Το ύψιστο «εργαλείο» επιβολής των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων είναι η στρατιωτική ισχύς. Ένας, ο βασικότερος ίσως, μηχανισμός στρατιωτικής ισχύος είναι το υπό αμερικανικό έλεγχο NATO. Mε το NATO οι ΗΠΑ οργάνωσαν τις συμμαχίες των «φίλων» και υποτελών τους, προκειμένου να διαφυλάξουν το έπαθλο που κατέκτησαν με τη νίκη τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σύμφωνα με μια κυνική αλλά απόλυτα σαφή περιγραφή, το NATO είναι ο μηχανισμός που κρατά τη Γερμανία «κάτω», τη Ρωσία «έξω» και τις ΗΠΑ «μέσα» στην Ευρώπη.
Από τη στιγμή που κορυφαίοι γεωπολιτικοί συμφωνούν ότι δε νοείται παγκόσμια κυριαρχία χωρίς τον έλεγχο της Ευρώπης, αντιλαμβάνεται κανείς το διακύβευμα: Η ισχυρή πια Γερμανία, η αναζωογονημένη και πλούσια σε ενεργειακούς πόρους Ρωσία και η διψασμένη για οικονομική ανάπτυξη και επέκταση Κίνα, έχουν κάθε συμφέρον (και τη δύναμη) να. επιχειρήσουν την αλλαγή των αμερικανικών κανόνων. Σαφές είναι επίσης, ότι η ισχυρότερη από στρατιωτικής τουλάχιστον άποψης χώρα του κόσμου, η αμερικανική αυτοκρατορία, δε θα παραιτηθεί τόσο εύκολα της ηγεμονίας.
Η αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον να διασφαλίσει τα κεκτημένα στην Ευρώπη καταγράφεται στο σχέδιο για την ένταξη της Ευρώπης κάτω από την αμερικανική αντιβαλλιστική ασπίδα (ballistic missile defense – BMD).
To σχέδιο με απλά λόγια περιλαμβάνει την εγκατάσταση πυραυλικών (και άλλων στρατιωτικών υποδομών) βάσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχία κ.λπ.). Ποιος είναι ο εχθρός από τον οποίο οι Αμερικανοί θέλουν να «προστατέψουν» τους Ευρωπαίους συμμάχους τους;
Οι εξηγήσεις και οι δικαιολογίες που έχουν διατυπωθεί (από τη Βόρεια Κορέα ή το Ιράν) είναι αστείες και δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα: Η Αμερική «πολεμά» να κρατήσει τον έλεγχο στην Ευρώπη. Και το δυτικό της κομμάτι, που ελέγχει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και το ανατολικό, που προέκυψε ως έπαθλο από τη νίκη της στον Ψυχρό Πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Με την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας οι ΗΠΑ υπογραμμίζουν in στρατιωτική τους παρουσία (και δυνατότητες) στην περιοχή θέτοντας διλήμματα και ανεβάζοντας το κόστος του στοιχήματος της αμφισβήτησης της αμερικανικής ισχύος σε Γερμανία και Ρωσία. Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι ενάντια στην εγκατάσταση των αμερικανικών πυραύλων είναι με σαφή τρόπο η Ρωσία και, συγκαλυμμένα, την υπονομεύει η Γερμανία…
Φοβούνται επιστροφή της Ρωσίας.
Η αμερικανική αντιβαλλιστική ασπίδα όμως – όπως παρατηρεί – προειδοποιεί το Stratfor – δεν είναι to μόνο ζήτημα το οποίο περιγράφει τη ρευστή (άρα και επικίνδυνη) γεωπολιτική κατάσταση στην Ευρώπη. Οι χώρες που σχηματίζουν έναν διάδρομο (Intermarium Corridor) στη κεντρική Ευρώπη (Βαλτικές Δημοκρατίες, Πολωνία, Τσεχία. Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία) εμφανίζονται αποφασισμένες (με την αμερικανική υποστήριξη) να αντιταχθούν στην «επιστροφή» της Ρωσίας στην περιοχή.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι Αμερικανοί (Stratfor) προβλέπουν (ή μήπως απειλούν;) για την επερχόμενη ευρωπαϊκή κρίση στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας.
Σύμφωνα με αυτές τις προβλέψεις οι χώρες που σχηματίζουν τον διάδρομο μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας δεν έχουν κανένα λόγο να μετατραπούν σε σκακιέρα πάνω στην οποία μπορεί να εξελιχθεί ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Υπ’ αυτήν την έννοια οι χώρες αυτές ήδη συνεργάζονται μεταξύ τους προκειμένου να βάλουν φρένο στην επανεμφάνιση της Ρωσίας στην περιοχή.
Στόχος αυτών των χωρών είναι, σύμφωνα πάντα με το Stratfor, να περάσουν αμετάκλητα στο «δυτικό» στρατόπεδο και να μη μετατραπούν – όπως η διαιρεμένη Γερμανία κατά τον Ψυχρό Πόλεμο του 20ού αιώνα -σε πεδίο της αντιπαράθεσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι χώρες αυτές ήδη συνασπίζονται στρατιωτικά και ενισχύουν τις διμερείς τους σχέσεις με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα λοιπό με ένα χρονοδιάγραμμα που παρουσιάζει το Stratfor:
Σύμφωνα με μια κυνική αλλά απόλυτα σαφή περιγραφή, το NATO είναι ο μηχανισμός που κρατά τη Γερμανία «κάτω», τη Ρωσία «έξω» και τις ΗΠΑ «μέσα» στην Ευρώπη.
