ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Και νέο θαύμα αλά Ρεπούση






«ΞΕΣΠΑΣΕ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑΣ YΜΙΑ...»

Γράφουν στο βιβλίο «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία» της Γ΄ Γυμνασίου!

Απίστευτο δώρο στην Τουρκία!

Ο... συνωστισμός στη Σμύρνη, της κυρίας Ρεπούση, στο περιβόητο βιβλίο... της Ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού, που αναγκάστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή, μετά τον γενικό ξεσηκωμό, να το αποσύρει (και ο αθηναϊκός λαός την κυρία Γιαννάκου), φαντάζει πταίσμα μπροστά στο εθνικό έγκλημα που διαπράττουν οι συγγραφείς αλλά και οι αξιολογητές του βιβλίου της Γ΄ Γυμνασίου «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου εκεί μαθαίνουν τα παιδιά μας κι εμείς ότι τα Ύμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα... διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!

Συγκεκριμένα, στη σελ. 163 για την τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της ελληνικής βραχονησίδας τον Γενάρη του 1996, γράφονται επί λέξει τα εξής:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ύμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!


Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ύμια, δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτρης Ξιφαράς. Καλά, πού ζουν; Δεν ήξεραν ότι τα Ύμια βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας;

Αυτήν την Ιστορία μαθαίνουν στα παιδιά μας; Ότι το 1996 πήγε η Ελλάδα να... διεκδικήσει τα Ύμια από την Τουρκία; Και το άφησαν αυτό να τυπωθεί στο βιβλίο δυστυχώς και οι κριτές αξιολόγησης, οι Αλ. Ρήγος, Όλ. Καραγεώργου και Μ. Βενιέρης, που είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι της ιστορικής διαστρέβλωσης.

Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να περιμένει η Τουρκία; Έχει πλέον κι ένα σχολικό ελληνικό βιβλίο για να το επικαλείται στα διεθνή φόρουμ, ότι και η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ύμια, αλλά τη... διεκδικεί!

Απορίες προκαλεί πώς έδωσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την έγκρισή του σ'αυτήν την πλαστογράφηση της αλήθειας, της ιστορικής πραγματικότητας.

Τι δείχνει κι αυτό το βιβλίο, μετά από εκείνο της Ρεπούση; Ότι η άλωση της ελληνικής διαπαιδαγώγησης και της γνώσης της αλήθειας για τα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας γίνεται από μέσα, με ευθύνη και των υποτιθέμενων ελεγκτών.

Κι όπως σημειώνει σε άρθρο του ο καθηγητής-φιλόλογος κ. Χρίστος Δάλκος, που εντόπισε τη νέα εθνική διαστροφή, πέραν του ότι δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στην αμερικανική παρέμβαση (που ομολογήθηκε από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη μέσα στη Βουλή, μ' εκείνο το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς»), ούτε στον σκοτωμό τριών Ελλήνων, ηρωικών αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και Έκτορα Γιαλοψού, που έπεσε το ελικόπτερό τους (υπάρχει πάντα η «υποψία» ότι καταρρίφθηκε από τους τούρκους κομάντος) στη θαλάσσια περιοχή των βραχονησίδων, υπάρχει αναφορά.

Η υπουργός Παιδείας, κυρία Διαμαντοπούλου, θα πρέπει να δώσει εντολή να αποσυρθεί και να διατάξει έρευνα πώς οι αξιολογητές και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επέτρεψαν να μπει στο βιβλίο Ιστορίας αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας που αποδυναμώνει τις ελληνικές θέσεις, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα πρέπει να παρέμβει.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ ΤΟΥ Ν.ΗΛΕΙΑΣ




Μια από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες της χώρας μας η "Νικολοπουλείος Βιβλιοθήκη» της Ανδρίτσαινας που ιδρύθηκε το 1840, μπήκε στην ψηφιακή εποχή. Η τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που περιέχει το ιστορικό Αρχείο της βιβλιοθήκης, σώζεται πλέον σε ηλεκτρονική μορφή και βρίσκεται στο παγκόσμιο δίκτυο ψηφιοποιημένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με πρωτοβουλία της Cosmote, σε συνεργασία με το Δήμο της Ανδρίτσαινας και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας παρουσιάστηκε στο κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» στην Αθήνα την Τετάρτη 30/6/10. Στην επίσημη παρουσίαση του συλλεκτικού τόμου του ιστορικού Αρχείου της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, που εκδόθηκε σε 2.500 αριθμημένα αντίτυπα, παρουσία της υπουργού Παιδείας, βουλευτών και εκπροσώπων του πνευματικού κόσμου, με τη συμμετοχή του κορυφαίου ηθοποιού Νικήτα Τσακίρογλου προβλήθηκε ενημερωτικό βίντεο για την αξιόλογη εργασία που έχει ξεχωριστή πολιτιστική σημασία.
Η Βιβλιοθήκη χρονολογείται από το 1840 με τη δωρεά του "Κων/νου- Αγαθόφρωνα Νικολόπουλου". Τότε, τα βιβλία σε 47 κιβώτια εγκατέλειψαν τη σοφίτα του 6ου όροφου της οδού Καστιλιόν 12 στο Παρίσι, αφού παραδόθηκαν στον Δήμαρχο Ανδρίτσαινας Κωνσταντίνο Ζαρειφόπουλο και τον μετέπειτα υπουργό Παιδείας επίσης Ανδριτσάνο, Χαράλαμπο Χριστόπουλο. Μεταφέρθηκαν με πλοίο στο Ναύπλιο και από εκεί με ζώα στην Ανδρίτσαινα, πρωτεύουσα της ορεινής Ολυμπίας. Για 39 χρόνια τα βιβλία έμειναν αποθηκευμένα στην μικρή εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Τα βιβλία είναι πολύτιμα και δυσεύρετα, από τις πρώτες εκδόσεις της τυπογραφίας, 1500 και μετά . Σε πολλά βιβλία υπάρχουν σημειώσεις με υπογραφές, όπως του Ζαν Ζακ Ρουσό, κείμενα και αφιερώσεις διάσημων ανδρών (βιβλιόσημα, οικόσημα Δουκών, Βαρώνων κ.λ.π.. Αργότερα προστέθηκαν επιστολές του βασιλιά Οθωνα, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, των Αναγνώστη και Παναγιώτη Κανελλόπουλου, των Πάνου, Γενναίου και Μάρκου Κολοκοτρώνη, υλικό της οικογένειας Πλαπούτα, Πρακτικά της Πελοποννησιακής Γερουσίας και άλλα σημαντικά έγγραφα. Το 1875 άρχισε η οικοδομή των διδακτιρίων Ανδρίτσαινας με σχέδια του Μιλτιάδη Κανελλόπουλου, Μηχανικού και καθηγητού της Σχολής Ευελπίδων σε σχήμα Π με ανοιχτή την Β.Α. πλευρά τους, με χρήματα που προήλθαν από πανελλήνιο έρανο και από τη δωρεά του Άγγελου Γιαννικέση, Πρόξενου της Ελλάδας στην Τεργέστη. Τα εγκαίνια του κτηρίου έγιναν στο 1879 οπότε στεγάστηκε και η Βιβλιοθήκη στη Δυτική πλευρά του 1ου ορόφου. Το 1932 προσετέθη η Β.Α. πτέρυγα και το κτήριο πήρε το σημερινό τετράγωνο σχήμα όπου σε αυτή την πτέρυγα στεγάστηκε η Βιβλιοθήκη, αποτελώντας σαν σύνολο Εκπαιδευτικό Κέντρο της μείζονος περιοχής για 150 χρόνια. Από το 1998 στεγάζεται σε ένα νεοκλασσικό κτήριο δίπλα στο ιστορικό Γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας. (φωτογραφία 1)
Σήμερα ξεπερνά τους 40.000 τόμους συνολικά και το καινούργιο τμήμα λειτουργεί ως δανειστικό(φωτογραφία 2).Διαθέτει σύγχρονο και πλήρως εξοπλισμένο εκθετήριο σπανίων εκδόσεων. Υπάγεται στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και διοικείται από πενταμελές Εφορευτικό Συμβούλιο.
Δωρητής της "Νικολοπουλείου Βιβλιοθήκης" είναι ο Κωνσταντίνος Αγαθόφρων Νικολόπουλος. Ο πατέρας του Γεωργάκης Νικολόπουλος καταγόταν από την Ανδρίτσαινα και μετά από την αποτυχημένη επανάσταση του Ορλώφ έφυγε στη Σμύρνη φοβούμενος τα αντίποινα. Η μητέρα του Παναγιώτα Ματζουράνη καταγόταν επίσης από την Ανδρίτσαινα και ήταν μαία.
Εκεί γεννήθηκε ο Κων/νος στα 1786. Αφού τελείωσε την Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε στο Βουκουρέστι, όπου ζούσε ο ετεροθαλής αδελφός του κι εκεί σπούδασε δάσκαλος. Σε ηλικία 20 ετών βρέθηκε στο Παρίσι και ζούσε για 14 χρόνια από τις παραδόσεις ιδιαιτέρων μαθημάτων. Ιδιαίτερα μαθήματα όχι σπίτι του, για να κάνει οικονομία στη θέρμανση, η οποία τότε στο Παρίσι ήταν ιδιαίτερα ακριβή, ενώ αργότερα δίδασκε Φιλολογία και Λογοτεχνία. Ταυτόχρονα, ασχολήθηκε με τη ποίηση και τη μουσική, και ενώ ακόμα ζούσε, το όνομά του συμπεριλήφθηκε στην "Παγκόσμια Βιογραφία Μουσικών". Ο Νικολόπουλος ιδιοφυής και εξαιρετικά φιλομαθής, θερμός πατριώτης, μανιώδης συλλέκτης του βιβλίου, γνώστης της ελληνικής γλώσσας και φιλολογίας, μιλούσε και έγραφε άριστα την Γαλλική, Γερμανική και Ιταλική γλώσσα. Έγινε μέλος της Ιονίου Ακαδημίας και Φιλοτεχνικής Εταιρείας του Παρισιού, και διορίστηκε σε αξιόλογη θέση της Βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου της Γαλλίας
Δημοσιεύει ποιήματά του στον " Λόγιο Ερμή " και τον "Φιλολογικό Τηλέγραφο". Εκδίδει το περιοδικό "Μέλισσα" με τον Σπ. Κονδόν. Εκδίδει τα έργα του φίλου του λόγιου Ζαλίκη. Δημοσιεύει "Ωδή προς το έαρ" και την αφιερώνει στον Καποδίστρια "Άσμα Ελληνοσωτήριον" και "Άσμα στον Επίσκοπο Πατρών Γερμανό", αφιερωμένο στο Σατωβριάν.
Από το 1819-1831 είναι ένας από τους συνεργάτες της Εγκυκλοπαιδικής Επιθεώρησης του Παρισιού. Γράφει άρθρα, μελέτες, κριτικές για τα εκδιδόμενα βιβλία, νεκρολογίες, σχόλια. Μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος τονίζει και δημοσιεύει θούρια, ύμνους, παραινέσεις και εκκλήσεις προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες και Φιλέλληνες. Σε όλα τα έργα του διακρίνεται ένας αγνός πατριωτισμός, ένα πάθος να δει την Ελλάδα ελεύθερη.
Στο Παρίσι απέκτησε σπουδαία Βιβλιοθήκη, φημισμένη τότε μεταξύ των καλύτερων ιδιωτικών Βιβλιοθηκών. Τη Βιβλιοθήκη του αυτή με πόθο να δει την Ελλάδα ελευθερωμένη και με πίστη ότι με τη μελέτη και τη γνώση της Ιστορίας της θα αναγεννηθεί δώρισε στην γενέτειρα του πατέρα του Ανδρίτσαινα. Την απόφασή του αυτή γνώρισε στον Δήμο Ανδρίτσαινας το 1838.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ;ΤΗN ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ!


Μάχη για την ελληνική γλώσσα στην Αυστραλία
Η ελληνική γλώσσα δίνει τη μάχη της στην Αυστραλία
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΠΟΥ ΟΜΙΛΕΙ Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΜΦΑΝΩΣ ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Η ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ (ΚΟΨΕΙ) ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΨΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Εν αναμονή της επίσημης πρότασης της αυστραλιανής κυβέρνησης για τις γλώσσες που θα περιληφθούν στο νέο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών για την πρώτη και τη δεύτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, οι Ελληνες της Αυστραλίας έχουν κινητοποιηθεί για ένταξη της ελληνικής γλώσσας στο πρόγραμμα. Τα ελληνικά στην Αυστραλία διδάσκονται στα κρατικά σχολεία, σε ιδιωτικά σχολεία που στην πλειονότητά τους ανήκουν στην Αρχιεπισκοπή, και σε απογευματινά σχολεία. Αυτή τη στιγμή στα κρατικά σχολεία διδάσκονται δώδεκα ξένες γλώσσες, ανάμεσά τους και η ελληνική. Ο σχεδιασμός του Νέου Εθνικού Προγράμματος Διδασκαλίας Γλωσσών, στο οποίο οι διδασκόμενες γλώσσες θα μειωθούν στις οκτώ, ανησύχησε τον Ελληνισμό της Αυστραλίας.
«Οκτώ ξένες γλώσσες είχε ανακοινωθεί αρχικά ότι θα συμπεριληφθούν στο νέο πρόγραμμα: τέσσερις ευρωπαϊκές-η ισπανική, η γαλλική, η γερμανική και η ιταλική-και τέσσερις ασιατικές-η ιαπωνική, η ινδονησιακή, η κινεζική και η κορεατική» λέει στο «Βήμα» ο κ. Μιχάλης Τσιανίκας, καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Φλίντερς της Αδελαΐδας. «Τα τελευταία 20 χρόνια η Αυστραλία διακηρύσσει ότι ανήκει στην Ασία και προωθεί την είσοδο των ασιατικών γλωσσών στο σχολικό πρόγραμμα. Μόνο για το διάστημα 2010-2011 η κυβέρνηση επένδυσε 65 εκατ. δολάρια για την προώθηση των γλωσσών αυτών,οι οποίες,όπως είναι ευνόητο, έχουν μεγάλο επιχειρηματικό και οικονομικό ενδιαφέρον για τη χώρα». Ζητούμενο του Ελληνισμού της Αυστραλίας είναι η αύξηση του αριθμού των διδασκομένων γλωσσών σε εννέα ή δέκα, ώστε να συμπεριληφθεί και η ελληνική. Έχουν ήδη συγκεντρωθεί περίπου 30.000 υπογραφές υπέρ της ελληνικής γλώσσας. «Στόχος είναι η συγκέντρωση 150.000 υπογραφών ώστε να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να εξετάσει το αίτημά μας και να αιτιολογήσει την όποια απόφασή της» λέει ο κ. Βρασίδας Καραλής, καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Στην ερώτηση κατά πόσον έχει συνδράμει η ελληνική κυβέρνηση στις προσπάθειες, ο κ. Καραλής επισημαίνει τη στήριξη από την ελληνική πρεσβεία και τα προξενεία στην Αυστραλία, διευκρινίζοντας ότι «χρειάζονται λεπτοί διπλωματικοί χειρισμοί από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας ώστε να μη θεωρηθεί ότι επιχειρείται παρέμβαση σε εσωτερικό θέμα».
«Από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας αναμένουμε μια απόφαση στο ζήτημα των εκπαιδευτικών που βρίσκονται με απόσπαση στην Αυστραλία. Η ανακοίνωση ότι πρόκειται να ανακληθούν οι αποσπάσεις, αφήνει τα σχολεία χωρίς διδάσκοντες, καθώς στην πλειονότητά τους οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες έρχονται από την Ελλάδα, και αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία» αναφέρει ο κ. Τσιανίκας, ενώ ο κ. Καραλής συμπληρώνει ότι « επρόκειτο για έμμεση οικονομική ενίσχυση που μας πρόσφερε η ελληνική κυβέρνηση με τη μορφή έμψυχου δυναμικού. Κατανοούμε τη δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα, αλλά η άμεση απόσυρση όλων των εκπαιδευτικών με απόσπαση, ελλείψει σχεδίου για την αντικατάστασή τους, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την κρίσιμη εποχή για την ελληνική γλώσσα στην Αυστραλία». Και οι δύο καθηγητές δηλώνουν αισιόδοξοι, τονίζουν όμως την ανάγκη για συνεχή και συγκροτημένη πίεση και κινητοποίηση. Η επίσημη πρόταση της αυστραλιανής κυβέρνησης για το θέμα επρόκειτο να γίνει τον Αύγουστο. Η πορεία του ζητήματος θα εξαρτηθεί τώρα από το αποτέλεσμα των αναμενόμενων εκλογών στη χώρα.
Τρία είναι τα βασικά επιχειρήματα της ελληνικής ομογένειας. Πρώτον, η ελληνική γλώσσα ομιλείται από σημαντικό μέρος του πληθυσμού της χώρας, το οποίο ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα, επομένως αποτελεί γλώσσα με κοινωνική, οικονομική και εθνική σημασία για την Αυστραλία. Δεύτερον, η ελληνική έχει συνεισφέρει στο λεξιλόγιο της αγγλικής, επομένως η γνώση της θα βοηθήσει τους μαθητές να εμπλουτίσουν τα αγγλικά τους. Τρίτον, είναι λιγότερο δαπανηρό να διατηρηθεί στο νέο πρόγραμμα μια γλώσσα η οποία ήδη διδάσκεται στα σχολεία και για την οποία υπάρχει υποδομή, πανεπιστήμιο που εκπαιδεύει καθηγητές, διαθέτει δικό της Τύπο και η ενοποίηση σε παναυστραλιανό επίπεδο θα έχει μικρό κόστος.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


Η κρίσιμη συνεδρία στον Λευκό Οίκο που έκρινε την τύχη της Κύπρου - Οι ισορροπίες του τρόμου του Χένρι Κίσινγκερ
Η τουρκική εισβολή και ο αμερικανικός παράγοντας αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πτυχές της κυπριακής τραγωδία του 1974. Τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή θεωρείτο απολύτως βέβαιο ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν μια προσχεδιασμένη επιχείρηση με στόχο τη διχοτόμηση της Κύπρου. Με την πάροδο των χρόνων η θεωρία αυτή ξεθώριασε και οι συνθήκες που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή αποδείχθηκαν πιο σύνθετες. Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ έχει αποχαρακτηρισθεί μεγάλος όγκος διπλωματικής αλληλογραφίας και πρακτικά συνεδριάσεων που φωτίζουν τις μέχρι πρότινος σκοτεινές πτυχές της κυπριακής κρίσης του 1974.

Από το διαθέσιμο υλικό διαφαίνεται ότι:
- Λόγω της κρίσης που προκάλεσε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, ο Πρόεδρος Νίξον ήταν στα πρόθυρα παραίτησης. Το Κυπριακό το χειρίστηκε αποκλειστικά ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ.
- Ο Κίσινγκερ έτρεφε αντιπάθεια προς τον Μακάριο, λόγω του ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου προσπαθούσε να παίξει με το Ανατολικό μπλοκ. Ακόμη τον θεωρούσαν υπεύθυνο επειδή το Κυπριακό παρέμενε άλυτο και αποσταθεροποιούσε τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας.
- Η θεμελιώδης αρχή της αμερικανικής πολιτικής προς την Κύπρο ήταν η διατήρηση της ελληνοτουρκικής ισορροπίας στο νησί.
- Οι ΗΠΑ θεωρούσαν την Τουρκία τον σημαντικότερό της σύμμαχο στην περιοχή και ανάχωμα στον κίνδυνο πρόσβασης της Σοβιετικής Ένωσης προς τη Μέση Ανατολή.
- Η Ελλάδα δεν ήταν τόσο σημαντική όσο η Τουρκία, όμως ήταν ο συνδετικός κρίκος της Τουρκίας με τη δυτική Ευρώπη.
- Οι αποφάσεις των Αμερικανών συναρτώνταν από τον κίνδυνο να αυξηθεί η σοβιετική επιρροή στην περιοχή και όχι του τι είναι δίκαιο και τι άδικο.
Με βάση αυτές τις παραμέτρους, ο Κίσινγκερ χάραξε τον Ιούλιο του 1974 την αμερικανική πολιτική για την κυπριακή κρίση.

Η πιο κρίσιμη σύσκεψη
Αμέσως μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο έγιναν πολλές συσκέψεις και συζητήσεις με ζητούμενο τον καθορισμό της αμερικανικής πολιτικής. Μια από αυτές, ίσως η σημαντικότερη, έγινε στον Λευκό Οίκο στις 17 Ιουλίου 1974. Συμμετείχε όλη η ελίτ της αμερικανικής διπλωματίας: ο Κίσινγκερ, ο διευθυντής της CIA, το υπουργείο Άμυνας, το Γενικό Επιτελείο, στελέχη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, οι προϊστάμενοι των διευθύνσεων για την Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και άλλοι αξιωματούχοι.
Τα πρακτικά της συνεδρίας εκείνης είναι αρκούντως διαφωτιστικά για το πώς είχε διαμορφωθεί η αμερικανική πολιτική σε αυτή την ιστορική καμπή του Κυπριακού. Βέβαια, από ένα έγγραφο και μόνο δεν μπορεί κανείς να καταλήξει σε τελεσίδικα συμπεράσματα για πολυδιάστατα ζητήματα, όπως η κυπριακή κρίση του 1974. Ωστόσο, έχοντας υπόψη το περιεχόμενο εκατοντάδων εγγράφων που αναφέρονται στην περίοδο εκείνη, μπορούμε να πούμε ότι το πρακτικό αυτό δίνει το στίγμα της πολιτικής του Χένρι Κίσινγκερ έναντι της Κύπρου, το θερμό καλοκαίρι του 1974.


Το πολιτικό πλαίσιο
Βρισκόμαστε δύο μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Ο Μακάριος είχε διαφύγει από τις Βρετανικές Βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας και ο Νίκος Σαμψών ορκίστηκε Πρόεδρος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης. Η Τουρκία ξεκίνησε προεργασία για εισβολή στην Κύπρο και ο πρωθυπουργός Ετζεβίτ ανακοίνωσε ότι θα ταξίδευε στο Λονδίνο για διαβουλεύσεις με τη Βρετανία, με σκοπό τη στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο. Στην Αθήνα ο Ιωαννίδης αρνείτο κάθε ανάμειξη στο πραξικόπημα, ενώ η βρετανική κυβέρνηση κάλεσε στο Λονδίνο εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας για να συζητήσουν την κυπριακή κρίση.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο η ελίτ της αμερικανικής διπλωματίας κάθισε γύρω από ένα τραπέζι και καθόρισε τη στρατηγική της. Τα πρακτικά της σύσκεψης εκείνης δημοσιεύονται ως έχουν. Οι σημειώσεις που είναι σε παρένθεση είναι μέρος του εγγράφου. Οι δικές μας επεξηγηματικές παρεμβάσεις είναι μόνο αυτές που περικλείονται σε αγκύλες. Επίσης, δικά μας είναι τα ενδιάμεσα τιτλάκια:


Το πρακτικό
Κίσινγκερ: Μπιλ (Κόλμπι) [διευθυντής της CIA], θα ήθελες να μας ενημερώσεις;
Ο Κόλμπι ενημερώνει με βάση το συνημμένο κείμενο. (Δεν βρέθηκε στα αρχεία.)
Κίσινγκερ: Τι νομίζεις ότι θέλουν να επιτύχουν [οι Τούρκοι] με αυτό τον τρόπο; (Αναφέρεται στις πληροφορίες ότι η Άγκυρα μετακινεί στρατεύματα σε θέσεις στη νότια Τουρκία.)
Κόλμπι: Επιθυμούν, πιθανώς, να καταλάβουν αυτή την περιοχή (δείχνει στο χάρτη τη Βόρεια Κεντρική Κύπρο). Επιθυμούν, πιθανώς, να δημιουργήσουν ένα θύλακα στην περιοχή αυτή. [Πρόκειται για την περιοχή που όντως δημιουργήθηκε το πρώτο τουρκικό προγεφύρωμα.]
Ο Κόλμπι συνέχισε την ενημέρωση.
Κίσινγκερ: (Προς τον Στάμπλερ) [αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ] Έχουμε πει στους Τούρκους ότι γνωρίζουμε τις ανησυχίες τους;
Στάμπλερ: Όχι ακόμα, αλλά ετοιμάζεται ένα τηλεγράφημα...
Κίσινγκερ: Αυτό θα πάρει πάρα πολύ. Καλέστε τον (Τούρκο) πρέσβη. Θα πρέπει να γνωρίσουν αμέσως ποια είναι η θέση μας.
Σίσκο: [Αξιωματούχος Στέιτ Ντιπάρτμεντ] Θα τον καλέσω αμέσως τώρα. (Ο Σίσκο βγήκε από την αίθουσα.)
Κλέμεντς: [υπουργείο Άμυνας] Τι είναι αυτό που θα κάνετε;
Κίσινγκερ: Ενημέρωση των Τούρκων ότι οι Έλληνες δεν αυξάνουν τον αριθμό των δυνάμεών τους στο νησί. [Τις μέρες εκείνες γινόταν προγραμματισμένη αλλαγή των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που υπηρετούσαν στην Κύπρο. Το αρματαγωγό "Λέσβος" μετάφερε στην Αμμόχωστο τους νέους στρατιώτες και επιβίβασε τους παλιούς για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Όταν εκδηλώθηκε η εισβολή το "Λέσβος" άραξε ανοιχτά της Πάφου και αποβίβασε τους στρατιώτες.]
Ο Κόλμπι τέλειωσε την ενημέρωση.
Στο τέλος θα επέμβουν...
Κίσινγκερ: Μπιλ (Κλέμεντς), έχεις να πεις κάτι;
Κλέμεντς: Λοιπόν, Χένρι, συμφωνώ με την εκτίμηση του Μπιλ [αναφέρεται στον διευθυντή της CIA, Μπιλ Κόλμπι]. Εγώ δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν νομίζω ότι οι Τούρκοι θα επέμβουν. Μπορεί να κάνουν κάποιο θόρυβο, αλλά δεν νομίζω ότι θα επέμβουν.
Κόλμπι: Ναι, νομίζω ότι θα προσπαθήσουν να αποφύγουν την επέμβαση. Εγώ δεν θέλω να πω ότι πιστεύουμε ότι θα προχωρήσουν. Θα προσπαθήσουν πρώτα με τον διπλωματικό τρόπο, αλλά μπορεί να αισθάνονται ότι στο τέλος θα πρέπει να επέμβουν.
Κίσινγκερ: Για ποιο σκοπό; Γιατί θα πρέπει να το κάνουν αυτό;
Κόλμπι: Για να διατηρήσουν το στάτους κβο.
Κίσινγκερ: Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί η Τουρκία θέλει τον Μακάριο πίσω. [Η αρχική αντίδραση της Τουρκίας στο πραξικόπημα ήταν η άμεση αποκατάσταση του στάτους κβο. Η Τουρκία επικαλέστηκε το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεως μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας, δυνάμει της οποίας οι τρεις χώρες από κοινού ή από μόνες τους κατόπιν διαβούλευσης, είχαν το δικαίωμα επέμβασης για αποκατάσταση της προτέρας κατάστασης, στην περίπτωση που υπήρχε συνταγματική ανατροπή. Η Τουρκία για να έχει διεθνές νομικό έρεισμα, κινήθηκε στο πλαίσιο της Συνθήκης, δηλαδή σκοπός της επέμβασής της θα ήταν η αποκατάσταση του Μακαρίου στην εξουσία, κάτι που ο Κίσινγκερ δήλωνε αδυναμία να εξηγήσει, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.]
Κόλμπι: Δες το αλλιώς. Αυτή τη στιγμή το δίλημμά τους είναι μεταξύ Μακαρίου και Σαμψών. Από τουρκικής σκοπιάς ο Μακάριος είναι σίγουρα καλύτερος από τον Σαμψών.


Σενάρια επί χάρτου
Ο Κίσινγκερ μοιράζει ένα τηλεγράφημα.
Κίσινγκερ: Αναφέρεται απλώς στο ισοζύγιο δυνάμεων. Το γνωρίζαμε ήδη. (Δείχνει στο χάρτη.) Σε περίπτωση που οι Τούρκοι επέμβουν, εάν θεωρήσουμε ότι καταλαμβάνουν αυτό το τεταρτημόριο (νοτιοδυτικά της Κύπρου), ποιο είναι το ποσοστό των Τούρκων και των Ελλήνων σε αυτόν τον τομέα;
Κόλμπι: Σε μεγάλο βαθμό είναι τουρκικός πληθυσμός.
Κίσινγκερ: Εάν θεωρήσουμε ότι καταλαμβάνουν αυτό το τεταρτημόριο (δείχνει προς το τμήμα βορειοανατολικά του νησιού), τι είναι ο πληθυσμός εκεί;
Λάουντερ [Τζορτζ, της CIA]: Είναι περίπου 50 τοις εκατό Έλληνες και 50 τοις εκατό Τούρκοι.
Κόλμπι: Κύριος στόχος τους θα είναι να εγκατασταθούν σε κάποιο τμήμα του νησιού για να δημιουργήσουν προγεφύρωμα.
Κίσινγκερ: Με απώτερο στόχο τη μόνιμη κατοχή;
Κόλμπι: Αυτή είναι η μια πρόταση.
Κλέμεντς: Τότε τι θέλουν;
Κόλμπι: Να διχοτομήσουν ή να διαμελίσουν το νησί.
Κίσινγκερ: Θα μιλήσω με τον Πρόεδρο για να στείλουμε κάποιον στο Λονδίνο να δει τον Μακάριο και τον Ετζεβίτ. Ίσως τον Μπομπ (Ίνγκερσολ). Μπιλ, (προς τον Κλέμεντς) ίσως στείλουμε και κάποιον από το υπουργείο Άμυνας.
Κλέμεντς: Εξαιρετικά!


Να μην ηττηθεί η χούντα
Κίσινγκερ: Λοιπόν, όλοι συμφωνούμε με αυτό. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να στείλουμε κάποιον εκεί για να εξηγήσει ποια είναι η θέση μας. Το καθεστώς Σαμψών, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί για τους Τούρκους de facto ένωση. Ο Σαμψών είναι ο πιο αντιπαθητικός τύπος. Δεν είναι προς το συμφέρον μας να τον έχουμε. Η αίσθησή μου είναι πως αν θα επιστρέψει ο Μακάριος αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη μετακίνηση του Σαμψών και την απόσυρση των Ελλήνων αξιωματικών. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Μακάριος θα κλίνει περισσότερο προς την Ανατολή.
Κόλμπι: Η Ελλάδα συνεχίζει να προσποιείται ότι το πραξικόπημα είναι μια απολύτως εσωτερική υπόθεση της Κύπρου.
Κίσινγκερ: Ναι, αλλά από τη στιγμή που (οι Έλληνες αξιωματικοί) θα αποσυρθούν η ισορροπία δυνάμεων θα αλλάξει. Εάν ένα πραξικόπημα υποκινούμενο από την Ελλάδα αποτύχει, από ελληνικής σκοπιάς αυτό θα είναι καταστροφή. Θα είναι κάτι περισσότερο από ένα χαστούκι στο πρόσωπο, θα είναι καταστροφικό. Κόλμπι: Όχι απαραίτητα.
Κίσινγκερ: Γιατί όχι; Εάν ένα πραξικόπημα αποτύχει, αυτό θα αποδυναμώσει την επιρροή της Αθήνας σε ολόκληρη την περιοχή. Όπως εκτιμώ την κατάσταση, για μας η καλύτερη εξέλιξη θα ήταν μια κυβέρνηση Κληρίδη. [Ο Κληρίδης ήταν πρόεδρος της Βουλής και θα αντικαθιστούσε τον Μακάριο για όσο χρόνο ο Μακάριος θα ήταν εκτός Κύπρου.] Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Τούρκοι θέλουν να φέρουν πίσω τον Μακάριο. Δεν πιστεύω ότι (οι Τούρκοι) έχουν κατανοήσει την ανάλυσή μας για την κατάσταση. Κάποιος πρέπει να πάει στο Λονδίνο και να εξηγήσει τη θέση μας.
Κλέμεντς: Είναι ένα πράγμα για τους Τούρκους να εισβάλουν, και ένα άλλο πράγμα να καταλάβουν ένα τμήμα του νησιού. Αυτό θα υποβαθμίσει την ελληνική επιρροή σε όλη την ευρύτερη περιοχή.


Τι θα γίνει με τον Μακάριο
Κίσινγκερ: Αν οι Τούρκοι φέρουν τον Μακάριο πίσω, αυτός (ο Μακάριος) θα πρέπει να στηρίζεται περισσότερο στο ανατολικό μπλοκ. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον Μακάριο να γίνει ένα τυφλό όργανο των Τούρκων.
Μακ Κλόσκι [Γραφείο Κύπρου στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ]: Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόση υποστήριξη θα του παράσχουμε εμείς.
Κόλμπι: Φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από τον Μακάριο.
Μπόγιατ [Τομ, Γραφείο Κύπρου στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υποστήριζε την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης είτε με τον Μακάριο είτε με τον Κληρίδη]: Αυτό δεν είναι μια ελληνοτουρκική εθνοτική διαμάχη. Είναι κατά βάση ένα πολιτικό καβγαδάκι.
Μακ Κλόσκι: Όποιος έχει την ευλογία των ΗΠΑ θα έχει και την απαραίτητη λαϊκή υποστήριξη.
Κίσινγκερ: Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να εντοπίσουμε και να επιλέξουμε όποιον θέλουμε. Αυτό μας καθιστά κυρίαρχους του παιχνιδιού.
Μακ Κλόσκι: Είτε επιλέξουμε τον Μακάριο είτε τον Κληρίδη θα μπορέσει να σταθεί διότι θα τον στηρίξουμε.
Μπόγιατ: Κατά τη γνώμη μου ο Μακάριος θα ήταν ο καλύτερος σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα, αλλά από τουρκικής σκοπιάς ο Κληρίδης θα ήταν προτιμητέος.
Κίσινγκερ: Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η Εθνική Φρουρά έχει τον έλεγχο. Πώς θα φέρεις πίσω τον Μακάριο;
Κλέμεντς: Αυτό θα ήταν ακατόρθωτο.
Κίσινγκερ: Θα χρειαζόταν μια τεράστια προσπάθεια από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση και θα μπορούσε πιθανότατα να ρίξει την ελληνική κυβέρνηση. Πώς φέρνουμε τον Μακάριο πίσω;
Μακ Κλόσκι: Νομίζω ότι πρέπει να εργαστούμε για τον Κληρίδη.


Ο Ιωαννίδης
Μπόγιατ: Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε ένα διπλωματικό τέχνασμα. Να πάμε στον Ιωαννίδη και να του πούμε να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς και να επιμένουμε σε συνταγματική αλλαγή, για παράδειγμα τον Κληρίδη. Ο Σαμψών σίγουρα δεν είναι αποδεκτός.
Κίσινγκερ: Ναι, αλλά τι γίνεται εάν η Ελλάδα δεν συμφωνεί; Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να το δεχτεί. Σε όλους μας αρέσει να παίζουμε αυτά τα μεγάλα παιχνίδια, αλλά πού πάμε μετά από αυτά; Τι θέλουμε μετά από αυτά;
Κόλμπι: Τη διατήρηση του status quo.
Κίσινγκερ: Ναι, αυτό είναι εύκολο να το λέμε, αλλά πού θα σταθούμε μετά από αυτό;
Μπόγιατ: Θα έχουμε σταθερότητα, διότι ο Κληρίδης έμεινε ουδέτερος.
Κίσινγκερ: Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι αυτό μας εξυπηρετεί σε μακροπρόθεσμη βάση. Το κόλπο είναι να αποκλιμακώσεις την κατάσταση χωρίς να διαταράξεις την παρούσα δομή.
Κόλμπι: Δεν είμαι σίγουρος ότι Ιωαννίδης θα έχει μέλλον επί μακρόν.
Κίσινγκερ: Τζο (Σίσκο), εσύ τι λες;
Σίσκο: Νομίζω ότι υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα για έναν πολιτικό συμβιβασμό. Οι ελπίδες μας εναποτίθενται στην αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης υπό τον Κληρίδη. Έχει υποστήριξη στην Κύπρο. Κατά την άποψή μου, ο Μακάριος την έχει βάψει. Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να εγείρω είναι ότι δεν βλέπω μακροπρόθεσμη σταθερότητα στον άξονα Σαμψών - Ιωαννίδης. Με τη δυνατότητα τουρκικής επέμβασης θα πρόκειται για μια πολύ ασταθή κατάσταση.
Κίσινγκερ: Νομίζω ότι και οι δύο είναι πρωτόγονοι. (Μακάριος και Ιωαννίδης.)
Σίσκο: Συμμερίζομαι τις απόψεις του Μπιλ (Κόλμπι). Κατά την άποψή μου οι Τούρκοι δεν θα φύγουν. Αυτό θα ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα.
Κίσινγκερ: Αυτό που επιδιώκουμε είναι η συνταγματική συνέχεια. Θέλουμε να συγκρατήσουμε τους Τούρκους από κάθε επέμβαση και τις συνομιλίες του Λονδίνου από την κατάρρευση.


Εκτός ΟΗΕ
Κλέμεντς: Πιστεύετε ότι αυτό [η κυπριακή κρίση] θα κλιμακωθεί στα Ηνωμένα Έθνη;
Κίσινγκερ: Ναι, αλλά δεν είναι προς το συμφέρον μας να φτάσει εκεί. Θα μιλήσω με τον [υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας] Κάλαχαν για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Θα στείλουμε κάποιον στο Λονδίνο για να μιλήσει στους Τούρκους. Θα μιλήσω γι' αυτό με τον Πρόεδρο σε λίγο. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να κινηθούν ελεύθερα χωρίς να γνωρίζουν τη δική μας ανάλυση για την κατάσταση.
Ίνγκερσολ: Είναι προς το συμφέρον μας να εργαστούμε για μια συνταγματική διευθέτηση και να μην εμπλακούν τα Ηνωμένα Έθνη.
Κίσινγκερ: Εάν μπορούμε να κρατήσουμε μια διαδικασία στο Λονδίνο, θα μπορούμε να αντισταθούμε στον ΟΗΕ. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη Βρετανία και την Τουρκία μακριά από το προσκήνιο του παιχνιδιού.
Σίσκο: Η βρετανική εκτίμηση είναι ότι ο Μακάριος είναι ξοφλημένος.
Κίσινγκερ: Υπάρχουν άλλα σημεία; (Για τον κ. Κένεντι) Μπορείτε να μεριμνήσετε να μιλήσω στο τηλέφωνο με τον Κάλαχαν;
Κένεντι: Ναι.
Μπράουν (Τζορτς, στρατηγός, Γενικό Επιτελείο): Έχω ένα μικρό σημείο που έχει έμμεση σχέση με αυτά που συζητάμε. Το ζήτημα του τουρκικού οπίου.
Κίσινγκερ: Ας το βουλώσουμε για μια εβδομάδα για το θέμα του οπίου. Δεν χρειάζεται να το εμπλέξουμε τώρα.


Η στρατιωτική βοήθεια
[Στο σημείο αυτό γίνεται μια σύντομη συζήτηση που είναι λογοκριμένη. Μάλλον αναφέρεται στη στρατιωτική βοήθεια προς την Τουρκία.]
Έλσγορθ [υπουργείο Άμυνας]: Σχετικά με την πίεση που ασκούμε στους Τούρκους για τη βοήθεια.
Κίσινγκερ: Τι είναι αυτό;
Στάμπλερ: Η αποστολή στην Άγκυρα ανταλλακτικών αξίας περίπου 20 εκατομμυρίων δολαρίων δεν έχει επαναληφθεί. Είναι μέρος του ζητήματος για το όπιο.
Κίσινγκερ: Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του να μη δίνεται επιπρόσθετη οικονομική βοήθεια και να μην δίνονται ανταλλακτικά. Θα πρέπει να επαναληφθεί η αποστολή των ανταλλακτικών. Το να κατακρατούμε ανταλλακτικά για στρατιωτικό εξοπλισμό θα συνιστούσε ένα μεγάλο πλήγμα για τους Τούρκους.


Τέλος συνεδρίας
Η συνέχεια
Μετά από τη σύσκεψη αυτή ο Κίσινγκερ μίλησε στο τηλέφωνο με τον Πρόεδρο Νίξον και πήρε τη συγκατάθεσή του για τη στρατηγική που θα ακολουθούσε. Ακολούθως μίλησε με τον Κάλαχαν και άσκησε πίεση στη Βρετανία να εγκαταλείψει το στόχο της αποκατάστασης του Μακαρίου, ενώ έστειλε τον Τζόζεφ Σίσκο στο Λονδίνο να εξηγήσει την αμερικανική πολιτική για συνταγματική λύση, χωρίς τον Μακάριο. Δηλαδή να αναλάβει την προεδρία ο Κληρίδης, να μην αποσυρθούν αμέσως οι Έλληνες αξιωματικοί και να διεξαχθούν συνομιλίες για οριστική λύση.
Από τη διπλωματική αλληλογραφία σχετικά με τις συνομιλίες του Σίσκο στο Λονδίνο και ακολούθως στην Αθήνα και την Άγκυρα, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Κίσινγκερ διαφοροποίησε τη στρατηγική του:
Πρότεινε τη συνταγματική λύση, δηλαδή προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Κληρίδη, μόνο μετά που η Τουρκία εισέβαλε και δημιούργησε το πρώτο προγεφύρωμα στην Κύπρο. Ο Κίσινγκερ, παίζοντας το παιχνίδι της ελληνοτουρκικής ισορροπίας, εκτίμησε ότι με το πραξικόπημα η Ελλάδα απέκτησε πλεονέκτημα στην Κύπρο. Για να αποκατασταθεί η ισορροπία έπρεπε να καταρρεύσει το πραξικόπημα. Όμως, σε μια τέτοια περίπτωση θα εξουδετερωνόταν εντελώς η ελληνική επιρροή στην Κύπρο, ο Μακάριος θα γινόταν παντοδύναμος και θα εξαρτώνταν περισσότερο από το Ανατολικό μπλοκ. Οπόταν, ανέχτηκε την τουρκική εισβολή, κι αφού δημιούργησε η Τουρκία "ισοδύναμο τετελεσμένο" στην Κύπρο προώθησε τη συνταγματική λύση Κληρίδη.


Η κατάρρευση
Ο σκοπός του Κίσινγκερ ήταν να διαπραγματευτεί μια γρήγορη λύση ομοσπονδίας, με δύο περιοχές. Μάλιστα, το Νοέμβριο του 1974 προγραμμάτιζε να αναλάβει προσωπική πρωτοβουλία με επίσκεψη στην Άγκυρα. Ο Κληρίδης έκανε το βήμα και αποδέχτηκε γρήγορα την ομοσπονδία με μια ιστορική ομιλία που έκανε στη γκαλερί Αργώ στη Λευκωσία. Την επομένη, το βαθύ κράτος της Τουρκίας ακύρωσε αυτή την πρωτοβουλία, ανατρέποντας την κυβέρνηση Ετζεβίτ, διά της απόσυρσης του εθνικιστικού κόμματος του Έρμπακαν από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Η Τουρκία μπήκε σε περίοδο παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας. Ο χρόνος εμπέδωνε τα τετελεσμένα της κατοχής και περιέπλεκε την κατάσταση.
Το σχέδιο του Κίσινγκερ να επιβάλει λύση στη βάση των αποτελεσμάτων δυναμικών επεμβάσεων κατέρρευσε και επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς αποσταθεροποίησε τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας και αποδυνάμωσε τη συνοχή του ΝΑΤΟ για πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, πέτυχε στον βασικό του πυλώνα που ήταν η διατήρηση της ελληνοτουρκικής ισορροπίας στην Κύπρο, όπου εμπεδώθηκε ένα οικονομικά ισχυρό ελληνικό κράτος στο νότο και εδραιώθηκε η ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο βόρειο μέρος του νησιού

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ


Τεράστιο πολιτικό και εθνικό θέμα δημιουργείται με τα όσα αναφέρει για την κρίση των Ιμίων το βιβλίο της Γ' Γυμνασίου «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου αναφέρεται ότι ... τα Ίμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα... διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!
Συγκεκριμένα, στη σελ. 163 για την τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της ελληνικής βραχονησίδας τον Γενάρη του 1996, γράφονται επί λέξει τα εξής:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!

Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ίμια, δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτρης Ξιφαράς. Αυτά που γράφτηκαν μόνο τυχαία δεν είναι, αλλά το ζήτημα αφορά προσωπικά την υπουργό Παιδείας Α.Διαμαντοπούλου και το υπουργείο Εξωτερικών.
Εκτός από τους συγγραφεί ευθύνονται άμεσα και οι κριτές αξιολόγησης, οι Αλ. Ρήγος, Όλ. Καραγεώργου και Μ. Βενιέρης.

Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να περιμένει η Τουρκία; Έχει πλέον κι ένα σχολικό ελληνικό βιβλίο για να το επικαλείται στα διεθνή φόρουμ, ότι και η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ίμια, αλλά τη... διεκδικεί!

Απορίες προκαλεί πώς έδωσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την έγκρισή του σ'αυτήν την πλαστογράφηση της αλήθειας, της ιστορικής πραγματικότητας.

Κι όπως σημειώνει σε άρθρο του ο καθηγητής-φιλόλογος κ. Χρίστος Δάλκος, που εντόπισε τη νέα εθνική διαστροφή, πέραν του ότι δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στην αμερικανική παρέμβαση (που ομολογήθηκε από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη μέσα στη Βουλή, μ' εκείνο το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς»), ούτε στον σκοτωμό τριών Ελλήνων, ηρωικών αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και Έκτορα Γιαλοψού, που έπεσε το ελικόπτερό τους (υπάρχει πάντα η «υποψία» ότι καταρρίφθηκε από τους τούρκους κομάντος) στη θαλάσσια περιοχή των βραχονησίδων, υπάρχει αναφορά.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ


ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΤΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Σ.ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΑ ΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ
ΠΑΣΟΚ=ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΔ=ΔΕΞΙΑ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΟΙ ΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΔΚΟΛΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ Κ.ΜΠΕΝΑΚΗ ΣΤΟΝ Κ.ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Κ.ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Κύριε Πρόεδρε, αναλαμβάνοντας τα υψηλά καθήκοντα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, έπειτα από μια 10ετή, κατά γενική εκτίμηση, συνετή και εποικοδομητική θητεία του προκατόχου σας κ. Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου, καλείσθε να μετουσιώσετε σε πράξη τα υψηλά ιδεώδη και τις αρχές που το Σύνταγμα έθεσε ως βάση και αποστολή του προεδρικού αξιώματος: την ενότητα του έθνους και του λαού, την επαγρύπνηση για την ορθή λειτουργία του πολιτεύματος και τη διατήρηση συναινετικού κλίματος μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα του τόπου. Αυτή η ίδια η υπόδειξη και η εκλογή σας υπήρξε άλλωστε προϊόν συναίνεσης σύμφωνα και με το πνεύμα του Συντάγματος, γεγονός που σας εξοπλίζει με πρόσθετο κύρος για την επιτέλεση των καθηκόντων σας.

Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.

Η χώρα μας εξάλλου θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά διλήμματα σε πολλούς τομείς: Στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα, στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα πρέπει να γίνουν τομές και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, η διαπαιδαγώγηση των νέων θα απαιτήσει αναπροσανατολισμούς στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ο ελληνικός πολιτισμός θα πρέπει να ανακτήσει την ιστορική του πρωτοπορία.

Ενόψει των παραπάνω η ρυθμιστική και ενοποιητική αποστολή που σας αναθέτει το Σύνταγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Είμαι βεβαία ότι θα ανταποκριθείτε άριστα στον υψηλό αυτό ρόλο, με όπλα τη μακρά πολιτική πείρα σας, την επιστημονική σας κατάρτιση, την κοινωνική ευαισθησία και τον ήπιο και μετριοπαθή χαρακτήρα σας. Θα έχετε άλλωστε αρωγό και συμπαραστάτη τους παράγοντες του πολιτεύματος και όλες τις πολιτικές δυνάμεις».

ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Κατά την αντιφώνησή του, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας, ανέφερε τα εξής:

«Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε της Βουλής, το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας της Βουλής, που μόλις μου ανακοινώσατε, δικαιώνει τη συνταγματική επιδίωξη για συναίνεση στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πιστεύω ότι η συναίνεση είναι κατάκτηση για τον πολιτικό μας πολιτισμό και αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την πατρίδα μας. Η επικοινωνία μου με τους Έλληνες πολίτες με έχει διδάξει ότι αποτελούν συλλογικό ζητούμενο η πολιτική ωριμότητα και εντιμότητα, το μέτρο και η ευαισθησία στη δημόσια ζωή, ώστε να προετοιμάσουμε ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα μας και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία λιγότερο εγωιστική και περισσότερο δίκαιη. Με σεβασμό στις απόψεις όλων των κομμάτων και των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού, ευχαριστώ θερμά για τη μεγάλη τιμή, την οποία αποδέχομαι με αίσθημα ευθύνης. Και πάλι σας ευχαριστώ».
ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΘΥΜΗΣΩ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ Η ΚΑΙ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ (ΕΛΛΗΝΙΚΟ) ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΙΟ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΑΝΤΩΣ ΟΧΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΚΚΕ-ΛΑΟΣ-ΣΥΝ-ΑΝΝ ΕΛΛ-ΠΡΑΣ ΟΙΚΟΛΟ
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ

Ομιλία Σ. Σακοράφα στην επί της αρχής συζήτηση για το ασφαλιστικό

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο χρόνος είναι λίγος γι αυτό μπαίνω αμέσως σε πολιτικές σκέψεις, ερμηνείες και συμπεράσματα.

Είμαι σοσιαλίστρια, για κάποιους συγκεκριμένους λόγους.

Σίγουρα, καταρχήν, γιατί δε συμφωνώ με τον καπιταλισμό.

Είτε με την ακραία μορφή του νεοφιλελευθερισμού, είτε με την πιο ήπια μορφή που αναπτύσσει κατά καιρούς στη Δύση.
Γιατί και αυτή η ήπια μορφή του είναι αποτέλεσμα είτε πολέμων,
είτε ληστειών άλλων ηπείρων,
είτε εκμετάλλευσης των μεταναστών.

Πρέπει όμως να τονίσω το εξής :

Ο καπιταλισμός σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το χτες.

Το 68, για παράδειγμα, το σύστημα διέθετε κοινωνικά αποθέματα,
ενσωμάτωνε εκτεταμένες κοινωνικές ομάδες, μέχρι και τον Κον Μπετίτ έκανε υπουργό.

Ένας τέτοιος καπιταλισμός, και ας μη βιαστούν κάποιοι να με κατηγορήσουν ως ρεφορμίστρια, ένας καπιταλισμός που δεν εξαθλιώνει,
που δεν περιθωριοποιεί,
που δεν πετάει τους πολίτες του σαν στημένες λεμονόκουπες, έχει μια πολιτική δυναμική.

Η πολιτική δυναμική που έχει αφορά στο εξής : όταν η J.P Morgan, με το πάτημα ενός κουμπιού,
καταστρέφει τις οικονομίες 3 ευρωπαϊκών χωρών, τότε
έχουμε σίγουρα
ανάγκη από πολίτες μορφωμένους,
καλλιεργημένους,
ενδυναμωμένους,
από πολίτες συνειδητούς,
και όχι από πολίτες κατεστραμμένους, ρημαγμένους και εγκαταλελειμμένους στα αρπακτικά όρνεα.
Και για το λόγο αυτό είμαι σοσιαλίστρια.

Γιατί πιστεύω ότι τούτο το σύστημα θα φτάσει στο τελευταίο του στάδιο όχι μόνο από τις αντιθέσεις του,
αλλά ΚΑΙ από ένα κίνημα που δε θα διαπραγματεύεται την επιβίωσή του ή την ενσωμάτωσή του, όπως σήμερα,
αλλά ισχυρό και δυνατό θα επιχειρεί τη ρήξη και την ανατροπή.

Δεν αρκεί, είπε ο Μαρξ, να πάει η ιδέα προς το πραγματικό,
πρέπει και το πραγματικό να πάει προς την ιδέα.
Και για να πάει το πραγματικό προς την ιδέα πρέπει καταρχήν να είναι ζωντανό.

Το ΠΑΣΟΚ από το 74, από τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και αργότερα,
εξαιρώντας κακές παρενθέσεις,
αργότερα λοιπόν με το Γιώργο Παπανδρέου, μίλησε για αυτό το είδος του πολίτη, του δυνατού, του εύρωστου, του ενεργού, του συνειδητού.
Μίλησε για αυτήν την κοινωνία, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής.

Μίλησε για αυτό το οικονομικό μοντέλο,
το μοντέλο της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα.

Στο ασφαλιστικό,
σαν μια κορυφαία πολιτική στιγμή,
μιας κορυφαίας πολιτικής επιλογής.
Από μία σοσιαλιστική κυβέρνηση….

Και τι μας λέει η κυβέρνηση.

Ότι και τα μέτρα αυτά
και τα προηγούμενα
και αυτά που θα έρθουν, γιατί θα έρθουν κι άλλα,
ήδη εν μέσω διαπραγματεύσεων είχαμε τη σφήνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα,
μας λέει ότι είναι μεν άδικα, αλλά είναι αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας.
Αυτό σε επίπεδο ηθικής είναι ανήθικο,
όπως αιώνες τώρα έχουμε καταλήξει για την ανηθικότητα του δόγματος ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Και όταν ”τα μέσα” είναι η εξαθλίωση του λαού, τότε η σωτηρία δεν είναι της πατρίδας, αλλά όσων την απομυζούν.

Σε επίπεδο ιδεολογικό είναι ακατανόητο.
Γιατί εάν δεν μπορείς να είσαι σοσιαλιστής μέσα στην κρίση,
μέσα δηλαδή στην ιστορική και πολιτική συγκυρία που ωριμάζει και τη δυνατότητα και τη σκοπιμότητα της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου,
τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι σοσιαλιστής, παρά μόνο νεοφιλελεύθερος.

Σε επίπεδο πολιτικό είναι ανέντιμο.
Γιατί από τη μία κόβουμε μισθούς και συντάξεις,
που ειδικά οι συντάξεις θα έχουν και πενιχρό, αλλά και μακρινό οικονομικό αντίκρισμα για το κράτος,
και από την άλλη νομιμοποιούμε στα νοσοκομεία παρανομίες δισεκατομμυρίων με το επιχείρημα ότι θα είναι η τελευταία φορά.

Έχουμε τρελαθεί.

Η Βουλή σήμερα, στην πλέον τραγική οικονομική συγκυρία, καλείται να περάσει τροπολογία νομιμοποιώντας ληστεία δισεκατομμυρίων, με τη δέσμευση ότι θα είναι η τελευταία φορά που τα χαρίζει σε κλέφτες.

Και συνεχίζω.

Σε επίπεδο φιλοσοφίας είναι θατσερικό.
Το σημερινό νομοσχέδιο αλλάζει εκ βάθρων τα πάντα.
Και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο Ελληνικός λαός.
Ο σκοπός των αλλαγών είναι η συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής του ασφαλιστικού συστήματος.

Η μετατροπή του, από δημόσιο κοινωνικό, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο,
σε κεφαλαιοποιητικό ή αναλογικό, όπως το ονομάζουν,
με την εισαγωγή φυσικά της ιδιωτικής ασφάλισης και την ελαχιστοποίηση της συμμετοχής του κράτους.

Με το νέο νομοσχέδιο καταργείται η τριμερής χρηματοδότηση
αφού το κράτος περιορίζεται στην καταβολή προνοιακού επιδόματος, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι σύνταξη.

Σε επίπεδο στρατηγικής είναι εγκληματικό.
Με πολιτικές επιλογές φτάσαμε στο σημερινό μονόδρομο.
Και αυτές οι επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα ανικανότητας μόνο.
Είναι εμφανής πολιτική πρόθεση!
Τόσο εμφανής πολιτική πρόθεση, όμως, που πιστεύω ξεκάθαρα πια,
ότι τα μέτρα δεν επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης,
αλλά, δυστυχώς για την κυβέρνηση και την ταυτότητα που επικαλείται, με αφορμή την κρίση.

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω,
η πολιτική τεκμηρίωση του ασφαλιστικού
και των λοιπών μέτρων που απορρέουν από το μνημόνιο,
είναι ανήθικη, ανέντιμη, επικίνδυνη και σκληρά νεοφιλελεύθερη,
το ίδιο και τα μέτρα.

Μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού,
μέτρα που καταστρέφουν τους γονείς μας που δεν έφταιξαν
και υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας που επίσης δε φταίνε.
Μέτρα απόλυτης και άμετρης βίας.
Και μάλιστα σε μία στιγμή που ήδη οι πολίτες έχουν υποστεί τη βία της μίζας,
του Βατοπεδίου,
του C4 I,
των τοξικών ομολόγων,
του χρηματιστηρίου,
των πιστολέρο εναντίον 15χρονων,
της καμένης Ηλείας,
του ξεπουλήματος ή του ρημάγματος των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που πλήρωσαν με το αίμα του οι Έλληνες.

Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι

Πού νομίζουμε ότι θα πάει όλη αυτή η συσσωρευμένη βία που υφίστανται οι πολίτες.
Πού νομίζουμε ότι θα εκτονωθεί όλος αυτός ο τεράστιος θυμός που γεννάει η αδικία.

Πού νομίζουμε ότι θα χυθεί όλη αυτή η οργή που παράγει η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η παρακμή, η αλαζονεία, το ψέμα.

Και μάλιστα σε ποια πολιτική συγκυρία?

Στη συγκυρία όπου οι αριστεροί,
ενώ θέλουν να γνωρίσουν στον κόσμο τη φιλία, αυτή της αταξικής κοινωνίας, όπως λέει και ο Μπρεχτ
δεν μπορούν να είναι φίλοι μεταξύ τους.

Αλληλοσπαράσσονται, με τεράστια ”ίδια” ευθύνη, την οποία και θα αποδώσει σίγουρα η ιστορία.

Πού νομίζουμε ότι θα πάει αυτό το κύμα.
Όσοι νομίζουν ότι θα σκάσει πριν σαρώσει την ακτή πλανώνται πλάνην οικτρά.

Από εδώ, από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, που νομίζω ότι λίγοι έχουμε καταλάβει ότι ο ναός της Δημοκρατίας
στη συνείδηση του μέσου Έλληνα
είναι ναός διαπλοκής,
συναλλαγής και ρεμούλας,
από εδώ λοιπόν προειδοποιώ :
Σύντομα θα ζήσουμε στιγμές αποκάλυψης.
Στην Ουγγαρία, αυτές οι στιγμές αποκάλυψης, θέριεψαν το αυγό του φιδιού,
τους πραιτοριανούς φασίστες, που έφτασαν σε απόσταση εκλογικής αναπνοής από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση,
που επίσης έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ.

Λοιπόν κυρίες και κύριοι συνάδερφοι,

Όπως έχω την υποχρέωση να κάνω, σημαίνω συναγερμό.

Είναι γνωστό ότι όταν κοιλοπονάει η ιστορία
ή τέρατα γεννάει
ή αγγέλους.
Οι μαμές της ιστορίας ας είναι αυτή τη φορά η κοινή πολιτική δράση όλων όσων αντιστεκόμαστε,
όλων όσων έχουμε ένα άλλο όραμα,
όλων όσων υποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο.

Διαφορετικά ο καθείς ας αναλάβει και τις ευθύνες του.
Εγώ ήδη έχω αναλάβει τις δικές μου.

Για αυτό και καταψηφίζω το νομοσχέδιο.

Σοφία Σακοράφα

ΞΑΝΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ Μ.Μ.Ε ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΤΩΧΟΣ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΩΝ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΛΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΠΤΩΧΟ ΠΛΗΝ ΤΙΜΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΜΟΝΟ ΜΑ ΜΟΝΟ ΟΙ (ΕΛΛΗΝΕΣ) ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΠΟΥ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΓΝΟΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ
ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΧΩΡΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ
ΕΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΛΟ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΤΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ
Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΡΕΨΕΙ 10000 ΧΡΟΝΙΑ 100 ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΑΣ
Το «Π» τον περασμένο Φλεβάρη (10/2/2010) στο πρωτοσέλιδό του είχε μεταφέρει πληροφορίες που είχαν τεθεί υπόψη της ελληνικής κυβέρνησης από ξένη μεγάλη δύναμη, σύμφωνα με τις οποίες έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη «μεγάλου κοιτάσματος πετρελαίου στο Καστελόριζο»...
Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Η χώρα, όπως παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός, πέρασε σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας. Η εποπτεία από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας. Ζούμε από τότε στην εποχή του...

ΔΝΤ, της εκθεμελίωσης εργασιακών – ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της άγριας και εντεινόμενης λιτότητας. Από το δημοσίευμα του περασμένου Φλεβάρη μέχρι και σήμερα, μεσολάβησε επίσης η «μεγαλειώδης επίσκεψη» του πρωθυπουργού της Τουρκίας, η οποία προβλήθηκε ως μια νέα αρχή της ελληνοτουρκικής προσέγγισης με στόχο τη διαρκή ειρήνη και φιλία. Στο πλαίσιο αυτό οι προτάσεις περί περιστολών των αμυντικών δαπανών εμφανίστηκαν και ως λογικές υποδείξεις για τη θεραπεία της ελληνικής οικονομίας.
Οι αναγνώστες του «Π» όλο αυτό το διάστημα συναντούσαν στην αρθρογραφία και τα ρεπορτάζ της εφημερίδας την άποψη ότι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα της οικονομίας. Οι κανόνες στις Διεθνείς Σχέσεις, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν έχουν αλλάξει και πολύ στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας: Σου ανήκει μόνο αυτό που είσαι σε θέση να προασπίσεις...
Η «πρόθυμη» για προσέγγιση Τουρκία, προφανώς εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προασπίσει τα συμφέροντά της (και) στη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου. Για το λόγο αυτό χτες (ξανα)ξεκίνησε σεισμικές έρευνες (εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας) με το γνωστό ωκεανογραφικό «Πίρι Ρέις». Προφανές είναι (θέλουμε να ελπίζουμε) ότι η εκτίμηση της Τουρκίας είναι εσφαλμένη: Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι σε θέση να προασπίσει τα συμφέροντά της...

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1893 ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ


Η ελληνική οικονομική κρίση του 1893 και οι διαπραγματεύσεις του Λονδίνου με τους χρηματοδότες των Ελληνικών δανείων
"...το δις εξαμαρτείν , ου λαού σοφού......"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΕΝ , ΑΛΛΑ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ, ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ. ΤΟ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΤΩΡΑ, ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 1893.... ΔΙΑΒΑΣΤΕ.....ΤΙΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Στις εκλογές στις 3ης Μαίου 1892 ο Ελληνικός λαός έδωσε μεγάλη πλειοψηφία στον Χαρίλαο Τρικούπη, καθώς το κόμμα του, (το παλαιά αποκαλούμενο και “πέμπτο κόμμα”), εξέλεξε 180 βουλευτές σε σύνολο 207.
Η νέα κυβέρνηση παρουσιάστηκε στην Βουλή με ένα σκληρό πρόγραμμα περικοπών στις δημόσιες δαπάνες ενώ ταυτόχρονα έλαβε πολλά αντιλαϊκά μέτρα αυστηρής λιτότητας που μεταφράστηκαν σε μια σειρά από έμμεσους φόρους που επιβάρυναν τους καταναλωτές.
Στις 15 Ιουλίου 1892 ανακοινώθηκε σχέδιο νόμου που καθιέρωνε “εκπαιδευτικά τέλη” σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου, η σπουδάζουσα νεολαία διαδήλωνε με πάθος έξω από την βουλή, ενώ ο αντιπολιτευόμενος Δημήτριος Ράλλης υπολόγιζε ότι οι σπουδές ως το πανεπιστημιακό πτυχίο θα κόστιζαν με τον νέο νόμο 1445 δρχ, ποσό που αντιστοιχούσε σε εισοδήματα ενός έτους ενός καλά αμειβόμενου δημοσίου υπαλλήλου της εποχής.

Όπως αναφέραμε όμως, το πιεστικότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα τότε ήταν η δημοσιονομική κατάρρευση λόγω των συσσωρευμένων χρεών από τα δάνεια του παρελθόντος.
Η λύση ήταν αδύνατο να προέλθει από περικοπές δαπανών καθώς το “άνοιγμα” του Δημοσίου και οι άμεσες ταμειακές δαπάνες για εξόφληση παλαιών δανείων ήταν πολύ μεγάλες.
Τα δάνεια τα οποία έληγαν τότε, είχαν χρηματοδοτήσει το φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων έργων της περιόδου 1880-1890 (σιδηρόδρομος κτλ) τα οποία δρομολογήθηκαν από τον Τρικούπη αλλά δεν απέδωσαν αμέσως τα έσοδα που είχε προβλέψει .
Ο Τρικούπης αποφάσισε να αναχρηματοδοτήσει τα παλαιά δάνεια σε μια στιγμή που τα Ελληνικά ομόλογα έχαναν συνεχώς σε αξία στα Ευρωπαικά χρηματιστήρια. Για τον λόγο αυτό ανάθεσε προσωπικά στον στενότερο συνεργάτη του Γεώργιο Θεοτόκη να αντιπροσωπεύσει την Ελληνική κυβέρνηση στην Αγγλία για την σύναψη ενός νέου δανείου.
Από το νέο αυτό δάνειο είχε εξαρτηθεί η εκτέλεση του προϋπολογισμού του Κράτους για το 1893.
Όταν έφτασε στο Λονδίνο τον Φεβρουάριο του 1893, ο Θεοτόκης επιδόθηκε σε μια εργώδη προσπάθεια για να πείσει την Αγγλική κοινή γνώμη για τις δυνατότητες της Ελληνικής Οικονομίας δίνοντας συνεχείς συνεντεύξεις σε Αγγλικές εφημερίδες. Ταυτόχρονα είχε δεκάδες επαφές με τραπεζικούς και χρηματιστηριακούς παράγοντες του Σίτυ, διαπραγματευόμενος την σύναψη του νέου δανείου.
Για τις επαφές αυτές τηρούσε ενήμερο με ιδιόχειρα πολυσέλιδα υπομνήματα τον Τρικούπη.
Οι Άγγλοι δανειστές όμως έθεταν ιδιαίτερα σκληρούς όρους λόγω των συσσωρευμένων Ελληνικών χρεών και της αρνητικής πορείας των ομολόγων των προηγούμενων Ελληνικών δανείων. είναι χαρακτηριστικό πως οι τόκοι των δανείων αυτών (που απλώς αποπλήρωναν αυτά που έληγαν τότε) έφτανε το 30% της συνολικής αξίας τους!

Ο Θεοτόκης πρότεινε στον Τρικούπη να αποδεχθεί όλους τους τοκογλυφικούς αυτούς όρους καθώς “αν δεν συναφθεί το δάνειο θα ναυαγήσει η πίστη της Χώρας και θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία”.
Ο Θεοτόκης σε επιστολή του στην γυναίκα του εκείνη την εποχή από την Αγγλία της ανέφερε πως παρουσίασε στους Έλληνες με μελανά χρώματα την κατάσταση και αυτό το έκανε γιατί
“δεν ήθελα να ενθαρρύνω εκείνους τους υπεραισιόδοξους που πριν φύγω πίστευαν ότι θα μας παρακαλούσαν να δεχθούμε το δάνειο. Θα πρέπει να καταλάβουν οι Έλληνες ότι από εδώ και πέρα πρέπει να υποστούμε πολλές θυσίες και να αποφασίσουμε να μην έχουμε αξίωση να μας στηρίζουν κάθε φορά οι ξένοι. Οι μέρες που μπορούσαμε να βρούμε εύκολα δανεικά, πέρασαν φοβάμαι ανεπιστρεπτί και όταν πάρουμε αυτό το δάνειο, πρέπει να ρυθμίσουμε έτσι την κατάσταση, ώστε οι επενδύσεις να αποδώσουν γρήγορα”.

Ένας από τους όρους που έθεταν οι τραπεζιτικοί κύκλοι του Σίτυ ήταν το δάνειο να μην εγκριθεί από την βουλή υπό τον φόβο καταψήφισης του, αλλά απευθείας με Βασιλικό διάταγμα που θα υπέγραφε ο βασιλιάς Γεώργιος.
Η αντιπολίτευση με ηγέτη τον Δηλιγιάννη επιτέθηκε με σφοδρότητα στην βουλή για τον όρο αυτό αναφέροντας πως ο δανεισμός ταπείνωνε την Ελλάδα και αναιρούσε την Εθνική της κυριαρχία.
Ο Βασιλιάς κάμφθηκε τόσο από τις αντιδράσεις αυτές που είχαν μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη και στον Τύπο όσο και από επιχειρηματίες, (Ανδρέας Συγγρός), που αντιπροσώπευαν Γαλλικά συμφέροντα, με τους οποίους βρισκόταν σε στενότατη επαφή
Ο Γεώργιος φοβήθηκε ότι επωμιζόταν όλη την ευθύνη ενός αβέβαιου και δυσβάστακτου δανεισμού έναντι της εξαγριωμένης κοινής γνώμης και αρνήθηκε να υπογράψει το διάταγμα.

Η κυβέρνηση Τρικούπη παραιτήθηκε υπό το βάρος των εξελίξεων και το άδειασμα του Βασιλιά. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα οξυνόταν επικίνδυνα πλέον και όλα έδειχναν πως η χρεοκοπία ήταν επικείμενη…..

ΤΟ «ΣΥΣΤΗΜΑ» ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ....ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕ. ΑΠΛΑ ΕΜΕΙΣ "ΞΕΧΝΑΜΕ"

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More