ΑΠΩΝ Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΑΣ ΟΛΗΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΔΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩΜΕΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Αν θες να αφοπλίσεις μια κοινωνία, αποπροσανατολίζεις τη νεολαία της.

Της παρέχεις «εκσυγχρονιστική» παιδεία με βιβλία νεοταξικής και πολυπολιτισμικής κατεύθυνσης.

Της στερείς την επιθυμία για γνώση προσφέροντας της ένα ανταγωνιστικό και πιεστικό σχολικό περιβάλλον.

Της φορτώνεις αμέτρητα και αχρείαστα «πρέπει», ούτως ώστε να αδυνατεί να διαχειριστεί τα ουσιώδη.

Της μαθαίνεις πως να ξεχνιέται και να ξημεροβραδιάζεται μέσα στο θόρυβο και στις ουσίες.

Της θεοποιείς τους αγράμματους των γηπέδων και των καναλιών.

Της πουλάς εικόνα και βιτρίνα.

Τη στέλλεις στις ουρές των talent shows για να την κάνεις «νούμερο», να χει να σου προσφέρει νούμερα.

Τη μαθαίνεις να «ζει» μέσα στην εικονική πραγματικότητα διαδικτυακών σχέσεων ώστε η ορμή, η περιέργεια και το κέφι της για ζωή να απορροφούνται από έναν υπολογιστή που χρωματίζει λάθος τις ανθρώπινες σχέσεις και την ίδια την ύπαρξη.

Και έτσι,

Τη μαθαίνεις να ξεχνά να σκέφτεται, να ερευνά, να νιώθει, να σχετίζεται και να δένεται αληθινά με ανθρώπους και τόπους.

Και τότε στην οθόνη της καθημερινότητας προβάλλει μια νεολαία με αχρωματοψία, συγχυσμένη, αφοπλισμένη και ακίνδυνη.

Και τότε δεν μένει κανείς για να αντιδράσει.

Με τόσα ελλείμματα ποιος μπορεί ή θέλει άλλωστε να αντιδράσει; ;

Και τότε,

μέσα από έναν γενικότερο ωκεανό σύγχυσης και εκφυλισμού, ξεπηδά και επικρατεί το γελοίο και το βλακώδες και βρίσκουν έδαφος και ευδοκιμούν οι κάθε λογής κλόουν που διακοσμούν το κοινωνικό και το πολιτικό σκηνικό του τόπου. Πολύχρωμοι μασκαράδες που με διάφορες μεταμφιέσεις παριστάνουν τους εκπροσώπους και σωτήρες της κοινωνίας. Άτομα, που αν αυτή η κοινωνία ήταν υγιής, με πρώτη και καλύτερη τη νεολαία της θα τα έπαιρνε με τις ντομάτες και τα κλούβια.

Μα πώς να το κάνει όταν, από τα παιδικά της χρόνια τη βάζεις σε κομματικά μαντριά για μεταμόσχευση εγκεφάλου; ;

Όταν έχει καταθέσει τα μυαλά της στο κόμμα ή στην κρεατομηχανή της παγκοσμιοποίησης ποια ικανότητα τής έχει μείνει ώστε να μπορεί να σκέφτεται, να κρίνει, να αντιδρά; ;

Άσε που, και να κρίνει, με ΤΙ να συγκρίνει όταν τα πρότυπα και οι επιλογές που της προσφέρονται είναι στερεότυπες και το μέτρο σύγκρισης είναι το χρώμα της ανικανότητας των μεν και το χρώμα της ανικανότητας των δε; ;

Και τώρα έρχονται, πάλι, εκλογές κι ο κάθε τυχάρπαστος θυμήθηκε, πάλι, εσένα και την ψήφο σου!

Σε θυμήθηκε, γιατί σε χρειάζεται για να αποκτήσει υπόσταση.

Σε θυμήθηκε, «κυρίαρχε λαέ» και «μέλλον του τόπου»..

Μεγάλοι τίτλοι!

Όμως δε νομίζω να σου παρέχουν και τη δυνατότητα παρέμβασης στο σύστημα.

Ούτε μπορείς να καθαιρέσεις, να τιμωρήσεις, να φυλακίσεις, αυτούς που σε ξεγέλασαν ή θα σε ξαναγελάσουν για να ανέβουν στην εξουσία.

Ούτε σου δίνουν το δικαίωμα συμμετοχής στη διαμόρφωση των νόμων και των αποφάσεων.

Ούτε στον καθορισμό του μέλλοντος σου.

Κι ας σε αποκαλούν «μέλλον του τόπου».

Όμως, αυτό που θέλουν να σε κάνουν, δεν έχει κανένα μέλλον!

Μέλλον θα έχεις και θα γίνεις,

όταν καταλάβεις τι γίνεται γύρω σου.

Όταν δεις πού θέλουν να σε οδηγήσουν όλοι αυτοί οι χαμαιλέοντες με τα αλλότρια συμφέροντα και τα προσκυνημένα τα μυαλά.

Όταν σηκωθείς από τον καναπέ σου, το φραπεδάκι και το νετ σου.

Όταν ξυπνήσει η σκέψη και η συνείδηση σου.

Όταν αναστυλώσεις, μέσα σου πρώτα και έξω σου έπειτα, τις αγωνιστικές ιδέες και αξίες του ελληνισμού.

Τότε μόνο θα γίνεις ΚΑΙ κυρίαρχος λαός ΚΑΙ του τόπου το μέλλον!

Μελίτη Λοφίτου.

Posted in: