ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ

Όλα τα συγκροτημένα κράτη στον κόσμο με βαθύ αποτύπωμα στην Ιστορία διαθέτουν εθνική στρατηγική.
Ένα καλά επεξεργασμένο σύνολο θέσεων, δηλαδή, για τα μεγάλα εθνικά τους ζητήματα.
Σταθερό και απαρέγκλιτο στις αλλαγές της πολιτικής τους διακυβέρνησης.
Σ” αυτό το πλαίσιο οι νεοπαγείς βόρειοι γείτονές μας, τα Σκόπια, έχουν την εθνική τους στρατηγική, που ωμά ή κεκαλυμμένα προσβλέπει σε εδαφικές και άλλες διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος.
Ατυχώς, η χώρα μας είναι η μόνη στη Βαλκανική που, αφενός, δεν «διεκδικεί τίποτε», αφετέρου υποστέλλει διαρκώς όλες τις λεγάμενες εθνικές «κόκκινες γραμμές».
Τα Σκόπια συνιστούν χαρακτηριστική περίπτωση αμετάκλητης εθνικής στρατηγικής. Έχουν εδώ και είκοσι χρόνια ιδιοποιηθεί το ιερό όνομα της Μακεδονίας και υπερασπίζουν αταλάντευτα το κλοπιμαίο τους.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα υποχωρεί και παραχωρεί τα πάντα, με την παλινωδούσα και επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά της.
Μέχρι και το 2006 η κυρίαρχη πολιτική μας τάξη, για λόγους σεβασμού στη μνήμη των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, τηρούσε τη θέση τους για «ονομασία χωρίς τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του».
Αργότερα, εγκατέλειψε κι αυτά τα προσχήματα της εθνικής μας θέσης και παραχώρησε σύσσωμη τον όρο «Μακεδονία», με αντάλλαγμα το γελοίο, προφανώς, «γεωγραφικό προσδιορισμό».
Η αποδοχή, όμως, από μέρους μας αυτής της θέσης των Σκοπίων είναι, κατά πρώτο λόγο, αφελής και, κατά δεύτερο, επικίνδυνη.
Αφελής, διότι είναι ηλίου φαεινότερον πως μόλις τα Σκόπια πάρουν το μείζον γι αυτούς ουσιαστικό «Μακεδονία», ευθύς στην πράξη θα αδρανοποιήσουν το γεωγραφικό προσδιορισμό που απεχθάνονται εθνικά επικίνδυνη, διότι, ενώ οι Σλάβοι σφετεριστές είναι για είκοσι χρόνια μέχρι κεραίας αμετακίνητοι στις διεκδικήσεις τους, εμείς διαρκώς υποχωρούμε από τις «κόκκινες γραμμές» μας και τους δίνουμε ό,τι ζητούν!
Επομένως είναι αδήριτη εθνικά ανάγκη σύμπασα σήμερα η πολιτική μας τάξη, εκμεταλλευόμενη την αδιαλλαξία των Σκοπίων, να ανακαλέσει την πρόταση για σύνθετη ονομασία.
Αλλά, φευ, πράττει το άκρως αντίθετο και, στο φάσμα της μυστικής διπλωματίας, μαθαίνουμε από τις διαρρέουσες πληροφορίες ότι λαμβάνουν χώρα σημεία και τέρατα.
Τα Σκόπια με περισσή διπλωματική δολιότητα, αφότου τους δωρίσαμε το όνομα «Μακεδονία», επιστρατεύοντας το «εύρος εφαρμογής» του, απονεύρωσαν πολιτικά το γεωγραφικό προσδιορισμό, καθιστώντας τον στην πράξη άνευ ουσίας!
Κι απ” τις λιγοστές μέχρι σήμερα πληροφορίες που διαθέτουμε, η διαλαμβανόμενη διαπραγμάτευση εστιάζει στην ονομασία του κράτους και παρακάμπτει επιμελώς το έθνος και τη γλώσσα, δηλαδή την εθνική ταυτότητα!
Παραβλέπει, δυστυχώς, με παιδική αφέλεια η πολιτική μας τάξη ότι ο κεντρικός πυρήνας του σκοπιανού αλυτρωτισμού δεν είναι αυτό καθαυτό το όνομα του κράτους, αλλά του έθνους και της γλώσσας.
Συνεπώς, το κρίσιμο και ουσιαστικό στοιχείο στη διαπραγμάτευση το παραχωρούμε παθητικά στους αντιδίκους μας.
Πάντως, για το ενδεχόμενο που προσδοκούμε, έστω και με την πολιτικά ακρωτηριασμένη μας πρόταση της σύνθετης ονομασίας, να φέρουμε κάποιο αποτέλεσμα στο αδιέξοδο, όπως τα καταφέραμε, θα πρέπει:
Ί. Το νέο σύνθετο όνομα των Σκοπίων να καλύπτει όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας λειτουργίας τους, ήτοι κράτος, έθνος και γλώσσα.
2. Το καινούριο σύνθετο όνομα των γειτόνων μας να γίνει συνταγματικό και παράλληλα υποχρεωτικό για όλες τις άλλες χώρες. Κάθε άπωση από αυτή τη δέσμευση θα καταδεικνύει ωμά τη δολιότητα των Σκοπίων.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο παμπόνηρος Γκρούεφσκι αγοράζει πολιτικά χρόνο, ώστε μέσω άλλων γεωπολιτικών στηριγμάτων να εδραιώσει το σφετερισμένο όνομα της Μακεδονίας μας.
Κι εμείς, δυστυχώς, συρόμαστε με διπλωματική αφέλεια στο πονηρό παιχνίδι του. Άμεσα έτσι πρέπει να καταγγείλουμε την «Ενδιάμεση Συμφωνία», ώστε να αναιρέσουμε αυτόχρημα κάθε νέα προσφυγή του σκοπιανού μορφώματος στη Χάγη. Ήδη μετράμε ένα «κατακέφαλο» από την πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου εις βάρος μας.
Ας μην συνεχίσουμε το ίδιο οικτρό λάθος.
Άμεσα τώρα καταγγελία της Ενδιάμεσης.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η υπερατλαντική υπερδύναμη, και δη άσπονδος φίλος μας, επεξεργάζεται εις βάρος μας θέσεις, δημιουργώντας διπλωματικά ζητήματα στο μαλακό υπογάστριό μας, με όχημα τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων.
Ενδεικτικές είναι, άλλωστε, οι κατά καιρούς φιλοσκοπιανές θέσεις του Αμερικανού πρεσβευτή στα Σκόπια.
Μάλιστα, την ώρα που η ασθμαίνουσα πολιτική μας τάξη είναι, όπως πάντα, πρόθυμη να τα παραχωρήσει σαν καλό παιδί στους Σκοπιανούς όλα, ο πρωθυπουργός τους, Γκρούεφσκι, και ο πρόεδρός τους, Ιβάνοφ, προβαίνουν σε ιταμές για την εθνική μας αξιοπρέπεια προκλήσεις.
Κι εμείς και πάλι «μοιραίοι κι άβουλοι», στα λόγια του μεγάλου μας ποιητή Κώστα Βάρναλη, τους ανταποδίδουμε την ευτέλειά τους με διπλωματικές αβρότητες, μη χαλώντας τους χατίρι…
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι όσο μικρά κι ασήμαντα πολιτικά και οικονομικά είναι αυτή τη στιγμή τα αρτιγέννητα Σκόπια, τόσο παταγώδης και αντιστρόφως ανάλογα μεγάλη θα είναι η τάξη μιας εθνικής μας ήττας απ” αυτά.
Κι εμείς, δυστυχώς, ενόψει αυτού του ζοφερού ενδεχόμενου, δεν κάνουμε σπιθαμή πίσω από την προδήλως αναποτελεσματική, ηττοπαθή και εθνικά επικίνδυνη στρατηγική μας.
Έχοντας διαπράξει σωρεία διπλωματικών λαθών για χρόνια τώρα, όπως έχουν σήμερα διαμορφωθεί τα πράγματα, το μόνο που μπορεί να τσακίσει το θράσος και τη διπλωματική αυθάδεια των Σκοπίων είναι η αντιστροφή του αλυτρωτισμού τους, προκειμένου να απαγκιστρωθούν πλέον από το μακεδονισμό και τις φαντασιώσεις της δήθεν μεγαλεξανδρινής καταγωγής τους!
Αν συνεχίσουν παρά ταύτα σ” αυτές τις γελοιότητες, τότε είναι κι αυτοί Έλληνες, όπως όλοι οι Μακεδόνες, και επομένως, αντί να διεκδικούν τα Σκόπια τη μισή Μακεδονία, να διεκδικήσει η Ελλάδα ολόκληρα τα «ελληνικά» Σκόπια!
του Πάνου Ν. Αβραμόπουλου

Posted in: