ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ


αρακαλώ διαβάσετε Προσεκτικά το κείμενο της κ. Κατερίνας Μουντή του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης Τροφίμων!


ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΦΑΓΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΛΤΑ!
ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΦΟΡΑ!
Κατερίνα Μουντή Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης Τροφίμων Διοικητικός Τομέας Κοινοτικών Πόρων Υποδομών Διεύθυνση Πληροφορικής Τμήμα ΙΙΙ
Τηλ.: 210 2125332 begin_of_the_skype_highlighting 210 2125332 end_of_the_skype_highlighting, 210 2125332 begin_of_the_skype_highlighting 210 2125332 end_of_the_skype_highlighting 210 2125332, 210 2125332 FAX: 210 2019611

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ !! ΔΙΑΛΑΛΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΜΕ ΟΠΟΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ. Α Ρ Κ Ε Τ Α Α Ν Ε Χ Τ Η Κ Α Μ Ε !!!!! ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!!!! ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΝ (ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟΥΣ) ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΓΑΛΑ ΣΕ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ ΦΑΓΕ!

Η επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία αφλατοξίνη βρέθηκε σε ελέγχους κρατικών εργαστηρίων, ενώ είχε περάσει απαρατήρητη από τους ελέγχους των εταιρειών .
Nέα αποκαλυπτικά στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
H συνωμοσία σιωπής για την προστασία του καρτέλ. «Φρέσκο» γάλα, μολυσμένο με την επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία αφλατοξίνη Μ1 έχει ανιχνευθεί σε δύο κορυφαίες εταιρείες από τα κρατικά εργαστήρια ελέγχου, ενώ οι ίδιες οι βιομηχανίες στους δικούς τους ελέγχους το είχαν βγάλει...καθαρό! Το συγκλονιστικό αυτό στοιχ είο, που αποκαλύπτεται σήμερα από το «Π», έχει περιέλθει σε γνώση και της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κατά την έρευνά της για το καρτέλ των γαλακτο-βιομηχανιών, αλλά η υπόθεση έχει καλυφθεί από πέπλο σιωπής από όλες τις αρμόδιες αρχές, ακόμη και από τις δικαστικές.
Τα στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού δείχνουν ότι σε παλαιότερους ελέγχους το Γάλα που θα επεξεργάζονταν δύο κορυφαίες βιομηχανίες για την παραγωγή του τελικού προϊόντος ήταν άκρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία:
Στη σελίδα 154 της εισήγησης, αναφέρονται στοιχεία που προκαλούν έντονες αμφιβολίες για την αξιοπιστία του συστήματος αυτοελέγχου που είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν οι εταιρείες. Ειδικότερα, αναφέρεται ότι ένα στα τρία (6 στα 18) δείγματα της ΔΕΛΤΑ και της ΦΑΓΕ που είχαν ελεγχθεί από τα κρατικά εργαστήρια του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος είχαν βρεθεί θετικά στην επικίνδυνη ουσία αφλατοξίνη Μ1. Σημειώνεται ότι το 2006, μετά την έρευνα για το καρτέλ, η ΦΑΓΕ αποσύρθηκε από την αγορά του φρέσκου γάλακτος. Τα ίδια δείγματα είχαν εξετασθεί από τις εταιρείες, στα δικά τους εργαστήρια αυτοελέγχου, αλλά όλα είχαν περάσει το τεστ, χωρίς να διαπιστωθεί η επιμόλυνση από την επικίνδυνη ουσία! Σχολιάζοντας αυτό το εύρημα, σε υπόμνημά της προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού, η ΜΕΒΓΑΛ υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι «η αφλατοξίνη Μ1 είναι μία άκρως επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία, η οποία τα τελευταία έτη ελέγχεται, ή εν πάση περιπτώσει θα έπρεπε να ελέγχεται, από όλες τις γαλακτοβιομηχανίες». Η κατάθεση του κορυφαίου στελέχους της Vivartia (ΔΕΛΤΑ) σχετικά με τον έλεγχο της αφλατοξίνης δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία για την αποτελεσματικό-τητά του. «Υπάρχει μία ουσία που περνάει στο γάλα όταν οι ζωοτροφές δεν είναι σωστές, όταν έχουν μεγάλη υγρασία, η οποία λέγεται αφλατοξίνη», αναφέρει ο κ. Γιαννακάκος. «Δεν κάνω αφλατοξίνες τον Αύγουστο.. Θα κάνω μία φορά τον μήνα όταν η περίοδος είναι συγκεκριμένη, π.χ. Σεπτέμβριος -Οκτώβριος», προσθέτει, εννοώντας ότι την περίοδο αυτή είναι μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι, λόγω της αυξημένης υγρασίας. Όπως είχε αποκαλύψει το «ΠΟΝΤΊΚΙ» την περασμένη εβδομάδα, στελέχη των γαλακτοβιομηχανιών έχουν ομολογήσει ότι διέθεταν στην αγορά ως το 2004 μεγάλες ποσότητες ακατάλληλου γάλακτος, «παράνομου» με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές ποιότητας. Μάλιστα, ο κ. Γιαννακάκος είχε παραδεχθεί στα μέσα του 2007, όταν έδωσε την κατάθεσή του, ότι το σοβαρό πρόβλημα ποιότητας του ελληνικού φρέσκου γάλακτος ήταν και τότε υπαρκτό! Μέχρι το 2004, «οι βιομηχανίες έπαιρναν ό,τι είχε έστω και λίγο άσπρο χρώμα», έλεγε χαρακτηριστικά ο κ Γιαννακάκος, ενώ η ΜΕΒΓΑΛ σε υπόμνημά της ομολογούσε ότι είναι «εσφαλμένη εντύπωση ότι το ''εκτός προδιαγραφών'' νωπόν γάλα, δηλαδή το''παράνομο'' γάλα -πρώτη ύλη, δεν περνάει στο τελικό προϊόν και ως εκ τούτου δεν ενέχει κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών (λ.χ.δηλητηριάσεις κ..ά.)».
Η αναφορά στην αφλατοξίνη, που περιλαμβάνεται στην εισήγηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, δημιουργεί πολλά και σοβαρά ερωτήματα: Τι έγινε όταν διαπιστώθηκε ότι σε τόσο μεγάλο ποσοστό δειγμάτων τα εργαστήρια των εταιρειών είχαν αποτύχει να εντοπίσουν την αφλατοξίνη; Τι έγινε όταν εντοπίσθηκε η ουσία; Καταστράφηκε το γάλα πριν φθάσει στηνκατανάλωση; Σε ποιον βαθμό εντοπίζονται και καταστρέφονται έγκαιρα οι ποσότητες με αφλατοξίνη; Ποια είναι τα αποτελέσματα των μεταγενέστερων ελέγχων για την αφλατοξίνη; Δεδομένου ότι η αφλατοξίνη δημιουργείται από κακή ποιότητα ζωοτροφών, στις οποίες αναπτύσσονται μύκητες, τι έχουν δείξει οι έλεγχοι στις ζωοτροφές; Μήπως η εμφάνιση αφλατοξίνης στο ελληνικό γάλα συνδέεται με φαινόμενα παράνομης πρόσμειξης με εισαγόμενο γάλα, το οποίο προέρχεται από γειτονικές χώρες (Βουλγαρία,Σκόπια), δεδομένου ότι οι έλεγχοι των ζωοτροφών στη χώρα μας θεωρούνται σε γενικές γραμμές επαρκείς, ενώ και τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά χαμηλά;
Πώς έχει κινηθεί η Δικαιοσύνη για την τιμωρία των υπευθύνων για τη μόλυνση του γάλακτος; Έχει στα χέρια του ο προϊστάμενος της Ει σαγγελίας Πρωτοδικών όλα τα στοιχεία ή έχει κοινοποιηθεί από την Επιτροπή μόνο το πόρισμα για το γάλα, που δεν τα περιλαμβάνει; Γιατί ως τώρα δεν έχουν κινηθεί οι δικαστές που έχουν στα χέρια τους την «υπόθεση των κουμπάρων», στη δικογραφία της οποίας περιλαμβάνονται τα επίμαχα στοιχεία;
Σκάνδαλο στην Κύπρο την ώρα που στην Ελλάδα ουδείς διανοείται να συζητήσει για μολυσμένο γάλα για να μην θιγούν οι εταιρείες (ακόμη και το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Π» «θάφτηκε» από τον Τύπο και τα ΜΜΕ, λέξη δεν γράφτηκε, λέξη δεν έβγαλε κανένα κανάλι ), στην Κύπρο ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων πριν από μερικές εβδομάδες, όταν διαπιστώθηκε εκτεταμένη μόλυνση φρέσκου γάλακτος από αφλατοξίνη. Μεγάλες ποσότητες γάλακτος, αλλά και παγωτού, καταστράφηκαν πριν φθάσουν στους καταναλωτές, αλλά παρά την αντίδρασή τους αυτή, που στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητη, οι αρχές επικρίθηκαν για καθυστερημένες, σπασμωδικές αντιδράσεις και έλλειψη συντονισμού, ενώ χρειάσθηκε να παρέμβει και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Σημειώνεται ότι οι αφλατοξίνες είναι οι πιο ευρέως γνωστές και οι πιο εντατικά ερευνημένες μυκοτοξίνες στον κόσμο. Έχουν συνδεθεί με διάφορες ασθένειες όπως η αφλατοξίνωση στα εκτρεφόμενα ζώα, τα κατοικίδια ζώα και τους ανθρώπους, ενώ έχουν αποδεδειγμένη ισχυρή καρκινογόνο επίδραση σε ευαίσθητα πειραματόζωα και οξύτατα τοξικολογικά αποτελέσματα στους ανθρώπους.Ενοχοποιούνται για καρκίνο στο συκώτι,οξεία ηπατίτιδα, αλλά και για γενετικές μεταλλάξεις. Μάλιστα, η αφλατοξίνη Μ1 δεν καταστρέφεται ούτε με τη θερμική επεξεργασία του φρέσκου γάλακτος.

ΘΥΣΑΥΡΟΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ


Το Μουσείο Καραθεοδωρή απέκτησε τρεις νέες αυτόγραφες επιστολές του Αλέξανδρου Καραθεοδωρή αξίας 750 Euros. Η επίτευξη αυτής της αγοράς έγινε χάρις στον Διευθυντή του Μουσείου κ. Αθανάσιο Λιπορδέζη, ο οποίος έσπευσε να κινητοποιήσει τους κατάλληλους ανθρώπους για την διαπραγμάτευση, έτσι ώστε αυτές οι επιστολές να παραμείνουν στην Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο το Μουσείο Καραθεοδωρή γίνεται ένας εθνικός θησαυρός με πρωτότυπα χειρόγραφα, που θα προσελκύσουν ερευνητές από όλο τον κόσμο.

Ν. Λυγερός
Διευθυντής Ινστιτούτου Καραθεοδωρή.

ΤΕΛΙΚΑ........ΧΡΩΣΤΑΜΕ Η ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ


…;Ένα μεγάλο μέρος του αποθέματος των τροφίμων, φρούτων, λαχανικών, πατατών, ελαίου, κρέατος και προϊόντων γάλακτος κατασχέθηκαν αμέσως μετά την είσοδο του στρατού κατοχής εις την Ελλάδα.
Επειδή όμως τα τρόφιμα αυτά δεν εθεωρήθησαν αρκετά κατασχέθηκαν από τις αγροτικές περιοχές ολόκληρη η παραγωγή και τα περισσότερα αγροτικά ζώα.
Οι ανωτέρω πράξεις είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατον εκ πείνης ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού πληθυσμού.
Εις το βιβλίο των επίσημων εγγράφων αναφέρονται υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως τα εξής: ΄΄Από τον Αύγουστο έως το Δεκέμβριο του 1941 κατέσχεσαν από την Ελλάδα 26.206.085.000 χρυσάς δραχμάς, δηλαδή 60% περισσότερον από το ετήσιον εισόδημα ολοκλήρου της Ελλάδος, το οποίο ήτο μόνον 23.000.000.000 και το επόμενο έτος επειδή το εισόδημα ήτο μικρότερον κατέχεσαν τα αποθέματα των Τραπεζών΄΄.

Επίσημα έγγραφα αναφέρουν ότι τη περίοδο εκείνη κατεσχέθησαν επίσης από μικρούς και μεγάλους εμπόρους της Ελλάδος τα εξής εμπορεύματα:
71.000 τόνοι κορινθιακής σταφίδας
10.000 τόνοι ελαιολάδου
1.435 τόνοι καφέ
1.143 τόνοι ζάχαρης
2.520 τόνοι ορύζης
και ένα ολόκληρο φορτηγό πλοίο πλήρες σίτου αξίας 530.000 δολλαρίων.
Οι αρχές κατοχής εξέδωσαν μεγάλη ποσότητα χαρτονομισμάτων, δημιούργησαν πληθωρισμό και ταυτόχρονα αγόρασαν χρυσά κοσμήματα, έργα τέχνης, έπιπλα, και όλα τα αντικείμενα αξίας και τα οποία τα μετέφεραν εκτός Ελλάδος.
Οι αρχές κατοχής κατέσχεσαν όλα τα υπό εξαγωγή ελληνικά εμπορεύματα και τα οποία αγόρασαν ξένοι εμπορικοί οίκοι εις τιμήν καθορισθείσαν υπό τις αρχές κατοχής. Χρήματα για τις αγορές αυτές ουδέποτε πληρώθηκαν εις την Ελλάδα διότι οι αρχές κατοχής χρησιμοποιούσαν πιστωτική οικονομική πολιτική ή τη πολιτική της ανταλλαγής. Τα προϊόντα που εισάγονταν εχρεώνοντο 200% – 500% άνω της πραγματικής αξίας τους, ενώ ταυτοχρόνων υπελόγιζαν εις βάρος της Ελλάδος και την αξία των προϊόντων που ήρχοντο εκ του εξωτερικού δια την διατροφή των δυνάμεων κατοχής. Οι αρχές κατοχής τη μέθοδο αυτή οικονομικής πολιτικής την ονόμασαν κλήρινγκ.
Σύμφωνα με ανακοινώσεις της Ανώτατης Διοίκησης των δυνάμεων κατοχής αλλά και από επίσημα έγγραφα της Ελληνικής κυβερνήσεως πληροφορούμαστε μεταξύ άλλων πως:
΄΄Τα χωρία Άνω και Κάτω Κιρτσέλιον (75 χιλιόμετρα έξωθι της Θεσσαλονίκης και εις την περιοχήν του Στριμώνος), κατεστράφησαν τελείως. Από τα 6.500 χωρία και κωμοπόλεις που αποτελείται η Κρήτη, οι δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν 1.600. Είκοσι τρείς Ελληνικές πόλεις υπέστησαν μεγάλες καταστροφές, ενώ οι πόλεις Ιωάννινα, Άρτα, Πρέβεζα, Τρίκαλα, Λάρισα και Χανιά κατεστράφησαν τελείως΄΄.
Όταν η Ελλάς κατελήφθει, το χρέος της προς τον εισβολέα ήτο 4.353.428,85 μάρκα. Την εποχή της απελευθέρωσης της Ελλάδος, το χρέος των εισβολέων προς την Ελλάδα ανήρχετο εις 264.157.574,03 μάρκα1 …;
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις συνέπειες του καταστροφικού εμφυλίου που ακολούθησε, ο οποίος έγινε με την ανοχή των μεγάλων νικητριών δυνάμεων, (κατά πολλούς τον υποδαύλισαν κιόλας), τα γεγονότα της δικτατορίας των συνταγματαρχών και τη ποιότητα των πολιτικών ηγεσιών του Ελληνικού Κράτους από τα χρόνια της μεταπολίτευσης και ΄δω, εύκολα γίνεται κατανοητό γιατί τα δημόσια οικονομικά της χώρας δεν λένε ακόμα να συνέλθουν.
1. Der Nurnberger Prozess του καθηγητή δρ. Ρ.Α. Στεϊνιγκερ, εξεδόθη το έτος 1957 υπό του οίκου Rutten und Laning Berlin W8, εις τον οποίον ανήκουν τα δικαιώματα δι όλον τον κόσμον. Μετάφρασις από τα Γερμανικά Ιωάννα Μπαζίλη καθηγήτρια της Φιλολογίας σε επιμέλεια του Στέφανου Μιχαλόπουλου, διδάκτορος της Νομικής. Αποκλειστική διάθεση δια την Ελλάδα: ΄΄Ενωμένοι Εκδότες΄΄, 1960.

ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ (310 Π.Χ-230 Π.Χ)


Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (310 π.Χ.- περίπου 230 π.Χ.)ήταν Έλληνας αστρονόμος και μαθηματικός, που γεννήθηκε στη Σάμο. Είναι ο πρώτος καταγεγραμμένος άνθρωπος ο οποίος πρότεινε ηλιοκεντρικό μοντέλο του Ηλιακού Συστήματος, θέτοντας τον Ήλιο και όχι τη Γη, στο κέντρο του γνωστού Σύμπαντος . Οι ιδέες του περί Αστρονομίας δεν είχαν γίνει αρχικά αποδεκτές και θεωρήθηκαν κατώτερες από εκείνες του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου, έως ότου αναγεννήθηκαν επιτυχώς και αναπτύχθηκαν από τον Κοπέρνικο περίπου 2000 χρόνια μετά.
Ηλιοκεντρισμός
Η μοναδική εργασία του Αρίσταρχου η οποία έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, «Περί μεγεθών και αποστημάτων Ηλίου και Σελήνης» (Περί των μεγεθών και αποστάσεων του Ήλιου και της Σελήνης), βασίζεται σε γεωκεντρικό μοντέλο.
Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε από διάφορες παραπομπές ότι ο Αρίσταρχος είχε γράψει ένα άλλο βιβλίο στο οποίο πρότεινε την εναλλακτική ...
υπόθεση του ηλιοκεντρικού μοντέλου.

Ο Αρχιμήδης έγραψε: «Συ βασιλιά Γέλων γνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι το όνοµα που δίνουν οι περισσότεροι αστρονόμοι σε µία σφαίρα, που στο κέντρο της βρίσκεται η Γη και ότι η ακτίνα της σφαίρας αυτής είναι ίση προς την απόσταση µεταξύ του Ήλιου και της Γης. Αυτή είναι η εξήγηση την οποία δίνουν οι αστρονόμοι. Αλλά ο Αρίσταρχος έγραψε ένα βιβλίο, που περιέχει ορισµένες προτάσεις, από τις οποίες συµπεραίνεται ότι ο πραγµατικός κόσµος είναι πολύ µεγαλύτερος. Πιστεύεται ότι οι απλανείς αστέρες και ο Ήλιος είναι ακίνητοι, ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο σε κυκλική τροχιά, που στο κέντρο της βρίσκεται ο Ήλιος. Ακόµη ότι η σφαίρα των απλανών αστέρων, που βρίσκεται στο ίδιο µε τον Ήλιο κέντρο, είναι τόσο µεγάλη, ώστε ο κύκλος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Γη απέχει από τους απλανείς αστέρες, όσο απέχει το κέντρο µιας σφαίρας από την επιφάνεια της... Ο Αρίσταρχος δηλαδή εννοεί το εξής: αφού πιστεύουμε ότι η Γη είναι, ας πούµε, το κέντρο του κόσμου, η σχέση της Γης προς εκείνο που ονομάζουμε «κόσμο» είναι ίση προς τη σχέση της σφαίρας, που περιέχει τον κύκλο πάνω στον οποίο διατείνεται ότι περιστρέφεται η Γη, προς τη σφαίρα των απλανών αστέρων.»

Ως εκ τούτου, ο Αρίσταρχος πίστευε ότι τα αστέρια βρίσκονται σε άπειρη απόσταση, και αυτό το θεωρούσε ως εξήγηση για την απουσία ορατής παράλλαξης, δηλαδή της παρατηρούμενης κίνησης των αστέρων καθώς η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα τα αστέρια βρίσκονται πολύ πιο μακριά από όσο είχε υποτεθεί στην αρχαιότητα, το οποίο ερμηνεύει το γεγονός ότι η αστρική παράλλαξη είναι ανιχνεύσιμη μόνο με τηλεσκόπια. Αλλά είχε υποτεθεί ότι το γεωκεντρικό μοντέλο ήταν μια απλούστερη και καλύτερη εξήγηση για την έλλειψη παράλλαξης.

Η απόρριψη της ηλιοκεντρικής άποψης ήταν κατά τα φαινόμενα αρκετά έντονη, όπως υποδεικνύει το ακόλουθο κείμενο του Πλουτάρχου (Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της σελήνης):
"Ο Κλεάνθης, [ένας σύγχρονος του Αριστάρχου] πίστευε ότι ήταν το καθήκον των Ελλήνων να καταδικάσουν τον Αρίσταρχο τον Σάμιο με την κατηγορία ότι έβαζε σε κίνηση την εστία [κέντρο] του Σύμπαντος [δηλ. τη Γη] και έτσι διαταράσσει την ηρεμία των θεών: «Ως κινων τήν του κόσμου εστίαν καί ταράσσων τήν των ολυμπίων (θεών) ηρεμίαν»…, υπέθετε ότι ο ουρανός παραμένει ακίνητος και η Γη γυρίζει πάνω σε ένα επικλινή κύκλο, ενώ ταυτόχρονα περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της."

Μέγεθος της Σελήνης

Ο Αρίσταρχος παρατήρησε την κίνηση της Σελήνης διαμέσου της σκιάς της Γης κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης Σελήνης. Εκτίμησε ότι η διάμετρος της Γης ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Σελήνης. Χρησιμοποιώντας τον υπολογισμό του Ερατοσθένους ότι η περιφέρεια της Γης ήταν 42.000 χλμ., συμπέρανε ότι η Σελήνη έχει περιφέρεια ίση με 14.000 χλμ. Σήμερα, είναι γνωστό ότι η Σελήνη έχει περιφέρεια περίπου ίση με 10.916 χλμ.

Απόσταση και μέγεθος του Ήλιου
Ο Αρίσταρχος παρατήρησε / υποστήριζε ότι ο Ήλιος, η Σελήνη και η Γη σχηματίζουν σχεδόν μια ορθή γωνία τη στιγμή του πρώτου ή του τελευταίου τετάρτου της Σελήνης. Εκτίμησε ότι η γωνία ήταν 87°. Χρησιμοποιώντας σωστά τη Γεωμετρία, αλλά με λανθασμένα στοιχεία παρατήρησης, ο Αρίσταρχος συμπέρανε ότι ο Ήλιος ήταν 20 φορές πιο μακριά από ό,τι η Σελήνη. Στην πραγματικότητα ο Ήλιος είναι περίπου 390 φορές πιο μακριά.
Εντόπισε ότι η Σελήνη και ο Ήλιος έχουν σχεδόν το ίδιο φαινόμενο μέγεθος από τη Γη και συμπέρανε ότι οι διάμετροί τους θα είναι ανάλογοι με την απόστασή τους από τη Γη.

Έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ήλιος είχε 20 φορές μεγαλύτερη διάμετρο από τη Σελήνη, κάτι που είναι υπολογιστικά λογικό και σωστό, αλλά επίσης λάθος (αφού στηρίζεται σε λάθος δεδομένα). Η εκτίμησή του όμως αυτή υποδεικνύει ότι ο Ήλιος είναι ξεκάθαρα μεγαλύτερος από τη Γη, κάτι που υποστηρίζει το ηλιοκεντρικό μοντέλο.

Η αναγέννηση της θεωρίας του Αρίσταρχου

Ο Αρίσταρχος πρώτος εισηγήθηκε την αποδεκτή σήμερα ηλιοκεντρική θεωρία και θεμελίωσε την Αστρονομία πάνω στη λογική σκέψη, άποψη την οποία, δυστυχώς, μια μερίδα της διεθνούς αστρονομικής κοινότητας, είτε δικαιολογημένα από άγνοια είτε ακόμη και αδικαιολόγητα, δεν φαίνεται να συμμερίζεται απολύτως. Δυστυχώς για την ηλιοκεντρική θεωρία, θερμοί υποστηρικτές της γεωκεντρικής θεωρίας με εισηγητή τον επίσης Σάμιο Πυθαγόρα, ήταν επιστήμονες του κύρους ενός Αριστοτέλη, ενός Ιππάρχου ή ενός Πτολεμαίου... Συνεπώς, η επαναστατική ιδέα του Αρίσταρχου δεν ήταν δυνατό να γίνει αποδεκτή. Περιέπεσε στη λήθη χωρίς πάντως να ξεχασθεί εντελώς ως την εποχή της Αναγέννησης, οπότε στα 1543, περίπου δύο χιλιετίες αργότερα, δικαιώθηκε από τον διάσημο πολωνό αστρονόμο Nicolaus Copernicus. Αν και ο Κοπέρνικος απλώς ανέσυρε από την αφάνεια την ηλιοκεντρική θεωρία, επαναλαμβάνοντας έτσι τις ιδέες του Αρίσταρχου, εν τούτοις φέρεται σήμερα ως ο εισηγητής της ηλιοκεντρικής θεωρίας, μάλιστα δε το δεκτό σήμερα ηλιοκεντρικό σύστημα εξακολουθεί να ονομάζεται διεθνώς “Κοπερνίκειο” και όχι “Αριστάρχειο”, όπως θα έπρεπε.

Η επιβίωση της ηλιοκεντρικής θεωρίας παρά την πολεμική των αντιπάλων της, οφείλεται λιγότερο στον Κοπέρνικο και περισσότερο στις συντριπτικές αποδείξεις για την ορθότητά της, που έδωσαν κατά καιρούς ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ, ο Νεύτων κ.ά. Προκύπτει αβίαστα, λοιπόν, το ερώτημα κατά πόσον το έργο του Κοπέρνικου είναι πρωτότυπο και ποια η αξία του. Για να δώσει κανείς μια υπεύθυνη απάντηση στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να λάβει υπόψη τις δυσκολίες της εποχής του Κοπέρνικου, κατά την οποία επικρατούσαν τα δόγματα του Αριστοτέλη με τα οποία δεν επιτρεπόταν να διαφωνήσει κανείς. Επιπλέον η κριτική στις θεωρίες του πολωνού αστρονόμου άρχισε αμέσως και υπήρξε ιδιαίτερα έντονη.
Αν και η συνεισφορά του Κοπέρνικου στην αναβίωση της ηλιοκεντρικής θεωρίας είναι σημαντική, αυτό όμως δεν αρκεί για να του αναγνωρισθεί και η πατρότητα της θεωρίας αυτής. Είναι αλήθεια ότι ο Κοπέρνικος γνώριζε τις απόψεις του Αρίσταρχου. Αυτό πιστοποιείται από ένα σωζόμενο απόσπασμα του χειρογράφου της πραγματείας του με τίτλο De Revolutionibus Orbium Coelestium. Σε αυτό φαίνεται διαγραμμένη η παράγραφος που αναφέρεται στην πραγματεία του Αρίσταρχου και η οποία κατά ένα παράδοξο τρόπο δεν έχει συμπεριληφθεί στην τυπωμένη έκδοση της πραγματείας του που παρουσιάστηκε το 1543. Το γεγονός της διαγραφής χαρακτηρίζεται από μερικούς ως λογοκλοπή, ενώ άλλοι θεωρούν την παράλειψη αναφοράς στον Αρίσταρχο και στη θεωρία του ως έλλειψη θάρρους ή δειλία. Θα πρέπει πάντως να τονισθεί ότι δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο αν η διαγραφή πρέπει να αποδοθεί στον ίδιο τον Κοπέρνικο ή στον εκδότη του, δεδομένου ότι η έκδοση της πραγματείας έγινε μετά τον θάνατό του. Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι ο πολωνός αστρονόμος δεν έδινε επί μία ολόκληρη δεκαετία τη συγκατάθεσή του για την έκδοση της πραγματείας του φοβούμενος την καταδίκη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Τελικά, το 1543, εκδόθηκε στη Νυρεμβέργη ένα αντίγραφο του χειρογράφου του, το οποίο καταδικάσθηκε το 1616 από την Εκκλησία της Ρώμης.

Ο Κοπέρνικος δεν είναι λοιπόν ο εισηγητής αλλά απλώς ο άνθρωπος που ανέσυρε από τη λήθη και διέδωσε την ηλιοκεντρική θεωρία, η πατρότητα της οποίας ανήκει αποκλειστικά στον Αρίσταρχο. Η συνεισφορά του Κοπέρνικου βρίσκεται κυρίως στο γεγονός ότι εισήγαγε τον γεωμετρικό μηχανισμό του γεωκεντρικού συστήματος του Πτολεμαίου στο ηλιοκεντρικό σύστημα του Αρίσταρχου. Είναι όμως φανερό ότι, αφού η πραγματική δυσκολία δηλαδή η πεποίθηση ότι οι πλανήτες κινούνται ομαλά σε κυκλικές τροχιές δεν ήταν δυνατό να υπερνικηθεί, η όλη προσπάθειά του βρισκόταν σε λανθασμένο δρόμο. Για την αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και για λόγους ιστορικής αυτογνωσίας, επιβάλλεται η όσο το δυνατόν ευρύτερη ενημέρωση πάνω στο έργο του μεγάλου έλληνα αστρονόμου Αρίσταρχου, ως μιας εκ των ηγετικών μορφών μέσα στον κόσμο των ελλήνων αστρονόμων, μαθηματικών και φιλοσόφων της αρχαιότητας.

1. Ο Αρχιμήδης στη μαθηματική πραγματεία του “Ψαμμίτης” γράφει: “Αρίσταρχος ο Σάμιος υποτίθεται γαρ τα μεν απλανέα των άστρων και τον Αλιον μένειν ακίνητον, ταν δε Γαν περιφέρεσθαι περί τον Αλιον κατά κύκλου περιφέρειαν, ός εστιν εν μέσω τω δρόμω κείμενος”.
2. Ο Στοβαίος στο σύγγραμμά του “Περί Φυσικής” γράφει: “Αρίσταρχος τον Ηλιον ίστησι”.
3. Ο Πλούταρχος στο έργο του “Περί αρεσκόντων τοις Φιλοσόφοις” αναφέρει: “Αρίσταρχος τον Ηλιον ίστησι μετά των απλανών, την δε Γην κινεί περί τον ηλιακόν κύκλον, εξελίττεσθαι δε κατά λοξού κύκλου την Γην, άμα δε και περί τον αυτής άξονα δινουμένην και κατά τας ταύτης εγκλίσεις σκιάζεσθαι τον δίσκον”.

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ


Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Άγκυρας για τη Θράκη είναι διαρκές και πάγιο. Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, το «παιχνίδι» στην περιοχή χοντραίνει και δείχνει ότι η Άγκυρα, κρατώντας στο χέρι τα κέρδη (ελληνικά χωρικά ύδατα προσαρμοσμένα στα τουρκικά «ζωτικά συμφέροντα») από τις διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, ανεβάζει το στοίχημα (στρατιωτική παράμετρος) στη Θράκη προκειμένου να επιβάλει στην Ελλάδα τη «λύση - πακέτο» που τη συμφέρει. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά – πίσω από την κουρτίνα των πρωθυπουργικών εναγκαλισμών και των δημόσιων διαβεβαιώσεων περί της ελληνοτουρκικής φιλίας – για να δούμε πώς αποτυπώνονται οι τουρκικές κινήσεις.

Το «Π» πριν από μερικές εβδομάδες αποκάλυψε το σχέδιο των στρατηγών του ελληνικού Πενταγώνου για επέκταση των αντιαρματικών τάφρων στον Έβρο. Τα πρώτα 17 χιλιόμετρα στο Κάραγατς, όπου Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν σύνορο το ποτάμι του Έβρου, έχουν ολοκληρωθεί. Τα έργα προβλέπουν διάνοιξη της τάφρου στα 30 μέτρα πλάτος και βάθος 7 μέτρα. Τα έργα παρουσιάστηκαν ως προσπάθεια δημιουργίας ενός φυσικού εμποδίου που θα έβαζε κάποιο φρένο στη μαζική είσοδο λαθρομεταναστών. Πειστική η δικαιολογία, καθώς τους πρώτους 9 μήνες του 2010 περίπου 25.000 λαθρομετανάστες πέρασαν τον Έβρο!

Όμως η αλήθεια είναι ότι οι αντιαρματικές τάφροι αποφασίστηκε να ανοίξουν (και) για άλλο λόγο. Κι αυτός έχει να κάνει με «περίεργους» εξοπλισμούς και ακόμη πιο περίεργες κινήσεις των απέναντι. Έχουμε και λέμε:

◆ Η Άγκυρα προμηθεύτηκε 36 γερανοφόρα οχήματα από τη Γερμανία. Για την ακρίβεια οι Τούρκοι πήραν έξι από τους Γερμανούς και τα υπόλοιπα 30 τα έφτιαξαν μόνοι τους στην Τουρκία. Τι μπορούν να κάνουν μ’ αυτά τα οχήματα; Μέσα σε 15 λεπτά να «ενώσουν» τις δύο όχθες του Έβρου. Και σε άλλα 7 λεπτά να περάσουν στο ελληνικό έδαφος δύο ίλες αρμάτων μάχης!

◆ Το καλοκαίρι η 3η Τεθωρακισμένη Τουρκική Ταξιαρχία, η οποία σταθμεύει σχεδόν απέναντι από την Ορεστιάδα, έκανε με μεγάλη επιτυχία σχετική άσκηση, δημιουργώντας προβληματισμό στο Πεντάγωνο.

◆ Εκτός από τα γερανοφόρα οχήματα, οι Τούρκοι έχουν ήδη στη διάθεσή τους 56 άρματα «διάσπασης» ναρκοπεδίων.

◆ Απέναντι από τον Έβρο έχουν ανεπτυγμένη την 1η Στρατιά με τρία Σώματα Στρατού. Το ένα είναι ανεπτυγμένο στο Κάραγατς, το δεύτερο στο Τερκιπλάκ, στο ύψος της Αλεξανδρούπολης, και το τρίτο πιο πίσω στην Κωνσταντινούπολη.

◆ Πρόσφατα οι Τούρκοι μετακίνησαν την 1η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία από τα ανατολικά της Κωνσταντινούπολης προς τα δυτικά, που σημαίνει ότι προώθησαν προς τον Έβρο άρματα μάχης Leopard και Μ-60.

◆ Όλο και πιο συχνά το 533 Σύνταγμα Πυροβολικού μετασταθμεύει από την Άγκυρα, όπου βρίσκεται η έδρα του, πλησίον του Έβρου. Στο οπλοστάσιό του το συγκεκριμένο σύνταγμα έχει τους πυραύλους Yildirim, πύραυλοι κινεζικής τεχνολογίας με βεληνεκές 150 χλμ., το οποίο η Τουρκία φιλοδοξεί να αυξήσει με δικές της «πατέντες» στα 250 ή και στα 350 χλμ.!

Όλα αυτά τα περίεργα και ύποπτα οι «στραταίοι» τα λένε εδώ και μήνες – για να μην πούμε χρόνια – στους πολιτικούς, οι οποίοι μπορεί να τους αντιμετώπιζαν παλαιότερα ως... γραφικούς, αλλά τώρα τελευταία το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει. Η «στρατιωτική πίεση» που ασκεί η Άγκυρα στην Ελλάδα δεν έχει πλέον πεδίο δράσης το Αιγαίο, αλλά τον μέχρι πρότινος «απόρθητο» Έβρο.

Με αυτή τη διαπίστωση συμφωνεί – σε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση – στο βιβλίο του «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα» και ο Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο έμπειρος νομικός και σχολαστικός παρατηρητής των γεωπολιτικών εξελίξεων στο βιβλίο του, αλλά και σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα στο Mega, περιγράφει με λεπτομέρειες έναν επιθετικό στρατιωτικό ελιγμό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, σύμφωνα με τον οποίο σε λίγες ώρες φθάνουν στα Πομακοχώρια της Θράκης. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι βάση όλων αυτών των σεναρίων αποτελεί το «σχέδιο βαριοπούλα» των Τούρκων στρατηγών - αντιπάλων του Ερντογάν, οι οποίοι ετοίμαζαν κατάσταση αποσταθεροποίησης χρησιμοποιώντας ελληνοτουρκικό πολεμικό επεισόδιο. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν «τσουβάλιασε» τους στρατηγούς δεν σημαίνει ότι το τουρκικό κράτος σταμάτησε να προασπίζεται τα συμφέροντα των «Τούρκων» στη Θράκη...


Σενάρια εισβολής

Άλλες εποχές τέτοια σενάρια πιθανόν να προκαλούσαν χαμόγελα όλο νόημα στο Πεντάγωνο. Μόνο που οι εποχές αλλάξανε και στα Γενικά Επιτελεία του Πενταγώνου όχι μόνο δεν γελάνε, αλλά εμφανίζονται υπέρμετρα «κουμπωμένοι». Γιατί το σενάριο του σερ Μαρκεζίνη δεν είναι το μοναδικό που εξετάζουν στο Πεντάγωνο…

Γι’ αυτό και το απόσπασμα από το βιβλίο του σερ Β. Μαρκεζίνη κάθε άλλο παρά στο... χαλαρό πέρασε. Τι λέει ο Μαρκεζίνης στο βιβλίο του «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα»:

«Θα μπορούσαν οι Τούρκοι να βρουν ανοικτό τον δρόμο ανατολικά του ποταμού Άρδα – δυτικά της Ορεστιάδας – και από εκεί, ακολουθώντας τη γραμμή βόρεια και μετά βορειοανατολικά, να βρεθούν στα Πομακοχώρια της Ροδόπης, πίσω από τις ελληνικές γραμμές».

Το σενάριο είναι εφιαλτικό, αλλά καθόλου απίθανο, αν αποφασιστεί η υλοποίησή του. Ο Β. Μαρκεζίνης περιγράφει ακόμη πώς θα μπορούσαν οι τουρκικές δυνάμεις να κυκλώσουν τις ελληνικές, επιχειρώντας:

«...ισχυρή επίθεση ενισχυμένης θωρακισμένης ταξιαρχίας στο ελληνικό έδαφος στο ύψος του χωριού Λάβαρα, με σκοπό να δημιουργήσουν ρήγμα για διείσδυση κατά μήκος του οδικού άξονα Λάβαρα-Πρωτοκλήσι-Κυριάκι-Περιστεράκι».

Ο Μαρκεζίνης συνεχίζει την περιγραφή της δυνητικής τουρκικής επίθεσης κάνοντας λόγο για ταυτόχρονη ρίψη αλεξιπτωτιστών κατά τον άξονα και «διείσδυση δεύτερης θωρακισμένης τουρκικής ταξιαρχίας βορείως του Άρδα». «Ο καιρός θα δείξει ποιοι έχουν δίκαιο: οι εφησυχάζοντες ή οι ανησυχούντες», κλείνει το σύντομο αυτό απόσπασμα του βιβλίου του ο Μαρκεζίνης, κάνοντας κάποιους στο Πεντάγωνο να... ιδρώνουν, αφού χαράσσοντας τις πορείες που περιγράφει ο σερ Μαρκεζίνης, το πολεμικό σενάριο δείχνει πολύ λογικό.

Στο Πεντάγωνο οι επιτελείς του στρατού έχουν μελετήσει το ενδεχόμενο, όπως και ένα εναλλακτικό πιθανό σενάριο που προβλέπει πρώτο χτύπημα στο χωριό Λάβαρα, αμέσως μετά στις Φέρρες και συγχρόνως στην περιοχή Μάκρη και Ν. Χίλη, μια κίνηση που κόβει τον Έβρο στη μέση.

Θα πείτε προφανώς ότι όσοι σκέφτονται πολέμους και αρματομαχίες το 2010 μάλλον βλέπουν πολλές πολεμικές ταινίες, ωστόσο όλα τα παραπάνω έχουν σοβαρή πιθανότητα να συμβούν σε περίπτωση που η κατάσταση στη Θράκη ξεφύγει εντελώς και η Τουρκία θελήσει να το παίξει «προστάτιδα» δύναμη των «Τούρκων» που ζουν εκεί.

Η κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ομαλή και απόδειξη είναι ότι όσα κι αν δίνει η Αθήνα στο σκληρό κομμάτι της μειονότητας εκείνη προκαλεί ζητώντας κι άλλα, έχοντας ως λαβή εμπλοκής στις ελληνικές εσωτερικές υποθέσεις το υπερδραστήριο τουρκικό προξενείο.

Στις δημοτικές εκλογές δύο συνδυασμοί που δηλώνουν «τουρκικοί» κατεβαίνουν σε Ξάνθη και Κομοτηνή. Η καταγραφή της δύναμής τους έχει μεγάλη σημασία και στο Πεντάγωνο θεωρούν την εξέλιξη ιδιαίτερα σοβαρή, αφού εκτιμούν ότι οι «Τούρκοι» της Θράκης έχουν έναν στόχο: κάποια στιγμή να κατορθώσουν να ζητήσουν και να κάνουν δημοψήφισμα για αυτονομία! Κι εδώ αρχίζουν τ’ άλλα σενάρια. Αυτά του σερ Βασίλη, αλλά και των στρατηγών.

ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ


Πριν από καιρό η προτομή του Ιπποκράτη, πατέρα της ιατρικής επιστήμης, αντιπροσώπευε την Κω στον χάρτη των τουριστικών προορισμών γνωστής ελληνικής αεροπορικής εταιρείας. Σήμερα, το σύμβολο του νησιού έχει αλλάξει και στη θέση της μορφής του Ιπποκράτη βρίσκεται … ένα ποδήλατο.


«Το γεγονός αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένο, καθώς η Κως διαθέτει εδώ και χρόνια μια ιδιαίτερη ποδηλατική κουλτούρα και υποδομή. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο της ιταλικής κατοχής του νησιού (1912-1943), η Κως είχε χαρακτηριστεί νησί του ποδηλάτου. Εδώ διεξάγονταν διάσημοι ποδηλατικοί αγώνες με τη συμμετοχή πρωταθλητών από την Ιταλία», λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δημοτικός σύμβουλος Κω και Πρόεδρος της Μονομετοχικής Ανώνυμης Εταιρείας Εκμετάλλευσης Τουριστικού Λιμένα Κω (ΜΑΕΕΤΛ Κω), Νίκος Κανταρζής.

Για την αλλαγή του συμβόλου του νησιού στους χάρτες της αεροπορικής εταιρείας Aegean Airlines σχολιάζει ότι δυστυχώς οι τοπικοί παράγοντες του νησιού δεν κατάφεραν να διατηρήσουν ως σύμβολό του τον Ιπποκράτη. «Αυτό που προσπαθούμε εδώ και πολλά χρόνια, ο Δήμος και το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα της Κω, το να κάνουμε το νησί γνωστό σε διεθνές επίπεδο ως πατρίδα του Ιπποκράτη, το κατάφερε τελικά το ποδήλατο, μέσω του δικτύου ποδηλατοδρόμων που έχει δημιουργηθεί και έχει αναδείξει την περιοχή σε δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό» σχολιάζει.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ


Ο πρώτος δήμαρχος της Αθήνας, ο Ανάργυρος Πετράκης, απολύθηκε από τους Βαυαρούς. Ο δεύτερος δήμαρχος, ο Δημήτριος Καλλιφρονάς, φυλακίστηκε. Ο εικοστός πρώτος, ο Αμβρόσιος Πλυτάς, πάλι καλά που δεν εκτελέστηκε από τις γερμανικές αρχές κατοχής.
Ένας άλλος δήμαρχος από την Κέα, κάποιος Σταθόπουλος, προκάλεσε σκάνδαλο, χλευάζοντας τους νεκρούς των εξεγέρσεων εναντίον του Όθωνα. Αποπέμφθηκε κακήν κακώς από την Εθνοσυνέλευση του 1863, όπου είχε εκλεγεί αντιπρόσωπος.
Με τους πολέμους του 1912-1913 ο δήμαρχος του Πειραιά Δημοσθένης Ομηρίδης – Σκυλίτσης ντύνεται στο χακί και τραβάει για το μέτωπο.
Το 1934 εκλέγονται οι πρώτοι “κόκκινοι δήμαρχοι”, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το Δημήτριο Παρτσαλίδη στην Καβάλα των καπνεργατών.
Τριάντα χρόνια αργότερα στα Γιάννενα, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Γιώργος Μελανίδης παθαίνει ανακοπή καρδιάς στην πανηγυρική τελετή της ορκωμοσίας του και πεθαίνει.
Η ιστορία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των δημοτικών εκλογών στην Ελλάδα είναι μία συναρπαστική περιπέτεια. Η πολιτική αντιπαράθεση και οι κοινωνικές συγκρούσεις τη συνοδεύουν σ΄ολόκληρη την πολυτάραχη ιστορία της. Πολλές φορές το αποτέλεσμα που δίνουν οι κάλπες αποτελεί το προμήνυμα πολιτικών ανατροπών. Όμως δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις, που οι μύχιοι πόθοι της όποιας αντιπολίτευσης διαψεύδονται γιατί, όπως και να το κάνει κανείς, άλλο πράγμα δημοτικές κι άλλο βουλευτικές εκλογές. Και, εν πάση περιπτώσει, του κόσμου οι απρόοπτες εξελίξεις μπορεί να μεσολαβήσουν στο χρονικό διάστημα που χωρίζει τις δύο αναμετρήσεις.
Ανάλογα με τη φάση της ιστορικής εξέλιξης, το πολιτικό βάρος των δημοτικών εκλογών εντοπίζεται πότε στην πρωτεύουσα, πότε σε μία πλειάδα μεγάλων αστικών κέντρων και κάποτε σ΄ολόκληρο σχεδόν τον αστερισμό των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Γεγονός είναι ότι συνήθως η κεντρική εξουσία αντιμετώπιζε με δισταγμό, καχυποψία ή και εχθρότητα τους αιρετούς δημοτικούς άρχοντες, ιδιαίτερα σε εποχές αυταρχισμού και αμφισβήτησής της.
Χρειάστηκε να περάσουν δεκατρία χρόνια από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου και την αναγνώριση διεθνώς του ελληνικού κράτους για να θεσπιστεί ο νόμος “περί συστάσεως των δήμων”. Όμως το καθεστώς της βαυαροκρατίας και η πολιτική του έκφραση, η Αντιβασιλεία, δίσταζαν να προσδιορίζουν την ημερομηνία διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών.
Ο νόμος εκδόθηκε το 1883, αλλά η διενέργεια των εκλογών αποφασίστηκε να γίνει μόλις τους πρώτους μήνες του 1835. Οι Βαυαροί που κυβερνούσαν το νεοσύστατο βασίλειο, και η Αντιβασιλεία που συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες όσο ακόμα ο Όθων ήταν ανήλικος, δίσταζαν να εμπιστευτούν τη λαϊκή ψήφο. Αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι η ψηφοφορία δεν ήταν ακόμη ούτε καθολική ούτε άμεση.
Καθολική δεν ήταν, επειδή το εκλογικό δικαίωμα δεν αναγνωριζόταν σε όλους τους δημότες, παρά μόνο σε όσους κατείχαν μία σεβαστή περιουσία και, συνεπώς, κατέβαλλαν στους υψηλότερους φόρους. ’μεση δεν ήταν, επειδή οι μεν πάρεδροι αναδεικνύονταν από ένα ειδικό εκλεκτορικό σώμα, το δημαιρεσιακό συμβούλιο, ο δε δήμαρχος επιλεγόταν από τον ανώτατο άρχοντα μεταξύ τριών επικρατέστερων.
Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει μακρά παράδοση στον ελληνικό χώρο και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Η Οθωμανική επικράτεια διαιρούνταν σε εγιαλέτια. Ένα απ΄αυτά ήταν της Ρούμελης που περιλάμβανε τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Θράκη, την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Μακεδονία από τα υψίπεδα της Βοσνίας μέχρι τους ορεινούς όγκους του Ολύμπου. Ένα άλλο ήταν το εγιαλέτι των Νήσων, όπου υπάγονταν τα νησιά του Αιγαίου, η Πελοπόννησος, η Στερεά, η περιοχή της Καλλίπολης και η μικρασιατική Τρωάδα.
Τα εγιαλέτια χωρίζονταν σε σατζάκια, όπως η Θεσσαλία, η Πελοπόννησος, η Ανατολική Στερεά. Υποδιαίρεσή τους ήταν οι καζάδες, κάτι ανάλογο με τους σημερινούς νομούς. Η Αττική, εκτός από τη Μεγαρίδα, αποτελούσε έναν καζά. Σε δέκα καζάδες τεμαχιζόταν το σατζάκι του Ευρίπου (Ανατολική Στερεά). Με τη σειρά του ο κάθε καζάς είχε τις κοινότητες του.
Η κεντρική διοίκηση είχε λεπτομερή κατάσταση για όλο αυτό το δίκτυο. Με βάση τα όσα γνώριζε για το μέγεθος του πληθυσμού και για την οικονομική δραστηριότητα κάθε περιοχής, όριζε τους φόρους που έπρεπε να πληρωθούν και τα ποσά που έπρεπε να φτάσουν στον κορβανά της. Δεν ήταν λίγες οι φορές, που είτε η κεντρική διοίκηση είτε οι τοπικοί αυθέντες ανέθεταν σε ιδιώτες τη δύσκολη, αλλά εξαιρετικά κερδοφόρα, αποστολή της είσπραξης και της απόδοσης των φόρων. ’λλωστε, η ιδιωτικοποίηση δεν είναι σημερινή ανακάλυψη. Αυτοί οι μεσάζοντες, στη συνήθη προσπάθεια τους να συγκεντρώσουν όσο το δυνατό περισσότερα κέρδη, αύξαναν αυθαίρετα και υπέρμετρα τη φορολογία. Έκαναν έτσι ακόμα πιο δύσκολη τη θέση των υποτελών στο σουλτάνο.
Το καθορισμένο από το φοροεισπράκτορα ποσό κατένεμαν στους κατοίκους των κοινοτήτων οι πρόκριτοι, οι αποκαλούμενοι και κοτζαμπάσηδες. Στο μοίρασμα των φορολογικών βαρών έπρεπε κανονικά να λαμβάνουν υπόψη την οικογενειακή κατάσταση και την οικονομική δυνατότητα των συγχωριανών τους.
Έτσι ρύθμιζε την κατάσταση ο Οθωμανός δυνάστης και είχε το κεφάλι του ήσυχο. Οι άρχοντες της τοπικής κοινότητας είχαν την ευθύνη επίσης για την τήρηση της τάξης, για τα εκκλησιαστικά και για τα εκπαιδευτικά ζητήματα, για τη διευθέτηση δικαστικών διαφορών.
Το καθεστώς αυτό της σχετικής αυτονομίας δημιούργησε εξ αντικειμένου συνθήκες τέτοιες, ώστε να διατηρήσουν οι υπόδουλοι πληθυσμοί τη συνοχή τους και την ιδιαιτερότητα τους. Όμως έδωσε και στους προκρίτους τη δυνατότητα να αποκτήσουν μεγάλη εξουσία που πολλές φορές την ασκούσαν κατά τρόπο σατραπικό.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας θέλησε να τους ψαλιδίσει τα προνόμια. Με το διάταγμα της 13ης Απριλίου 1828, οι κοινότητες εντάχτηκαν σε επαρχίες, τις οποίες διοικούσαν διορισμένοι έπαρχοι. Οι πρόκριτοι εξακολουθούσαν να υπάρχουν και να εκλέγονται στα κεφαλοχώρια, αλλά δεν είχαν πια παρά μόνο συμβουλευτικό ρόλο. Ο Ι. Καποδίστριας δολοφονήθηκε το 1831, αφού σε διάστημα τρεισήμισι χρόνων δημιούργησε κράτος από τα ερείπια. Η δολοφονία του αποδίδεται σε αγγλική υποκίνηση. Ως εκτελεστικό όργανο χρησιμοποιήθηκαν κοτζαμπάσηδες από τη Μάνη, την πλέον καθυστερημένη κοινωνικά περιοχή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Στα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα, η Αντιβασιλεία προχώρησε στην έκδοση του διατάγματος της 15ης Απριλίου 1833, το οποίο διέλυε τις κοινότητες και τις αντικαθιστούσε από τους δήμους. Σε καθεμιά από τις νέες διοικητικές μονάδες συγχωνεύονταν δέκα με δεκαπέντε παλιές κοινότητες.
Οι δήμοι υπάγονταν σε 47 επαρχίες και οι επαρχίες σε 10 νομαρχίες. Τα όρια των νομών διέφεραν από τα σημερινά, όπως συνέβαινε σε ορισμένες περιπτώσεις και με τις πρωτεύουσες τους. Ήταν οι νομοί: Αττικοβοιωτίας (με πρωτεύουσα την Αθήνα), Φωκίδας και Λοκρίδας (με πρωτεύουσα τα Σάλωνα, τη σημερινή ’μφισσα), Αιτωλοακαρνανίας (Μεσολόγγι), Ευβοίας (Χαλκίδα), Κυκλάδων (Ερμούπολη), Αχαΐας και Ήλιδας (Πάτρα), Αργολιδοκορινθίας (Ναύπλιο), Αρκαδίας (Τρίπολη), Μεσσηνίας (Κυπαρισσία), Λακωνίας (Μιστράς).
Η κεντρική εξουσία χειραγωγούσε το νέο διοικητικό μηχανισμό μέσω του ελέγχου και μέσω της πολυδιάσπασης των αρμοδιοτήτων μεταξύ πολλών τοπικών αρχόντων. Το 1834 εφτά αξιωματούχοι μοιράζονταν σε νομαρχιακό επίπεδο την εξουσία: ο νομάρχης, ο μητροπολίτης, ο έφορος, ο δημόσιος ταμίας, ο μοίραρχος της χωροφυλακής, ο επικεφαλής της υγειονομικής υπηρεσίας, ο επικεφαλής του σώματος των μηχανισμών. Οι αποφάσεις των δημοτικών αρχών δεν ίσχυαν, αν δεν εγκρίνονταν από το νομάρχη. Για την επιβολή δημοτικών φόρων χρειαζόταν βασιλική άδεια. Τα μέτρα που ψηφίζονταν από τα δημοτικά συμβούλια είχαν ισχύ μόνο, αν οι νομάρχες ή οι έπαρχοι δεν εξέφραζαν αντίρρηση εντός δεκαπενθημέρου από την κοινοποίηση των ψηφισμάτων. Εναντίον των αποφάσεων του νομάρχη ή του έπαρχου οι δήμοι είχαν δικαίωμα προσφυγής στην κεντρική διοίκηση.
Το 1836 οι νομοί καταργήθηκαν και η επικράτεια χωρίστηκε σε 30 διοικήσεις και σε 19 υποδιοικήσεις. Επανήλθαν όμως το 1845 με τη διαφορά ότι οι επαρχίες αυξήθηκαν σε 49. Από τότε έγιναν πολλές αλλαγές και σήμερα οι νομοί φτάνουν τους 52 με μεγαλύτερο σε έκταση εκείνου της Αιτωλοακαρνανίας και με μικρότερο σε έκταση εκείνον της Λευκάδας.
Όμως τότε οι κοινότητες έμελλε να σβήσουν έτσι εύκολα από το διοικητικό χάρτη της χώρας. Τις επανέφερε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με το ν. ΔΝΖ΄/1912. Τον Ε. Βενιζέλο έφερε στο προσκήνιο το κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου, η επανάσταση στο Γουδί. Στους στρατηγικούς του στόχους συμπεριλαμβάνονταν ο εκσυγχρονισμός και η ισχυροποίηση του κράτους. Για να γίνει κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητη και η διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας. Και κάτι ακόμα: για να επιτευχθεί η ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας έπρεπε οι αρμοδιότητες των νέων κοινοτήτων να είναι περιορισμένες, δηλαδή να μην έχουν τις εξουσίες και τους οικονομικούς πόρους που διέθεταν υπό το καποδιστριακό καθεστώς. Έτσι κι έγινε.
Μια ακόμα αλλαγή, σημαντική στη μακρά ιστορική πορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι η διάσπαση του Δήμου της Αθήνας σε πολλούς μικρότερους δήμους και κοινότητες.
Αυτό συνέβη στη δεύτερη περίοδο της διακυβέρνησης του Ε. Βενιζέλου, μετά το 1928. Ο μεγάλος αριθμός των συνοικιών αποσπάστηκε από την Αθήνα το 1934. Ήταν ο Βύρωνας, η Καισαριανή, η Νέα Ιωνία, το Περιστέρι, η Νέα Φιλαδέλφεια, η Νέα Χαλκηδόνα, η Νέα Σμύρνη, τα Νέα Σφαγεία, οι Κουκουβάουνες, η Καλογρέζα, ο Υμηττός. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές οφείλονταν στις ανάγκες που προέκυψαν από τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, αλλά και στις σκοπιμότητες της εποχής.
Η αποδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η αποψίλωσή της από αρμοδιότητες συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα. Κατά τη δεκαετία του 1990, ψηφίστηκαν από τη Βουλή και τέθηκαν σε ισχύ δύο σημαντικά νομοθετήματα. Το ένα αφορούσε τη δημιουργία του β΄βαθμού αυτοδιοίκησης και την καθιέρωση των αιρετών νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων. Το άλλο ήταν το σχέδιο “Καποδίστριας” για τη συνένωση των κοινοτήτων σε ισχυρούς δήμους, ώστε να γίνουν “βιώσιμες επιχειρηματικές μονάδες”.
Οι νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες είχαν σχέση με τη νέα αντίληψη για το κράτος. Ο ρόλος της κεντρικής διοίκησης περιορίστηκε και η οργάνωση των τοπικών κοινωνιών ανατέθηκε στη διοικητικά οργανωμένη έκφρασή τους, είτε ονομάζονται δήμοι είτε νομαρχίες.
Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι κατ΄εξοχήν δημοκρατικός. Μοιραία, λοιπόν, πέρασε τις ταλαιπωρίες που γνώρισε το πολίτευμα. Έγινε στόχος αυταρχικών και δικτατορικών καθεστώτων. Δεν είναι λίγοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του που διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, απολύθηκαν από τις θέσεις τους, επειδή δεν ήταν αρεστοί στην εξουσία.

Γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Αλλά αυτό έγινε σε περιορισμένη κλίμακα, αφού το εκλογικό δικαίωμα δόθηκε μόνο σε όσες είχαν συμπληρώσει τα 30 χρόνια και γνώριζαν ανάγνωση και γραφή. Υπήρχε ακόμα μεγάλη προκατάληψη. Οι κυρίες που προσήλθαν στις κάλπες ήταν λίγες έως ελάχιστες. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας είχαν εγγραφεί μόλις 2.655 και τελικά ψήφισαν μόνο 439. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε για να αναγνωριστεί στις γυναίκες το δικαίωμα συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές.

ΟΙ ΦΟΡΟΙ.......ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ


Εάν οι αρχαίοι
Αθηναίοι δεν ήταν μάστορες στην επιβολή και την είσπραξη φόρων, σήμερα ίσως να μην υπήρχε ο Παρθενώνας. Υπερβολή; Κι όμως, χάρη στο χαράτσι που πλήρωναν οι άλλες πόλεις κατά την Α' Αθηναϊκή Συμμαχία -ειδικότερα από το 454 π.Χ., το ένα εξηκοστό του ετήσιου...
φόρου πήγαινε υπέρ της... θεάς Αθηνάς- ο Περικλής εξοικονόμησε τα χρήματα για να χτιστεί ο περίφημος ναός.

Πριν από 2.500 χρόνια τα κρατικά ταμεία της Αθήνας ήταν γεμάτα, χωρίς τη βοήθεια των οικονομολόγων του Χάρβαρντ. Η οικονομική κρίση ήταν άγνωστη λέξη και το πλεόνασμα έφτανε σε τέτοιο ύψος που αν το είχε σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου θα έκλαιγε από χαρά. Και τότε όμως, χωρίς την πίεση των ευρωπαίων εταίρων, έμπαιναν φόροι με διάφορες ονομασίες, τακτικοί και έκτακτοι, άμεσοι και έμμεσοι, για δημόσια έργα, για στρατιωτικό εξοπλισμό, κ.λπ. Ουδείς διέφευγε. Πλήρωναν οι έχοντες και κατέχοντες, πλήρωναν όμως και οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή, πλήρωναν και οι πόρνες!
Οι αρχαίοι φόροι έμπαιναν με την έγκριση της Βουλής. Οσο για τη διαφάνεια, τα ονόματα όσων πλήρωναν αναγράφονταν στους φορολογικούς καταλόγους της εποχής, που βρίσκονταν σε κοινή θέα. Πάνω σε πέτρινες πλάκες και στήλες δηλαδή, σαν αυτές που υπάρχουν στο Επιγραφικό Μουσείο, ένα γνωστό-άγνωστο αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο στην οδό Τοσίτσα 1, που αναδεικνύει και τεκμηριώνει κομμάτια της Ιστορίας.

Εκεί βρήκαμε τη μνημειώδη «Στήλη της εξηκοστής», έναν λίθινο φορολογικό κατάλογο ύψους 3,5 μέτρων όπου είναι καταγεγραμμένες κατά γεωγραφικές ενότητες οι καταβολές των συμμάχων της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας την περίοδο 454/3-440/39 π.Χ., προκειμένου να υπάρχει μια «καβάντζα» για να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες. Οι εισφορές ήταν ανάλογες με την οικονομική κατάσταση των 265 συμμάχων. Βλέπουμε δηλαδή από τους Ιωνες οι Κυμαίοι να πληρώνουν 12 τάλαντα (6.000 δραχμές) και οι Νισύριοι μόλις ένα, ενώ από τη Θράκη οι Μενδαίοι έδιναν εννέα τάλαντα και οι Θάσιοι 30!

«Εκτός από αυτόν τον τακτικό φόρο, από το 440 π.Χ. η Αθήνα επέβαλλε στους συμμάχους της και έκτακτη εφάπαξ εισφορά, τη λεγόμενη επιφορά», μας πληροφορεί η διευθύντρια του Επιγραφικού Μουσείου Μαρία Λαγογιάννη. «Η δε είσπραξη είχε ανατεθεί σε ειδικούς άρχοντες, τους Ελληνοταμίες».

Οπως αποδεικνύεται, οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν πολλά κόλπα για την είσπραξη των φόρων. Οταν οι άλλες πόλεις άρχισαν να διαμαρτύρονται ενόψει της Β' Αθηναϊκής Συμμαχίας, οι Αθηναίοι τους υποσχέθηκαν ότι θα καταργήσουν τον συμμαχικό φόρο. Αυτό που έκαναν τελικά ήταν να του αλλάξουν όνομα και να τον πουν «σύνταξη».
Η κυρίαρχη αθηναϊκή πολιτεία είχε διάφορες πηγές για να γεμίζει το δημόσιο ταμείο. Υπήρχαν οι καταβολές για εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας (κτήματα, οικοδομήματα ή τα μεταλλεία του Λαυρίου), υπήρχαν και οι δικαστικές καταβολές.

Κι άλλα τακτικά τέλη γέμιζαν τον κρατικό κορβανά: για να εισαχθούν και να εξαχθούν προϊόντα από τα αττικά λιμάνια (πεντηκοστή), ή για να εισαχθούν εμπορεύματα από τις πύλες της πόλης (διαπύλιον). Καμία εξαίρεση. Οι μέτοικοι έπρεπε να ανανεώνουν επί πληρωμή μία φορά το χρόνο την άδεια παραμονής τους στην Αθήνα (μετοίκιον), ενώ κατέβαλλαν και επιπρόσθετο τέλος για να έχουν το δικαίωμα να εργασθούν (ξενικόν). Οι δε οίκοι έδιναν τον... πορνικό φόρο.

Οι αμυντικές δαπάνες

Μέρος των κρατικών εσόδων πήγαινε για δημόσια έργα. Σε μια στήλη του μουσείου (432/1 π.Χ.) σώζονται δύο τροπολογίες σε ψήφισμα που σχετίζονται πιθανότατα με τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της Αθήνας ή την κατασκευή και επισκευή των κρηνών. «Το έργο είχε προγραμματιστεί να γίνει "από ολιγίστων χρημάτων", αλλά κατά προτεραιότητα», εξηγεί η Μ. Λαγογιάννη. «Η οικογένεια του Περικλή μάλλον προσφέρθηκε να καλύψει τη δαπάνη, αλλά η πόλη αποφάσισε τα χρήματα να δοθούν από τον φόρο των συμμαχικών πόλεων».

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι φρόντιζαν, επίσης, να εξασφαλίσουν κονδύλια για την άμυνα. «Οι πιο εύποροι ήταν υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν την "τριηραρχία", την ετήσια δαπάνη για εξοπλισμό ενός πολεμικού πλοίου και τη σίτιση των ναυτών, που καθορίζονταν σε μια δραχμή ανά ναύτη ημερησίως», συνεχίζει η διευθύντρια του μουσείου, το οποίο εκθέτει μια σχετική στήλη του 481/0 π.Χ.

Χρειαζόταν τόλμη για να αρνηθεί κάποιος αυτό το σημαντικό έξοδο. Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε να υποδείξει κάποιον άλλον, που θεωρούσε πιο πλούσιο, και να προτείνει αντίδοση. Να ανταλλάξει, δηλαδή, την περιουσία του με την περιουσία του πλουσιότερου. Αν ο άλλος πολίτης αρνιόταν, τότε η ανάθεση γινόταν από τα αρμόδια δικαστήρια.

Υποχρεωτική, αλλά ιδιαίτερα τιμητική ήταν και η χορηγία, η ανάληψη της δαπάνης για την προετοιμασία του χορού, τις θρησκευτικές εκδηλώσεις, τις παραστάσεις των δραματικών αγώνων. «Η χορηγία στοίχιζε 300-5.000 δρχ., όταν τον 5ο αιώνα ο ετήσιος μισθός της ιέρειας της Αθηνάς Νίκης ήταν 50 δρχ.», τονίζει η Μ. Λαγογιάννη, καθώς μας δείχνει μια στήλη του 313/2 π.Χ. Πρόκειται για τιμητικό ψήφισμα του Δήμου Αιξωνής (η σημερινή Γλυφάδα) για δύο χορηγούς, τον Αυτέα και τον Φιλοξενίδη, οι οποίοι «καλώς και φιλοτίμως εχορήγησαν».

Σαν να μην έφταναν και τότε τα τακτικά μέτρα, υπήρχαν και έκτακτα. Οπως η «επίδοσις» (σε χρήματα ή για την εκτέλεση συγκεκριμένου δημόσιου έργου) την οποία κατέβαλλαν οι πλούσιοι αλλά και οι μέτοικοι για την ενίσχυση της πόλης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Κι ακόμα η «εισφορά» σε περίοδο πολέμου για στρατιωτικές δαπάνες.

Κι αν κάποιος πιανόταν να φοροδιαφεύγει, ο νόμος ήταν αυστηρός, ακόμα και για τον φοροεισπράκτορα. Για του λόγου το αληθές, υπάρχει ένα ψήφισμα του 510 π.Χ. για τους αθηναίους κληρούχους στη Σαλαμίνα, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο, να εκτελούν τη στρατιωτική τους θητεία, ενώ δεν επιτρέπονταν να εκμισθώσουν τη γη που τους είχε παραχωρηθεί. Εάν τα παραβίαζαν, πλήρωναν πρόστιμο, το τριπλάσιο του μισθώματος, στο Δημόσιο.

ΟΙ ΙΚΑΡΟΙ ΜΑΣ


Δύο νεαροί Ίκαροι αποδεικνύουν ότι σ΄ αυτή τη χώρα που κλυδωνίζεται από την οικονομική κρίση κι έχει πέσει σε «εθνική κατάθλιψη»,υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες,που όπως είναι φυσικό ατλούνται από τους ίδιους τους ανθρώπους της. Η Πολεμική Αεροπορία που σήμερα κι αύριο γιορτάζει το αποδεικνύει στη πράξη.
Η διπλωματική εργασία των Γ.Φωτιάδη και Μ.Κατάκη,έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις στην ΠΑ. Οι δύο νέοι με επιβλέποντες τον σμηναγό Μ.Κουρούση,το Δόκτωρα Α.Κόρα και τον αντισμήναρχο Χ.Σολομωνίδη,παρουσίασαν ένα μικρό μη επανδρωμένο αεροσκάφος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αποστολές επιτήρησης-αναγνώρισης,το οποίο μπορεί να πετά με ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από φωτοβολταϊκά στοιχεία ( solar cells)!
Βασική επιδίωξη η μεγιστοποίηση της αυτονομίας του αεροσκάφους για να είναι ικανό για πολύωρες αποστολές επιτήρησης-αναγνώρισης με χρήση ασύρματης συσκευής λήψης και απ΄ ευθείας μετάδοσης εικόνας σε πραγματικό χρόνο!
Οι δύο Ίκαροι πήραν ένα ηλεκτρικό ανεμόπτερο τύπου SIG RISER ,βάρους 1,35 kg τοποθέτησαν στηη πτέρυγά του συστοιχία φωτοβολταϊκών στοιχείων,μέγιστης ηλεκτρικής ισχύος 18,38 Watt. Το αεροσκάφος πετά μ΄ ένα ηλεκτρικό κινητήρα ώσης 1,0 kg. Η εικόνα λαμβάνεται και μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο μέσω ασύρματης μικροκάμερας που έχει τοποθετηθεί στο κάτω μέρος της ατράκτου,σε επίγειο ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Οι δύο Ίκαροι ονόμασαν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος που πετά με φωτοβολταϊκά ΜΟΛΥΒΑΔΑΣ Ι,θέλοντας να τιμήσουν το βετεράνο αεροπόρο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και διεθνούς φήμης ερευνητή,Στέφανο Μολυβαδά.
Οι δύο Ίκαροι κατασκεύασαν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μέσα στη Σχολή Ικάρων με κόστος 1000 ευρώ.
Αν θα προχωρήσει η ανάπτυξη του μικρού «φωτοβολταϊκού» αεροπλάνου,παραμένει ακόμη άγνωστο. Το βέβαιο είναι ότι πολλοί θα ήθελαν να το...καταρρίψουν. Η Ελλάδα ως γνωστόν είναι μια χώρα που αγοράζει τα πάντα για το οπλοστάσιό της. Ακόμη και η πτήση ενός μικροσκοπικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους φτιαγμένου από ελληνικά χέρια,χαλάει τα σχέδια πολλών που όπως είπε και ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας σε ανύποπτο χρόνο. Όπως και να ΄χει η προσπάθεια των δύο Ικαρων είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας,που λέει ότι «όταν θέλουμε μπορούμε».

MIA AKOMH EYXH


ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ *
Eδώ και πάνω από τριάντα χρόνια η Eλλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Tουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Aιγαίου, είναι νομικής φύσης. Όμως, εδώ και πάνω από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ’ αυτή της Aποκλειστικής Oικονομικής Zώνης (AOZ).
Aπό την ύπαρξη της νέας Σύμβαση του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Xάγης, αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Aποκλειστικής Oικονομικής Zώνης. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα λαμβάνουν υπόψη την οριοθέτηση και των δυό ζωνών που πάντα συμπίπτουν.

Oι Tούρκοι, βέβαια, τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα, χωρίς να αναφέρονται στην AOZ. O λόγος της μεγάλης χαράς των Tούρκων έγκειται στο γεγονός ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Eλλάδα έχει πολλά να κερδίσει από την οριοθέτηση της AOZ στο Aιγαίο. Έτσι, οι μεν Tούρκοι κάνουν την πάπια οι δε Έλληνες παπαγαλίζουν μονότονα το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας! Όταν ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής και ο Aνδρέας Παπανδρέου μιλούσαν για την ελληνοτουρκική διένεξη στο Aιγαίο Πέλαγος, ορθώς υποστήριζαν ότι η διαφορά μας με τους Tούρκους είναι νομικής φύσης και αφορά μόνο στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, διότι τότε δεν υπήρχε ακόμη AOZ. Όμως, από τότε έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια και η ύπαρξη της AOZ καθιστά ουσιαστικά ξεπερασμένη την έννοια της υφαλοκρηπίδας.

Δίκαιο της θάλασσας
Yπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν AOZ. H Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο Άρθρο 121, παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν AOZ και ότι η AOZ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Aυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Eλλάδας έναντι της Tουρκίας, διότι η Tουρκία δεν μπορεί να προβάλει τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για δεκαετίες τώρα σχετικά με την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Aιγαίου. Ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην «υφαλοκρηπίδα» της Aνατολίας. H Eυρωπαϊκή Ένωση (E.E.) έχει επίσης αποδεχθεί την AOZ και πολλά παράκτια κράτη-μέλη της έχουν υιοθετήσει AOZ 200 ναυτικών μιλίων. Eπομένως, είναι απορίας άξιον όχι μόνο γιατί η E.E. δεν παρεμβαίνει υπενθυμίζοντας στην Tουρκία ότι όλα τα κράτη-μέλη της έχουν δικαίωμα να υιοθετήσουν AOZ στις παράκτιες περιοχές τους, αλλά και να υποχρεώσει όλα τα κράτη-μέλη της, που δεν έχουν ήδη AOZ, να προκηρύξουν τέτοια AOZ. Όταν η E.E. αποφάσισε να δημιουργήσει AOZ 200 ν.μ. για όλα τα κράτη-μέλη της, η Tουρκία ζήτησε να μη δημιουργηθεί τέτοια ζώνη στη Mεσόγειο, αίτημα που αποδέχθηκε και η E.E. και η Eλλάδα. H εξήγηση που δόθηκε από την E.E. είναι ότι τα ψάρια σε αυτή τη θάλασσα έχουν υψηλή μεταναστευτική τάση και έτσι δεν κρίθηκε χρήσιμο να επεκταθούν τα 200 ν.μ. και σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Kατά συνέπεια, ούτε η Eλλάδα ούτε και η Iταλία διαθέτουν AOZ 200 ν.μ., ενώ η Γαλλία και η Iσπανία διαθέτουν AOZ 200 ν.μ. αλλά όχι στην περιοχή της Mεσογείου.

Απο το 1974
H Tουρκία επίσης γνωρίζει ότι η θέση της όσον αφορά στην AOZ είναι πολύ αδύναμη γι’ αυτό και δεν εκστομίζει ποτέ αυτές τις τρεις λέξεις στις συνομιλίες της με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1974 μέχρι σήμερα. Bέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί και η Eλλάδα αποφεύγει να αναφερθεί και να θέσει η ίδια, στην τράπεζα των συνομιλιών, τις τρεις αυτές λέξεις (Aποκλειστική Oικονομική Zώνη) που ανησυχούν τόσο πολύ την Tουρκία.

H μόνη πιθανή εξήγηση που μπορεί κανείς να δώσει είναι η ακόλουθη:

Στη δεκαετία του 1980, η Eλλάδα αποτάθηκε στην Tουρκία με κάποιες μυστικές συνομιλίες και της ζήτησε να φέρουν στην τράπεζα των συζητήσεων το θέμα της AOZ. Δυστυχώς, η τουρκική αντιπροσωπία αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι το θέμα αυτό δεν μπορεί ποτέ να προστεθεί στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων διότι θίγονται μεγάλα συμφέροντά της στο Aιγαίο. Zήτησε, μάλιστα, από την ελληνική πλευρά να μην επαναφέρει αυτό το θέμα ποτέ πια στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων κάτι που, εκ των πραγμάτων, φαίνεται ότι έγινε δεκτό από όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις!

Εντονη κινητικότητα
Tώρα, όμως, η δημιουργία AOZ από την Kύπρο φέρνει στο προσκήνιο την ξεχασμένη AOZ και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πλέον δικαίωμα να αγνοεί τη ρύθμιση αυτή του Δίκαιου της Θάλασσας που τόσο πολύ ευνοεί τη χώρα μας. Φαίνεται ότι το υπουργείο Eξωτερικών έχει, έστω και καθυστερημένα, καταλάβει την αξία της AOZ και έχει αρχίσει συνομιλίες με τα κράτη στα νοτιοδυτικά σύνορα της Eλλάδας, δηλαδή την Aλβανία, την Iταλία, την Aίγυπτο και τη Λιβύη για την οριοθέτηση της AOZ με αυτά τα κράτη. H πρώτη συμφωνία έγινε πρόσφατα με την Aλβανία χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της «μέσης γραμμής» ο δε τρόπος της οριοθέτησης ονομάστηκε «θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων». Eίναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί χρησιμοποιήθηκε μια τέτοια ορολογία, ενώ θα μπορούσε να γίνει οριοθέτηση της AOZ των δύο κρατών.

Eπίσης, έχει σημασία το γεγονός ότι η Aλβανία έκανε αποδεκτή τη θέση της Eλλάδας ότι όλα τα νησιά στη περιοχή έχουν πλήρη δικαιώματα όπως και οι ηπειρωτικές ακτές. Δυστυχώς αυτή η πολύ καλή οριοθέτηση δεν άρεσε στην Tουρκία, η οποία, καθώς φαίνεται, κατόρθωσε να επέμβει και να πείσει το Aνώτατο Δικαστήριο της Aλβανίας να ακυρώσει τη συμφωνία αυτή.

Ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται και κάποιο πρόβλημα με τη Λιβύη, διότι ενώ η ελληνική πλευρά δέχεται να κλείσει ο κόλπος της Σύδρας και η οριοθέτηση της AOZ να αρχίσει από εκείνο το σημείο, η πλευρά των Λιβύων δεν θέλει να συμπεριλάβει στην οριοθέτηση τη νήσο Γαύδο στα νότια της Kρήτης.

Aπρόσμενα, φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα και με την Iταλία, κάτι που δεν περίμενε κανείς, διότι ήδη υφίσταται η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των δυο κρατών και επομένως μπορούν εύκολα να δηλώσουν ότι οι AOZ τους συμπίπτει με αυτή της υφαλοκρηπίδας. Δυστυχώς οι Iταλοί θέλουν μια AOZ μεγαλύτερη από αυτή της υφαλοκρηπίδας.

Ένα άλλο, τραγικό κατά την άποψή μου, λάθος που έκανε η Eλλάδα ήταν η απόφαση της κυβέρνησης Kαραμανλή να αρχίσει συνομιλίες με την Aίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δυο κρατών. Tο τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Eλλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Aίγυπτο, χωρίς να πάρει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο. Tέλος, η Eλλάδα δέχθηκε άλλο ένα χαστούκι από του Aιγυπτίους όταν αυτοί ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Tουρκία, τη στιγμή που η Aίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία! H Aίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου. O νοών νοείτω. H Aίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Kάιρο στις 20 Iουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Iουνίου 2009 με την τουρκική πλευρά! H κυβέρνηση της Nέας Δημοκρατίας αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Iουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Aιγύπτιοι και Tούρκοι θα καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι.

Η ζημιά από το Καστελόριζο
O χάρτης που παρατίθεται δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της AOZ της Eλλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Eύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Tουρκίας και το λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπρταγμάτευση με την Eλλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της AOZ στο Aιγαίο Πέλαγος. Aπό τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη ζημιά που κάνει το Kαστελόριζο στην Tουρκία, αγκάθι πραγματικό. Tέλος, ο χάρτης δείχνει την AOZ της Kύπρου και της Aιγύπτου όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Tουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Aίγυπτο.

* Kαθηγητής Πολιτικής Oικονομίας. Yπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας στη Διάσκεψη του OHE για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελήθηκε του βιβλίου «Greece and the Law of the Sea».

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΦΛΩΡΙΝΑΣ 7/11/1912


Η απελευθέρωση της Φλώρινας
Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεοδώρου Βόσδου «ΦΛΩΡΙΝΑ: το χρονικό της απελευθέρωσης»
Οπως αφηγείται ο Τέγος Σαπουντζής, η Φλώρινα και τα περίχωρά της ήταν τότε ανάστατα. Ο χριστιανικός πληθυσμός διέτρεχε κινδύνους να υποστεί βιαιοπραγίες όχι μόνο από τις ορδές των Γκέγκηδων τουρκαλβανών, που είχαν κάνει την επικίνδυνη εμφάνισή τους, αλλά και από τους υποχωρούντας τούρκους στρατιώτες. Ακόμη κινδύνευαν κι από τους αλλόφρονες τούρκους των Καϊλαρίων, οι οποίοι μόλις άρχισε η νέα επίθεση και προέλαση της 6ης Μεραρχίας, εγκατέλειψαν τα Καϊλάρια και τα γύρω χωριά και σε θλιβερές μεν αλλά ανά πάσα στιγμή επικίνδυνες φάλαγγες, με τις βοϊδάμαξες και τα κοπάδια τους κατέκλυζαν την Φλώρινα, σαν πρώτο σταθμό, με κατεύθυνση την Κορυτσά. Ευτυχώς, όμως, δεν σημειώθηκαν αξιόλογα επεισόδια, χάρις στους νουνεχείς τούρκους άρχοντες της Φλώρινας.Εν όψει όλων αυτών των γεγονότων είχε γίνει πια σε όλους αντιληπτό ότι το τέλος της τουρκικής κυριαρχίας είχε φθάσει. Φυσικά αυτό δεν διέφυγε από την προσοχή των τούρκων αρχόντων της Φλώρινας. Οι οποίοι για να προλάβουν δυσάρεστα ενδεχόμενα σε βάρος τους και των πολυπληθών τούρκων της πόλης - υπολογίζονταν τότε σε 6.500, έναντι 3.000 ελλήνων - αλλά και γιατί ήθελαν να παραδοθεί η Φλώρινα στους προελαύνοντες έλληνες, από τους οποίους, όπως έλεγαν, την είχαν πάρει. Ετσι στις 6 Νοεμβρίου 1912 το πρωί, οι Μωαμεθανοί προεστοί της πόλης, συνήλθαν σε κοινή σύσκεψη στον Τεκέ, που βρίσκονταν, όπου είναι σήμερα το κτίριο της Τραπέζης της Ελλάδος, για να συζητήσουν και αποφασίσουν τι θα πράξουν, εν όψει των επερχόμενων ραγδαίων πολεμικών γεγονότων. Τα γεγονότα τους επίεζαν. Ετσι δεν άργησαν να συμφωνήσουν ότι πρέπει να καλέσουν στην σύσκεψη τον Μητροπολίτη Πολύκαρπο και μερικούς έλληνες προκρίτους. Εστειλαν, λοιπόν, αντιπροσωπεία από τους Χατζή Τζοφέρ Χαφίζ και Κιουτσούφ Αμέτ Αγά στον Μητροπολίτη. Οι απεσταλμένοι ανεχώρησαν αμέσως για την Μητρόπολη. Συνάντησαν τον Μητροπολίτη κι ύστερα από εδαφιαίους τεμενάδες, του εζήτησαν να πάει στον Τεκέ, όπου ήσαν μαζεμένοι ο Μουφτής, οι Μπέηδες και οι Αγάδες, ογδόντα τον αριθμό και τον περίμεναν. Ο Πολύκαρπος αρχικά φάνηκε διστακτικός. Μα ύστερα από την επιμονή των δύο απεσταλμένων δέχθηκε. Πήρε μαζί του τον Τέγο Σαπουντζή και τον γιατρό Μενέλαο Βαλάση και πήγαν στον Τεκέ.
Μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα ο Μουφτής Μεχμέτ Χουλουσή εφέντης, ενημέρωσε αμέσως τον Μητροπολίτη γιατί τον ήθελαν. Του είπε ξεκάθαρα ότι ήθελαν να παραδώσουν την Φλώρινα στους έλληνες και να γίνουν για τον σκοπό αυτό οι σχετικές ενέργειες. Χωρίς καμμιά χρονοτριβή αποφασίστηκε η αποστολή επιτροπής στον στρατηγό Γεννάδη, που βρίσκονταν στο Αμύνταιο. Την επιτροπή απετέλεσαν ο έλληνας αρχιμανδρίτης Παπαθανάσης, ο σχισματικός παπάς Παπαναστάσης, ο γιατρός Μενέλαος Βαλάσης και ο τούρκος εμπορευόμενος Μεχμέτ Ζαϊνέλ. Η συμμετοχή του σχισματικού παπά στην επιτροπή είχε την έννοια, κατά τον Μητροπολίτη Πολύκαρπο, της αποδοχής και εκ μέρους των σχισματικών, της καταλήψεως της Φλώρινας από τον Ελληνικό Στρατό. Η Επιτροπή εφοδιάστηκε, κατ' αίτηση των τούρκων, για το εγκυρότερο της αποστολής της και με την κατωτέρω σύντομη επιστολή του Μητροπολίτη Πολύκαρπου: «Κύριε Διοικητά των Ελληνικών στρατευμάτων, σας γνωστοποιώ ότι οι φίλοι καιπροχωρούν προς την Φλώριναν. Οι Τούρκοι της Φλωρίνης παρακαλούν να σπεύση ο Ελληνικός στρατός να καταλάβη την πόλιν μετά των συμμάχων Σέρβων και δεν θα φέρουν ουδεμίαν αντίστασιν, ούτε τον υποχωρούντα Τουρκικόν στρατόν θα αφήσουν να αντισταθή». Η επιτροπή, με οδηγό τον Νικόλαο Εξαρχο, ανεχώρησε αμέσως για το Αμύνταιο. Το μήνυμα του Μητροπολίτη παραδόθηκε στον στρατηγό Γεννάδη, ο οποίος το μεταβίβασε με οπτικό τηλέγραφο στον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, που βρίσκονταν στην Άρνισσα, απ'όπου διατάχθηκε, όπως γράφει ο Τέγος Σαπουντζής, η επίσπευση της απελευθερώσεως της Φλώρινας.
Χωρίς να εξετάσουμε εδώ ποιος έχει δίκαιο και ποιος όχι, γεγονός είναι, που δεν αμφισβητήθηκε από κανένα, ότι στις 7 Νοεμβρίου 1912, γύρω στο μεσημέρι, ο επίλαρχος Ιωάννης Αρτης με τους ιππείς του, έφθασε προ των πυλών της πόλης. Από εκεί έστειλε τρεις ιππείς, οι οποίοι με γυμνά τα ξίφη τους και εν μέσω τούρκων στρατιωτών και όχλου, πήγαν στην Μητρόπολη και μετέδωσαν στον Μητροπολίτη Πολύκαρπο το μήνυμα του διοικητού τους, να προσέλθουν οι αρχές στην είσοδο της πόλης για να την παραδώσουν. Ο Πολύκαρπος ήταν διστακτικός, για τον λόγο ότι η Φλώρινα ήταν ακόμη γεμάτη από τουρκικό στρατό και όχλο. Κατά τον Αρτη ο Μητροπολίτης, επηρεασμένος από τον παραπάνω λόγο, του εμήνυσε η παράδοση της πόλης να γίνει την επομένη. Τότε ο Αρτης έστειλε δύο νέους ιππείς, τον επιλοχία Δήμου Δήμον και τον λοχία Γεώργιο Ριζόπουλο, με την εντολή να παρακαλέσουν τον Μητροπολίτη να παραδώσει την πόλη, γιατί, όπως γράφει ο Αρτης, «εάν δεν σπεύση να εξέλθη, θα τον αναγκάση να απέλθη με τον στρατό του και εις ο,τι συμβεί ο υπαίτιος θα είναι αυτός». Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ακριβώς έτσι συνέβησαν τα γεγονότα, όπως τα εξιστορεί ο Αρτης.
Είναι, όμως, γεγονός ότι, λόγω λιποθυμίας του Μουφτή, μόλις άκουσε την άφιξη ελλήνων στρατιωτών, ο Μητροπολίτης, ο Μουφτής και ο Ραββίνος, ως και άλλοι έλληνες και τούρκοι πρόκριτοι, κρατούντες λευκό παραπέτασμα, μετέβησαν στην είσοδο της πόλεως, όπου συνάντησαν τον Αρτη και σε σύντομη τελετή προσφωνήσεων και αντιφωνήσεων, παρέδωσαν την πόλη.Ο Ιωάννης Αρτης, απευθυνόμενος προς τους άρχοντες, είπε τα εξής: «Εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου του Α' καταλαμβάνω την πόλιν της Φλωρίνης και τα υπό την δικαιοδοσίαν αυτής χωρία, κηρύσσων άμα τον στρατιωτικόν νόμον. Απαντες οι κάτοικοι των μερών αυτών, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος, έσονται ίσοι απέναντι του νόμου, τιθέμενοι υπό το σκήπτρον του Βασιλέως Γεωργίου του Α' και επανερχόμενοι εις τας αγκάλας της Μητρός Ελλάδος». Σε αυτόν απάντησε πρώτος ο Μητροπολίτης Πολύκαρπος, ο οποίος είπε: «Η πόλις της Φλωρίνης και τα υπ' αυτήν χωρία ευχαριστούμεν τον Κύριον, όστις μας ηξίωσεν να απολαύσωμεν την χαράν της επαναφοράς μας εις την Μητέρα Ελλάδα. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου. Δηλούμεν πίστιν και αφοσίωσιν εις τους νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους, τιθέμενοι υπό το σκήπτρον του Βασιλέως Γεωργίου του Α'». Κατόπιν τον λόγο έλαβε ο Μουφτής Χουλουσή, ο οποίος είπε: «Ημείς οι Τούρκοι ηυνοήθημεν υπό του Κυρίου και εδεσπόσαμεν επί του κόσμου όλου. Αλλά θελήσαμε να γίνωμεν κατακτηταί και τύραννοι και ο Θεός ωργίσθη καθ'ημών. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου ότι πολύ επιεικώς μας έκρινε και μας δίδει σε καλά χέρια. Δι'ο δηλούμεν ότι θα είμεθα οι πιστότεροι υπηρέται του Βασιλέως Γεωργίου». Στο ίδιο πνεύμα μίλησε και ο Ραββίνος, εκ μέρους των ολίγων Εβραίων, που υπήρχαν στην Φλώρινα.
Ο σχισματικός παπάς δεν παραβρέθηκε στην παράδοση της πόλεως, γιατί, πιθανότατα, να μην είχε επιστρέψει ακόμα η παραπάνω επιτροπή, στην οποία συμμετείχε, που πήγε το μήνυμα του Μητροπολίτη στον στρατηγό Γεννάδη στο Αμύνταιο. Μετά τις προσφωνήσεις όλοι μαζί διέσχισαν την πόλη και κατέληξαν στην Μητρόπολη, όπου και υψώθηκε η Ελληνική σημαία. Λίγη ώρα αργότερα από την πλευρά της Σκοπιάς εισήρχετο στην Φλώρινα άλλο τμήμα ιππέων υπό τον υπίλαρχο Πανουσόπουλο, γνωστό ήδη στην Φλώρινα, από την συμμετοχή του στον Μακεδονικό Αγώνα και στις 2.30 μ.μ., όπως προελέχθη, εισήλθε στην πόλη το 1ο Σύνταγμα Ιππικού, υπό τον αντισυνταγματάρχη Ζαχαρακόπουλο και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση της Φλώρινας. Την επομένη το πρωί, 8 Νοεμβρίου, εορτή των Ταξιαρχών Γαβριήλ και Μιχαήλ, εισήλθε θριαμβευτικά στην Φλώρινα ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, ο και Στρατηλάτης αποκληθείς, επικεφαλής του επιτελείου του και δύο συνταγμάτων, της σιδηράς, όπως απεκαλείτο, 4ης Μεραρχίας.
Η υποδοχή του Διαδόχου έγινε υπό καταρρακτώδη βροχή στην είσοδο της πόλεως, όπου είχαν συρρεύσει οι κάτοικοι της Φλώρινας, μ' επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πολύκαρπο και τους λοιπούς προκρίτους της πόλεως. Οι σκηνές ενθουσιασμού, που εκτυλίχθηκαν κατά την υποδοχή του Διαδόχου και του νικηφόρου ελληνικού στρατού δύσκολα πέννα ανθρώπινη μπορεί να τις περιγράψει. Ήταν για τον λαό της Φλώρινας η κορυφαία στιγμή μιας λυτρωτικής πορείας πέντε αιώνων. Ήταν το ξεχείλισμα της αλύγιστης ψυχής του Φλωρινιώτη, που καρτερικά και αδούλωτος ψυχικά περίμενε την εθνική ανάστασή του. Ηταν η θεία στιγμή του γκρεμίσματος μιας μισητής αυτοκρατορίας και του τέλους ενός βασανιστικού εφιάλτη αιώνων. Αυτά τα πηγαία αισθήματα του Λαού της Φλώρινας, εξέφρασε με στόμφο και πατριωτική έξαρση ο Μητροπολίτης Πολύκαρπος στις προσφωνήσεις του προς τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, τόσο στη είσοδο της πόλεως όσο και κατά την δοξολογία, που ευθύς αμέσως επακολούθησε στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Ο Διάδοχος και το επιτελείο του παρέμειναν επί τρείς εβδομάδες στην Φλώρινα. Στην Φλώρινα, όμως, παρέμειναν κι οι Σέρβοι, με επικεφαλής τον πρίγκηπα Αρσένιο και δεν έλεγαν να την εγκαταλείψουν. Ισχυρίζονταν, μάλιστα, ότι αυτοί πρώτοι κατέλαβαν την Φλώρινα. Τελικά ο Διάδοχος Κωνσταντίνος έπεισε τον πρίγκηπα Αρσένιο ότι η Φλώρινα απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό στρατό. Έτσι μετά από μια εβδομάδα παραμονής η Σερβική Μεραρχία αναχώρησε για το Μοναστήρι. Διατήρησε, όμως, υπό την κατοχή της την γραμμή Πρώτης - Ιτέας - Μελίτης. Με συνέπεια όλα τα χωριά, που βρίσκονται προς βορρά της παραπάνω γραμμής, περιέρχονταν στην κυριαρχία των Σέρβων.
Ευτυχώς, όμως, που μερικοί Μακεδονομάχοι, που είχαν προσκληθεί από την Ελληνική κυβέρνηση να δράσουν στα μετώπισθεν του εχθρού, ο καπετάν Ζώης, ο γνωστός στους παλαιότερους Φλωρινιώτες παιδονόμος, μαζί με τους Μπραγιάννη και Τσίτσο, που έζησαν κατόπιν στην Μελίτη, ύψωσαν Ελληνικές σημαίες στο γνωστό από τον Μακεδονικό Αγώνα Μορίχοβο και το κατέλαβαν. Η κατάληψη κι απελευθέρωση επισφραγίσθηκε αργότερα από τάγμα του Ελληνικού στρατού, που είχε εισχωρήσει στην περιοχή από την Αριδαία. Έτσι, όταν το 1913 έγινε η οριστική οριοθέτηση των συνόρων Ελλάδος και Σερβίας, στην Ελλάδα περιήλθαν όλα τα χωριά, που βρίσκονται προς βορρά της Φλώρινας μέχρι τα σημερινά σύνορα, τα οποία, όπως προαναφέρθηκε, είχαν καταλάβει οι Σέρβοι και το άτυχο Ελληνικότατο Μορίχοβο, που είχε απελευθερωθεί από τους καπετάνιους του Μακεδονικού Αγώνα, περιήλθε στην Σερβία. Μαζί, όμως, με το Μορίχοβο, έμεινε οριστικά στα σύνορα του Σερβικού βασιλείου και το προπύργιο του Ελληνισμού, το ξακουστό και αλησμόνητο Μοναστήρι, μαζί με όλη την πάλλουσα από Ελληνισμό ευρύτερη περιοχή του.

ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ


Την αίσθηση της υπαρκτής απειλής που βιώνει η Ελλάδα,περιέγραψε και εξήγησε σε συνέντευξή του στον Γάλλο δημοσιογράφο Olivier Jehin για το δελτίο της Agence Europe για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας και το ΝΑΤΟ, Europe Diplomacy & Defence,ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος,αποκαλύπτοντας ότι με την Τουρκία γίνονται και “ανεπίσημες διαπραγματεύσεις”, στη προσπάθεια να καθιερωθεί “μία λειτουργική σχέση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας”.
“ Για μας, υπάρχει μια πολύ πραγματική αίσθηση της απειλής η οποία αιωρείται πάνω από την περιοχή μας. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να ξεπεραστεί αυτό το αίσθημα απειλής και γι 'αυτό προτεραιότητά μας εξακολουθεί να είναι η καθιέρωση μιας λειτουργικής σχέσης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνεχίζουμε τις επαφές, και με επίσημες και με ανεπίσημες διαπραγματεύσεις. Έχουν γίνει απόπειρες προσέγγισης, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα”,είπε ο κ.Βενιζέλος.
Σε ερώτηση για το τι περιμένει η Ελλάδα από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισσαβόνα ο υπουργός Άμυνας είπε ότι “η Ελλάδα αναμένει από τη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας να δει ξεκάθαρα μια εκσυγχρονισμένη και ενισχυμένη συμμαχία που να είναι σε θέση να προστατεύσει τα δικά της θεμελιώδη συμφέροντα ασφάλειας, καθώς και αυτά των μελών της. Πιστεύω ότι το νέο στρατηγικό δόγμα είναι το εργαλείο για την φυγή της Συμμαχίας προς το μέλλον που θα επιτρέψει την προσαρμογή του ΝΑΤΟ με τρόπο που να απαντάει αποτελεσματικά στα σύνθετα χαρακτηριστικά του σήμερα και του αύριο και στις παγκόσμιες προκλήσεις ασφάλειας, διατηρώντας παράλληλα την ισορροπία μεταξύ των φιλοδοξιών και των δυνατοτήτων του”.
Υπέρ της δημιουργίας βαλλιστικής πυραυλικής άμυνας, τάχθηκε ο κ.Βενιζέλος, τονίζοντας όμως ότι “η συμμετοχή της Ρωσίας σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι προς όφελος της ασφάλειας του ευρωατλαντικού χώρου. Οι στιβαρές συμβατικές δυνάμεις ή οι κρίσιμοι παράγοντες και οι πολλαπλασιαστές ισχύος είναι μερικά άλλα παραδείγματα παρόμοιας σημασίας. Πιστεύω ότι το σωστό μίγμα συμβατικών δυνάμεων με τις απαραίτητες πυρηνικές δυνατότητες δίνει στο ΝΑΤΟ το απαραίτητο αξιόπιστο αποτρεπτικό μοχλό και παρέχει στους πληθυσμούς μια σαφή επιβεβαίωση και αίσθηση ασφάλειας”.

Η PORSCHE...........ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ


Θα θέλατε μια Porsche; Μα φυσικά θα απαντούσατε μόνο που τα λεφτά δεν φτάνουν. Κι όμως... Πολυτελή αυτοκίνητα, αντίγραφα πολυτελών μοντέλων, κατασκευάζονται σε ελληνική βιοτεχνία που έχει ήδη κερδίσει διεθνείς διακρίσεις
Χειροποίητο, νοσταλγικό, γρήγορο αλλά ακόμη χωρίς την επίσημη ελληνική ταυτότητα. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κατερίνη δραστηριοποιείται μια από τις μόλις τρεις ευρωπαϊκές βιομηχανίες, γιατί στην χώρα μας είναι βιοτεχνία ακόμη, κατασκευής αυτοκινήτων ρεπλίκα. Αμαξιών δηλαδή που είναι σχεδόν- και έχει τη σημασία του- πανομοιότυπα και αρκούντως λειτουργικά αντίγραφα σημαντικών, ιστορικών και συνήθως αρκετά γρήγορων αυτοκινήτων μεγάλων εταιρειών και «βαριών» σημάτων της αυτοκίνησης.
Μόνο που αυτά τα αυτοκίνητα δεν έχουν ακόμη την τυπική αναγνώριση κατασκευής από το ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου, όπως λέει στο “Βήμα της Κυριακής”, ο εμπνευστής της προσπάθειας, μηχανικός Ηλίας Γαγανέλης, «να διαπιστώνει η αλματωδώς διευρυνόμενη αγορά αυτοκινήτων ρεπλίκα ότι υπάρχουν τέτοιου είδους αμάξια, αποκλειστικά ελληνικής κατασκευής και προέλευσης, να τα αναζητεί, να τα εκτιμά και να τα επιλέγει».
Ο κ. Γαγανέλης έχει βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Δέχεται προτάσεις από την Ελβετία- που αναδεικνύεται ανάμεσα στις πρώτες αγορές της Ευρώπης αυτοκινήτων ρεπλίκα να μετακινήσει, όχι χωρίς κόστος ή επιβαρύνσεις, τη βιοτεχνία του εκεί. Και όπως επισημαίνει ο ίδιος, «στην Ελβετία, όπως και στη Γερμανία, μέσα σε επτά ημέρες μια επιχείρηση του είδους που δραστηριοποιούμαστε λαμβάνει πιστοποίηση και έγκριση τύπου, ενώ στην Ελλάδα, μιας και δεν υπάρχει η απαιτούμενη νομοθεσία κατοχύρωσης αυτοκινήτων ρεπλίκα, η διαδικασία για μια απλή διατύπωση και διαπίστωση τύπου των εργασιών μας βρίσκεται ήδη σε πεντάμηνη εξέλιξη στο υπουργείο Μεταφορών».
Παρ΄ όλα αυτά, η βιοτεχνία αυτοκινήτων ρεπλίκα δέχεται- και από ελληνικής πλευράς- συγχαρητήρια, κερδίζει διακρίσεις και έδαφος στην ευρωπαϊκή και διεθνή αγορά και οι άνθρωποι της προσκαλούνται να παρουσιάσουν τη δουλειά και τα μοντέλα τους σε διεθνείς εκθέσεις όπως θα συμβεί τον προσεχή Μάρτιο, στη Στουτγάρδη και την Εσση της Γερμανίας.
Τι είναι όμως ένα αυτοκίνητο ρεπλίκα; Και θα μπορούσε ίσως μια βιοτεχνία τέτοιας δομής και παραγωγής να αποτελέσει αφορμή για την προώθηση ελληνικών αυτοκινήτων ακόμη και με οικολογικά αποδεκτό αποτύπωμα; «Την τεχνογνωσία για να προσαρμοστούν τα αυτοκίνητά μας σε φιλικότερης προς το περιβάλλον μορφής καύσιμα και κίνηση τη διαθέτουμε. Το θέμα όμως είναι να υπάρξει κατ΄ αρχάς η κρατική αναγνώριση του τι ακριβώς διαθέτουμε στην αγορά. Η ReplicarΗellas (η ονομασία της βιοτεχνίας) αυτή τη στιγμή διαθέτει ρεπλίκες, δηλαδή σχεδόν πανομοιότυπα αντίγραφα δύο δημοφιλών μοντέλων της Ρorsche της δεκαετίας του 1950, ακολουθώντας τις προϋποθέσεις κίνησης με βενζίνη, το σασί του πρωτοτύπου και τον αερόψυκτο κινητήρα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις που επιβάλλονται από τη νομοθεσία και τα δικαιώματα χρήσης σημάτων και κατοχύρωσης μοντέλων, αλλά αυτές είναι τόσο επουσιώδεις ή μικρές που ο επίδοξος οδηγός δεν τις αντιλαμβάνεται απαραίτητα και σε κάθε περίπτωση δεν επηρεάζουν την οδηγική συμπεριφορά και την “καρδιά” του αυτοκινήτου».
Ολα τα μηχανικά μέρη, το σασί, το σαλόνι και το αμάξωμα κατασκευάζονται στην Κατερίνη. Τα τελευταία τρία χρόνια που ο κ. Γαγανέλης άνοιξε τη βιοτεχνία η παραγωγή αγγίζει τα 35-40 αυτοκίνητα τον χρόνο «και οι σκέψεις μας λόγω της αυξημένης ζήτησης είναι να υπάρξει η επέκταση εκείνη που θα αποδίδει ετησίως τα τριπλάσια». Και αυτός όμως ο σχεδιασμός εξαρτάται από την «τυπική αναγνώριση και ενίσχυση του κράτους, καθώς το κόστος δεν είναι ευκαταφρόνητο».
Οι παραγγελίες της βιοτεχνίας προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Πορτογαλία, αλλά και τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Πριν από την αποστολή τους στους πελάτες-παραλήπτες, τα αυτοκίνητα ρεπλίκες υπόκεινται σε έλεγχο από γερμανό ανεξάρτητο μηχανολόγο ελεγκτή προκειμένου αφενός να διαπιστωθεί αν όντως πληρούν τις προϋποθέσεις για να θεωρούνται απολύτως λειτουργικά αυτοκίνητα ρεπλίκες και αφετέρου ότι δεν ταυτοποιούνται σε καμιά περίπτωση με το αυθεντικό πρωτότυπο της εταιρείας. Γι΄ αυτό και όπως επαναλαμβάνει ο κ. Γαγανέλης «υπάρχουν πάντα ορισμένες διαφοροποιήσεις, αμελητέες για τον οδηγό, αλλά ουσιώδεις σε σχέση με τα μοντέλα της κατασκευάστριας εταιρείας προκειμένου να μην τίθεται θέμα παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων, εμπορικού σήματος και ευρεσιτεχνιών».
Η ζήτηση πάντως είναι ήδη αυξημένη και εντός συνόρων. Μόνο το τελευταίο τετράμηνο από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχουν ζητήσει πληροφορίες ή έχουν επισκεφθεί την ιστοσελίδα της βιοτεχνίας για τα μοντέλα ρεπλίκες πάνω από 800 επίδοξοι πελάτες και οδηγοί που πρέπει όμως και αυτοί να περιμένουν να αρθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια προκειμένου να αποκτήσουν, για περίπου 30.000 ευρώ, στην παρούσα και πρώτη φάση μια ρεπλίκα Ρorsche 356 Speedster ή μια 550 Spyder, που στις αυθεντικές τους εκδοχές κοστίζουν πλέον πάνω από 300.000 ως 340.000 ευρώ.



ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ


Οι πρόσφατες εκλογές μου δίνουν την ευκαιρία να αναφερθώ σήμερα σε προεκλογικούς αγώνες κατά την αρχαιότητα. Βεβαίως δεν διαθέτουμε τόσες πληροφορίες που να μας επιτρέπουν να έχουμε πλήρη εικόνα γι' αυτούς. Υπάρχει ωστόσο μια εξαίρεση. Η έκρηξη του Βεζουβίου στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ. σταμάτησε απότομα όλες τις δραστηριότητες στην Πομπηία, την οποία και σκέπασε με παχιά στρώματα λάβας.
Η καταστροφή αυτή έγινε λίγους μήνες μετά από τις τοπικές εκλογές και ενώ δεν είχαν περάσει 60 μέρες από τότε που οι νεοεκλεγμένοι αξιωματούχοι είχαν αναλάβει τα καθήκοντά τους.
Επόμενο ήταν η αρχαιολογική σκαπάνη να αποκαλύψει, εκτός των άλλων, και ενδιαφέρουσες πτυχές από τον τελευταίο κυρίως προεκλογικό αγώνα της πόλης και δευτερευόντως και από παλιότερους.
Πρέπει βέβαια να υπενθυμίσω μια ουσιώδη διαφορά που υπήρχε στις τότε εκλογικές διαδικασίες σε σχέση με τις σημερινές.
Τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στη Ρώμη στις εκλογές δεν κατέβαιναν κόμματα - τέτοιοι μηχανισμοί όπως τους ξέρουμε στις μέρες μας ήταν άγνωστοι - αλλά μεμονωμένα άτομα, τα οποία με τη βοήθεια των υποστηρικτών τους, φίλων, ομοτέχνων, γειτόνων, διεκδικούσαν την ψήφο των συμπολιτών τους.

Τα πιο αποκαλυπτικά σημάδια των προεκλογικών δρώμενων στην Πομπηία είναι ένας μεγάλος αριθμός επιγραφών - πλησιάζουν τις 3.000 - που έφεραν στο φως οι ανασκαφές και που κάλλιστα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως προεκλογικές «αφίσες», αφού σ' αυτές αναγράφονται και προβάλλονται ονόματα υποψηφίων.
Είναι γραμμένες με μαύρο ή κόκκινο χρώμα σε προσόψεις σπιτιών και μαγαζιών, πάνω σε άσπρο υπόστρωμα. Καθώς οι μισές περίπου από αυτές φαίνεται να σχετίζονται με τις τελευταίες εκλογές, μπορούμε να μιλούμε για μια σοβαρή «αφισορύπανση», αν λάβουμε υπόψη ότι η Πομπηία ήταν μια μικρή πόλη 20.000 κατοίκων περίπου. Υπάρχουν ωστόσο δύο στοιχεία που μετριάζουν την αρνητική αυτή εικόνα.
Οι προεκλογικές επιγραφές φαίνεται ότι γράφονταν όχι σε τοίχους δημοσίων κτιρίων αλλά σε προσόψεις ιδιωτικών οικημάτων με πρωτοβουλία των ίδιων των ιδιοκτητών τους που, χωρίς άλλο, θα ήταν υποστηρικτές των υποψηφίων που ονοματίζονταν σ' αυτές. Ακόμη, προκειμένου να μην προσβάλλεται βάναυσα και σε καθημερινή βάση η αισθητική των πολιτών και των ξένων επισκεπτών, την αναγραφή τους την αναλάμβαναν εξειδικευμένα άτομα ή ακόμη και εξειδικευμένα συνεργεία.
Οι καλλιγράφοι αυτοί γραφίστες έβρισκαν μάλιστα την ευκαιρία να αναγράψουν και τα ονόματά τους στις προεκλογικές αυτές επιγραφές, διαφημίζοντας με τον τρόπο αυτό ανέξοδα τη δουλειά τους. Ετσι, τα κείμενα αυτά είναι καλαίσθητα, διαβάζονται εύκολα και τραβούν αβίαστα τα βλέμματα των διερχομένων.
Στις προεκλογικές «αφίσες» συχνά διαβάζουμε: «Ψηφίστε τον Χ άξιο για τη διαχείριση των κοινών» ή « ψηφίστε τον Χ από τους πιο τίμιους και πιο ενάρετους».
Αλλα συνθήματα δεν διαφημίζουν την εντιμότητα των υποψηφίων αλλά την επιτυχημένη επαγγελματική τους σταδιοδρομία, ένδειξη ότι το ίδιο επιτυχής θα είναι και η ενασχόλησή τους με την πολιτική.
Μερικές φορές αναγράφεται και το όνομα του «πάτρωνα» του υποψηφίου, δηλαδή του ισχυρού υποστηρικτή του που ανήκε στην άρχουσα τάξη.
Σίγουρα διέθεταν χιούμορ οι εμπνευστές ενός συνθήματος το οποίο αναφέρεται σε υποψήφιο που προφανώς δεν συμπαθούσαν και απεύχονταν την εκλογή του. Τον παρουσιάζουν να έχει την υποστήριξη των σωματείων των... υπναράδων, των μπεκρίδων, των κλεφτών και των κοπανατζίδων δούλων της πόλης! Ενας άλλος υποψήφιος, ο οποίος απέβλεπε προφανώς στην ψήφο ευυπόληπτων πολιτών, μόλις αντίκρισε ένα σύνθημα στο οποίο δύο κοπέλες ενός κακόφημου πιθανόν ποτοπωλείου δήλωναν αναφανδόν την προτίμησή τους στο πρόσωπό του, έβαλε να το ασπρίσουν για να μη διαβάζεται.
Επίζηλα μέρη για την αναγραφή προεκλογικών συνθημάτων ήταν τα καπηλειά και οι ταβέρνες. Οπως τα σημερινά καφενεία, ήταν οι χώροι όπου οι άνδρες θαμώνες εμπλέκονταν σε ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις. Σίγουρα θα περνούσαν από εδώ και υποψήφιοι, καθώς υπήρχε συγκεντρωμένο ακροατήριο πρόθυμο να ακούσει το πρόγραμμά τους. Προεκλογικές διαφημίσεις οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ακόμη και στα πορνεία.
Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού και τα κορίτσια της δίνουν την υποστήριξή τους συνήθως στον ίδιο υποψήφιο, όχι όμως πάντοτε. Σε άλλα εκλογογραφήματα βλέπουμε να υποστηρίζονται με πάθος κάποιοι υποψήφιοι από τους πολιτικούς φίλους τους, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν και γυναίκες, παρόλο που αυτές στερούνταν του δικαιώματος του «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι».
Ιδιαίτερο τόνο στους προεκλογικούς αγώνες έδινε η εμπλοκή σ' αυτούς διαφόρων συλλογικών οργάνων, όπως θρησκευτικών σωματείων, επαγγελματικών ενώσεων, πολιτιστικών συλλόγων, που φρόντιζαν και για τη δημοσιοποίηση των προτιμήσεών τους.
Ολα τα παραπάνω, χωρίς άλλο, δίνουν με παραστατικό τρόπο μια εικόνα από την προεκλογική κίνηση στην Πομπηία. Ακόμη μας επιτρέπουν να αισθανθούμε κάτι από τον παλμό και το προεκλογικό κλίμα που επικρατούσε στην πόλη λίγο πριν από τις τελευταίες της εκλογές, λίγο πριν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Και ο επίλογος. Η κάλπη αναδείκνυε πάντοτε νικητές μέλη της τοπικής αριστοκρατίας, την οποία αποτελούσαν πλούσιοι γαιοκτήμονες, «βιομήχανοι», έμποροι. Ωστόσο το παρασκήνιο της εκλογής τους φαίνεται ότι δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Γι' αυτό και ο Κικέρων, με κάποια δόση ειρωνείας, υποστήριζε ότι «είναι πιο εύκολο να γίνει κανείς συγκλητικός στη Ρώμη παρά βουλευτής στην Πομπηία»!
Ο κ. Μιχάλης Α. Τιβέριος είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ


Δημοψήφισμα θα διενεργηθεί στην Ελβετία για την απέλαση των μεταναστών που δεν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο. Στις αφίσες του Λαϊκού Κόμματος, ένα μαύρο πρόβατο παρουσιάζεται ως ξένος μετανάστης, που εξορίζεται από τη χώρα. Το Λαϊκό Κόμμα ζητά την άμεση επιστροφή στις πατρίδες τους, όλων των ξένων που έχουν αναμειχθεί σε κάποιο επεισόδιο η έχουν καταδικασθεί. Το δημοψήφισμα θα...

... διεξαχθεί στις 28 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, και όσοι από τους ξένους βρεθούν ένοχοι για την παραβίαση των κοινωνικών επιδομάτων, τότε θα τους αφαιρεθεί η άδεια παραμονής που τους είχε χορηγηθεί προηγουμένως.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More