Από τη στιγμή που κορυφαίοι γεωπολιτικοί συμφωνούν ότι δε νοείται παγκόσμια κυριαρχία χωρίς τον έλεγχο της Ευρώπης, αντιλαμβάνεται κανείς το διακύβευμα: Η ισχυρή πια Γερμανία, η αναζωογονημένη και πλούσια σε ενεργειακούς πόρους Ρωσία και η διψασμένη για οικονομική ανάπτυξη και επέκταση Κίνα, έχουν κάθε συμφέρον (και τη δύναμη) να. επιχειρήσουν την αλλαγή των αμερικανικών κανόνων. Σαφές είναι επίσης, ότι η ισχυρότερη από στρατιωτικής τουλάχιστον άποψης χώρα του κόσμου, η αμερικανική αυτοκρατορία, δε θα παραιτηθεί τόσο εύκολα της ηγεμονίας.
Η αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον να διασφαλίσει τα κεκτημένα στην Ευρώπη καταγράφεται στο σχέδιο για την ένταξη της Ευρώπης κάτω από την αμερικανική αντιβαλλιστική ασπίδα (ballistic missile defense – BMD).
To σχέδιο με απλά λόγια περιλαμβάνει την εγκατάσταση πυραυλικών (και άλλων στρατιωτικών υποδομών) βάσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχία κ.λπ.). Ποιος είναι ο εχθρός από τον οποίο οι Αμερικανοί θέλουν να «προστατέψουν» τους Ευρωπαίους συμμάχους τους;
Οι εξηγήσεις και οι δικαιολογίες που έχουν διατυπωθεί (από τη Βόρεια Κορέα ή το Ιράν) είναι αστείες και δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα: Η Αμερική «πολεμά» να κρατήσει τον έλεγχο στην Ευρώπη. Και το δυτικό της κομμάτι, που ελέγχει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και το ανατολικό, που προέκυψε ως έπαθλο από τη νίκη της στον Ψυχρό Πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Με την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας οι ΗΠΑ υπογραμμίζουν in στρατιωτική τους παρουσία (και δυνατότητες) στην περιοχή θέτοντας διλήμματα και ανεβάζοντας το κόστος του στοιχήματος της αμφισβήτησης της αμερικανικής ισχύος σε Γερμανία και Ρωσία. Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι ενάντια στην εγκατάσταση των αμερικανικών πυραύλων είναι με σαφή τρόπο η Ρωσία και, συγκαλυμμένα, την υπονομεύει η Γερμανία…
Φοβούνται επιστροφή της Ρωσίας.
Η αμερικανική αντιβαλλιστική ασπίδα όμως – όπως παρατηρεί – προειδοποιεί το Stratfor – δεν είναι to μόνο ζήτημα το οποίο περιγράφει τη ρευστή (άρα και επικίνδυνη) γεωπολιτική κατάσταση στην Ευρώπη. Οι χώρες που σχηματίζουν έναν διάδρομο (Intermarium Corridor) στη κεντρική Ευρώπη (Βαλτικές Δημοκρατίες, Πολωνία, Τσεχία. Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία) εμφανίζονται αποφασισμένες (με την αμερικανική υποστήριξη) να αντιταχθούν στην «επιστροφή» της Ρωσίας στην περιοχή.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι Αμερικανοί (Stratfor) προβλέπουν (ή μήπως απειλούν;) για την επερχόμενη ευρωπαϊκή κρίση στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας.
Σύμφωνα με αυτές τις προβλέψεις οι χώρες που σχηματίζουν τον διάδρομο μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας δεν έχουν κανένα λόγο να μετατραπούν σε σκακιέρα πάνω στην οποία μπορεί να εξελιχθεί ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Υπ’ αυτήν την έννοια οι χώρες αυτές ήδη συνεργάζονται μεταξύ τους προκειμένου να βάλουν φρένο στην επανεμφάνιση της Ρωσίας στην περιοχή.
Στόχος αυτών των χωρών είναι, σύμφωνα πάντα με το Stratfor, να περάσουν αμετάκλητα στο «δυτικό» στρατόπεδο και να μη μετατραπούν – όπως η διαιρεμένη Γερμανία κατά τον Ψυχρό Πόλεμο του 20ού αιώνα -σε πεδίο της αντιπαράθεσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι χώρες αυτές ήδη συνασπίζονται στρατιωτικά και ενισχύουν τις διμερείς τους σχέσεις με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα λοιπό με ένα χρονοδιάγραμμα που παρουσιάζει το Stratfor:
- 2013: Ξεκινά μια μόνιμη παρουσία αμερικανικών αεροπορικών μονάδων στην Πολωνία
- 2014: Η Λιθουανία προστίθεται στη στρατιωτική συμμαχία των σκανδιναβικών χωρών (Nordic Battlegroup), στην οποία συμμετέχουν ακόμη Εσθονία. Φινλανδία, Ιρλανδία. Λιθουανία, Νορβηγία και Σουηδία
- 2015: Εγκαθίστανται τμήματα της αντιβαλλιστικής ασπίδας στη Ρουμανία
- 2016: Η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Σλοβακία (visegrad group) συγκροτούν στρατιωτικές δυνάμεις με επιχειρησιακές δυνατότητες.
- 2018: Η Πολωνία μπαίνει κάτω από την αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα (δηλαδή αμερικανικοί πύραυλοι εγκαθίστανται στην Πολωνία).
Posted in:
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου