ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΙ ΓΙΑ ΑΟΖ

Θερμά επεισόδια μεταξύ Ελλήνων ακαδημαϊκών έχει προκαλέσει η συζήτηση για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και η Φιλολογία που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα για την ύπαρξη πλούσιων κοιτασμά­των υδρογονανθράκων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο και συγκεκριμένα στην περιοχή του Κα­στελόριζου. Ενώ η κυβέρνηση κρατά κλειστά τα χαρτιά της ως προς το συγκεκριμένο θέμα και δίνει γενικό­λογες διαβεβαιώσεις για τις συνεννοήσεις της με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και την Κύπρο (με την οποία δεν έχει ξεκινήσει καμία απολύτως συζή­τηση), διακεκριμένοι Έλληνες πανεπιστημιακοί ερίζουν αν η μονομερής ανακήρυξη της ελληνι­κής ΑΟΖ θα αποβεί σε όφελος της χώρας και της σταθερότητας της περιοχής, αν όντως υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα και αν σκόπιμα καλλιερ­γείται στην ελληνική κοινή γνώμη μια υπέρμετρη αισιοδοξία… Από τη σχετική αντιπαράθεση προκύπτουν και ειδήσεις όπως για παράδειγμα το εσπευσμέ­νο ενδιαφέρον που επέδειξε μεγάλη, τεχνικώς και οικονομικώς ικανή, βορειοαμερικανική εται­ρεία για τη διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή… Το ενδιαφέρον της αμερικανικής εταιρείας δεν έχει γνωστοποιηθεί από την πλευρά της κυβέρ­νησης, η οποία αρκείται προς τον παρόν αφενός να συντηρεί μια αόριστη φιλολογία για την ύπαρ­ξη χρυσοφόρων κοιτασμάτων που θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας και αφετέ­ρου να κλείνει τα μάτια σε μια δημόσια συζήτηση που άπτεται ζωτικών κυριαρχικών δικαιωμά­των και απαιτεί λεπτούς πολιτικούς, διπλωματι­κούς και νομικούς χειρισμούς.
Οι τουρκικές βραχονησίδες… Ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του Ελιαμεπ Ιωάννης Γρηγοριάδης σε άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή” υποστήριξε ευθέ­ως ότι το ξαφνικό ενδιαφέρον για τη χάραξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α­ΟΖ) στην περιοχή του Καστελλόριζου δεν είναι τί­ποτα άλλο από μία ακόμη προσπάθεια εκτροχια­σμού μιας ούτως ή άλλως δύσκολης διαπραγματεύσεως για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκι­κών διαφορών στο Αιγαίο… Υποστήριξε συγκεκρι­μένα ότι: Η αντικατάσταση της αναφοράς στο Καστελλόριζο με τον όρο “νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου” προφανώς αποσκοπεί στην ενίσχυση της επιχειριματολογίας για τη διεκδίκη­ση δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων ΑΟΖ για μία νήσο εκτάσεως 12 τετραγωνικών χι­λιομέτρων και επισήμανε: «Μια απλή ματιά στον χάρτη της περιοχής αποκαλύπτει ότι το νησιωτι­κό σύμπλεγμα της Μεγίστης δεν ανήκει εξολο­κλήρου στην Ελλάδα. Πέραν της Μεγίστης, του Αγίου Γεωργίου (Ρω), της Στρογγυλής και μερικών βραχονησίδων στην είσοδο του λιμένος της Με­γίστης, υπάρχουν οι νήσοι Καράβολα (Κέκοβα), Αλιμενταριά, Δασειά και πολλές βραχονησίδες οι οποίες παραχωρήθηκαν στην Τουρκία βάσει της ιταλοτουρκικής συμφωνίας του 1932». Ο κ. Γρηγοριάδης στο σημείο αυτό διατύπωσε την έκ­πληξη του για το γεγονός ότι διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και ειδικοί επί του διεθνούς δικαίου οι οποίοι διετύπωοαν και προτάσεις για την οριο­θέτηση των θαλασσίων συνόρων της Ελλάδος δεν μπήκαν στον κόπο καν να μελετήσουν την Ιταλοτουρκική συμφωνία του 1952 ή έστω να δουν έναν χάρτη της περιοχής στο Διαδίκτυο.
Δεν είναι βιώσιμες… Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα ήρθε χθες από τον ακαδημαϊκό Βασίλειο Μαρκεζίνη και τον καθηγητή Πανεπιστημίου Θεόδωρο Καρυώτη, οι οποίοι σε άρθρο τους στην ηλεκτρο­νική εφημερίδα “Επίκαιρα”, οι οποίοι αφού υπο­στήριξαν ότι το ενδιαφέρον τους για τη χάραξη της ΑΟΖ δεν είναι ξαφνικό, επισήμαναν ότι η μη μνεία των δύο τουρκικών βραχονησίδων οφεί­λεται στο γεγονός ότι αυτές δεν είναι οικονομι­κά βιώσιμες και συνεπώς με βάση το διεθνές Δί­καιο δεν έχουν ΑΟΖ… «Ο καθηγητής αναφέρεται και σε δύο τουρκι­κές βραχονησίδες για να αποδώσει τη μη μνεία τους σε αγραμματοσύνη μας. Οι νησίδες δεν ανα­φέρθηκαν διότι είναι βραχονησίδες, ακατοίκητες και ανεπίδεκτες κατοικήσεως κατά τρόπο που, ακόμη κι αν οι Τούρκοι πρόχειρα και βιαστικά εγκαθιστούσαν εκεί μερικούς κατοίκους, θα επέ­συραν τη μη αναγνώριση τους από το Διεθνές Δι­καστήριο της Χάγης όπως ακριβώς συνέβη στη διένεξη ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία. Λάθος και πάλι! ανέφεραν συγκεκριμένα.
Τι θα απογίνουν οι διερευνητικές Ένα δεύτερο σημείο αντιπαράθεσης αφορά το μέλλον των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε νομικό επίπεδο, αυ­τό που ουσιαστικά προτείνεται με την έκκληση για άμεση χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ ισοδυνα­μεί με μονομερή καταγγελία των διμερών δια­πραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος. Έτσι, η Ελλάς θα επιτρέψει στην Τουρκία να παρουσιασθεί ως το μέρος που όντως ενδιαφέρεται για την ειρηνική επίλυση των διάφορων στο Αιγαίο, σημειώνει Ιωάννης Γρηγοριάδης. Στην απάντηση τους οι κ.κ. Μαρκεζίνης και Καρυώτης επισημαίνουν: κατηγορούμαστε ότι προ­σπαθούμε να εκτροχιάσουμε δύσκολες διαπραγ­ματεύσεις. Ομολογουμένως, αυτό δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, δεδομένου ότι τα όσα γνωρίζουμε δεν τα θεωρούμε διόλου συμφέρο­ντα για την πατρίδα μας. Υπογραμμίζουν μάλιστα στο σημείο αυτό σειρά παραδειγμάτων τουρκι­κών κινήσεων και δηλώσεων που προειδοποιούν ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα γίνει εστία προ­στριβών επειδή προσεχώς θα αποκτήσει σπου­δαιότητα και ότι λόγω των πετρελαίων που δια­θέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Κόλπο. Οι κ.κ. Μαρκεζίνης και Καρυώτης δεν παραλείπουν να καυτηριάσουν την τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση σημειώνοντας: Δεν θα έπρεπε αυτού του είδους τις απειλές η ελληνική διπλωματία να καυτηριάζει, έστω με τη δέουσα φρασεολογία; Στην επίμαχη αρθογραφία δεν λείπουν βέ­βαια και οι κατηγορίες για “λαϊκιστές” και “ενδοτικούς” που καταδεικνύουν τον ορατό πλέον κίν­δυνο εκτροχιασμού μιας σοβαρής για τα εθνικά συμφέροντα υπόθεσης.

Posted in: