσας, η κα Αναστασία, του μετέδωσε τις γνώσεις για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Όπως λέει ο ίδιος, έχει ακούσει ιστορίες για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Αθανάσιο Διάκο και τον Μάρκο Μπότσαρη, και μέσω αυτών, μια φλόγα φαινόταν να είναι αναμμένη μέσα στον Ιωάννη. « Με δίδαξε και με έμαθε να είμαι κάτι παραπάνω, επειδή είμαστε Έλληνες και όχι μόνο για τα αρχαία τα επιτεύγματά μας», σχολίασε ο Ιωάννης.
Αφού έμαθε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, ο Ιωάννης άρχισε να κάνει τη δική του έρευνα. Ήθελε να κατανοήσει τις ρίζες του και αυτό τον οδήγησε να ερευνήσει για να ανακτήσει τις πληροφορίες, σχετικά με τη γενοκτονία των Ελλήνων χριστιανών του 20ου αιώνα. «Ήταν όταν 'ηρθα σ' επαφή, σε όλες τις Ελληνικές γενοκτονίες, που μου έδωσαν πραγματικά μια αφύπνιση και άρχισα να αναπτύσσω μια ισχυρή και παθιασμένη Ελληνική ταυτότητα. Καθώς η γνώση μου για τις γενοκτονίες σε βάρος μας και για τα άλλα εθνικά θέματα αυξήθηκε, μου δημηουργήθηκε πλέον η αίσθησή, ότι αυτές οι γνώσεις μου ανήκουν», είπε ο Ιωάννης.
Ο Ιωάννης δραστηριοποιείται στην Παν-Θρακική Ένωση Αμερικής «Ορφέας», την οποία υπηρετεί, ως ο νεότερος πρόεδρός της, από τον Νοέμβριο του 2007 μέχρι τον Νοέμβριο του 2009. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος, ίδρυσε και οργάνωσε τήν ετήσια Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, των Γενοκτονιών σε βάρος των Ελλήνων, που πραγματοποιείται έξω από τα Ηνωμένα Έθνη.
Ο Ιωάννης έχει επίσης δραστηριοποιηθεί, στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, στην Ελληνική Ένωση Αμερικής, και στο Κυπριακό Δίκτυο Δράσης Αμερικής (CANA). Αλλά όλα αυτά, έμειναν προσωρινά πίσω, για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στην Ελλάδα.
Η απόφαση που έλαβε ο Ιωάννης, έδωσε ανάμεικτες αντιδράσεις στην οικογένεια και τους φίλους του. Αν και οι γονείς του τον υποστήριξαν θερμά, μερικοί από τους θείους, τα ξαδέλφια του, και φίλοι προσπάθησαν να του μιλήσουν για τις δυσκολίες. Αφού πήγε στην Ελλάδα, ο Ιωάννης περνούσε το χρόνο του μεταξύ της Θεσσαλονίκης και του προγονικού χωριού του. Στο χωριό, αισθάνθηκε ότι ήταν η «υπερηφάνεια των ηλικιωμένων», ενώ εκείνοι της ηλικίας του τον πείραζαν και εξέφρασαν δυσπιστία, για το αν θα υπηρετήσει σαν εθελοντής τη στρατιωτική θητεία.
Τι είναι αυτό που αρέσει στον Ιωάννη περισσότερο για τη παρουσία του στην Ελλάδα??? «Οι περισσότεροι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω, ότι είμαι πολύ ευπρόσδεκτος εδώ και δραστηριοποιούνται πολύ πιο περίεργα από μένα», δήλωσε.
«Αυτό που μου αρέσει περισσότερο για τη παρουσία μου στην Ελλάδα, είναι η συντριπτική αίσθηση αποδοχής που εισπράττω με την παρουσία μου εδώ. Είναι σαν η ψυχή μου να είναι σε διαρκή ειρήνη. Αυτό που μου λείπει περισσότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μόνο οι άνθρωποι, οι γονείς μου και οι φίλοι μου».
Ερωτηθείς ως προς το εάν θα εξετάσει το ενδεχόμενο να ζήσει στην Ελλάδα, ο Ιωάννης απάντησε: «Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο θα ήταν, αλλά ξέρω επίσης πόσο χαρούμενος και τυχερός θα ένιωθα που θα ζούσα στην Ελλάδα. Ωστόσο, το ζήτημα του αν δεν είχα δραστηριοποιηθεί εδώ, πραγματικά εξαρτάται από ένα πράγμα: Θα ήθελα να είναι πιο χρήσιμος στην Ελλάδα απ' ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα εθνικά μας θέματα»!!!

Μετά από αυτές τις σταράτες εξηγήσεις, ο Ιωάννης θα έχει αναμφίβολα πολλά ανέκδοτα για να διηγηθεί. Αυτός αναφέρει, ότι την ημέρα που έλαβε τα έγγραφα, που επιβεβαίωσαν ότι γίνεται δεκτός για να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό, καθόταν με έναν άλλο νεαρό άνδρα, ο οποίος ήταν εκεί και περίμενε να συναντηθεί με τον στρατιωτικό ακόλουθο στα γραφεία του Ελληνικό προξενείο. Ο Ιωάννης τον ρώτησε να μάθει τον λόγο, για τον οποίο περίμενε εκεί. Ο νεαρός του απάντησε, ότι ήθελε να πάει στην Ελλάδα για διακοπές και έπρεπε να συμπληρώσει τα απαραίτητα έγγραφα και ήθελε να βεβαιωθεί, ότι δεν θα χρειαζόταν να υπηρετήσει στον στρατό. Στη συνέχεια ρώτησε κι αυτός τον Ιωάννης, αν ήταν εκεί για τον ίδιο λόγο. "Του είπα όχι, αλλά ότι είχα έρθει για να πάρω τα χαρτιά μου για να μπορέσω να υπηρετήσω στον Ελληνικό Στρατό!!! Είναι τότε που είδα στο βλέμμα και στο πρόσωπό του τη σύγχυση και τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν δύο είδη των Ελλήνων. Όσοι έβλεπαν την Ελλάδα ως προορισμό διακοπών, που νοιάζονταν μόνο για πάρτι και γκόμενες μόνο και για «δήθεν ελληνικές βραδιές» στα κλαμπς .....και όσοι σκέφτονταν σαν και μένα".
Ο Ιωάννης δεν δίστασε να τον ρωτήσει ανοιχτά, γιατί δεν είναι με την Ελληνική νεολαία στις οργανώσεις μας εκεί (στην Αμερική) και γιατί η χώρα μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν στέκεται στο πλευρό της Ελλάδας σε θέματα όπως η Κύπρος και η ΠΓΔΜ????
Αυτά είναι κοινά ερωτήματα, που τίθενται από έναν ξεχωριστό και νεαρό Έλληνα.

Πηγή: hla@hellenicleagueonline.org
Δάκρυσα, γιατί ζήλεψα.

ΘΥΡΑΖΕ ΚΗΡΕΣ ΟΥΚ ΕΤ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ


του΄Αγγελου Λιβαθινού
Καθηγητή Μαθηματικών- Λυκειάρχη


« Θύραζε Κήρες,ουκ έτ΄ Ανθεστήρια!»
(΄Εξω απ΄ την πόρτα μας ,Δυνάμεις τού Θανάτου, η Φιλοξενία πλέον τελείωσε !)
Από την τελετή Χ ύτ ρο ι τών Αρχαίων Ελλήνων, κατά τον μήνα Ανθεστηριώνα
Ο άνθρωπος, στην διαχρονική εξέλιξη τής γνωριμίας του με τον κόσμο, βρέθηκε στην ανάγκη προσδιορισμού τής έννοιας τού χρόνου.
Στην αρχή, τού ήτο αρκετό να μετρά τον χρόνο, χρησιμοποιώντας το φυσικό περιοδικό φαινόμενο τής ημέρας, τής νύκτας και αργότερατού
ημερονυκτίου.

Κατόπιν, η ανάγκη καλλιέργειας και συλλογής τών διαφόρων καρπών για την επιβίωσή του, τον οδήγησε στην συνειδητοποίηση τής εναλλαγής τών διαφόρωνεποχών, κάθε μία από τις οποίες ευνοούσε την ανάπτυξη και διαφορετικής βλάστησης.
Το φυσικό φαινόμενο τής εμφάνισης και τής απόκρυψης τής σελήνης διαπιστώθηκε ότι είναι περιοδικό φαινόμενο, που διαρκεί συγκεκριμένο αριθμό ημερονυκτίων.

Από το ημερονύκτιο στον μήνα:

΄Ετσι, μετά τον προσδιορισμό τής χρονικής μονάδας τού ημερονυκτίου, ο άνθρωπος οδηγήθηκε στον προσδιορισμό τής αμέσως μεγαλύτερης χρονικής μονάδας, που ήτανε η χρονική διάρκεια
από την στιγμή τής εμφάνισης μέχρι την αμέσως επομένη επανεμφάνιση τής σελήνης. Αυτή η χρονική διάρκεια, αυτή η νέα χρονική μονάδα, ονομάσθηκε από τους ΄Ελληνεςμήν (=μήνας )ή συνοδικός μήν. ΄Αλλως τε η λέξη μήν(= μήνας) ση μ α ίνε ι σελήνη(= η μήνη).

Από τον μήνα στο έτος


Η συνειδητοποίηση, εξ άλλου, τής περιοδικής ανανέωσης τών εποχών, σε συνδυασμό με την χρονική μονάδα τούμηνός, οδήγησε στον προσδιορισμό
νέας, μεγαλύτερης χρονικής μονάδας, τού έτους.
Οι αρχαίοι ΄Ελληνεςεγνώριζαν, ότι το έτος είναι διάστημα χρόνου, το οποίο ισούται με την χρονική διάρκεια μιάς πλήρους περιφοράς τής Γης γύρω από τον ΄Ηλιο ( 365 ¼ ημέρες. Αργό- τερα ο ΄Ιππαρχος προσδιόρισε με μεγαλύτερη ακρίβεια το πλήθος τών ημερών τού έτους, προσέγγιση η οποία υπολείπεται τής γνωστής σήμερα μόνον κατά ελάχιστα λεπτά!).


Η Μαθηματική βάση τού Ελληνικού Ημερολογίου


Οι Έλληνες εχώριζαν το έτος σε12 σεληνιακούς (συνοδικούς )μήνες και , επειδή εγνώριζαν, ότι ο κάθε συνοδικός μήνας δεν είχε ακέραιο πλήθος ημερών ( 29 ½ ημέρες περίπου), έδιναν
στους μήνες διάρκεια30 ημερών( τέλειοι μήνες) και29 ημερών(κοίλοι μήνες) εναλλάξ( κανένας μήνας δεν είχε31 ή28 ημέρες όπως σήμερα), και εφρόντιζαν ώστε η πρώτη ημέρα εκάστου μηνός
να συμπίπτει, κατά το δυνατόν, με την Νέα Σελήνη(Νουμηνία).
΄Ετσι, όμως, το(σεληνιακό) έτος, δηλαδή οι12 σεληνιακοί μήνες, ισοδυναμούσε με άθροισμα354 ημερών, δηλαδή ήτανε μικρότερο κατά 11 ¼ ημέρες από την πραγματική διάρκεια τού( ηλιακού) έτους.
Για να καλύψουν αυτήν την διαφορά, προχώρησαν στην εξής διόρθωση: υπολόγισαν, ότι σε κάθε οκτώ(8) σεληνιακά έτη προέκυπτε έλλειμμα ενενήντα(90) ημερών, δηλαδή ένα έλλειμμα τριών(3) μηνών τών30 ημερών έκαστος ( 11 ¼ Χ 8= 90).Γι΄ αυτό, στην διάρκεια τών οκτώ (σεληνιακών )ετών,
παρενέβαλλαν τρείς(3) εμβόλιμους μήνες:
- έναν στην διάρκεια τού τρίτου έτους,
- δεύτερον στην διάρκεια τού πέμπτου έτους
-και τρίτον στην διάρκεια τού όγδοου έτους ( πλήρης οκτωχρονιά,εν νεαετηρίς .Γέμινος 8.33).
Ο μήνας αυτός, συνήθως, έμπαινε εμβόλιμος αμέσως μετά τον μήναΠοσειδαιώνα( περίπου,16 Δεκ.- 15 Ιαν.), και ονομαζότανε: Ποσειδαιών Β΄.
΄Ετσι, μέσα σε8 ηλιακά έτη, προέκυπτε εξίσωση τού χρόνου μεταξύ τών8 σεληνιακών ετών
και τών8 ηλιακών ετών!
Με αυτόν τον τρόπο οι Αρχαίοι ΄Ελληνες εδημιούργησαν το δικό τουςημερολόγιο, το οποίο, επειδή στηριζότανε κατά κύριο λόγο στους σεληνιακούς(συνοδικούς) μήνες και διορθωτικά στο ηλιακό έτος, λέγεταισεληνοηλιακό ημερολόγιο( υπάρχει και το ηλιακό ημερολόγιο, καθώς και το γνησίως σεληνιακό ημερολόγιο).


ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΣΕΛΗΝΟΗΛΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ


Στην Αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις– Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο, δηλαδή είχε τις δικές της ονομασίες στους12 μήνες τού έτους, και είχε τις δικές της εκδηλώσεις– εορτές κατά την διάρκεια εκάστου μηνός. Η δομή, όμως, όλων τών ημερολογίων στην Ελλάδα ήτανε ίδια. Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό ημερολόγιο, περί τού οποίου θα αναφερθούμε κατωτέρω.
Ο πρώτος μήνας τού έτουςάρχιζε το καλοκαίρι, μετά το θερινό Ηλιοστάσιο, και συγκεκριμένα
περίπου την αντίστοιχη σημερινή16ηΙουλίου, και είχε30 ημέρες.
Καθώς στην Αρχαία Ελλάδα η έννοια τής Εβδομάδος ήτο άγνωστη, εχώριζαν τον κάθε μήνα σε τρία δεκαήμερα( ή δύο δεκαήμερα και ένα εννεαήμερο):
1οδεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγότανμήν ιστάμενος, ή μήν αρχόμενος, ή μήν εισιών.
2ο δεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγότανμήν μεσών
3ο δεκαήμερο εκάστου μηνός: λεγόταν μήν φθίνων, ή μήν απιών..
Η εκφώνηση τών ημερών τού μηνός εγένετο ως εξής: “ εβδόμη αρχομένου » (= 7η τού συγκεκριμένου μηνός ), «δωδεκάτη μεσούντος »( = 12ητού μηνός ), « 23ηφθίνοντος»
(= 23ητού μηνός).Κάποιες φορές, οι ημέρες του3ουδεκαημέρου
εκφωνούντοοπισθοβατικώς(ανάποδα): “ δεκάτη απιόντος» (=10η από τού τέλους τού μηνός,δηλαδή 20ή τού μηνός).
Η ημέρα, δηλαδή το ημερονύκτιο, αρχίζει και τελειώνει με την δύση τού Ηλίου.
Το επίσημο πολιτικό και θρησκευτικό Αττικό ημερολόγιοείχε τους παρακάτω12 μήνες(για σωστή ανάγνωση όλοι οι μήνες τονίζονται στην λήγουσα και είναι αρσενικού γένους).
1ος: Ε ΚΑΤΟ ΜΒΑΙΩΝ( διάστημα περίπου 16Ιουλίου- 15Αυγούστου,Ημέρες 30) .
Ο1οςμήνας τού πολιτικού και θρησκευτικού έτους στην Αττική. Η ονομασία τού μηνός αυτού προέρχεται από τηνΕκατόμβη, η οποία σημαίνει την θυσία100 βοδιών ή κάθε δημόσια θυσία ισάξια μ’ αυτήν.
Στην Ακρόπολη, μπροστά στον παλαιό ναό τής Αθηνάς(προστάτιδος τής Πόλης), κατά την εορτή τώνΠαναθηναίων, εθυσίαζαν όσες αγελάδες εχρειάζοντο για να σιτισθούν όλοι οι κάτοικοι τής Πόλεως. ΤαΠαναθήναια ήσαν μια μεγάλη εορτή, που επραγματοποιείτο προς τιμήν τής Θεάς Αθηνάς, στο τέλος τού μηνός και κάθε4 έτη. Παλαιότερα, ο μήνας αυτός ονομάζετο Κρονίων, από το όνομα τού θεούΚρόνου. Τότε, εόρταζαν ταΚρόνια, εορτή προς τιμήν τού Κρόνου, Πατέρα τών θεών. Η εορτή αυτή εύρισκε μαζί κυρίους και δούλους σε ένα ξεφάντωμα χαράς και συμποσίων. Άλλη εορτή κατά τον μήνα Εκατομβαιώνα ήσαν ταΣυνοίκια, στις“16 μεσούντος μηνός“.
2ος : ΜΕ ΤΑΓΕ ΙΤΝΙΩΝ( διάστημα περίπου 16Αυγούστου-15Σεπτεμβρίου ,Ημέρες 29 ).
Κατά τον Πλούταρχο, ο μήνας αυτός ονομάσθηκε έτσι, επειδή κατά το διάστημα αυτό οι άνθρωποι μετοικούσαν, άλλαζαν δηλαδή κατοικία, άρα και γείτονες.
Κατ’ αυτόν τον μήνα επραγματοποιείτο μια μικρή σχετικά εορτή, τα μεταγείτνια, με γυμνικούς αθλητικούς αγώνες. Ο μήνας αυτός εσήμαινε και το τέλος τού υποχρεωτικού στρατιωτικού έτους.
Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός( 2ος τού έτους) ονομάζετοΑπολλώνιος.
3ος : ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ( διάστημα περίπου:16Σεπτεμβρίου – 15Οκτωβ ρίου,Ημέρες 30 ).
Η λέξηβοηδρόμος σημαίνει τον σπεύδοντα προς βοήθεια( βοή+ δρόμος). Στις6 και7 τού μηνός ( “6 και7 αρχομένου“ ) ετελούντο ταΒοηδρόμια, εορτή εις ανάμνηση τής βοήθειας τού θεού Απόλλωνος προς τον Θησέα, στον πόλεμο που έκαμε κατά τών Αμαζόνων. Μετά από λίγες ημέρες ετελούντο τα πολύ γνωστάΜεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια(15-23 τού μηνός), προς τιμήν τήςΔήμητρας, θεάς τήςΓεωργίας.
Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετοΠαρθένιος.
4ος : ΠΥΑΝΕ Ψ ΙΩΝ( διάστημα περίπου : 16Οκτωβ ρίου – 15Νοεμβρίου ,Ημέρες 29 ). Ο τέταρτος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου. Η λέξηΠυανεψιών είναι σύνθετη(πύανος = κουκί, έψω=βράζω), προήλθε δε από έναέδεσμα (φαγητό ), που συνηθιζότανε κατά την περίοδον αυτήν και αποτελείτο από βρασμένους κυάμους( κουκιά) ή, σύμφωνα με άλλην εκδοχή, από αποφλοιωμένη κριθή και όσπρια.
Ο μήναςΠυανεψιών είχε τις περισσότερες εορτές:
α) Τα Πυανέψια, στις7 τού μηνός, προς τιμήν τού Απόλλωνος, για την προστασία τών σπαρτών. Στηνεορτή αυτήν επραγματοποιούντο αρκετές τελετές με αρχαία προέλευση: πρόσφεραν στον θεό ένα πιάτο με κουκιά( πυάνους) και πολλιά άλλα χόρτα, αναμεμιγμένα με αλεύρι και στάρι.
β)Τα Οσχοφόρια (Όσχος= νέον κλήμα αμπέλου), προς τιμήν τούθεού Διονύσου. ΄Εφηβοι σε χορό, που οδηγούσαν δύο εξ αυτών αμφιθαλείς( που είχαν, δηλαδή, στην ζωή και τους δύο γονείς τους), έφερναν κλαδιά από αμπέλι, φορτωμένα με σταφύλια. Ακολουθούσαν χοροί και αγώνες δρόμου μεταξύ τών εφήβων.
γ) Τα Θεσμοφόρια , (στις 11, 12, και13 τού μηνός), εορτή προς τιμήν τής Δήμητρας, θεάς
τής Γεωργίας, που φροντίζει για την γονιμότητα τών σπαρτών και τών γυναικών.
Η λέξηΘεσμοφόρος( θεσμός+φέρω) σημαίνει αυτόν, που φέρει(ορίζει) θεσμούς και νόμοθεσίες( στην Ήλιδα, οι φύλακες τών νόμων, οι εποπτεύοντες την τήρηση τών νόμων, ονομάζοντοθεσμοφόροι). ΤαΘεσμοφόρια ήσαν εορτήμόνον τών παντρεμένων γυναικών (απηγορεύετο η συμμετοχή στους άνδρες, στις ανύπανδρες γυναίκες και στις Εταίρες). Οι γυναίκες ετοιμάζοντο για την συμμετοχή τους στην εορτή, απέχοντας για μερικές ημέρες από κάθε σεξουαλική σχέση. Κατά τις ημέρες τής εορτής γυναικοκρατείτο η δραστηριότητα και λειτουργία τής Αττικής Κοινωνίας. Εμπνευσμένη από την εορτή αυτήν είναι η γνωστή Κωμωδία τού Αριστοφάνη“Θεσμοφοριάζουσες “, όπου με σκωπτικό τρόπο εξιστορούνται τα δρώμενα στη Αρχαία Αθήνα.
δ) Τα Απατούρια ( πιθανώς εκ τού: α πά τ ω ρ= ορφανός), πολιτική εορτή τών φατριών( οικογενειακών δένδρων), διαρκείας τριών ημερών, κατά την οποίαν οι Αθηναίοι πολίτες έκαναν θυσίες και συμπόσια κατά τις δύο πρώτες ημέρες, ενώ κατά την τρίτη και τελευταία ημέρα( που ελέγετοΚουρεώτις) οι αρχηγοί τών οικογενειών παρουσίαζαν στα υπόλοιπα μέλη τής φατρίας τα νόμιμα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στο έτος αυτό, για να τα γράψουν εν συνεχεία στους καταλόγους τών πολιτών.
ε) Τα Χαλκεία , εορτή προς τιμήν τής Αθηνάς (Εργάνης), προστάτιδος τών Τεχνιτών, και τού
θεού Ήφαιστου, προστάτη τών σιδηρουργών. Η εορτή εγένετο την τελευταία ημέρα τού μηνός(
29η ).Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ελέγετοΑλφαίος ( η ΄Αλφη = η παραγωγή).
5ος : ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ (Ο 5οςμή νας,διάστημα:περίπου 16Νοεμβρίου-15Δεκεμβ ρίου,Ημέρες 30).
Την περίοδο αυτήν εορτάζετο ο« Ζεύς Μαιμάκτης ». Η λέξηΜαιμάκτης προέρχεται ίσως από το ρήμα«μαιμάσσω » , που σημαίνει: επιθυμώ πολύ(με πάθος) κάτι ή κάποιον, δηλαδή ποθώ. ΄Ισως η λέξη σχετίζεται με τον πολυγαμικό χαρακτήρα τού Διός!
Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ελέγετοΑθαναίος(:α+θάνατος ).
6ος : Π Ο Σ Ε ΙΔ Α ΙΩ Ν(Ο 6οςμήνας, διάστημα περίπου:16Δεκεμβ ρίου -15Ιανουαρίου,Ημέρες 29 ).
Η ετυμολογία τής λέξεως είναι αμφιλεγόμενη. Μία ερμηνεία είναι, ότι προέρχεται από το όνομα τού ΘεούΠοσειδώνος, ενώ κατ ΄άλλους έχει την ίδια ρίζα με το επίθετοπόσιμος( δηλαδή, αυτό που μπορεί να πιεί κάποιος, δηλαδή τον οίνο, το κρασί).
Κατά τον μήνα αυτόν επραγματοποιούντο οι εξής εορτές:
α) Τα Αλώα (: η άλως= το αλώνι ή το καλλιεργημένο χωράφι). Εορτή προς τιμήν τής
Δήμητρας, για να προστατεύσει την βλάστηση(όπως τα Θεσμοφόρια, για την προστασία τής
σποράς). Προσεφέροντο θυσίες στην θεάΔήμητρα και στην κόρη της, Π ερ σεφ ό νη. Δεν επετρέπετο, οι άνδρες να λάβουν μέρος στα Αλώα( εκτός από μερικούς άρχοντες, που επέβλεπαν τις τελετές). Ελεύθερη ήτο όμως η συμμετοχή για τις Εταίρες( η συμμετοχή τών οποίων απηγορεύετο στα Θεσμοφόρια).
β) Τα κατ’ αγρούς Διονύσια(ή Μικρά Διονύσια), σε διάκριση από τα κατ’ Άστυ(ή εν
Άστει) Διονύσια, εορτή προς τιμήν τού θεού Διονύσου. Μια αγροτική πομπή μετέφερε ένα κάνιστρο( κανηφόροι) και πίσω της ακολουθούσε μια άλλη πομπή μεταφέροντας έναν φαλλό. Ακολουθούσαν λαϊκές διασκεδάσεις, χοροί, τραγούδια, πειράγματα κλπ.

Από την αρχή τού5ου αι. οι πλούσιοι Δήμοι, παράλληλα με αυτές τις εκδηλώσεις, διοργάνωναν και δραματικές παραστάσεις.
Στο Κράτος της Ήλιδος ο μήνας αυτός ελέγετοΘυΐος(θυΐω =μαίνομαι,διατελώ υπό έμπνευση ).
7ος : Γ ΑΜΗΛΙΩΝ(7οςμήνας,περίπου 16Ια νουαρίου–1 5Φε β ρουαρίου,Ημέρες 30).
Ο μήνας, κατά τον οποίον ετελούντο συνήθως οιγάμοι. Κατ’ αυτόν ετελούντο οι εξής εορτές:
α) Τα Γαμήλια(ή Θεογάμια), εορτή αφιερωμένη στις θεότητες, που προστάτευαν τον γάμο:Δία, Ήρα, Αφροδίτη, Αρτέμιδα, Πειθώ.
β) Τα Λήναια, εορτή τής οποίας το όνομα οφείλετο σε τοπωνύμιο
περιοχής τής Αθήνας, με το όνομα“ Λ ήν α ιον“, και αφιερωμένη στον
Βάκχο( Διόνυσο).Κατά την εορτήν αυτήν ετελείτο μια οργιαστική εκδήλωση τών Ληνών( γυναικών, που τις καταλαμβάνει βακχικό «ντελίριο»!). Αυτές οι γυναίκες εχόρευαν, αναμαλλιασμένες και σε έκδηλη έκσταση, διάφορους χορούς στην ιερή θέσηΛήναιον(Ληναί= άλλο όνομα τών Μαινάδων).
Ακόμη επραγματοποιούντο δραματικές και λυρικές θεατρικές παραστάσεις, μια και οΒάκχος ήτο ο θεός τού Διθυράμβου. Στα Λήναια είχε παρουσιάσει ο Αριστοφάνης τα γνωστά σ΄ εμάς έργα του: Α χα ρνε ί ς, Ιππείς, Σφήκες.
Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετο:Διόσθυος (Διός+θύω-θυσιάζω).
8ος : ΑΝΘ Ε ΣΤΗΡΙΩΝ (διάστημα περίπου: 16Φεβρουαρίου–15Μαρτίου,Ημέρες 29 ).
Το όνομαΑνθεστηριών, ετυμολογικώς, προέρχεται από το ρήμα«ανθεστιώ», που σημαίνει «ανταποδίδω φιλοξενία», και όχι από την λέξηάν θος, όπως πολλοί πιστεύουν. Κατά τον μήνα αυτόν ετελούντο οι εξής εορτές:
α) Τα Ανθεστήρια, τριήμερη εορτή (11, 12,και 13τού μηνός ) προς τιμήν τού Βάκχου.
Την πρώτη ημέρα, που ελέγετοΠιθοιγία, άνοιγαν τους πίθους, όπου εφύλασσαν τον οίνο.
Την δεύτερη ημέρα(Χόες) εγένοντο διαγωνισμοί ανάμεσα σε πότες οίνου.
Η τρίτη ημέρα τής εορτής, που είχε την ονομασίαχύτροι, ήτο αφιερωμένη στους νεκρούς και στους ετοιμοθάνατους. Επίστευαν ότι, με το τέλος τώνΑνθεστηρίων, έφευγαν μαζί και
τα κακά πνεύματα, και γι’ αυτό φώναζαν: « θύραζε Κήρες, ουκ έτ’Ανθεστήρια »(= έξω από την θύρα φύγετε, Κήρες–Δυνάμεις του θανάτου-. τα Ανθεστήρια– δηλαδή η φιλοξενία-
τελείωσαν!).
β) Τα Χλοία, εορτή τής Δήμητρας,
γ) Τα Διάσια, η πιο μεγάλη από τις Αθηναϊκέςε εορτές
προς τιμήν τού Διός.
9ος : Ε Λ Α Φ Η Β Ο Λ ΙΩ Ν(Ο ένατος μήνας , διάστημα περίπου 16Μαρτίου–15
Απριλίου, Ημέρες30).
Ετυμολογικώς η ονομασίαΕλαφηβολιών προέρχεται από το ουσιαστικό Ελαφηβόλια (έλαφος+βάλλω), εορτή προς τιμήν τής θεάς Αρτέμιδος (προστάτιδος τού κυνηγίου ).
Τα Ελαφηβόλια, άλλη ονομασία για τα Μεγάλα Διονύσια(ή αλλοιώς:
τα εν Άστειή
κατ΄ Άστυ Διονύσια,προς διάκριση από τα« κατ΄αγρούς Διονύσια») ήσαν η δεύτερη

θεατρική περίοδος, μετά ταΛήναια, και προσήλκυαν πολλούς ξένους. Διαρκούσαν πέντε ημέρες, στην διάρκεια τών οποίων επαρουσιάζοντο στην Αθήνα διάφορα θεατρικά έργα σε διαγωνισμό.
Στις9 τού μηνός επαρουσίαζαντους διθυράμβους, στις10 τού μηνός τις Κωμωδίες, και,από
τις11 μέχρι τις13 τού μηνός, τις τριλογίες.
Μόνον κατά τον μήνα αυτόνεπέτρεπε η θεά ΄Αρτεμις το κυνήγι του ελαφιού.
Στο Κράτος της ΄Ηλιδος ο μήνας αυτός ονομάζετοΕλάφιος.
10ος:ΜΟΥΝΥΧΙΩΝ (Ο 10ος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου, 16Απριλ ίου–15Μαΐου,Ημέρες
29).
Η ονομασίαΜουνυχιών προέρχεται από τηνΜουνυχία, το όνομα δηλαδή τού λιμανιού μετα-
ξύ Πειραιώς και Φαλήρου(ο κόλπος της Μουνυχίας, το λιμάνι τής Μουνυχίας, το επιλεγόμενο επί Τουρκοκρατίας και«Τουρκολίμανο» ). Κατά τον μήνα αυτόν ετελείτο εορτή προς τιμήν
τής θεάςΑρτέμιδος, ναός τής οποίας υπήρχε στην Μουνυχία, όπου και ελατρεύετο.
11ος:ΘΑΡΓΗΛΙΩΝ (Ο 11ος μήνας τού έτους.Διάστημα:περίπου 16Μαΐου–15Ιου νίου,Ημέρες 30 ).
Κατά τον μήνα αυτόν επραγματοποιείτο ο θερισμός. Στις αρχές τού μηνός εγένοντο εκδηλώσεις- εορτές, τα Θαργήλια, προς τιμήν τού Απόλλωνος, αδελφού τής Αρτέμιδος.
Την πρώτη ημέρα τών εορτών(6η αρχομένου μηνός) η πόλη καθαριζόταν με την τελετή
Φαρμακοί.Κατ’αυτήν δύο άνθρωποι,τρέχοντες,διέσχιζαν τους δρόμους τής πόλεως, ενώ οι περαστικοί τούς κυνηγούσαν και τούς κτυπούσαν μεσκιλλοκρέμμυδα(σκίλλα) και με κλαδιά συκιάς για να τους διώξουν από την πόλη, δείγμα τής επιθυμίας τους να απομακρύνουν μαζί μ΄αυτούς ταμιάσματα που είχαν εισχωρήσει στην πόλη.
Την δεύτερη ημέρα τών εορτών(στις7 τού μηνός) πρόσφεραν στον Απόλλωνα τον«Θάργηλον άρτον », δηλαδή άρτον από τα πρώτα στάχυα, που έκοβαν πριν από τον θερισμό, ο οποίος θα ακολουθούσε σε λίγες ημέρες.
Στις25 τού μηνός γιόρταζαν τα ιερά πλυντήρια, τελετή κατά την οποίαν μετέφεραν το ξύλινο άγαλμα(ξόανον) τής Αθηνάς μαζί με το πέπλο τού χρυσελεφάντινου αγάλματος στο Φάληρο, τα έρριχναν στην θάλασσα για να πλυθούν και να καθαρθούν, πρόσφεραν δε στην θεά γλυκά από σύκα.
Οι εορτές, δηλαδή, κατά τον μήναΘαργηλιώνα, αποσκοπούσαν στον εν γένει εξαγνισμό τής
πόλης, πρό τής συγκομιδής τών καρπών.
12ος :ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝ (Ο τελευταίος μήνας τού Αττικού Ημερολογίου, 16Ιουν.–15Ιουλ.,Ημέρες 29).
Οι κύριες εορτές κατά τον μήνα αυτόν ήσαν:
α) Τα Σκιροφόρια: εορτή προς τιμήν τής Αθηνάς. Το λευκό υφαντό πέπλο τής θεάς Αθηνάς το

ονόμαζανσκίρον.Τοσκίρον, το οποίο είχαν πλύνει κατά τον προηγούμενο μήνα, το μετέφεραν τεντωμένο πάνω από το κεφάλι τους οι Ιέρειες τής Αθηνάς( Αρ ρ ηφό ρο ι) και το πήγαιναν στην περιοχή«Σκίρον»(Κακιά σκάλλα, Σκιρωνίδες πέτρες), από όπου εν συνεχεία το επέστρεφαν στην Ακρόπολη.
β) Τα Διπόλια ή Διπόλεια (=Διΐ +πόλις), εορτή προς τιμήν τού Διός με ιππικές επιδείξεις.
γ) Τα Βουφόνια, η τελευταία εορτή τού έτους, αφιερωμένη στον Δία, Πατέρα τών θεών και
τών ανθρώπων. Κατά την εορτή αυτήν εθυσίαζαν βόδια στον Δία(Βουφόνος=βούς+φόνος).
Συνοπτικώς, λοιπόν, οι12 μήνες( ή οι13 με τον εμβόλιμο) τού Αρχαίου Ελληνικού Ημερολογίου
ήσαν οι εξής, σε αντιστοίχιση με την σύγχρονη ονομασία:

Η χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων στην Αρχαία Ελλάδα και οι Ολυμπιάδες


Η χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων, αρχικά, δεν ήτο ενιαία στην Αρχαία Ελλάδα. Κάθε Πόλις-Κράτος είχε τον δικό της τρόπο να τοποθετεί χρονικά ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός. Για τον σκοπό αυτόν, πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθή και σημαντικά αστρονομικά γεγονότα, όπως οι εκλείψεις τού Ηλίου.
Στην Αρχαία Αθήνα, αρχικώς, χρονολογούσαν με ενιαίο τρόπο τα ιστορικά γεγονότα επί τή βάσει τού Καταλόγου τών Επωνύμων Αρχόντων. Έτσι, επί παραδείγματι, αναφέρεται, ότι ο Πεισίστρατος έγινε Τύραννος τών Αθηνών επί Άρχοντος Κωμέου. Τούτη η αναφορά, με την βοήθεια και άλλων πληροφοριών, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός έλαβε χώραν στην Αθήνα το έτος5 60 π.Χ., κατά την χριστιανική χρονολόγηση.
Στην Αρχαία Σπάρτη, χρονολογούσαν επί τή βάσει τού καταλόγου τών πρώτων Εφόρων.

Οι Ρωμαίοι χρονολογούσαν από το έτος κτίσεως τής Ρώμης( έτος753 π.Χ. ).
Γίνεται, λοιπόν, φανερό, ότι ο διαφορετικός τρόπος χρονολόγησης τών ιστορικών γεγονότων στα διάφορα μέρη τής Αρχαίας Ελλάδος εδημιουργούσε και προβλήματα συνεννόησης μεταξύ τών ανθρώπων.

Αργότερα, ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, το οποίο απεδέχθησαν όλοι οι Έλληνες στην Αρχαία Ελλάδα ως χρονικό σημείο αναφοράς για την χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων, ήτο η πρώτη γραπτή χρονική αναφορά για την
πραγματοποίηση τών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία με την ευθύνη τού Κράτους τής
Ήλιδος.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που ετελούντο στην Ολυμπία προς τιμήν τού Διός, πατέρα τών θεών, άρχισαν, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, πολύ πριν από τον8ο αιώνα π.Χ., και ιδρυτής τους στην Μυθολογία αναφέρεται ο Ηρακλής. Αλλά η πρώτη γραπτή καταχώριση Ολυμπιακών Αγώνων έγινε για τους Αγώνες τού έτους776 π.Χ. Η καταγραφή έγινε τον5ο αιώνα π.Χ., από τον Σοφιστή, Ιππία τον Ηλείο, ο οποίος πρώτος συνέταξε κατάλογο τών νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί καταγράφεται ως πρώτος Ολυμπιονίκης ο Ηλείος δρομέας Κόροιβος. Οι Αγώνες τότε περιελάμβαναν ένα μόνον Αγώνισμα: τον δρόμο ενός σταδίου ( 192,28 μέτρα).
Ο νικητής στο αγώνισμα αυτό έδινε και το όνομά του στους συγκεκριμένους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αργότερα, μετά από52 χρόνια, προσετέθησαν και άλλα αγωνίσματα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, επραγματοποιούντο κάθε4 έτη, και για την ακρίβεια κάθε49 ή50 μήνες εναλλάξ, δεδομένου ότι, όπως είπαμε παραπάνω, μία πλήρης οκτωχρονιά( ενν ε αετηρ ίς) είχε99 μήνες( 8Χ12 =96 μήνες και3 ε μβ όλ ι μ ο υς μήνες=99 μήνες=49+50).
Ο μήνας τού Κράτους τής Ήλιδος, κατά τον οποίον ετελούντο οι Ολυμπιακοί Αγώνες,
ήτο την μία φορά ο Απολλώνιος, και την επόμενη φορά ο μήνας Παρθένιος.
Με άλλα λόγια, οι Αγώνες ετελούντο το Καλοκαίρι προς το Φθινόπωρο(Αύγουστος–Σεπτέμβριος):
“ γίνεται δε ο αγών ποτέ μεν δια μθ΄ μηνών, ποτέ δε δια ν΄, όθεν και ποτέ μεν τώ
Απολλωνίω μηνί, ποτέ δε τώ Παρθενίω επιτελείται»(«Πραγματοποιούνται,λοιπόν,οι
Ολυμπιακοί Αγώνες, την μία φορά μεν μετά από49 μήνες, την άλλη δέ μετά από50 μήνες, και γι’
αυτό την μία φορά τελούνται κατά μήνα Απολλώνιον, την άλλη φορά δέ κατά μήνα Παρθένιον»,
Σχολιαστής Πινδάρου, Ολυμπ. 5.35 ).

Όταν έφθανε η εποχή τών Ολυμπιακών Αγώνων, οι Ηλείοι εκήρυσσαν την Ιερή Εκεχειρία( παύση τών πολέμων και τών εχθροπραξιών), στέλνοντας πρέσβειςμε αυτό το μήνυμα σε όλες τις Πόλεις-Κράτη τής Ελλάδας(Παυσανίας5.20.1, όπου υπάρχει και το κείμενο τής Ιερής Εκεχειρίας επάνω στον Δίσκο τού Ιφίτου, Παυσανίας 5.4.5 – 6, Πλουτ. Λυκ.1.1 και 23.2 , Θουκ.
5.49).
Στους Αγώνες μπορούσαν να πάρουν μέρος μόνον γνήσιοι Έλληνες και ελεύθεροι πολίτες,
δηλαδή, όπως μας πληροφορεί ο Ιστοριογράφος Ηρόδοτος, δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος
βάρβαροι( δηλ. μή ΄Ελληνες):« ού βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά
Ελλήνων» ( Ηρόδ.5.22).

Από τα μέσα τού5ου Π.Χ. αιώνος στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρουσίαζαν έργα τους μεγάλοι συγγραφείς, καλλιτέχνες, ποιητές, ρήτορες, όπως ο Ηρόδοτος, ο Λυσίας, ο Ιππίας ο Ηλείος, ο Γοργίας, κ.ά.

Έτσι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν αποκτήσει πλέον πανελλήνια απήχηση και αίγλη. Και, ως πανελλήνιο σημαντικό και περιοδικό( ανά τέσσαρα έτη) ιστορικό γεγονός, μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την χρονολόγηση άλλων γεγονότων.
Το χρονικό διάστημα τών τεσσάρων ετών, που ακολουθούσε από την πραγματοποίηση τών
Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι και την επόμενη διοργάνωση ονομαζότανε: Ολ υ μπιάς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τού776 π.Χ., απετέλεσαν, λοιπόν, την χρονική αφετηρία επί τη βάσει
τής οποίας οι Ηλείοι και αργότερα όλοι οι Έλληνες χρονολογούσαν πλέον τα επόμενα ιστορικά
γεγονότα.
Η τετραετία από τους Αγώνες τού776 μέχρι την παραμονή τής πραγματοποιήσεως τών επομένων (δεύτερων στην σειρά) Ολυμπιακών Αγώνων ονομάσθηκε1ηΟλυμιάς.
Η2η Ολυμπιάς αναφέρεται στο χρονικό διάστημα

από τουςδεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες τού έτους772 π.Χ. ( κατά την χριστιανική χρονολόγηση), μέχρι την πραγματοποίηση τώντρίτων στην σειρά Ολυμπιακών Αγώνων τού768 κ.ο.κ.
Έτσι, αρίθμιζαν όλες τις Ολυμπιάδες: 1ηΟλυμπιάς, 2η, 3η, 4η,5η Ολυμπιάς κλπ.
Για τον προσδιορισμό μάλιστα τών ενδιαμέσων ετών μεταξύ δύο
Ολυμπιάδων, χρησιμοποιείται η έκφραση, όπως:«Το 2οέτος
τής πρώτης Ολυμπιάδος», που σημαίνει το έτος775, καθ’ ότι
το πρώτο έτος τήςπρώτης Ολυμπιάδος είναι το έτος
πραγματοποίησης τώνπρώτων Ολυμπιακών Αγώνων τού776.

Επίσης: το2ο έτος τής2ης Ολυμπιάδος σημαίνει: έχει περάσει μία πλήρης Ολυμπιάς( η1η = 4 έτη) και δύο ακόμη έτη από τους2ους Ολυμπιακούς Αγώνες, άρα6 έτη από την έναρξη τής1ης Ολυμπιάδος. Συνεπώς, το2ο έτος τής2ης Ολυμπιάδος= 777-6=771. Αλλοιώς: οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 772 ( 776-4=772). Πρώτο έτος τής2ης Ολυμπιάδος είναι το772, άρα το2ο έτος τής2ης Ολυμπιάδος είναι το771(772-1=771).
Πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα στην Αρχαία Ελλάδα μάς παραδίδονται με χρονολόγηση

επί τή βάσει τής αρίθμησης τών Ολυμπιάδων. Έτσι, Αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί, όπως ο Ερατοσθένης, ο Απολλόδωρος, ο Διόδωρος κλπ, στηριζόμενοι στην χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων, μάς παρέδωσαν πραγματικές και αξιόπιστες χρονολογικές μελέτες ιστορικών γεγονότων τής Αρχαίας Ελλάδος.
Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο παραδείγματα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία:
1) Παραδίδεται στις αρχαίες γραπτές πηγές, ότι η Ναυμαχία τής Σαλαμίνος συνέβη κατά το
πρώτον έτος τής75ηςΟλυμπιάδος( Ολυμπιάς75,1).
Για να υπολογίσουμε το έτος πραγματοποιήσεως τής ιστορικής αυτής ναυμαχίας, κατά την
χριστιανική χρονολόγηση( πρό Χριστού, μετά Χριστόν), προβαίνουμε στους εξής υπολογισμούς:
α) Όταν συνέβη η ναυμαχία, είχαν παρέλθει74 πλήρεις Ολυμπιάδες και ένα ακόμη έτος από την
75ηΟλυμπιάδ α.
β) υπολογίζουμε το πλήθος τών ετών, που περιλαμβάνουν οι74 Ολυμπιάδες και προσθέτουμε το
ένα ακόμη έτος: 74Χ4+1=297 έτη.
γ) Το297 το αφαιρούμε από το 777 (αφού, όπως έχουμε σημειώσει, το πρώτο έτος τής1ης
Ολυμπιάδος είναι το776). Είναι, λοιπόν, 777-297=480 π.Χ., κατά την χριστιανική χρονολόγηση.
Δηλαδή, η ναυμαχία τής Σαλαμίνος έλαβε χώραν το έτος480 π.Χ., κατά την χριστιανική
χρονολόγηση.
2) παραδίδεται από τον Έλληνα Ιστορικό,Ηρόδοτο, ότι η Μάχη τού Μαραθώνος μεταξύ
Ελλήνων και Περσών έλαβε χώραν κατά το3ο έτος τής72ηςΟλυμπιάδος( Ολυμπιάς72 ,3).
Με όμοιους, όπως ανωτέρω, υπολογισμούς, προκύπτει ότι το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός
συνέβη κατά το έτος: 490 π.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση ( 71Χ4+3=287, 777-287=490).

Εάν σήμερα συνεχίζαμε να χρονολογούμε επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων, με1η την Ολυμπιάδα τού Κοροίβου ( 776 π.Χ.), το έτος που διανύουμε ( 2006 μ.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση) θα το αριθμούσαμε ως το2ο έτος τής696ηςΟλυμπιάδος, ή2.782 μ.Ο.( μετά την πρώτην
Ολυμπιάδα).

Βέβαια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στον Ιερό τόπο τής Ολυμπίας εκράτησαν, όπως γνωρίζουμε, επί1.169 συνεχή έτη( από το776 π.Χ. μέχρι το393 μ.Χ. , σύνολο293 ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ), και δεν κατέρευσαν από μόνοι τους.
Τους κατήργησε το393 μ.Χ. «με φωτιά και τσεκούρι» οΙσπανόςFlavius Theodosius ή
Θεοδόσιος Α΄, Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο επονομασθείς« Μέγας »(!) , ένα έτος ακριβώς πριν πεθάνει, δρομολογώντας έτσι το« πολιτιστικό έργο» τής«νέας Τάξης
πραγμάτων», που επιβλήθηκε με την νέα θρησκεία, και το οποίο υλοποιήθηκε με απίστευτες καταστροφές στην Ελλάδα, με
εξανδραποδισμούς, βασανιστήρια, εκτελέσεις και δολοφονίες χιλιάδων ελλήνων που πίστευαν στην αρχαία ελληνική θρησκεία, με τήν καταστροφή τής Βιβλιοθήκης τής Αλεξάνδρειας, και γενικά με τον βανδαλισμό, και την μετατροπή σε ερείπια αμέτρητων «ειδωλολατρικών» ναών, έργων τέχνης και άλλων μνημείων στην Ελλάδα!
Χρόνια μετά την κατάκτηση τής Ελλάδος από τους Ρωμαίους,επιβλήθηκε στην Ελλάδα η χρονολόγηση από κτίσεως Ρώμης ( 753 π.Χ.), η οποία συνυπήρχε με την χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων(776 π.Χ.) και με την χρονολόγηση«από Διοκλητιανού»( 284μ.Χ.).
Η χρονολόγηση από την γέννηση τού Χριστού επεβλήθη τον6οαιώνα μ.Χ., και την εισηγήθηκε ο Σκύθης μοναχός στην Ρώμη,
Διονύσιος ο Μικρός, το532 μ.Χ. –
——————————-
Βιβλιογραφία:

1)Δημ. Κωτσ άκης: Ο Ήλιος και οι Πλανήται,Αθ ήνα 1964
2)Νικ. Δ. Ν ικ ολ άου:Κοσμογραφία,ΟΕΔΒ 1963
3) Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια
4)Δ. Κωτσάκης- Κ. Χασάπ ης:Κοσμογρα φία,Ο ΕΔΒ 1979
5) Ε. Θεοδοσίου και Ε. Δανέζης:Το άστρο τής Βιθλεέμ. Οι κυριώτερες υποθέσεις και η υπερβατική φύση του.Περ ι οδ.
«Πεμπτουσία»,τ.1ο1999
6) Άγγελος Λιβαθινός: Το Ημερολόγιο τών Αρχαίων Ελλήνων.Εφ ημε ρίδ ε ς:α) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ Αμαλιάδος
(24,28,31.12.1999),β) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Πατρών (27.12.1999),γ) Το ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ τής Ηλείας (28.12.1999),δ)
ΠΑΤΡΙΣ Πύργου(3 1 .1 2 .1 9 9 9 ), ε) ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Αθηνών ( 06.01.2000), και στ) ΚΑΡΔΑΜΑΣ Εφημερίς τών Συζητήσεωφ.1,2,3- Ιούλιος2001-Μάρτιος2002)

ΕΛΑ ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ FUND ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΩΝ!

Εντυπωσιάζουν οι προβλέψεις της Pimco (θυγατρική της Allianz), σχετικά με τις προοπτικές της Ελλάδας, της Ιρλανδίαςκαι της Πορτογαλίας αλλά και σχετικά με την έκδοσηευρωομολόγων. Οι προβλέψεις της Pimco, έχουν μια ιδιαίτερη αξία καθώς διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους $ 1 τρις(!),αποτελώντας το μεγαλύτερο επενδυτικό fund ομολόγων στον κόσμο. Το κεφάλαια αυτά αντιστοιχούν στο τετραπλάσιο του ΑΕΠ της Ελλάδος για το 2009!

Οι προβλέψεις τις οποίες θα παραθέσουμε, ευθύς αμέσως, εκφράστηκαν μέσω συνέντευξης στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, του διαχειριστή του χαρτοφυλακίου της Pimco Europe, Άντριου Μπόσομγουερθ. Όπως δήλωσε ο κ. Μπόσομγουερθ, «Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, χωρίς το δικό τους νόμισμα ή μεταβιβάσεις σημαντικών κεφαλαίων, δεν θα ξανασταθούν στα πόδια τους». Ως γνωστόν, οι σημαντικές κεφαλαιακές μεταβιβάσεις δεν αποτελούν ρεαλιστική επιλογή στην σημερινή συγκυρία, επομένως σύμφωνα με την οπτική του στελέχους της Pimco, μοναδική λύση είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη.

Η επιχειρηματολογία του στελέχους της Pimco, βασίζεται στο γεγονός πως η έξοδος από το ευρώ θα έδινε τη δυνατότητα τόνωσης των εξαγωγών διαμέσου της νομισματικής υποτίμησης. Βέβαια προς αποφυγή... παρεξηγήσεων, ο κ. Μπόσομγουερθ, ξεκαθαρίζει πως μετά την επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να... επανενταχτούν στην ΟΝΕ!

Σύμφωνα, πάντως με το στέλεχος της Pimco, η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο, δεν θα χρειαστεί να εξέλθουν της ΟΝΕ, στο βαθμό βέβαια που έχουν ισχυρή βοήθεια από τους εταίρους τους. Ως «βοήθεια», στη συγκεκριμένη περίπτωση, ορίζεται (και λανθασμένα όπως έχουμε δείξει στην ΙΣΚΡΑ, βλέπε περισσότερα πατώντας εδώ) το ημίμετρο της έκδοσης ευρωομολόγων «λιγότερο ή περισσότερο μακροπρόθεσμα», παρά την άρνηση της Γερμανίας και της Γαλλίας, να δανείζονται με υψηλότερο επιτόκιο από ότι σήμερα

Αναφερόμενος, στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, θεωρεί πως δεν θα καταφέρει να αποδώσει τα αναμενόμενα, δηλαδή να ησυχάσει τις αγορές ομολόγων και να ρίξει τα spreads. Όπως δήλωσε, χαρακτηριστικά, ο κ. κ. Μπόσομγουερθ «Επειδή οι αγορές δεν εμπιστεύονται ότι χώρες όπως Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία θα μπορέσουν σε μόνιμη βάση να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, θα συνεχίσουν το σενάριο της πτώχευσης, παρόλα τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Προβλέψεις με ιδιαίτερη αξία

Οι συγκεκριμένες προβλέψεις της Pimco, ουσιαστικά εξηγούν, το γιατί ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης, θα επιφέρει μόνο βάρβαρες επιτηρήσεις και σκληρά μέτρα χωρίς να επιφέρει το αποτέλεσμα, το οποίο προπαγανδίζουν οι υποστηρικτές τους.

Πολύ απλά, ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης δεν ασχολείται με το πρωτογενές πρόβλημα, δηλαδή με τις μακροοικονομικές ανισορροπίες μεταξύ των ισχυρών και των περιφερειακών κρατών – μελών της Ευρωζώνης. Ανισορροπίες οι οποίες προϋπήρχαν αλλά ενισχύονται έτει περαιτέρω εξαιτίας ακριβώς της ύπαρξης της Ευρωζώνης. Και είναι αυτές οι ανισσοροπίες που κατέληξαν στη σημερινή κρίση χρέους. Πώς γίνεται η Ελλάδα (με μεσαίου μεγέθους δημόσιο τομέα) και η Ιρλανδία (με μικρού μεγέθους δημόσιο τομέα) να έχουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα;

Ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης, ασχολείται μόνο με την καταπολέμηση των επιφανειακών αποτελεσμάτων τιμωρώντας ολόκληρες οικονομίες και κοινωνίες επιβάλλοντας «μνημονιακά μέτρα» και αέναη επιτήρηση, αντί ενός επαχθούς διακρατικού δανεισμού προκειμένου η Ευρωζώνη να μη χάσει κομμάτια της! Η μόνη προσδοκία των ευρωπαίων ηγετών είναι πως έτσι θα υπάρχει ανάκαμψη για τα καπιταλιστικά κέρδη δια της «κινεζοποίησης» όλης της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Το συγκεκριμένο σενάριο είναι όμως όχι απλά απάνθρωπο αλλά προεξοφλείται και ως ανέφικτο από τις αγορές, όπως εξηγεί ουσιαστικά η Pimco!

Οι προβλέψεις της Pimco, προδιαγράφουν και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τα οποία θα παιχτούν στις αγορές ομολόγων το αμέσως επόμενο διάστημα, κα στα οποία φαίνεται πως επενδύει η Pimco! Όπως πάντα, έτσι και τώρα οι αγορές, θα κερδοσκοπήσουν πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, επιταχύνοντας εξελίξεις! Επομένως, μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας ή και άλλων χωρών από την Ευρωζώνη, θα αποδοθεί από την πολιτική ελίτ σε κερδοσκοπικά παιχνίδια, των αγορών, αποσιωπώντας σκόπιμα τις δικές τους ευθύνες!

Εδώ βέβαια παραμένει για εμάς ένα σημαντικό ερώτημα. Ήταν δυνατόν οι χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης να είχαν καταλήξει σε μια άλλου τύπου απόφαση, η οποία θα απαντούσε ουσιαστικά στις βαθύτερες αιτίες της κρίσης χρέους; Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι αρνητική καθώς θα προϋπέθετε την ολική αλλαγή της βαθύτερης φύσης της ΕΕ, από μια ένωση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και περιφερειακών χωρών, σε μια Ένωση των Λαών, που θα βασιζόταν στις αξίες της αλληλεγγύης και της ουσιαστικής συνεργασίας.

Κάτι τέτοιο είναι απλά... ανέφικτο όπως διδάσκει και η θεωρία αλλά και η ίδια η εμπειρία 20 ετών από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αντίθετα, μια πραγματική Ένωση των λαών της Ευρώπης, μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την αποδέσμευση χωρών από την Ευρωζώνη και φυσικά την ίδια την ΕΕ. Χώρες των οποίων η αποδέσμευση θα έρθει ως αποτέλεσμα νικηφόρων εργατικών και κοινωνικών αγώνων, που θα έχουν δοθεί κάτω από τις σημαίες της προόδου και του σοσιαλισμού!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΟΧΛΕΙ.....ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ


Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είναι ένα σύγχρονο Ίδρυμα που χαίρει της εκτίμησης στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά ταυτόχρονα ένα Πανεπιστήμιο επιτελεί και τεράστιο εθνικό έργο.


Κάθε καθηγητής ή φοιτητής του που βγαίνει στο εξωτερικό γίνεται αυτομάτως φορέας της προβολής της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Το έμβλημα του, το οποίο ο Πρύτανης του Ηλίας Κουσκουβέλης το έχει κατοχυρώσει στον αρμόδιο ευρωπαικό οργανισμό, δείχνει τον ήλιο της Βεργίνας και το Λευκό Πύργο, αντικείμενα δηλαδή της προπαγάνδας των Σκοπιανών που καθημερινά επιδιώκουν να τα καπηλευτούν οι ίδιο, ενώ και το ηλεκτρονικό του όνομα [domain name] έχει κατοχυρωθεί διεθνώς και υπογραμμίζει την ελληνικότητα της προέλευσης του.

Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος αυτό το Πανεπιστήμιο θα ήταν στην πρώτη γραμμή της προβολής για ευνόητους εθνικούς σκοπούς. Στην Ελλάδα η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας μεθοδεύει να το κλείσει. Γιατί; Ποιους ενοχλεί το όνομα "Μακεδονία"; Ποιους ενοχλεί το έμβλημα του Πανεπιστημίου; Είναι ποτέ δυνατόν να κλείσουμε ένα Πανεπιστήμιο το οποίο φέρει το όνομα της Μακεδονίας;





ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ


Σε κυκλοφορία τίθενται νέα επετειακά μεταλλικά κέρματα των 2 ευρώ, με αφορμή τη συμπλήρωση 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.

Στον πυρήνα του κέρματος αναγράφονται περιμετρικά οι λέξεις ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ 2.500 ΧΡΟΝΙΑ 490 Π.Χ. 2010 Μ.Χ. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ενώ στο κέντρο του πυρήνα απεικονίζεται σύνθεση μιας ασπίδας κι ενός πολεμιστή δρομέα που συμβολίζουν τον αγώνα για την ελευθερία και όλα τα ευγενικά... ιδεώδη που εκπορεύθηκαν από τη μάχη.

Πάνω στην ασπίδα, διακρίνεται σχέδιο πτηνού που συμβολίζει τη γέννηση του δυτικού πολιτισμού με τα χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε σήμερα.

Τα νέα κέρματα έχουν τυπωθεί σε 2.500.000 αντίτυπα.

ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821


Πέρα από την δήθεν «μεγάλη» και διαχρονική προσφορά κάθε είδους των Αλβανών στην Ελλάδα, μας έχουν ζαλίσει οι ίδιοι και οι εδώ φίλοι τους με την συνεισφορά τους στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Προφανώς εννοούν τους Αρβανίτες οπλαρχηγούς που μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες από την Βιέννη και την Τεργέστη μέχρι τη Βυρητό και από την Αλεξάνδρεια μέχρι την Οδησσό με άπειρες θυσίες και αγώνες έστησαν το νεοελληνικό κράτος. Προφανώς οι κύριοι δεν λένε να εννοήσουν με τίποτε ότι οι Αρβανίτες πρόγονοι μας, δικοί μας, δεν έχουν να κάνουν τίποτε με τους δικούς τους. Οι άνθρωποι αυτοί σε όλοι την ιστορία τους εντάχθηκαν οικιοθελώς και πλήρως με την ταυτότητά τους, όπως και πλήθος άλλοι, στο σώμα του νεοελληνικού έθνους αμετάκλητα και μόνο οι απόγονοι και συμπατριώτες τους έχουν το δικαίωμα να τους επικαλούνται. Μπορεί οι ιδρυτές του ελληνικού κράτους που πήραν τις αποφάσεις τους ελεύθεροι και με τα όπλα στα χέρια να είχαν άλλη εθνική συνείδηση και να μην μετακινούνταν λίγα μέτρα πιο πέρα, να ενωθούν με τους Τούρκους όπως έκαναν τότε οι περισσότεροι Αλβανοί; Οι οποίοι πέρα από αυτά που λένε πολλοί είχαν ξεκάθαρη από τότε αλβανική εθνική συνείδηση και επιλογή να ακολουθούν τους συμπατριώτες τους Οθωμανούς αξιωματούχους. Κάτι που εξηγεί τη μέχρι σήμερα τουρκολαγνεία τους. Δηλαδή τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση αλβανικός εμφύλιος; Έχουμε φθάσει στο εξωφρενικό σημείο να επικαλούμαστε τα αυτονόητα πλέον. Οι αλβανομανείς αποθρασυνόμενοι φτάνουν σε απερίγραπτες αρλούμπες βαφτίζοντας Αλβανούς, πέρα από τους αρβανιτόφωνους Σουλιώτες και Υδραίους καπεταναίους, ακόμα και τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη. Όπου δουν μουστάκα και φουστανέλα βλέπουν Αλβανούς, άσχετα που φουστανέλα δεν φορούσαν όλες οι αλβανικές φυλές αλλά μόνο οι νότιες, ενώ την φορούσαν και πολλοί Σλάβοι της βαλκανικής.Κατά τη λογική τους επειδή ο Σαρακατσάνος Καραϊσκάκης αρχιστράτηγος των Ελλήνων στην Ρούμελη και ο Τούρκος της Κιουτάχειας Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς βεζίρης της Ρούμελης ήταν Αλβανοί επειδή στη συνάντηση τους μίλησαν αλβανικά τη μόνη κοινή γλώσσα που τσάτρα-πάτρα μπορούσαν να χειριστούν και οι δύο για να συνεννοηθούν. Ή ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης Αλβανός επειδή ο παππούς του Γιάννης Μπότσικας, γιος του Δήμου Τσεργίνη, μετονομάστηκε σε Κολοκοτρώνης λόγω των δυνατών του τετρακεφάλων από έναν Αρβανίτη που είπε γι’ αυτόν αστειευόμενος: «Βρε τι Μπιθεγκούρας είναι τούτος;» και τους έμεινε από τότε σαν οικογενειακό όνομα η ελληνική μετάφραση.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης χιλιάδες Αλβανοί έχασαν τη ζωή τους ντύνοντας στα μαύρα όλη την Αλβανία όπως και την Ελλάδα, αλλά για άσχετους με αυτούς που φαντάζονται οι σημερινοί λόγους. Υπερασπιζόμενοι τα αξιώματα τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία, υπερασπίζοντας την πίστη τους μερικοί, αλλά το κυριότερο υπερασπίζοντας την τσέπη τους και ελπίζοντας να αυξήσουν την περιουσία τους. Τότε στην είδηση μόνο της στρατολόγησης λουφετζήδων (μισθοφόρων) και πιθανής λεηλασίας ελληνικών χωρών κινητοποιούνταν όλο το αλβανικό έθνος μουσουλμάνοι, ορθόδοξοι και καθολικοί, Γκέκηδες, Τσάμηδες, Τόσκηδες, Λιάπηδες οι καθολικοί Μιρδίτες και Μαλισόροι, χριστιανοί Σκοδράνοι, Γαρδικιώτες, Λακκιώτες και άλλοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνικής συνείδησης Αρβανίτες και Ηπειρώτες και αν ακόμα τύχαινε να βρεθούν κατά των Ελλήνων, πάντα ενώνονταν μαζί τους οριστικά. Για παράδειγμα ο Χιμαριώτης Σπύρο-Μήλιος με τους τρεις αδερφούς τους και 250 Χιμαραίους πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων, όπως και ο ηρωικός Χατζή-Μιχάλης Νταλιάνης που πολέμησε με το ιππικό και πεζικό σώμα των συμπατριωτών του Αργυροκαστριτών και Δελβινιωτών. Αντίθετα Αλβανοί μπέηδες, ντερβεναγάδες και φρούραρχοι υπήρχαν διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα και τυρρανούσαν τον κόσμο υπηρετώντας τα αφεντικά τους. Το γεγονός αυτό δίνει στους σημερινούς απογόνους τους το δικαίωμα κατά την αρπαχτική κρίση τους να θεωρούν αλβανικές περιοχές την Άρτα, την Πρέβεζα, τα Γιάννενα και ότι άλλο τους κατέβει διεκδικώντας παλιά τσιφλίκια και ενδεχομένως και ραγιάδες να τα καλλιεργούν.

Οι Αλβανοί και οι Έλληνες πολεμιστές είχαν τότε φιλικές σχέσεις πολλές φορές ως συντοπίτες και κορόιδευαν τους ανατολίτες Τούρκους λέγοντάς τους Κονιάρους, Χαλδούπηδες ή Ντουντούμηδες, βέβαια στον πόλεμο ήταν αμίληκτοι μεταξύ τους, αλλά προστάτευαν κανένα παλιόφιλο αν έπεφτε στα χέρια τους. Στην αρχή οι επαναστάτες προσπάθησαν μάταια να προσεταιριστούν τους Αλβανούς για να αποδυναμώσουν τους Τούρκους παίζοντας το παιχνίδι του αρχηγού τους αποστάτη Αλή πασά, αλλά οι Αλβανοί γρήγορα τον παράτησαν συντασσόμενοι με το Σουλτάνο. Οι μισθοφόροι Αλβανοί πολλές φορές δεν ήταν πιστοί προδίδοντας τα αφεντικά τους παραδίδοντας κάστρα και τους εντός Τούρκους στους Έλληνες για να σώσουν το τομάρι τους. Σημασία έχει ότι κάθε χρόνο της Ελληνικής Επανάστασης ξεκινούσαν 2 εκστρατείες σε Δυτική και Ανατολική Στερεά Ελλάδα και μία επιπλέον από το 1825 στην Πελοπόννησο και 4 στόλοι Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας, Τύνιδας και Αλγερίου, σύμπας ο μουσουλμανικός οθωμανικός κόσμος της Μεσογείου με τους Αλβανούς να αποτελούν σημαντική μερίδα των στρατιών, θεωρούμενους ως επίλεκτο σώμα να αντιμετωπίσει τους ορεσίβιους και σκληροτράχηλους Έλληνες. Ειδικά τα πρώτα χρόνια οι Αλβανοί ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των τουρκικών στρατιών που οδηγούσαν και Αλβανοί πασάδες. Πρώτη φορά στην εκστρατεία του Δράμαλη το 1822 είδαν οι Έλληνες στρατό σχεδόν αποκλειστικά ανατολιτών με διαφορετική ενδυμασία από του ίδιους και τους Αλβανούς. Όλες ανεξαιρέτως οι εκστρατείες αυτές οδήγησαν σε λουτρά αίματος και με μικρό ποσοστό των εκστρατευόντων να επιστρέφει, με τους περισσότερους να αφήνουν τα κοκκαλά τους στις ελληνικές κοιλάδες και πλαγιές ή να γίνονται τροφή των ψαριών στις ελληνικές θάλασσες.

Επειδή οι Αλβανοί φαίνεται βαριούνται να διαβάσουν την ελληνική ιστορία για να βρουν τους προγόνους τους και περιορίζονται στον να «κλέβουν» τους δικούς μας, στην συνέχεια παραθέτουμε μια σειρά, όχι πλήρη, των επίσημων Αλβανών που πολέμησαν κατά των Ελλήνων μεταξύ των ετών 1821-1829. Τα περισσότερα ονόματα προέρχονται από ένα βιαστικό «σκανάρισμα» των έξι τόμων του έργου «Η Ελληνική Επανάστασις» του Διον. Κοκκίνου, του βιβλίου «Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες» του Σαρ. Καργάκου, της «Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής» του Θ. Κολοκοτρώνη και άλλα από παλιά διαβάσματα που προστέθηκαν από μνήμης μετά από διασταύρωση. Ακολουθεί η λίστα:

Ιμπραήμ πασάς, ο γνωστός σχιζοφρενής που επιχείρησε ανεπιτυχώς με τους Γάλλους επιτελείς του να σβήσει την επανάσταση, γιος του αντιβασιλέα της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλυ που ήταν Αλβανός μπέης από την Καβάλα.
Ομέρ-πασάς Βρυώνης, παλιός στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή, πασάς σε διάφορες πόλεις της Ηπείρου, εκστράτευσε κατά τα έτη 1821-22 επικεφαλής χιλιάδων εναντίων των Ελλήνων επαναστατών.
Μουσταή-πασάς Σκόδρας (Μουσταφάς), εκστράτευσε το 1823 με 16000 κυρίως Αλβανούς με την πλειοψηφία τους να είναι χριστιανοί και είχε σώματα ακόμα και Κροατών. Το στράτευμά του ήταν ειδικό για ορεινές μάχες και ξεκίνησε με πολλές ελπίδες που του της έκοψε ο Μάρκος Μπότσαρης κυρίως και οι άλλοι οπλαρχηγοί της Δυτικής Στερεάς που ανάγκασαν το στρατό του στη διάλυση και τον ίδιο στην εξευτελιστική φυγή και στο να μην επιχειρήσει νέα εκστρατεία.
Ισμαήλ-πασάς Πλιάσσας, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων (μέχρι και στα Ψαρά το 1824).
Αχμέτ-πασάς Βρυώνης, εκστράτευσε στις αρχές της επανάσταση κατά των Ελλήνων.
Ισούφ-πασάς Περκόφτσαλης, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων.
Μουστά-μπεης, στρατηγός του Κιουταχή (Μεχμέτ Ρεσίτ πασά, Ρούμελη Βαλεσι) είχε στήσει ενέδρα κατά την έξοδο των Μεσολογγιτών σκοτώνοντας 500, σκοτώθηκε από τον Καραϊσκάκη στην Αράχωβα το 1826 και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι μαζί με του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή. Χαρακτηριστικά λέγαν γι’ αυτόν ότι ήταν τότε: «το μεγαλύτερο οτζάκι της Αλβανίας και η ψυχή του Κιουταχή και των Αλβανών». Μαζί του στην Αράχωβα σκοτώθηκαν και 1300 επίλεκτοι Αλβανοί «ο ανθός της Αλβανίας», μόνο 100 γλύτωσαν από την ενέδρα των Ελλήνων του Καραϊσκάκη. Οι τότε Αλβανοί θρήνησαν το θάνατό του με τραγούδι που σώθηκε:
«Τσσε ντ’ Αθίνe ντ’ Αλαμάνe σούμε καπετάνeρ γιάνε
σσούμε καπετάνeρ γιάνe πο, Μουσταμπεΐ ε βράνe
Κουσσ ε βράου Μουσταμπεΐν τσσ’ ισσ νιε ιλλ γκα γκιάκου ίνε;
Πο εβράου Καραϊσκάκη φακιεζίου, μουστάκ; ιγκλιάτε.
«...μπερτeκόσα Λιβαδίσe βράου, ασσλάν é σσκιπeρίσe».
Στα ελληνικά:
«Απ’ την Αθήνα ως την Αλαμάνα πολλοί είναι καπεταναίοι
Πολλοί είναι καπεταναίοι μα, σκοτώσαν τον Μουσταμπέη!
Ποιος σκότωσε το Μουσταμπέη που απ’ το αίμα μας ήταν ένα αστέρι;
Μα τον σκότωσε ο Καραϊσκάκης ο μαυροπρόσωπος, ο μακρυμουστάκης.
«..ο βάτραχος της Λειβαδιάς σκότωσε το λιοντάρι της Αρβανιτιάς!...»
Καρεφίλ-μπέης, αδερφός του Μουστά-μπεη σκοτώθηκε και αυτός στην Αράχωβα
Αδερφός του Μπανούζη Σέβλιανη: σκοτώθηκε μαζί με τους υπόλοιπους στην Αράχωβα
Ταχήρ Αμπάζης, στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή πολέμησε από το 1821 τους Έλληνες. Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης ήταν πολύ σημαντικός Αλβανός και για κάποιο διάστημα κατά την ανταρσία του Αλή είχε συνεργασία με τους Έλληνες.
Άγο Βασιάρης, σημαντικό στέλεχος του Αλή Πασά και του Ομέρ Βρυώνη στη συνέχεια, τον συνέλαβαν αιχμάλωτο οι Σουλιώτες του Μάρκου Μπότσαρη και τον έσφαξαν μετά για να εκδικηθούν το θάνατο του Μάρκου στο Καρπενήσι το 1823.
Μελεκ-πασάς Γκέκας, έδρασε στη Λαμία το 1821.
Τελεχά-μπέης Φέζον, αρχηγός Γκέκηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.
Μουσταφά-μπεης Καφεζέζης, αρχηγός Τσάμηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.
Σιλιχτάρ Μπόδας, σημαντικός Αλβανός στρατηγός των Τούρκων σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης.
Άγο Μουχουρδάρης, Αλβανός στρατηγός των Τούρκων πολέμησε στη μάχη του Πέτα το 1821.
Νούρκας Σέρβανης, ντερβέναγας και μουτασελίμης Καρλελίου στο Βραχώρι το 1821, φρούραρχος Άρτας μετά, σκοτώθηκε στο Τρίκερι Μαγνησίας το 1827.
Ταχήρ Παπούλιας, ντερβέναγας Κραβάρων και Αποκούρου το 1821.
Μουσταφά-μπεης, Κεχαγιάμπεης (επιτελάρχης του Χουρσίτ πασά), αρχηγός των πολιορκημένων Τούρκων και Αλβανών στην Τριπολιτσά το 1821
Αλή-μπεης, αδελφός του Μουσταφάμπεη, σκοτώθηκε στη μάχη της Γράνας το 1821, έξω από την Τριπολιτσά
Ισμαήλ-μπεης Βλιόρης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Βελή-μπεης Γιάτζης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Τζάνε Μαρτολάτζης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Μουσταφά Μαρτίνης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Ασλάν Ντέμτζης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Χασάν Μπιλούσης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Μπανούζ Σέβρανης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Γιος Σούλτζε Κόρτσα, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Κεχριμάν-μπεης Γάτζης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Ζαβαλιάνη Πρόκος, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Λιούλιο Τζαπάρης, τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Χασάν-πασάς Γκέκας, σκοτώθηκε σε νυχτερινή επιδρομή στο στρατόπεδο του Κιουταχή το 1825.
Ελμάζ Μέτζος, έδρασε το 1821 στην Ήπειρο.
Μπεκήρ -αγας Τζογαδούρος, διοικητης Πρέβεζας το 1821, είχε και άλλες συμμετοχές.
Σούλτζε Κόρτζας, ντερβέναγας Τρικάλων το 1822 και αλλού έδρασε.
Σουλεϊμάν Μέτος, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Χασά-μπεης Βρυώνης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μούρτο Τζάλιος, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισλάμ-μπέη Κόκκα, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μωχάμετ Νταλιάνης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Κονίσπολη, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισλάμ Πρόνιος, τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Παραμυθιά, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μπάλιο Χούσος, τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Χασάν Χούσος, τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισμαήλ Μπένι Κόνιτζα, τουρκαλβανός μπέης έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Τζελαλεδίν μπέης, διοικητής Οχρίδος, έπεσε μαχόμενος το 1823 στο Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας από τον Μάρκο Μπότσαρη.
Τζαφέρ-μπεης Φράσαρης, αρχηγός εμπροσθοφυλακής του Ισμαήλ-πασά Πλιάσσα έπεσε στο Κομπότι της Άρτας το 1821.
Φράσαρης (άλλος), αιχμαλωτίστηκε στα Βασιλικά για δεύτερη φορά ενώ είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξαναπολεμήσει τους Έλληνες και εγδάρει ζωντανός από τους Αγοργιανίτες.
Ιμπραήμ Πρεμέτης, επιτέθηκε στους Καλαρρύτες της Ηπείρου το 1821.
Χουσεΐν-μπεης, γιος του Μουσταφά πασά του Δελβίνου, ήταν φρούραρχος Πάργας το 1821.
Ζενές Τσάπαρης, αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε στην Πάργα το 1821.
Ντελή Χαβέζος, φρούραρχος Πατρατσικίου το1821.
Τζίνκο Χαμέτζης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός πολέμησε στη μάχη του Πέτα το 1821.
Βεκούτ Γαρδίκης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός πολέμησε στην Πλάκα της Ηπείρου το 1821.
Ταχήρ Μουρτοτζάλης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.
Τσεγκό-μπεης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ματός αγάς Λατίφης, τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.
Μαξούτ Σρόπουλης, Αλβανός αξιωματικός του Αμπτούλ Αμπούδ πασά της Θεσσαλονίκης, επιτέθηκε κατά των κατοίκων του Ολύμπου το 1821.
Ταχήρ Τσαπάρης, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Ιμπραήμ Ντέμος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Ισμαήλ Πρόνιος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Άγο Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.
Χατζή Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.
Ισούφ-μπέης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.
Ταμάζ Μπίμπασης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.
Αβδουλάχ-μπέης, αρχηγός Αλβανών στην επίθεση κατά του Αιτωλικού το 1823 όπου και τραυματίστηκε.
Πράχο Πρεβίστας, αρχηγός Αλβανών στη μάχη της Άμπλιανης το1824.
Τσέλιο Πίτσαρης, Αλβανός οπλαρχηγός ενίσχυσε τον Περκόφτσαλη πασά στη μάχη της Άμπλιανης το1824.
Μάνε Λουζάτης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.
Καλέμ Τεπελένης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.
Χασάν Τσάπαρης, αλβανοτσάμης οπλαρχηγός από το Φανάρι της Ηπείρου έδρασε το 1821.
Χότο Πρόνιος, αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε το 1821.
Ασλανάκης, αρχηγός των Αλβανών του Μουσταφάμπεη όταν αυτός μπήκε στην πολιορκούμενη Τριπολιτσά, όπου κλείστηκε και αυτός με τους υπόλοιπους
Αχμέτ-μπεης Δέμος, από τους Φιλιάτες, Αλβανός μισθοφόρος στην Τριπολιτσά το 1821 είχε στο σώμα του και 800 χριστιανούς Αλβανούς, πέθανε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας
Λιμά-μπεης Κογιάτσας, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821
Βελή-μπεης Κογιάτσας, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821
Καλιό-μπεης Μπόνος, ο γιος του Μήτσα Μπόνου, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821
Ιμπραήμ Λαλαίος, πελοποννήσιος τουρκαλβανός έδρασε στο Λάλα και την Πάτρα
Χάντζος Λαλαίος, πελοποννήσιος τουρκαλβανός έδρασε στο Λάλα την Πάτρα
Τζαφέρ Φειδάς, Λαλαίος τουρκαλβανός έδρασε το 1821.
Ρουμπής Βαρδουνιώτης, πελοποννήσιος τουρκαλβανός έδρασε στην πολιορκία της Τριπολιτσάς.
Αβδούλ-μπέης Αρναούτογλου, σημαίνων Τούρκος της Τριπολιτσάς το 1821.
Ιμπραήμ Αρναούτογλου, διοικητής Καλαβρύτων μεταξύ των ετών 1820-1821.
Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, βοεβόδας της Καλαμάτας κατά το 1821.
Νεφέζης Καραχούσος, Λαλαίος τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.
Μουσταφάς Χάτζος, Λαλαίος τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.
Μπέικος Κεχαγιάς, τουρκαλβανός διαπραγματευτής των Λαλαίων.
Κουτσοραίπ-αγας, λαλαιος τουρκαλβανός έδρασε το 1821.
Μουστά-μπεης Κιάφα Ζέζας, τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825 (ίσως έχει προαναφερθεί).
Χοτά-μπεης Αργυροκάστρης, τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Βελή-αγας Γρεβενού, τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Μαχμούτ-μπεης Κοστούρι, τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Ιμπραήμ Κοστρέτζης, τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Μουχτάρ-μπεης Κιαφτίσης, τουρκαλβανός αξιωματικός του Κιουταχή στην Αθήνα το 1827.
Ισούφ Διβένης, Αλβανός διοικητής Λιδορικίου πριν την επανάσταση, ήταν ήπιος και αγαθός, αλλά βασανίστηκε και κρεμάστηκε από τα τείχη της ακρόπολης των Αθηνών το 1827 με άλλους 17, για αντεκδίκηση όταν σούβλισαν οι πολιορκητές Τούρκοι 2 Έλληνες αιχμαλώτους.
Μουσταφ-άγας Σουγκαρίνης, στρατηγός Γκέγκηδων του Κιουταχή κατά την πολιορκία της ακρόπολης των Αθηνών το 1827.
Μαγδαρής, αρχηγός Αλβανών στην Χίο το 1828 αιχμαλωτίστηκε από το στράτευμα του Φαβιέρου.
Μουσά-μπεης, αρχηγός τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.
Μουσταφά-μπεης, αρχηγός τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.
Βελή-μπεης, αρχηγός τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.
Μεχμέτ Δεβόλης, φρούραρχος Σαλώνων το1828.
Ορχάν Κιαφαξίσης, αρχηγός τουρκαλβανών στην Κορακόβρυση Βοιωτίας το1828 όπου και συνελήφθει.
Κιορ Ιμπραήμ, φρούραρχος που παρέδωσε τη Ναύπακτο το 1828.
Φετά Τούκοφλης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829.
Νουρή Τζόπης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829
Μάρτζο Τσουριγούνης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829
Αχμέτ Πρεβίστας ή Ντεπριβιστάνη: ντερβέναγας των Κραβάρων το 1828, είχε ενδιαφέρουσα αλληλογραφία με τον Κίτσο Τζαβέλα περί αλβανικής καταγωγής, ο οποίος μόλις τον συνέλαβε τον στάμπαρε μαζί με τους άντρες του με πυρωμένη σφραγίδα σχηματίζωντας στο σώμα τους τον φοίνικα, ελληνικό εθνόσημο επί Καποδίστρια, για να τον θυμούνται.
Νουρεδίν-αγας Μπελούκμπασης, πολέμησε στην Πέτρα Βοιωτίας.
Ασλά-μπεης Μουχουρδάρης, πολέμησε με 1500 τουρκαλβανούς στη τελευταία μάχη του αγώνα στην Πέτρα Βοιωτίας. Οπότε οι Αλβανοί ήταν παρόντες και συνεπείς σε όλη τη διάρκεια και τις φάσεις της Ελληνικής Επανάστασης.

Η τύχη των τουρκαλβανών μπέηδων, αγάδων και οπλαρχηγών όταν πήγαν να ζητήσουν τους μισθούς τους από τον Κιουταχή:

«Ο Μέγας Βεζύρης Ρεσίτ Πασάς εκάλεσεν εις Μοναστήριον της Πελαγονίας τους αρχηγούς
των πολεμησάντων κατά της Ελλάδος Αλβανών διά να πληρώσει εις αυτούς μισθούς και
έξοδα. Προσήλθαν περίπου 400-500 φύλαρχοι και άλλοι Αλβανοί πρόκριτοι. Αφού τους
υπεδέχθη ο Ρεσίτ καλώς και προσέφερεν εις αυτούς γεύμα, διέταξε κατά τινα παράταξιν
του στρατού να τουφεκίσωσι τους θεωμένους Αλβανούς. Τοιαύτη περίπου ήτο πάντοτε η
αμοιβή των Αλβανών διά τας υπηρεσίας προς τους Τούρκους».

Κλείνουμε την λίστα με τους Αλβανούς συμπρωταγωνιστές στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 με τον Αλβανό ανέκδοτο τον Ταφίλ Πούζη.

… το τέλος του Ταφήλ Μπούζ. Αυτός ήταν Αλβανός οπλαρχηγός στην
υπηρεσία του Αλή πασά. Όταν όμως ο Αλής κυκλώθηκε από τον Χουρσίτ, ο Ταφήλ δεν είχε
κανένα δισταγμό να τον προδώσει και να μπει στην υπηρεσία του Ομέρ Βρυώνη. Στη
διάρκεια του Ελληνικού Αγώνα αυτομόλησε και προσεχώρησε στους Έλληνες. Μετά την
απελευθέρωση διοικούσε σώμα Αλβανών που το μισθοδοτούσε η ελληνική κυβέρνηση. Το
σώμα αυτό διαλύθηκε, με εισήγηση του Θεοδ. Κολοκοτρώνη. Ο Ταφήλ τότε πήγε να
συναντήσει τον Κιουταχή, ο οποίος τον σκότωσε το 1832.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης για τον Ταφιλπούζη:

…τὸν Ταφιλπούζη μὲ τὸ τάγμα του τὸν ἀπεφάσισαν νὰ περάσει ἀπὸ τὴν Καρύταινα καὶ νὰ πάει στὴν Γαστούνη μὲ σημαία Ὀθωμανική, μὲ παντιέρες Ὀθωμανικές, μὲ τὴν χέρα τοῦ Μωάμεθ. Ἀκούοντας ἐγώ ἔστειλα καὶ τὸν ἔβγαλα μὲ καταισχύνη, καὶ ἂν εἶχα τὴν ἔχθρα ποὺ ἔλαβα ἔπειτα, θὰ τοὺς σκοτώναμε. Καὶ τοῦ ἔστειλα (τοῦ Ταφιλπούζη) καὶ ἐμάζωξε τὲς μπαντιέρες, καὶ τοῦ εἶπα ἂν περάσει καμμιὰ φορὰ μὲ ἀνοικτὲς μπαντιέρες, οἱ γυναῖκες οἱ χηρευάμενες θὰ τὸν σκοτώσουν: «Ποῦ ἀνοίγεις τὴν σημαία τὴν Τούρκικη, εἰς τὰ χώματα τὰ Ἑλληνικά;». - «Τί φταῖμε ἐμεῖς;» Ὁ Κωλέττης μᾶς εἶπε: «Δουλειὰ νὰ κάμετε καὶ ὅ,τι σημαία θέλετε. Μᾶς ἔδωσεν ὀφίκια, ἐγέλασε Τούρκους καὶ Ρωμαίους».

Τώρα ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του, όπου βλέπει πασάς ας σκεφτεί άλλους 3-4 χιλιάδες, όπου μπέης 1-2 χιλιάδες και από 500-1000 για τους υπόλοιπους για να δει τη συνεισφορά των Αλβανών στην Ελληνική Επανάσταση. Αν είχαν προσφέρει όπως λένε οι Αλβανοί θα υπήρχε ελληνικό αλλά και αλβανικό κράτος από το 1822-23.

ΤΟ....ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ


Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνεδρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθά­νεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μι­λήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάπης. Οι ημέρες πού ζούμε είναι δύσκολες καί κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μιά δεινή οικο­νομική κρίση πού δημιουργεί στούς πολλούς άνασφάλεια καί φόβο. Δεν γνωρίζου­με τί είναι αύτό πού μάς έρχεται τήν επόμενη μέρα. Ή χώρα μας φαίνεται νά μήν είναι πλέον έλεύθερη άλλά νά διοικείται έπί τής ούσίας άπό τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε άπό τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία νά μιλήσει καί νά τοποθετηθεί πάνω στά γεγονότα πού παρακολουθούμε.

Είναι άλήθεια ότι αύτό πού συμβαίνει στήν πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο καί συ­νταρακτικό. Μαζί μέ τήν πνευματική, κοινω­νική καί οικονομική κρίση συμβαδίζει καί ή πάσης φύσεως άνατροπή. Πρόκειται γιά προσπάθεια έκρίζωσης καί έκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τά όποια ως τώ­ρα θεωρούνταν αύτονόητα γιά τή ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς έπιχειρείται μιά άνατροπή δεδομένων καί δι­καιωμάτων καί μάλιστα μέ ένα πρωτοφανές έπιχείρημα. Τά άπαιτούν τά μέτρα αύτά οί δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μιά χώρα ύπό κατοχή καί έκτελούμε έντολές τών κυριάρχων - δανειστών μας. Τό ερώτημα, τό όποιο γεννάται, είναι έάν οι άπαιτήσεις τους άφορουν μόνον σέ οικονομικά καί άσφαλιστικά θέματα ή άφο­ρούν καί στήν πνευματική καί πολιτιστική φυσιογνωμία τής Πατρίδος μας.Μπροστά στήν κατάσταση αύτή ό κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δέν πή­ραμε νωρίτερα όλα αύτά τά δύσκολα μέ­τρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται άναγκαία. "Ολες αύτές τίς παθογένειες τής κοινωνίας καί τής οίκονομίας πού σήμερα επι­χειρούμε μέ βίαιο τρόπο νά άλλάξουμε, γιατί δέν τίς άλλάξαμε στήν ώρα του; Γιατί έπρεπε νά φθάσουμε ώς έδώ; Τά πρόσωπα στήν πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, έδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολό­γιζαν τό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι όδηγούν τή χώρα στή καταστροφή καί σή­μερα αισθάνονται άσφαλείς, γιατί ενεργούν ώς εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές άνατροπές γιά τίς όποίες άλλοτε θά άναστατωνόταν όλη ή Ελλάδα καί σήμερα επιβάλ­λονται χωρίς σχεδόν άντιδράσείς.
Ή οικονομική μας κρίση μέ πολύ άπλά λόγια οφείλεται στή διαφορά μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης. Στόν άργό ρυθμό τής παραγωγής πού επιτυγχάνουμε άπέναντι στό ύψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε νά ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα άπό όσα παράγουμε, τό­τε τό οικονομικό ισοζύγιο γέρνει πρός τήν πλευρά τών εξόδων. Ή χώρα μας γιά νά άντεπεξέλθει, άναγκάζεται νά δανείζεται μέ τήν έλπίδα ότι τό διαταραγμένο ισοζύγιο θά ανακάμψει. Όταν αύτό δέν γίνεται καί οί δανειστές άπαιτούν τήν έπιστροφή τών δανεισθέντων σύν τόκω, τότε φθάνουμε στήν κρί­ση καί στήν χρεωκοπία. Ή οικονομική κρί­ση, ή όποία ταλαιπωρεί καί δυναστεύει τή χώρα μας είναι ή κορυφή τοΰ παγόβουνου. Είναι συνέπεια καί καρπός μιάς άλλης κρίσης, τής πνευματικής.
Ήδη ή δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικο­νομικό μέγεθος, άλλά πρωτίστως πνευματι­κό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, τό όποιον άφορα τόσο στήν ηγεσία, όσο καί στόν λαό. Μιά ήγεσία πού δέν μπόρεσε νά σταθεί ύπεύθυνα άπέναντι στό λαό, πού δέν μπόρεσε ή δέν ήθελε νά μιλήσει τή γλώσσα τής άλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρό­τυπα, πού καλλιέργησε τίς πελατειακές σχέσεις, μόνο καί μόνο γιατί είχε ώς στόχο τήν κατοχή καί τή νομή τής έξουσίας. Μιά ήγε­σία πού στήν πράξη άποδεικνύεται ότι ούσιαστικά ύπονόμευσε τά πραγματικά συμφέροντα τής χώρας καί του λαού.
Κι' άπό τήν άλλη πλευρά, ένας λαός, έμείς, πού λειτουργήσαμε άνεύθυνα. Παραδοθή­καμε στήν εύμάρεια, στόν εύκολο πλουτι­σμό καί στήν καλοπέραση, έπιδοθήκαμε στό εύκολο κέρδος καί στήν εξαπάτηση. Δέν προβληματισθήκαμε γιά τήν άλήθεια τών πραγμάτων. Ή αύθαίρετη άπαίτηση δικαιω­μάτων άπό συντεχνίες καί κοινωνικές όμάδε; μέ πλήρη άδιαφορία γιά τήν κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρο; στήν σημερινή κατάσταση.
Ή ούσία της Πνευματικής Κρίσης είναι ή άπουσία νοήματος ζωής καί ό έγκλωβισμός τού άνθρώπου στό εύθύγραμμο παρόν, δη­λαδή ό έγκλωβισμός του στό έγωκρατούμενο ένστικτο. "Ενα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. "Ενα παρόν καταδικασμένο στό άνιαρό καί μονότονο. Ή μετατροπή τής ζωής σ' ένα χρονικό διάστημα άνάμεσα σέ δύο ήμερομηνίες, αύτές, τής γέννησης καί τής ταφής, μέ άγνωστο τό μεταξύ τουςδ διάστη­μα. Σέ μιά τέτοια προοπτική τό άσκοπο συναγωνίζεται τό παράλογο καί τόν άγώνα τόν κερδίζει πάντα τό τραγικό. Όταν άπευθύνεσαι σέ νέους άνθρώπους καί τούς έρωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτι­κά;» καί σου άπαντούν: «πέστε μου σεις για­τί νά μήν πάρω; Δέν έλπίζω τίποτα, δέν περι­μένω τίποτα, ή μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω τήν ένεση καί ταξιδεύω»· ή όταν έπισημαίνεις σέ ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θά πεθάνει καί έκείνος σου άπαντά μέ ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δέν καταλαβαίνετε ότι έγώ παίρνω ναρκωτι­κά γιά νά ζήσω», τότε άντιλαμβάνεσαι πόσο άπίστευτα άληθινά καί πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τά παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν γιά νόημα ζωής κυνηγήσαμε τήν εύμάρεια, τήν καλοπέραση, τήν οικονομική ισχύ. Όταν όμως δέν ύπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα άπό τήν κατανάλωση, όταν ή οικονο­μική δύναμη καί ή έπίδειξή της γίνεται ό μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε ή διαφθορά είναι ό μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, άν δέν είσαι διεφθαρμένο, είσαι άνόητος. Έτσι σκέφθηκαν καί έπρα­ξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά καί τής έξουσίας, άλλά καί μέρους του λαού μας. Τό ερώτημα - δίλημμα του Ντοστογιέφ­σκι «ελευθερία ή ευτυχία;» τό ζούμε πλέον σέ όλη του τήν τραγικότητα. Διαλέξαμε μιά πλαστή εύμάρεια καί χάσαμε τήν έλευθερία του προσώπου μας, χάσαμε τήν έλευθερία τής χώρας μας. Σήμερα ό άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί τό είσόδημά του, άλλά δέν άνησυχεί τό ίδιο γιά τό έλλειμμα παιδείας πού άφορα στά παιδιά του καί δέν άγωνιά γιά τά παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες έξαρτήσεις, δέν άγωνιά γιά τόν εύτελισμό του άνθρώπινου προσώπου. Αύτή λοιπόν είναι ή ούσία τής άληθινής κρίσης καί ή πηγή τής οίκονομικής κρίσης τήν όποία τόσο άνελέητα έκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».
Στήν Σύνοδο τής Ίεραρχίας έμείς, οί πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αύτοκρίτική μας, θελήσαμε να άναμετρηθούμε μέ τίς εύθύνες μας καί νά άναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τής ένδεχομένης δικής μας ύπαιτιότητας στήν παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδα­λίσαμε ίσως. Δεν άντιδράσαμε άμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σάς πλήγω­σαν. Οι έμποροι τής κατεδάφισης τής σχέσης του λαού με τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία του έκμεταλλεύτηκαν στό έπακρο καί πραγματι­κά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προ­σπάθησαν νά διαρρήξουν τήν έμπιστοσύνη σας στήν Εκκλησία.
Θέλουμε νά σάς πούμε ότι ή Εκκλησία έχει τό άντίδοτο τής κατανάλωσης ώς τρόπο ζωής καί αύτό είναι ή άσκηση. Καί έάν ή κα­τανάλωση είναι τό τέλος, γιατί ή ζωή δέν έχει νόημα, ή άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σέ ζωή μέ νόημα. Ή άσκηση δέν είναι στέρη­ση της άπόλαυσης, άλλά έμπλουτισμός τής ζωής μέ νόημα. Είναι ή προπόνηση του άθλητή πού οδηγεί στόν άγώνα καί στό με­τάλλιο καί αύτό τό μετάλλιο είναι ή ζωή πού νικά τό θάνατο, ή ζωή πού πλουτίζεται μέ τήν άγάπη. Ή άσκηση είναι τότε όδός έλευθερίας, έναντίον τής δουλείας του περιττού. Είναι αύτή ή δουλεία πού σήμερα μάς εύτελίζει.
Μάς προβληματίζει ή κατάσταση τής Παδείας μας, γιατί τό σημερινό έκπαιδευτικό σύστημα άντιμετωπίζει τό μαθητή όχι ώς πρόσωπο άλλά σάν ήλεκτρονικό ύπολογιστή καί τό μόνο πού κάνει είναι νά «τόν φορ­τώνει» μέ ύλη άδιαφορώντας γιά τήν όλη του προσωπικότητα καί γι' αύτό τά παιδιά μας δικαιολογημένα άντιδρούν. Γι' αύτό άγωνιούμε για τό νέο Λύκειο πού ετοιμάζε­ται. Πιστεύουμε ότι όντως τά σχολικά βιβλία γράφονται μέ τήν εύθύνη τής Πολιτείας, άλλά τό περιεχόμενο τους άφορά καί στόν τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει άπό τήν Εκκλησία του νά μεταφέρει μέ δύ­ναμη τή δική του ταπεινή φωνή.
Αισθανόμαστε ότι όλοι οί ένοριακοί μας ναοί πρέπει νά γίνουν χώροι φιλόξενοι γιά τούς νέους μας, όπως είναι ήδη άρκετοί άπό αύτούς, στούς όποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα καί έλπίδα.
Ξέρουμε ότι ζητάτε άπό έμάς, τούς Ποιμένες σας, μιά Εκκλησία μέ ήρωισμό, μέ νεύρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νε­ανικό λόγο, όχι έκκοσμικευμένη, άλλά άγιαζομένη καί άγιάζουσα, μιά "Εκκλησία έλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μιά Εκκλησία πού δέν θά φοβάται νά άμυνθεί στό πονηρό σύστημα αύτού του κόσμου, έστω κι άν ή άντίσταση σημαίνει διωγ­μό ή καί μαρτύριο.
Ή Εκκλησία είναι ό μόνος όργανισμός πού μπορεί νά σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο καί νά τόν στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας καί αύτή είναι ή δύ- ναμή μας καί ή δύναμή της. Τήν ένότητα μεταξύ τών ποιμένων καί του λαού έχουν στό­χο οί έμποροι των λαών γι' αύχό προσπα­θούν νά τήν ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θά «πατάξουν» τόν ποιμένα, εύκολα θά σκορπίσουν τά πρόβατα καί θά τά ύποτάξουν. Διδαχθείτε άπό τήν ιστορία ότι όπου ό Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ό άνθρωπος καί ό εύτελισμός του. Η ένανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη κατα­ξίωση του άνθρώπινου προσώπου. Ή Εκ­κλησία δέν άντιμάχεται τήν Πολιτεία, άλλά έκείνους πού έκμεταλλευόμενοι τήν Πολι­τεία καί κρυμμένοι πίσω άπό τήν έξουσία έπιχειρούν νά σάς στερήσουν τήν έλπίδα. Νά θυμάσθε ότι για πολλούς οίκονομολό- γους ή παρούσα κρίση είναι κατασκευασμέ­νη, είναι μιά κρίση - έργαλείο πού άποβλέπει στόν παγκόσμιο έλεγχο άπό δυνάμεις πού δέν είναι φιλάνθρωπες.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο γιά τήν σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δέν έπα­ψε νά άποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος τής Ίστορίας. Δέν μπορεί νά άνέχεται κανενός είδους άδικία, άλλά οφείλει νά δείχνει έτοιμότητα γιά μαρτυρία καί μαρτύριο. Γνω­ρίζουμε ότι οί άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σέ ένδεια, άσφυκτιούν οικονομι­κά, η άπελπισία πολλές φορές κυριεύει τήν καρδιά τους. Τό γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στήν άναζήτηση έλπίδας είναι ό Ναός τής περιοχής τους, ή ένορία τους. Στόχος καί άγώνας μας είναι ή κάθε ένορία νά γίνει τό κέντρο άπ' όπου όλη ή ποιμαντι­κή δραστηριότητα τής τοπικής Έκκλησίας θά άγκαλιάσει όλη τήν τοπική κοινωνία.
Άπόφασή μας είναι νά δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημά­των προκειμένου νά παρακολουθήσουμε άπό κοντά καί νά άντιμετωπίσουμε μέ τρόπο μεθοδικό τά προβλήματα πού δημιουργεί ή παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι νά άναπτύξουμε τό προνοιακό έργο της κάθε ένορίας ώστε νά μήν ύπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού νά μήν έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε καί σεις ότι στό σημείο αύτό ή Εκκλησία έπιτελεί τεράστιο έργο. Τό γνωρίζετε, γιατί πολ­λοί άπό σάς αύτή τήν προσπάθεια τής ένορίας σας τήν στηρίζετε εθελοντικά καί τήν ένισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε νά πλαισιώσετε ό καθένας καί ή καθεμιά τήν ένορία σας γιά νά άντιμετωπίσουμε άπό κοινού τίς δύσκολες αύτές ώρες.
Ό λαός μας πέρασε καί άλλοτε καί φτώ­χεια καί πείνα, άλλά άντεξε καί νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε νά βοηθήσουμε τόν ένα καί ό ένας τούς πολλούς. Ό Θεός δέν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, άλλά δυνάμεως καί άγάπης. Μέ αύτό τό πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω άπό τήν μεγάλη μας οικογένεια, τήν Εκκλησία, έπισημαίνοντας τά λάθη μας, άναζητώντας νόημα ζωής στήν άγάπη, θά βγούμε άπό αύτή τή δύσκολη ώρα.


Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΑ



H κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοίνωσε μόλις σήμερα, την διάθεση κρατικής περιουσίας προς εκμετάλλευση από τρίτους. Το κακό σενάριο φαίνεται ότι έχει επιλεγεί, για να «βγει» η χώρα μας από τα γρανάζια της τρόϊκα και των λοιπών κερδοσκόπων που συνειδητά ο κ. Παπανδρέου μας ενέπλεξε. Σε πρώτη φάση εκποιούνται τα «ασημικά», αλλά με τον καιρό θα διαπιστώσουν όλοι «με οδύνη», ότι το χρέος μεγαλώνει. ( Το 2009 ήταν στο 115% του ΑΕΠ. Με την «σωτηρία» μας από το ΔΝΤ κλπ, το 2013 θα φθάσει στο 155%). Τότε θα αποφασίσουν ότι πρέπει να εκποιηθούν και τα χρυσαφικά. Το χρυσάφι όμως θα είναι μαύρο και βρίσκεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια κάτω από την θάλασσα, στον βυθό του Αιγαίου. Τόσα χρόνια οι Έλληνες αποκοιμισμένοι από τις πολιτικές τους ηγεσίες και τα κατάπτυστα ΜΜΕ, αγνοούσαν την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου σε πολλά σημεία του εθνικού χώρου μας. Από καιρού εις καιρόν ακουγόταν η φωνή κάποιου να σιγοψιθυρίζει περί κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αμέσως οι εφιάλτες της πολιτικής και της «ενημέρωσης» έσπευδαν να τον χαρακτηρίσουν ως γραφικό. Τα χρόνια πέρασαν και έφθασε η ώρα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος. Μόνο που στο διάστημα αυτό, έγιναν οι «κατάλληλες» διεργασίες, έτσι ώστε η ελληνικότητα του ορυκτού πλούτου να αμφισβητείται σήμερα ευθέως από την Τουρκία. Πόσοι ήταν οι αφελείς, και ήταν πολλοί, που πίστεψαν ότι η Τουρκία ενδιαφερόταν για τα Ίμια ἤ για τις τσιπούρες του Αιγαίου. Πόσοι αλήθεια εξαπατήθηκαν, και ήταν πάρα πολλοί, ότι οι κραυγές «βυθίσατε το Χόρα», ήταν συμπυκνωμένα δείγματα πατριωτισμού. Σήμερα όμως, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το «βυθίσατε το Χόρα» ήταν η διφορούμενη πολιτική παρακαταθήκη του πατρός προς τον υιόν, για να βυθίσει την χώρα. Το αποτέλεσμα της ναυαγιαιρέσεως είναι γνωστό. Χάνουμε το μισό σκάφος.
Σας παρουσιάζουμε απόσπασμα από τα πρακτικά των συνομιλιών που είχαν στον Λευκό Οίκο, την Παρασκευή 25 Απριλίου 1975, ο τότε πρόεδρος Gerald Ford, ο υπουργός εξωτερικών Henry Kissinger και ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Brent Scowcroft**, με εκπροσώπους της γνωστής ελληνοαμερικανικής οργανώσεως ΑΗEPA.
Διαβάστε στην συνέχεια τους διαλόγους των αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι γνωρίζοντας ότι υπάρχει πετρέλαιο στο Αιγαίο, ενδιαφέρονται για σύναψη συμφωνιών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας για την εκμετάλλευσή του.
**Και μία λεπτομέρεια με σημασία. Ο κ. Brent Scowcroft ίδρυσε και διευθύνει το Scowcroft Group. Ενημερωθείτε για τις δραστηριότητες του ομίλου και μάλλον … δεν θα εκπλαγείτε.
The Scowcroft Group is managed directly by Brent Scowcroft, former National Security Advisor to President George H.W. Bush and Gerald Ford. Our principals bring extensive experience in business and government coupled with extraordinary regional expertise in Asia, Latin America, Africa, Western and Eastern Europe, Russia, and the Middle East. Our team of bipartisan professionals has demonstrated prowess in the political economy of emerging markets, and strong relationships with key political and industry decision-makers.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Who We Are headline
spacer
The globalization of manufacturing and services, the expansion of global financial markets, and evolving geopolitical risk all present extraordinary business opportunities and challenges. Success in this new business environment requires in-depth knowledge and extensive first-hand experience in the world's most important emerging economies.

The Scowcroft Group is an international business advisory firm that combines these unique capabilities with a demonstrated record of helping businesses grow and succeed in the rapidly evolving international market place. By offering a wide range of services and area expertise tailored to meet individual client needs and to recognize and capitalize on emerging business opportunities, The Scowcroft Group engages in every stage of strategic planning, raising capital, risk management, market development, ongoing operations, and asset sales.

Sound corporate and financial decisions require a realistic appraisal of the political, economic, and business environment, and practical experience with the many regulatory, political, and financial institutions that affect the activities of companies abroad.

The Scowcroft Group helps businesses succeed by assigning project teams tailored to the specific business or investment opportunity and the country involved. We work with our investment partners to identify and invest in companies that deliver value to customers and returns to investors, strictly applying the highest levels of transparency and accountability. Our services include:
  • Political and business risk assessment of target markets
  • Market-entry strategy and business venture structure development
  • Identification and securing of sources of capital
  • Identifying and evaluating potential transactions and companies for debt or equity investments, mergers, acquisitions and spin-offs
  • Identification and vetting of potential joint venture partners
  • Management of regulatory and taxation issues
  • Access to foreign government leaders, agencies and institutions, senior corporate executives, investment banks, private equity funds, international financial institutions, global accounting and legal expertise
  • Resolution of investment and operational challenges and disputes
Since its founding in 1994, The Scowcroft Group has established itself as the pre-eminent international business advisory firm.
Επίσης ο κ. Brent Scowcroft είναι και Chairman of the Board του American Turkish Council

Armenian National Committee of America
888 17th Street, NW, Suite 904, Washington, DC 20006
Tel. (202) 775-1918 * Fax. (202) 775-5648 * Email.anca@anca.org

PRESS RELEASE

For Immediate Release ~ 2005-09-12
Contact: Elizabeth S. Chouldjian ~ Tel: (202) 775-1918

BRENT SCOWCROFT ATTACKS ARMENIAN GENOCIDE LEGISLATION

Former National Security Advisor Brent Scowcroft Sinks to Accusing Genocide Resolution Supporters of "Careless Use of Genocide Language"

WASHINGTON, DC - Only days before Armenian Genocide legislation is set to come before a key U.S. House panel, American Turkish Council (ATC) Chairman Brent Scowcroft has warned Speaker Dennis Hastert that even the discussion of the Armenian Genocide on the floor of the U.S. House would be "counter-productive to the interests of the United States," reported the Armenian National Committee of America (ANCA).

In his September 12th letter, Scowcroft, speaking on behalf of the corporate members of the ATC, accused Congressional supporters of Armenian Genocide legislation (H.Res.316 and H.Con.Res.195) of trying to "pull Turkey away from the West. He stressed that: "The careless use of genocide language provides and excuse to do so, delivering a direct blow to American interests in the region."

"We are outraged that Brent Scowcroft appears to have so compromised his own integrity in pursuit of personal business interests that he finds himself enlisted by the Turkish government in its desperate and patently immoral genocide denial effort," said ANCA Executive Director Aram Hamparian. "We are particularly troubled by his baseless comment regarding the 'careless use of genocide language' - a hateful insult to the victims of this crime, a direct offense to the Congressional authors of this legislation, and a repudiation of the U.S. archives, the unanimous judgment of the International Association of Genocide Scholars, and the overwhelming evidence documenting this crime against humanity."

The ATC has come under scrutiny in recent weeks as the result of a 10-page story in Vanity Fair detailing FBI whistleblower Sibel Edmond's reports that it's officials were involved in illegal efforts to defeat Armenian Genocide legislation in the fall of 2000. According to the article by contributing editor David Rose, Edmonds claimed FBI wiretaps - including those of the Turkish Embassy and Turkish groups such as the American Turkish Council (ATC) and the Assembly of Turkish American Associations (ATAA) - reveal that the Turkish government and its allies boasted of bribing members of Congress as part of an alleged deal to stop consideration of the Armenian Genocide Resolution.

In a related effort, the Assembly of Turkish American Associations has distributed an action alert against both Armenian Genocide resolutions - H.Res.316 and H.Con.Res.195. Among the factually unfounded and morally bankrupt points raised by the ATAA in the space of its one-page alert, are the following:

* The ATAA warns its members: "Inaction on the part of the Turkish American Community will compromise U.S.-Turkish relations, encourage more acts of harassment, violence and terrorism against people of Turkish and Turkic descent, and could potentially lead to territorial and compensations claims against the Republic of Turkey."

* The ATAA urges its members to tell members of Congress that H.Res.316 and H.Con.Res.195 "provide a one-sided, misinformed view of WWI Ottoman history and would deal a great blow to the Turkish American community, and furthermore inflict damage upon the partnership between Turkey and the United States."

* The ATAA stresses that resolutions such as H.Res.316 and H.Con.Res.195 "impede dialogue and reconciliation between Armenia and Turkey, discouraging the Armenian side from engaging in scholarly examination of these complicated historical events."

* The ATAA notes that, "As the Armenian American lobby acts up again, we have only two choices: we can be passive and allow these allegations to go on, or we can stand up and defend ourselves, our history, and the future of our children here in the United States."

* The ATAA stresses that its efforts are not "anti-Armenian," explaining that, "Armenians people are held hostage by the agenda of their country's ultra-nationalist government and extremists in the Armenian American, European and Middle Eastern communities."

The full text of the Scowcroft letter is provided below:

#####


Text of ATC Chairman Brent Scowcroft's Letter to Speaker Hastert



September 12, 2005

The Honorable J. Dennis Hastert
Speaker of the House of Representatives
The Capitol
Washington, DC 20515

Dear Mr. Speaker:

As Chairman of the American-Turkish Council, I am gravely concerned about plans to debate in the House of Representatives H. Con. Res. 195, a resolution “Commemorating the Armenian Genocide” and urging the Government of Turkey to acknowledge the culpability of Ottoman Turks for it, and H. Res. 316, a resolution recognizing claims of “genocide” of Armenians by Ottoman Turks. Together with ATC’s members, I strongly urge opposition to these resolutions and suggest that floor deliberation of them would be counter-productive to the interest of the United States.

Whatever people individually decide on the merits of these resolutions, it is important to note the real world consequences of their adoption. When the French Senate passed such a resolution, it cost France over $1 billion in cancelled contracts and lost business opportunities. Enactment of genocide language would jeopardize our ability to achieve strategic interest with Turkey and in the region. Furthermore, it is quite likely that the business interest of several of our American members would be jeopardized by passage of such prejudicial legislation.

The American-Turkish Council strongly believes that the events about which H. Con Res. 195 and H. Res. 316 speak are matters for historians to decide-not politicians. Unfortunately, these resolutions express, as matters of law and fact, issues that remain widely disputed by scholars, historians, and legal experts. Accordingly, we strongly urge you to review the attached letter that Turkish Prime Minister Erdogan sent Armenian President Robert Kocharian on April 10, 2005, seeking to normalize bilateral relations as well as address painful long-standing historical issues.

Although Armenian President Kocharian rejected his offer, we are encouraged that Prime Minister Erdogan and his government, by reaching out to Armenia with an offer for an open dialogue on difficult issues involving Turks and Armenians, are taking an historic step. Turkish-Armenian rapprochement is in the best interests of both nations, and the ATC believes now is the time for reconciliation. We sincerely hope that President Kocharian and his government will take the opportunity to reciprocate the olive branch extended by Prime Minister Erdogan.

Turkey’s strategic location at the crossroads of Europe, the Middle East, the Caucasus, and the Balkans places it at the center of American’s current and long term strategic interest. As Turkey stands on the threshold of accession talks with the European Union, the U.S. should be doing all it can to encourage positive momentum for Turkey. H. Con. Res. 195, while purporting to support Turkey’s EU accession talks, and H. Res. 316, do exactly the opposite. The resolutions encourage those who would pull Turkey away from the West. The careless use of genocide language provides and excuse to do so, delivering a direct blow to American interests in the region.

The ATC believes that legislators should not attempt to resolve historical issues by resolution. Historical commissions, fairly staffed, adequately supported, and afforded full access to the archives, are better suited to attempting the reconciliation that we all support.

On behalf of the members of the American-Turkish Council, I strongly urge you to oppose floor deliberation and adoption of any language that would substitute political pronouncements for historical analysis of this highly sensitive issue.

Sincerely,

Brent Scowcroft
Chairman of the Board

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More