ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΟΡΚΟΣ ΜΑΝΙΑΤΩΝ 17 ΜΑΡΤΗ 1821


Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία.

Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ».

Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι' αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η' ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.

Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες :

«Ορκίζομαι,
εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού,
εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
και της Αγίας Τριάδος,
να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου,
υπέρ πίστεως και Πατρίδος.

Ορκίζομαι,
να μη βλέψω εις τα όπισθεν
εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος
και της Θρησκείας μου.

Ορκίζομαι,
«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»
υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.


ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ-24/2/1821


Μάχου Υπερ Πίστεως και Πατρίδος

Αλέξανδρος Υψηλάντης - 24/2/1821

"Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ώ ανδρείοι, και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος. Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών."

"Να υψώσωμεν το σημείον δι' ού πάντοτε νικώμεν, τον Σταυρόν! " :

Η ώρα ήλθεν, ώ άνδρες Έλληνες!

Oι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι· oι Σέρβοι, oι Σουλιώται, καί όλη η Ήπειρος οπλοφορούντες μας περιμένουν· ας ενωθώμεν λοιπόν με ενθουσιασμόν! Η Πατρίς μας προσκαλεί!

Η Ευρώπη προσηλόνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας· ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα όρη της Ελλάδος από τον ήχον της πολεμικής μας σάλπιγγος και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάσει τας ανδραγαθίας μας oι δέ τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγη απ' έμπροσθέν μας.

Oι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ασχολούνται εις την απόλαυσιν της ιδίας ευδαιμονίας και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.

Ημείς φαινόμενοι άξιoι της προπατορικής αρετής καί του παρόντος αιώνος είμεθα ευέλπιδες, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και εις βοήθειαν πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθείτε, ώ φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς οίτινες παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνιμα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας βραχίονας; Ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος.

Oι στρατηγοί μας έμπειροι, και όλοι oι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! Ενωθήτε λοιπόν, oι ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! Ας σχηματισθώσι φάλαγγες εθνικαί, ας εμφανισθώσι πατριωτικαί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας σημαιών. Εις την φωνήν της σάλπιγγός μας όλα τα παράλια του loνίoυ και Αιγαίoυ πελάγους θέλουσιν αντηχήση· τα ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ είρήνης ήξευραν να εμπορεύωνται και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μαχαίραν την φρίκην και τον θάνατον.

Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματωμένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Tι θέλετε κάμη σεις ώ Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ώ φίλοι συμπατριώται, εύσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε μέ μικρόν κόπον θέλομεν απολαύση με την ελευθερίαν πάσαν ευδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπτον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.

Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ώ συμπατριώται! και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν· ίδετε εδώ τους ναούς καπατημένους· εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα, διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας· τους οίκους μας γεγυμνωμένους∙ τους αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα.

Eίναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν τήν Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέλινον, δια να υψώσωμεν το σημείον δι' ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καιαφρόνησιν.

Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, ος τις ανδρειωτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος και ωφελιμωτέρως την δουλεύσει. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην βουλήν θέλουσιν υπέκει ολαι μας αι πράξεις.

Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπόσχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ' αυτήν παν αγαθόν. Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσεν τας αηττήτους φάλαγγας ενός τυράννου.

Με την ένωσιν, ώ συμπολίται, με το προς την ιεράν θρησκείαν σέβας, με την προς τους νόμους και τους στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευκτος· αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους ηρωικούς αγώνας μας· αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδοτών, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.

Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ώ ανδρείοι, και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος. Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών. Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, oι οποίοι δια να μας αφήσωσιν ελευθέρους επολέμησαν και επέθανον εκεί. Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους∙ εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτονος, oι oπoίoι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν· εις εκείνην του Τιμολέοντος ος τις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας του Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους του Λεωνίδου και των Τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαρωτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον με πολλά μικρόν κόπον να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.

Εις τα όπλα λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς μας προσκαλεί!

'Αλέξανδρος Υψηλάντης

Την 24 του Φεβρουαρίου 1821

Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ-ΤΖΑΒΕΛΑ 28/6/1821


Αι σημαίαι ημών φέρουσιν ένα σταυρόν και ένα στέφανον εκ δάφνης. Ελευθερία! Θρησκεία! Πατρίς! Ιδού το έμβλημα ήμών. Η ειρήνη έστω μεθ' υμών αδελφοί. Ημείς λέγομεν την αλήθειαν, άλλοι δ' εισίν εκείνοι οίτινες θέλουσι να εξαπατήσωσιν υμάς.

Πάργιoι,

Ο όφις επατάχθη από τον Σταυρόν. Oι Σουλιώται πολεμούσιν υπέρ της ελευθερίας της Ηπείρου. Απομακρυνθήτε της χώρας της οποίας δεσπόζουσιν oι εχθροί υμών. Oι Έλληνες εισί δούλοι εκεί όπου κυματίζει η Βρεττανική σημαία. Oι ʼγγλoι εισί φίλοι των βαρβάρων. Φύγετε, δράμετε υπό τας σημαίας ημών. Επίσης, υμείς ευγενείς νέοι της Επτανήσου, λεοντόκαρδοι αποβήτε εις τα παράλια ημών. Θα είσθε ο επίλεκτος λόχος. Η ιερά σημαία του Σταυρού κυματίζει απανταχού της Ηπειρωτικής ακτής. Πάργιoι και επτανήσιοι προσθέσατε τας δυνάμεις υμών προς τας των Σουλιωτών. Αι σημαίαι ημών φέρουσιν ένα σταυρόν και ένα στέφανον εκ δάφνης. Ελευθερία! Θρησκεία! Πατρίς! Ιδού το έμβλημα ήμών. Η ειρήνη έστω μεθ' υμών αδελφοί. Ημείς λέγομεν την αλήθειαν, άλλοι δ' εισίν εκείνοι οίτινες θέλουσι να εξαπατήσωσιν υμάς.

28 Ιoυνίoυ 1821

Oι οπλαρχηγοί

Μάρκος Βότσαρης

Κίτσος Τζαβέλας


ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1830


Στις 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830, η Διάσκεψη του Λονδίνου διακήρυξε την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας, πράξη η οποία συνιστούσε διεθνή αναγνώριση του ελληνικού κράτους, και κατά συνέπεια την ίδρυση και την έναρξη της ύπαρξής του από την άποψη της διεθνούς κοινότητας.

Στις 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830*, η Διάσκεψη του Λονδίνου διακήρυξε την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας, πράξη η οποία συνιστούσε διεθνή αναγνώριση του ελληνικού κράτους, και κατά συνέπεια την ίδρυση και την έναρξη της ύπαρξής του από την άποψη της διεθνούς κοινότητας. Η συνοριακή γραμμή του Πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 κρατούσε έξω από το ελληνικό έδαφος ένα μεγάλο τμήμα της Στερεάς. Επιπλέον, καθοριζόταν η πολιτειακή μορφή του νέου κράτους και παρεχόταν στις Δυνάμεις το δικαίωμα εκλογής του βασιλιά χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Δόθηκε πλήρης αμνηστία και προβλεπόταν δικαίωμα μετανάστευσης από ή και προς «τόπον Οθωμανικόν».

«Ηγεμών Άρχων της Ελλάδος» ορίστηκε ο Λεοπόλδος του Σαξ-Κόμπουργκ, ο οποίος όμως αρνήθηκε το θρόνο. Ορίστηκε, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου, να αποκατασταθούν οι εμπορικές δραστηριότητες και η ναυτιλία.

London Protocol

(3 February 1830)

Although it has come to be known as ‘the London Protocol’, the text actually consists of three protocols, signed in London by the plenipotentiaries of Great Britain, France and Russia. The first declared the Independence of Greece, under a monarchy, and determined the borders of the country; the second concerned the choice of Prince Leopold of Saxe-Coburg as Prince-Sovereign of Greece and the third, drawn up at the request of France, established religious toleration and retained in force all the privileges which the Latin Church had hitherto enjoyed in the former Ottoman provinces from which the independent Greek state was created. The signature of these protocols, and, indeed, Greek Independence itself, were the outcome of the destruction of the Ottoman and Egyptian fleets in Navarino harbour on 20 October 1827, an event which led to negotiations in Constantinople among the ambassadors of Britain, France and Russia on the one hand and the Sultan on the other. The refusal of the Sultan to accept the terms of the London Treaty of 6 July 1827, which inter alia was the corner-stone of Greek Independence, resulted in the withdrawal of the three ambassadors from Constantinople in late 1827. Without making any mention of borders, the treaty provided for the establishment of economic relations with Greece and the appointment of consuls. Ultimately, the consequences of the Russo-Turkish war which followed, the decisions reached at the conferences of Poros (autumn-December 1828) and London, leading to the signature of a protocol on 22 March 1829, and the provisions of the Treaty of Adrianople (14 September 1829),1 all paved the way for renewed negotiations between the Porte and the three Great Powers (Britain, France and Russia). These talks finally resulted in the signature of the three texts collectively known as the London Protocol of 1830.

Protocole* (No 1) tenu a Londres le 3 Fevrier 1830, relatif a l’independance de la Grece.

Presents: les Plenipotentiaires de Russie, de France et de la Grande-Bretagne.
Les Plenipotentiaires des trois Cours s’etant reunis au Departement des affaires etrangeres,
A l’ouverture de la conference, le Plenipotentiaire de Sa Majeste Britannique et celui de Sa Majeste tres chretienne temoignent au Plenipotentiaire de Sa Majeste Imperiale le desir de savoir sous quel point de vue il envisage l’art. 10 du traite signe recemment a Adrinople entre la Russie et l’Empire Ottoman, article qui a rapport aux affaires de la Grece.
Les Plenipotentiaires de Sa Majeste Imperiale declarent que l’art.10 du traite en question n’invalide pas les droits des allies de l’Empereur, n’entrave pas les deliberations des Ministres reunis en conference a Londres, et ne met aucun obstacle aux arrangements que les trois Cours jugeraient d’un commun accord etre les plus utiles et les mieux adaptes aux circonstances.
A la suite de cette declaration, le Plenipotentiaire de Sa Majeste Britannique fait part a la Conference d’une depeche collective, ci-jointe sub.Lit.A., par laquelle les Ambassadeurs de la France et de la Grande-Bretagne a Constantinople transmettent une declaration de la Porte Ottomane, en date du 9 septembre, egalement ci-jointe sub.Lit.B., et qui annonce que la Porte, ayant deja adhere au traite de Londres, promet et s’engage de plus aujourd’hui, vis-a-vis des Representants des Puissances signataires dudit traite, a souscrire entierement a toutes les determinations que prendra la Conference de Londres relativement a son execution.
La lecture de ce document fait unanimement reconnaitre l’obligation ou se trouve l’Alliance de proceder, avant tout, a l’etablissement immediat de l’armistice sur terre et sur mer, entre les Turcs et les Grecs.
Il est resolu, en consequence, que les Plenipotentiaires des trois Cours a Constantinople, leurs Residents en Grece et leurs Amiraux dans l’Archipel recevront sans delai l’ordre de reclamer et d’obtenir des parties contendantes une prompte et entiere cessation d’hostilites.
A cet effet, des instructions ci-annexees sub.Lit.C.D.E. ont ete concertees et arretees pour les dits Plenipotentiaires et Residents, ainsi que pour les trois Amiraux, le retablissement de la paix entre la Russie et la Porte permettant a l’Amiral russe de reprendre part aux operations de ses collegues d’Angleterre et de France.
Ces premieres determinations convenues, les membres de la Conference trouvant que les declarations Ottomanes les mettent dans le cas de concerter les mesures qui leur paraissent preferables d’adopter dans l’etat actuel des choses, et desirant apporter aux dispositions anterieures de l’Alliance les ameliorations les plus propres a assurer de nouveaux gages de stabilite a l’?uvre de paix dont Elle s’occupe, ont, d’un commun accord, arrete les clauses suivantes:
1. La Grece formera un Etat independant, et jouira de tous les droits politiques, administratifs, et commerciaux, attaches a une independance complete.
2. En consideration de ces avantages accordes au nouvel Etat, et pour deferer au desir qu’a exprime la Porte d’obtenir la reduction des frontieres fixees par le protocole du 22 mars, la ligne de demarcation des limites de la Grece partira de l’embouchure du fleuve de l’Aspropotamos, remontera ce fleuve jusqu’a la hauteur du lac d’Anghelocastro, et, traversant ce lac, ainsi que ceux de Vrachori et de Saurovitza, elle aboutira au mont Artotina, d’ou elle suivra la crete du mont Oxas, la vallee de Calouri et la crete du mont Oeta, jusqu’au golfe de Zeitoun, qu’elle atteindra a l’embouchure du Sperchius.
Tous les territoires et pays situes au sud de cette ligne, que la Conference a indiques sur la carte ci-jointe, appartiendront a la Grece, et tous les pays et territoires situes au Nord de cette meme ligne continueront a faire partie de l’Empire Ottoman.
Appartiendront egalement a la Grece, l’ile de Negrepont tout entiere avec les iles du Diable et l’ile Skyro, et les iles connues anciennement sous le nom de Cyclades, y compris l’ile d’Amorgo, situees entre le 38me et 39me degre de latitude Nord, et le 26me de longitude Est, du meridien de Greenwich.
3. Le Gouvernement de la Grece sera monarchique et hereditaire, par ordre de primogeniture. Il sera confie a un Prince qui ne pourra pas etre choisi parmi ceux des familles regnantes dans les Etats signataires du traite du 6 juillet 1827, et portera le titre de Prince Souverain de la Grece. Le choix de ce Prince fera l’objet de communications et de stipulations ulterieures.
4. Aussitot que les clauses du present protocole auront ete portees a la connaissance des parties interessees, la paix entre l’Empire Ottoman et la Grece sera sensee retablie ipso facto, et les sujets des deux Etats seront traites reciproquement, sous le rapport des droits de commerce et de navigation, comme ceux des autres Etats en paix avec l’Empire Ottoman et la Grece.
5. Des actes d’amnistie pleine et entiere seront immediatement publies par la Porte Ottomane et par le Gouvernement grec.
L’acte d’amnistie de la Porte proclamera qu’aucun Grec, dans toute l’etendue de ses domaines, ne pourra etre prive de ses proprietes, ni inquiete aucunement, a raison de la part qu’il aura prise a l’insurrection de la Grece. L’acte d’amnistie du gouvernement grec proclamera le meme principe en faveur de tous les Musulmans ou Chretiens qui auraient pris parti contre sa cause; et il sera de plus entendu et publie que les Musulmans qui voudraient continuer a habiter les territoires et iles assignes a la Grece, y conserveront leurs proprietes, et y jouiront invariablement, avec leurs familles, d’une securite parfaite.
6. La Porte Ottomane accordera a ceux de ses sujets Grecs qui desireraient quitter le territoire turc, un delai d’un an pour vendre leurs proprietes et sortir librement du pays.
Le Gouvernement grec laissera la meme faculte aux habitants de la Grece qui voudraient se transporter sur le territoire turc.
7.Toutes les forces grecques de terre et de mer evacueront les territoires, places et iles qu’elles occupent au dela de la ligne assignee aux limites de la Grece dans le para. 2, et se retireront derriere cette ligne dans le plus bref delai. Toutes les forces turques de terre et de mer qui occupent des territoires, places ou iles, compris dans les limites mentionnees ci-dessus, evacueront ces iles, places et territoires, et se retireront derriere les dites limites, et pareillement dans le plus bref delai.
8. Chacune des trois Cours conservera la faculte que lui assure l’art. 4 du traite du 6 juillet 1827, de garantir l’ensemble des arrangements et clauses qui precedent. Les actes de garantie, s’il y en a, seront dresses separement. L’action et les effets de ces divers actes deviendront, consequemment a l’article susdit, l’objet de stipulations ulterieures des Hautes Puissances.
Aucune troupe appartenant a l’une des trois Puissances contractantes ne pourra entrer sur le territoire du nouvel Etat grec, sans l’assentiment des deux autres Cours signataires du traite.
9. Afin d’eviter les collisions qui ne manqueraient pas de resulter, dans les circonstances actuelles, d’un contrat entre les commissaires demarcateurs Ottomans, et les commissaires demarcateurs Grecs, quand il s’agira d’arreter sur les lieux le trace des frontieres de la Grece, il est convenu que ce travail sera confie a des Commissaires britanniques, francais et russes, et que chacune des trois Cours en nommera un. Ces Commissaires, munis d’une instruction, qui se trouve ci-jointe sub. Lit. G., arreteront le trace des dites frontieres, en suivant, avec toute l’ exactitude possible la ligne indiquee dans le para. 2, marqueront cette ligne par des poteaux, et en dresseront deux cartes, signees par eux, dont l’une sera remise au Gouvernement Ottoman, et l’autre au Gouvernement Grec.
Ils seront tenus d’achever leurs travaux dans l’espace de six mois. En cas de difference d’opinion entre les trois commissaires, la majorite des voix decidera.
10. Les dispositions du present protocole seront immediatement portees a la connaissance du Gouvernement Ottoman par les Plenipotentiaires des trois Cours, qui seront munis a cet effet d’une instruction commune ci-jointe sub.Lit.H. Les residents des trois Cours en Grece recevront aussi, sur le meme sujet, l’instruction ci-jointe sub.Lit.I.
11. Les trois Cours se reservent de faire entrer les presentes stipulations dans un traite formel, qui sera signe a Londres, considere comme executif de celui du 6 juillet 1827, et communique aux autres Cours de l’Europe, avec invitation d’y acceder, si elles le jugent convenable.

Conclusion. - Arrives ainsi au terme d’une longue et difficile negociation, les trois Cours se felicitent sincerement d’etre parvenues a un parfait accord, au milieu des circonstances les plus graves et les plus delicates.
Le maintien de leur union dans de tels moments offre le meilleur gage de sa duree, et les trois Cours se flattent que cette union, stable autant que bienfaisante, ne cessera de contribuer a l’affermissement de la paix du monde.

(signe)
LIEVEN. MONTMORENCY-LAVAL. ABERDEEN.

* Η Ελληνική Πολιτεία εφάρμοσε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το έτος 1923. Η επομένη της 15-2-1923 ονομάσθηκε 1-3-1923. Η Ελληνική Εκκλησία εφάρμοσε στο εορτολόγιό της το νέο ημερολόγιο το έτος 1924.




Οι Έλληνες, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830, είδαν την απαρχή του ελεύθερου πολιτικού βίου του έθνους. Η ελληνική Επανάσταση είχε τελειώσει και άρχιζε να υφίσταται επίσημα στη διεθνή κοινότητα το ελληνικό κράτος.


ΟΡΚΙΣΜΕΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ


Οι ιερείς και οι ποιμένες

Από τη μυητική βαθμίδα των Συστημένων αναδεικνύονταν όσοι επρόκειτο να περάσουν στην επόμενη, εκείνη των Ιερέων. Προηγείτο λεπτομερής παρακολούθηση του χαρακτήρα τους και δοκιμαζόταν ο βαθμός αφοσίωσής τους στην υπόθεση της ελευθερίας. Όποιος κρινόταν ώριμος να προχωρήσει στο βαθμό του Ιερέα, τον αναλάμβανε ο μυητής. Kατ' αρχάς διεξαγόταν ένας σημαντικός διάλογος ανάμεσά τους, κατά τη διάρκεια του οποίου ο μυητής του έθετε καίριες ερωτήσεις για τη σχέση του με τη Φιλική Εταιρεία, για το ότι μπορούσε να χάσει και τη ζωή του για τα ιδεώδη της, για το πόσο αισθανόταν έτοιμος και ικανός να προχωρήσει. Εάν οι απαντήσεις ήταν ικανοποιητικές, του ανακοίνωνε ότι επρόκειτο να περάσει στη βαθμίδα των Ιερέων και χώριζαν για να ξανασυναντηθούν την επόμενη νύχτα.

Ο υποψήφιος έφερνε ένα μικρό κίτρινο κερί που του είχε ζητηθεί από πριν και πήγαιναν σ' ένα ασφαλές σπίτι. Εκεί ο μυητής έπαιρνε ένα εικόνισμα και το έστηνε στο τραπέζι. Μπροστά από το εικόνισμα άναβαν το κερί. Μέσα στην επιβλητική ατμόσφαιρα του μισοσκόταδου ο μυητής τον ρωτούσε με επισημότητα για τελευταία φορά: «Μήπως δεν στοχάζεσαι τον εαυτόν σου εις αρκετήν δύναμην; Έχεις ακόμη καιρό να παραιτηθείς.. Από τον δεσμόν όπου εμβαίνεις μόνον o θάνατος θα ημπορεί να σε λυτρώσει! Σε ολίγoν κάθε μεταμέλειά σου θα είναι ασυγχώρητος!»

«Το εστοχάστηκα και στέργω», έπρεπε να είναι η απάντηση που αναμενόταν από τον υποψήφιο και εάν την έδινε, τότε συνεχιζόταν η μυητική διαδικασία. Αμέσως μετά ο μυητής έπαιρνε το κερί και το έδινε στον υποψήφιο που το κρατούσε με το αριστερό χέρι, ενώ γονάτιζαν και οι δύο, έκαναν το σταυρό τους και ασπάζονταν την εικόνα. Σε αυτή τη θέση ο μυητής διάβαζε το "τον μεγάλο όρκο" και ο μυούμενος τον επαναλάμβανε με κάθε σεβασμό της ιερής εκείνης στιγμής. Με το πέρας του όρκου ο μυητής ακουμπούσε το δεξί του χέρι στον ώμο του μυούμενου και δήλωνε με κάθε επισημότητα:

«Ενώπιον του αοράτου και πανταχού παρόντος αληθινού Θεού,. του καθ' αυτό δικαίου, του εκδικούντος την παράβασιν και παιδεύοντος την κακίαν, καθιερώνω κατά τους κανόνας της Φιλικής Εταιρείας τον (ονοματεπώνυμο) εκ πατρίδος (τόπος καταγωγής), ετών (ηλικία) και επαγγέλματος (τάδε) και δέχομαι τούτον ιερέα, καθώς εδέχθην τούτον εις την Εταιρείαν των Φιλικών».

Το κερί έσβηνε και φυλασσόταν ευλαβικά, ενώ από εκείνη τη στιγμή ο μυημένος ήταν Ιερέας της Φιλικής. Την επόμενη μέρα του δείχνονταν τα σημάδια αναγνώρισης. Την τρίτη ημέρα έπρεπε να αποστηθίσει τον μυστικό κώδικα της οργάνωσης, ενώ την τέταρτη μέρα απαντούσε σε ένα προκαθορισμένο ερωτηματολόγιο. Τέλος, ο νέος Ιερέας συνεισέφερε ένα χρηματικό ποσό για τους σκοπούς της οργάνωσης, που συνοδευόταν από ένα γράμμα, το οποίο στη συνθηματική γλώσσα απεκαλείτο αφιερωτικό. Σε αυτό το γράμμα ο μυητής χάραζε στην κορυφή το δικό του μυστικό σήμα αφιέρωσης και δίπλα το μυστικό σήμα καθιέρωσης του Ιερέα, που στο εξής αποτελούσε τη συμβολική του υπογραφή. Παραδινόταν, επίσης, στον Ιερέα ένα γράμμα που πάντα είχε μαζί του και στη μυστική γλώσσα των Φιλικών ονομαζόταν γράμμα υπεροχής. Όταν ένας Ιερέας συναντούσε κάποιον Συστημένο και έκαναν τα σημεία αναγνώρισης, ο δεύτερος ήταν υποχρεωμένος να δείξει το συστατικό του γράμμα εάν το ζητούσε ο πρώτος, αρκεί αυτός να έδειχνε από μακριά το γράμμα υπεροχής. Προκειμένου να διαφυλάσσονται τα στεγανά της «Αόρατης Αρχής», κανείς νεοφώτιστος Ιερέας δεν μπορούσε να επικοινωνήσει απευθείας με αυτήν, παρά μόνο μέσω του μυητή του. Αυτή η πυραμιδοειδής δομή ήταν που διαφύλαξε μέχρι τέλους και διατήρησε αλώβητη τη Φιλική Εταιρεία.

Έτσι, ο νέος Ιερέας ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το έργο της διαφώτισης και της στρατολόγησης νέων μελών, εφόσον έδινε έναν τελικό όρκο, στον οποίο ορκιζόταν ότι πάντοτε θα διακήρυσσε τα ιδεώδη της οργάνωσης. Η ανώτατη βαθμίδα μύησης στη Φιλική Εταιρεία ήταν οι Ποιμένες, οι οποίοι στρατολογούνταν από τις τάξεις των Ιερέων. Κατά την τελετή μύησής τους οι υποψήφιοι Ποιμένες έφερναν μαζί το κερί της προηγούμενης μύησής τους και για άλλη μια φορά έδιναν μέγα όρκο εμπρός στο εικόνισμα ότι θα τηρούν αυστηρά τα καθήκοντά τους, ότι δε θα δέχονται στις τάξεις τους άσωτους ή φιλάργυρους και ότι δεν πρόκειται για κανένα λόγο να μαρτυρούν το βαθμό τους. Συνέτασσαν και αυτοί ένα αφιερωτικό γράμμα προς την «Αόρατο Αρχή», στο οποίο χαράσσονταν διαφορετικά σύμβολα. Επίσης, διαφορετικό κώδικα είχε και το γράμμα που έφεραν μαζί τους. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι σε καμιά βαθμίδα δεν υπήρχε δυνατότητα λήψης αποφάσεων, ούτε επιτρεπόταν να συσκέπτονται και να συνεδριάζουν. Υπάκουαν ασυζητητί στις εντολές της ηγεσίας.

"ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ενώπιον του αληθινού θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να μη φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και λόγους της, μήτε να σταθώ κατ'ουδένα λόγον η αφορμή του να καταλάβωσιν άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ, ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμίαν άλλην εταιρείαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανένα δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ, ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους. Θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήση.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ να μη μεταχειρισθώ ποτέ βίαν δια να συγγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μη λανθασθώ κατά τούτο, γινόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν, και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω καθ'όσον η έχθρα μου ήθελε είναι μεγαλυτέρα.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ, ότι, καθώς εγώ παρεδέχθην εις την Εταιρείαν, να δέχωμαι παρομοίως άλλον αδελφον, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ να μην ωφελώμαι κατ'ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας, θεωρών αυτά ως ιερόν πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα και στελλόμενα εσφραγιαμένα γράμματα.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ να μην ερωτώ ποτέ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω οποίος τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να υποκρίνωμαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινος

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον. Να σέβωμαι την διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατρίβω.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΕΙΣ ΣΕ, Ω ΙΕΡΑ ΠΛΗΝ ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ ΠΑΤΡΙΣ, ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τους πολυχρονίους βασάνους Σου, ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα, τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. Εις το εξής Συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά Σου ο οδηγός των πράξεών μου και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήση επάνω εις τη κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υπικείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη μολύνω την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου."

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ


25/3/11

Ορθοδοξία ή Θάνατος.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Άγιο Όρος, 25/03/2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μετά λύπης μας σας ενημερώνουμε ότι οι Κατσουλιέρηδες γνωστοί από το παρελθόν για τις επιθέσεις στο Μοναστήρι μας, με λοστούς και βαριές, ετοιμάζουν καινούργιο κύμα επιθέσεων προς το Μοναστήρι μας αυτή τη φορά και με την Αστυνομική συμβολή. Σας ενημερώνουμε λοιπόν για τα εξής:
· Ουδέποτε οι Κατσουλιέριδες άνηκαν ή θα ανήκουν στο μοναχολόγιο της Μονής μας, καθώς επίσης μετά από όσα δεινά έχουν κάνει εναντίον μας, δεν είναι, ούτε θα είναι ευπρόσδεκτοι σε αυτό. Ο μοναχός πρέπει να διδάσκει αγάπη με την στάση του, αυτοί απλά έχουν μάθει να την δείχνουν με βαριές και λοστούς. Η γνήσια Ιερά Μονή Εσφιγμένου δεν ήθελε ούτε τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αυτοί πήραν το όνομα μας και όχι μόνο τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αλλά διεκδικούν και ότι χτίσαμε σαν αδελφότητα 15 αιώνων. Μακριά τέτοιοι μοναχοί από το Μοναστήρι μας αλλιώς αποποιούμαστε κάθε ευθύνης, δεν θα ανεχτούμε ξανά άλλη προβοκάτσια…
· Η πολιτική και αστυνομική ηγεσία του Άγιου Όρους αφού φανταζόμαστε κατακρίνει αυτές τις ενέργειες του παρελθόντος (λοστούς και βαριές) καλό θα ήταν να μην ενθαρρύνει καινούργιες.
Σας ενημερώσαμε και σε προηγούμενο δελτίο τύπου ότι το μόνο δίλλημα για μας εξακολουθεί να είναι, Ορθοδοξία ή Θάνατος. Ζούμε αποκλεισμένοι χωρίς κανένα δικαίωμα ούτε σε φάρμακα ούτε σε τρόφιμα. Βγάζουμε τα καΐκια μας για ψάρεμα έρχεται το Λιμενικό να μας τα κατασχέσει, βγαίνουμε να κόψουμε ξύλα στην έκταση του Μοναστηριού μας οι Κατσουλιέριδες στέλνουν την Αστυνομία να μας επιπλήξει. Μας πήραν το όνομα μας, μας βάφτισαν αυθαίρετα καταληψίες και σχισματικούς ώστε να είναι πιο εύκολη, νομικά, η απομάκρυνση μας από το Άγιο Όρος.


Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον μας, έγιναν για μας καθημερινότητα, φέρνουμε κρυφά νύχτα τρόφιμα και φάρμακα, νύχτα επίσης μεταφέρουμε τους αρρώστους μας και όλα θα τα ανεχτούμε καρτερικά. Δεν θα θέλαμε όμως να υπάρξουν ξανά γεγονότα που αμαυρώνουν την εικόνα του Άγιου Όρους. Ούτε αίμα μοναχών να ποτίσει ξανά αυτή την Άγια γη. Παρακαλάμε λοιπόν για σύνεση, ότι είχαμε που να εξαργυρώνεται μας το πήρανε, το τελευταίο που έχουμε να χάσουμε πια … είναι οι ζωές μας.

Μετά τιμής,
Γραφείο Τύπου Ιεράς Μονής Εσφιγμένου – Άγιο Όρος (6977253297)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ 1821


"Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την ιδικήν μας και την τούρκικη δύναμη. Τώρα οπού τελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα…
Οι περισσότεροι απ' αυτούς στην αρχή της επανάστασης ήταν χωρίς άρματα κι άλλοι είχαν μαχαίρας, άλλοι σουγλιά και αι σημαίαι των περισσοτέρων ήταν τσεμπέρες των γυναικών των. Ερωτούσαν οι απλοί Έλληνες τότε ο ένας τον άλλο τι εμαζώχθημεν εδώ και τι θα κάνομε. Οι δε καπεταναίοι τους έλεγαν ότι εμαζώχθημεν να σκοτώσουμε τους Τούρκους δια να ελευθερωθώμεν".

Αυτές οι αφηγήσεις του Κολοκοτρώνη και του υπασπιστή του και ιστοριογράφου Φωτάκου δείχνουν εύγλωττα τις δυσκολίες του Μεγάλου Ξεσηκωμού του '21, το παράτολμο εγχείρημα των ρακένδυτων Ελλήνων να τα βάλουν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία για ν' αποκτήσουν την ελευθερία τους την οποία αρχικά έπρεπε οι ίδιοι να συλλάβουν ως ιδέα αποβάλλοντας τη νοοτροπία του ραγιά και έπειτα ν' αγωνιστούν για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Αλλά πως οι Έλληνες μετά από τετρακόσια χρόνια δουλείας επαναστάτησαν αποζητώντας τη λευτεριά και την εθνική ανεξαρτησία;
Χάρη στην ύπαρξη φωτισμένων ανθρώπων οι οποίοι με το λόγο τους "ξύπνησαν" την εθνική συνείδηση. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός συμβούλευε:
"Δε βλέπετε ότι το γένος μας αγρίευσεν από την αμάθεια και εγίναμε όλοι ωσάν θηρία; Δια τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε σχολείο. Να σπουδάζετε κι εσείς αδελφοί…Το σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους.
Και εσείς γονείς, να παιδεύεται τα παιδιά σας εις τα χριστιανικά ήθη, να τα βάνετε να μανθάνουν γράμματα. Να κάμετε τρόπο εδώ εις την χώρα σας να βρήτε έναν διδάσκαλον να τον πληρώνετε να σας μαθαίνη τα παιδιά σας, ότι αμαρτάνετε πολύ να τα αφήνετε αγράμματα και τυφλά. Και μη μόνο φροντίζετε να τους αφήνετε πλούτη. Καλύτερα να τα αφήνετε φτωχά και γραμματισμένα, παρά πλούσια και αγράμματα".

Αλλά δεν ήταν μόνο η καταπίεση και η ανελευθερία ο μοναδικός λόγος της επανάστασης του '21. Ήταν η πίστη σε διαχρονικές αξίες και η συνειδητοποίηση της εθνικής ταυτότητας.
Διαβάζουμε στον όρκο των Φιλικών: "Ορκίζομαι εις σε, ω ιερά και αθλία πατρίς! Ορκίζομαι εις τα πολυχρόνιους βασάνους σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα, τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν τα ταλαίπωρα τέκνα σου!
Εις τα ίδια μου δάκρυα τα οποία χύνω κατ' αυτήν την στιγμήν! Εις τη μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλος εις σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου, το όνομά σου ο διαλογισμός των πράξεών μου και η ευτυχία σου ανταμοιβή των κόπων μου".

Ο Μακρυγιάννης στ' απομνημονεύματά του έχει αντιληφθεί τη βαθύτερη σημασία του Αγώνα: "Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλεια είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα' χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ' Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων - χίλια τάλλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες και τους μίλησα: Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε!".
Επίκαιρο και διαχρονικό είναι το μήνυμά του προς εμάς τους Νεοέλληνες και όλους τους επιγόνους: "Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το "εμείς" κι όχι εις το "εγώ".
Θα κλείσουμε την αναφορά στη σημερινή εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου και το νόημά της με τις συμβουλές του Κολοκοτρώνη προς τους νέους:
"Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας, και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον δύο και τρεις χρόνους, και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπον της ζωής σας, παρά να περάσετε τεσσάρους, πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι.
Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματά σας. Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο δια το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της Κοινότητας, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας… Εις εσάς μένει να στολίσετε τον τόπο όπου εμείς ελευθερώσαμε. Και δια να γίνει τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας, την ομόνοια, την θρησκεία και την ελευθερία".

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΟΧΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Η ΒΑΡΔΑΡΙΑ.

ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ (1772- 1821)


Ο Γεωργάκης Ολύμπιος (ή Γιωργάκης Ολύμπιος), απόγονος της γενιάς των Λαζαίων, γιος του Νικολάου και της Νικολέττας, γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1772 στο Λιβάδι (Βλαχολίβαδο).

Ήταν άνθρωπος με πολλές στρατιωτικές, διπλωματικές και πνευματικές ικανότητες, με πολλές γνώσεις τις οποίες αποκόμισε από την φοίτηση δίπλα στους Ιωάννη Πέζαρο και Ιωνά Σπαρμιώτη. Διακρινόταν για το υψηλό του φρόνημα, την πειστικότητα του λόγου του, την εξυπνάδα του καθώς και για το πάθος του για την ελευθερία.

Σε ηλικία 26 χρονών κληρονόμησε το αρματολίκη του Ολύμπου και ένα χρόνο αργότερα επικηρύχθηκε από τον Αλή Πασά και κατέφυγε στην Σερβία όπου και ενώθηκε με τους επαναστατημένους Σέρβους. Εκεί μαζί με τον Σέρβο υπαρχηγό Πέτροβιτς κατόρθωσε να διασώσει τον επαναστάτη Καραγεώργη που καταδιώκονταν από τους Τούρκους.

Το 1805, κοντά στην μονή του Αγ. Ιωάννη στην Μολδοβλαχία, συγκρότησε με τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη σώμα Ελλήνων των παραδουνάβιων περιοχών και συμμετείχε στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο σαν λοχαγός, ενώ από την μάχη της Όστροβας το 1806 πήρε τον βαθμό του συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού ενώ ο τσάρος Αλέξανδρος τον συμπεριέλαβε στη στρατιωτική του ακολουθία στο συνέδριο της Βιέννης όπου και γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Το 1807 κήρυξε την επανάσταση στον Όλυμπο η οποία όμως ματαιώθηκε και έτσι γύρισε στη Βλαχία. Επέστρεψε στη Σερβία και παντρεύτηκε την χήρα του Πέτροβιτς με την οποία απέκτησε 3 παιδιά.

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1817 και συμπεριελήφθη στους "Δώδεκα Αποστόλους" της, ενώ ανέλαβε και πέτυχε να μυήσει τον εξόριστο αρχηγό των Σέρβων επαναστατών Καραγεώργη και τον Βλάχο οπλαρχηγό Βλαδιμηρέσκου. Τέθηκε επικεφαλής της έναρξης του αγώνα στο Βουκουρέστι από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη όπου και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση και διεξαγωγή των επιχειρήσεων.

Όταν ο Βλαδιμηρέσκου διαχώρισε τη θέση του, ο Γεωργάκης τον συνέλαβε και τον οδήγησε στον Υψηλάντη ώστε να απολογηθεί και τελικά να καταδικαστεί σε θάνατο.

Ο Γεωργάκης Ολύμπιος συνέχισε μόνος του τον αγώνα και έλαβε μέρος στην μάχη του Δραγατσανίου στην οποία οι Έλληνες ηττήθηκαν. Κυνηγήθηκε από πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις και βρήκε καταφύγιο στη Μονή Σέκου, στη Μολδαβία. Μόλις διαπίστωσε ότι περιήλθε σε δεινή θέση λόγω ελλείψεως τροφής και νερού, σκαρφάλωσε στο κωδωνοστάσιο και ανατινάχθηκε.

ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΝΕΑ


Ο Καραμανλής υπήρξε θύμα του βέτο του Βουκουρεστίου. Εμπόδισε την απόφαση για ένταξη της πΓΔΜ να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και με τη στάση του αυτή, ο πρώην πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους, καταδικάστηκε από τους Αμερικανούς. «Η απομάκρυνση της προηγούμενης κυβέρνησης», γράφει η αλβανόφωνη εφημερίδα των Σκοπίων «Λάιμ», «στην οποία ηγούνταν ο Κώστας Καραμανλής, οφείλεται στις αποφάσεις του για τα εθνικά θέματα», είπε ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος. «Ωστόσο, το βέτο του Βουκουρεστίου, δεν μπορούσε να παραμείνει χωρίς τιμωρία από τον Μπους», δήλωσε ο Παυλόπουλος σε συνέντευξή του στην ελληνική εφημερίδα ‘Real News’.

Πρόσθεσε, ακόμη, ότι μετά το Βουκουρέστι, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, αντιμετώπισε ξαφνικά ένα διαφορετικό πολιτικό κλίμα. Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, γράφει η αλβανόφωνη εφημερίδα, τα σκάνδαλα ή η οικονομία δεν ήταν η αιτία της κατάρρευσης του Καραμανλή και της κυβέρνησής του, αλλά η εξωτερική πολιτική του, λόγω της πατριωτικής στάσης του.

Εκτός από την εμπλοκή της πΓΔΜ άλλες σημαντικές αποφάσεις του Καραμανλή, οι οποίες δυσαρέστησαν τις ΗΠΑ, ήταν οι διαφορές στο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, η επαναπροσέγγιση της Ελλάδας με τη Ρωσία και η συμφωνία που υπέγραψε για τον αγωγό του φυσικού αερίου, γράφει η εφημερίδα.( ΕΠΑΙΞΕ ΑΛΛΟΣ έλληνας/ιδα ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ;)

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1821


Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου

Ακολουθεί σφραγίδα και μετά τη σφραγίδα τη υπόλοιπο κείμενο

Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και απέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.

Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας, με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίθφησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.

Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν υης βδελυράς τυραννίας.

Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.

Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.

Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.

Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.

1821: Μαρτίου 23 : Εν Καλαμάτα.

Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου.
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.


Αντίγραφο από την επιστολή του Λονδίνου.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More