ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

του δρ. Θαλή Μυλωνά
δικηγόρου-διεθνολόγου
προέδρου του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων.
Η χώρα μας, ως γνωστόν, αλλά και οι πολίτες της, σύμφωνα με την διεθνή αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, έχουν το δικαίωμα, για την προστασία των δικαιωμάτων και συμφερόντων μας, να προσφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια κατά των Σκοπιανών, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, εν συνδυασμώ με το άρθρο του 28 παρ. 1 του Συντάγματός μας, το οποίο ορίζει ότι «οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, όπως τα διεθνή έθιμα και οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους και την θέση τους σε ισχύ, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου» και να ζητήσουν την καταδίκη τους και την αποζημίωση της χώρας μας, για την ζημία που μας προκάλεσαν, την τιμωρία των ενόχων, την αποτροπή τους για το μέλλον από κάθε άλλη παράνομη ενέργεια σε βάρος μας και την αποκατάσταση των πραγμάτων στην πρωτέρα αυτών κατάσταση. Τα ελληνικά δικαστήρια, κατά την επικρατούσα άποψη, έχουν αρμοδιότητα να επιληφθούν υποθέσεων που φθάνουν ενώπιον τους και αφορούν αδικοπραξίες ή εγκληματικές πράξεις του κράτους των Σκοπίων, αλλά και των υπηκόων αυτού εναντίων μας, καθόσον το δικαίωμα της ετεροδικίας, για πράξεις που ασκήθηκαν jure gestionis, αλλά και για πράξεις αδικοπραξίας ή εγκλήματα που ασκήθηκαν jure imperii, δεν ισχύει. Το δε δικαστήριο lex fori, δηλ τα ελληνικά δικαστήρια, έχουν αρμοδιότητα να κρίνουν τα ίδια για την διεθνή τους δικαιοδοσία και για τον χαρακτήρα των πράξεων, εάν δηλαδή είναι πράξεις κυριαρχίας και εάν έρχονται σε αντίθεση με το διεθνές αναγκαστικό δίκαιο (jus cogens), το ανθρωπιστικό δίκαιο ή τις γενικές αρχές του δικαίου, που αναγνωρίζονται και εφαρμόζονται από το διεθνές δικαστήριο κ.τ.λ., όπως είναι η πράξη της γενοκτονίας, η επέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, η παροχή βοήθειας σε παράνομους ή σε μη αναγνωρισμένους αντάρτες, η υπόθαλψη εμπόλεμων, η παράνομη και αυθαίρετη πλαστογράφηση, η οικειοποίηση και ο σφετερισμός πολιτιστικών αγαθών της χώρας μας, της ιστορίας μας και των ιστορικών προσωπικοτήτων μας, τα οποία αποτελούν πολιτιστικά αγαθά και προστατεύονται από τις Διεθνείς Συνθήκες, τις οποίες έχει υπογράψει και κυρώσει η χώρα μας .

Μάλιστα η δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων μπορεί να επεκταθεί και στην λήψη ασφαλιστικών μέτρων για την ματαίωση ή ανατροπή μιας αδικοπραξίας που μπορούν να επιχειρήσουν οι Σκοπιανοί ή οι πολίτες τους, όπως είναι π.χ. η χρήση και η ιδιοποίηση του ονόματος της Μακεδονίας ή της ελληνιστικής ιστορίας ή τα εθνικά και κληρονομικά μας σύμβολα, με τα οποία πραγματοποιεί διεθνείς δραστηριότητες και συναλλαγές και τούτο γιατί οι πράξεις τους αυτές είναι απατηλές, παράνομες και αυθαίρετες και αντιτίθενται με τους εθιμικούς και εξαναγκαστικούς κανόνες και προκαλούν σύγχυση στην διεθνή κοινότητα, καθόσον η χρήση ενός ονόματος π.χ. της Μακεδονίας, τους προσδίδει, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα, ορισμένες ιδιότητες, ικανότητες, και πολιτιστικές ή κοινωνικές αξίες, τις οποίες δεν διαθέτουν.

Οι Σκοπιανοί με τις παραπάνω παράνομες, αυθαίρετες και εγκληματικές πράξεις τους προσβάλουν και ζημιώνουν την χώρα μας, δηλ. το κύρος της, την αξιοπρέπειά της, τον πολιτισμό της, την κυριαρχία της, την ανεξαρτησία της, την ιστορία της, τα ιστορικά της πρόσωπα, ακόμη και τον τουρισμό της κ.τ.λ. και συνεπώς κάθε προσφυγή για την ματαίωση, ανατροπή ή καταστολή μιας αδίκου ή εγκληματικής πράξης, εναντίον της χώρας μας, θα πρέπει να έχει σαν αίτημα όχι μόνο την αποζημίωση και την τιμωρία των ενόχων, αλλά και την λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την αποτροπή επανάληψής τους στο μέλλον.

Τα ελληνικά δικαστήρια με βάση την αρχή της διεθνούς Δημοσίας Τάξης αρμοδιότητάς τους, έχουν δικαιοδοσία για πράξεις που στρέφονται εναντίον των εννόμων αγαθών μας, γιατί έρχονται σε αντίθεση προς την διεθνή νομιμότητα, δηλ. με το εθιμικό η συμβατικό δίκαιο, όπως αναφέραμε ήδη, αδιάφορα εάν διαπράχτηκαν στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή.

Καθόσον δε αφορά το δικαίωμα της ασυλίας, δηλ. της ετεροδικίας, κατά την επικρατούσα άποψη, δεν ισχύει, όταν πρόκειται για αδικοπραξίες ή εγκληματικές πράξεις, που αποδοκιμάζονται από το Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο, όπως έχουν αποφανθεί τα εθνικά δικαστήρια και συνεπώς το τυχόν εναγόμενο Κράτος στερείται της δυνατότητας να επικαλεστεί το δικαίωμα της ετεροδικίας, όταν η αδικοπραξία και πολύ περισσότερο η εγκληματική πράξη για την οποίαν εισάγεται η υπόθεσης, έχει πραγματοποιηθεί κατά παράβαση των εθιμικών και αναγκαστικών κανόνων (jus cogens), όπως είναι π.χ. η παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πράξη Γενοκτονίας κ.τ.λ.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι η αποκλειστική αρμοδιότητα της κρατικής κυριαρχίας περιορίζεται:

* από τις υποχρεώσεις των κρατών-μελών έναντι των διεθνών οργανισμών στους οποίους ανήκουν
* από τις διεθνείς συμφωνίες που υπογράφουν μεταξύ τους
* από το διεθνές εθιμικό δίκαιο
* από τις προβλέψεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Πλην όμως, ο κανόνας της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, μιας χώρας, όπως στην περίπτωση της χώρας μας, την οποίαν απειλούν οι Σκοπιανοί, προβάλλοντας εδαφικές αξιώσεις μέχρι του Ολύμπου, είναι θεμελιώδης κανόνας της διεθνούς έννομης τάξης και υπερτερεί έναντι όλων των άλλων και φυσικά και των κανόνων περί ετεροδικίας, η επίκληση της οποίας, στην περίπτωση παραπομπής των Σκοπιανών ενώπιον των δικαστηρίων, είναι βέβαιο ότι θα απορριπτόταν.

Άλλωστε κάθε παράνομη πράξη π.χ. απειλή που στρέφεται κατά της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας μιας χώρας, υπάγεται στις διατάξεις του jus cogens και μπορεί να κριθεί από τα δικαστήρια, παρά το γεγονός ότι η συμφωνία της Βασιλείας της Γενεύης του 1972, για την ετεροδικία, προβλέπει τον περιορισμό της κυριαρχίας και κατ’ επέκταση και του δικαιώματος της περιορισμένης ετεροδικίας, η οποία υποχωρεί όταν έρχεται σε αντίθεση με τον κανόνα της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και με τους κανόνες τού ανθρωπιστικού δικαίου, τους κανόνες πολέμου, τους κανόνες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους κανόνες για την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας κ.τ.λ., αλλά και με τις συνθήκες και τα έθιμα του αναγκαστικού δικαίου, όπως αυτά έχουν κωδικοποιηθεί και προβλέπονται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, την Διεθνή Συμφωνία για το έγκλημα της Γενοκτονίας (Ν.Δ. 3091/54), την Τελική Πράξη του Ελσίνκι, τον Χάρτη των Παρισίων, την ΔΑΣΕ, το Kelong Pact, τις Συμβάσεις της Γενεύης και τα Πρωτόκολλά αυτής, την Συμφωνία της Βιέννης κτλ.

Ειδικότερα θα πρέπει να πούμε ότι οι Σκοπιανοί παραβιάζουν:

1) την Απόφαση-Συμφωνία του ΟΗΕ του 1993, σύμφωνα με την οποία έγινε δεκτή η χώρα τους στον ΟΗΕ, με το προσωρινό όνομα FYROM, ενώ αυτοί την αυτοπροσδιόρισαν αυθαίρετα και παράνομα με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας.

2) την ενδιάμεση συμφωνία της Νέας Υόρκης του 1995, με την οποία ανέλαβαν την υποχρέωση να σταματήσουν κάθε είδους προπαγάνδα εναντίον της χώρας μας, καθώς επίσης και να μην χρησιμοποιούν το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, υποχρέωση την οποίαν όμως δεν τήρησαν, αλλά τουναντίον παραβίασαν και εντατικοποίησαν την επιθετική προπαγάνδα τους. 3) τον εθιμικό κανόνα Pacta sund servanda, που είναι, jus cogens δηλ. αναγκαστικό δίκαιο για όλες τις χώρες, οι οποίες οφείλουν να σέβονται τις συμφωνίες που υπογράφουν, αλλά και να τις εντάσσουν στο νομικό τους σύστημα, όπως έχει κάνει η Ελλάδα με τον υπ αριθμ 1981/22/12/91 Νόμο της, με τον οποίο κύρωσε την Συμφωνία της Βιέννης του ΟΗΕ του 1968, η οποία στο άρθρο του 26 αυτής προβλέπει ότι, κάθε συνθήκη εν ισχύ, δεσμεύει τα μέρη και πρέπει να εκτελείται από αυτά με καλή πίστη και στο άρθρο 27 προβλέπει ότι, ένα κράτος μέρος σε μια συνθήκη δεν μπορεί να επικαλεστεί τους κανόνες του εσωτερικού του δικαίου συμπεριλαμβανομένου και του Συντάγματός του, για να δικαιολογήσει την μη εφαρμογή μιας συνθήκης.

4) την αξιοπιστία της Διεθνούς Κοινότητας, την οποίαν καταδολιεύουν, (fraus legis) με την πλαστογράφηση της ιστορίας μας και την χρήση του ελληνικού ονόματος Δημοκρατία της Μακεδονίας, γιατί επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν την παράνομη και εγκληματική συμπεριφορά τους, και να εγγράψουν προσημείωση της επιβουλής και των διεκδικήσεών τους σε βάρος της χώρας μας, όταν οι διεθνείς συγκυρίες τους το επιτρέψουν.

5) τις αρχές του Αγγλοσαξωνικού δικαίου όπως «ex turbi causa non oritur action», που σημαίνει ότι από το άδικο και την παρανομία δεν μπορεί να πηγάσει το δίκαιο και η δικαιοσύνη και την αρχή, «he who wants justice must have clean hands», δηλ. αυτός που ζητά δικαιοσύνη θα πρέπει να έχει καθαρά χέρια, πλην όμως τα χέρια των Σκοπιανών δεν είναι καθαρά, όπως αναπτύξαμε ήδη, με την επέμβασή τους στα εσωτερικά μας, τις καταστροφές που προκάλεσαν στην χώρα μας, σε ανθρώπινες ζωές και υλικές ζημίες και στην προπαρασκευή και διάπραξη του εγκλήματος της γενοκτονίας. Καθώς και το Ψήφισμα 60/147/2007 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

6) την ιστορία της Ελλάδος την οποίαν πλαστογραφούν, προκειμένου να οικειοποιηθούν, πέραν των άλλων και τις μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής ιστορίας, όπως είναι ο βασιλιάς Φίλιππος, ο Μέγας Αλέξανδρος κ.τ.λ. που αποτελούν πολιτιστικά κληρονομικά αγαθά των Ελλήνων, όπως είπαμε, και έχει ομολογηθεί από τους ηγέτες των βορείων γειτόνων μας, όπως ο Κύρο Γκλιγκόροφ, ο Δημητρώφ, ο Τζαφέρι, ο Ζέλεφ, ο Εμβέρ Χότζα κ.α., οι οποίοι έχουν αναγνωρίσει και έχουν διακηρύξει ότι αυτοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες, το Φίλιππο και τον Αλέξανδρο κ.τ.λ. γιατί οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες.

7) την Διεθνή Νομολογία, η οποία με αλλεπάλληλες Αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων, όπως στις υποθέσεις «Zones», «Greco-Bulgarian community», «Αlabama claim», «Polis National», «Massey» κ.τ.λ. έχει αποφανθεί ότι οι χώρες δεν μπορούν να επικαλούνται τις προβλέψεις του Συντάγματός τους ή το εσωτερικό τους δίκαιο, για να δικαιολογήσουν την μη εκπλήρωση των υπό του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμφωνιών, αναληφθέντων υποχρεώσεων τους.

Τέλος οι Σκοπιανοί παραβιάζουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις, έναντι της Ελλάδος, που πηγάζουν από την συμμετοχή τους στον ΟΗΕ και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς οι αρχές και οι κανόνες των οποίων έχουν κυρωθεί με Νόμο και ισχύουν ως εσωτερικοί αλλά και διεθνείς εθιμικοί κανόνες όπως:

1) το σεβασμό της εθνικής μας κυριαρχίας, της πολιτικής μας ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, που είναι οι πιο θεμελιώδεις κανόνες της διεθνούς κοινότητας (ΟΗΕ, Τελική Πράξη του Ελσίνκι, Χάρτης των Παρισίων, Συμφωνίες Χάγης, εθιμικό δίκαιο κ.τ.λ.)

2) τον σεβασμό της ισότητας, των ίσων και υπέρτερων δικαιωμάτων της χώρας μας για την Μακεδονία, αλλά και των κανόνων της Δικαιοσύνης, που συνιστούν διεθνές έθιμο το οποίο κωδικοποιήθηκε και περιλήφθηκε στις βασικές διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.

3) την αρχή της καλής γειτονίας και την ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και συνεργασίας, όπως προβλέπει ο ΟΗΕ και η Τελική πράξη του Ελσίνκι κ.τ.λ.

4) την αρχή τηρήσεως της καλής πίστεως στις μεταξύ μας σχέσεις και συναλλαγές (Χάρτης του ΟΗΕ, τελική Πράξη του Ελσίνκι κ.τ.λ.)

5) τον σεβασμό της ιστορίας, των πολιτιστικών και κληρονομικών δικαιωμάτων μας, όπως είναι η ελληνιστική ιστορία έξη αιώνων, την οποία πλαστογραφούν, παραποιούν και οικειοποιούνται, εντελώς αυθαίρετα και παράνομα (Συμφωνία Ουνέσκο).

6) τον σεβασμό των συμφωνιών στις οποίες συμμετέχουν, pacta sund servanda, που αποτελούν εθιμικό αναγκαστικό κανόνα juς cogens.

7) τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπιστικού δικαίου, που συνιστούν ομοίως διεθνές έθιμο και αναγκαστικό κανόνα, πλην όμως δεν τα σέβονται υποχρεώνοντας τους ελληνικής καταγωγής πολίτες τους να προσθέτουν στο τέλος του ονόματός τους την κατάληξη «ιτς».

8) τον σεβασμό της ειρηνικής επίλυσης των μεταξύ μας διαφορών, στην οποίαν όμως δεν συμβάλουν, παρά τις υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς, και τούτο γιατί είναι δόλιοι και αποβλέπουν σε άλλους στόχους, πέρα από το όνομα, όπως έχουμε ήδη αναφέρει κατά παράβαση των εθνικών και διεθνών εθιμικών και μη κανόνων.

Οι Σκοπιανοί αν και μέλη πλέον του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας όπως είπαμε, συνεχίζουν την επιβουλή τους κατά της Ελλάδας με διάφορους τρόπους και μέσα όπως:

1) Με την επιθετική τους προπαγάνδα κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές και τους κανόνες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, την Διεθνή Νομιμότητα γενικώς και την υπ’ αριθμόν 375 Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η οποία ορίζει ότι τα κράτη μέλη του οφείλουν να αναπτύσσουν φιλικές συνεργασίες και να εκπληρώνουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες της διεθνούς νομιμότητας.

2) Με την πλαστογράφηση της ιστορίας μας, εξαπατούν την διεθνή κοινότητα, σφετερίζονται και οικειοποιούνται έξη αιώνες Ελληνιστικής Ιστορίας, καθώς και όλα τα έννομα πολιτιστικά και κληρονομικά μας αγαθά, κατά παράβαση της διεθνούς συνθήκης της Ουνέσκο του 1970 την οποίαν κύρωσε η Ελλάδα με τον Ν. 1103/22/80, ο οποίος προβλέπει ότι, τα πολιτιστικά αγαθά, θρησκευτικά ή κοσμικά, καθορίζονται από κάθε ένα κράτος, για το οποίο έχουν μεγάλη σημασία π.χ. όπως για την αρχαιολογία, την ιστορία, την τέχνη, την επιστήμη κ.τ.λ. και τα οποία ανήκουν μεταξύ των άλλων και στην κατηγορία αγαθών που αφορούν, μεταξύ των άλλων, την στρατιωτική και κοινωνική ιστορία των εθνικών ηγετών, αλλά και τα γεγονότα εθνικής σημασίας, για τα οποία η κυβέρνησής μας θα έπρεπε να τα είχε εντάξει σε Κατάλογο και υπό το πρίσμα της ανωτέρω Συνθήκης και σε συνδυασμό με την Συμφωνία της Χάγης του 1954, να προσδιόριζε ποια είναι αυτά, ώστε να μπορεί σε κάθε περίπτωση να τα προστατεύει από κάθε έναν, που τα προσβάλει, καταστρέφει, οικειοποιείται, πλαστογραφεί η αντιποιείται και προκαλεί ζημία στην χώρα μας και σύγχυση στην διεθνή κοινότητα.

3) Με την κυκλοφορία σε όλο τον κόσμο πλαστογραφημένων κειμένων, διαδυκτιακών ανακοινώσεων και βιβλίων, όπως του Vance Stojcev ο οποίος έχει πλαστογραφήσει ολόκληρη την Στρατιωτική Ιστορία των Μακεδόνων, μαζί με τα σχεδιαγράμματα των μαχών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα οποία έχει αντιγράψει και πλαστογραφήσει από το βιβλίο «Μακεδονία» του ακαδημαϊκού Μ.Β. Σακελλαρίου και άλλων συγγραφέων της Ελληνικής Ιστορίας, και τα οποία έχουν στείλει σε όλες βιβλιοθήκες του κόσμου, μεταξύ των οποίων και στην Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, στις Στρατιωτικές Σχολές του κόσμου, για να την μελετήσουν οι ευέλπιδες και οι αξιωματικοί, καθώς και η κυκλοφορία Χαρτών, με τους οποίους μας απειλούν με εδαφικές διεκδικήσεις που φθάνουν μέχρι τον Όλυμπο, έχουν υποβαθμίσει και απομειώσει επ’ ωφελεία τους, την Ελληνική Ιστορία, κατά παράβαση των Γενικών Αρχών του δικαίου αλλά και των πιο θεμελιωδών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των Αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου, το οποίο στην υπόθεση «Corfu Channel», απεφάνθη ότι μεταξύ των κρατών, ο σεβασμός της εδαφικής κυριαρχίας, αποτελεί θεμελιώδη βάση των διεθνών σχέσεων.

Κατόπιν των ανωτέρω, η χώρα μας, υπό το πρίσμα του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και των άλλων θεμελιωδών κειμένων που αναφέραμε ήδη και τα οποία αποτελούν ουσιαστικά βήματα, για την εγκαθίδρυση της διεθνούς δημοσίας τάξης, καθόσον έχουν υπογραφεί και κυρωθεί από όλες οι χώρες και την FYROM και τα οποία συνθέτουν το διεθνές αναγκαστικό δίκαιο jus cogens δηλ. την διεθνή δημόσια τάξη, η χώρα μας μπορεί και οφείλει να προχωρήσει στην θεσμοθέτηση Νόμου προστασίας όλων των κληρονομικών πολιτιστικών και πνευματικών αγαθών μας, όπως με την κυρωθείσα Σύμβαση της Ουνέσκο του 1970, προκειμένου να τα προστατεύσει από οιασδήποτε προσβολή και από οιανδήποτε κατεύθυνση και αν προέρχονται και με αυτό τον τρόπο να κατοχυρώσει τα δικαιώματα της, καθόσον η διεθνής έννομος τάξης υπέρκειται της κρατικής βούλησης η κυριαρχίας, η οποία περιορίζεται χάριν του γενικότερου διεθνούς συμφέροντος.

Με την ελπίδα ότι επί τέλους, ήγγικεν η ώρα, να αρχίσει η Ελλάδα να λαμβάνει δραστικά μέτρα εναντίον των Σκοπιανών, οι οποίοι λόγω της αδράνειάς μας, έχουν αποθρασυνθεί και μεθοδεύουν με την βοήθεια των Αμερικανών και των Εταίρων μας λύση, που θα αποτελέσει θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας και η οποία θα μας οδηγήσει, λόγω και της οικονομικής κρίσης, σε μια νέα εθνική τραγωδία, διακηρύττω, ότι ο κίνδυνος για την χώρα μας είναι μεγάλος και οι καιροί ου μενετοί.

Posted in: