του Γιώργου Κόκουβα
Μπορεί ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος να μαλώνανε σύμφωνα με την παράδοση, αλλά κρυφά μέσα μας όλοι ξέρουμε ποιος βγήκε νικητής. Με υψόμετρο που βλέπει όλη την υπόλοιπη Ελλάδα αφ’ υψηλού, με μονίμως χιονισμένες κορυφές και φαράγγια που κόβουν την ανάσα, με κατάφυτες πλαγιές, μικρά παραδεισένια χωριουδάκια και, φυσικά, με τον μύθο του θεϊκού νέκταρ που έρρεε στα παλάτια του άφθονο όχι για έναν αλλά για δώδεκα θεούς, ο Κίσσαβος δεν έχει καμία τύχη. Ταξιδέψαμε στις καλύτερες γωνιές του ψηλότερου ελληνικού βουνού, ρωτήσαμε τους ντόπιους για τις διαδρομές, τις γεύσεις και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες που κρύβει ο Όλυμπος και μοιραζόμαστε μαζί σας τα –στην κυριολεξία- κορυφαία μυστικά… ολύμπιων προδιαγραφών.
Ένας γίγαντας… 200 εκατομμυρίων ετών
Κι όμως, η παραπάνω ηλικία κατατάσσει τον Όλυμπο στο πιο… νεαρό βουνό της Ελλάδας. Διαμορφωμένες από προϊστορικούς παγετώνες, οι κορυφογραμμές του ορεινού του όγκου τον φέρνουν στο «πάνθεον» των ψηλότερων σημείων της Ευρώπης. Δεν είναι να απορεί κανείς επομένως που οι αρχαίοι Έλληνες θεώρησαν το συγκεκριμένο βουνό ικανό να φιλοξενήσει Θεούς. Μάλιστα, οι μύθοι και το δέος του δωδεκάθεου κατάφεραν να κρατήσουν τον άνθρωπο μακριά από τις δύο ψηλότερες κορυφές του μέχρι το 1913, οπότε πάτησε για πρώτη φορά «θνητό» πόδι στον Μύτικα. Η συγκεκριμένη κορυφή ονομαζόταν στην αρχαιότητα «Πάνθεον» και εκεί συγκεντρωνόταν… μια ντουζίνα θεότητες, αφήνοντας τα παλάτια τους στις χαράδρες, για να ορίσουν την τύχη των Ελλήνων. Η δεύτερη κορυφή, το Στεφάνι ονομαζόταν «Θρόνος Διός» και αποτελούσε σύμφωνα με τους Αρχαίους το μέρος από όπου ο Δίας εξαπέλυε τους κεραυνούς του. Μπορεί ο Ζευς και η αθάνατη παρέα του να ανήκουν στην σφαίρα της μυθολογίας, ωστόσο ο Όλυμπος δεν παύει να είναι ένα ευλογημένο μέρος της Ελλάδας, όπου συγκεντρώνεται περήφανα το 25% των ειδών της ελληνικής χλωρίδας, «πασπαλισμένη» σε σμιλεμένες πλαγιές, απότομα φαράγγια, γραφικά χωριά και αλπικά λιβάδια. Με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ο Όλυμπος δεν άφηνε άλλη επιλογή στους ιθύνοντες: Έγινε ο πρώτος επίσημος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας, με ένα πάρκο που απλώνεται πλέον σε 234.000 «πλούσια» στρέμματα. Από αυτές τις κατάφυτες πλαγιές μέχρι τα πιο όμορφα ορεινά χωριά και από τις πεζοπορικές και ορειβατικές διαδρομές μέχρι το Αιγαίο που βρέχει σχεδόν τα πόδια του βουνού, ακολουθούν τα αγαπημένα μας ολύμπια «βήματα» για την απόλυτη ορεινή απόδραση.
Από χωριό σε χωριό - Ο Όλυμπος συναντά το Αιγαίο:
Κλασική βάση για εξερεύνηση του αθάνατου βουνού αποτελεί το Λιτόχωρο, στους πρόποδες της ανατολικής πλευράς του. Είναι το ιδανικό μέρος για τους τολμηρούς, που θέλουν να συνδυάσουν βουνό και θάλασσα: Βουτιές στις ολυμπιακές ακτές της Πιερίας (προλαβαίνετε όσο ακόμη ο καιρός το επιτρέπει, αρκεί να διαβάσετε το σχετικό αφιέρωμα του in2life) και αναβάσεις προς τις πιο απόκρημνες γωνιές του Ολύμπου. Στο Λιτόχωρο καταλήγει το φαράγγι του Ενιπέα, που σκίζει στα δύο τον ορεινό όγκο, ενώ πολύ κοντά βρίσκεται το Αρχαίο Δίον, η ιερή πόλη των Μακεδόνων όπου η σκαπάνη αποκάλυψε 2.000 στρέμματα ευρημάτων, τα οποία πλέον αποτελούν αρχαιολογικό πάρκο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου